Όταν η επιστημοσύνη καταντάει φενάκη φανατισμού!

Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

«Καὶ ὅμως, καλύτερη ἀπόδειξη τοῦ ἀκλονήτου τῶν ἐπιχειρημάτων τοῦ βιβλίου  “Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες”  ἀπὸ τὸ ἀντεπιστημονικὸ ἄρθρο τοῦ  κ. Δ. Χατζηνικολάου,  δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει»!

     Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς δίδαξαν πολλάκις, ὅτι ἡ σατανικὴ καὶ πορωμένη παραμονὴ στὸ σχίσμα καὶ στὴν αἵρεση ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν τύφλωση, στὴν ἔπαρση καὶ στὴν ἀπώλεια.

Ὅτι ἡ διδασκαλία αὐτή, ὅπως ὅλες, τῶν ἁγίων Πατέρων μένει εἰς τὸν αἰῶνα ἀποδεικνύεται στὴν περίπτωση τοῦ κ. Δ. Χατζηνικολάου. Ὁ κύριος αὐτός, Γ.Ο.Χ. στὴν ἰδιότητα καὶ δίπλα στὸ κύριο ἐπάγγελμά του ὡς ἀναπληρωτὴς καθηγητής, ἡμιεπαγγελματίας λασπολόγος καὶ ὑβριστής, ἀνάρτησε –προβάλλοντας τὴν ἰδιότητά του ὡς ἐπιστήμονα– ἄρθρο στὸ ἱστολόγιο «κρυφὸ σχολειό» τοῦ «δασκάλου» τώρα κ. Ν. Μάννη μὲ τίτλο «Ἀντιεπιστημονικόν τό βιβλίον “Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες“» (ἐδῶ).

Τὸ ἄρθρο αὐτό, ποὺ δὲν ἄγγιξε κἂν τὴν οὐσία τῶν ἐπιχειρημάτων τοῦ βιβλίου, ἀλλὰ τὰ προσπέρασε καὶ τὰ διέστρεψε (ὅπως προσπέρασε τὰ ἀπίθανα ψεύδη τοῦ «ἁγίου» τους), τὸ  ἐπικρότησαν οἱ ἐσωτερικῆς καταναλώσεως ἕτεροι ἐθελοτυφλοῦντες κόλακες καὶ παράλληλα λασπολόγοι τῶν Γ.Ο.Χ., χρησιμοποιώντας τὸν τίτλο τοῦ κ. Χατζηνικολάου καὶ ἐλπίζοντας ἔτσι νὰ συσπειρώσουν τὸ ποίμνιό τους, διότι βλέπουν ὅτι πολλοὶ ἄρχισαν νὰ ἀμφιβάλλουν ἢ νὰ ἀμφισβητοῦν τὴν μέχρι τώρα «ἀκλόνητη» προπαγάνδα τους.

Καὶ ὅμως καλύτερη ἀπόδειξη τοῦ ἀκλονήτου τῶν ἐπιχειρημάτων τοῦ βιβλίου ἀπὸ τὸ ἄρθρο αὐτὸ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει. Καὶ παρόλες τὶς ὕβρεις τοῦ κ. Χατζηνικολάου ἐναντίον μας, τὸν εὐχαριστοῦμε ἀπὸ καρδίας καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ ξαναγράψει, γιὰ νὰ δικαιώσει καὶ τὸ βιβλίο ἀλλὰ καὶ ὅσους συγγραφεῖς καὶ φωτισμένους ἱερεῖς τόνισαν πρὸς σωτηρία τῶν ψυχῶν τὴν σημασία ἀποφυγῆς τῶν σχισματικῶν Γ.Ο.Χ.

Γράφει ὁ κ. καθηγητής:

 «Ἀπό τήν πρόσφατον παρουσίασιν τοῦ βιβλίου «Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες» ὑπό τῆς ὁμάδος τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ (ἐφεξῆς Ε.Τ.) προκύπτει ὅτι ἡ ὅλη προσέγγισις τοῦ ἑορτολογικοῦ ζητήματος ὑπ’ αὐτῶν εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική. Ἐξηγοῦμαι:

Ἡ λεπτομερής ἀνάλυσις γεγονότων σχετικῶν μέ τήν ἑορτολογικήν ἑνότητα, ἤ τήν ἔλλειψιν αὐτῆς, κατά τούς πρώτους αἰῶνες μ.Χ., προκειμένου τά περιστατικά αὐτά νά συγκριθοῦν μέ τό 1924, εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική».

