Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019

ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. (Β)


Τὸ ψεῦδος τοῦ «ἁγίου» Χρυσοστόμου Καβουρίδη!

Πρ. Φλωρίνης  Χρυσόστομος Καβουρίδης:

    νεοημερολογίτικη  «Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος χωρισθεῖσα τῶν …(!!!) λοιπῶν Ἐκκλησιῶν κατέστη σχισματική»! (Πότε χωρίσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν; ΠΟΤΕ! Ὁ χωρισμὸς ἦταν μόνο στὴν ψευδόμενη διάνοια τοῦ «ἁγίου»! Τόσο συνεπὴς στὶς θέσεις του καὶ διορατικός… ἅγιος, ποὺ ἀργότερα ἀναίρεσε τὶς θέσεις του)!   (σελ. 87).


     Συνεχίζουμε τὴν δημοσίευση δύο ἀκόμα κεφαλαίων ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο τῶν κ.κ. Ρίζου καὶ Τσακίρογλου, ποὺ ξεσκεπάζει τὰ ψέματα, μὲ τὰ ὁποῖα κοροϊδεύουν οἱ Γ.Ο.Χ.  τοὺς ὀπαδούς τους. Κι ἐπειδὴ δὲν ἀντέχουν τὴν ἀλήθεια, ἔχουν κυριολεκτικὰ ἐκμανεῖ μὲ τὶς τελευταῖες δημοσιεύσεις μας, ποὺ ἀνοίγουν τὰ μάτια σ’ ὅσους καλοπροαίρετους θέλουν νὰ μάθουν τὴν ἀλήθεια. Γι’ αὐτὸ καὶ συκοφαντοῦν τὰ πρόσωπα, καὶ διαστρέφουν προθέσεις καὶ λόγους μας, καὶ μιλοῦν γιὰ «σέκτα» κι ὅσα ἄλλα φαιδρά, καὶ ἀναδημοσιεύουν ἄρθρα τους ποὺ ἔχουν ἀπαντηθεῖ ἢ –καλύτερα– διὰ τῶν ὁποίων ἀπαντοῦν…«ἄλλα ἀντ’ ἄλλων»!

    Ἀναρτοῦμε ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο «Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες» τὰ κεφάλαια «11. Ἡ ἀντικανονικὴ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας» (σελ. 85-91) καὶ «10. Οἱ τρεῖς Πανορθόδοξοι Σύνοδοι» (σελ. 78-84).  Οἱ καλοπροαίρετοι ἀναγνῶστες ποὺ θὰ τὰ ἀναγνώσουν, ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἐπισημάνουν τὰ κακοπροαίρετα καὶ συκοφαντικὰ δημοσιεύματα (ἄρθρα καὶ κυρίως σχόλια) τῶν Γ.Ο.Χ. ἱστολογίων, ποὺ ἀποδίδουν σὲ πρόσωπα ἀπόψεις καὶ θέσεις ποὺ δὲν ἔχουν καὶ βέβαια δι’ αὐτῶν διαστρέφουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀλήθεια. 


11. Η αντικανονική απόφαση της Εκκλησίας

  
Τό «Πανορθόδοξο Συνέδριο» του πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη –με τις έντονες πιέσεις της πολιτείας[1]– τελικά αποφάσισε «όλως ανοήτως και ανωφελώς»[2] να «διορθωθεί» το Ιουλιανό ημερολόγιο με την αφαίρεση 13 ημερών, δεχόμενο στην ουσία την διόρθωση του Γρηγοριανού, χωρίς όμως να δέχεται την αλλαγή στο Πασχάλιο που μένει αμετακίνητο. Έτσι για την αφαίρεση των 13 ημερών ορίστηκε να αριθμηθεί η 1η Οκτωβρίου του 1923 ως 14 Οκτωβρίου, οι δε εορτές των παραλειπόμενων εορτών να εορταστούν εφ΄ άπαξ την 14η Οκτωβρίου και εφεξής ή όπως ορίσει ο Αρχιερεύς της επαρχίας.[3]


