Γιατί από την "Προς Εβραίους" το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα;

 Χρυσούν έχουσα θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίω

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ  ΜΑΤΘΑΙΟΥ
2 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017
Απόστολος: Εβρ. θ´ 1-7
Ευαγγέλιον: Ματθ. η΄  5-13
Ήχος: γ΄ .- Εωθινόν: Δ΄

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«χρυσούν έχουσα θυμιατήριον
και την κιβωτόν της διαθήκης
περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίω»

Θεομητορική εορτή

Θεομητορική εορτή σήμερον προβάλλει ενώπιον ημών. Η Αγία ημών Εκκλησία έχει ορίσει, σήμερον 2 Ιουλίου να εορτάζεται η «κατάθεσις της τιμίας εσθήτος της Υπεραγίας Θεοτόκου». Όταν δε προβάλλουν τοιαύται μεγάλαι εορταί κατά Κυριακήν ημέραν, η σειρά των Αγιογραφικών αναγνωσμάτων παρακάμπτεται και κείμενα τα οποία σχετίζονται με τα τιμώμενα πρόσωπα, αναγινώσκονται εις τους Ιερούς Ναούς.
Αποστολικόν ανάγνωσμα, συνεπώς, σχετικόν με την Υπεραγίαν Θεοτόκον, ακούομεν σήμερον. Αποστολικόν ανάγνωσμα, που ο απλούς ακροατής, αδυνατεί να κατανοήση, διότι το ιερόν κείμενον, εκ της «προς Εβραίους επιστολής» του Αποστόλου Παύλου, αναφέρεται εις εικόνας και καταστάσεις της Παλαιάς Διαθήκης. Περιγράφει την δομήν και τον τρόπον δια του οποίου ελειτούργει ο λατρευτικός χώρος των Εβραίων, δηλαδή η Σκηνή του Μαρτυρίου. Απορεί ακόμη και ο «άνθρωπος της Εκκλησίας», ως συνηθίζομεν να τον αποκαλούμεν, τι σχέσις δύναται να υπάρχη μεταξύ της Θεοτόκου αφ’ ενός και του λειτουργικού χώρου των Εβραίων, αφ’ ετέρου!

Προεικόνισις της Υπεραγίας Θεοτόκου

Θα πρέπη όμως να γνωρίζωμεν ότι τα περισσότερα εκ των συμβάντων εις την ζωήν των Ισραηλιτών, αλλά και οι περισσότεροι λόγοι εκ των λόγων των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, έγιναν αλλά και ειπώθησαν αντιστοίχως, δια να προεικονίσουν η δια να προετοιμάσουν το «έδαφος» δια την έλευσιν του Μεσσίου. Επί παραδείγματι, εις την ζωήν των Ισραηλιτών αναγινώσκομεν ότι όταν ούτοι περιεπλανώντο εις την έρημον, οδεύοντες προς την γην της επαγγελίας, εξ αιτίας δε της σκληρότητος της καρδίας αυτών, ο Θεός προς τιμωρίαν των,  «απέστειλε … εις τον λαόν τους όφεις τους θανατούντας, και έδακνον τον λαόν, και απέθανε λαός πολύς των υιών Ισραήλ» (Αριθ. ΚΑ  6). Μετά την πληγήν αυτήν, μετενόησεν ο λαός και ο Θεός έδωσεν εντολήν εις τον Μωϋσήν, «ποίησον σεαυτώ όφιν και θες αυτόν επί σημείου, και έσται εάν δάκη όφις άνθρωπον, πας ο δεδηγμένος ιδών αυτόν ζήσεται» (Αριθ. ΚΑ  8). Η κίνησις αύτη του Θεού δια του χαλκίνου όφεως, προεικονίζει την, δια του Εσταυρωμένου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, σωτηρίαν, των, υπό των νοητών όφεων της αμαρτίας δακνομένων και τετραυματισμένων.
Τοιαύται δε προεικονίσεις και προφητείαι πάμπολλαι, ως προείπωμεν, συναντώνται εις τα Παλαιοδιαθηκικά κείμενα. Τοιούτόν τι συμβαίνει και εις την προκειμένην περίπτωσιν. Τα Άγια των Αγίων, ο ιερώτατος εκείνος λατρευτικός χώρος και απροσπέλαστος εις τους πάντας, πλην μόνου του Αρχιερέως, όστις εισήρχετο δια να θυμιάση «άπαξ του ενιαυτού», προεικονίζει την Υπερ­αγίαν Θεοτόκον. Το αγιώτερον πρόσωπον μετά τον Χριστόν˙ «την τιμιωτέραν των χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των σεραφείμ». Δια τούτον συνεπώς τον λόγον, σήμερον, η Αγία ημών Εκκλησία, έχει ορίσει την ανάγνωσιν της συγκεκριμένης περικοπής.

