Χθες γράφαμε για την «βόμβα» του Πατριάρχη Ιεροσολύμων με την οποία ουσιαστικά αμφισβήτησε την οικουμενικότητα του Φαναρίου.

Με αφορμή την συμπλήρωση τεσσάρων μηνών από τότε που ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος υπέγραψε τον Τόμο αυτοκεφαλίας της «Ορθοδόξου εκκλησίας της Ουκρανίας», το Νο2 του Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, παρέθεσε μια ανάλυση της κατάστασης και ούτε λίγο ούτε πολύ υποδηλώνει την απομόνωση του Οικουμενικού
Πατριάρχου και την άλλη οδό που έχουν επιλέξει οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες.
“Τους τελευταίους τέσσερις μήνες, ούτε μία τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνώρισε την πράξη που διέπραξε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά καταφανή παραβίαση των κανόνων της Εκκλησίας. Ορισμένες Εκκλησίες εξέφρασαν επίσημα τη διαφωνία τους με αυτή την πράξη, καθώς και τη μη αναγνώριση της νομιμοποίησης των σχισματικών και εξέφρασαν την υποστήριξή τους στην κανονική ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία υπό την ηγεσία του Μητροπολίτη Ονούφριου. Άλλες εκκλησίες χρειάστηκαν χρόνο για να εξετάσουν την κατάσταση. Κανείς από αυτούς δεν υποστήριξε την ανομία” σημειώνει ο Ιλαρίων και εξηγεί τους λόγους:
-Πρώτον, όλοι γνωρίζουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας ενώνει την πλειονότητα των Ορθοδόξων πιστών στην Ουκρανία, έχοντας σχεδόν δεκατρείς χιλιάδες ενορίες, πάνω από 200 μοναστήρια και εκατομμύρια μέλη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, και όχι η ομάδα των σχισματικών που έχουν τώρα νομιμοποιηθεί από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, είναι η μόνη κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, όπως δήλωσε δημοσίως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πολλές φορές, τελευταία φορά τον Ιανουάριο του 2016, στο Σύναξη των προκαθημένων των τοπικών εκκλησιών.
-Δεύτερον, είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας υπό την ηγεσία του Μακαριότατου Μητροπολίτη Ονούφριου που είναι η εθνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Δεν είναι «ρωσική εκκλησία», όπως είπε ο Π.Πόροσενκο, ο οποίος αποχωρεί από το Προεδρικό του αξίωμα. Τα μέλη της είναι πολίτες της Ουκρανίας, γεννημένοι και εκτραφέντες στη χώρα τους, οι οποίοι έχουν ουκρανικά διαβατήρια και αγαπούν την πατρίδα τους. Το διοικητικό της κέντρο δεν βρίσκεται στη Μόσχα, αλλά στο Κίεβο. Παρά τους ισχυρισμούς του Ποροσένκο, οι προσευχές στην ουκρανική εκκλησία προσφέρονται όχι για τις ρωσικές αρχές και το ρωσικό στρατό, αλλά για τις ουκρανικές αρχές και τον ουκρανικό στρατό. Η αυτοδιοικούμενη Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα που της επιτρέπουν να είναι η εθνική εκκλησία της χώρας της. Συνδέεται με το Πατριαρχείο της Μόσχας με πνευματική και ιστορική ενότητα. Δεν έχει ούτε διοικητική, ούτε οικονομική, ούτε άλλη εξάρτηση από τη Μόσχα.

-Τρίτον, είναι γνωστό ότι η σχισματική κοινότητα που νομιμοποιείται από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο αποτελείται από δύο ομάδες, με ψεύτικη ιεραρχία που αναγνωρίστηκε χωρίς μια σωστή μελέτη για την προέλευσή της και ακόμη και χωρίς επίσημη εκ νέου διακονία, αλλά μόνο από τη βούληση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
-Τέταρτον, ακόμη και μετά την παραλαβή του «Τομού», η σχισματική κοινότητα συνεχίζει να επιδεικνύει απόλυτη κανονική ανομία, καταπατώντας όλους τους κανόνες της Εκκλησίας. Αυτή η κοινότητα, η οποία αποκαλείται «Ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας», έχει δύο κεφάλια με σχεδόν ταυτόσημους τίτλους. Κάποιος αποκαλείται «Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας», ενώ ο άλλος, «Πατριάρχης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας». Ο πρώτος υπάρχει για εξωτερική χρήση, ενώ ο δεύτερος για εσωτερική χρήση. Είναι ο δεύτερος, και όχι ο πρώτος, που κυβερνά τη «Μητροπολη Κιέβου». Μπορεί κάποια από τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες να αναγνωρίσει μια τέτοια δικέφαλη ΛερναίαΎδρα;
-Πέμπτον, το σχίσμα αποδεικνύει την πλήρη πνευματική και κανονική αποτυχία του. Οι διατάξεις του Τόμου υπόκεινται σε διφορούμενη ερμηνεία και δεν εκτελούνται στην πράξη. Για παράδειγμα, ο «Τόμος» ορίζει ότι η «Ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας» δεν μπορεί να περιλαμβάνει ενορίες έξω από την Ουκρανία. Ωστόσο, κατά την άποψη του ψεύτικου πατριάρχη Φιλάρετου τέτοιες ενορίες μπορούν να παραμείνουν στο λεγόμενο «Πατριαρχείο Κιέβου».