  Δεν θα αναφερθούμε στο τί ακριβώς κάνει αυτήν την απόφαση αντικανονική και  αντισυνοδική.[4] Δεχόμαστε ότι η καινοτομία του 1924 ήταν αντικανονική, αντισυνοδική και αντιποιμαντική, για να πάμε στο σπουδαιότερο κατά την γνώμη μας. Κι αυτό είναι το πώς διδάσκει η δισχιλιετής ιστορία της Εκκλησίας, ότι πρέπει να αντιδρούμε σε ανάλογες περιπτώσεις, σε περιπτώσεις δηλαδή που εμφανίζονται σύνοδοι που αποφασίζουν με τρόπο αντικανονικό. Έτσι ελπίζουμε να διαφανεί άν οι παλαιοημερολογίτες αντέδρασαν σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παρακαταθήκη.
   Σύμφωνα με την διακήρυξη των τριών αρχιερέων Δημητριάδος Γερμανού, πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου και Ζακύνθου Χρυσοστόμου που αποσχίστηκαν το 1935 από την Εκκλησία της Ελλάδας και ανέλαβαν την ηγεσία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών (Γ.Ο.Χ.), οι οποίοι μέχρι τότε ποιμαίνονταν μόνο από ιερείς δήλωσαν ότι: «οι διοικούντες νύν την Ελληνικήν Εκκλησίαν δια της μονομερούς και αντικανονικής και αψυχολογήτου εισαγωγής του Γρηγοριανού ημερολογίου, απέσχισαν εαυτούς του καθολικού κορμού της Ορθοδοξίας και εκήρυξαν εαυτούς κατ΄ουσίαν Σχισματικούς απέναντι των Ορθοδόξων Εκκλησιών»[5]. «Η Εκκλησία της Ελλάδος χωρισθείσα, εν τη εισαγωγή του διορθωμένου ημερολογίου, των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών κατέστη, εκ του λόγου τούτου, σχισματική, αποκοπείσα εκ του σώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας»[6]. Παρόλο που ο Χρυσόστομος Καβουρίδης αλλού παραδέχεται, ότι η καινοτομία δεν αφορά την εισαγωγή ολόκληρου του Γρηγοριανού.[7]
Επίσης με την υπ. αρ. 13/26.9.1950, η Ι. Σύνοδος των ΓΟΧ χαρακτηρίζει την Εκκλησία της Ελλάδος, ως σχισματική.[8] Αντίθετα όμως 10 από τις 14 Ορθόδοξες Εκκλησίες δέχτηκαν το διορθωμένο Ιουλιανό, οι δε υπόλοιπες 4, που εξακολούθησαν να έχουν το Ιουλιανό δεν διέκοψαν κοινωνία με τις άλλες. Άρα, η Εκκλησία της Ελλάδος δεν κατέστη σχισματική έναντι των υπολοίπων Εκκλησιών. Ας δεχτούμε, λοιπόν ότι η Εκκλησία έκανε λάθος στην εισαγωγή του διορθωμένου Γρηγοριανού, ποια θα έπρεπε να ήταν η αντίδραση κατά την διδασκαλία των Πατέρων; Μας την καταδεικνύει ο ιερός Χρυσόστομος: «Κι αν ακόμα η Εκκλησία διέπραττε σφάλμα, για  το ότι δεν τηρήθηκαν με ακρίβεια οι χρόνοι, δεν θα ήταν τόσο σημαντικό το θέμα όσο σημαντικό θα ήταν το έγκλημα της διαίρεσης και του σχίσματος».[9] «Δεν έχει σημασία για τον Θεό η τήρηση του καιρού».[10]
Η διακήρυξη των τριών επισκόπων «χωλαίνει και από τα δύο πόδια», γιατί σχισματικός καθίσταται κανείς με δύο τρόπους. Πρώτον, άν εφαρμόζει ανυποχώρητα  κάτι που απαγορεύεται από τους Ιερούς Κανόνες, οπότε η Εκκλησία (ή και οι άλλες Εκκλησίες) τον χαρακτηρίζουν ως σχισματικό και δεύτερον, αν ο ίδιος αποσχίζεται για κάποιους λόγους από την Εκκλησία από την οποία μέχρι πρότινος βρίσκονταν σε κοινωνία. Τι από τα παραπάνω συνέβει το 1924; Τίποτα. Ούτε η Εκκλησία της Ελλάδος με την ημερολογιακή μεταβολή δήλωσε ότι αποσχίζεται, ούτε οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες την θεώρησαν ως αποσχισθήσα. Αφού λοιπόν οι άλλες Τοπικές Εκκλησίες της Ορθοδοξίας δεν θεώρησαν την Ελληνική και το Πατριαρχείο ως σχισματικό –μιά που η μονομερής αυτή πράξη τους δεν έθιγε το σωτηριολογικό δόγμα– με ποιο ιεροκανονικό στήριγμα οι τρείς επίσκοποι έκριναν σχισματικές δύο Τοπικές Εκκλησίες; (την ελλαδική και του πατριαρχείου Κπόλεως). Ποιος ιερός Κανόνας απαγορεύει την μεταβολή των ημερολογίων; Κανείς. Και είδαμε εκτενώς στο κεφάλαιο 4, ότι ακόμα και ο κοινός εορτασμός της ημέρας του Πάσχα δεν τηρούνταν επι τρείς αιώνες μετά την Α΄Οικουμενική και καμία Εκκλησία δεν θεωρούσε κάποια άλλη σχισματική για αυτόν τον λόγο.
Κάποιοι θα έπρεπε να ελέγξουν και να εκτιμήσουν με μεγαλύτερη  σοβαρότητα τα παραδεδομένα από τον βίο των αγίων Πατέρων. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καταδικάστηκε και καθαιρέθηκε από την σύνοδο της Δρυός που συστάθηκε και αποφάσισε παράνομα εναντίον του. Πώς αντέδρασε ίδιος τη στιγμή μάλιστα που οι οπαδοί του (Ιωαννίτες) είχαν στις τάξεις τους και 40 επισκόπους;[11] Αναθεμάτισε την τότε κρατούσα Εκκλησία; Την ονόμασε Σχισματική; Διακήρυξε ακυρότητα των Μυστηρίων της; Όχι, άλλα απευθύνθηκε στον Πάπα Ιννοκέντιο και στους επιφανείς επισκόπους της Δύσης Βενέριο Μιλάνου και Χρωμάτιο Ακυληίας, ζητώντας τους να συγκαλέσουν Σύνοδο που θα δικάσει νόμιμα την υπόθεση του. Και μάλιστα εκείνη την περίοδο η Ρώμη δεν είχε κοινό εορτασμό του Πάσχα με την Ανατολή αφού αυτός επιτεύχθηκε το 444 μ.Χ. επι Πάπα Λέοντως Α΄ και μάλιστα μόνο μέχρι τον θάνατο του δηλαδή για 17 χρόνια.
Ο Μ. Αθανάσιος όχι μόνο κοινωνούσε με την Δύση αλλά όταν διώχθηκε και καθαιρέθηκε από την σύνοδο  της Τύρου το 336, αλλα πήγε στη Γαλλία (Τρέβη) και έζησε εκεί επιδιώκοντας να ασκήσει έφεση στην καταδίκη του. Το 352 πήγε στη Ρώμη μετά από πρόσκληση του Πάπα Λιβέριου πάλι για να εξεταστεί η υπόθεση του.[12] Σε αυτές τις περίοδους Δύση και Ανατολή είχαν διαφορετικό Πασχάλιο εορτασμό και φυσικά και το υπόλοιπο εορτολόγιο.
Είναι φανερό ότι σε ανάλογες περιπτώσεις οι άγιοι μας δεν έφτιαχναν τις δικές τους εκκλησίες, συνόδους και επισκόπους διακόπτοντας της εκκλησιαστική κοινωνία, αναθεματίζοντας ή διακηρύσσοντας ακυρότητα Μυστηρίων άλλα επεδίωκαν την διόρθωση και θεραπεία των προβλημάτων από τις άλλες Τοπικές εκκλησίες.
Το 1937 ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος κάνει μια δήλωση με την οποία επιχειρεί να διορθώσει την διακήρυξη των τριών επισκόπων με την οποία δήλωναν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έγινε σχισματική, ερμηνεύοντας ότι δεν εννοούσαν ότι όλη η Εκκλησία έγινε σχισματική, άλλα μόνο ο αρχιεπίσκοπος και η Ιεραρχία που υπέγραψαν την καινοτομία. Επιπροσθέτως ανακάλεσε αυτό στο οποίο προέβησαν οι τρείς επίσκοποι δύο χρόνια πρίν λέγοντας ότι: «το δικαίωμα τούτο, ήτοι του ιδρύειν και καταλύειν μίαν Εκκλησίαν» ανήκει μόνο στην Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, «ης την έγκυρον γνώμην και τελεσίδικον απόφασιν διερμηνεύει η Οικουμενική και Πανορθόδοξος Σύνοδος... Τούτων ούτως εχόντων προτεσταντίζει η λατινίζει πας η πάσα επί μέρους Εκκλησία όταν οικειοποιείται η σφετερίζεται το δικαίωμα της πανορθοδόξου συνόδου και προβαίνει δια μίαν αντικανονικήν απόφασιν της  Συνόδου μιας Εκκλησίας (την ημερολογιακή εν προκειμένω μεταρρύθμισι) εις την κήρυξιν αυτής ως σχισματικής» [13]

