Μᾶς ἐστάλη ἀπὸ Δ.Π.
Σταθερός στον ανηφορικό δρόμο της κατάκτησης
του επισκοπικού θρόνου ο εκ Αννοβέρου της Γερμανίας αρχιμανδρίτης κ.
Φραγκουλάκης έσπευσε να απαντήσει σε άρθρο που καυτηρίαζε τις συναυλίες που γίνονται
στους ορθόδοξους ναούς (ΑΡΧΙΜ. ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΑΚΗΣ: ΠΡΟΣ ΤΑ "ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΜΕΝΑ" ΤΟΥ
"ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ" ΚΑΙ "ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΤΑΣ" http://fanarion.blogspot.de/2018/03/blog-post_27.html).
Στο άρθρο του αυτό, το αυλικό φερέφωνο των
οικουμενιστών, το καλύτερο παράδειγμα, για το πως μπορεί να κάνει κανείς
καριέρα ως κληρικός, εξέφρασε δύο απόψεις, τις οποίες επαναλαμβάνει συνέχεια:
Α) Δεν
υπάρχει Οικουμενισμός!!! Ας μας πει λοιπόν ο κ.
Αρχιμανδρίτης πως θα τιμήσει ως ιερέας τους Αγιους που μίλησαν για τον
Οικουμενισμό όπως π.χ. τον Άγ. Ιουστίνο Πόποβιτς, τον άγιο Παΐσιο, όταν τους
βγάζει ψεύτες. Διότι και ο Άγ. Ιουστίνος και ο Άγ. Παΐσιος μας διαβεβαίωσαν για
την ύπαρξη του Οικουμενισμού ο μεν ως Παναίρεση ο δε Άγ. Παΐσιος ως το τρίτο
κέρατο του Διαβόλου. Ο κ. Αρχιμανδρίτης όμως τα ξέρει καλύτερα. Δεν υπάρχει
Οικουμενισμός. Μα τόση βλασφημεία; Τόση έπαρση; Μα για τόσους χαζούς μας έχει ο
οικουμενιστής ψευδοποιμένας που μας πουλάει ψευδοδιδασκαλίες ως ορθόδοξες
θέσεις; Αλλά πως θα γίνει επίσκοπος και μάλιστα στην Γερμανία; Λέγοντας ότι
υπάρχει;
Τί να πει κανείς; Πόσο αδιάβαστος
επιτρέπεται να είναι ένας ιερέας; Διαβάζουμε στην εκκλησιαστική ιστορία του νυν
οικουμενιστή και συμπορευτή του κ.
Φραγκουλάκη Βλ. Φειδά (Εκκλησιαστική Ιστορία, τόμος Α΄ Βλασίου Φειδά σελ. 906-907) ότι, υπό την επίδραση των γνωστικών
Βαρδησάνη, Αρμονίου κ.α. καθιερώθηκε προοδευτικά η μελοποίηση εκκλησιαστικών
ύμνων με έντεχνη μουσική επένδυση. Ο αιρετικός επίσκοπος Αντιοχείας Παύλος ο
Σαμοσατεύς [260-268] ευνόησε την τάση αυτή, η οποία προφανώς είχε διαδοθεί στην
Α. Συρία και στη Μεσοποταμία.
Έντεχνα εκκλησιαστικά άσματα με θεολογικό
περιεχόμενο και για
ποικίλες περιστάσεις είχε καθιερώσει κατά τις αρχές του Δ΄
αιώνα και ο αιρεσιάρχης Άρειος, η δε πιστή στον Άρειο τάξη των παρθενευουσών
της Αλεξανδρείας έψαλλε τα άσματα αυτά όχι μόνο στις οδούς της Αλεξανδρείας,
αλλά και στις λατρευτικές συνάξεις των αρειανοφρόνων.
Η κίνηση από την εμμελή ανάγνωση προς το
έντεχνο εκκλησιαστικό άσμα δεν ήταν βεβαίως ομοιόμορφη σε όλες τις τοπικές
εκκλησίες, αλλά κατά τον Ε΄ αιώνα είχε ήδη γίνει ευρύτερα αποδεκτή για την εξουδετέρωση
κυρίως της επιρροής των αιρετικών.
Ο Θεοδώρητος Κύρου αναφέρει ως εισηγητή του
έντεχνου εκκλησιαστικού άσματος στη Συρία Εφραίμ τον Σύρο [Εκκλ. Ιστορία,
IV,3], αλλά δεν ήταν ο μόνος [Ιωάννου Μαϊουμά, Patrologia Orientalis, VIII,
180].
Είναι ευνόητο ότι με την εισαγωγή του
έντεχνου εκκλησιαστικού άσματος ενισχύθηκε ο ρόλος του ψάλτη και του αναγνώστη
στη θ. λατρεία, ενώ περιορίσθηκε σταδιακά η έκταση της συμμετοχής του λαού στα
τελούμενα.
Ο Μ. Αθανάσιος αξίωνε να ψάλλονται οι
ψαλμοί «μετά μέλους και ωδής», η δε αξίωση αυτή δεν ήταν μόνο «ευφωνίας σπουδή,
αλλά τεκμήριον της αρμονίας των εν τη ψυχή λογισμών» [Επιστολή εις Μαρκελλίνον.