-Έκτον, με τη συμμετοχή των αρχών που έχασαν τις εκλογές , ξεκίνησε μια εκστρατεία, η οποία δεν έχει σταματήσει, υποστηρικτών του σχίσματος που κατέσχεσαν κτίρια εκκλησιών που ανήκουν στην κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτές οι κατασχέσεις εκτελούνται με τη χρήση μάχιμων δυνάμεων που κάνουν ζημιές σε εκκλησίες, χτυπουν τους πιστούς, απομακρύνουν ιερείς από τα κτίρια και διακηρύσσονται ως νόμιμοι ιδιοκτήτες. Πώς θα αντιδράσει η παγκόσμια Ορθοδοξία σε μια τέτοια ανομία; Ακριβώς όπως ήδη αντέδρασε στα πρόσωπα των Πατριαρχών Αλεξανδρείας Θεόδωρο, Αντιόχειας Ιωάννη και ο Ιεροσολύμων Θεόφιλου, που συναντήθηκαν στην Κύπρο και μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο «κάλεσαν όλους τους ενδιαφερόμενους να εργαστούν αφενός για να επιτύχουν την Ευχαριστιακή ενότητα που αποτελεί την πληρότητα της Εκκλησίας και από την άλλη πλευρά να προστατεύσουν τους πιστούς, τις εκκλησίες τους και τα μοναστήρια τους από όλες τις μορφές παραβιάσεων και όλες τις πράξεις βίας που προέρχονται από οποιαδήποτε πλευρά, ανεξάρτητα από τα αίτια και τα κίνητρα . »
Στη συνέχεια ο Ρώσος Ιεράρχης κατηγορεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο πως αντί να θεραπεύει το σχίσμα το εμβαθύνει μόνο, προκαλώντας τη νόμιμη απόρριψη των πράξεών του στην παγκόσμια Ορθοδοξία. “Και αν νωρίτερα, ως «πρώτος μεταξύ ίσων», θα μπορούσε να διαδραματίσει συντονιστικό ρόλο στην οικογένεια των τοπικών ορθόδοξων εκκλησιών, τώρα, αφού δήλωνε τον εαυτό του «πρώτο άνευ ίσου», έχει εκκαθαρίσει τον εαυτό του ως συντονιστικό κέντρο» λέει.
Σύμφωνα με τον Ιλαρίωνα ως εκ τούτου, είναι απολύτως φυσικό οι προκαθήμενοι των τοπικών ορθόδοξων εκκλησιών να αρχίσουν να αναζητούν και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης. Το πρώτο σημάδι ήταν μια συνάντηση των τεσσάρων προκαθημένων στην Κύπρο και η προσωπική πρωτοβουλία διαμεσολάβησης από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου.
Ο Ρώσος Ιεράρχης επισημαίνει ότι, ελλείψει συντονιστικού κέντρου στο πρόσωπο του «πρώτου μεταξύ ίσων», οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ένα άλλο κέντρο αλληλεπίδρασης. “Όταν ο πρώτος στα δίπτυχα αποσυρθεί και απομονωθεί, ο δεύτερος, ο τρίτος, ο τέταρτος και ο δέκατος μπορούν να γίνουν συντονιστές των πανορθόδοξων προσπαθειών που αποσκοπούν στην υπερνίκηση των σχισμάτων και των διαταραχών”. Και αναφέρεται σε κάθε έναν που μπορούν να εμπιστευτούν οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες επειδή έχει την αναγκαία σοφία και ταπεινοφροσύνη και δεν θέτει αξιώσεις στην πρωτοκαθεδρία και την υπεροχή!!
“Όταν στον πέμπτο αιώνα ο Πατριάρχης Νεστόριος της Κωνσταντινούπολης έπεσε σε αίρεση, ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Κύριλλος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταδίκη αυτής της αίρεσης στην Γ Οικουμενική Σύνοδο. Και όταν τον δέκατο πέμπτο αιώνα ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης υποστήριξε την ένωση με τη Ρώμη, άλλοι ανατολικοί Πατριάρχες δεν αναγνώρισαν αυτή την πράξη. Τώρα, όταν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε στο πλευρό του σχίσματος, η παγκόσμια Ορθοδοξία δεν έχει αποκεφαλισθεί. Ο Επικεφαλής της Παγκόσμιας Εκκλησίας δεν ήταν ποτέ ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης. Ήταν πάντα και είναι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Και ενώ μέσα στην καθολική παράδοση αναπτύχθηκε μια έννοια σχετικά με τον Πάπα, η ορθόδοξη παράδοση ποτέ δεν γνώριζε αυτή την έννοια” τονίζει.
Τέλος κατηγορεί τον κ. Βαρθολομαίο πως απέρριψε την πανορθόδοξη διδασκαλία και θεωρησε εαυτόν τον μόνο αλάνθαστο επικεφαλής της Ορθοδόξου Εκκλησίας που έχει το δικαίωμα να δέχεται τις εφέσεις οποιασδήποτε από τις τοπικές εκκλησίες, να παρεμβαίνει στη ζωή τους, και να διαχειρίζεται τις υποθέσεις τους. “Η Πληρότητα της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας απορρίπτει αυτή την υπερβολική εξουσία από τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, όπως και στο παρελθόν, απέρριπτε επανειλημμένα τις απόπειρες κάθε ιεραρχών για προνόμια που δεν τους ανήκαν” υπογραμμίζει και καταλήγει λέγοντας πως η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία ακολουθεί σήμερα το μονοπάτι του μαρτυρίου, απαντώντας ήρεμα και θαρραλέα στις εξωτερικές και εσωτερικές προκλήσεις, απολαμβάνει την ισχυρή υποστήριξη των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και είναι μια τέτοια ενοποιημένη υποστήριξη που τελικά θα βοηθήσει να θεραπεύσει το ουκρανικό σχίσμα.