Ο πρώην Φλωρίνης έκανε και μια μεγάλη στροφή στο κατά πόσον η ημερολογιακή καινοτομία έθιγε τα δόγματα της πίστεως. Έτσι με νέα του τοποθέτηση η διόρθωση ήταν μία πλάνη «μη αφορώσα απ' ευθείας δόγμα πίστεως, αλλ΄  αναφερομένη εις αντικανονικότητας και παρατυπίας Εκκλησιαστικάς ιασίμους κατά τον Μ. Βασίλειον», δηλαδή στο «Τυπικόν και Διοικητικόν μέρος της Εκκλησίας»[14]. Συνεπώς οι  τότε Γ.Ο.Χ. έκαναν μια σημαντική στροφή αντιτασσόμενοι πλέον όχι σε μια σχισματική Εκκλησία άλλα απλώς «σέ μίαν αντικανονικήν της Συνόδου απόφασιν» καί «διατελούν εν ακοινωνησίᾳ πρός την καινοτομήσασαν Ιεραρχίαν... προσωρινώς διά λόγους κανονικούς» καί όχι δογματικούς.[15]

Οι Γ.Ο.Χ. προς υπεράσπιση τους αναφέρουν την δήλωση του Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου (τότε αρχιμανδρίτη) σε ειδική συνοδική επιτροπή που έλεγε ότι: «Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν δύναται να χωρισθή των λοιπών Εκκλησιών και να αποδεχτεί νέον ημερολόγιον χωρίς να καταστή σχισματική απέναντι των άλλων».[16]  Την δήλωση αυτή όμως δεν την εκλαμβάνουμε καθόλου ως αξιόλογη και είναι αδιάφορη, ισχνότατη και παντελώς άχρηστη εξ αιτίας του ότι την τεκμηρίωση που επιζητούμε για την αντιμετώπιση του προβλήματος δεν την αναζητούμε σε δηλώσεις του κάθε αρχιμανδρίτη και μάλιστα του ενόχου, άλλα στην διδασκαλία των αγίων Πατέρων, των Συνόδων και το βίωμα της Εκκλησίας.  Στο consensus Patrum. 





[1] Ἡ πραγματικὴ ἀλήθεια περὶ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, Ἀθῆναι 1924, ἐπανέκδοση ἀπὸ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1977,  σελ. 201-203.
[2]  Ἀρχιμ. Γαβριηλ Διονυσιατης, «Τὸ Ἡμερολογιακὸν Ζήτημα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἑλλάδος», εἰς Τὸ Ἡμερολογιακὸν Ζήτημα (Μικρὰ συμβολὴ εἰς τὴν ἐπίλυσίν του), Ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Τύπου», Ἀθῆναι 2004, σελ. 18-20.
[3] Πρακτικὰ καὶ Ἀποφάσεις τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει Πανορθοδόξου Συνεδρίου (10 Μαΐου-8 Ἰουνίου 1923), ἐν Κωνσταντινουπόλει, Ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Τυπογραφείου 1923, σελ. 67.
[4] Η Εκκλησία της Ρωσίας, Αλεξανδρείας,  Αντιοχείας  διαφώνησαν άλλα δεν θεώρησαν το ζήτημα αρκετά σοβαρό για να διακόψουν εκλησιαστική κοινωνία και δεν καταδίκασαν Συνοδικά την καινοτομία μη βλέποντας δογματική παρεκτροπή. Επίσης, η εισαγωγή της διόρθωσης υπήρξε κατά τους παλαιοημερολογίτες παράνομη ως αντιβαίνουσα στο Ν.Δ. της 18/25 Ιανουαρίου 1923, δια του οποίου είχε ορισθεί, ότι ως προς την Εκκλησία και τα θρησκευτικά ζητήματα θα παρέμενε σε ισχύ το Ιουλιανό ημερολόγιο (Ζαχαρία Α. Παράνομοι κυβερνητικοί διωγμοί παλαιοημερολογιτών. Φ.Ο. 1954, φ. 174, σελ. 5). Αντιθέτως, «η πράξις της Ι. Συνόδου δι’ ης εισήχθη εν τη Εκκλησία της Ελλάδος το διορθωμένον Ιουλιανόν ημερολόγιον, ούσα τυπικώς διοικητική πράξις, εφ’ όσον δεν ανεκλήθη υπό της Εκκλησίας ή δεν ηκυρώθη δι’ αποφάσεως του ΣτΕ εξακολουθεί, καίτοι παραβιάζουσα κατά τινα εκδοχήν τον νόμον, να είναι ισχυρά μη δυναμένη άλλως τε να προσβληθή δι’ αίτήσεως ακυρώσεως…..» (Μαρίνου Αν. Η θρησκευτική ελευθερία, 1972, σελ. 313, 314).
[5] Χρυσοστόμου πρώην Φλωρίνης, Ἅπαντα, τόμος α΄, σελ. 81.
[6] Φ.Ο. 1950, φ. 94, σελ. 2.
[7] Ηλία Αγγελοπούλου, Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, σελ.81.
[8] Φ.Ο. 1950, φ.86, σελ. 7.
[9] Ε.Π.Ε. 34, σελ. 189.
[10] Ό.ά.
[11] P.G. 47, 27-28
[12] Μ.Αθανάσιος, σελ. 152 εκδ. ΖΩΗ.
[13] Ἠλία Ἀγγελοπούλου, Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης,  σελ. 79.
[14] Ό.ά. σελ. 17-18.
[15] Περιοδικό Ὀρθόδοξος Ἔνστασις καί Μαρτυρία, τεῦχος 24-25, σελ. 299.
[16] Ἰω. Βώκου, Ἡ διάσπασις τῆς Ὀρθοδοξίας, σελ. 14-15.




