Ὅταν ὁ Μ. Βασίλειος δέχεται
στὸ ἱερὸ βῆμα τὰ «δῶρα» ἑνὸς αἱρετικοῦ!
Θάρρος, ὁμολογία, πίστη, θαυματουργία, ἀνεξικακία, ἐπιείκια
καὶ πολλὰ ἄλλα μπορεῖ νὰ παρακολουθήσει κανείς, διαβάζοντας τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα
ἀπὸ τὴν ἀφηγηματικὴ ἱστόρηση τῆς ζωῆς τοῦ Μ. Βασιλείου. Κι εἶναι μόνο μιὰ «στιγμὴ»
τῆς πολυκύμαντης ζωῆς του.
Ἂς καθρεπτίσουμε κι ἂς ἐλέγξουμε ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ὀρθόδοξοι
τὴ ζωή μας, τὶς σχέσεις μας, τὶς ἀντιπάθειές μας, τὴν σχολαστικὴ ἐξέταση τῶν πράξεων τῶν ἄλλων, τὰ πάθη μας κι ἂς ἀκολουθήσουμε
τὴν ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωὴ ποὺ μᾶς ὑποδεικνύει ὁ Ἅγιος.
Στοὺς περισσότερους χριστιανοὺς εἶναι γνωστὸς ὁ
διάλογος τοῦ ἐπάρχου Μοδέστου μὲ τὸ Μ. Βασίλειο, ποὺ τέλειωσε μὲ τὴ
θριαμβευτική νίκη τοῦ Μ. Βασιλείου. Ὁ Μόδεστος ταπεινομένος πῆγε στὸν αὐτοκράτορα
Οὐάλη ποὺ ἐκεῖνες τὶς μέρες ἔφθασε στὴν Καισάρεια. (Ἡ συνέχεια ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἡ ζωὴ ἑνὸς μεγάλου", τοῦ ἀείμνηστου Στυλ. Παπαδόπουλου, σελ. 319-327).
Να προσθέσουμε επίσης ότι εκτός από τα δώρα υπήρξε και συν-εκκλησιασμός, και στο ιερό βήμα ήταν και ο άγιος Γρηγόριος... Επειδή γνωρίζουμε το αξίωμα ότι στα της πίστεως συγκατάβαση δεν υπάρχει, άρα η κοινωνία έστω και κατ' οικονομία με τους αιρετικούς δεν συγκαταλέγεται στα της πίστεως. Διότι οποιαδήποτε οικονομία στα της πίστεως, έστω και κτ' οικονομία, έστω και ελάχιστη, έστω και άπαξ είναι αδιανόητη. Λχ δεν υπάρχει οικονομία και είναι αδιανότο, να πει κάποιος άγιος της Εκκλησίας ότι ο Χριστός δεν Θεός. Αυτό είναι όντως θέμα πίστεως και ουδεμία οικονομία χωρεί, ούτε κατ΄εξαίρεση, ούτε άπαξ, ούτε, ούτε.... Άρα η κοινωνία με τους αιρετικούς, είναι απλώς κανονικό παράπτωμα, και όχι φυσικά αίρεση.
ΑπάντησηΔιαγραφή