Ἄρα κ. καθηγητά, παραδέχεστε ὅτι ἡ ἀνάλυση τῶν γεγονότων ἦταν λεπτομερής, δηλ. μία βασικὴ ἰδιότητα ἑνὸς ἔγκυρου ἔργου. Πῶς ἐσεῖς, χωρὶς λεπτομερὴ ἀντίκρουση τῶν λεπτομερῶν ἐπιχειρημάτων του καὶ λεπτομερὴ ἀντιπαραβολὴ καὶ ἀνατροπὴ τῶν παράλληλων (μὴ συγκρίσιμων κατὰ τὴν γνώμη σας) περιστατικῶν τὸ ἀπορρίπτετε ἀξιωματικά; Πῶς ἐσεῖς, λοιπόν, ἂν καὶ καθηγητής, τὸ χαρακτηρίζετε ἀντιεπιστημονικὸ καὶ παραπλανητικό;

Ἀναφέρετε, κ. καθηγητά, τὴν ἔλλειψη ἑορτολογικῆς ἑνότητας ποὺ παρουσιάστηκε στὸ βιβλίο μέ, ὅπως παραδέχεστε, λεπτομερέστατη ἀνάλυση (ποὺ ὅμως, παρὰ τὴν ἔλλειψη αὐτῆς τῆς ἑορτολογικῆς ἑνότητας, ὑπῆρχε ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα, αὐτὴν δηλ. τὴν ὁποία καὶ ρητὰ ἐπιζητεῖ ὁ Κύριος). Ἄρα ἐκ νέου παραδέχεστε, ἄθελά σας φυσικά, ὅτι, ἂν καὶ δὲν ὑπῆρχε πάντα ἑορτολογικὴ ἑνότητα, σχίσμα γιὰ αὐτὸ τὸν λόγο δὲν ἔγινε (ἀπὸ τοὺς ὀρθόδοξους)!

Αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο ὅμως τὸ ἀποσιωπᾶτε! Ποιός, λοιπόν, λειτουργεῖ ἀντιεπιστημονικὰ καὶ παραπλανητικά; Ὅσο γιὰ τὴν σύγκριση μὲ τὸ 1924, ἂν δὲν συγκρίνουμε αὐτὴ τὴν περίοδο μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, μὲ ποιά πρέπει νὰ τὴν συγκρίνουμε. Εἶναι ὁλοφάνερο, λοιπόν, ποιός θέλει νὰ παραπλανήσει.

Λέτε:

«Διότι, ὡς γνωστόν, ἀπό τό 1582 καί ἐντεῦθεν, οἱ πιέσεις τοῦ «πάπα» νά ἐπιβάλῃ τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον εἰς τήν Ὀρθοδοξον Ἐκκλησίαν ἦσαν εἰς ὅλους γνωστές, καί ἡ ὑποχώρησις εἰς αὐτάς ἐσήμαινε τήν ἀποδοχήν τοῦ παπικοῦ «πρωτείου». Τοῦτο μᾶς βεβαιώνει, μεταξύ πολλῶν ἄλλων, καί ὁ Καθηγητής τῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γρηγόριος Παπαμιχαήλ εἰς ἄρθρον του μέ τίτλον «Ἐπί τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως», ὅπου γράφει τά ἑξῆς:

Ἡ ὑπό τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ’ τῷ 1582 ἐπενεχθεῖσα ἡμερολογιακή μεταρρύθμισις ἀνέκαθεν ἤ μᾶλλον εὐθύς ἀμέσως ἐθεωρήθη ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἀνατολῇ ὡς καινοτομία ἐκκλησιαστική καί θρησκευτική καί ὡς μία ἐκ τῶν συνήθων τάσεων τῆς κρατούσης ἐν τῇ Δύσει ἐκκλησιαστικῆς ἀπολυταρχίας, τό ὄνειρον τῆς ὁποίας ἦν καί ἔστι καί ἔσται ἡ ἐπέκτασις τῆς ἐπιρροῆς αὐτῆς ἐπί τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς. Ἐθεωρήθη, ἄλλαις λέξεσι, νέα παπική ἐκστρατεία κατά τῆς ἐν Ἀνατολῇ Ὀρθοδοξίας. Ὡς τοιαύτη θεωρηθεῖσα καί ἐκτιμηθεῖσα ἡ καινοτομία αὕτη ἀμέσως κατεδικάσθη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Κων/πόλεως ... Ἡ δέ οὐσία τοῦ περί οὗ ὁ λόγος ζητήματος τούτου ἔγκειται ἐν τῇ ἀποδοχῇ ἤ μή ‘τῆς μιᾶς πηγῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας’, ἄλλαις λέξεσιν, ἐν τῇ ἀποδοχῇ ἤ ἀποκρούσει τοῦ παπικοῦ πρωτείου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ. Ὀρθῶς ἄρα ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων ἀπεφήνατο κατά τῆς καινοτομίας ἐπί τῇ βάσει καθαρῶς δογματικῶν λόγων ... Ἐκ πασῶν τούτων τῶν ἐπισήμων γνωμῶν καί ἀποφάνσεων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὁ κ. Σοκολώφ συνάγει, ὅτι αὗται οὐ μόνον κατά τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου ἀπεφάνθησαν, ἀλλά καί κατά παντός οὐδετέρου ἤ ἐν γένει διωρθωμένου ἡμερολογίου» (ἡ ἔμφασις εἰς τό πρωτότυπον, Πάνταινος, 1910, ἀρ. 39, σελ. 624-628» (ἐδῶ).