10. Οι τρείς Πανορθόδοξοι Σύνοδοι

Το 1582 μ.Χ. ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄εισήγαγε στη Δύση το διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο, ακριβέστερο μεν αστρονομικά, απορριπτέο δε από τους Ορθοδόξους γιατί επέτρεπε τον εορτασμό του Πάσχα ταυτόχρονα ή και πρίν από το Εβραϊκό και έτσι συγκρούονταν με τον όρο της Α΄ Οικουμενικής, τον Ζ΄Αποστολικό και τον Α΄ Κανόνα Αντιοχείας. O Πάπας Γρηγόριος πρότεινε στον τότε πατριάρχη Κπόλεως Ιερεμία Β΄ να εισαχθεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο και στην Ορθόδοξη Εκκλησία με κρυφό σκοπό βέβαια να υποβοηθήσει το προσηλυτιστικό έργο των παπικών.

    Ο Ιερεμίας συγκάλεσε στις 20 Νοεμβρίου 1583 Πανορθόδοξη Σύνοδο  στην οποία υπέγραψε και το πατριαρχείο Αλεξανδρείας με τον πατριάρχη Σύλβεστρο. Συγχρόνως ο διαπρεπής Πρωτοσύγγελος του πατριαρχείου Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγάς συνέγραψε τον «Αλεξανδρινόν Τόμον», μια ειδική πραγματεία για το ζήτημα και μέσω της οποίας αποδείκνυε ότι το Γρηγοριανό ημερολόγιο προσκρούει στις διατάξεις της  αρχαίας Εκκλησίας για τον εορτασμό του Πάσχα.[1] Εξ αιτίας της «πασχαλίου μεταβολής»[2], δηλαδή της ακύρωσης του «παραδοθέντος και κρατούντος κανονίου»,[3] το Γρηγο-ριανό ημερολόγιο απορρίφθηκε. Την ίδια αιτία απόρριψης αναφέρει και ο ιστορικός Φιλάρετος Βαφείδης.[4]
            Τέσσερα χρόνια μετά, το 1587, ξαναγίνεται Σύνοδος όπου εκτός από τα πατριαρχεία ΚΠόλεως και Αλεξανδρείας συμμετέχει  και αυτό των Ιεροσολύμων. Σε αυτή τη Σύνοδο «αποβάλλεται η «διόρθωση» του Αγίου Πάσχα ως επισφαλής, ως μη αναγκαία και αντικειμένη των ιερών κανόνων».[5]
            Το 1593 συνήλθε τρίτη Σύνοδος με την συμμετοχή των πατριαρχείων ΚΠόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και τον εκπρόσωπο της Μόσχας όπου όρισε στην 10η πράξη της «…ίνα το Πάσχα γίνηται καθώς το εδιώρισεν η πρώτη σύνοδος και το νέον καλεντάριον [αφού ανα-τρέπει τον διορισμό της πρώτης συνόδου] να αναθεματίζεται».[6]
            Από την μελέτη των πρακτικών αυτών των Συνόδων είναι πασιφανές ότι αυτές απορρίπτουν το Γρηγοριανό ημερολόγιο επειδή  ανατρέπει τον Πασχάλιο κανόνα (βλ. και το κεφάλαιο με την κριτική που επακολούθησε του βιβλίου και ειδικώτερα την κριτική στο βιλίο του π. Χαρίτωνος) κι όχι γιατί συμβαίνει μιά μεταβολή στο ημερολόγιο και εορτολόγιο. Δεν δηλώνουν πουθενά οι  Πατέρες αυτών των τριών Συνόδων ότι απαγορεύεται και κάθε μελλοντική μεταβολή στο ημερολόγιο που ήθελε προκύψει λόγω αστρονομικών μεταβολών επειδή -όπως ισχυρίζονται οι παλαιοημερολογίτες[7]- θα επέφερε προβλήματα στο υπόλοιπο εορτολόγιο. Γιατί αν η ερμηνεία του πράγματος είναι ότι απαγορεύεται κάθε ημερολογιακή μεταβολή για να μη διαταραχθεί και το λοιπό εορτολόγιο, οι Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής δεν θα παρέπεμπαν το θέμα της εύρεσης της πασχαλίου ημέρας στους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας –πράγμα που επισημοποιεί την μεταβλητότητα των αστρονομικών παραμετρων, άρα και την μεταβλητότητα των εορταστικών ημερομηνιών– άλλα θα όριζαν μία σταθερή ημέρα για το Πάσχα (π.χ. την 21η Μαρτίου) για να παραμείνει αμετακίνητο και το ημερολόγιο-εορτολόγιο εις τους αιώνας των αιώνων. Αυτό λοιπόν που καταδίκασαν οι τρείς Πανορθόδοξοι Σύνοδοι του ΙΣΤ΄ αιώνα είναι η τροποποίηση του Πασχαλίου που επέρχεται δια της ακριβούς εφαρμογής του Γρηγοριανού ημερολογίου.
