Άλλη μια ανατροπή στις απάτες και πλάνες, τα ψεύδη του «αγίου» τους και τόσα άλλα κωμικοτραγικὰ των Γ.Ο.Χ.

2^η  ἀπάντησι πρὸς τὸ ἱστολόγιο «Ἐν τούτῳ Νίκα» σχετικὰ μὲ τὴν ὑποσημείωσι τοῦ 7^ου Ἀποστολικοῦ Κανόνος

Τοῦ ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

 Εἰς τὴν ἀπάντησι αὐτὴ ὁδηγήθηκα ἀπὸ κάποιο κείμενο, τὸ ὁποῖο μοῦ ἀπεστάλη ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο «Κρυφὸ Σχολειό» (ἐδῶ) καὶ ἀνεφέρετο στὴν ὑποσημείωσι τοῦ Ζ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνος τοῦ ἁγίου Νικοδήμου. Ἐκεῖ μεταξὺ ἄλλων ὁ κ. Μάννης ἀνέφερε καὶ τὰ ἑξῆς:

«Αν και ήδη έχει απαντήσει για το θέμα το ιστολόγιο "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ" (η απάντηση εδώ, η οποία μάλιστα έμεινε αναπάντητη από τον π. Ε.Τ.), παραθέτω ολόκληρο το κείμενο του Αγίου Νικοδήμου» κ.λπ.

Κατωτέρω ὁ κ. Μάννης ἀναφέρει καὶ τὰ ἑξῆς:

«Αυτά δεν τα γράφω βεβαίως για τον π. Ε. Τ., ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να παραδεχτεί πως έσφαλλε (όπως έχει ήδη φανεί και σε άλλες περιπτώσεις –και ήταν η αιτία που διέκοψα κάθε διάλογο μαζί του), αλλά για τους καλοπροαιρέτους και φιλαλήθεις αναγνώστες...» κ.λπ.

Νομίζω κ. Μάννη, ὅτι αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ δικαιολογία γιὰ νὰ σταματήσετε ἕνα διάλογο δημόσιο, ἀλλὰ ὑπεκφυγὴ καὶ δολιότητα, διότι καὶ ἐγὼ νὰ ἤμουν ἀδιάλλακτος καὶ ἀμετανόητος, ἔπρεπε νὰ τὸν συνεχίσετε γιὰ νὰ βοηθήσετε τοὺς ἀναγνῶστες τοῦ διαλόγου νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ ἕνα πλανεμένο καὶ ἀμετανόητο καὶ νὰ ἐγκολπωθοῦν τὶς θεωρίες σας περὶ τῆς ἱερότητος τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, τὴν δογματοποίησί του κ.λπ.

Θέλω ὅμως νὰ σᾶς κάνω μιὰ μόνο ἐρώτησι σχετικὴ μὲ τὸν διάλογο αὐτόν. Ὅταν σᾶς ἐπεσήμανα ὅτι στὴν ἐρώτησι ποὺ σᾶς ἐτέθη ἀπαντήσατε ἐκτὸς θέματος καὶ λέγατε “ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων”, ὑπῆρξε ἔστω μία φορὰ ποὺ νὰ ἐπανήλθατε καὶ νὰ ἐδώσατε τὴν ἀπάντησι ποὺ ἀπαιτοῦσε ἡ ἐρώτησι, ἢ ἐδικαιολογούσατε τὸν ἑαυτόν σας καὶ ἐλέγατε ὅτι ἀπαντᾶτε καρδιακὰ καὶ ὄχι ΓΟΧικὰ κ.λπ.; Καὶ ἂν στὶς περισσότερες, ἂν ὄχι σὲ ὅλες τὶς ἐρωτήσεις ποὺ σᾶς ἐτέθησαν, ἀπαντούσατε ἐκτὸς θέματος καὶ ἐλέγατε “ἄλλ΄ ἀντ’ ἄλλων”, ἐνῶ ἐσεῖς δὲν μᾶς ἐπισημάνατε οὔτε μιὰ φορὰ ὅτι ἐκάναμε κάτι τέτοιο, ἔπρεπε ἐν τέλει νὰ μετανοήσωμε γιὰ τὴν ἀδιαλλαξία μας καὶ νὰ ἀσπαστοῦμε τὶς ἰδέες τῶν Γ.Ο.Χ., οἱ ὁποῖες, πέραν τῶν ἄλλων, εἶναι καὶ πλανεμένες ὡς πρὸς τὸ Ἡμερολόγιο, τὶς Συνόδους τῶν Γ.Ο.Χ., τὴν ἐκκλησιολογία των, τὴν ἔννοια τοῦ σχίσματος, τὶς ὑπερατλαντικὲς ἀρχιερατικὲς χειροτονίες κ.λπ.;

Τὰ κείμενα τοῦ διαλόγου τὰ ἔχετε κ. Μάννη καὶ μπορεῖτε νὰ τὰ ἐρευνήσετε γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, ἢ καὶ νὰ τὰ ἀναδημοσιεύσετε, ἂν θεωρεῖτε ὅτι σᾶς ἀδικοῦμε μὲ ὅσα γράφουμε.

Ἐρχόμενος ἐν συνεχείᾳ στὸ ἄρθρο τοῦ ἱστολογίου «Ἐν τούτῳ Νίκα», εἰς τὸ ὁποῖο ἀνέφερε ὁ κ. Μάννης ὅτι δὲν ἀπάντησα, παρακάλεσα τοὺς ἀδελφοὺς νὰ μοῦ τὸ ἀποστείλλουν καὶ μετὰ ἀπὸ μεγάλες δυσκολίες, ἐξ αἰτίας ὅτι εὑρίσκετο σὲ χῶρο τοῦ διαδικτύου ποὺ ἔπρεπε νὰ πληρώσεις γιὰ νὰ μπορέσης νὰ τὸ φωτοτυπήσεις, μοῦ τὸ ἀπέστειλαν.

Ἀπὸ τὴν γενικὴ εἰκόνα του, θέλω νὰ ἀναφέρω ὅτι δὲν εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀπαντῶ σὲ τέτοια μακροσκελῆ ἄρθρα (ἀριθμοῦσε περισσότερο ἀπὸ 50 σελίδες), οὔτε μὲ ἐνδιαφέρουν τί εἶπε ὁ Χρυσόστομος Καβουρίδης πρώην Φλωρίνης, ἢ ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἢ ὁ Ἀρσένιος Κοττέας κ.λπ. Δι’ αὐτὸν τὸν λόγο, ἂν κάπου θέλουν τὰ ἐν λόγῳ ἱστολόγια νὰ ἀπαντήσω, θὰ παρακαλοῦσα νὰ μοῦ θέτουν συγκεκριμένες ἐρωτήσεις, πρὸς ἀποφυγὴν ἀτελειώτων διαλόγων, μὲ τὴν ὑποχρέωσί των νὰ ἀπαντοῦν καὶ αὐτοὶ σὲ ἰσάριθμες ἐρωτήσεις, τὶς ὁποῖες θὰ τοὺς θέτουμε καὶ βέβαια τὴν δημοσίευσί των στὰ ἱστολόγιά των καὶ τὴν «Π.Π.».

Εἶναι γεγονὸς ὅτι καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμενο τοῦ ἱστολογίου «Ἐν Τούτῳ Νίκα» δὲν ἠδυνήθη ὁ ἀρθρογράφος νὰ ἀποφύγη τὰ “ἥξεις ἀφήξεις” καὶ τὰ “ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων”, λέγοντας π.χ. ὅτι, γι’ αὐτὸ νὰ ἐρωτήσης τοὺς Νεοημερολογίτες, ἢ σχηματίζοντας ὑποθετικὲς ἐρωτήσεις, ὅπως ἐξυπηρετεῖ τοὺς Γ.Ο.Χ. κ.λπ.

Ὡς ἐκ τούτου θὰ ἀρκεστῶ νὰ ἀπαντήσω σὲ ὁρισμένα σημεῖα τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου καί, ἂν ὁ ἀρθρογράφος θέλει νὰ ἀπαντήσω καὶ κάπου ἀλλοῦ, τὸν παρακαλῶ νὰ μοῦ τὸ ὑποδείξη. Τὰ σημεῖα αὐτὰ τὰ ἐπεσήμανα διότι ἐκεῖ ὑπάρχουν ἀπάτες καὶ πλάνες τῶν Γ.Ο.Χ.

Ἀναφέρεται εἰς τὴν 5^η  σελίδα (ὅπως μοῦ ἀπεστάλη τὸ κείμενο) τὰ ἑξῆς:

«Ἔγινε ὅμως ἔτσι; Οἱ ἴδιοι οἱ παλαιοημερολογίτες ἐζήτησαν ἀρκετὲς φορὲς  νὰ ἀποφανθεῖ Μεγάλη Σύνοδος διὰ τὴν ἀλλαγὴ αὐτὴ ἀλλὰ εἰς μάτην! Οἱ ἴδιοι οἱ παλαιοημερολογίτες ἐδήλωσαν ὅτι θὰ ἀκολουθήσουν τὴν Ἐκκλησία ἐὰν συμφωνήσει εἰς τὴν ἀλλαγὴ αὐτή».

