Τότε έγδαιρναν το σώμα, τώρα με την βοήθεια του Βαρθολομαίου γδαίρνουν ψυχές!

ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΣΑΒΒΑΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΚΟΡΝΥ ΚΑΡΛΟΒΙΤΣ

Τον έγδαραν ζωντανό οι καθολικοί Ουστάσι (1941)

Ὅταν οἱ "σύμμαχοι" τοῦ Βαρθολομαίου ἔγδαιρναν ζωντανοὺς καὶ δολοφονοῦσαν τοὺς Ὀρθόδοξους, ἐνῶ ἁγιοποιοῦσαν τοὺς ἐκδορεῖς τους, χωρὶς ποτὲ νὰ μετανοήσουν!

      Το Γκόρνυ-Κάρλοβιτς, επαρχία της Σερβικής Εκκλησίας, βρίσκεται στο έδαφος της σημερινής Κροατίας και περιλαμβάνει την δυτικότερη περιοχή της Ορθόδοξης Σερβίας κατά τον 15^ο αιώνα. Με τον καιρό η στρατιωτική ζώνη που δημιουργήθηκε εκει και που ονομάστηκε Κράινα ήταν πεδία ανάσχεσης των Οθωμανών προς την Αυστροουγγαρία. Οι Σέρβοι που ζούσαν στην Κράινα υπηρετούσαν στον Αυστριακό στρατό και είχαν ειδικά προνόμια. Έτσι η επισκοπή του Κάρλοβιτς ήταν την εποχή εκείνη μία από τις πιο ακμάζουσες.

   Ωστόσο η ρωμαιοκαθολική προπαγάνδα και οι Ουνίτες ήταν ένας συνεχής κίνδυνος για την Σερβική εκκλησία. Τον 20^ο αιώνα όμως η επισκοπή του Γκόρνυ-Κάρλοβιτς υπέφερε τα πάνδεινα. Αυτό γιατί βρέθηκε στο κέντρο του νέου κροατικού κράτους, κοντά στην πρωτεύουσα Ζάγκρεμπ.

     Κατά την διάρκεια της γενοκτονίας των Σερβων (1941-1945) σε αυτήν την επαρχία δολοφονήθηκαν από τους

Ουστάσι 65 Ορθόδοξοι ιερείς, καταστράφηκαν 116 εκκλησίες και προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές σε άλλες 39 ενώ καταστράφηκαν και 160 ενοριακές ή μοναστηριακές βιβλιοθήκες.

     Ο επίσκοπος Σάββας γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1884 στο Μολ. Το 1929 έγινε μοναχός και  ηγούμενος της Μονής Κρούσεντολ.

 Στις 30 Σεπτεμβρίου 1930 έγινε η ενθρόνισή του ως επίσκοπος Σρέμσκυ-Κάρλοβιτς από τον Πατριάρχη Σερβίας Βαρνάβα. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1938 εξελέγη επίσκοπος Γκόρνυ-Κάρλοβιτς με έδρα στο Πλάσκομ.

     Το 1941 η επαρχία βρισκόνταν υπό την κατοχή των συνεργατών των ναζί, των φασιστών καθολικών Ουστάσι. Ο ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος Ζάγκρεμπ Α. Στέπινατς του ζήτησε να εγκαταλείψει την περιοχή. Ο επίσκοπος Σάββας απάντησε: «Ακόμη και αν μου πάρετε το κεφάλι, εγώ δεν εγκαταλείπω τον λαό μου».

    Τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκόσπιτς όπου τον ταπείνωναν καθημερινά και τον βασάνιζαν. Τον Αύγουστο του 1941 μετέφεραν τον επίσκοπο Σάββα μαζί με 2000 Σέρβους στην Βελέμπιτσα. Από τότε η τύχη του αγνούνταν. Παρά τις εκκλήσεις της Σερβικής Εκκλησίας οι Κροάτες δεν έδιναν πληροφορίες.

     Μετά από πολλά χρόνια ένας αυτόπτης μάρτυρας διηγήθηκε στον π. Σάββα Σαρβόλετς όσα γνώριζε για τον θάνατο του αγίου επισκόπου Σάββα:

      «Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας των βασανιστηρίων του. Οι Ουστάσι σφαγείς τον έγδαραν και έριξαν αλάτι επάνω του. Τον έθαψαν ζωντανό. Άφησαν μόνο το κεφάλι του απέξω. Μ' έναν βωλοκόπο (γεωργικό εργαλείο από πλεγμένες βέργες που σέρνεται από υποζύγια πάνω στο οργωμένο χωράφι και το ισοπεδώνει) άρχισαν να τον χτυπάν στο κεφάλι, μέχρι που πέθανε. Τι έγινε μετά δεν ξέρω. Ίσως να τον έριξαν στον γκρεμό οπού ήταν ο κοινός τάφος των Σέρβων. Ούτε μετά θάνατον δεν εγκατέλειψε τον λαό του».

     Η αγιοκατάταξή του έγινε το 2000. Η μνήμη του τιμάται στις 22 Απριλίου.

Απόδοση στα ελληνικά π. Γεώργιος Κονισπολιάτης

Πηγή proskynitis

Πηγή