Οι λόγοι για τους οποίους ο ιερός Δοσίθεος ωνόμαζε «αίρεση» το Γρηγοριανό ημερολόγιο ήταν αυτός ακριβώς, ότι δηλαδή με αυτό ανατρέπονταν το Συνοδικά κατοχυρωμένο Πασχάλιο κι όχι γιατί η Α΄ Οικουμενική απαγόρευσε κάθε ημερολογιακή μεταβολή. Γράφει ο Ιερεμίας ο Β΄: «Διό ημείς την των πατέρων ορθήν πίστιν, ή περι του πασχαλίου εχρησμοδότησαν θεία εμφάσει, κρείττονα ηγησάμενοι ως αληθή και άπταιστον και εις αεί διαμένουσαν, την του νέου Καλενδαρίου ως ψευδή και ουτιδανήν μακράν αφ΄ ημών απεσκορακίσαμεν».[8] Δηλαδή, εμείς την ορθή πίστη, που μας παρέδωσαν οι Πατέρες με θείο φωτισμό για το Πασχάλιο, αυτή, νομίζουμε αλάνθαστη και παντοτινά διαμένουσα. Την δε νέα [περί του πασχαλίου πίστη που εμφανίστηκε] με το νέο ημερολόγιο [του πάπα Γρηγορίου] την αποδιώξαμε [την στείλαμε στους κόρακες, δηλ. στον διάβολο].
Τα πρακτικά της Πανορθοδόξου Συνόδου της Κπόλε-ως του 1593 αρχίζουν ως εξής: «Πράξις συνοδική εν ή και αποβολή του νέου καλενταρίου, ήτοι της περι το πάσχα λατίνων καινοτομίας».[9] Ακόμα και στην επικεφαλίδα των πρακτικών της, η Σύνοδος δηλώνει ότι η αποβολή του Γρηγοριανού συμβαίνει εξ αιτίας της περί του Πάσχα καινοτομίας. Δηλαδή της ανατροπής του Πασχαλίου Κανόνα. Κάτι που επιπροσθέτως εμφανίζεται στον 8ο Κανόνα της Συνόδου.
Κανών 8ος: Ασάλευτον διαμένειν βουλόμεθα το τοις πατράσι διορισθέν περι του αγίου και σωτηρίου πάσχα. Έχει δε ούτως: άπαντας τους τολμώντας παραλύειν τους όρους της αγίας και οικουμενικής μεγάλης συνόδου της εν Νικαία συγκροτηθείσης … περι της αγίας εορτής του σωτηριώδους Πάσχα, ακοινωνήτους και αποβλήτους είναι της Εκκλησίας εί επιμένοιεν…κλπ». Είναι οφθαλμοφανές ότι ο Κανόνας αναφέρεται μόνο στην εορτή του Πάσχα.
Και στην επιστολή του ο Μελέτιος Πηγάς ως πατρι-άρχης πλέον  Αλεξανδρείας το 1596[10], πάλι διευκρινίζει τον λόγο άρνησης του Γρηγοριανού: «Την νέαν ταύτην των Πασχαλίων εισαγωγήν, του λεγομένου Γρηγοριανού Καλενδαρίου, οι της Ανατολικής των ορθοδόξων εκκλησίας ευσεβείς παίδες ου παραδεχόμενοι». Νομίζω πιο σαφές δεν μπορεί να γίνει. Οι παλαιοημερολογίτες δεν το βλέπουν. Ο περισέβαστος του πατρίου αρχιμ. Χρυσόστομος Σπύρου –όπως και πολλοί άλλοι[11]– γράφει ότι οι Σύνοδοι του 1583, 1587, 1593 «είχαν αφορίσει[12] πάντας όσους θα εδέχοντο την γρηγοριανήν μεταρύθμισιν»,[13] όμως η Σύνοδοι δεν αποφάσισαν τίποτα τέτοιο. Ο ιερός Δοσίθεος διασαφίζει ότι για το πασχάλιο απορρίφθηκε το Γρηγοριανό.[14] Το 1924, η Εκκλησία της Ελλάδος δεν ενσωμάτωσε το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ούτε τροποποίησε το πασχάλιο. Άρα δεν υπόκειται σε καμία παράβαση των αποφάσεων των Συνοδικών αποφάσεων  του 1583, 1587 και  1593.
 Ο πατριάρχης Ιερεμίας ο Β΄(1575)  εκθειάζεται ιδιαίτερα από τους παλαιοημερολογίτες για την «Ορθοδοξία» του λόγω της αρνητικής απάντησης που έδωσε στην πρόταση του πάπα να υιοθετήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο άλλα κυρίως γιατί αυτή του η στάση εξυπηρετεί την υπεράσπιση τους. Όμως περιέργως η ευαισθησία των παλαιοημερολογιτών τελειώνει εδώ, αγνοώντας σκανδαλωδώς πολύ σπουδαιότερα ζητήματα στα οποία ο Ιερεμίας εμφανίζεται προδοτικός. Ο Ιερεμίας λοιπόν εγκαθίδρυσε στην Βενετία ορθόδοξο μητροπολίτη. Όμως ο Πάπας Ρώμης Κλήμης ο Η΄ (1595) επέβαλε στις περιοχές που υπήρχαν ορθόδοξοι να επικρατούν τα εξής:
    α) Το Χρίσμα των ορθόδοξων κληρικών θεωρούνταν άκυρο και έπρεπε να το ξαναπάρουν από τον παπικό επίσκοπο.
      β) Οι ορθόδοξοι κληρικοί για να ιερουργούν έπρεπε να δέχονται την Ένωση και να έχουν ειδική παπική άδεια. Για την λήψη αυτής της άδειας απαιτούμενο ήταν η αποδοχή του
filioque !
      γ) Στους μικτούς γάμους η ορθόδοξη πλευρά έπρεπε να γυρίσει στον παπισμό κι όχι το αντίθετο.
       δ) Οι ορθόδοξοι έπρεπε να εορτάζουν τις κατά τόπους λατινικές εορτές.
Επίσης, στα Ιόνια νησιά(που ήταν δικαιοδοσία του Ιερεμία) την ίδια περίοδο έπρεπε οι ορθόδοξοι ιερείς να μνημονεύουν στην Θ. Λειτουργία τον τοπικό παπικό επίσκοπο (!)[15]
   Αυτά λοιπόν  τα αποδέχτηκε ο Ιερεμίας(!) και οι παλαιοημερολογίτες βλέποντας επιλεκτικά τα αγνοούν, επαινόντας τον για το ημερολογιακό, και αναδεικνύοντας την «ορθοδοξία» του μετά 450 χρόνια.