Ἐδῶ, ἀδελφὲ Ἰωάννη, νομίζω ὅτι ψεύδεσαι ὑπερασπιζόμενος τοὺς Γ.Ο.Χ. Διότι ἰσχυρίζεσαι ὅτι, ἂν ὅλη ἡ Ἐκκλησία ἀπεφάσιζε νὰ σᾶς φραγκέψη διὰ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, ἐσεῖς θὰ …ἀκολουθούσατε! Τώρα ὅμως ποὺ ἀποφάσισε ἡ μισή Ἐκκλησία, δὲν ἀκολουθεῖτε τὸ φράγκεμα!

 Ἡ ἀλήθεια νομίζω εἶναι ὅτι, καὶ ὅλη ἡ Ἐκκλησία ἐν Συνόδῳ καὶ Πανορθοδόξως, καὶ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ, κατὰ τὸν μέγα Παῦλο, νὰ προσπαθοῦσε νὰ τὸ κάνη αὐτό, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθῆτε καὶ μάλιστα μέχρι θανάτου. Ἢ μήπως τότε τὸ Παπικό, κατ’ ἐσᾶς, Ἡμερολόγιο θὰ ἀποκτοῦσε ἁγιότητα ἢ ἔστω ἐγκυρότητα, ἐπειδὴ θὰ τὸ ἀποφάσιζε ἡ Ἐκκλησία Πανορθοδόξως; Θὰ πρέπη μᾶλλον αὐτὰ νὰ τὰ ἰσχυρίζεστε γιὰ νὰ δικαιολογηθῆτε, καὶ ἀποτελοῦν, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, προπέτασμα καπνοῦ.

Ἡ Ἐκκλησία ὅμως ἀποφάσισε Πανορθοδόξως κάτι ἄλλο, τὸ ὁποῖο οἱ Γ.Ο.Χ. δὲν τὸ ἀκολούθησαν. Ἀποφάσισε ὅτι δι’ αὐτὰ τὰ θέματα, ἐπειδὴ δὲν ἅπτονται τῆς πίστεως, δὲν ἀποτειχιζόμεθα. Καὶ ἐδῶ εἶχε δίκιο, ἐνῶ γιὰ τὸ φράγκεμα ἔπρεπε νὰ μὴν ὑπακούσετε.

Συμβαίνει λοιπὸν κάτι παράδοξο μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ. Ἐκεῖ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μὴν ὑπακούσουν, δηλώνουν ἐκ τῶν προτέρων ὑπακοή, κι ἐκεῖ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπακούσουν, στὴν Πανορθόδοξο δηλαδὴ στάσι ὅλων τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, δηλώνουν ἀνυπακοή. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ δὲν ἀναγνώρισε τοὺς Γ.Ο.Χ. καμμία τοπικὴ Ἐκκλησία, ἐννοῶ καὶ αὐτὲς ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο, ἐνῶ π.χ. ὁ ἅγιος Κύριλλος ἀναγνώρισε ἀμέσως τοὺς Ἀποτειχισμένους ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Νεστόριο, πρὶν δηλαδὴ γίνει ἡ 3^η Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ ὁ Νεστόριος καθαιρεθεῖ.

Κατωτέρω στὴν σελίδα (8) μὲ δική μου ἀρίθμησι, ἀναφέρω ἕνα κείμενο τοῦ Χρυσορρήμονος ἁγίου μὲ μιὰ μικρὴ ἐπεξήγησι:

«Ἐν συνεχείᾳ ἀναφέρει ὁ ἅγιος ὅτι τό πολίτευμά μας πρέπει νά εἶναι οὐράνιο καί στόν οὐρανό δέν ὑπάρχουν μῆνες καί χρονικές περίοδοι πού καθορίζονται ἀπό τήν κίνησι τοῦ ἡλίου καί τῆς σελήνης: “Καὶ τί λέγω περὶ ἡμῶν τῶν ἀπηλλαγμένων πάσης τοιαύτης ἀνάγκης, καὶ ἄνω πολιτευομένων ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἔνθα μῆνες, καὶ ἥλιος, καὶ σελήνη, καὶ ἐνιαυτῶν περίοδος οὐκ ἔστιν;” (ΕΠΕ 34,182,6)».

Ἡ ἀπάντησί σας ὁλόκληρη στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Ἐπίσης αὐτὰ  νὰ τὰ ἀναφέρετε εἰς τοὺς ὁμόφρονές σας Νεοημερολογίτες οἱ  ὁποῖοι ὡς ἐκκλησιαστικοὶ ''ἀστρονόμοι'' ἐκοίταζαν ψηλά τα ἄστρα, τὸν ἥλιο, καὶ τὴν σελήνη, σὲ περίοδο ὅπου ἀκριβῶς κάτω ἀπὸ τὴν κεφαλή τους εἰς τὴν γῆ, εἶχε διασπαστεῖ  ἡ ὁμόνοια τῶν Ὀρθοδόξων σὲ Νεοημερολογίτες καὶ Παλαιοημερολογίτες, μὲ τοὺς δεύτερους νὰ προσπαθοῦν νὰ  γλυτώσουν ἀπὸ τοὺς ὑποκοπάνους τῶν χωροφυλάκων!».

Πέραν τοῦ ὅτι αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ ἀπάντησι σὲ διδασκαλία ἑνὸς Οἰκουμενικοῦ διδασκάλου καί, βέβαια, ὅταν ἀπαντᾶτε κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο εἶναι σὰν νὰ ὑποτιμᾶτε τὴν νοημοσύνη μας, αὐτὸ εἰδικὰ τὸ χωρίο τοῦ Ἁγίου θὰ ἔπρεπε πολὺ νὰ σᾶς προβληματίση γιὰ τὸν ἑξῆς λόγο. Οἱ Γ.Ο.Χ. κατὰ κόρον ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ οὐρανὸς ἑορτάζει μὲ τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο. Προφανῶς εἶχαν παρερμηνεύσει τὸ τμῆμα τῶν εὐχῶν ποὺ λέγονται κατὰ τὴν τέλεσι τοῦ μεγάλου ἁγιασμοῦ τῶν Θεοφανείων. «Σήμερον τὰ ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ». Τὸ «σήμερον», ὅμως, γιὰ τὸν οὐρανὸ σημαίνει «πάντοτε», σύμφωνα μὲ τὸν Χρυσόστομο ἅγιο, ἐνῶ γιὰ τὴν γῆ ἔχει τὴν καθιερωμένη σημασία τοῦ χρόνου. Θὰ πρέπη λοιπόν νὰ ἀναιρέσετε ὡς πλάνη τὴν διδασκαλία αὐτὴ τῶν Γ.Ο.Χ. μὲ τὴν ὁποία ἤθελαν νὰ στηρίξουν τὴν ἱερότητα καὶ ἁγιότητα τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, διότι ἀντιτίθεται στὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, καὶ ὄχι νὰ λέτε πρὸς ὑπεκφυγή, ὅτι αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ ἀναφέρωμε στοὺς Νεοημερολογίτες.

Κατωτέρω στὴν σελίδα (12) παραθέτετε τὴν ἑξῆς ἑρμηνεία ποὺ κάνω σὲ λόγια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:

«Ἐδῶ τονίζει ὅτι τό νά νηστεύσωμε αὐτόν ἤ ἐκεῖνον ἤ τόν ἄλλον  χρόνο αὐτό δέν εἶναι παράπτωμα, ἀντιθέτως εἶναι μέγιστο ἁμάρτημα τό νά δημιουργήσωμε δι’ αὐτά σχίσμα στήν Ἐκκλησία καί νά φιλονεικῶμε».

Ἡ δική σας ἀπάντησι ἐπ’ αὐτοῦ εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Μὰ ἀγαπητέ μου πάτερ, αὐτὸ θὰ ἴσχυε ἐὰν οἱ παλαιοημερολογίτες ἀποφάσιζαν νὰ ἀλλάξουν τὶς νηστεῖες καὶ ὅ,τι συνεπάγεται μὲ αὐτές! Ἂν οἱ παλαιοημερολογίτες προέβαιναν σὲ κάτι τέτοιο καὶ δημιουργοῦσαν σχίσμα εἰς τὴν Ἐκκλησία, τότε βεβαίως καὶ θὰ εἶχε ἰσχὺ ὁ προαναφερόμενος λόγος. Ὅμως δὲν ἔγινε ἔτσι! Οἱ ὁμόφρονές σας Νεοημερολογίτες δημιούργησαν δι΄ αὐτὰ τὰ ζητήματα σχίσματα εἰς τὴν Ἐκκλησία καὶ φιλονεικίες. Αὐτοὶ εἶναι οἱ αἴτιοι τῶν σχισμάτων καὶ φιλονεικιῶν! Ἐὰν δὲν προέβαιναν εἰς αὐτὴν τὴν ἀλλαγὴ θὰ ὑπῆρχαν αὐτά;».

