"Τρισίν ἑνιζομένη, ἐν ὑποστάσεσι φύσις"

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ (Συνέχεια δ΄)

 Ἀνδρέου Θεοδώρου

 «Πάτερ παντοκράτορ, καί Λόγε καί πνεῦμα,

 τρισίν ἑνιζομένη, ἐν ὑποστάσεσι φύσις, ὑπερούσιε

καί ὑπέρθεε, εἰς σέ βεβαπτίσμεθα, καί σέ

εὐλογοῦμεν, εἰς πάντας τούς αἰῶνας».

    Τό λυτρωτικόν ὅμως ἔργον τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀπειρόθεος χάρις τῆς Ἐγέρσεως τελοῦνται μέν ἐν χρόνῳ ἐπί τῆς γῆς ὑπό τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ὡς σχέδιον ἀπ᾿ αἰῶνος συλληφθέν καί ὡς ἔργον ἐγχρόνως ἐπί γῆς πραγματοποιηθέν εἶναι προϊόν τῆς Θείας τριαδικῆς βουλῆς, ἐν τῷ ὁποίῳ συμμετέχουν ὅλα τά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, καί μάλιστα κατά τό γνωστόν σχῆμα «ἐκ Πατρός, δι᾿ Υἱοῦ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι». Διά τοῦτο καί ὁ Ὑμνῳδός στρέφων τό βλέμμα του ἐκ τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῆς οἰκονομίας, αἴρει τοῦτο εἰς τόν ἄϋλον χῶρον τῆς Τριάδος, διά νά εὐλογήσῃ αὐτήν εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

     Ποῖος δέ εἶναι ὁ προσφορώτερος ὕμνος τῆς Τριάδος; Ἀσφαλῶς ἡ ὀρθή ἔκφρασις τοῦ τριαδικοῦ μυστηρίου, εἰς τήν διατύπωσιν τῆς ὁποίας διά λιτῶν καί καιρίων γραμμῶν μεταβαίνει ὁ Ὑμνῳδός. Οὕτω συνοψίζων τό τριαδικόν δόγμα τῆς πίστεως ἐξαίρει τήν ἑνότητα τῆς φύσεως, τό τριαδικόν τῶν ὑποστάσεων καί τήν ἀπειρίαν τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ. Αἱ ὑποστάσεις τῆς θεότητος εἶναι ὁ Πατήρ, ὁ Λόγος καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Αὗται ἐμφαίνουν τόν τρόπον τῆς ἀϊδίου ὑπάρξεως αὐτῆς. Τά ἀντίστοιχα ὑποστατικά τῶν προσώπων ἰδιώματα εἶναι τό ἀγέννητον διά τόν Πατέρα, τό γεννητόν διά τόν Υἱόν καί τό ἐκπορευτόν διά τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Αἱ διακρίσεις αὗται δέν σημαίνουν διαφορότητα τῶν προσώπων κατά φύσιν, ὥστε ἐν τῇ Τριάδι νά ὑπάρχουν τρεῖς κεχωρισμέναι θεότητες τρεῖς ἐπί μέρους θεοί. Εἰς τάς τρεῖς ὑποστάσεις τῆς θεότητος ὑπάρχει μία καί μόνη ἑνιζομένη φύσις. Ἕκαστον πρόσωπον, δηλαδή, εἶναι φορεύς ὁλοκλήρου τῆς θεότητος, ὥστε εἷς καί μόνος Θεός νά ὑπάρχῃ^. αἱ δέ ὑποστάσεις ἀγαπητικῶς ἐμπεριχωροῦσαι ἀλλήλας, ἐφ᾿ ἑνός μέν διακρατοῦν τήν ἐν τῇ βουλήσει ἑνότητα τοῦ Θεοῦ, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ φυλάττουν ἀσύγχυτον τήν ὑποστατικήν διαφορότητα αὐτῶν. Ἡ Ἐκκλησία διεφύλαξεν ἀπαράφθορον τό περί Ἁγίας Τριάδος δόγμα τῆς πίστεως αὐτῆς, καταπολεμήσασα ἀπ᾿ ἀρχῆς ὅλας τάς αἱρέσεις ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι εἴτε διά πτωχείαν ἰουδαϊκήν κατέστρεφον τήν τριαδικότητα τῶν προσώπων, εἴτε δι᾿ ἀφθονίαν ἐθνικήν παρέβλαπτον τήν ἑνότητα τῆς Τριάδος. Κατά τόν ἱερόν Ὑμνῳδόν ἡ οὐσία τῆς Τριάδος εἶναι ὑπερούσιος καί ὑπέρθεος, ὑπερβαίνει δηλαδή ἀπολύτως πᾶσαν κτιστήν οὐσίαν καί δυνατότητα, εἶναι ἄπειρος καί ἄληπτος, μή δυναμένη νά καταστῇ προσιτή εἰς τήν πεπερασμένην τῶν ἀνθρώπων διάνοιαν.

Πηγή