Η οικονομία του αγίου Γαβριήλ, πρέπει να μας προβληματίσει για την απολυτότητα του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ μας!

"Έστω δέ ο λόγος υμών ναί ναί, ού ού· το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστίν"

    Οι διώξεις κι οι συμπεριφορές των ψευδεπισκόπων-λύκων είναι αναμενόμενες και μάλλον αποτελούν θετική εξέλιξη που μπορεί να βοηθήσει να κατανοήσουν οι οπαδοί της "οικονομίας" και της μετριοπάθειας ότι έχουμε να κάνουμε με αιρετικούς, εχθρούς του Θεού και συμμάχους του διαβόλου.

   Ως αρετικοί κι εχθροί του Θεου έχουν θέσει εαυτούς εκτός Εκκλησίας, επομένως δεν έχουν ούτε Μυστήρια ούτε Χάρη πράγμα που αποδεικνύεται από τους λόγους τους και τις πράξεις τους (ο Μέγας Βασίλειος δεν δεχόταν Μυστήρια ούτε στους αιρετικούς, ούτε στους σχισματικούς, Πηδάλιον Αγίου Νικοδήμου σελ. 54).

    Ο Άγιος Γαβριήλ ο Ομολογητής και δια Χριστόν Σαλός μας προέτρεψε να φεύγουμε μακριά από αιρετικό ιερέα που κηρύττει λανθασμένα σε δογματικά θέματα γιατί είναι εχθρός της Πίστεως και προδότης κι αυτά πολύ πριν την σύνοδο (ο Άγιος εκοιμήθη το 1995).

  Μάλιστα ο Άγιος Γαβριήλ (ομιλώντας για μεμονωμένη περίπτωση αιρετικού ιερέα) ξεκαθαρίζει οτι η Χάρις του Θεού θα δoθεί μέσω αυτού όσο βρίσκεται εν ενεργεία, μόνο σε όσους τον πλησιάζουν για πρώτη φορά χωρίς να τον γνωρίζουν.

   Μετά την παγκόσμια και καθολική προδοσία της Πίστεως που κατοχυρώθηκε συνοδικά με ισχύ για τους πάντες είναι δυνατόν να μιλάμε ακόμα για οικονομίες και μετριοπάθειες, ακόμη και για άγνοια;;;

    Από τη στιγμή που οι αποφάσεις της συνόδου έχουν άμεση ισχύ για τους πάντες, από πατριάρχη έως τον νεώτερο λαϊκό, όποιος δεν ασφαλίζει τον εαυτό του διακόπτοντας την κοινωνία πίστεως με τους αιρετικούς, θα συναριθμηθεί με αυτούς και θα υποστεί την ίδια κόλαση (o αρχιδιάκονος Ιωάννης Χρυσαυγής, θεολογικός σύμβουλος του Βαρθολομαίου δήλωσε στην παπική ιστοσελιδα Crux, 7/6/2016, ότι ακόμα κι αν δεν συμμετέχουν κάποιες τοπικές Εκκλησίες, οι αποφάσεις της συνόδου θα ισχύουν και θα δεσμεύουν όλες τις κατά τόπους Εκκλησίες ).

   Είναι δυνατόν να τολμάμε να λέμε με σιγουριά και παρρησία και μάλιστα δημοσίως ότι οι αιρετικοί οικουμενιστές έχουν Θεία Χάρη και Μυστήρια ενώ ταυτόχρονα τους αποκαλούμε δημοσίως Αιρετικούς Ψευδεπισκόπους και Ψευδοδιδασκάλους εκτός Εκκλησίας;

  Μάλιστα, όταν για να ισχυροποιήσουμε την θέση μας επικαλούμαστε ατράνταχτα επιχειρήματα από Αγιογραφικά και Αγιοπατερικά χωρία όπως:

   "Αυτοί έχουν τους ναούς εμείς έχουμε τον Θεό, αυτοί έχουν τους οίκους, μα εμείς έχουμε τον Ένοικο".

(Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου).

    "Ὁ τῶν ὅλων Θεὸς ἀπεφάνθη ὅτι Καθολικὴ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ὀρθὴ καὶ σωτήριος ὁμολογία τῆς Πίστεως σὲ Αὐτόν, μακαρίζοντας τὸν Πέτρο γιὰ ὅσα εἶπε, ὁμολoγώντας Αὐτὸν καλῶς". (Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού).

