Απάντηση στον π. Σεραφείμ Ζήση (τελική)

Τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου

Ειλικρινά δεν φαντάστηκα, π. Σεραφείμ, ότι αποτελεί για σας επιτακτική αναγκαιότητα να ζητήσω επισήμως συγγνώμη για την αβλεψία  μου να υποθέσω ότι, αφού ο Φλωρίνης κ. Θεόκλητος μνημόνευε δια του Αρχιδιακόνου του, τους απανταχού Προκαθημένους στη Θ. Λειτουργία, αυτό θα συνέβαινε στην απανταχού Ορθόδοξη  Εκκλησία.

Ζητώ συγγνώμη λοιπόν, τώρα, καθώς βλέπω ότι σε μερικά σημεία δεν είχα πληροφορηθεί σωστά.

Όμως αυτή η αβλεψία μου δεν μπορεί να γίνει διέξοδος στα αδιέξοδα του κηρύγματος σας (των τριών θεολόγων της Θεσσαλονίκης).

Παρακαλώ όμως, ας έλθουμε στην ουσία, που η κακοδιαχείρισή της τόσο ταλανίζει τους πιστούς.

1. Λέτε: «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μπαντσέν τῆς Οὐκρανίας κ. Λογγῖνος (Ἀρχιεπίσκοπος ἀπό τόν Αὔγουστο τοῦ 2017) ἔχει διακόψει τήν μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου Μόσχας ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 2016, ἀλλά μνημονεύει τοῦ Τοπικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τσερνοβτσί καί Μπουκοβίνας κ. Μελετίου καί τοῦ Μητροπολίτου του καί Γέροντός του κ. Ὀνουφρίου...».

Ομολογείτε λοιπόν ότι ο κ. Λογγίνος διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με τον πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο, επειδή προφανώς είναι οικουμενιστής, αλλά παράλληλα ο κ. Λογγίνος κοινωνεί με τους Επισκόπους και την Σύνοδο της Ουκρανικής Εκκλησίας (και δέχεται την Προχείριση του από αυτούς στο αξίωμα του Αρχιεπισκόπου) οι οποίοι αποδέχονται τα οικουμενιστικά κείμενα και αποφάσεις του Κολυμπαρίου και μνημονεύουν τον Κύριλλο.

Και τον θεωρείται αποτειχισμένο!

Και θεωρείτε εμένα συκοφάντη και την «Π.Π» «κίτρινο τύπο»!

2. Λέτε: ότι «…ὁ κύριος ἰσχυρισμός [σημ. εννοεί ότι ο κύριος ισχυρισμός του άρθρου μου ήταν ότι μνημονεύτηκαν όλοι οι Προκαθήμενοι στο συλλείτουργο με τον κ. Λογγίνο και τον π. Θεόδωρο], ἡ οὐσία, ἔγινε καπνός...  Οὔτε διανοήθηκε νά ζητήσει συγγνώμη γιά τό λάθος του …Τί λέτε, λοιπόν, κ. Ρίζο; Μνημονεύθηκαν ἤ ὄχι στό Μπαντσέν οἱ Προκαθήμενοι; Κάνατε λάθος ἐκεῖ ἤ ὄχι; Μπορεῖτε νά ζητήσετε συγγνώμη γι΄ αὐτό; Ἀντιθέτως, ὡς κατήγορό μας νομίζετε ὅτι ὁ καιρός σᾶς δικαίωσε... Μνημονεύθηκαν ἤ ὄχι στό Μπαντσέν οἱ Προκαθήμενο ; Κάνατε λάθος ἐκεῖ ἤ ὄχι; Μπορεῖτε νά ζητήσετε συγγνώμη γι΄ αὐτό; Ἀντιθέτως, ὡς κατήγορό μας νομίζετε ὅτι ὁ καιρός σᾶς δικαίωσε ... [και επανερχόμενος συνεχώς στο ίδιο θέμα αλλού συνεχίζει]  περί τῆς δῆθεν μνημονεύσεως ὅλων τῶν Προκαθημένων στό Μπαντσέν, πού ἀποτελοῦσε τήν οὐσία τοῦ 1^ου ἄρθρου του· ὁ συντάκτης τοῦ ὁποίου, ὅμως, ἀρνεῖται τήν μέ σεβασμό πρός τούς ἀναγνῶστες του παραδοχή τοῦ λάθους του» κλπ. κλπ.

