Ένας άγιος που προσωπικά με είχε συγκλονίσει όταν για πρώτη φορά
διάβασα τα κείμενα του. Λόγοι για την ταπεινοφροσύνη, την υπερηφάνεια,
την κενοδοξία, την αγάπη, την ησυχία, την μετάνοια... Πρέπει να είναι
κανείς αναίσθητος και νεκρός ψυχικά για να μην μετακινηθούν τα θεμέλια
της ψυχής του, διαβάζοντας τα πύρινα λόγια του Πνεύματος.
Θυμάμαι την περίπτωση ενός προτεστάντη που, καθώς μελέταγε τα γραπτά του αγίου, αναθεώρησε πολλά για τα πιστεύω του, τις πεποιθήσεις του, όπως επίσης και για την ποιότητα που νόμιζε πως είχε η πνευματική του κατάσταση. Ο άγιος στάθηκε αφορμή (αν και δεν ήταν ο μόνος) ο προτεστάντης αυτός να μεταστραφεί
αργότερα στην Εκκλησία του Χριστού (Ορθοδοξία) και ν' αφήσει πίσω του
τον κίβδηλο πνευματικό κόσμο κάποιων ονειροπαρμένων δυτικοαναθρεμμένων
Χριστιανών.
Ανακάλυψε πως η Εκκλησία δεν είναι ένας απέραντος ηθικισμός με ωραία
λόγια, ευφάνταστη παρουσία, όμορφα κοστούμια με περιποιημένα μαλλιά και
καλές πράξεις να επιβεβαιώνουν τους λογισμούς των δογμάτων. Έμαθε πως
ήταν αμαρτωλός και γεμάτος πάθη και αυτό ήταν για εκείνον μια πρωτόγνωρη
ανακάλυψη!
Είχε μάθει να ζει με αυτοπεποίθηση, στηριζόμενος στη συναισθηματική
του πεποίθηση πως είναι αναγεννημένος, κι έχοντας φορέσει το μανδύα της
ταπεινοφροσύνης, προχωρούσε στην οδό της δικής του ευδαιμονίας. Αργότερα πληροφορήθηκε εσωτερικά πως ο μανδύας αυτός είχει δυό ονόματα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.