   "Διότι αὐτοὶ (οι αιρετικοί) δὲν εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου ... Ἐπειδὴ ὅμως αὐτοὶ δὲν εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, οἱ ἴδιοι ἀληθῶς ἀποσχίζονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ".

(Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου του Ομολογητού).

  "Διότι πράγματι, ὅσοι εἶναι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τῆς ἀληθείας· καὶ ὅσοι δὲν εἶναι τῆς ἀληθείας, δὲν εἶναι οὔτε τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καὶ τόσο περισσότερον, ὅσον αὐτοὶ ψεύδονται στὸν ἴδιον τὸν ἑαυτό τους, ἀποκαλώντας τοὺς ἑαυτούς τους καὶ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ποιμένες καὶ ἀρχιποίμενες ἱερούς" (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά).

  Και με αυτόν τον τρόπο αυτοαναιρούμαστε και αμαρτάνουμε καθιστώντας τους εαυτούς μας διχασμένες πρoσωπικότητες, διότι δεν λέγουμε κατά την εντολή του Κυρίου το "ναι ναι" και το "ου ου" (Ματθαίου ε' 37) αλλά άλλες φορές λέγουμε το "ναι ου" και άλλες φορές το "ου ναι", φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να μας περιγελούν οι Οικουμενιστές διότι με τα λεγόμενα μας αποδεικνύεται ότι δεν ομιλούμε ως "εμπειρία έχοντες", αλλά ως έχοντες "ψιλή γνώση".

   Κάποιοι επίσης ισχυρίζονται ότι υπάρχουν ευλαβείς ιερείς (αλλά και μοναχοί και λαϊκοί) που λόγω φόβου ή πιέσεων από τον περίγυρο τους συνεχίζουν την εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς δεχόμενοι έτσι την πίστη τους.

  Ευλάβεια και δειλία είναι έννοιες αντιστρόφως ανάλογες από την στιγμή που η δειλία είναι θανάσιμο αμάρτημα που ο Θεός βδελύσσεται.

   Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας λέει ξεκάθαρα στον εικοστό λογο περί δειλίας ότι:

   “Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής πού εγήρασε στην κενοδοξία.

   Η δειλία είναι απομάκρυνσις της πίστεως, με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά.

  Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας∙ έχοντας πεποίθηση στον εαυτόν της και όχι στον Θεόν, φοβείται τους κρότους των κτισμάτων (διώξεις, διακοπή μισθού, διαφωνία του οικείου περιβάλλοντος κλπ) και τις σκιές.”

   Μάλιστα σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά οι δειλοί “ευλαβείς” εμπίπτουν στο τρίτο είδος αθεΐας στο οποίο ανήκουν όσοι σιωπούν και δεν πολεμούν τα άλλα δύο είδη κι έτσι τα βοηθούν να αυξάνουν και να μεγαλώνουν.

   Στο πρώτο είδος αθεΐας ανήκουν αυτοί που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός.

  Στο δεύτερο ανήκουν όσοι διαστρέφουν την έννοια του Θεού.

   Εδώ εμπίπτουν οι αιρετικοί οικουμενιστές και μέσω των αιρετικών διδασκαλιών τους (πχ πρωτείο του Πατρός) αλλά και μέσω της συμμετοχής τους στο Παγκόσμιο Συμβούλιο “Εκκλησιών”.

  Δεν μπορούμε πλέον ούτε σε άδειο ναό να μπούμε να προσευχηθούμε όπως μας προτρέπει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, (Επιστολή ΜΘ'), για τον ίδιο λόγο που δεν μπαίνουμε σε ναούς άλλων αιρετικών.

  Σε θέματα πίστεως είμαστε ή ψυχροί ή θερμοί υπακούοντας στον Κύριο μας που μας προειδοποίησε ότι θα μας ξεράσει αν μας βρει χλιαρούς (Ιερά Αποκάλυψις, Επιστολή προς την Εκκλησία της Λαοδίκειας).

