Για τη παράνομη σαρκική «κοινωνία» (ο π. Σάββας) είναι ακριβής! --Για την απαγορευμένη από το Άγιο Πνεύμα κοινωνία της αίρεσης (πνευματικής πορνεία-μοιχεία) …σιωπά και διαστρέφει την αγιοπατερική μας Παράδοση

Οἱ ἱεροί Κανόνες γιά τά σαρκικά ἁμαρτήματα

καί τίς διαστροφές

   Τά σαρκικά ἁμαρτήματα[1] καί οἱ σαρκικές διαστροφές[2] καταδικάζονται διαρρήδην, ὅπως εἴδαμε ἀπό τήν Ἁγία Γραφή. Ἐπίσης, καταδικάζονται ἀπερίφραστα καί ἐπιτιμῶνται μέ βαρύτατα ἐπιτίμια ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες καί ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους Πατέρες.

    Γιά τήν πορνεία, τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί τόν πολιτικό γάμο[3], οἱ Ἱεροί Κανόνες ὁρίζουν κανόνα ἀποχῆς ἀπό τήν Θ. Κοινωνία δύο ἕως ἐννέα ἔτη[4], βέβαια μέ τήν προϋπόθεση καί ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἁμαρτάνων σταματᾶ τήν ἁμαρτία. Εἶναι
ἀπαράδεκτη ἡ στάση κάποιων χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα Πνευματικῶν[5], οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ὁ ἐξομολογούμενος δέν σταματᾶ τήν πορνεία, τοῦ ἐπιτρέπουν νά κοινωνεῖ, κάνοντας κάποια προσωρινή διακοπή τῆς πορνείας. Σ’ αὐτήν τήν περίπτωση καί ὁ ἴδιος ὁ «Πνευματικός» καί ὁ ἐξομολογούμενος παίρνουν τεράστιο κρῖμα καί κόλαση[6]. Ἐδῶ δέν πρόκειται γιά οἰκονομία, ἀλλά γιά παρα-οἰκονομία. Οἰκονομία εἶναι ἡ συντόμευση τοῦ ἐπιτιμίου ἀκοινωνησίας, ὅταν ὑπάρχει θερμή μετάνοια ἀπό τόν ἐξομολογούμενο. Ὅταν δέν ὑπάρχει μετάνοια, δηλαδή παύση τῆς πορνείας καί τῆς ὅποιας ἄλλης ἁμαρτίας, τότε δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει καί μετοχή στόν Χριστό, στό Ποτήριον τῆς Ζωῆς. Ἡ ἀμετανοησία εἶναι ἡ ἁμαρτία τῆς βλασφημίας κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιά τήν ὁποία ὁ Κύριος εἶπε ὅτι δέν συγχωρεῖται[7]. Πῶς ἄλλωστε νά συγχωρηθεῖ ὁ ἀμετανοήτως ἁμαρτάνων, ἀφοῦ, μέ τήν ὅλη του στάση-ζωή, δέν ζητεῖ συγχώρηση ἀπό τόν Θεό;

     Γιά τό ἁμάρτημα τῆς μοιχείας οἱ Ἱεροί Κανόνες ὁρίζουν διπλάσιο ἐπιτίμιο ἀπό αὐτό τῆς πορνείας, δηλαδή 3-15 ἔτη ἀποχή ἀπό τήν Θ. Κοινωνία[8]. Γιά τά ἀκατανόμαστα πάθη, τήν ὁμοφυλοφιλία κ.λ.π., ὁρίζουν ἀκοινωνησία ἀπό 3-30[9] ἔτη ἤ κοινωνία τῶν ἀχράντων Μυστηρίων μόνο τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς[10] τοῦ ἐπιτιμούμενου, ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία, τήν βαρύτητα τοῦ ἁμαρτήματος καί τήν ποιότητα-θερμότητα τῆς μετάνοιάς του. Γιά τίς παρά φύσιν σχέσεις ὁρίζουν κανόνα ἀποχῆς ἀπό τήν Θεία Κοινωνία 8 ἔτη ἤ καί περισσότερο[11]. Ὅλα αὐτά βέβαια ἰσχύουν ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἁμαρτάνων μετανοεῖ καί παύει τήν ἁμαρτία.

Γιά τά ὑπόλοιπα σαρκικά ἁμαρτήματα μπορεῖ ὁ ἐνδιαφερόμενος νά μελετήσει σχετικά καί νά γνωρίσει τά ἐπιτίμια γιά τό καθένα[12] μελετώντας τό πολύ βοηθητικό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, πού λέγεται Ἐξομολογητάριον[13], καθώς καί τό Πηδάλιον[14]. Βέβαια, ὅπως ἐξηγοῦμε παρακάτω, ὅλα τά ἐπιτίμια ἔχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα καί, ἐφ ὅσον ὑπάρχει μετάνοια, ὁ χρόνος ἀκοινωνησίας μπορεῖ νά συντομευθεῖ ἀπό τόν διακριτικό πνευματικό ὁδηγό.

    Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο

[1]               Πορνεία, μοιχεία, κατά μόνας ἁμάρτημα ἤ αὐνανισμός, ἡδονοβλεψία- τώρα καί μέσῳ τοῦ διαδικτύου κ.λ.π.

[2]               Στοματικός, πρωκτικός ἔρωτας κ.λ.π.

[3]                      Ὁ πολιτικός γάμος, ὡς ἀνευλόγητη μίξη, ὁρίζεται ὡς ἐπίσημη πορνεία μέ τήν σφραγίδα τῆς Πολιτείας. Ἐπίσης, ἡ πρακτική πού ἔχουν καθιερώσει κάποιοι νά κάνουν πρῶτα Πολιτικό καί μετά Θρησκευτικό γάμο εἶναι ἐπίσης ἀπαράδεκτη, εἶναι καταφρόνηση τοῦ τιμίου γάμου καί πορνεία. Ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα.

[4]                      Ἀνάλογα μέ τόν βαθμό μετανοίας, τίς νηστεῖες καί τίς γονυκλισίες πού προθυμοποιεῖται νά κάνει ὁ μετανοημένος καί παύσας τήν ἁμαρτία.

[5]               Ἔτσι ἀποκαλεῖ ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ὅλους ἐκείνους, πού διδάσκουν ἀντίθετα μέ τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας.

[6]                      Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ. 126.

[7]               Ματθ. 12, 31. Βλ. Πρωτοπρ. Ἐλευθερίου Π. Χαβάτζα, Ἐξομολόγηση, ὑποχρέωση καί καθῆκον ἤ εὐλογία καί δωρεά;

                 http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/pastoral/havatzaas_exomologisi.html ὅπου γράφεται: «Ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού δέν θά συγχωρηθεῖ, ὅπως ὁ Κύριος λέγει (Ματθ. ιβ΄, 31), δέν εἶναι παρά μόνον ἡ ἀμετανοησία, ἡ ἔλλειψη διάθεσης γιά μετάνοια, ἡ ἄρνηση τοῦ ἀνθρώπου νά δεχθεῖ τούς καρπούς τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας».

[8]               Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ.175-178.

[9]               Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ.180 καί 203-204.

[10]          Ὅ.π.

[11]             Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ.200 καί 204.

[12]             Π.χ. Γιά τήν κτηνοβασία, τόν αὐνανισμό, τόν συγκυλισμό κ.λ.π.

[13]             Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, ἐκδ. Παπαδημητρίου, 2003.

[14]             Ἁγ. Νικοδήμου, Πηδάλιον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ.200.

Πηγή