Ἐδῶ ἀδελφὲ Ἰωάννη ἀπαντᾶτε, λέγοντας “ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων” καὶ εἶστε τελείως ἐκτὸς θέματος· ἂν δέ, τὸ διάβαζε ὁ δάσκαλός κ. Μάννης ἀπροκάλυπτα, θὰ σᾶς μηδένιζε τὸ γραπτό. Διότι ὁ Ἅγιος δὲν ἀναφέρεται σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ προβάλλετε σὰν δικαιολογίες, ἀλλὰ στὸ ὅτι εἴτε τότε νηστεύσεις, εἴτε τότε, αὐτὸ δὲν εἶναι ἔγκλημα (παράπτωμα, ἁμαρτία). Προφανῶς λοιπόν, μεταφέρετε ἀλλοῦ τὸ θέμα, στὸ ποιός δηλαδὴ τὸ ἐδημιούργησε, διότι, ἐφ’ ὅσον δὲν εἶναι ἔγκλημα, δὲν δικαιολογεῖται καὶ ἡ Ἀποτείχιση.

Δημιουργεῖται ὅμως κι ἕνα ἄλλο πρόβλημα εἰς τὸ σημεῖο αὐτό. Ἂν ὑποθέσωμε ὅτι οἱ ἄλλοι ἔκαναν λάθη σὲ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο, αὐτὰ δικαιολογοῦν τὰ δικά μας; Ἐγὼ δηλαδή, δικαιολογεῖται νὰ δείρω κάποιον, ἐπειδὴ αὐτὸς μὲ ἐπρόσβαλε ἢ μὲ ἔβρισε κ.λπ.; Εἰλικρινὰ μοῦ θυμίζετε τοὺς πρωτοπλάστους οἱ ὁποῖοι, ὁ μὲν Ἀδὰμ ἔρριξε τὰ βάρη στὴν Εὔα καὶ κατ’ ἐπέκτασι στὸ Θεό, ἡ δὲ Εὔα τὰ ἔρριξε στὸ φίδι. Ἐσεῖς τώρα, ὑπερασπιζόμενος τοὺς Γ.Ο.Χ. ρίχνετε τὰ βάρη ὅλης αὐτῆς τῆς καταστάσεως στοὺς Νεοημερολογίτες, τοὺς ὁποίους μάλιστα ἀποκαλεῖς «ὁμόφρονες μου», γιὰ νὰ ἀποδείξετε ἐμπράκτως ὅτι τὸ Ἡμερολόγιο εἶναι φρόνημα, δηλαδή πίστις γιὰ τοὺς Γ.Ο.Χ., ἐνῶ γιὰ τὸν Χρυσορρήμονα καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους δὲν εἶναι τίποτα.

Κατωτέρω ἀναφέρετε ἕνα μακροσκελέστατο κείμενο τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδη (5 σελίδων περίπου), εἰς τὸ ὁποῖο, ἀδελφὲ Ἰωάννη, εἶναι ἀλήθεια ὅτι δὲν δύναμαι νὰ μὴν μπῶ στὸν πειρασμὸ νὰ σχολιάσω μερικὰ θέματα, τὰ ὁποῖα θίγει ὁ ἅγιος τῶν Γ.Ο.Χ.

Ἀναφέρει λοιπόν ὁ πρώην Φλωρίνης γιὰ νὰ δικαιολογήσει προφανῶς τὸ ἀμετάθετον τῆς 21^ης Μαρτίου ὡς σταθερῆς ἰσημερίας τὰ ἑξῆς:

«Τῆς ἀκριβοῦς ὅμως ἐαρινῆς ἰσημερίας μὴ εὑρεθείσης εἰσέτι ὑπὸ τῆς ἐπιστήμης, οἱ 318 Ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πρὸς σύνταξιν τοῦ Πασχαλίου Κανόνος, ἔλαβον κατὰ συνθήκην, καὶ οὐχὶ κατὰ χρονικὴν ἀκρίβειαν, ὡς σταθερὰν ἡμέραν τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας τὴν 21^ην  Μαρτίου κατὰ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον».

Ἐδῶ μᾶς ἀναφέρει ὁ πρώην Φλωρίνης ὅτι οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς δὲν ἐγνώριζαν τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία, διότι δὲν τὴν εἶχε ἀνακαλύψει ἡ ἐπιστήμη, καὶ πῆραν μία ἡμερομηνία τυχαία (κατὰ συνθήκη), χωρὶς χρονικὴ ἀκρίβεια, καὶ τὴν ἐβάπτισαν ἰσημερία ἐαρινή, μάλιστα σταθερή, δηλαδὴ ἀμετακίνητη. Αὐτὸ βέβαια εἶναι ψεῦδος καὶ ἐντάσσεται στὰ ψεύδη τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, τὰ ὁποῖα ἐξεκίνησαν, ὅπως φαίνεται, ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο Καβουρίδη, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι, ὅλοι οἱ μετέπειτα Πατέρες, τὴν ἐθεώρησαν ὡς πραγματικὴ ἰσημερία γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη καὶ δι’ αὐτὸ μετὰ τὴν ἔβλεπαν, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἅγιος Νικόδημος στὸ Πηδάλιο, νὰ κατεβαίνη καὶ νὰ φθάνη στὴν ἐποχή του στὶς 11 Μαρτίου. Ἐδῶ, πέραν τῶν ἄλλων, ἀποδίδει ὁ πρώην Φλωρίνης καὶ μία προχειρότητα καὶ ἐπιπολαιότητα στοὺς θεοφόρους Πατέρες, προκειμένου νὰ ὑπερασπιστῆ τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο.

Κατωτέρω ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«Ἀλλὰ καὶ μόνον, διότι αἱ καινοτομήσασαι Ἐκκλησίαι ἀναγκάζονται νὰ ἔχωσιν ἐν χρήσει δύο Ἐκκλησιαστικὰ Ἡμερολόγια, ἤτοι τὸ μὲν Ἰουλιανὸν διὰ τὸ Πάσχα καὶ τὰς κινητὰς ἑορτάς, τὸ δὲ Γρηγοριανὸν διὰ τὰς ἀκινήτους, εἶναι ἀρκετὸν νὰ καταδείξῃ τὴν ἀντικανονικότητα τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως» κ.λπ.

Ἐδῶ δείχνει ὅτι πιστεύει ὁ πρώην Φλωρίνης ὅτι τὸ Πάσχα ἐθεσπίστηκε μὲ βάσι τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο μὲ ἰσημερία ὄχι πραγματική, ἀλλὰ πλασματικὴ κ.λπ. Αὐτὸ πάλι εἶναι ἐμφανέστατο ψεῦδος, τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύει ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος ἦτο παρὼν στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ καὶ ἐξήγγειλε ἐπὶ τριάντα ὀκτώ (38) χρόνια τὴν ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα καὶ ἄλλων κινητῶν ἑορτῶν μὲ τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο. Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος. Οἱ κινητὲς ἑορτὲς δὲν ἔχουν σχέσι μὲ Ἡμερολόγια, ἀλλὰ προσαρμόζονται σὲ ὅλα τὰ Ἡμερολόγια μὲ βάσι τοὺς τέσσερις (4) διορισμοὺς τοὺς ὁποίους καὶ μόνο ἐθέσπισε ἡ Α΄ Οἰκουμενική. Τὸ ὅτι πάλι τὰ δύο Ἡμερολόγια τὰ ἐβάπτισε ὁ πρώην Φλωρίνης «ἐκκλησιαστικά», αὐτὸ προφανῶς εἶναι δική του ἐφεύρευσις, διότι τὰ Ἡμερολόγια μετροῦν τὸν χρόνο καὶ δὲν ἔχουν καμιὰ ἐκκλησιαστικότητα. Ἐκκλησιαστικότητα ἔχει μόνο τὸ Ἑορτολόγιο.

Τέλος, πρέπει νὰ σημειωθῆ ὅτι συμβαίνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἰσχυρίζεται ὁ πρώην Φλωρίνης, δηλαδὴ οἱ Παλαιοημερολογίτες ἔχουν καὶ χρησιμοποιοῦν δύο Ἡμερολόγια, ἕνα γιὰ τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἑορτές, κι ἕνα στὴν καθημερινότητα στὶς συναλλαγὲς κ.λπ. Αὐτὸ τὸ δεύτερο, τοὺς εἶναι πλέον ἀναγκαῖο διὰ νὰ μὴν λήξουν οἱ προθεσμίες τῶν συναλλαγῶν, ἐνῶ τὸ πρῶτο τὸ σκέπτονται μόνο ὅταν θέλουν νὰ δοῦν ποιός Ἅγιος ἑορτάζει ἢ ὅταν εὑρίσκονται στὴν Ἐκκλησία.

Κατωτέρω ὁ Χρυσόστομος Καβουρίδης ἀναφέρει κάτι ἀκατανόητο καὶ ἀδιανόητο, τὸ ὁποῖο ἐπισημαίνουμε διὰ νὰ κατανοήσωμε τὸν βαθμὸ συγχύσεως, ὁ ὁποῖος ὑπάρχει εἰς τοὺς Γ.Ο.Χ.:

«Ἡ αὐτὴ δὲ σύγχυσις ἐπέρχεται καὶ εἰς τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα, ἣν εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ ὁ Μακαριώτατος μετὰ τῆς Ἐκκλησίας του, δὲν δύναται παρὰ νὰ ἑορτάζῃ οὐχὶ ἅπαξ τοῦ ἔτους ὅπως ὁρίζει ὁ Πασχάλιος Κανὼν διὰ τὸ ἅπαξ παθεῖν τὸν Χριστόν, ἀλλ’ εἰς ἓν ἔτος καὶ 13 ἡμέρας, διότι οὗτος τὴν μὲν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζει 13 ἡμέρας ἐνωρίτερον ἡμῶν κατὰ τὸ νέον ἡμερολόγιον, τὴν δὲ Ἀνάστασιν κατὰ τὸ Παλαιὸν καὶ μεθ’ ἡμῶν οἵτινες ἑορτάζομεν ἅπαξ τὸ ἔτος κατὰ τὸν Ἀποστολικὸν Κανόνα τὴν λαμπρὰν καὶ Βασιλίδα ταύτην τῶν ἑορτῶν».