Ἐδῶ, κ. καθηγητά, ἀποδεικνύεστε, καθηγητὴς τῆς παραχάραξης, τῆς ἀντιεπιστημονικότητας καὶ τῆς διαστρέβλωσης, τὶς ὁποῖες ἐσεῖς ὑποτίθεται ἀνακαλύψατε στὸ βιβλίο!

            Λοιπόν,

Πρῶτον: Ἀφοῦ ἀναφερθήκατε στὴν ὁμολογουμένη καὶ μὴ ἀμφισβητήσιμη ἑκάστοτε ἑορτολογικὴ ἀσυμφωνία τῶν αἰώνων μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενική, γιατί δὲ τὴν σχολιάζετε (καὶ θεωρεῖτε ἀντιεπιστημονικὴ τὴν σύγκριση τῶν πρώτων αἰώνων μὲ τὴν ἐποχὴ τοῦ 1924, ἀλλὰ σπεύδετε νὰ σχολιάσετε τὴν ἐποχὴ τοῦ 1582!) ἀλλὰ κάνοντας ἅλμα, ποὺ θὰ τὸ ζήλευε ὁ κάθε σχετικὸς ἀθλητής, ἀναφέρεστε στὴν μετὰ τὸ 1582 κατάσταση; Γιατὶ δὲν ἀναφέρεστε ὡς ἐπιστήμονας, στὴν συγκεκριμένη ἀπὸ τὸ βιβλίο χρονικὴ περίοδο, γιὰ νὰ ἀποδείξετε «ἐπιστημονικῶς» τὴν ἐκ μηχανῆς «παραπλάνηση»; Αὐτὰ τὰ ἅλματα δὲν τὰ βλέπουν οἱ αὐλοκόλακές σας;

Γιατὶ ἀποκρύπτετε, κατὰ πάγια τακτικὴ τῶν Γ.Ο.Χ., ὅτι ὁ ἀκαδημαϊκὸς καθηγητὴς Θεολογίας Γρηγόριος Παπαμιχαήλ, τὸν ὁποῖο χρησιμοποιεῖτε ὡς πηγή, ἦταν στενὸς συνεργάτης τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, τὸν ὁποῖο ἐσεῖς καταδικάζετε μὲ κάθε τρόπο, καὶ ὅτι ἀκολούθησε τὸ Νέο ἡμερολόγιο καὶ ὄχι τὸ σχίσμα σας; Σᾶς φαίνεται ἐσᾶς ἐπιστημονικὸ νὰ χρησιμοποιεῖτε μία πηγὴ ὑπὲρ τοῦ Παλαιοῦ, ἡ ὁποία ἀκολούθησε τὸ Νέο καὶ συνεργαζόταν στενὰ μὲ αὐτὸν ποὺ εἰσήγαγε τὸ Νέο;

Εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν ἔνδοια τῶν «ἐπιστημονικῶν» ἀποδείξεων σας. Ἀλλὰ δυστυχῶς γιὰ ἐσᾶς, ἡ ἔνδοια αὐτὴ ἀποδεικνύεται, τελικά, ἠθελημένη παραχάραξη καὶ κατάργηση κάθε ἐπιστημονικῆς μεθοδολογίας, μᾶλλον ἀποδεικνύεται ἐγχειρίδιο προπαγάνδας καὶ ψεύδους. Ἡ ἔνδοια συγχωρεῖται –τόσο μπορεῖτε, τόσο κάνετε– τὸ ψεῦδος ὅμως ὄχι.

Διότι στὴν πηγὴ ποὺ ἀναφέρετε (καὶ στὴν ὁποία ὁ κ. Παπαμιχαὴλ παραθέτει τὴν γνώμη τοῦ ρώσου Σολοκώφ καὶ ὄχι τὴν δική του, αὐτὴ θὰ φανεῖ παρακάτω), ἀποκρύψατε διὰ ἀποσιωπητικῶν, ὅτι ὁ κ. Παπαμιχαήλ, ὡς ἀληθινὸς θεολόγος, ἀναφερόμενος στὸν Σολοκώφ, καταδικάζει τὸ Γρηγοριανὸ καὶ τοῦ δίνει δογματικὴ σημασία, «διότι θὰ θίξῃ τὰς πολυαίωνας παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὸν χρόνο τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα… ἐκτὸς τῆς μεταβολῆς τοῦ Πασχαλίου θὰ μετατρέψῃ καὶ τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία, θὰ προκαλέσῃ ταραχὴν παρὰ τῷ λαῷ καὶ σχίσματα» (σελ. 624). Καὶ ἐκφράζοντας τὴν προσωπική του γνώμη γράφει ὁ κ. Παπαμιχαήλ: «Ἐπὶ τοῦ καθορισμοῦ ἡμερολογίου τελείου ἐργάζονται σήμερον πολλοὶ καὶ ἱκανοὶ ἐπιστήμονες κατ’ ἰδίαν τε καὶ ἐν Συλλόγοις καὶ Συνεδρίοις… δικαίως ἐτονίσθη, ὅτι ἐπιτυχὴς ἔκβασις τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως «δὲν ἐξαρτᾶται μόνον ἐκ μαθηματικοῦ ὑπολογισμοῦ, ἀλλ’ ἐκ τῆς κοινῆς συνεργασίας τῶν θεολόγων καὶ τῶν μαθηματικῶν» (Κ. Θ. Παγώνη, «Ἡ Ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμισις» ἐν «ΙΙανταίνω» ἄρθ. 34 [1910] σελ. 44). Δὲν γνωρίζομεν πότε θὰ καταστῆ δυνατὸν νὰ συγκροτηθῆ καί παρ’ ἡμῖν θεολογικόν τι Συνέδριον… Ἓν ὅμως ἐκ τῶν πολλῶν ζητημάτων θὰ ἦνε καὶ πρέπει νὰ ἦνε τὸ ἡμερολογιακόν» (σελ. 628).

