«…Τούτο εστι τό έργον του Θεού, ίνα πιστεύσητε εις ον απέστειλεν...»

    «…τοῦτό ἐστι τό ἔργον τοῦ Θεοῦ, ἵνα πιστεύσητε εἰς ὅν ἀπέστειλεν ἐκεῖνος»

(Ἰωάν., κεφ. στ΄, στίχ. 29)

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

    «Οὐ γάρ ἀπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον ἵνα κρίνῃ τόν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σωθῆ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ. ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν οὐ κρίνεται, ὁ δέ μή πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μή πεπίστευκεν εἰς τό ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς· ἧν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα» (Ἰωάν., κεφ. γ, στίχ. 17-19).

   Ἐντούτοις πολλοί παραμένουν καί ἐπιμένουν στήν ἀπώλεια, βλασφημοῦντες τό πανάγιον ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κάθηνται στήν κακία ἐξαιτίας τῆς πλάνης. Ἡ πλάνη τούς ὁδήγησε στήν ραθυμία καί ἔτσι στίς ψυχές τῶν ραθύμων κυριάρχησε ἡ σκοτεινή ἄγνοια πού τούς ἀποξένωσε ἀπό τόν μόνον ἀληθινό Τριαδικό Θεόν καί τόν Μεσσία Σωτήρα Ἰησοῦν. Αὐτοί, λόγω τῆς κακῆς προαίρεσής τους, δέν ἀναγνωρίζουν ὡς Θεό τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀναγέννησε καί μᾶς φώτισε ἤ Τόν πιστεύουν καί Τόν ἀναγνωρίζουν ἁπλῶς στά λόγια καί ὄχι στήν πράξη.

     Πιστεύουν ὅτι μόνο στούς παλαιούς φανερωνόταν ὁ Θεός, ὄχι ὅμως καί σέ ἐμᾶς. Νομίζουν πώς οἱ μαρτυρίες τῆς Γραφῆς περί Θεοῦ, δέν ἀφοροῦν τούς

πάντες. Ἀλοίμονο! Βλασφημοῦν τήν περί Θεοῦ διδασκαλία, ἀφοῦ ἀπαρνοῦνται τήν ἀληθινή καί μέ ἐπίγνωση εὐσέβεια.

   Τίς γραφές τίς διαβάζουν σωματικά μόνο, ἰουδαϊκά, φαρισαϊκά καί ἀπαρνοῦνται τήν δυνατότητα τῆς ἀπό τοῦ κόσμου τούτου ἤδη ἀναστάσεως τῶν ἀνθρώπων, μέσῳ τῆς ἀναστάσεως τῆς ψυχῆς, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ ὀρθοδοξία μας καί ἐπιθυμοῦν νά κατοικοῦν στόν τάφο καί εἰς τό σκότος τῆς ἀγνωσίας. Στήν πλάνη λοιπόν καί στή σκοτεινή ἄγνοια ὑπάρχουν τά τρία κάτωθι πάθη-κακίες: Ἀπιστία, πονηρία καί ραθυμία.

    Αὐτά γεννοῦν καί ὑποστηρίζουν τό ἕνα τό ἄλλο. Λέγει ὁ Κύριος: «Πονηρέ δοῦλε καί ὀκνηρέ» (Ματθ., κεφ. κε΄, στίχ. 26). Μᾶς προειδοποιεῖ λοιπόν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον πού λέγει α) Στήν Παλαιά Διαθήκη διά τοῦ Ἱερεμίου κεφ. γ΄, στίχ. 36. «Αὕτη ἡ βίβλος τῶν προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ, καί ὁ νόμος ὁ ὑπάρχων εἰς τόν αἰῶνα πάντες οἱ κρατοῦντες αὐτήν, εἰς ζωήν οἱ δέ καταλείποντες αὐτήν, ἀποθανοῦνται», β) Στήν Καινή Διαθήκη, στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή, κεφ. β΄, στίχ. 1-3. «Διά τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. εἰ γάρ ὁ δι’ ἀγγέλων λαληθείς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καί πᾶσα παράβασις καί παρακοή ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχήν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διά τοῦ Κυρίου, ὑπό τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη».