Ἐδῶ πραγματικὰ δὲν χρειάζεται νὰ ἐπιστρατεύση κανεὶς μόνο τὴν πονηρία γιὰ νὰ λέη ψεύδη, ἀλλὰ καὶ τὴν φαντασίαν νὰ τὴν ἔχη ἀχαλίνωτη, ὥστε νὰ διανοηθῆ τὴν ἐπιμήκυνσι τοῦ ἔτους κατὰ δέκα τρεῖς (13) ἡμέρες. Ὁ ἄνθρωπος δὲν ἠδυνήθη νὰ κατανοήση πῶς γίνεται τὰ Χριστούγεννα νὰ ἑορτάζωμε χωριστὰ καὶ τὸ Πάσχα μαζί. Παρερμηνεύει συγχρόνως καὶ τὴν Ἀποστολικὴ διάταξι, ἡ ὁποία ἐντέλλεται νὰ μὴν ἑορτάζωμε τὸ Πάσχα δυὸ φορὲς τὸν χρόνο, ἐπειδὴ αὐτὴ ἐδόθηκε μὲ βάσι τὸ Μακεδονικὸ Ἡμερολόγιο, τοῦ ὁποίου ἡ ἔναρξι συνέπιπτε περίπου μὲ τὸν Μάρτιο, δηλαδὴ μὲ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία. Ἂν λοιπόν, δὲν ἐπρόσεχαν οἱ Χριστιανοί, ἦτο δυνατὸν νὰ ἑορτάσουν τὸν ἕνα χρόνο πρὸ τῆς ἰσημερίας, καὶ τὸν ἄλλο μετὰ τὴν ἰσημερία, ὁπότε τὸ Πάσχα θὰ τὸ ἑορτάζαμε δυὸ φορὲς τὸν ἴδιο χρόνο.

Ἀναφέρει καὶ ἄλλα τραγικὰ ἢ μᾶλλον κωμικοτραγικὰ γιὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ὅπως π.χ. ὅτι περιμένομε νὰ ἀνοίξη τὸ Τριώδιο μὲ τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο, καὶ δυὸ Κυριακὲς δὲν ἔχουμε Εὐαγγέλιο νὰ ἀναγνώσωμε στὴν Ἐκκλησία· γιὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ἡ ὁποία κάποιες φορὲς συμπίπτει πρὸ τῆς Σαρακοστῆς μὲ τὸ Ν. Η.· γιὰ τὴν μετάθεσι τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ὅταν συμπέση μέσα στὴν Σαρακοστή· γιὰ τὴν νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων κ.λπ. Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὰ ἀναλύσωμε τώρα, διότι τὸ κείμενο αὐτὸ θὰ γίνη μεγαλύτερο τῶν πενῆντα (50) καὶ πλέον σελίδων τοῦ κειμένου τοῦ ἱστολογίου «Ἐν Τούτῳ Νίκα».

Τελικά, ἀποφαίνεται ὁ συντάκτης τοῦ κειμένου κ. Ἰωάννης Ν. ὡς ἑξῆς: «Αὐτὰ μᾶς λέγει ὁ μακαριστὸς πρώην Φλωρίνης. Δὲν εἶναι λοιπόν, τόσο  ἁπλὰ τὰ πράγματα, ὅπως τὰ παρουσιάζει ὁ π. Εὐθύμιος». Καὶ ὄντως δὲν εἶναι ἁπλὰ τὰ πράγματα, ὅταν τὸν πρώην Φλωρίνης τὸν ἔχουν οἱ Γ.Ο.Χ. ἁγιοποιήσει. Δὲν εἶναι ἁπλὰ τὰ πράγματα, ὅταν ἕνας ἅγιος λέει τόσα ψεύδη γιὰ νὰ στηρίξη τὰ ἀστήρικτα καὶ νὰ δώση βαρύτητα στὸ πούπουλο.

Καὶ κατωτέρω ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου κ. Ἰωάννης Ν. ἀναφέρει:

«Δὲν χρησιμοποιεῖτε δύο ἡμερολόγια; Τὸ Ἰουλιανὸ διὰ τὸ Πάσχα καὶ τὰς κινητὰς ἑορτὰς καὶ τὸ Γρηγοριανὸ διὰ τὰς ἀκινήτους» (σελ. 18).

Ἂν ὑποθέσωμε ὅτι ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα, ἀγαπητὲ κ. Ἰωάννη· ποιό εἶναι τὸ πρόβλημα, τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ ἴδιο ἔκαναν οἱ μεγάλοι φωστῆρες τῆς Οἰκουμένης Ἀθανάσιος καὶ Κύριλλος, καὶ ἀκόμα ὁ Χρυσόστομος Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς χρησιμοποιοῦσε δύο Ἡμερολόγια, τὸ Ἰουλιανὸ καὶ τὸ Μακεδονικό; Φαίνεται ὅμως πὼς οἱ Γ.Ο.Χ. δὲν ἐδογματοποίησαν μόνο τὸ Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ καὶ τὰ λόγια τοῦ πρώην Φλωρίνης, καὶ ἐπ’ αὐτῶν δὲν δέχονται συζήτησι, ἀλλὰ ἀπαιτοῦν, σύμφωνα μὲ τὸν κ. Ν. Μάννη, μετάνοια καὶ ὑποταγή.

Κατωτέρω ἀναφέρω τὸ ἑξῆς κείμενο στὴν σελίδα εἴκοσι (20) ἑρμηνεύοντας τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο καὶ τὸν ἅγιο Νικόδημο:

«Τό ὅτι τέλος οἱ Ἅγιοι θεωροῦν ἔγκλημα ἀσυγχώρητο καί κολάσιμο ὄχι τό ἄν ἑορτάσης σύμφωνα μέ τό ἕνα ἤ τό ἄλλο ἡμερολόγιο, ἀλλά τό νά ἀποσχισθῆς, νά φιλονικῆς, νά δημιουργῆς διχοστασίες καί διαιρέσεις κλπ. χάριν αὐτῶν τῶν πραγμάτων, αὐτό νομίζω ἐπεξηγεῖ πλήρως τήν ἀνοχή πού δείχνουν σέ δευτερεύοντα θέματα, ὅπως θεωροῦν αὐτά τοῦ ἡμερολογίου».

Ἡ ἀπάντησί σας εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Μὰ αὐτὸ λέμε καὶ ἐμεῖς πάτερ μου! Οἱ παλαιοημερολογίτες δημιούργησαν διχοστασίες καὶ διαιρέσεις ἢ αὐτοὶ ποὺ ἄλλαξαν τὸ ἡμερολόγιο; Οἱ παλαιοημερολογίτες ἦταν τὰ θύματα ὄχι οἱ θύτες! Οἱ παλαιοημερολογίτες διωκόντουσαν καὶ ὄχι οἱ νεοημερολογίτες!».

Ἐδῶ ἀδελφὲ Ἰωάννη, πάλι ψεύδεσθε, διότι δὲν λέτε αὐτὸ ποὺ λέγουν οἱ Ἅγιοι, ἀλλὰ τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο. Ἂν δηλαδὴ λέγατε τὸ ἴδιο, θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν συμβῆ δύο πράγματα. Ἢ νὰ εἶχε ἀποτειχιστεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες τοπικὲς Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἀκολουθοῦσαν τὸ Π.Η.,  καὶ οἱ Γ.Ο.Χ. νὰ μὴ συμφωνοῦσαν μὲ αὐτὴ τὴν ἀποτείχισι, ἀλλὰ νὰ διατηροῦσαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ αὐτὲς τὶς Ἐκκλησίες, διότι οἱ Ἅγιοι δὲν ἐπιτρέπουν Ἀποτείχιση γιὰ Ἡμερολογιακὰ θέματα,

                   ἢ τὸ ἀντίθετο,

οἱ Ἐκκλησίες ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ Π.Η. νὰ εἶχαν διακόψει τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κι ἐσεῖς, εἰς αὐτὴν τὴν ἀντίθετον περίπτωσι, νὰ διατηρούσατε ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, διότι, ὅπως εἴπαμε, δὲν ἐπιτρέπουν οἱ Ἅγιοι Ἀποτειχίσεις γιὰ τέτοια θέματα.