Εἶναι ἀξιοθαύμαστη ἡ τέχνη σας, κ. Χατζηνικολάου, νὰ ἀποκρύπτετε ἀντιεπιστημονικῶς ἀληθινὲς ἐπιστημονικὲς θέσεις καὶ μετὰ νὰ ὁμιλεῖτε γιὰ ἐπιστημονικότητα! Φωνάζει ὁ κλέφτης νὰ φύγει ὁ νοικοκύρης. Φυσικὰ στὸ πανεπιστήμιο τῶν Γ.Ο.Χ. τέτοιες μεθόδους μαθαίνετε καὶ διδάσκετε. Τίποτα ἀπὸ τὰ παραπάνω δὲν ἀναφέρατε, διότι τότε θὰ ἔπρεπε νὰ παραδεχθεῖτε, ὅτι τὸ Πασχάλιο δὲν ἄλλαξε, ὅτι τὸ Ἰουλιανὸ εἶναι ἀτελὲς ὡς ἡμερολόγιο, ὅτι πράγματι τὸ σχίσμα ἐπακολούθησε μὲ δική σας ἀποκλειστικὴ εὐθύνη καὶ ὅτι, ἡ πηγὴ ποὺ παρουσιάζετε ὡς ἀναίρεση τοῦ βιβλίου ὁμιλεῖ, καὶ αὐτή, περὶ ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως καὶ ἀλλαγῆς ἡμερολογίου μετὰ ἀπὸ σύσταση ἁρμόδιας ἐπιτροπῆς.

Ἐσεῖς ὅλα αὐτὰ τὰ ἀποκρύψατε καὶ βγάζετε τὰ πρὸς ἴδιον συμφέρον προσωπικὰ συμπεράσματα, συμπεράσματα ποὺ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ ἐπιστήμη, ἀφοῦ εἶναι αὐθαίρετα, οὔτε μὲ τὴν ἀλήθεια, ἀφοῦ τὴν ἀποκρύπτουν. Καὶ ἀντὶ νὰ ντρέπεστε, ἀντὶ νὰ ντρέπονται οἱ φανατικοὶ καὶ πωρωμένοι σχολιαστές σας, ποὺ τελικὰ οὔτε νὰ διαβάζουν δὲν γνωρίζουν, ὑβρίζετε καὶ συκοφαντεῖτε.

Γράφετε:

«Ἀκόμη χειρότερα, ἡ ἐμφάνισις τοῦ ὅλου θέματος ὑπό τῆς ὡς ἄνω ὁμάδος ὡς δῆθεν θέμα ἐπιλογῆς ἡμερολογίου, μεταξύ Αἰγυπτιακοῦ, Μακεδονικοῦ, Γρηγοριανοῦ, καί Ἰουλιανοῦ, μέ τούς Ὀρθοδόξους τοῦ πατρίου ἑορτολογίου (ἐφεξῆς π.ἑ.) νά ἐμφανίζωνται ὑπ’ αὐτῶν ὅτι ἔχουν δῆθεν «θεοποιήσει» (!!!) τό Ἰουλιανόν, καί αὐτός εἶναι δῆθεν ὁ λόγος πού ἀρνοῦνται νά τό ἐγκαταλείψουν, ἀποτελεῖ ἄκραν διαστρέβλωσιν τῆς ἀληθείας, μακράν τῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης»! 

