➤ «Η Αγία Σύνοδος θεοπνεύστως» αποφάσισε την προώθηση
των διαχριστιανικών διαλόγων!
Οι 10 εντολές Βαρθολομαίου στον νέο
Μητροπολίτη Ελβετίας Μάξιμο
Με 10 εντολές-παραινέσεις εισήγαγε στην
αρχιερωσύνη τον νέο Μητροπολίτη Ελβετίας Μάξιμο ο Οικουμενικός
Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κατά την χειροτονία του πρώτου σήμερα στο
Φανάρι.
Η χειροτονία τελέστηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου και συμμετείχαν οι Μητροπολίτες
Γαλλίας Εμμανουήλ, Βελγίου Αθηναγόρας, Άρτης Καλλίνικος, Καλλιουπόλεως
και Μαδύτου Στέφανος, Προύσης Ελπιδοφόρος, Κυδωνιών Αθηναγόρας,
Σηλυβρίας Μάξιμος και Σμύρνης Βαρθολομαίος.
Ο κ. Βαρθολομαίος επεσήμανε στον νέο Ποιμενάρχη της Ελβετίας 10 σημεία που οφείλει να τηρεί ως Ιεράρχης.
«Πρώτον: Να μη λησμονής ούτε στιγμήν ότι
είσαι Αρχιερεύς της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, η οποία
διακονεί ευόρκως την ευστάθειαν των Ορθοδόξων Εκκλησιών, εν πιστότητι
προς την δογματικήν και κανονικήν παράδοσιν της
Εκκλησίας, εν αγάπη
ανυποκρίτω και εν φυλακή ανυστάκτω έναντι των συγχρόνων προκλήσεων διά
την Εκκλησίαν του Χριστού.
Δεύτερον: Ως ελέχθη προσφυώς, «η
Εκκλησία υπάρχει διά να προσανατολίζει τον άνθρωπον και τους λαούς στα
καίρια και έσχατα» (Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης) Η μαρτυρία και η
προσφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις μίαν εκκοσμικευμένην κοινωνίαν και
εις την Ορθόδοξον Διασποράν εν Ελβετία, είναι η λειτουργία της Εκκλησίας
ως ζώσης ευχαριστιακής κοινότητος, άνευ σκοπιμοτήτων, αι οποίαι είναι
ασύμβατοι με την Ορθόδοξον Εκκλησιολογίαν. Η Εκκλησία δεν είναι σύναξις
ατόμων, αλλά χώρος του προσώπου και κοινωνία προσώπων. Η αρχιερατική σου
διακονία οφείλει να συμβάλλη εις την σύσφιγξιν των δεσμών συνόλου του
ποιμνίου σου εν τη Θεοσώστω Επαρχία της Ελβετίας, με την Μητέρα
Εκκλησίαν, την μεριμνώσαν ανυστάκτως διά τα απανταχού της γης πνευματικά
τέκνα αυτής, ανεξαρτήτως εκ της πολιτισμικής αυτών ταυτότητος.
Τρίτον: Η Θεία Ευχαριστία θα είναι ο πυρήν της διακονίας σου και η πηγή της εμπνεύσεώς σου.
Ο επίσκοπος είναι ο προεστώς της ευχαριστιακής συνάξεως και εν τη ιδιότητι αυτή είναι ο άξων της εκκλησιαστικής ζωής. Να μη λησμονής την θεολογίαν του επισκοπικού αξιώματος. Και η θεολογία σου, ως κανών της δράσεώς σου, ακριβώς επί αυτού του ευχαριστιακού θεμελίου, οφείλει να είναι πάντοτε λειτουργική, ποιμαντική, κηρυγματική, ευλογημένη συνάντησις του ευαγγέλου λόγου με την ελευθερίαν του ανθρώπου.
Ο επίσκοπος είναι ο προεστώς της ευχαριστιακής συνάξεως και εν τη ιδιότητι αυτή είναι ο άξων της εκκλησιαστικής ζωής. Να μη λησμονής την θεολογίαν του επισκοπικού αξιώματος. Και η θεολογία σου, ως κανών της δράσεώς σου, ακριβώς επί αυτού του ευχαριστιακού θεμελίου, οφείλει να είναι πάντοτε λειτουργική, ποιμαντική, κηρυγματική, ευλογημένη συνάντησις του ευαγγέλου λόγου με την ελευθερίαν του ανθρώπου.