[1] Νικολάου Μάννη, Διπλούς πέλεκυς,σελ.94, Αθήνα 2005.
[2] Επιστολή Μελετίου Πηγά προς τον Καρδινάλιο Santa Severina. Ό.ά. σελ.37.
[3] Τόμος Αλεξανδρινός Μελετίου Πηγά, Προς τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Σίλβεστρο.  Ό.ά.σελ.81.
[4] Εκκλησιαστική Ιστορία, τόμος γ΄, § 216, 2, σελ. 125.
[5] Δωδεκάβιβλος,Δοσίθεου,βιβλίο ΙΑ΄κεφ.Η΄.
[6] Ό.ά. κεφ.ΙΑ΄.
[7]Αυγουστίνου Μοναχού Αγιοβασιλειάτου, Το ημερολογιακό σχίσμα…, ό.ά. σελ. 150
[8] Επιστολή πατριάρχου ΚΠόλεως Ιερεμίου προς τους εν Τυβίγγη Διαμαρτυρο-μένους. Νικ. Μάννη, Ό.ά. σελ.106
[9] Νικ. Μάννη, ό.ά. σελ.125.
[10] Νικ. Μάννη, Ό.ά. σελ. 153, Επιστολή Προς τους Ορθοδόξους της Δύσεως.
[11] Θεοδωρήτου ἱερομονάχου, Παλαιόν καί νέον, σελ. 24.
[12] Το ζήτημα αυτών των αναθεματισμών αμφισβητείται σοβαρά από τους μελετητές ως νοθεία. Δεν θα το εξετάσουμε καθόλου  πιστεύοντας ότι εξετάσαμε το σπουδαιότερο.
[13] Αρχιμ. Χρυσοστόμου Σπύρου, Η αποτείχισις μου, σελ.86, Σπέτσαι, 2008.
[14] Δοσιθέου Ιεροσολύμων, Τόμος αγάπης, σελ. 538-539.
[15] Στεφανίδου, Εκκλησιαστική ιστορία,. σελ.697

9 σχόλια:

  1. Σας προκαλώ να δημοσιεύσετε το τεύχος 94 της Φωνής της Ορθοδοξίας ώστε να μας αποδείξετε ότι υπάρχει το απόσπασμα (δήθεν υπό του Αγίου γραφέν) που παραθέτει στην υποσημείωση 6 του κεφαλαίου "11. Η αντικανονική απόφαση της Εκκλησίας"! Αναμένουμε με αγωνία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μὲ λύπη μας διαπιστώνουμε ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων, ἀλλὰ γιὰ τὸ "το ηδύοσμον, και το άνηθον, και το κύμινον". Θα ἐρωτήσουμε τοὺς συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου γιὰ τὴν συγκεκριμένη παραπομπή. Ἡ οὐσία ὅμως δὲν ἀλλάζει.
      Ἕως τότε παρουσιάζουμε τί γράφουν σχετικὰ τὰ ἱστολόγια:

      «Ἐπίσης τήν 18ην Ἰανουαρίου 1945 εἰς τήν διασάφησιν τῆς ἐγκυκλίου 1ην Ἰουνίου 1944 γράφει:
      Εἰς δέ τάς σελίδας 14 καί 15 τῆς αὐτῆς διασαφήσεώς του γράφει, ὅτι «πρέπει ἡμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι νά ἐκφράσωμεν τήν λύπην μας δι' ὅσα ἐγράψαμεν τόσον ἐναντίον αὐτῶν, ὅσον καί κατά τῆς κακοδόξου Ἐκκλησίας, καί νά μετανοήσωμεν διότι ἐκηρύξαμεν σχισματικήν τήν κακόδοξον Ἐκκλησίαν καί ἄκυρα τά μυστήριά της». Ὁμοίως εἰς τήν ἐφημερίδα «Ἐλευθερία» τῆς 14 Νοεμβρίου 1945 δημοσιεύει, ὅτι «οὐδέποτε θά προβῆ εἰς ἐπαναστατικάς πράξεις, ὡς τούς ἄλλους Ἐπισκόπους, δηλαδή, οὐδέποτε θά χειροτονήση ἐπισκόπους, διότι δέν εἶναι Ἐκκλησία, ἀλλά φρουρά, καί διαβεβαιοῖ, ὡς πρός τοῦτο, τήν κακόδοξον Ἐκκλησίαν καί τήν Κυβέρνησιν, ὅτι κατ' οὐδένα λόγον καί ἐν οὐδεμιᾶ περιπτώσει θά προβῆ εἰς τοιαύτην ἐνέργειαν».
      Ἐδῶ: από https://churchgoc.org/enimerosis/e_187.html

      Και:
      Παρά ταύτα ο Χρυσόστομος έπειτα από δεκατρία έτη εκκλησιαστικού σχίσματος (26-9-1950) εξέδωσε μία Εγκύκλιο, στην οποία υποστήριζε τα ακριβώς αντίθετα, δηλαδή τις απόψεις του Ματθαίου.
      Κατά την γνώμη μας, ο Χρυσόστομος αναγκάσθηκε να εκδώση την Εγκύκλιο αυτή λόγω των πιέσεων που δεχόταν από ιερείς της παρατάξεώς του, οι οποίοι ασπάζονταν τα ματθαιικά φρονήματα. Ο Χρυσόστομος σκόπευε επιπλέον δια της ανωτέρω Εγκυκλίου να αφομοιώση όσο το δυνατόν περισσοτέρους κληρικούς και πιστούς, οι οποίοι αποσκιρτούσαν από τις ματθαιικές τάξεις μετά τον θάνατο του Ματθαίου (14-5-1950).
      Η ανωτέρω διακήρυξις του Χρυσοστόμου ότι τα Μυστήρια της Εκκλησίας της Ελλάδος «στερούνται της αγιαστικής χάριτος» και η προτροπή του για αναμύρωσι των Νεοημερολογιτών χαρακτηρίσθηκε από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ως το «πλέον επαίσχυντον σημείον της όλης σταδιοδρομίας αυτού» και ως η «σπουδαιοτέρα πρόκλησις» κατά της Εκκλησίας. Με την άποψι αυτή συμφωνούμε απολύτως. Όσο μεγάλος και αν ήταν ο πόθος του Χρυσοστόμου για επανένωσι των Γ.Ο.Χ., δεν δικαιολογούσε την διακήρυξι τέτοιων απαραδέκτων φρονημάτων. Ἐδῶ: http://www.oodegr.com/oode/biblia/Sxisma_Zilwtikou_Palaioimerologitismou/2_1_7.htm

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος17/2/19, 9:28 π.μ.