3. Ο κύριος ισχυρισμός του άρθρου μου, π. Σεραφείμ, ήταν ότι έγινε συλλείτουργο συμμετέχοντος του π. Θεοδώρου, στο οποίο μνημονεύτηκαν μη αποτειχισμένοι επίσκοποι που αποδέχτηκαν το Κολυμπάρι. Το ότι δεν μνημονεύτηκαν όλοι οι πατριάρχες και αρχιεπίσκοποι (όπως από άγνοια έγραψα και ζήτησα δημόσια συγγνώμη) που αποδέχτηκαν το Κολυμπάρι αισθάνεστε ότι σας δικαιώνει;

4. Λέτε: «Πόσο χαμηλά πρέπει νά μᾶς ἔχετε στήν ὑπόληψή σας, κ. Ρίζο, πόσο χαμηλά, ὡς ὑποκριτές, ἀφοῦ δέχεσθε, ὅτι ἐμεῖς πού λειτουργούμαστε ἐδῶ ὑπό διωγμό, μακριά ἀπό Ἐνορίες καί τά Μοναστήρια μας, θά ταξιδεύαμε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα νά συμμετάσχουμε σέ Λειτουργία, ὅπου θά μνημονεύονταν σύσσωμοι οἱ προδόντες τήν Πίστη στό Κολυμπάρι ! Καί μετά νά ἔλθουμε ἐδῶ καί νά κοροϊδεύουμε τούς πιστούς, δημοσιεύοντας».

     Το ότι δεν μνημονεύτηκαν «σύσσωμοι οι προδίδοντες την Πίστη στο Κολυμπάρι», αλλά λίγοι μόνο από αυτούς σας αθωώνει π. Σεραφείμ; Και για να ξέρουμε κι εμείς, από πόσους και πάνω πρέπει να μνημονευτούν για να θεωρηθεί κατακριτέα η μνημόνευση;

5. Λέτε : «Ἀπορῶ πάντως, κ. Ρίζο, ἐδῶ “γίνεται χαμός” τίς μέρες αὐτές γιά να μή δοθεῖ Αὐτοκεφαλία στούς Σχισματικούς τοῦ Κιέβου, καθώς ἡ Μόσχα ὑπεραμύνεται τῆς δικῆς της (προσέξτε, δικῆς της) Μητροπόλεως Κιέβου, καί ἐσεῖς ἰσχυρίζεσθε ὅτι ἡ ἱεροκανονική αὐτή Μητρόπολη ἤδη εἶναι ἐντελῶς ἀνεξάρτητη και δέν ἔχει σχέση μέ τόν Μόσχας. Ποῦ ζῆτε, ἀλήθεια;».

      Είναι προφανές, πάτερ, ότι ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους. Γιατί σίγουρα η «Αυτοκεφαλία στους σχισματικούς του Κιέβου» είναι σοβαρό θέμα, αλλά εκείνο που τώρα πρωτεύει είναι να σωθούμε και να τραβήξουμε, αν είναι δυνατόν, και έναν αδερφό μας από την θανατηφόρα αίρεση που στέλνει ψυχές στην απώλεια . Για εσάς όμως αποτελεί θέμα δυνητικής φύσεως. Όποιος θέλει δηλαδή μπορεί να κοινωνεί με την αίρεση κι όποιος θέλει (αν είναι ακραίος και άνθρωπος μίσους) να μην κοινωνεί.

6. Λέτε: «Ἄν εἴχατε διαβάσει τό ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ κ. Λογγίνου πού δημοσιεύσαμε πρό ἡμερῶν, θά εἴχατε τήν δυνατότητα νά πληροφορηθεῖτε γιά βασικά πράγματα ὡς πρός τήν διοικητική ὑπαγωγή τοῦ κ. Λογγίνου· δέν τό διαβάσατε, φαίνεται, νηφαλίως (γι΄ αὐτό οὔτε καί προσεκτικῶς), ἴσως δέ καί καθόλου».