Ἐσεῖς ὅμως δὲν ἐκάνατε τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἀλλά, ὅπως ἀναφέραμε, τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο· διακόψατε δηλαδὴ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ ὅλες τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες ἐξ αἰτίας τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, πρᾶγμα πού, ὅπως εἴπαμε, ἀπαγορεύουν οἱ Ἅγιοι. Ὅταν λοιπὸν σᾶς λέμε ὅτι ἐσεῖς ἐκάνατε τὸ σχίσμα, ἐσεῖς στέκεστε στὸ ποιός ἐδημιούργησε τὰ αἴτια καὶ ὄχι ποιός διέκοψε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία.

Ἀλλὰ καὶ τὰ αἴτια αὐτά, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους, δὲν ἀποτελοῦν ἐπαρκὴ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα γιὰ νὰ δικαιολογεῖται ἡ Ἀποτείχισις, διότι δὲν ἐντάσσονται εἰς τὰ θέματα τῆς πίστεως. Ὅταν λοιπὸν στὴν ἀπάντησί σας ἀναφέρετε ὅτι «Μὰ αὐτὸ λέμε κι ἐμεῖς πάτερ μου», εἰλικρινὰ εἶναι σὰν νὰ μᾶς κοροϊδεύετε ἢ νὰ μιλᾶμε σὲ ἄλλη γλῶσσα. Περιττὸ βέβαια νὰ ἀναφέρωμε ὅτι ἔχετε διαστρέψει καὶ τὴν ἔννοια τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ τοῦ σχίσματος, καὶ τὴν ἀνάγετε στὸ ποιός ἐδημιούργησε τὰ αἴτια, καὶ ὄχι, ποιός ἔκανε τὴν πρᾶξι.

Ἀποτείχισις ὅμως, σημαίνει διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, καὶ αὐτὸ ἔκαναν ἐπισήμως οἱ τρεῖς ἐπίσκοποι τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ ὄχι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Κατωτέρω στὴν σελ. (21) ἀναφέρετε τὰ ἑξῆς:

«Ὁ Ἅγιος Νικόδημος, ὡστόσο, ὀρθῶς ἑρμηνευόμενος, ἐννοεῖ αὐτό πού ἐννοοῦν καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες: Ὅτι δηλ. ἄν ἡ Σύνοδος δηλ. ἡ Ἐκκλησία σύμπασα ἀποφασίσει, (ἀναφέροντας τήν α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο πού όρισε καί τό Πάσχα!), καί μερικοί ἐπιμένουν νά ἑορτάζουν διαφορετικά καί σέ ἄλλους χρόνους, αὐτοί εἶναι πού κάνουν τό σχίσμα. Άρα οι Νεοημερολογίτες έκαναν το σχίσμα αντιστρατευόμενοι στην α΄ Οικουμενική Σύνοδο (και σε όλες τις επόμενες)!

 Πότε, ἄλλη Οἰκουμενική Σύνοδος ἀποφάσισε τήν ἀλλαγή καί 'μεῖς δέν τό καταλάβαμε γιά νά τό ἀκολουθήσουμε;

 Ὅλως ἀντιθέτως, πλῆθος Πανορθοδόξων Συνόδων, ἐκτός τῆς α΄ Οἰκουμενικῆς,  ἀπεφάσισαν τό ἀντίθετο καί καταδίκασαν ὁποιαδήποτε  ἡμερολογιακή ἀλλαγή!».

Τὸ σημεῖο αὐτό, ἀδελφὲ Ἰωάννη, νομίζω ὅτι εἶναι ἀπὸ τὰ σημαντικότερα μὲ τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἀσχοληθοῦμε, διότι, ἡ ὀρθὴ ἑρμηνεία τοῦ γράμματος καὶ τοῦ πνεύματος τῶν Πατέρων, θὰ μᾶς ὁδηγήση στὴν ὀρθὴ τοποθέτησί μας ἐπ’ αὐτοῦ, συνεργούσης βέβαια τῆς ἀγαθῆς μας προαιρέσεως, καὶ φυσικὰ θὰ ὁμονοήσωμε ὅλοι στὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἡ διαχρονικὴ γραμμὴ καὶ πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Δι’ αὐτὸ τὸ «ὀρθῶς ἑρμηνευόμενος» ποὺ ἀναφέρεται γιὰ τὸν ἅγιο Νικόδημο, δὲν θὰ τὸ ἐκλάβουμε ὡς «Γοχικῶς ἑρμηνευόμενος», διότι σίγουρα θὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ λανθασμένα συμπεράσματα.

Τὸ σχίσμα κατ’ ἀρχὰς πρέπει νὰ τὸ ἐκλάβωμε καὶ αὐτό, ὄχι Γοχικά, ἀλλὰ Πατερικά· δηλαδή, σύμφωνα μὲ τὸν Μ. Βασίλειο, σὰν διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας γιὰ ἰάσιμα θέματα, δηλαδὴ δευτερεύοντα, κι ὄχι θέματα πίστεως. Ἐσεῖς ὅμως τὸ βλέπετε διαρκῶς Γοχικά, δηλαδή, ἐκλαμβάνετε ὡς σχίσμα τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ποὺ πραγματοποίησε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, παρότι αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ δὲν συνοδεύτηκε μὲ διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ καμιὰ ἀπὸ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες. Εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσι, σύμφωνα μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ., αὐτὸς ποὺ θὰ κρατήση τὴν παλαιὰ παράδοσι δὲν κάνει σχίσμα, ἔστω καὶ ἂν διέκοψε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ ὅλες τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες, ἀλλὰ σχῖσμα κάνει αὐτὸς ποὺ ἔκανε τὴν ἀλλαγή. Αὐτὸ ἀποτελεῖ καινούργια ἐκκλησιολογία καὶ προφανῶς ἐφευρέθηκε ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ. γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν εὐθύνη τοῦ σχίσματος. Ὅταν λοιπὸν γράφετε «Ὅτι δηλ. ἄν ἡ Σύνοδος δηλ. ἡ Ἐκκλησία σύμπασα ἀποφασίσει, (ἀναφέροντας τήν α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο πού όρισε καί τό Πάσχα!), καί μερικοί ἐπιμένουν νά ἑορτάζουν διαφορετικά καί σέ ἄλλους χρόνους, αὐτοί εἶναι πού κάνουν τό σχίσμα», εἶναι προφανῶς λάθος, ὄχι μόνο γιατὶ ἀλλάζετε τὴν ἔννοια τοῦ σχίσματος, ἀλλὰ κυρίως, διότι καθιστᾶτε σχισματικοὺς τοὺς ἀνεύθυνους καὶ δίδετε ἄφεσι ἁμαρτιῶν στοὺς ὑπεύθυνους.

Καὶ γιὰ νὰ τὸ καταλάβετε καλίτερα, ἀδελφὲ Ἰωάννη, σᾶς λέω ἕνα-δύο παραδείγματα. Ἂν σύμπασα ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ Γ.Ο.Χ., ἀποφάσισε τὴν καθιέρωσι τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου κατὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, τότε, σύμφωνα μὲ την Γοχικὴ λογική, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξάνδρειας, καὶ ὄχι μόνο, ἦταν σχισματική, διότι δὲν ἐτήρησε αὐτὴν τὴν ἀπόφασι.

Ἐφ’ ὅσον πάλι ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ ἐθέσπισε τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, τότε πάλι, σύμφωνα μὲ την Γοχικὴ λογική, ἦταν σχισματικὴ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ποὺ ἐπὶ αἰῶνες δὲν ἐτήρησε αὐτὴν τὴν ἀπόφασι. Τὸ ἴδιο, τέλος, εἶναι σχισματικὴ ἡ Ἐκκλησία τῆς Φιλανδίας, ἡ ὁποία ἑορτάζει τώρα τὸ Πάσχα σύμφωνα μὲ τὴν Παπικὴ χρονολόγησι. Ὅλα αὐτὰ ὅμως συμβαίνουν μόνο στὴν φαντασία τῶν Γ.Ο.Χ., διότι τὸ σχῖσμα ἐπέρχεται μόνο μὲ τὴν διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καὶ ὄχι μὲ κάποια ἐκκλησιαστικὴ ἢ ἐν προκειμένῳ ἑορτολογική, ἀλλαγή.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ ἠδυνάμεθα νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι σήμερα οἱ Παπικοὶ ἔχουν πιὸ ὀρθόδοξη ἔννοια γιὰ τὸ σχῖσμα ἐν σχέσει μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ., διότι, ὅπως γνωρίζουμε, οἱ Παπικοὶ τῆς Ἑλλάδος ἑορτάζουν τὸ Πάσχα σύμφωνα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη χρονολόγησι, χωρὶς φυσικὰ νὰ κάνουν σχῖσμα μὲ τὴν Ρώμη.

Ἀμέσως κατωτέρω συνεχίζετε τοὺς συλλογισμούς σας, μὲ λανθασμένα ὅμως κριτήρια, καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάλογα καὶ τὰ συμπεράσματα τὰ ὁποῖα ἐξάγετε.

«Πότε, ἄλλη Οἰκουμενική Σύνοδος ἀποφάσισε τήν ἀλλαγή καί 'μεῖς δέν τό καταλάβαμε γιά νά τό ἀκολουθήσουμε;  

Ὅλως ἀντιθέτως, πλῆθος Πανορθοδόξων Συνόδων, ἐκτός τῆς α΄ Οἰκουμενικῆς, ἀπεφάσισαν τό ἀντίθετο καί καταδίκασαν ὁποιαδήποτε  ἡμερολογιακή ἀλλαγή!».