      Κυριε Μαννη, πως να σας παρουμε σοβαρα μετα...εγω ειμαι μια απλη νοικοκυρα και καταλαβαινω αμεσως τις παγιες μεθοδους σας διαστρεβλωσης και αποπροσανατολισμου! Σαφως θεωρειτε οτι απευθυνεστε σε χαζους! Ποια η διαφωνια σας κυριε Μαννη, αμφισβητειτε το οτι ειπωθηκαν τα συγκεκριμενα λογια απο τους τρεις ιεραρχες ή ελεγχετε τον συγγραφεα γιατι αυτα τα λογια τους βρισκονται σε αλλο τευχος απο αυτο που παραθετει;

      ΕΜΕΙΣ ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ.

      Αυτη ειναι η ουσια κυριε! Επι της ουσιας απαντηστε!

      Αναμενουμε με αγωνια κυριε δασκαλε!

      Ελενη, νοικοκυρα

      Διαγραφή
    3. Σύμφωνα με την διακήρυξη των τριών αρχιερέων Δημητριάδος Γερμανού, πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου και Ζακύνθου Χρυσοστόμου που αποσχίστηκαν το 1935 από την Εκκλησία της Ελλάδας και ανέλαβαν την ηγεσία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών (Γ.Ο.Χ.): «οι διοικούντες νύν την Ελληνικήν Εκκλησίαν δια της μονομερούς και αντικανονικής και αψυχολογήτου εισαγωγής του Γρηγοριανού ημερολογίου, απέσχισαν εαυτούς του καθολικού κορμού της Ορθοδοξίας και εκήρυξαν εαυτούς κατ΄ουσίαν Σχισματικούς απέναντι των Ορθοδόξων Εκκλησιών».(Χρυσοστόμου πρώην Φλωρίνης, Άπαντα, τ.1., σελ.86)
      Ακριβώς το ίδιο γράφει και η επόμενη παράγραφος του βιβλίου: «Η Εκκλησία της Ελλάδος χωρισθείσα, εν τη εισαγωγή του διορθωμένου ημερολογίου, των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών κατέστη, εκ του λόγου τούτου, σχισματική, αποκοπείσα εκ του σώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Η δεύτερη αυτή παράγραφος αμφισβητήθηκε απο τον κ.Μάννη, ότι τάχα δεν γράφτηκε στο παλαιοημερολογίτικο περιοδικό. Αυτές οι δύο παράγραφοι λένε το ίδιο πράγμα. Υπάρχει πιό αξιόπιστο κείμενο απο την διακήρυξη των τριών;Έστω κι αν κρατήσουμε μόνο την πρώτη ώς αξιόπιστη πηγή;
      Στην πρώτη παράγραφο ο κ.Μάννης έκλεισε τα μάτια του και τα άνοιξε στην δεύτερη...εντελώς τυχαία!

      Αλλά θα σας κάνω μιά ερωτηση υψηλού ρίσκου κ.Μάννη.
      Λέτε-κάτι που είπε και ο πρώην Φλωρίνης- ότι καταδικάσατε ώς σχισματικούς μόνο την ηγεσία της καινοτόμου Ελλαδικής Εκκλησίας και όχι τους λαούς που τους ακολούθησαν (δηλ. τους νεοημερολογίτες). Δηλαδh οι ακολουθούντες σχισματικούς ή αιρετικούς ηγέτες λαοί δεν είναι σχισματικοί ή αιρετικοί; Συνεπώς, ο κόσμος που ακολουθεί τους οικουμενιστές δεν είναι οικουμενιστές! Και οι λαοί των παπικών δεν είναι αιρετικοί!
      Και αν δεν είναι γιατι δεν είστε σε κοινωνία με αυτούς;
      Με παραλογισμούς πάνε να μπαλώσουν τα αμπάλωτα.
      Ιω.Ρ.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος17/2/19, 3:07 μ.μ.

      Κυριε Ριζο συμφωνω με το σχολιο σας που διευκρινησατε αυτο που ειπα κι εγω καπως πιο ατεχνα στο σχολιο μου πριν απο εσας προς τον κυριο Μαννη. Οτι δηλαδη το νοημα των λογων του Χρυσοστομου Καβουριδη ειναι "η ηγεσια της νεοημερολογιτικης Εκκλησιας της Ελλαδος κατεστη σχισματικη και αρα ειναι σχισματικη ως Εκκλησια", γιατι που αλλου ακουστηκε ιερωμενος να ξεχωριζει την ηγεσια μιας Εκκλησιας απο το ποιμνιο της και να δηλωνει οτι ειναι δυο διαφορετικα πραγματα. Αλλιως θα ηταν αστοχη και η πρακτικη της αποτειχισης των λαικων απο τις αιρετικες ηγεσιες.

      Συγχαρητηρια για τον αγωνα σας

      Ελενη, νοικοκυρα

      Διαγραφή
    5. ο κύριος Μάννης ενώ δεν απαντάει ούτε σε βασικές ούτε σε συμπληρωματικές ερωτήσεις,
      απόκλεισε εμένα από το ιστολόγιο του μετά από μερικές μόλις ημέρες, απέκρυψε πλήθος δημοσιεύσεων μου και χρησιμοποίησε αιτιάσεις όπως Τρολλ !!! , Αιρετικός (επειδή αρνουμαι να δεχτώ σαν αγιομαρτυρες τα τότε θύματα των ανυπάκουων σχισματικών ΓΟΧ) και Αμφιβόλου Προσευχής.. Τελικά κ.Μαννη περιμένω να απαντήσετε έστω στην επόμενη ερώτηση για να πάρω υπόψιν μου σοβαρά την πνευματική τουλάχιστον συμβουλή σας, αφού στην έρευνα των γεγονότων και την σύνδεση τους με την εκκλησιαστική ιστορία υπολείπεστε έτη φωτός από την Αλήθεια.