Καὶ πάλι παραδέχεσθε καὶ ψεύδεσθε ἀσυστόλως κ. Χατζηνικολάου. Παραδέχεσθε ὅτι τὰ διάφορα παραπάνω ἡμερολόγια ὑπῆρχαν καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀμφισβητηθοῦν· καὶ ψεύδεσθε ὅτι δὲν ἔχετε ἁγιοποιήσει τὸ ἡμερολόγιο. Ἡ θεματογραφία τῶν περισσοτέρων ἄρθρων τῶν γοχικῶν ἱστολογίων εἶναι περὶ ἡμερολογίου. Ἀλλὰ καὶ ὁ «ἅγιός» σας ἀγιοποίησε τὸ ἡμερολόγιο γράφοντας «Πῶς δύνανται οἱ Χριστιανοὶ οἵτινες ἔχουσι μίαν πίστιν, μίαν Θ. λατρείαν, ἓν βάπτισμα, ἕνα Κύριον, τὰ αὐτὰ μυστήρια, νὰ λέγωσιν εἰς τὸ Σύμβολον τῆς πίστεως ὅτι ἀνήκουσι εἰς μίαν… Ἐκκλησίαν, ὅταν οἱ μὲν ἐκ τούτων βαπτίζουσι τὸν Χριστὸν εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἑορτάζοντες τὰ Θεοφάνεια, καθ’ ὃν χρόνον οἱ ἄλλοι… δὲν ἑώρτασαν ἀκόμα οὔτε τὰ Χριστούγεννα…;» (ΑΠΑΝΤΑ, τομ. 1ος, σελ. 90-91). Βλέπετε κύριε. Ὁ «ἅγιός» σας, δὲν λέγει ὅτι: δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη, ἐπειδὴ μὲ τὸ ἡμερολόγιο δεχόμαστε τὸν Παπισμό, ἢ ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ἀπορροφηθοῦμε ἐξ αὐτοῦ, ἡ ὅτι ἀθετοῦμε τὸν Πασχάλιο Κανόνα, ἀλλὰ λέγει ὅτι: ἔχουμε ἄλλη πίστη, ἐπειδὴ ἑορτάζουμε ἄλλη μέρα καὶ παρόλο ποὺ ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα παραμένει κοινός!!!

            Θεέ καὶ Κύριε!

Προφανῶς, καταλαβαίνει καὶ ὁ κάθε ἀδαὴς γιὰ τὸ ἄρθρο σας ὅτι «πρόκειται περί προπαγάνδας περιβεβλημένης μέ τόν μανδύαν τῆς ἐρεύνης, ἡ ὁποία προβάλλει μεροληπτικῶς προαποφασισθέντα συμπεράσματα», γιὰ νὰ δανειστῶ τὶς ἐκφράσεις σας.

Καὶ θὰ ἀφήσω τὸν κατακρεουργημένο ἀπὸ ἐσᾶς καὶ τοὺς λοιποὺς ἀσεβεῖς γοχικοὺς σχολιαστὲς φωτισμένο γέροντα Φιλόθεο Ζερβᾶκο, ποὺ πάντα αἰσχρῶς χρησιμοποιεῖτε ὡς πηγή, κακοποιώντας τὴν εὐσεβειά του καὶ ἀποκρύπτοντας τὴν ἀληθινὴ διδασκαλία του, νὰ ἀναδείξει καὶ αὐτὸς τὸ σκότος στὸ ὁποῖο οἰκειοθελῶς ζεῖτε καὶ θέλετε νὰ ἐπιβάλλετε καὶ στοὺς ἄλλους:

«Μέχρις ότου οριστικά παύση η διαίρεσις των πιστών σε νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες, και για να αποφύγουμε μεγαλύτερο χάσμα, φρονούμε ότι μερικοί από τους φανατικούς παλαιοημερολογίτες πρέπει να σταματήσουν να διδάσκουν και προτρέπουν τους Χριστιανούς, όπου δεν υπάρχουν παλαιοημερολογίτες ιερείς, να μην εκκλησιάζωνται οι Χριστιανοί, να μην εξομολογούνται, να μην κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων, να μη βαπτίζουν τα παιδιά τους, να μην πηγαίνουν τους νεκρούς τους στην Εκκλησία των νεοημ/τών, διότι δήθεν οι νεοημ/γίται αρχιερείς και ιερείς εφράγκεψαν, οι εκκλησίες τους εμολύνθησαν και η πίστις άλλαξε. Επίσης και για τον λόγο, ότι στα μυστήρια των νεοημ/γιτών δεν επιφοιτά η χάρις του Αγίου Πνεύματος, και είναι όλοι τους κολασμένοι. Βιάζουν δε τους Χριστιανούς να αναθεματίζουν την Εκκλησία, τους αρχιερείς και ιερείς, επίσης αναβαπτίζουν και αναμυρώνουν τους νεοημ/γίτες, επειδή φρονούν ότι εκτός του ημερολογίου δεν υπάρχει σωτηρία.