Τέταρτον: Έργον του Επισκόπου είναι να
αγωνίζεται διά την διαφύλαξιν των πατρώων παραδόσεων. Να στραφής
ενθέρμως προς την νέαν γενεάν των Ορθοδόξων, να τους κινητοποιήσης διά
την καλλιέργειαν του ήθους και του πολιτισμού της Ορθοδοξίας, διά την
διάσωσιν της ταυτότητος και των υψηλών αξιών του Γένους των Ορθοδόξων,
και δη εις μίαν εποχήν προιούσης και ακατασχέτου ομογενοποιήσεως των
ατόμων και των λαών διά μέσου της ψηφιακής και οπτικής επαναστάσεως, της
παγκοσμιοποιήσεως και του δελέατος του ευδαιμονισμού. Είμεθα φορείς και
φύλακες τιμιωτάτων και τιμαλφών παραδόσεων ζωής και ελευθερίας. Δεν
ανήκομεν εις τον εαυτόν μας, αλλά εις τον Χριστόν και εις την Εκκλησίαν
Του.
Πέμπτον: Να είσαι εκφραστής γνησίου
οικουμενικού πνεύματος και εις τας σχέσεις, τας επαφάς και την
συνεργασίαν με τους λοιπούς Χριστιανούς, εις ένα χώρον, ο οποίος είναι,
ως ήδη ελέχθη, το κέντρον της Οικουμενικής Κινήσεως. Να συμβάλλης διά
της μαρτυρίας σου εις την προβολήν της ανοικτοσύνης της Ορθοδοξίας, και
να ανθίστασαι εις την ταύτισίν της, εξ αγνοίας ή εξ άλλων κινήτρων, με
αντιοικουμενισμόν και εθνοκεντρικά σύνδρομα. Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η
Εκκλησία της πιστότητος εις την Παράδοσιν και του διαλόγου. Η Αγία και
Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας περιέγραψε σαφώς το πλαίσιον και τον
σκοπόν των διαχριστιανικών διαλόγων. Θεοπνεύστως, το κείμενον «Σχέσεις
της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» άρχεται διά
των εξής: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία, ούσα η Μία, Αγία, Καθολική και
Αποστολική Εκκλησία, εν τη βαθεία εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία αυτής
πιστεύει ακραδάντως ότι κατέχει κυρίαν θέσιν εις την υπόθεσιν της
προωθήσεως της χριστιανικής ενότητος εντός του συγχρόνου κόσμου» (§ 1).
Εις δε την Εγκύκλιον της Συνόδου σημειούνται τα ακόλουθα σημαντικώτατα:
«Οι διαχριστιανικοί διάλογοι ελειτούργησαν ως ευκαιρία διά την
Ορθοδοξίαν, διά να αναδείξη το σέβας προς την διδασκαλίαν των Πατέρων
και διά να δώση την αξιόπιστον μαρτυρίαν της γνησίας παραδόσεως της
μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Οι υπό της Ορθοδόξου
Εκκλησίας διεξαγόμενοι διάλογοι ουδέποτε εσήμαιναν, ούτε σημαίνουν και
δεν πρόκεται να σημάνουν ποτέ, οιονδήποτε συμβιβασμόν εις ζητήματα
πίστεως» (§ 20).
Έκτον: Να αγωνισθής διά το Ορθόδοξον
Κέντρον, ώστε αυτό να λειτουργή συμφώνως προς τον αρχικόν αυτού
προορισμόν. Να καταστή δυναμικός τόπος διαλόγου, συνεδρίων, οικουμενικών
συναντήσεων και άλλων εκδηλώσεων εις την υπηρεσίαν της ενότητος, της
προβολής της Ορθοδοξίας και του Ορθοδόξου πολιτισμού, διά της αναδείξεως
και του Μουσείου του Κέντρου. Το Ορθόδοξον Κέντρον εν Σαμπεζύ είναι
χώρος ιστορικός και ιερός. Ως Προιστάμενος αυτού του Κέντρου
αναλαμβάνεις μεγάλας ευθύνας. Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος επραγματοποιήθη.
Η ζωή της Εκκλησίας συνεχίζεται και το Κέντρον καλείται να
διαδραματίζη, με νέαν πνοήν και σύγχρονον οργάνωσιν, τον διορθόδοξον,
διαχριστιανικόν, διαθρησκειακόν, ειρηνευτικόν και διαλογικόν ρόλον του.