   Ο Κύριος φρόντισε και για μας τα έρμα πρόβατα τους λαϊκούς, φρόντισε να γνωρίζουμε ανάγνωση και να έχουμε πρόσβαση στις Γραφές κι όλη την Πατρολογία μία που δεν υπάρχει ούτε ένας σήμερα που να κυρρήτει το λόγο Του!

  Κλείνοντας με τον μακαριστό π. Μυτιληναίο (www.arnion.gr):

  «Ἀλλὰ τοῦτο ἔχεις, ὅτι μισεῖς τὰ ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν, ἃ κἀγὼ μισῶ».

 "Ἀλλά συνεχίζοντας ὁ Κύριος, στό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως, τήν ἐπιστολή του πρός τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἐφέσου, λέγει τά ἑξῆς εἰς τόν ἄγγελόν της, τόν ἐπίσκοπον τῆς Ἐφέσου:

  «Ἀλλὰ τοῦτο ἔχεις, ὅτι μισεῖς τὰ ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν, ἃ κἀγὼ μισῶ.».

  Ἀλλά τοῦτο τό καλό ἔχεις... –δηλαδή τοῦ κάνει μερικές παρατηρήσεις τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ἐφέσου– ἀλλά ἔχεις αὐτό τό καλό, ὅτι μισεῖς τά ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν, πού καί ἐγώ τά μισῶ, λέγει ὁ Χριστός.

  Κατ’ ἀρχάς παρακαλῶ ἡ ἔκφρασις μισῶ. Ὅταν κάποτε τά βάλουμε μ’ ἕναν αἱρετικόν, ἀμέσως μᾶς λένε: «Ἐπιτρέπεται ἐσεῖς, πού εἶστε καλός Χριστιανός..., ἤ εἶστε καί ἱερεύς... ἐπιτρέπεται ἐσεῖς, πάτερ μου, νά μισῆτε τούς αἱρετικούς καί νά μιλᾶτε μέ τόν τρόπον αὐτόν;!».

  Τί θά θέλατε νά γίνη; νά γίνω ἐγώ σοῦπερ-Χριστός;!... Πέστε μου: σοῦπερ-Χριστός νά γίνω;! Ὁ Χριστός λέγει «μισῶ». Κι ἐγώ τί εἶμαι; θά κάνω ἐξυπνάδες ἔναντι τοῦ Χριστοῦ, νά πῶ ὅτι ἔχω ἐγώ πιό πολλή ἀγάπη ἀπό τόν Χριστόν, πού λέγει ὅτι μισεῖ τά ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν καί ἐπαινεῖ τόν ἐπίσκοπον τῆς Ἐφέσου καί τοῦ λέγει ὅτι ἔχει αὐτό τό καλό, ὅτι τοὐλάχιστον μισεῖ τά ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν;! Εἶναι θέμα φανατισμοῦ ἤ θέμα διαχωρίσεως εὐθυνῶν; «Τελείωσε· εἶσαι αἱρετικός! εἶσαι ὁ ἄνθρωπος τῆς Κολάσεως! Δέν θέλεις νά πεισθῆς; φύγε ἀπό ’δῶ πέρα! ἀφορίζεσαι! ἀποκόπτεσαι ἀπό τήν Ἐκκλησία! Θά σέ βοηθήσω νά μάθης τήν ἀλήθεια. Δέν τήν θέλεις; ἀποκόπτεσαι! Τελείωσε.»

  Εἴδατε παρακαλῶ; Σᾶς τό λέω, γιατί πολλοί τό λέγουν αὐτό· δυστυχῶς τό λέγουν καί Χριστιανοί μας. «Γιατί, πάτερ;» λένε, «Γιατί, πάτερ, μιλᾶτε μέ τήν γλῶσσαν αὐτήν;»! Τό ’χω ἀκούσει τόσες φορές αὐτό. Καί θέλουν νά σέ ἐκθέσουν στά μάτια τῆς κοινωνίας, ὅτι εἶσαι ὁ στενοκέφαλος ἄνθρωπος, ὁ μοχθηρός ἄνθρωπος, πού διαθέτεις μόνον μῖσος καί τίποτε ἄλλο! Δέν πρόκειται ὅμως περί αὐτοῦ, ἀγαπητοί μου· ἀλλά αὐτή πρέπει νά εἶναι ἡ τοποθέτησίς μας".