     Πάτερ, πολλά χρόνια διαβάζω «ομολογιακά κηρύγματα», «τώρα όμως δεν είναι ώρα για λόγια αλλά για πράξεις», που θα έλεγε ο της Εφέσου φωστήρας άγιος Μάρκος. Αν ο επίσκοπος Λογγίνος έκανε πράξη αυτά που λέει και μάλιστα εκφράζοντας πριν από καιρό αναθέματα, φαντάζεστε ότι δεν θα χαιρόμουν; Θα ήμουν ο πρώτος που θα τον επαινούσε, όπως τον επαίνεσα όταν αναθεμάτισε τους Οικουμενιστές. Από το ανάθεμα όμως στην εκκλησιαστική διπλωματία είναι μία εξέλιξη, η οποία δεν συμβαδίζει με τις προσδοκίες που ο Επίσκοπος ο ίδιος μας δημιούργησε.

7. Λέτε : «Ὁ κ. Ρίζος, στά σχόλια τῆς πρώτης του ἀναρτήσεως, ἀφοῦ εἶδε προοδευτικῶς ὅτι οὔτε τό θέμα τῆς μνημονεύσεως τῶν Προκαθημένων τό συνέλαβε καλῶς, οὔτε ὅμως καί τό θέμα τῆς ὑπαγωγῆς τῆς Οὐκρανίας στή Μόσχα (ὅπου ὅμως ἐπέστρεψε δριμύτερος στή 2^η δημοσίευση), τότε μόνον «ἔστρεψε» τή θεματολογία στό ἄν ἡ Μητρόπολη Κιέβου δέχεται ἤ ὄχι τό Κολυμπάρι καί ἄν κοινωνεῖ μέσῳ τούτου ὁ κ. Λογγῖνος μέ τήν αἵρεση τοῦ Κολυμπαρίου...».

      Είναι η πρώτη φορά που ακροθιγώς εμφανίζεστε να πλησιάζετε την ουσία και των δύο άρθρων μου. Δεν «έστρεψα» την θεματολογία μου όπως λέτε, αυτή ήταν η κύρια θεματολογία μου. Απλά, αυτά που έγραψα εκεί, ήταν λεπτομέρειες που αγνοώντας τις εκεί εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, τα χρησιμοποίησα θεωρώντας ότι επιβεβαίωναν την ουσία.  Αυτά θεωρούσα σωστά και αυτά έγραψα. Εκεί φυσικά που κάνω λάθος ζητάω δημοσίως συγγνώμη, Εσείς όμως χτυπούσατε το πέταλο αντί για το καρφί για να θαυμάζουν οι αφελείς την δεξιοτεχνία σας. Στη συνέχεια βέβαια, προσεκτικά το προσπερνάτε γιατί αγγίζει το οικοδόμημα της Νέο-Πατερικής θεολογίας που εγκαινιάζετε, εισάγοντας θέματα οικονομίας και επιτρεπτής μνημόνευσης αιρετιζόντων επισκόπων.

Γράφετε: «Ὁ Μόσχας στό Μπαντσέν δεν μνημονεύεται, ὁ δέ μνημονευόμενος κ. Ὀνούφριος καί ὁ μνημονεύων κ. Λογγῖνος εἶναι ἀμφότεροι ὀρθόδοξοι … Ἐμεῖς ἔχουμε δεῖ οἱ ἴδιοι σχετικό ὑπόμνημα τῆς Μητροπόλεως Κιέβου (ὑπό τόν Ὀνούφριο) πρός τό Πατριαρχεῖο Μόσχας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν προσφάτων ἀποφάσεων».

      Κι εμείς Πάτερ, είδαμε ημερίδες και ημερίδες, υπομνήματα και υπομνήματα…του Πειραιώς, της Γατζέας, και άλλων «ομολογητών»  ών ούκ έστιν αριθμός. Και αυτοί που καταγγέλλονταν στα υπομνήματα μετά από λίγο τιμώνταν  με επαίνους , διακρίσεις και δώρα από τους καταγγέλλοντας.