Έβδομον: Να στηρίζης, μετά των
συνεργατών σου, την λειτουργίαν του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών
Ορθοδόξου Θεολογίας, του αξιολόγου αυτού επιστημονικού φυτωρίου, το
οποίον καταρτίζει φοιτητάς εξ απασών των κατά τόπους Ορθοδόξων
Εκκλησιών. Το Ινστιτούτον πρέπει να συνεχίση να προσφέρη ακωλύτως τας
πολυτίμους υπηρεσίας του εις την Εκκλησίαν και την Θεολογίαν, να διακονή
αποτελεσματικώς το οικουμενικόν πνεύμα και την θεολογικήν γνώσιν.
Θεωρούμεν ιδιαιτέρως σημαντικόν, το καθ᾿ ημάς Ινστιτούτον να δύναται να
εκπληρώνη την εκκλησιαστικήν και την ακαδημαικήν αποστολήν του εν αγαστή
συνεργασία μετά των Θεολογικών Σχολών των Πανεπιστημίων της Γενεύης και
του Φριβούργου.
Όγδοον: Εν επιγνώσει ότι διακονείς τον
λόγον του Ευαγγελίου εις μίαν εκκοσμικευμένην και πλουραλιστικήν
κοινωνίαν, να προσεγγίζης κάθε άνθρωπον καλής θελήσεως μετ᾿ αγάπης και
συμπαθείας, να προσφέρης το ευαγγελικόν μήνυμα ως προσφοράν ελευθερίας,
το οποίον ανοίγει εις την ανθρωπίνην ύπαρξιν και την αυτόνομον
ελευθερίαν της την διάστασιν του βάθους της αληθείας και την πύλην του
ουρανού. Να μη λησμονής ότι δι᾿ ημάς τους Χριστιανούς το ήθος της
θυσιαστικής αγάπης είναι το ύψιστον ήθος, η μεγίστη προσφορά, μία
εμπειρία ζωής, την οποίαν η κοσμική ηθική αδυνατεί να φθάση. Διότι η
αγάπη θεμελιούται εις την θυσίαν, εις την παραίτησιν από τα ατομικά
δικαιώματα προς χάριν του συνανθρώπου.
Ένατον: Να τιμάς την χώραν και τα Αρχάς,
αι οποίαι φιλοξενούν την Μητρόπολιν ημών και το Ορθόδοξον Κέντρον, την
Ελβετικήν Συνομοσπονδίαν. Η Ελβετία είναι το Κέντρον της Ευρώπης, η
χώρα, με την οποίαν συνδέονται οικουμενικαί ιδέαι, όπως η ειρήνη, η
καταλλαγή, ο διάλογος, η φιλανθρωπία, τα δικαιώματα του ανθρώπου, ο
πλουραλισμός κ. α. Να επιδιώκης την καλήν συνεργασίαν των ενοριών της
Μητροπόλεώς σου με τους παράγοντας της τοπικής αυτοδιοικήσεως εις όλην
την επικράτειαν.
Δέκατον και τελευταίον: Να έχης πάντοτε
κατά νούν ότι η Ορθόδοξος πίστις δεν μαρτυρείται με λόγους μόνον, αλλά
έργω, με προσωπικήν βίωσιν και μετοχήν, με αγάπην και φιλανθρωπίαν, εν
αδιαπτώτω ετοιμότητι «προς απολογίαν», παντί τω αιτούντι «λόγον περί της
εν ημίν ελπίδος» (πρβλ, Α’ Πετρ. γ’, 15). Είσαι επίσκοπος διακονικής
Εκκλησίας. Το έργον σου πρέπει να είναι κατάθεσις ψυχής. Έχεις πείραν
πνευματικήν, λειτουργικήν, ποιμαντικήν και διοικητικήν. Εις το εξής θα
συναντάς το ποίμνιόν σου ως ο Επίσκοπος, θα καλείσαι να αντιμετωπίσης
τας ποιμαντικάς του ανάγκας, να μεριμνάς διά τα πνευματικά προβλήματα
και άλλα υπαρξιακά θέματά του. Θα υπενθυμίζης εις τον εμπεπιστευμένον
εις σε λαόν του Θεού τον αιώνιον προορισμόν του ανθρώπου, την άφατον
φιλανθρωπίαν και τας ακενώτους δωρεάς της Χάριτος του Θεού».
Επίσης κατά την διάρκεια της Θείας
Λειτουργίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροτόνησε ως νέο διάκονο της
Πατριαρχικής Αυλής τον π. Καλλίνικο Χασάπη, ο οποίος διατηρεί πνευματικό
σύνδεσμο από τα παιδικά χρόνια του με τον Μητροπολίτη Άρτης Καλλίνικο.
Φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας / Οικουμενικό Πατριαρχείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.