Ἐδῶ ἀναζητᾶτε ἀποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου γιὰ τὰ ἑορτολογικὰ θέματα καὶ συγχρόνως ἀδιαφορεῖτε γιὰ τὴν Οἰκουμενικὴ διδασκαλία περὶ σχίσματος τοῦ Μ. Βασιλείου, καὶ τὴν Οἰκουμενικὴ ἀπόφασι καὶ διδασκαλία τοῦ Χρυσορρήμονος ἁγίου, γιὰ τὸ ὅτι, γιὰ τέτοια θέματα, δὲν Ἀποτειχιζόμεθα. Προφανῶς ὅλα τὰ βλέπετε καὶ τὰ ἑρμηνεύετε Γοχικά.

Ἐδῶ τίθεται κι ἕνα ἄλλο ζήτημα, τὸ ὁποῖο καὶ αὐτὸ παρερμηνεύουν οἱ Γ.Ο.Χ. Ἂν δηλαδὴ ὑπάρχουν (σύμφωνα πάλι μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ.) ἀποφάσεις Πανορθοδόξων Συνόδων γιὰ ἕνα θέμα τὸ ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, δὲν ἐντάσσεται στὰ θέματα τῆς πίστεως, αὐτὲς οἱ ἀποφάσεις εἶναι δεσμευτικὲς ἐσαεὶ γιὰ τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες, εἰς τρόπον ὥστε νὰ μὴν δύνανται νὰ τὶς ἀλλάξουν εἴτε συλλογικά, εἴτε μεμονωμένα, ὅταν αὐτὸ κριθῆ στὴν ἐποχή τους ἀναγκαῖο, καὶ αὐτό, ὅταν συμβῆ, κρίνεται ὡς καινοτομία ἢ καὶ ἀσέβεια ὡς πρὸς τὶς Πανορθόδοξες αὐτὲς Συνόδους. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο τοποθετεῖτε καὶ παρουσιάζετε αὐτὸ τὸ θέμα, ἀδελφὲ Ἰωάννη, δείχνει ὅτι κι ἐδῶ τὸ ἀντιμετωπίζετε Γοχικὰ κι ὄχι Πατερικά.

Πρέπει στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ ἀναφέρωμε ὅτι ὅ,τιδήποτε ἔχει, ὄχι χρονική, ἀλλὰ διαχρονικὴ δέσμευσι γιὰ τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες καὶ τοὺς ὀρθοδόξους μεμονωμένα, εἶναι κατατεθημένο στὴν Ἁγία Γραφή, στοὺς ἱεροὺς Κανόνες  καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Ἐπειδὴ λοιπὸν γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο δὲν ὑπάρχει τίποτε σὰν ἀπόφασι, ἐντολὴ ἢ διδασκαλία, σημαίνει ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. τὶς χρονικὲς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τὶς ἔκαναν διαχρονικές, δηλαδὴ τὶς ἐτοποθέτησαν στὰ θέματα τῆς Πίστεως.

Αὐτὸ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ πέσουν καὶ στὴν ἄλλη πλάνη, ἰσχυριζόμενοι ὅτι, ὅποιος δὲν ἀκολουθεῖ τὸ Π.Η.  δὲν σώζεται, τὸ ὁποῖο καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύει ὅτι τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο εἶναι δόγμα πίστεως καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπαράβατος ὅρος σωτηρίας.

Ἐδῶ φαίνεται ὅτι ὑπάρχει ἕνας αὐτοσχεδιασμὸς καὶ μιὰ σκηνοθεσία ὑπὲρ τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου. Τὸ πλέον παράδοξο ὅμως εἶναι ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ., πρὸς ὑπεράσπισι τῆς θεωρίας αὐτῆς, χρησιμοποιοῦν τὰ λόγια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, τὰ ὁποῖα ἀποδέχονται ὡς λόγια τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Χρυσορρήμονος ἁγίου Ἰωάννου, ἐνῶ κατὰ τὰ ἄλλα τὸν ἐν λόγῳ Ἀρχιεπίσκοπο ἀποκαλοῦν Μασόνο καὶ καινοτόμο.

Τέλος ἀναφέρομε ὅτι, ἐφ’ ὅσον δέχονται ὡς διαχρονικὲς τὶς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, δηλαδὴ θέματα πίστεως, εἶναι ἀσεβὴς ὁ ἰσχυρισμός τους, ὅτι δηλαδή, ἐὰν ἡ ἀπόφασις περὶ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου ἦταν Πανορθόδοξος, οἱ Γ.Ο.Χ. θὰ τὴν ἀποδέχοντο καὶ θὰ τὴν ἀκολουθοῦσαν, ἀθετώντας εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσι τὶς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων.

Παρατρέχοντας κάποια σημεῖα τοῦ κειμένου διὰ νὰ μὴ μακρηγορῶ, ἀναφέρω ἕνα σημεῖο στὸ ὁποῖο φαίνεται ἡ ἀπάτη καὶ ἡ παραπληροφόρησι τῶν Γ.Ο.Χ.

«Οἱ παλαιοημερολογίτες δὲν ἠκολούθησαν τὴν ἀπόφαση τοῦ καινοτόμου Ἀρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Παπαδόπουλου! Οἱ παλαιοημερολογίτες  ἦταν σύμφωνοι, καὶ μὲ τὶς ὑπόλοιπες Τοπικὲς Ἐκκλησίες οἱ ὁποῖες δὲν ἀπεδέχθησαν τὴν ἀλλαγή, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ Νομοθετικὸν Διάταγμα ποὺ ὑπογράφηκε στὶς 18 Ἰανουαρίου 1923 καὶ δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως στὶς 25 Ἰανουαρίου, ποὺ ἀποφάσισε τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου διὰ τοῦ ὁποίου ἡ 16η Φεβρουαρίου 1923, ἔγινε 1η Μαρτίου 1923».

Αὐτὸ εἶναι ψεῦδος καὶ ἐντάσσεται στὰ Γοχικὰ ψεύδη, διότι, ἂν ἦσαν σύμφωνοι οἱ Γ.Ο.Χ. μὲ τὶς ὑπόλοιπες τοπικὲς Ἐκκλησίες θὰ διατηροῦσαν τὴν μεταξύ τους ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἀπόδειξις τῆς μεταξὺ των συμφωνίας. Ἀπεναντίας δέ, μὲ τὴν στάσι των ἀπέδειξαν ὅτι δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν γραμμὴ αὐτὴ τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ δι’ αὐτὸ δὲν τοὺς ἀναγνώρισαν. Τὸ ὅτι τέλος ἦταν σύμφωνοι μὲ τὸ Προεδρικὸ Διάταγμα, αὐτὸ οὐδόλως τοὺς παρέχει ἐκκλησιαστικὴ νομιμότητα, διότι ἡ πολιτεία δὲν ἔχει κανένα τέτοιο δικαίωμα. Ἄλλωστε καὶ αὐτὴ δὲν τοὺς ἀναγνώρισε.

Στὴν σελίδα (28) ἀναφέρετε τὰ ἑξῆς:

«Πεῖτε μᾶς ὅμως· τί σημαίνει τὸ «παρέμειναν σὲ κοινωνία μὲ ὅλες τὶς τοπικὲς  Ἐκκλησίες»; Σήμερα δηλ. ποὺ ἔχουν κοινωνία ὅλα τα Πατριαρχεῖα ἀλλὰ καὶ οἱ Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, νομιμοποιεῖται ἡ παρανομία λόγω τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μεταξύ τους; Πάντοτε εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ὁ ἀγώνας ἀρχίζει στὴν ἀρχὴ μὲ ἔλεγχο καὶ μὲ διαμαρτυρίες, καὶ στὴν συνέχεια, ἐκτεινομένης τῆς αἱρέσεως καὶ ἐμμενόντων τῶν ἐπισκόπων στὶς κηρυσσόμενες αἱρέσεις, ἢ στὴν κοινωνία μὲ καταδικασμένους αἱρετικούς, μὲ τὸν μοναδικὸ προτεινόμενο ἀπὸ τοὺς Πατέρες καὶ τὴν Ἱερά μας Παράδοση δρόμο, τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τους κακοδόξους καὶ ἀπὸ ὅλους ποὺ εἶναι κοινωνικοὶ πρὸς αὐτούς».