Οι νεοημ/γίται πιστεύουν, λατρεύουν και προσκυνούν τον αληθινό Θεό.  Στα μυστήριά τους επιφοιτά η χάρις του Παναγίου Πνεύματος, την οποία επικαλούνται, «και κατάπεμψον, λέγουν οι λειτουργοί εις το άγιο Βάπτισμα, Κύριε, το Πνεύμα Σου το Άγιον και αγίασον το ύδωρ τούτο». Επίσης και εις την Θεία Ευχαριστία, «κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ' ημάς και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα». Επομένως τα μυστήρια τα τελεί και τελειώνει το Πνεύμα το Άγιον διά των υπηρετών και λειτουργών του Υψίστου και όχι το παλαιό ημερολόγιο, το οποίο έχει εφευρεθή από τον ειδωλολάτρη Έλληνα Σωσιγένη, αστρονόμο, τον 4ο π.Χ., και έχει θεσπισθή από τον επίσης ειδωλολάτρη Ιούλιο Καίσαρα, δι' αυτό και Ιουλιανό έχει ονομασθή. Διότι, εάν παραδεχθούμε ότι χωρίς το παλαιό ημερολόγιο τα μυστήρια δεν τελούνται και είναι άκυρα, κατά συνέπεια είναι ανάγκη να παραδεχθούμε, ότι το ημερολόγιο είναι ανώτερο από το Άγιο Πνεύμα. Εάν θα κολαζόμεθα με αιτία το ημερολόγιο, ο γλυκύς μας Ιησούς, ο οποίος μας αγάπησε τόσο πολύ, ώστε ενώ ήτο Θεός καταδέχθηκε να γίνη άνθρωπος και να χύση το αίμα Του, επάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να μας εξαγοράση από την κατάρα του νόμου και μας ελευθερώση από τα δεσμά του Άδου και της φθοράς, θα μας έλεγε και θα μας παρήγγελλε, μαζί με τα άλλα, ότι δια να σωθούμε πρέπει να φυλάξουμε το νέο ημερολόγιο του Σωσιγένη, διότι αυτό το ημερολόγιο στην εποχή του Χριστού ήταν νέο, επειδή το ημερολόγιο που ευρέθηκε από τον Σωσιγένη, σαν ορθότερο, κατάργησε το παλαιό του Πτολεμαίου» (ἐδῶ).

Αὐτὰ ὅμως, κ. ὑποτιθέμενε λάτρη τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς ἀκριβείας, τὰ ἀποκρύπτετε καὶ μιλᾶτε τάχα γιὰ ἐπιστημοσύνη. Ἐσεῖς ὁ διδάκτωρ τῆς παραποίησης καὶ ἀπόκρυψης. Ντροπή σας κ. Χατζηνικολάου, ποὺ μιλᾶτε γιὰ σέκτα, ἐνῶ ἐσεῖς ἀποτελεῖτε τὸν ὁρισμὸ τῆς σέκτας! Καὶ ἂν βρεῖτε διαφορὰ μεταξὺ τῶν παραπάνω λόγων τοῦ γέροντος καὶ τοῦ βιβλίου νὰ μᾶς τὴν πεῖτε.

Γράφετε:

«Κατηγοροῦν τόν κ. Ν. Μάννην ὡς «μεταπατερικόν»(!!!), διότι, διά τούς λόγους πού προανέφερα, τούς ἐπέκρινε πού ἑστιάζουν εἰς περιστατικά ἑορτολογικῆς ἀσυμφωνίας πού ἔλαβον χώραν εἰς τούς πρωτοχριστιανικούς αἰῶνες καί ἀγνοοῦν τούς μετέπειτα Πατέρας, ἀπαξιώνουν δέ πλήρως τόν Ἅγιον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, τόν σύγχρονον Ἱερομόναχον π. Θεοδώρητον (Μαῦρον) κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι ἔζησαν τά μετά τό σχίσμα τοῦ 1924 γεγονότα. Χάριν παραδείγματος, ἐμπαίζουν τόν Ἅγιον πρ. Φλωρίνης, ἐπειδή τό 1950, ἐν καιρῷ διωγμῶν, καθαιρέσεων, ἐξοριῶν, προδοσίας καί ἀποστασίας, ὑπέγραψε τήν γνωστήν Ἐγκύκλιον περί «ἀπωλείας τῆς Χάριτος» τῶν Νεοημερολογιτῶν, χωρίς νά πιστεύῃ ὅτι αὐτή εἶχε ὄντως ἐπέλθει, χρώμενος οἰκονομίαν καί προσβλέπων εἰς ἕνωσιν μέ τούς Ματθαιϊκούς. Ἐκ τῶν ὑστέρων, βεβαίως, ἡ στάσις αὐτή τοῦ Ἁγίου ἀπεδείχθη ἐσφαλμένη, ὅπως ἔγραψε καί ὁ π. Θεοδώρητος, ἀλλ’ αὐτό δέν τόν καθιστᾶ «ψευδοάγιον», ὅπως φλυαροῦν οἱ τῆς ὡς ἄνω ὁμάδος. Διότι, ὅπως διδάσκει ὁ π. Γ. Μεταλληνός καί ἄλλοι ἱστορικοί, ἡ ὀρθή ἑρμηνεία καί κρίσις τῶν ἱστορικῶν γεγονότων εἶναι δυνατή μόνον ὑπό τό πρῖσμα τῶν συνθηκῶν πού ἐπεκράτουν ὅταν αὐτά συνέβησαν. Ἑπομένως, καί ἐξ ἐπόψεως προσεγγίσεως τῆς Ἱστορίας, ἡ μέθοδος ἐρεύνης τῆς ἐν λόγῳ ὁμάδος εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική».   

