Πορευόμενοι Οικουμενιστικά, χωρίς την Θ. Χάρη, παιδευόμεθα ως άτομα και ως Εκκλησίες

Πρωθιερέας Νικόλαος:

''Το Φανάρι δημιούργησε περισσότερα προβλήματα στην Ουκρανία''

Τις δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά τη συνέντευξη του τελευταίου προς το Βουλγαρικό Πρακτορείο Ειδήσεων BGNES, οι οποίες αναδημοσιεύθηκαν από ΜΜΕ, σχολίασε ο Πρωθιερέας Νικόλαος Ντανιλέβιτς, ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στον τηλεοπτικό σταθμό «Pershiy kozatskiy».

Ο π. Νικόλαος άσκησε δριμύτατη κριτική στα του Οικουμενικού Πατριάρχη ότι οι νέες, εντελώς γεωπολιτικές συνθήκες «καθιστούσαν την παρουσία του Πατριαρχείου Μόσχας (στην Ουκρανία) ανεπιθύμητη και επιζήμια για τα συμφέροντα του ουκρανικού έθνους».
«Η εν λόγω δήλωση ακολουθεί ακριβώς την πολιτική λογική, μια δηλαδή λογική την οποία ακολούθησαν οι απερχόμενες αρχές, που και δημιούργησαν αυτή τη λογική…Κατά τη γνώμη μου τα προβλήματά μας με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως άρχισαν από τη στιγμή, που υιοθέτησε τη λογική των σχισματικών και των απερχομένων πολιτικών αρχών. Και το γεγονός ότι οι άνθρωποί μας, όχι μόνο της πίστεως, αλλά και πολίτες της χώρας, ψήφισαν το νέο Πρόεδρο, επιβεβαιώνει τη μη αποδοχή αυτής της ιδεολογίας. Δεν ήταν αυτοί τόσο υπέρ του νέου Προέδρου Ζελένσκι, όσο κατά του προηγουμένου και εκείνης της παλαιάς ιδεολογίας… Διαφορετική θα πρέπει να είναι η λογική ενός ιεράρχη της εκκλησίας».
Ο Πρωθιερέας Νικόλαος Ντανιλέβιτς υπενθύμισε τα ιστορικά προηγούμενα με την «παρουσία του Κωνσταντινουπόλεως» στο έδαφος της Ουκρανίας να ήταν «ανεπιθύμητη» (πόλεμοι μεταξύ της Τουρκίας και της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας το 17 αι. με αποτέλεσμα την απαγόρευση στους ιεράρχες και κληρικούς της Κωνσταντινουπόλεως, ως «Τούρκους κατασκόπους» δηλαδή, να έρχονται στο χώρο της Ουκρανίας «και η εποχή της κυριαρχίας της ουνίας στην Ουκρανία της Δεξιάς Όχθης του Δνείπερου).
Ακόμη τόνισε ότι το 17ο αι. «όλη η Ουκρανία της Δεξιάς Όχθης του Δνείπερου ήταν ουνιτική, και δεν γνωρίζουμε εάν επιζούσαμε σήμερα εμείς οι Ορθόδοξοι, εάν δεν ήταν η επανένωση της Ουκρανίας με τη Ρωσία το 1654, και αργότερη η υπαγωγή στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας. Χάρη σε αυτά παρέμεινε Ορθόδοξη η Ουκρανία».
Επίσης ο Πρωθιερέας Νικόλαος παρέθεσε παράδειγμα μιας ανεπιτυχούς παραχωρήσεως της αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το 1921, κατόπιν της οποίας τη δεκαετία 1930 η Κυβέρνηση της Πολωνίας εξαπέλυσε πραγματικές διώξεις κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καταστρέφοντας μέχρι 150 Ιερούς Ναούς, συμπεριλαμβανομένου και του Ιερού Καθεδρικού Ναού Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Βαρσοβίας.
Κατά τον π. Νικόλαο, εκείνα τα χρόνια δεν ενήργησε τίποτε η Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία, προκειμένου να αποτρέψει την εξαφάνιση της θυγατέρας Εκκλησίας της Πολωνίας: «Η Εκκλησία Μήτηρ δεν έπραξε τίποτε προς εκείνη την κατεύθυνση εκείνη την εποχή. Τα είπαμε αυτά στους εκπροσώπους της Κωνσταντινουπόλεως καθώς βρεθήκαμε στο Φανάρι για να εισπράξουμε την απάντηση: «Λοιπόν, ήταν τέτοια εποχή τότε».
Συνοψίζοντας ο πατήρ Νικόλαος υπογράμμισε ότι οι «εποχές» μεταβάλλονται συνέχεια, και γι΄αυτό η καιροσκοπική πολιτική λογική δεν έχει θέση στην Εκκλησία: «Ως άνθρωποι της Εκκλησίας ως γνώμονα οφείλουμε να έχουμε όχι τα επιχειρήματα των πολιτικών αρχών, οι οποίες έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα συμφέροντα της Εκκλησίας. Τα συμφέρονται της Εκκλησίας, η εκκλησιαστική λογική και η επιχειρηματολογία είναι εκείνα, τα οποία θα πρέπει να επικρατήσουν».
Ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΤΕΕΣ της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακόμη σχολίασε τα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου ότι «το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατόρθωσε να αποκαταστήσει την κανονικότητα ενός έθνους πολλών εκατομμυρίων που ήταν εκτός Εκκλησίας».
«Δεν αληθεύουν τα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου ότι «επανάφερε τον Ουκρανικό λαό στην κανονικότητα», διότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ορθοδόξων χριστιανών της Ουκρανίας ήταν και είναι εντός της κανονικής Εκκλησίας, χωρίς ποτέ να αποχωρήσουν πουθενά. Έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένες χειραγωγήσεις, τη δημιουργία μιας παραλλήλου πραγματικότητας. Εδώ, στην Ουκρανία, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική απ’ όσα παρουσιάζουν στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και απ’ όσα αυτός διακηρύσσει στον έξω κόσμο. Βλέπουμε πόσα προβλήματα ανεφύησαν τώρα ακριβώς εξαιτίας της παρουσίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία. Ζούσαμε ήσυχα μέχρι να εμφανιστεί εδώ η Κωνσταντινούπολη. Τώρα, με την παρέμβασή της η Κωνσταντινούπολη ζημίωσε την Ορθοδοξία. Ζημίωσε ακριβώς την Εκκλησία με τους ανθρώπους να διώχνονται από τους Ναούς. Δόξα τω Θεώ καθώς φαίνεται, αυτά κοντεύουν τώρα να τελειώσουν.
Δυστυχώς, η Κωνσταντινούπολη δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’όσα επίλυσε, συμπεριλαμβανομένης και της χειροτονίας του Έλληνα αρχιμανδρίτη, στην οποία συμμετείχαν οι δύο ιεράρχες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ο Γαλλίας Εμμανουήλ και ο Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιος. Γνωρίζω ότι Τοπικές Εκκλησίες έχουν ήδη εκφράσει τις ενστάσεις τους στον Κωνσταντινουπόλεως, διότι τους εγείρεται ερώτημα, επιτρέπεται να συλλειτουργήσουν στη συνέχεια με αυτούς τους ιεράρχες; Άλλωστε, κατά τον 10ο και τον 45ο Αποστολικούς κανόνες, όποιος συλλειτουργεί με σχισματικούς, καθαιρείται…Βλέπουμε ότι εξαιτίας της παρεμβάσεως του Κωνσταντινουπόλεως προβλήματα δημιουργούνται περισσότερο απ’ ό,τι λύνονται.
Να ευχηθούμε να μην έχουν θέση στην Εκκλησία ούτε η πολιτική λογική, αλλά ούτε και η πολιτική επιχειρηματολογία. Διότι η πολιτική μεταβάλλεται συνεχώς με αποτέλεσμα να ζημιωθεί η Εκκλησία. Οφείλουμε να βλέπουμε στους πιστούς. Να μην καθόμαστε στα γραφεία μας και να συλλέγουμε χαρτιά σε σωρό.
Δυστυχώς, οι μητροπολίτες και οι αρχιερείς του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, όσοι ευρίσκονται στην Τουρκία, δεν έχουν πραγματικό ποίμνιο. Είναι μητροπολίτες των γραφείων που έχουν τίτλους, αλλά όχι και το πραγματικό ποίμνιο, γι΄αυτό δεν έχουν αίσθηση της Εκκλησίας. Και όσες αποφάσεις λαμβάνουν, και σε όσες δηλώσεις προχωρούν, δεν ανταποκρίνονται αυτές στην πραγματικότητα της Εκκλησίας.
Γιατί δεν προχωρούν σε τέτοιες δηλώσεις οι άλλες Εκκλησίες; Διότι έχουν το πραγματικό ποίμνιο. Είναι πραγματικοί ποιμένες, και όχι οι ρασοφόροι πολιτικοί. Να ευχηθούμε όλοι εμείς, συμπεριλαμβανομένων και των εκπροσώπων του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, να σκεπτόμαστε τους ανθρώπους, την Εκκλησία, την πραγματική Εκκλησία, και όχι τους πολιτικούς. Να σκεπτόμαστε το πώς να επαναφέρουμε τους ανθρώπους από το σχίσμα, αλλά με τον τρόπο εκκλησιαστικό και όχι πολιτικό».

Πηγή