«Με το ακυρωμένο από το ΣτΕ Πρόγραμμα των Θρησκευτικών

προχωράει τὸ Ὑπουργεῖο στὸν προσηλυτισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν» 

Ἡρακλῆς Ρεράκης, Καθηγητὴς Παιδαγωγικῆς – Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ 

Τὸ συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΈ), μὲ ἐμπεριστατωμένη ἀπὸ κάθε ἄποψη ἐπιχειρηματολογία, ἀκύρωσε στὶς 20 Μαρτίου τὸ πολυθρησκειακὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν καὶ ἀπὸ τότε ξεσηκώθηκε μία ἀπίστευτη συνταγματικὴ ἀνταρσία, γιὰ νὰ καταλήξει τελικὰ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας σὲ μία ἀπόφαση κόλαφος, νὰ μὴν ἐφαρμόσει τὴν ἀπόφαση τοῦ ΣτΈ. 

Βλέπουμε μὲ λύπη μας ὅλες αὐτὲς τὶς ἡμέρες συνέλληνες, κληρικούς, λαϊκούς, θεολόγους, πολιτικοὺς καὶ δημοσιογράφους, νὰ ἐνεργοῦν μὲ σκοπιμότητες, σχεδιασμοὺς καὶ μεθοδεύσεις καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ θολώσουν τὸ τοπίο, νὰ παραπλανήσουν καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ ἀποδείξουν ὅτι τὸ ΣτῈ δὲν ἑρμηνεύει σωστὰ τὸ Σύνταγμα, τοὺς νόμους καὶ τὸ ἐθνικὸ καὶ διεθνὲς δίκαιο καὶ ὅτι ἕνα πολυθρησκειακὸ πρόγραμμα, ποὺ πολτοποιεῖ καὶ προσφέρει στὰ παιδιά μας, μὲ τὴ μορφὴ ἑνὸς ἀπαράδεκτου καὶ ἐπικίνδυνου...
συνονθυλεύματος, τὴν ὀρθοδοξία μὲ τὶς χριστιανικὲς ὁμολογίες καὶ τὶς θρησκεῖες, εἶναι στὴ ὀρθόδοξη κατεύθυνση. 

Δὲν εἶναι ὅμως μόνον ἡ παρερμηνεία καὶ ἡ διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας ἀλλὰ καὶ ἡ δίωξη ποὺ ἐφαρμόζουν ὡς ὄπλα ἐπιβολῆς. Ὅποιος ἔχει ἀντιρρήσεις σὲ αὐτὴν τὴν μετάλλαξη τῆς ὀρθόδοξης συνείδησης τῶν παιδιῶν σὲ πολυθρησκειακῆ, τὸν ἀναλαμβάνει ἡ «προοδευτικὴ» ὁμάδα συκοφάντησης, λασπολογίας καὶ χλευασμοῦ καὶ τὸν μαυρίζει στὸ πανελλήνιο μὲ τὶς χειρότερες μομφές. 

Ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτῈ ἦταν ὄντως κάτι ποὺ δὲν ἤθελαν καί, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν ἐπιχειρήματα νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουν, γὶ αὐτὸ τὴν δυσφημοῦν, μέσω μαύρης προπαγάνδας καὶ συκοφαντίας. Ἀκολουθώντας πιστὰ τὴν ἴδια γραμμὴ τῆς σπιλώσεως καὶ λασπολογίας τῶν ἀντιφρονούντων, στράφηκαν αὐτὴ τὴ φορά, ἐναντίον τῶν Συμβούλων τοῦ ΣτΈ, ἐκτοξεύοντας ἀπίθανους χαρακτηρισμούς. 

Βγῆκε ὁ κ. Φίλης, ὁ ὁποῖος, ὅπως θυμόμαστε, ἤθελε νὰ ἐπιβάλει στοὺς ὀρθόδοξους Ἕλληνες τὸ οὐδετερόθρησκο σχολεῖο καὶ φρόνημα καὶ τώρα βλέπει ὅτι τὸ ΣτῈ τοῦ χάλασε τὸ σχέδιο καὶ ἐκτόξευσε τὰ «ὡραία» του γιὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ ΣτΈ: Πρόκειται γιὰ «σκοταδισμό, μεσαίωνα καὶ ἀναχρονισμό», γιὰ «λανθασμένη ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος». «Εἶναι μία ἀπόφαση, ἡ ὁποία παρερμηνεύει ἢ καὶ παραβιάζει τὶς συνταγματικὲς διατάξεις». «Εἶναι μία μεσαιωνικοῦ τύπου ἀπόφαση». 

