«Πώς δεί “φεύγειν” τους αιρετικούς Οικουμενιστές;

Ἡ Ε΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπαντᾶ:

«Διὰ τῆς πλήρους ἀποκοπῆς ἀπὸ κάθε Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνία»!

    

 Ὁ ἐπίσκοπος Ἀβύδου (ἄνευ ποιμνίου) Κύριλλος Κατερέλος, στὸ τελευταῖο ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;» (ἐδῶ), παραπέμπει τὸν ἀναγνώστη (γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὰ κακόδοξα φρονήματα τῆς παρέας τῶν Οἰκουμενιστῶν), στὸ ἔργο τοῦ μητροπολίτη Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης Μελετίου Καλαμαρᾶ, «Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος». Καὶ μᾶς λέγει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἐκ τῆς μελέτης αὐτῆς ἀπορρέουν! Δυστυχία! Ἕνας καθηγητὴς Πανεπιστημίου καὶ Ἐπίσκοπος, νὰ διαστρέφει κείμενα Ἁγίων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων! Συγκεκριμένα:

      Ὁ μητροπολίτης Νικοπόλεως μᾶς παρουσιάζει τὰ Πρακτικὰ τῆς Ε΄ Οἰκουμ. Συνόδου. Σ’ αὐτὰ περιλαμβάνονται καὶ θέσεις Ἁγίων, ὅπως τοῦ ἁγίου Κυρίλλου, ὁ ὁποῖος διδάσκει ὅτι πρέπει νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀκόμα καὶ ἀπὸ ὅσους δὲν ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο. Διαβάζουμε στὰ Πρακτικὰ τῆς Ε΄ Οἰκουμ. Συνόδου.

     «Ἡ ἁγία Σύνοδος εἶπε: Νὰ ἀναγνωστοῦν τὰ κείμενα ἐκ τοῦ α΄ λόγου τοῦ ἁγίας μνήμης Κυρίλλου (ὅπου ἐκτὸς τῶν ἄλλων λέγει): “Διότι τί ἄλλο, ἂν ὄχι παγὶς καὶ σκάνδαλο εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἡ γλῶσσα ἡ λαλοῦσα διεστραμμένα καὶ τῶν θείων γραφῶν πόρρω ἀπέχοντα καὶ ἀναισχύντως ἀντιστρατευόμενα εἰς τὴν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Εὐαγγελιστῶν παράδοσιν. Φευκταῖοι οἱ τοῖς οὕτω χείροσι πταίσματι κρατούμενοι, εἴτε ἐν τοῖς ζῶσίν εἰσιν, εἴτε μή· ἀπὸ γὰρ τοῦ βλάπτοντος πάντοτε φεύγειν ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ μὴ βλέπειν εἰς πρόσωπον, ἀλλὰ πρὸς τὸ ἀρέσκον Θεῷ”.

   Ἀκριβῶς δὲ ἐπειδὴ ὁ ἁγίας μνήμης Κύριλλος ἠκολούθησε τὰ ἀποστολικὰ λόγια, “αἱρετικὸν ἄνθρωπον… μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος”, διετύπωσε τὴν διδασκαλίαν, ὅτι “φευκταῖοι εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι, εἴτε ἐν τοῖς ζῶσιν εἰσι, εἴτε μή”. (Καί) “Εἰς τὸ ἐρώτημα, πῶς δεῖ ‘φεύγειν’ τοὺς τοιούτους”, ἡ Σύνοδος ἀπαντᾶ διὰ τῆς ‘παραιτήσεως’, δηλ. διὰ τῆς πλήρους ἀποκοπῆς ἀπὸ κάθε Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνία» (Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, Πρᾶξις Ε΄, σελ. 341-342).

   Ἀλλὰ καὶ στὴν ἐπιστολὴν Πρὸς Μαρτινιανόν ὁ ἴδιος ἅγιος Κύριλλος γράφει:

   «Ἤδη μὲν γὰρ καὶ ἡ ἁγία Σύνοδος ἡ κατά γε, φημί, τὴν Ἐφεσίων συνειλεγμένη κατὰ βούλησιν Θεοῦ, τῆς Νεστορίου κακοδοξίας ὁσίαν καὶ ἀκριβῆ κατενεγκοῦσα τὴν ψῆφον καὶ τὰς τῶν ἑτέρων κενοφωνίας, οἵπερ ἂν ἢ γένοιντο μετ’ αὐτὸν ἢ πρὸ αὐτοῦ γεγόνασι τὰ ἴσα φρονοῦντες αὐτῷ, καὶ εἰπεῖν ἢ γράψαι τολμήσαντες, συγκατέκρινεν ἐκείνῳ, τὴν ἴσην αὐτοῖς ἐπιθεῖσα δίκην. (Δηλαδή, καταδικάζονται μὲ τὸν Νεστόριο καὶ ὅσοι εἶναι σύμφρονες μὲ αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ὅσοι θὰ διδάσκουν ἴσης κακοδοξίας κηρύγματα). Καὶ γὰρ ἦν ἀκόλουθον, ἑνὸς ἅπαξ ἐπὶ τοῖς οὕτω βεβήλοις καινοφωνίας κατεγνωσμένου, μὴ καθ’ ἑνὸς μᾶλλον ἐλθεῖν, ἀλλ’ -ἵν’ οὕτως εἴπω,- κατὰ πάσης αὐτῶν τῆς αἱρέσεως, ἤτοι τῆς συκοφαντίας, ἧς πεποίηνται κατὰ τῶν εὐσεβῶν τῆς Ἐκκλησίας δογμάτων δύο πρεσβεύοντες υἱοὺς καὶ διατέμνοντες τὸν ἀμέριστον, καὶ ἀνθρωπολατρίας ἔγκλημα καταγράφοντες» (ὅπ. παρ., σελ. 341-343).

  Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος διδάσκει ὅτι ἡ μέθοδος ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρετικῶν γίνεται διὰ τῆς «‘παραιτήσεως’, δηλ. διὰ τῆς πλήρους ἀποκοπῆς ἀπὸ κάθε Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνία»!

    Σήμερα, εἶναι ἀποδεδειγμένο καὶ ἁγιογραφικά, καὶ θεολογικὰ ὅτι παρόμοιες διδασκαλίες διδάσκουν οἱ Οἰκουμενιστές. Τότε οἱ αἱρετικοὶ μιλοῦσαν γιὰ «δύο υἱούς», σήμερα οἱ Οἰκουμενιστὲς ὁμιλοῦν περὶ «δύο Ἐκκλησιῶν», ἢ καλύτερα περὶ πολλῶν Ἐκκλησιῶν, «διατέμνοντες τὴν ἀμέριστον» Ἐκκλησία τοῦ ἑνὸς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

    Καὶ δυστυχῶς οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, παραμένουν σὲ κοινωνία μαζί τους παρὰ τὴν ἀξιόλογη θεολογικὴ ἀντιμετώπιση τῶν κακοδόξων θέσεων τῶν Οἰκουμενιστῶν, παράγοντες χαρτοπόλεμο. Καὶ μάλιστα μὲ ἔπαρση ἢ καὶ ἀκαταλαβίστικες ἀμπελοφιλοσοφίες κακολογοῦν καὶ ὑβρίζουν, ὅσους προσπαθοῦν (μὴ διαθέτοντες τὶς δικές τους γνώσεις) νὰ ἐφαρμόσουν ὅ,τι παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες.

Παναγιώτης Σημάτης