      Διδάσκει κάποιος Άγιος ότι ο Θεός αρέσκεται μόνο στις προϋπάρχουσες ευχές των βιβλίων;

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος17/2/19, 11:45 μ.μ.

    Πάλι εξεμάνη ο κ.Μαννης. Μαίνεται εναντίον όσων καταδεικνύουν τα ψεύδη και τις συκοφαντίες των ΓΟΧ. Δεν απαντά γιατί δεν έχει επιχειρήματα πιστευτά.Τι διάλογο να κάνει κάποιος μαζί του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν απαντάτε κ.Μάννη στα περί "αμφιβόλου" προσευχής. Προσπαθείς με τους πρωτεργάτες να κρύβεστε πίσω από διαστρεβλωμένες αναγωγές της περίστασης σε απόλυτους θεολογικούς προσδιορισμούς εννοιών και λέξεων. Αψηφείτε την καλή πρόθεση και τον επιδιωκόμενο σκοπό. Νομίζεις ότι ο Θεός δέχεται καλύτερα ειδικές προσευχές και συγκεκριμένες λέξεις στα περί προσευχής χωρίς να ελέγχει την πρόθεση και την ευρύτερη έννοια; Μάλιστα σε σχετικό σχολιασμό σας καταλήξατε με συμβουλευτικό στόμφο:

    "Ο αληθινός Ορθόδοξος επομένως δεν προσεύχεται να φωτίσει ανθρώπους ή να φωτιστεί από ανθρώπους, αλλά ζητά από τον Χριστό να του φωτίσει το σκότος"

    Θα σας ήμουν ευγνώμων αν επιχειρήσετε να απαντήσετε στα παρακάτω που εύλογα και συμπερασματικά προκύπτουν από την "συμβουλή" σας (βλ. και υπεκφυγή σας περί 7 ερωτήσεων) περί αιτήματος της προσευχής.
    Έτσι θα "φωτιστεί" καλύτερα ακόμη το αν υπάρχει στενότητα και φαυλότητα του πνευματικού επιπέδου και θεολογικής πρακτικής κατανόησης από κάποια πλευρά. Αυτό θα βοηθούσε στο να τεκμηριωθεί το ορθόδοξο πνευματικό επίπεδο γνώσης αυτών που χαρακτηρίζει μια άλλη ομόδοξη ομάδα σκέψης ως ΣΕΚΤΑ, και μάλιστα σχισματική εκ των πρακτικών αμφοτέρων των συνόδων.

    1. Ποιος απαγορεύει στον ορθόδοξο να αιτείται φωτιστική μεσολάβηση Του για τρίτο πρόσωπο και την τροπή μέσω διαλλακτικότητας και συγκαταβατικότητας αυτού του προσώπου, ώστε να δεχτεί την προσωπική γνώμη του προσευχομένου, η οποία τυγχάνει να είναι συμβατή ή ταυτόσημη με την φωτισμένη γνώμη άλλων μελών της εκκλησίας(εάν βέβαια αυτό είναι το αληθές και το σωστό);

    2. Ποιος απαγορεύει στον ορθόδοξο να ζητήσει από το Θεό την φωτιστική ενέργεια και βοήθεια Του για την τυχών μεταβολή της αμφίβολης προσωπικής γνώμης μέσω τρίτων, ειδικά ομόδοξων ανθρώπων(εάν βέβαια αυτό είναι το πρέπον και το σωστό);

    3. Ποιος απαγορεύει στο Χριστό να φωτίσει το σκότος με εκπεφρασμένη γνώση πού προέρχεται από τρίτους, γνώση προερχόμενη από καθαρές και φωτισμένες καρδιές;

    Δημιουργείς την εντύπωση "δάσκαλε", ότι προκατειλημμένα υποτιμάς τη γνώση, ακόμα και την προσευχητική πρόταση των άλλων ανθρώπων με αγαθό σκοπό! Δίνεις την εντύπωση ταραχής σου και με την ιδέα και μόνο να κάνεις λάθος και η άλλη πλευρά να είναι σωστή! Είσαι πρόθυμος υπερασπιστής της γνώμης σου μέχρι θανάτου, πιστεύοντας αξιωματικά ότι είναι και η γνώμη του Χριστού. Προφανώς πιστεύεις εγωιστικά ότι αξίζεις την φώτιση μόνο μέσω των θεϊκών λογισμών και θαυματουργικών εμπειρικών καταστάσεων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι για να φτάσεις εκεί, θα πρέπει να σεβαστείς χωρίς αγκυλώσεις, παρωπίδες και προκαταλήψεις την αλήθεια και τη γνώση, σαν εμπειρικό αποτέλεσμα φωτισμού προηγούμενων και ανωτέρων από σένα. Είναι αξίωμα στην ορθοδοξία, διαφορετικά πολλοί θα έχουν δικαιολογία περί μη αδιαμφισβήτητης παρέμβασης Του εν ώρα Κρίσεως. Θυμήσου και σχετική παραβολή!

    Υ.Γ
    Ζητήσατε επιμόνως το πλήρες όνομα μου και όταν το έλαβες το απόκρυψες και με απεδίωξες από την ιστολογική κοινότητα σου. Να μην αφήνεις όμως να πλανώνται ασαφείς υπόνοιες και κατηγορίες για ανωνυμίες και φόβους, αν υπάρχει έστω βασική δεοντολογική εντιμότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος19/2/19, 6:33 π.μ.

      Ποιός είσαι φίλε;Που μένεις;Που βρήκες τόσο χρόνο και κουράγιο;
      Εγώ είμαι ο Ιωάννης Πουρσανίδης.

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.