Βγῆκε καὶ ὁ κ. Γαβρόγλου καὶ εἶπε: «Δὲν μᾶς δεσμεύει ἡ ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, ποὺ ἀκύρωσε τὶς ἀλλαγὲς Φίλη στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Δὲν θὰ ὑποκύψουμε στὸ κύμα σκοταδισμοῦ. Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀνώτατου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου, δὲν ἔχει καμιὰ πρακτικὴ ἐπίπτωση καὶ δὲν ἀλλάζει ὁ πυρήνας τῆς διδασκαλίας». «Ἡ κυβέρνηση δὲ θὰ ὑποκύψει στὸν σκοταδισμὸ ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ φέρουν σὲ αὐτὸν τὸν τόπο». «Τὸ Ὑπουργεῖο σέβεται τὶς δικαστικὲς ἀποφάσεις, οἱ ὁποῖες ὡστόσο καὶ αὐτὲς κρίνονται ὡς πρὸς τὰ ἀποτελέσματά τους καὶ ὡς πρὸς τὸ σκεπτικό τους. Ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση πηγαίνει τὴν ἐκπαίδευση καὶ τὴν κοινωνία πολλὰ χρόνια πίσω, καθὼς ταυτίζεται καὶ συντάσσεται μὲ ἀπόψεις ἀκραίων καὶ σκοταδιστικῶν θεολογικῶν κύκλων». «Τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, Ἔρευνας καὶ Θρησκευμάτων δηλώνει ἀποφασισμένο νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο τῆς ἀνανέωσης, τοῦ πλουραλισμοῦ καὶ τοῦ ἐκδημοκρατισμοῦ τῶν προγραμμάτων σπουδῶν καὶ τῶν διδακτικῶν ὑλικῶν ὅλων τῶν βαθμίδων». 

Ἀπορίας ἄξιο, ὅμως, εἶναι πῶς οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ὑπουργείου, ποὺ μὲ τὶς δηλώσεις τοὺς δείχνουν ὅτι δὲν σέβονται ὄχι μόνον τὸν λαὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸ στήριγμα τῆς δημοκρατίας, τὸ ΣτΈ, οἱ ἀποφάσεις τοῦ ὁποίου προσφέρουν στοὺς πολίτες τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας καὶ τῆς προστασίας τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων τους ἀπὸ τὶς τυχὸν ἀντισυνταγματικὲς ἀσυδοσίες καὶ αὐθαιρεσίες τῶν κρατικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ ἀποφάσεων, ἀπολαμβάνουν τὴν ἐμπιστοσύνη ὁρισμένων ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, οἱ ὁποῖοι, μάλιστα, δηλώνουν ὅτι θὰ συνεχίσουν νὰ συνεργάζονται μὲ τὴν πολιτεία πάνω στὰ ἀκυρωμένα ἀπὸ τὸ ΣτῈ προγράμματα καὶ βιβλία - φακέλους!! 

Μένει κανεὶς πραγματικὰ ἄφωνος! Ἴσως, γιὰ κάποιον ἄγνωστο σὲ μᾶς λόγο, φαίνεται ὅτι δείχνουν καλοπιστία καὶ δὲν θέλουν νὰ δεχθοῦν ὡς ἀληθινὸ αὐτὸ ποὺ ὅλοι γνωρίζουν, ὅτι δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας καὶ οἱ ἐπὶ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν συνεργάτες του, φαίνεται πὼς ἐκμεταλλεύονται τὸν διάλογο μὲ τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὰ προγράμματα καὶ τοὺς φακέλους, ὅταν, μάλιστα, ἰσχυρίζονται ψευδῶς ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὸν Ἰούνιο τοῦ 2017, συμφώνησε ὁμόφωνα μὲ τὰ «ἐκσυγχρονιστικά» τους Προγράμματα καὶ τοὺς Φακέλους! 

Βέβαια ἡ Ἐκκλησία -καὶ ἔτσι πρέπει- συνεχίζει τὸν διάλογό της μὲ τὴν Πολιτεία γιὰ ὅλα τὰ θέματα, ἀλλά, ὅταν περιμένουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ νὰ ἀκούσουν τὸ αἴτημά της γιὰ ἀπόσυρση αὐτοῦ τοῦ ἀκυρωμένου ἀπὸ τὸ ΣτῈ προγράμματος καὶ ἀκοῦν γιὰ συνέχιση τοῦ διαλόγου πάνω σὲ αὐτό, εἶναι βέβαιο ὅτι ἀπογοητεύονται. 

Διότι εἶναι πλέον σαφὲς ὅτι ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΈ, ἔβαλε φρένο στὴ μεθόδευση ποὺ εἶχε στηθεῖ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους (θεολόγους καὶ μὴ) τοῦ Ὑπουργείου, μὲ τὴν ὁποία προσπαθοῦσαν νὰ παραπλανήσουν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ὅτι τὸ ἤδη ἀκυρωμένο πολυθρησκειακὸ πρόγραμμα εἶναι ὀρθόδοξο καὶ ἔχει ὀρθόδοξο προσανατολισμό. 

