"Πώς πρέπει όλοι ανεξαιρέτως οι χριστιανοί να προσεύχονται ακατάπαυστα"

 Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

 "ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ (ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ) ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ

   

    Ας μη θεωρήσει κανείς αγαπητοί μου χριστιανοί ότι οι ιερωμένοι και οι μοναχοί έχουν χρέος να προσεύχονται ακατάπαυστα και παντοτινά και όχι οι κοσμικοί.  Όχι, όχι. 

    Όλοι οι χριστιανοί από κοινού έχουμε χρέος πάντοτε να βρισκόμαστε σε προσευχή, διότι ο αγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως γράφει στον βίο του Αγ. Γρηγορίου της Θεσσαλονίκης πως ο θείος Γρηγόριος είχε ένα φίλο αγαπημένο, ονομαζόμενο Ιώβ, απλούστατο άνθρωπο και ενάρετο πολύ, με τον οποίο συνομιλώντας μία φορά ο Άγιος μίλησε και περί προσευχής και πώς ο κάθε χριστιανός απλώς  πρέπει να αγωνίζεται πάντοτε στην προσευχή και να προσεύχεται ακατάπαυστα καθώς λέγει και ο προφήτης Δαυίδ παρόλο που ήταν βασιλιάς και είχε τις ευθύνες
όλου του βασιλείου του "Προωρώμην τον Κύριον μου ενώπιόν μου δια παντός" δηλαδή βλέπω νοερά εν τω μέσω της προσευχής μπροστά μου τον Κύριον πάντοτε..

     Και ο Θεολόγος Γρηγόριος διδάσκει όλους τους χριστιανούς πως περισσότερο πρέπει να θυμόμαστε το όνομα του Θεού παρά όσες φορές παίρνουμε την ανάσα μας. Και λέγοντας αυτά ο άγιος στον Ιώβ του έλεγε πως και εμείς πρέπει να κάνουμε υπακοή στις παραγγελίες των Αγίων και όχι μόνο να προσευχόμαστε παντοτινά αλλά να διδάσκουμε και τους άλλους όλους από κοινού και μοναχούς και λαϊκούς και σοφούς και ιδιώτες και άνδρες και γυναίκες και παιδιά και να τους παρακινούμε να προσεύχονται ακατάπαυστα.

     Ακούγοντας αυτά ο γέροντας Ιώβ του φάνηκε παράξενο και άρχισε να λέει του αγίου πως η προσευχή είναι έργο μοναχά των ασκητών και μοναχών που βρίσκονται έξω από τον κόσμο και τους περισπασμούς και όχι των κοσμικών που έχουν τόσες μέριμνες και δουλειές. Ο άγιος τότε του έλεγε και άλλες μαρτυρίες και αποδείξεις αναντίρρητες όμως ο γέρο- Ιώβ δεν επείθετο και ο θείος Γρηγόριος αποφεύγοντας την πολυλογία εσιώπησε και πήγε ο καθένας στο κελί του.

    Κι ύστερα ο γέρο-Ιώβ όταν προσευχόταν είδε άγγελο Κυρίου μπροστά του, σταλμένο από τον Κύριο που τον έλεγξε διότι αντιστεκόταν σε πράγματα φανερά από τα οποία προξενείται η σωτηρία των ανθρώπων και του παρήγγειλε εκ μέρους του Αγίου Θεού να προσέχει καλά και να φυλαχτεί και να μην αντιταχθεί ξανά σε παρόμοιο ψυχωφελές έργο, διότι αντιστέκεται έτσι στο θέλημα του Θεού. Αλλά ούτε στο νου του να ξαναδεχτεί παρόμοιο λογισμό, αντίθετο από όσα του είπε ο θείος Γρηγόριος. 

     Τότε ο Ιώβ πήγε αμέσως και προσέπεσε στα πόδια του Αγίου Γρηγορίου ζητώντας συγχώρεση και εφανέρωσε όσα του είπε ο άγγελος. Βλέπετε αδελφοί μου ότι όλοι από κοινού μικροί και μεγάλοι έχουμε χρέος να προσευχόμαστε σταθερά  την νοερά προσευχή το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με".

      Και πάντοτε να συνηθίσει να το λέγει ο νους και η καρδιά.

    Και στοχαστείτε πόσο ευχαριστείτε ο Θεός και πόση ωφέλεια προέρχεται από αυτό όπου έστειλε από άκρα φιλανθρωπία ουράνιο άγγελο για να μας το αποκαλύψει και δεν πρέπει πια να έχουμε καμία αμφιβολία για αυτό".

------------------------------------------------------ Από το παλαιό βιβλίο: Νοερά άθλησις (κείμενο ελαφρά διασκευασμένο)

 Πηγή