Το υπόδειγμα της Υπεραγίας Θεοτόκου

Πάσαι αι εορταί και πανηγύρεις της Αγίας ημών Πίστεως, σκοπόν έχουν, την προβολήν των τιμωμένων προσώπων και την μίμησιν αυτών υφ’ημών προς τον αγιασμόν ημών. Τούτο, χαρακτηριστικώς, λέγει ο μέγας εν τοις πατράσιν, ο ιερός Χρυσόστομος, δια τούτων των λόγων: «Εορτήν και μνήμην Αγίου λέγοντες, μίμησιν Αγίου νοούμεν». Εάν δε, πάντες οι Άγιοι ως πνευματικοί θησαυροί, έχουν δι’ ημάς, στοιχεία προς μίμησιν και ωφέλειαν, πόσω μάλλον η πάνσεπτος μορφή της Υπεραγίας Θεοτόκου, δύναται να προσφέρη ουχί μόνον αντίστοιχα προς τα των Αγίων, αλλά πολύ ανώτερα και υπεροχώτερα αυτών.
Εάν δε ολιγώρησεν η γλώσσα αλλά και η διάνοια των Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας ημών, όπως ανυμνήσουν και επαινέσουν επαξίως την Θεομήτορα, πόσον μάλλον αδυνατεί, ο ταπεινός και ισχνός και ελλιπέστατος ημέτερος λόγος, δι’ εν τοιούτον εγχείρημα! Δια τούτο, αδυνατούντες όπως επαινέσωμεν την Βασίλισσαν των Ουρανών, περιορίζομεν τον εαυτόν μας, εις απλάς τινας σκέψεις.
Πόσον δύνανται οι οφθαλμοί ημών εις την ενατένισιν του Ηλίου; Πόσον δύναταί τις να καταμετρήση τους κόκκους της άμμου η τας σταγόνας του ωκεανού; Πόσην δύναμιν και σωματικήν αντοχήν δύναται να διαθέτη τις, ώστε να εμβάλη εαυτόν εις κάμινον καιομένην; Τόσον επικίνδυνον και ακόμη περισσότερον, είναι το να ομιλήση δια την Θεοτόκον. Παρακαλούμεν όμως, ταπεινώς Αυτήν, όπως επιτρέψη εις ημάς να είπωμεν λόγους τινάς, δανειζόμενοι τούτους αφ’ ενός εκ του Αρχαγγέλου Γαβριήλ˙ «χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κυριος μετά σου· ευλογημένη συ εν γυναιξίν» (Λουκ. Α  28). Έτερον δε, εκ της Αγίας Ελισάβετ, ήτις υποδεχομένη την Θεοτόκον εις την Ορεινήν και πεπληρωμένη Πνεύματος Αγίου,προσεφώνησε ταύτην δια τούτων των λόγων, «ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;» (Λουκ. Α  42 – 43). Έτερον, πάλιν, εκ της γυναικός εκείνης ήτις «επάρασα φωνήν εκ του όχλου είπεν αυτώ· μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας» (Λουκ. ΙΑ  27). Τέλος δε, ένα ακόμη λόγον, εξ αυτής της Κυρίας Θεοτόκου, ήτις ζώσα, το υπερμέγιστον των θαυμάτων, τουτέστι την υπέρ λόγον κυοφορίαν του ενανθρωπήσαντος Λόγου του Θεού, είπε προφητεύουσα, «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί· ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού, και το έλεος αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις αυτόν» (Λουκ. Α  48 – 50).

Ευχή προς την Θεοτόκον

Μη δυνάμενοι άλλον τινά λόγον επάξιον τη Θεοτόκω, εκλιπαρούντες δεόμεθα προς αυτήν, «εν δε τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως, και της απορρήτου δόξης του σου Υιού και Θεού ημών κληρονόμον με αποδεικνύουσα. Ης και τύχοιμι, Δέσποινά μου, Υπεραγία Θεοτόκε, δια της σης μεσιτείας και αντιλήψεως». Αμήν.

Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή: orthodoxostypos.gr

Πηγή