Γιὰ τὸ πόσο ὀρθόδοξο εἶναι ἀποφάνθηκε μὲ ἀναλυτικὰ καὶ ἀναντίρρητα ἐπιχειρήματα τὸ ΣτΈ, βάζοντας τὰ πράγματα στὴ θέση τους, ἀφοῦ, ὅπως διαπίστωσε, μὲ τὸ Πρόγραμμα αὐτὸ «δὲν ὑπηρετεῖται ὁ συνταγματικὸς σκοπός, ἡ ἀνάπτυξη δηλαδή, τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνειδήσεως, ἀλλὰ ἐπιχειρεῖται ὁ κλονισμὸς ἢ καὶ ἡ μεταβολὴ αὐτῆς. Εἰδικότερα, σχολικὴ διδασκαλία, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴ μεταβολὴ ἢ τὴν ἀλλοίωση τῆς θρησκευτικῆς αὐτῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν, ὅπως αὐτὴ διαμορφώνεται στὸ πλαίσιο τῆς οἰκογενείας, θὰ συνιστοῦσε μορφὴ ὁμαδικοῦ προσηλυτισμοῦ ἰδιαιτέρως σοβαρή, ὡς ἐπέμβαση στὸν εὐαίσθητο ψυχικὸ κόσμο τῶν μαθητῶν ποὺ δὲν διαθέτουν τὴν κριτικὴ ἀντίληψη καὶ ὡριμότητα τῶν ἐνηλίκων». Ἴσως, ἀπὸ τὴν πλευρὰ ὁρισμένων προσώπων τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἔχει προσεχθεῖ ὅτι ἡ ἀκύρωση ἀπὸ τὸ ΣτῈ τῆς διδασκαλίας του ὡς ἄνω Προγράμματος ἔγινε ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν εἶναι ὀρθόδοξο. 

Ἐπειδή, ὅπως ἀναφέρει ἡ ἀκυρωτικὴ ἀπόφαση, «ἡ διδασκαλία αὐτὴ δὲν εἶναι ἱκανὴ νὰ ἀναπτύξει, ἤτοι νὰ ἐμπεδώσει καὶ νὰ ἐνισχύσει, ὅπως ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὴν διάταξη τῆς πάρ. 2 τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ Συντάγματος, τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν, διότι ἡ διδασκαλία αὐτὴ ἃ) εἶναι ἐλλιπὴς κατὰ περιεχόμενο, β) δὲν εἶναι αὐτοτελής, ἀμιγὴς καὶ διακριτὴ σὲ σχέση μὲ τὴν διδασκαλία στοιχείων ἀναφερομένων σὲ ἄλλα δόγματα ἢ θρησκεῖες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προκαλεῖται σύγχυση στοὺς μαθητὲς ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς διδασκαλίας, καὶ γ) δὲν εἶναι ἐπαρκὴς ἀπὸ τὴν ἄποψη τοῦ χρόνου ποὺ διατίθεται γι’ αὐτήν. Στὶς ἐν λόγω ἐλλείψεις ἐντάσσεται καὶ ἡ μὴ ὁριοθέτηση τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς διδασκαλίας μὲ ἐπισήμανση τῶν χαρακτηριστικῶν της στοιχείων, ποὺ τὴν διακρίνουν ἀπὸ ἄλλα χριστιανικὰ δόγματα καὶ ἄλλες θρησκεῖες. Ἀντιθέτως, στὸ ἐπίμαχο πρόγραμμα σπουδῶν δίνεται ἰδιαίτερη ἔμφαση στὴν προβολὴ στοιχείων κοινῶν στὴν διδασκαλία τόσο τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ὅσο καὶ ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων καὶ ἄλλων θρησκειῶν». Παράγοντας μάλιστα, κατὰ τὸ ΣτΈ, «ποὺ καθιστὰ τὸ ἐπίμαχο πρόγραμμα σπουδῶν ἀπρόσφορο γιὰ τὴν ἀνάπτυξη ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνειδήσεως εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ διδασκαλία στοιχείων τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστεως δὲν γίνεται αὐτοτελῶς καὶ διακριτῶς, ἀλλὰ ἐκ παραλλήλου -πολλὲς φορὲς στὸ πλαίσιο τῆς ἴδιας ὥρας διδασκαλίας- καὶ ἰσοτίμως μὲ τὴ διδασκαλία στοιχείων, συχνὰ ὑπερβολικὰ λεπτομερειακῶν, ἄλλων θρησκειῶν ἢ χριστιανικῶν ὁμολογιῶν».

Πηγή