      Αλλά, πάτερ μου, γιατί κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε την ουσία; Πώς είναι αμφότεροι ορθόδοξοι, εφόσον αποδέχτηκαν την Κολυμπάριο Σύνοδο, εφόσον μνημονεύουν τους Οικουμενιστές. Γιατί, ενώ γνωρίζετε προσπερνάτε το βασικά πατερικά κείμενα όπως:

     Του αγ. Θεοδώρου του Στουδίτη, που διδάσκει να μην έχουμε καμιά «κοινωνία» με τους αιρετικούς, αλλά και με όσους «κοινωνούν» με αιρετικούς: «Του αγίου Αθανασίου, προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν έχειν ημάς προς τους αιρετικούς, αλλά μηδέ προς τους κοινωνούντας μετά των ασεβών»! «Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν΄ οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς ού κατεποντίσθησαν, ὅμως τῆ κοινωνία τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, 1164 Α). Δηλαδή: «Ἄλλοι μέν ἐναυάγησαν περί τήν πίστιν τελείως, ἄλλοι δέ, καίτοι ἐσωτερικῶς δέν ἀσπάσθηκαν τήν κηρυττομένην κακοδοξίαν, συναπωλέσθησαν ὅμως μέ τούς λοιπούς λόγω τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετ’ αὐτῶν».

      Του αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου: «Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ, ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῆ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο». (P.G. 99. 1049 Α).

      Του αγ. Μάρκου Ευγενικού που δεν «κοινωνούσε» όχι μόνο με τον αιρετικό Πατριάρχη Μητροφάνη, αλλά ούτε και με όσους «κοινωνούσαν» μαζί με τον Μητροφάνη. Γι’ αυτό καθιερώθηκε στην Ορθοδοξία η αρχή, που είναι απόλυτα ορθή: «ο κοινωνών τω ακοινωνήτω, ακοινώνητος έστω»!

  

8. Λέτε: «Δείξαμε, ἀντίθετα πρός τήν καχυποψία τοῦ κ. Ρίζου, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας (Μητρόπολη Κιέβου) ὑπάγεται στό Πατριαρχεῖο Μόσχας (ποῦ φθάσαμε, φαντασθῆτε...)· ὅτι κάθε Ἐπίσκοπος τῆς νομίμου Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας (καί ὁ κ. Λογγῖνος) μνημονεύει πρώτου πάντων, τοῦ Πατριάρχου Μόσχας· καί ὅτι συνεπῶς ὁ κ. Λογγῖνος μή μνημονεύων τοῦ κ. Κυρίλλου, ἔκανε διακοπή μνημονεύσεως τῆς ἀνωτάτης προϊσταμένης του ἀρχῆς».

       Επανάληψη των ίδιων θέσεων!

      Ο Επίσκοπος Λογγίνος επειδή διέκοψε την κοινωνία με την ανώτατη εκκλησιαστική του αρχή (τον οικουμενιστή πατριάρχη Μόσχας), αλλά δεν διέκοψε την κοινωνία με την ανώτερη του εκκλησιαστική αρχή (την οικουμενιστική Τοπική Εκκλησία) θεωρείται αποτειχισμένος ομολογητής! Και για το ότι καταδεικνύουμε αυτήν την αντιπατερική πλάνη ο π. Σεραφείμ μέμφεται εμένα με ποικιλία χαρακτηρισμών και την «Π.Π.»: «Ἡ ἐπιμονή τοῦ κ. Ρίζου ἔναντι στά ἀποδεδειγμένα λάθη του (μέ συνέπεια τήν παραπληροφόρηση), ἄς εἶναι καί μέτρο πρός κάποιους ἄλλους ἱστολόγους γιά τό ἄν εἶναι ἐφικτό τό «νά κλειστοῦμε σέ ἕνα Μοναστήρι καί νά μή βγοῦμε, ἕως ὅτου συμφωνήσουμε...».

     Πιστεύω τώρα η δημόσια συγγνώμη μου να σας δίνει το κίνητρο να κλειστείτε σ’ ένα μοναστήρι. Γιατί αν και αυτό δεν σας αρκεί τι άλλο τότε θέλετε; 

     Ο Μητροπολίτης Ονούφριος –πνευματικός και προϊστάμενος του κ. Λογγίνου– σε εορτασμό το 2017 στον οποίο συμμετέχει η Ρωσική Οικουμενιστική Ιεραρχία.