Ἐδῶ προφανῶς ἀνακατεύετε τὰ ἰάσιμα καὶ μὴ ἁπτόμενα τῆς πίστεως θέματα μὲ τὰ θέματα τῆς πίστεως. Ἡ παρανομία λοιπὸν στὰ ἰάσιμα θέματα εἶναι δυνατὸν νὰ συγχωρεθῆ/νομιμοποιηθῆ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, κι ἄρα στὴν περίπτωσι αὐτὴ δὲν νομιμοποιεῖται ἡ Ἀποτείχισι, ἐνῶ στὰ θέματα τῆς πίστεως συμβαίνει τὸ ἀντίθετο. Π.χ., ὅταν παρανόμως στὸ Βυζάντιο ἐπενέβαινε ἡ πολιτεία καὶ ἐπέβαλε στὴν Ἐκκλησία κάποιον γιὰ Πατριάρχη, ἡ ἀναγνώρισις ἐν συνεχείᾳ, ἐγίνετο διὰ τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν ἐνθρονιστικῶν ἐπιστολῶν μὲ τὶς ὑπόλοιπες τοπικὲς Ἐκκλησίες καὶ ἐθεραπεύετο τὸ κακό, διότι δὲν ἦτο θέμα πίστεως. Τέλος, αὐτὸς ὁ μοναδικὸς προτεινόμενος δρόμος ἀπὸ τοὺς Πατέρες διὰ κηρυσσόμενες αἱρέσεις, δὲν ἐτηρήθηκε ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ., διότι δὲν παρέμειναν στὴν πατεριὴ ὁδὸ τῆς Ἀποτειχίσεως, ἀλλὰ ἐδημιούργησαν ἄλλη Ἐκκλησία· κατόπιν Ἐκκλησίες ἀντιμαχόμενες καὶ μὴ ἀναγνωρίζουσες ἡ μία τὴν ἄλλη, διὰ νὰ ἐπαληθευθῆ ὁ λόγος τῶν Πατέρων ὅτι τὸ σχῖσμα παρατεινόμενο ἐξελίσσεται σὲ αἵρεσι.

Στὴν σελίδα (31) ἀναφέρετε τὰ ἑξῆς:

«Ἐπίσης πάτερ μου ὁ λαὸς τὸ 1924 ποὺ δὲν συμφώνησε μὲ τὴν καινοτομία λέτε ὅτι ἐδιώχθη διότι διέκοψε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία; Ὅπως γνωρίζετε, διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας (μνημοσύνου), μόνο ὁ ἔχων ἱερωσύνη μπορεῖ νὰ ἐφαρμόσει καὶ ὄχι ὁ λαός! Ὁ λαὸς ἐλέγχει καὶ διαμαρτύρεται! Ὁ ἔχων ἱερωσύνη κοινωνεῖ καὶ μνημονεύει καὶ ὄχι ὁ λαός. Ὁ λαὸς συμμετέχει ἔμμεσα εἰς τὴν κοινωνία καὶ τὸ μνημόσυνο, καὶ ὄχι ἄμεσα».

Ἐδῶ, ἀδελφὲ Ἰωάννη, νομίζω ὅτι παίζουμε μὲ τὶς λέξεις καὶ τὶς ἔννοιες, ὅταν λέμε ὅτι ὁ λαὸς συμμετέχει ἔμμεσα καὶ ὄχι ἄμεσα στὴν διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας. Ὁ Κανόνας ποὺ ἀνέφερες, ἀφορᾶ τὴν Ἀποτείχισι τῶν κληρικῶν. Ὑπάρχουν ὅμως πολλοὶ ἱεροὶ Κανόνες, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν γιὰ τὴν διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ αἱρετικοὺς καὶ σχισματικούς, καὶ οἱ ὁποῖοι τιμωροῦν γιὰ συμπροσευχὲς μὲ αὐτοὺς κ.λπ. τοὺς μὲν κληρικοὺς μὲ καθαίρεσι, τοὺς δὲ λαϊκοὺς μὲ ἀφορισμό. Οἱ λαϊκοὶ λοιπὸν καὶ οἱ μοναχοὶ Ἀποτειχίζονται ἀπὸ αἱρετικοὺς καὶ σχισματικοὺς κληρικοὺς ποὺ ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ αἱρετιικοὺς Ἐπισκόπους, οἱ Ἐπίσκοποι ὁμοίως Ἀποτειχίζονται ἀπὸ τὴν αἱρετικὴ Σύνοδο, καὶ οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες Ἀποτειχίζονται ἀπὸ αἱρετικοὺς Πατριάρχες κ.λπ. Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης τέλος, ἐπαινεῖ τοὺς λαϊκοὺς καὶ τὶς μοναχές, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ δὲν ἔπαιρναν ἀπὸ αὐτοὺς τὰ μυστήρια. Σὲ περίπτωσι δὲ ποὺ μέχρι θανάτου κάποιος λαϊκὸς δὲν εἶχε διακόψει τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, δὲν ἐπέτρεπε ὁ Ὅσιος νὰ τελοῦν μετὰ θάνατον οἱ Ὀρθόδοξοι μνημόσυνα, λειτουργίες κ.λπ. σ’ αὐτόν.

Θὰ ἔλθω τέλος, διὰ νὰ μὴ μακρηγορῶ, ἀδελφὲ Ἰωάννη, στὸ ἐπίμαχο σημεῖο τὸ ὁποῖο ἐρωτῶ τόσο καιρὸ καὶ δὲν παίρνω ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ. ἀπάντησι. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι παρέρχομαι πολλά, διὰ νὰ μὴ κουράζονται οἱ ἀναγνῶστες. Ἀναφέρετε πρὸς τὸ τέλος τῆς ἀπαντήσεώς σας τὰ ἑξῆς:

«Μᾶς λέγει ἔπειτα (ἐνοεῖται ὁ ἅγιος Νικόδημος) “...τό νά νηστεύσῃ τινάς καί τό νά κάμῃ Πάσχα εἰς τοῦτον τόν καιρόν, ἤ εἰς ἐκεῖνον, μετά τήν εἰκοστήν πρώτην τοῦ Μαρτίου, θετέον, ὡς κάμνομεν ἡμεῖς οἱ Γραικοί, ἤ μετά τήν ἑνδεκάτην Μαρτίου, ὡς κάμνουσιν οἱ Λατῖνοι, τοῦτο δέν εἶναι ἔγκλημα....”.

Ο Άγιος δεν δίδει με τα λόγια Σου το δικαίωμα, όπως λανθασμένα νομίζετε, στον οποιοδήποτε να εορτάζει, όποτε αυτός θέλει, είτε το Πάσχα είτε οποιαδήποτε Χριστιανική εορτή, όπως εσείς  γραμματολογικά κατανοείτε, αρκεί να τον ανέχονται οι υπόλοιποι, ἀλλὰ ἐννοεῖ ὅτι δὲν εἶναι ἔγκλημα, διότι εἴτε ἔτσι εἴτε ἀλλιῶς καὶ τὰ δυὸ ἡμερολόγια δὲν ἔχουν ἀκρίβεια!».

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δυσκολεύομαι νὰ σχολιάσω αὐτὴν τὴν ἀπάντησι, διότι ἀπὸ μόνη της ὁμιλεῖ εὔγλωττα καὶ διότι οἱ ὑπεκφυγὲς καὶ τὰ “ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων” ἔχουν καὶ κάποια ὅρια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα, ὅταν ἐκφεύγουμε, κινδυνεύουμε νὰ χάσωμε καὶ τὴν ἁπλὴ λογική. Κατ’ ἀρχὰς ἐμεῖς δὲν ἰσχυριζόμαστε ὅτι ὁ ἅγιος Νικόδημος δίδει δικαίωμα στὸν καθένα νὰ ἑορτάζει ὅποτε θέλει, ὅπως ἐσεῖς μᾶς προσάπτετε τὴν κατηγορία, ἀλλὰ λέμε ὅτι διδάσκει ὅτι δὲν Ἀποτειχίζόμεθα γιὰ τέτοια ἡμερολογιακὰ καὶ ἑορτολογικὰ θέματα. Οὔτε πολὺ περισσότερο κολάζεται κάποιος ἀπὸ αὐτά, ὅπως ἰσχυρίζονται κατὰ κόρον οἱ Γ.Ο.Χ., δι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τὸ Π.Η. Πολὺ δὲ περισσότερο δὲν κάνει μετὰ τὴν Ἀποτείχισι δική του Ἐκκλησία, οὔτε ἀλλάζει τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία γιὰ νὰ τὴν στηρίξη καὶ νομιμοποιήση, οὔτε βέβαια ζητεῖ ὑπεραντλαντικὲς ἀρχιερατικὲς χειροτονίες, οὔτε δημιουργεῖ σχίσματα ἐπὶ σχισμάτων μετὰ τὴν Ἀποτείχισι καὶ τόσα ἄλλα. Αὐτὰ ἐμεῖς ἰσχυριστήκαμε, τὰ ὁποῖα ὅλα ἔπραξαν οἱ Γ.Ο.Χ. χάριν τοῦ Ἡμερολογίου. Καὶ αὐτὰ διδάσκει ὁ ἅγιος Νικόδημος, ὅταν ἀναφέρει ὅτι εἴτε τότε ἑορτάσης τὸ Πάσχα, εἴτε τότε, αὐτὸ δὲν εἶναι ἐγκλημα. Τὸ ὅτι ὁ Ἅγιος ἀναφέρεται στοὺς Παπικούς, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ἀφοροῦν καὶ τοὺς Γ.Ο.Χ., ὄχι γιατὶ τοὺς ταυτίζομαι ἐμεῖς μὲ τοὺς Παπικούς, ὅπως μᾶς κατηγορεῖτε, ἀλλὰ διότι, εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖο, ἔπραξαν αὐτὰ ποὺ ὁ Ἅγιος ἀπαγορεύει, δηλαδὴ ἐχωρίστηκαν ἀπὸ τὴν Σύνοδο καὶ ἐδημιούργησαν διχοστασίες χάριν τοῦ Ἡμερολογίου. Τὸ ὅτι δέ, καὶ σήμερα ἀκόμη οἱ Γ.Ο.Χ. δὲν ἔχουν κατανοήσει τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ προκειμένου νὰ ἔχουν μὲ κάποιον ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, πρέπει ὁπωσδήποτε αὐτὸς νὰ ἀκολουθῆ τὸ Π.Η. εἶναι ἁπτὸ δεῖγμα ὅτι ὄχι μόνο γράφουν στὰ παλαιὰ ὑποδήματά των τὶς διδασκαλίες καὶ ὑποθῆκες τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ καὶ ἐγωϊστικῶς ἐπιδιώκουν τὴν δικαίωσι τοῦ λάθους καὶ μάλιστα ζητοῦν μετάνοια ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀντιστέκονται καὶ ἀντιδροῦν σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς αὐθαιρεσίες.

Πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ἡ ὅλη ἀπάντησι τῆς ἐρωτήσεώς μας ποὺ ἐπὶ μῆνες καὶ ἔτη ἐπιζητοῦμε ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ., εὑρίσκεται στὴν πρότασι «…ἀλλὰ ἐννοεῖ (ὁ ἅγιος Νικόδημος δηλαδή) ὅτι δὲν εἶναι ἔγκλημα, διότι εἴτε ἔτσι εἴτε ἀλλιῶς καὶ τὰ δύο Ἡμερολόγια δὲν ἔχουν ἀκρίβεια».

Κατανοῶ, ἀδελφὲ Ἰωάννη, ὅτι θὰ ἐπιέστηκες πολὺ διὰ νὰ δώσης τελικὰ μίαν ἀπάντησι ἐπὶ τῆς ἐρωτήσεώς μας, ἁπλῶς καὶ μόνο γιὰ νὰ ἰσχυρίζονται οἱ Γ.Ο.Χ. ὅτι ἀπάντησαν, καὶ ὑπόσχομαι νὰ μὴν ἐπανέλθω ἐπὶ τοῦ θέματος, διότι θεωρῶ ὅτι τὸ ἑπόμενο ἐπιχείρημά σας ἐπὶ τῆς ἐρωτήσεώς μας, ὅταν αὐτὸ ἀποδειχθῆ ψευδὲς καὶ ἀπατηλό, θὰ εἶναι νὰ ἰσχυριστῆτε ὅτι ὁ ἅγιος Νικόδημος ἔκανε σὰν ἄνθρωπος κι αὐτὸς λάθος καὶ εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια, ὅπως συμβαίνει πολλὲς φορὲς καὶ στοὺς ἁγίους. Προκειμένου λοιπόν νὰ μὴν ἐνατιωθῆτε στὸν Ἅγιο καὶ γιὰ νὰ μὴν ἀνησυχοῦν καὶ προβληματίζονται οἱ ἀφελεῖς Γ.Ο.Χ., ὑπόσχομαι, ὅπως προανέφερα, νὰ μὴν ἐπανέλθω ἐπὶ τῆς ἐρωτήσεως αὐτῆς διὰ νὰ μὴν σᾶς φέρνω σὲ δύσκολη θέσι.

Σᾶς ἀναφέρω μόνον αὐτὸ ἐπὶ τῆς ἀπαντήσεώς σας, ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ ἰσχυρισμός σας εἶναι λάθος, διότι ἀκρίβεια δὲν ἔχει τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο, ἐπειδὴ διορθώνει τὸ λάθος του κάθε τέσσερα (4) χρόνια καὶ παραμένει ἕνα μικρὸ ὑπόλοιπο ἀδιόρθωτο. Τὸ Ν.Η. ὅμως ἔχει ἀκρίβεια, διότι διορθώνει κάθε ἑκατὸ (100) χρόνια τὰ μικρὰ αὐτὰ λάθη ποὺ δημιουργοῦνται κάθε τέσσερα (4) χρόνια στὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο.

Τέλος ἀναφέρω ὅτι ὁ ἅγιος Νικόδημος εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐννοοῦσε αὐτὸ ποὺ ἰσχυριστήκατε στὴν ἀπάντησί σας, διότι ἁπλούστατα ἑρμηνεύει τὸν Χρυσορρήμονα ἅγιο, ὁ ὁποῖος διδάσκει, πολὺ πρὶν δημιουργηθεῖ τὸ Ν.Η., ὅτι εἴτε τότε ἑορτάσεις, εἴτε τότε, αὐτὸ δὲν εἶναι ἔγκλημα, οὔτε ποτὲ ἐκολάστηκε κάποιος δι’ αὐτό. Δὲν στέκεται δηλαδὴ ὁ Χρυσορρήμων στὶς ἀκρίβειες τῶν Ἡμερολογίων, ἀλλὰ στὸν τρόπο ποὺ θὰ ἑορτάσης, τὸ ὁποῖο ἐπισημαίνει στὴν διδασκαλία του.

Αὐτά, φυσικά, δὲν τὰ ἀποδέχονται οἱ Γ.Ο.Χ., διότι καταρρίπτουν τὴν ἱερότητα καὶ ἁγιότητα τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου.

Τὸ ὅτι τέλος ὁ ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύοντας τὸν Χρυσορρήμονα ἅγιο φέρνει σὰν παράδειγμα τοὺς Παπικούς, σημαίνει τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων καὶ τὸ ὅτι, ἡ ἀναφορά τους σὲ ἕνα αἱρετικό, ἰσχύει καὶ γιὰ ἄλλους μεταγενέστερους, ἐφ’ ὅσον πράξουν τὰ ἴδια πράγματα. Ἔτσι λοιπὸν οἱ ἰσχυρισμοί σας κατωτέρω ὅτι «ἐδῶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁμιλεῖ γιὰ τοὺς Παπικούς (τὸ ὁποῖο ἔχετε ὑπογραμμίσει προφανῶς ἀπὸ φόβο μήπως νομισθεῖ ὅτι ὁ ἅγιος ὁμιλεῖ γιὰ τοὺς Γ.Ο.Χ.) στοὺς ὁποίους ἐπιρρίπτει ὡς κύρια εὐθύνη καὶ ἁμαρτία ὄχι τόσο τὸ γεγονὸς τῆς ἡμερολογιακῆς διαφορᾶς τους, ὅσο περισσότερο τὶς διχοστασίες καὶ διαιρέσεις καὶ τὸν χωρισμό τους ἀπὸ τὴν κοινὴ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς αἱρέσεις τους καὶ τὴν ὑπερηφάνειά τους», οἱ ἰσχυρισμοὶ αὐτοί, λέγω, εἶναι ἕωλοι καὶ παραπλανητικοί, διότι ἐφ’ ὅσον οἱ Γ.Ο.Χ. ἔπραξαν τὰ ἴδια μὲ τοὺς Παπικούς, στὸ θέμα αὐτό, καὶ τοὺς Πρωτοπασχίτες, ἰσχύουν δι’ αὐτοὺς οἱ λόγοι τῶν Ἁγίων καὶ ἡ ἐπίρριψις τῶν εὐθυνῶν γιὰ σχίσματα, διαιρέσεις κ.λπ.

Οἱ Γ.Ο.Χ. μάλιστα ὑπερέβαλαν κατὰ πολὺ στὸ σημεῖο αὐτὸ τοὺς ἀνωτέρω αἱρετικούς, διότι ἐδημιούργησαν ἄλλη Ἐκκλησία χάριν τοῦ ἡμερολογίου, κατόπιν Ἐκκλησίες, κατόπιν ὑπερατλαντικὲς αὐθαιρεσίες καὶ ἀλχημεῖες κ.λπ., τὰ ὁποῖα οἱ Ἐπίσκοποί των διαιωνίζουν καὶ ὁ ἀφελὴς λαὸς ἀκολουθεῖ καὶ συμμετέχει καὶ συντάσσεται μὲ αὐτάς, χάριν πάντοτε τοῦ Ἡμερολογίου.

Θὰ κλείσω ἐδῶ ὅμως, ἀδελφὲ Ἰωάννη, τὸν λόγο, ἀφήνοντας πολλὰ σχετικὰ θέματα ἀσχολίαστα μὲ τὴν παράκλησι πάντοτε ὅ,τι θέλετε καὶ ἐσεῖς καὶ ὁ κ. Μάννης, καὶ ὁποιοσδήποτε ἄλλος Γ.Ο.Χ., νὰ μοῦ τὸ ὑποβάλλετε μὲ ἐρώτησι, γιὰ νὰ ἀποφεύγωνται οἱ ἀτέλειωτοι διάλογοι καί, κυρίως τὰ “ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων”, καὶ γιὰ νὰ ἀπαντᾶτε κι ἐσεῖς σὲ συγκεκριμένες ἐρωτήσεις καὶ νὰ μὴν εἶστε μονίμως ἐκτὸς θέματος.

Εὔχομαι ὁλόψυχα ὁ Κύριος νὰ φωτίζη καὶ ἐμᾶς καὶ ἐσᾶς διὰ νὰ κάνουμε τὸ θέλημά Του.

Σᾶς χαιρετῶ μὲ τὴν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς