Ένας πρώτος σχολιασμός στην σημερινή Ημερίδα της Θεσσαλονίκης

    Ἀλήθεια! Πόσο θὰ χαροποιοῦσε τοὺς Ἁγίους καὶ πόσο θὰ προβλημάτιζε τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἡ πραγματοποίηση μιᾶς ἀπὸ κοινοῦ Ἡμερίδας ὅλων τῶν Ἀποτειχισμένων; Ὄχι τόσο γι’ αὐτὰ ποὺ θὰ ἐλέγοντο, ὅσο γιὰ τὴν συστράτευση, καὶ ἑνότητα, καὶ ὁμόνοια τῶν πιστῶν!

     Δυστυχῶς, ὅμως, ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες, τῆς γνωστῆς τριάδας, ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ πατέρες τῆς Θεσσαλονίκης (ποὺ πραγματοποίησαν την σημερινὴ Ἡμερίδα) δὲν κινήθηκαν πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση: τὴν ἑνότητα καὶ τὴν ἀγάπη, πρῶτα πρὸς τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ποὺ μᾶς τὰ ἐδίδαξαν, καὶ δεύτερον πρὸς ὅσους ἀκολουθοῦν τοὺς Ἁγίους καὶ γι’ αὐτὸ λοιδοροῦνται! Ἀλλὰ κινήθηκαν μὲ ἰδιογνωμοσύνη, προσπαθώντας οἱ μὲν νὰ μᾶς ἐντάξουν στὸ Παλαιό, καὶ οἱ δὲ σὲ μιὰ μετα-Πατερικὴ Οἰκονομία ποὺ κανένας Ἅγιος δὲν δίδαξε καὶ δὲν ἐφήρμοσε. Καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ ἐπιθυμοῦν ἕναν «διάλογο» ἄνευ ἀντιλόγου καὶ μονομερὴ ἀναγνώριση τῆς ἀρχηγίας τους ἄνευ αὐτοκριτικῆς. Αὐτοὶ εἶναι οἱ πραγματικοὶ λόγοι διασπάσεως τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος καὶ ὄχι οἱ ψευδοκατηγορίες ἄνευ ἀποδείξεως ἐναντίον ἀνωνύμων ποὺ  ἀκούστηκαν στὶς εἰσηγήσεις τῆς ἡμερίδος, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλους χώρους.

    Ὡς πρὸς τὶς εἰσηγήσεις τῆς σημερινῆς Ἡμερίδας, ἀκούστηκαν σωστὰ καὶ θαυμάσια πράγματα, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἀπαράδεκτα ἀπὸ τοὺς εἰσηγητές, ἀφοῦ αὐτοί, παρακολουθοῦν μὲν τὴν ἐπικαιρότητα καὶ τὶς δημοσιευόμενες ἁγιοπατερικὲς μελέτες τῶν τελευταίων ἐτῶν (γιὰ τὰ θέματα ποὺ ἀναπτύχθηκαν στὴν Ἡμερίδα), ἀλλὰ ἀγνόησαν ἐπιδεικτικῶς καὶ παντελῶς τὶς ἁγιοπατερικὲς θέσεις, ποὺ ἔχουν καταδειχθεῖ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἀνήκουν στοὺς κύκλους τους.

   Καὶ ἐπίσης, ἦταν φανερὴ καὶ διάχυτη ἡ διγλωσσία καὶ ἡ ἀνακολουθία λόγων καὶ πράξεων κι ἀκόμα ὁ συγχρωτισμός τῶν μὴ ἀποτειχισμένων καὶ ἀδίωκτων πατέρων, μὲ τοὺς ἀποτειχισμένους καὶ διωκόμενους, κάτι ποὺ ἀποτελεῖ κατάφωρη παράβαση τῆς ἁγιοπατερικῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, τὸ ὄνομα καὶ τὴ διδασκαλία τοῦ ὁποίου, ὅπου συνέφερε, τὸ χρησιμοποίησαν οἱ ὁμιλητές!

   • Ἡ εἰσήγηση τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση ἦταν ὠφέλιμη μέν, ἀλλὰ ἄνευρη καὶ δὲν πρόσθεσε τίποτα σὲ αὐτὰ ποὺ ξέραμε, πέρα ἀπὸ τὸ ὅτι χώρισε –ὡς ἀλάνθαστος δικαστὴς καὶ χωρὶς ἀδιασάλευτες ἀποδείξεις τῆς δημόσιας καταδίκης– τοὺς ἀγωνιζομένους στοὺς καλούς (αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν) καὶ στοὺς κακοὺς ζηλωτές (αὐτοὺς ποὺ ἀκολουθοῦν τὴν Ἀκρίβεια μὲ Οἰκονομία, χωρὶς νὰ μετατρέψουν τὴν Οἰκονομία σὲ Ἀκρίβεια). Ἐπίσης ὁ Πανεπιστημιακὸς δάσκαλος δὲν τόλμησε ἄλλη μιὰ φορὰ νὰ μᾶς πληροφορήσει, γιὰ ποιό λόγο ἀρνήθηκε τὴν πατερικὴ διδασκαλία, «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ποὺ μὲ τόση θέρμη δίδασκε χρόνια τώρα!

  • Ἡ εἰσήγηση τοῦ π. Νικολάου Μανώλη ἦταν ἀπαράδεκτη, ἀντιπατερική, ἀντίθετη στὶς ἄλλες εἰσηγήσεις (ποὺ τόνισαν σαφέστατα, ὅτι δὲν χρειάζεται ἡ ἁγιότητα γιὰ τὴν ἀπόφαση ἀποτειχίσεως) καὶ ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. (Τὶς θέσεις του, ποὺ εἶχε καὶ πάλι διατυπώσει σὲ ἄλλη ὁμιλία του, ἔχουμε σχολιάσει ἐδῶ).

   • Οἱ εἰσηγήσεις τῶν π. Ἀναστάσιου Γκοτσόπουλου καὶ  Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων σκανδαλιστικές, ὄχι γιὰ τὸ περιεχόμενό τους, ὅσο γιατὶ κατασκανδάλισαν συνειδήσεις, ἀφοῦ παρουσίασαν μιὰ μετα-πατερικὴ ὁμολογιακὴ στάση τῶν "ἀντι-Οικουμενιστῶν", ποὺ θὰ ἀποτελεῖ ἕνα ντροπιαστικὸ ἔμπρακτο ΠΡΟΤΥΠΟ οἰκουμενιστικῆς ὁμολογίας. Θὰ μποροῦν πλέον νὰ χρησιμοποιεῖται τὸ ἐπιχείρημα:

«Εἴμαστε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐναντίον τῆς δεσποτοκρατίας, ἀλλὰ ὅταν ὁ Οἰκουμενιστὴς δεσπότης, μᾶς ἀπαγορεύει νὰ μιλήσουμε, θὰ κάνουμε ὑπακοή»!

    Αὐτὴ τὴν Οἰκονομία, ποὺ ἔμπρακτα προτείνεται, ποιός Ἅγιος –ἀλήθεια– τὴν ἐφήρμοσε, ποιός νοήμων νοῦς θὰ τὴν ἀκολουθήσει;

  • Ἡ εἰσήγηση τοῦ π. Σεραφείμ ἦταν (παρὰ τὶς προσδοκίες μας) ἀπογοητευτική. Ἡ ἐπιστημοσύνη του σκόνταψε στὴν ἀλήθεια. Θὰ σχολιάσουμε διὰ περισσοτέρων, ὅσα εἶπε, ἐδῶ ὅμως θὰ σημειώσουμε μόνο δύο: Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς δὲν ἀρνήθηκε ποτὲ τὴν Οἰκονομία, ἀντίθετα τὴν παρουσίασε στὰ βιβλία του, καὶ διδάσκει τὴν Οἰκονομία ποὺ μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι –καὶ ἰδιαιτέρως ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης–, δηλαδὴ Οἰκονομία στὰ Ὀρθόδοξα πλαίσια, ὄχι Οἰκονομία μετα-πατερική!

    Ποιά Οἰκονομία, ἀνάλογη, μᾶς καλεῖτε νὰ ἀκολουθήσουμε, π. Σεραφείμ; Οἱ Ἅγιοι Κύριλλος-Κελεστῖνος (τοὺς ὁποίους ἀναφέρατε) κράτησαν Οἰκονομία 2-3 χρόνια, ἀφ’ ὅτου ὁ Νεστόριος ἄρχισε νὰ διδάσκει τὶς κακοδοξίες του. Γιὰ ποιά Οἰκονομία μᾶς μιλᾶτε ὅμως ἐσεῖς, ὅταν ἡ κακοδοξία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διατυπώθηκε Συνοδικὰ τὸ 1920, πρὶν δηλαδὴ 100 χρόνια; Κι ὅταν, ἐπίσης, προηγήθηκε τὸ Μπάλαμαντ, τὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, τὸ “συλλείτουργο” μὲ τὸν Πάπα τοῦ 2006 στὸ Φανάρι…, καὶ ὅταν Συνοδικὰ στὴν Κρήτη ἀθωώθηκαν οἱ αἱρέσεις;

      Κι ἂν οἱ ἐπιστολὲς τοῦ ἁγίου Κυρίλλου πρὸς τὸν Νεστόριο (ποὺ μάλιστα τοῦ ἔδωσαν περιθώριο ΜΟΝΟ 10 ἡμέρες γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὶς πλάνες του) ἀποτελοῦν ἔνδειξη Οἰκονομίας, τότε τί ἀποτελοῦν οἱ τρεῖς «Ὁμολογίες πίστεως» τῆς Γατζέας, οἱ τόσες ἡμερίδες καὶ τὰ τόσα παρακλητικὰ πρὸς τοὺς Ἐπισκόπους κείμενα πιστῶν, ποὺ ἔλαβαν μέρος πρὶν ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸ Κολυμπάρι; Καὶ ποιά ἡμερομηνία λήξεως ἔθεσαν οἱ “ἀχρικαιριστὲς” πατέρες στοὺς Οἰκουμενιστές; Μετὰ ἀπὸ πόσες ἀκόμα δεκαετίες λήγει ἡ Οἰκονομία; Ἢ μήπως εἶναι ἄληκτος;

    • Ὅσο γιὰ τὴν εἰσήγηση τοῦ π. Βεζύνια. Οὐσιαστικὰ κατεδάφισε (ἂν εἰδωθεῖ Ὀρθόδοξα) τὶς ἄλλες εἰσηγήσεις! Τὰ ὀρθὰ παραδείγματα τοῦ π. Φωτίου ἀπέδειξαν, ποῦ ὁδηγεῖ μία λανθασμένη Οἰκονομία!

     Ἀκόμα πιὸ λυπηρὸ ἦταν τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν δόθηκε χρόνος γιὰ τυχὸν ἐρωτήσεις καὶ εὔλογες ἀπορίες. Στὸ πρόγραμμα ὑπῆρχαν δύο περίοδοι συζητήσεων, ἀλλὰ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης τὶς κατάργησε καὶ τὶς δυό ἀπὸ τὸ φόβο μήπως κι ἀκουστεῖ ἡ ἀλήθεια ποὺ ἐκεῖ μέσα “ἔπνιξαν”! Τί ἄραγε θὰ ἀπαντοῦσαν, ἂν τοὺς ρωτοῦσαν, ἐὰν ὑπάρχει μία καταληκτικὴ ξεκάθαρη ἀνακοίνωση λήξεως τῆς Οἰκονομίας καὶ ἐφαρμογῆς τῆς Ἀκριβείας;

     Ἀλλὰ καὶ ἂν οἱ πατέρες «λυποῦνται» τόσο πολύ (ὅπως εἶπαν) ποὺ «μερικοί» ἀντιτίθενται στὶς θέσεις τους, δὲν ὑπῆρξε ποτὲ ἕνα κάλεσμα διαλόγου καὶ συμπόρευσης, ὥστε νὰ ὑπερκεραστοῦν οἱ λογῆς λογῆς σκόπελοι. Ὅλα παρέμειναν στὸ ἐπίπεδο τῶν ἐντυπώσεων καὶ τῶν εὐχολογίων.

    Αὐτὰ ὡς ἕνας πρῶτος κατώδυνος σχολιασμός, γιατὶ οἱ διοργανωτὲς τῆς Ἡμερίδας δὲν μπόρεσαν νὰ ὑπερβοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ τὶς ἄστοχες ἐπιλογές τους, δὲν ἔλαβαν ὑπ’ ὄψιν, ὅσα ἀποκαλύπτικὰ εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὶς προηγούμενες ἡμέρες, ποὺ τοὺς βοηθοῦσαν νὰ μὴν παρεκτραποῦν. Δὲν τοὺς βοήθησαν αὐτά, ὥστε νὰ μὴν φορτώσουν πονηρὰ στοὺς ὤμους ὅλων τῶν ἀποτειχισμένων (ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τὸν π. Ζήση), ὅσες κακόδοξες θέσεις διετύπωσαν μερικοὶ ἀποτειχισμένοι. Δὲν εἶναι ἔντιμη λύση ἡ γενίκευση. Ἢ δὲν μιλᾶς τσουβαλιάζοντας ὅλους, ἢ μιλᾶς μὲ ὄνομα καὶ ἐπίθετο.

    Κλείνοντας θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε: ὁ Θεὸς κι ἡ ψυχή τους! Δυστυχῶς, ὅμως, δὲν θὰ τὸ ποῦμε αὐτό, οὔτε θὰ τοὺς ἀφήσουμε νὰ ἀποπροσανατολίζουν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ μαζὶ μὲ μᾶς (παρὰ τὴν αὐστηρή, ἀλλὰ καλοπροαίρετη κριτική) ἤλπιζε ὅτι κάτι καλὸ θὰ ἔβγαινε ἀπὸ αὐτὴν τὴν Ἡμερίδα. Γιατὶ μὲ τὶς μεταπατερικὲς ἀπαράδεκτες θέσεις τους, παρασύρουν τοὺς πιστοὺς σὲ κρυφο-συμπόρευση μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ τοὺς καταγγέλλουν καὶ ταυτόχρονα κοινωνοῦν μαζί τους. Ὅσο γιὰ τοὺς «εὐσεβεῖς» ἢ «λέοντες» ἐπισκόπους τύπου Πειραιῶς, αὐτοὶ ἀπέδειξαν γιὰ μία ἀκόμη φορά, σὲ ποιούς ξέρουν νὰ δείχνουν τὰ δόντια τους.