    Τό λοιπόν ἀδελφοί στῶμεν καλῶς. Ἥξει Κύριος καί οὐ χρονιεῖ καί θά ἀποδώσει στόν καθένα κατά τούς καρπούς καί τά ἔργα. Ἀπό τούς καρπούς γνωρίζεται τό δέντρο. Διότι φαίνεται καθαρά πώς κόλαση θέλουν τή γῆ νά κάνουν οἱ νεοεποχῖτες. Βδελύγματα, βλασφημίες καί τοξικές ἀκαθαρσίες, ἀτιμία καί δόλος εἶναι οἱ καρποί ἀπό τά ἀκάθαρτα δέντρα τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ὅλοι βλέπουν τόν Χριστό. Ὅμως διαφέρουν, ἀναλόγως μέ τήν προαίρεση. Ἀλλιῶς βλέπουν οἱ μετανοοῦντες, ἀλλιῶς οἱ ἀμετανόητοι. Πρό Χριστοῦ ὑπῆρχε μετάνοια σέ πολλούς. Ὅμως δέν ὑπῆρχε ἄφεσις ἁμαρτιῶν. (Αὐτό εἶναι ἔργο τοῦ Μεσσίου). Γι’ αὐτό ὅλοι, μά ὅλοι, πήγαιναν στόν Ἅδη. Ἦλθε ὁ Χριστός, καί γι’ αὐτούς τούς πρό καί γιά ἐμᾶς τούς μετά. Καί ἦλθε ἀθόρυβα, μέ καλοσύνη, μέ ἀρχοντιά, μέ θεϊκή καί ἁγία διάκριση. Ἐκεῖνοι πού Τόν δέχτηκαν, τούς ἔδωσε τήν δυνατότητα νά γίνουν υἱοί Θεοῦ. Ἐκεῖνοι πού Τόν ἀρνήθηκαν καί δέν Τόν δέχονται, δέν διαφέρουν ἀπό τόν διάβολο, τόν σατανά, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ἀλλά δέν μετανοεῖ καί δέν σώζεται.

    Τοιουτοτρόπως  καί ὅλοι αὐτοί  οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, ὡς διασπασμένοι καί τραγικοί μέ τούς ἑαυτούς τους καί τούς ἄλλους, θά ἀπολεσθοῦν.

    Ἀδελφοί μου ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας. Τό Τριώδιον ἀρχίζει ὁσονούπω. Καλούμαστε πάντες στόν ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ γιά πνευματικούς ἀγῶνες καί εἰλικρινῆ μετάνοια. Εἴθε ὁ Κύριος νά μᾶς ἐνισχύει καί νά μᾶς στηρίζει σ’αὐτήν μας τήν προσπάθεια.

   Υ.Γ: Ἀκούσαμε στίς εἰδήσεις, ὅτι ὁ ὑπουργός τῶν ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ, παρότρυνε τούς ραβίνους νά προσευχηθοῦν εἰς τό τεῖχος τῶν δακρύων γιά νά βρέξει στήν πατρίδα τους, ἐπειδή πλήττεται ἀπό τήν ἀνομβρία. Ἀλλ’ ὅμως, οὔτε φωνή οὔτε ἀκρόασις ἀπό τόν οὐρανό. Δίπλα τους,τούς λέμε ὅτι εὑρίσκεται ὁ Πανάγιος Τάφος ΖΩΝΤΑΝΟΣ. Ἀς παρακαλέσουν λοιπόν, τόν πατριάρχη Ἱεροσολύμων, ὥστε μέ τήν συνοδεία του (τούς ὀρθοδόξους κληρικούς καί μοναχούς) νά τελέσουν λιτανεία, μέ τόν Πανάγιο Σταυρό τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοῦ Μεσσίου, ἀνά χεῖρας καί ἄς διαβασθεῖ ἡ εὐχή πού ὑπάρχει στό ὀρθόδοξο εὐχολόγιο γιά τήν ἀνομβρία καί  τόν ὄμβρο. Τότε ἀκριβῶς θά μάθουν οἱ πάντες, ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, γιά τόν ἀληθινό Τριαδικό Θεό τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Ἰακώβ καί γιά τόν μόνο Σωτῆρα καί Μεσσία Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, ὅπως τόν προανήγγειλαν ὅλοι οἱ προφῆται τῆς Π. Διαθήκης, ἀπό τόν Μωϋσέα, τόν Δαβίδ καί ὡς τόν Τίμιο Πρόδρομο. Ἀν ἀγαποῦμε τήν Ἀλήθεια, ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς, ἐν Πνεύματι Ἁγίω, θά βοηθήσει νά κατανοήσουμε τίς προφητεῖες πού ὅλες ἐκπληρώνονται στό πρόσωπό Του, ὅτι δηλαδή ,αὐτός εἷναι ὁ Χριστός Μεσσίας, ὁ Ἰησοῦς.

Σ’ Αὐτόν ἡ δόξα, τό κράτος καί ἡ βασιλεία εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.