ΒΕΠ, 32, 25 κεξ.].
Ο Μ. Βασίλειος αναφέρεται στον συντονιστικό
ρόλο του ψάλτη. Οι υμνωδίες των εκκλησιαστικών ακολουθιών εξετελούντο «ψάλτου
κατάρχοντος του μέλους», ενώ οι λοιποί πιστοί «υπηχούσιν» [Επιστ., 267].
Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρεται στην καθ’
υπακοήν ψαλμωδία, κατά την οποία «οι μεμυημένοι συνεχώς υποψάλλουσιν» [Ομιλ.
εις ψαλμ. μα΄, ριζ΄, ρμε΄]. Πολλοί αιρετικοί χρησιμοποίησαν και χορούς γυναικών
[Βαρδησάνης, Αρμόνιος, Παύλος ο Σαμοσατεύς, Άρειος κ.α.], το παράδειγμα δε αυτό
ακολούθησε σε ορισμένες περιπτώσεις και η Εκκλησία [Ευσεβίου, Εκκλ.Ιστορία,
VII, 30, Assemani, Bibl. Orientalis, I, 47 κεξ.]. Αντιθέτως, χοροί παίδων
προϋπήρχαν στην Εκκλησία και διατηρήθηκαν. Στο Οδοιπορικόν της
Αιθερίας περιγράφεται η ακολουθία του Λυχνικού στο ναό της Αναστάσεως των
Ιεροσολύμων, κατά την οποία χορός πολλών μικρών παιδιών αποκρινόταν με το
«Κύριε, ελέησον» σε κάθε εκφώνηση ονόματος από τον διάκονο [«et diakono dicente
singulorum nomina sember pisinni plurimi stant respondentes sember – Kyrie
eleison»].
Ο Εφραίμ ο Σύρος θεωρούσε επίσης αυτονόητη
την ύπαρξη χορών παίδων στη θ. λατρεία.
Η
χρησιμοποίηση όμως μουσικού οργάνου
στη Θ. Λατρεία είναι άγνωστη στις
πατερικές πηγές, αρχιμανδρίτα κ. Φραγκουλάτη και απαγορεύεται από τους Ι.
Κανόνες.
Η δε μαρτυρία του Ιουλιανού του Παραβάτη [361-363] περί υπάρξεως οργάνων στο
ναό των Αγίων Αποστόλων της Κ.πόλεως [Επιστολαί, εκδ. J. Bidez, 1924, 215]
είναι κατά τον κ. Φειδά μεμονωμένη και ασαφής.
Και αν είναι άγνωστη για την Θεία
Λειτουργία πόσο άγνωστη είναι, κ. Φραγκουλάκη στην χρησιμοποίηση του Ι. Ναού ως
οίκο πολιτισμικής επιμόρφωσης, οίκο ακουστικής ηδονής και συλλογής χρημάτων;
Για
εσάς όμως ισχύει: Πρώτα Λειτουργία μετά Συναυλία.
Και
παρά την περίοδο της Μ. Σαρακοστής έχετε το θράσος να υποβαθμίζετε το γεγονός
ότι οι Συναυλίες στους Ορθόδοξους Ναούς της Γερμανίας συνεχίζονται. Μάλλον οι
ιερείς της Γερμανίας είναι πιο εκλεπτυσμένοι και πολιτισμένοι από τους Πατέρες
της Εκκλησίας που απαγόρευαν τέτοιες ενέργειες μέσα μάλιστα στους ναούς. Ο
Οικουμενισμός σας είναι τελικά πολύ "πολιτισμένος". Σας υπενθυμίζουμε
λοιπόν κάποια παραδείγματα.
Από https://www.visitestonia.com/de/kirche-pootsi-kopu
Από http://www.orthodox-bruehl.de/index.php/fotogalerie
Έχετε κάνει τους Ναούς μας φιλαρμονικές. Παραιτηθείτε από
Αρχιμανδρίτης και γίνετε Μαέστρος. Πιο πολλά θα προσφέρετε
Αλλά και για να μην ξεχνάμε περί τίνος ιερέως πρόκειται,
όταν μιλάμε για τον κ. Φραγκουλάκη, θαυμάστε τον σε τουριστική αρτοκλασία (πιστοί
στον ναό δεν υπάρχουν μόνο οι οικουμενιστές και οι επισκέπτες αιρετικοί, στους
οποίους ο μελλοντικός επίσκοπος τους δείχνει πως κάνουν αρτοκλασία) με
προτεστάντη ἑπίσκοπο https://www.landeskirche-hannovers.de/damfiles/gallery_img_lightbox/evlka/frontnews/2012/11/galerien/17/JS1_5221-cea27ce433876208a2792d6a3a890fba.JPG
Η Φραγκολαγνείας σας κ. Φραγκουλάκη δεν έχει όριο. Όταν
θα γίνετε Οικουμενιστής Επίσκοπος, για τις τόσες προθυμίες που δείχνετε,
θυμείστε μας να κάνουμε μία συναυλία μετά την χειροτονία σας.
Δ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.