Ἐδῶ καὶ πάλι παραδέχεσθε ὅτι ὑπῆρχε ἑορτολογικὴ ἀσυμφωνία στοὺς αἰῶνες μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενική. Καὶ ἐνῶ τὸ παραδέχεσθε, κατηγορεῖται τὸ βιβλίο, γιατὶ κάτι πρέπει νὰ βρεῖτε. Καὶ σὰν ἐπιστήμονας ποὺ εἶστε, ἀνακαλύψατε τὴν «εὐφυολογία», ὅτι εἶναι λάθος γιὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα νὰ ἑστιάζουμε τὴν προσοχή μας στοὺς Πατέρες τῆς ἐποχῆς τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ νὰ λαμβάνουμε ὑπόψη καὶ τοὺς μετέπειτα, ἀκόμα καὶ ἂν αὐτοὶ ἀποστασιοποιήθηκαν ἀπὸ τοὺς πρώτους, καταργώντας τὸ consensum patrum, καταργώντας τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, τὴν ὁποία ὑποτίθεται ὑπερασπίζεσθε· καὶ ὑπερασπίζοντας ἕναν ἄνθρωπο σὰν τὸν κ. Μάννη –ἕναν μαὶτρ τῶν ὕβρεων, τῆς παραπλάνησης, τῆς παραπληροφόρησης– ἀπὸ τὴν σύνοδο τοῦ ὁποίου ἔχετε μάλιστα ἀποτειχισθεῖ! Καὶ δικαιολογεῖτε τὸν «ἅγιό» σας ὅτι ἐν καιρῷ διωγμοῦ δὲν ἀναγνώρισε Θεία Χάρη στὸ Νέο (ὡσὰν ἐν καιρῷ διωγμοῦ νὰ μποροῦμε νὰ παίζουμε ἐν οὐ παικτοῖς/ἢ νὰ βλασφημοῦμε μὲ τὶς ἐπιλογές μας κρύβοντας ἢ φανερώνοντας τὴν Θεία Χάρη) ἀλλὰ δὲν μᾶς λέτε, γιατὶ ἐσεῖς, τώρα ποὺ δὲν διώκεστε, δὲν κοινωνᾶτε καὶ μὲ τὸ Νέο, ὑπερασπίζοντας ἔτσι τὴν ἑνότητα ἐναντίον τῆς αἱρέσεως;

Ὅπως δὲν μᾶς λέτε ποιός ἔχει τελικὰ δίκιο, ὁ γέροντας Φιλόθεος Ζερβᾶκος ποὺ ἀναγνωρίζει Χάρη στὸ Νέο ἢ ὁ «ἅγιος» σας καὶ ἐσεῖς, ποὺ δὲν ἀναγνωρίζετε; Καὶ ἂν γιὰ ἐσᾶς ὁ γέροντας ἔχει ἄδικο, τότε τί παρουσιάζετε τοὺς λόγους του ὡς δῆθεν ἀπόδειξη τοῦ ὀρθοῦ τοῦ σχίσματος σας;

Ἀλήθεια ὁ «ἀκριβολόγος» ἐξεταστὴς τῶν πηγῶν κ. Μάννης (καὶ ἄδικος μανιακὸς κατήγορος τοῦ κ. Ρίζου καὶ κ. Σημάτη γιὰ τάχα ἀνακολουθίες, ποὺ μόνο αὐτὸς καὶ οἱ μαθητές του βλέπουν) δὲν διέκρινε καμία ἀνακολουθία στὸ ἄρθρο σας, δὲν διέκρινε τὴν ἀναξιοπιστία τῶν πηγῶν σας, δὲν διαπίστωσε τὴν παραποίηση καὶ τὸ ἀνάρτησε ὡς ὑποτιθέμενο πέλεκυ (ἡ ὁρολογία μὲ πελέκεις καὶ ἄλλα ὅπλα ἀρέσει στοὺς γοχικοὺς κύκλους).

Ἔλεος κ. Χατζηνικολάου, λυπηθεῖτε τὴν ἐπιστήμη καὶ τοὺς πραγματικοὺς ἐκφραστὲς καὶ ὑποστηρικτές της.

Γράφετε

«Φλυαροῦν ἐπίσης ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ π.ἑ. δέν ἐνδιεφέροντο δῆθεν διά τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρά μόνον διά τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον, καθότι, ὅπως διατείνονται, στά κείμενα τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. δέν εὑρίσκουν τήν λέξιν «Οἰκουμενισμός»! Βεβαίως, τό 1924 δέν ἦτο ἀκόμη γνωστή αὐτή ἡ ἔννοια, ἀλλ’ ὅλοι ἐγνώριζον ὅτι ἀπό πολλούς αἰῶνες πρίν, ἤτοι ἀπό τίς Σταυροφορίες (11ος –13ος αἰών μ.Χ.), ἀπό τίς ἑνωτικές Συνόδους τῆς Λυῶνος (1274) καί τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας (1437-1439), ἀπό τίς πιέσεις τοῦ «πάπα» γιά τήν ἐπιβολήν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου παγκοσμίως ἀμέσως μετά τήν ἐπιβολήν του εἰς τήν παπικήν «ἐκκλησίαν» (1582), καθώς καί ἀπό πολλά ἄλλα γεγονότα, ὅτι ὁ στόχος τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως ἦτο ἡ «Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν», ἤτοι Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ, πού εἶναι τό πρῶτον στάδιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».

Κλαυσίγελως! α) Ἡ ἔννοια ἦταν γνωστή, κύριε, ἡ λέξη δὲν ἦταν γνωστή! β) Καταρρίπτετε τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν συντρόφων σας ὅτι τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἦταν ἡ ἡμερολογιακὴ ἀλλαγή, τὴν ὁποία ἀνάγετε στὴν ἐποχὴ τοῦ σχίσματος! γ) Στὴν συνέχεια καταρρίπτετε τὸν ἰσχυρισμό σας (ὅτι τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὴν βρίσκουμε στὴν ἐποχὴ τοῦ σχίσματος) καὶ τὴν ξαναφέρνετε στὴν ἐποχὴ τῆς ἡμερολογιακῆς ἀλλαγῆς! δ) «Παραβιάζετε ἀνοικτὲς πόρτες», ἀφοῦ αὐτὴ τὴν οἰκουμενιστικὴ τακτική, γνωστὴ γενικότερα ὡς Οὐνία, ἤξεραν καὶ καταδίκασαν οἱ Ὀρθόδοξοι πρὶν καὶ μετὰ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου καὶ χωρὶς τὴν διαμαρτυρία τῶν ΓΟΧ.

κ. Χατζηνικολάου, θὰ σᾶς προτείνω γιὰ τὸ ἑπόμενο βραβεῖο ἱστορικῆς ἔρευνας, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ὀνομασθεῖ βραβεῖο Χατζηνικολάου, γιατὶ μόνο αὐτὸς μπορεῖ νὰ τὸ κατακτήσει. Παραδέχεσθε ἀδιαντρόπως ὅτι οἱ πρωτεργάτες τοῦ γοχικοῦ σχίσματος δὲν γνώριζαν περὶ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ γνώριζαν τὶς Σταυροφορίες!!! Μᾶς κατηγορήσατε προηγουμένως γιὰ δῆθεν ἀναχρονισμό, χρησιμοποιώντας ὡς ἐπικύρωση τοῦ συλλογισμοῦ σας τὸν π. Γεώργιο Μεταλληνό, ἐνῶ ἐσεῖς ἀποτελεῖτε τὴν ἐπιτομὴ τοῦ ἀναχρονισμοῦ. Μὲ τὰ λεγόμενά σας οἱ Ἰνδοὶ ἐπαναστάτησαν ἐναντίον τῶν Ἄγγλων, ἂν καὶ δὲν γνώριζαν τὴν ἀγγλικὴ ἀποικιοκρατία, ἀλλὰ γνώριζαν τὴν προσπάθεια κατάκτησή τους ἀπὸ τὸν Μ. Ἀλέξανδρο. Καὶ φθάνετε στὸ σημεῖο νὰ βλέπετε ὡς πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ 1582 (ἐφαρμογὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ), ὅταν ὅλοι μὰ ὅλοι οἱ ἐρευνητές του μιλοῦν γιὰ τὸν 19^ο αἰ. Κατὰ τὰ ἄλλα δὲν εἶσθε ἡμερολάτρες. Ἁπλῶς ἀναφέρετε συνεχῶς καὶ ὡς αἰτία τῶν πάντων τὸ ἡμερολόγιο. Θὰ δανεισθῶ πάλι τὰ λόγια σας: «Προφανῶς, τέτοια στρεψόδικα “ἐπιχειρήματα” ὁδηγοῦν σέ ἀντεπιστημονικά καί ἄρα παραπλανητικά συμπεράσματα».

Συμπερασματικὰ θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ καποιος, ὅτι εὐτυχῶς ὑπάρχουν ἐπιστήμονες σὰν τὸν κ. Χατζηνικολάου, γιὰ νὰ καταλαβαίνουμε τί ἐστι ἐπιστήμη καὶ γιὰ νὰ ἀποδεικνύεται ἡ ἐγκυρότητα ἑνὸς βιβλίου. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν τέτοιοι ἐπιστήμονες, γιὰ νὰ μαθαίνουμε τί ἐστι παραποίηση καὶ διαστρέβλωση καὶ τί ὄχι. Μὴν ξεχνοῦμε ὅτι τὸ βιβλίο αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ πρωτοπορία, ἀλλὰ συντάσσεται χρονικὰ σὲ μία σειρὰ βιβλίων τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀνάδειξαν ἄτομα σὰν τὸν κ. Χατζηνικολάου καὶ τὸν αὐτοαποκαλούμενο «Δάσκαλο» τὴν γοχικὴ πλάνη, τὸν κίνδυνο ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ αὐτὴ καὶ τὸ ἀπίθανο τῆς εἰκασίας, ὅτι γνήσιος Γ.Ο.Χ. μπορεῖ νὰ ἀλλάξει. 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου