Η εκ διαμέτρου αντίθετη διδασκαλία των Γ.Ο.Χ. με την διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Ὁ τίτλος, μὲ τὸν ὁποῖο ἐπιγράφουμε αὐτὸ τὸ κείμενο, εἶναι βεβαίως δικός μας, καὶ εὐχόμεθα νὰ μὴν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ νὰ ἀποτελεῖ μία προσωπικὴ λανθασμένη μας ἐκτίμησι. Ἀπὸ τὴν μέχρι τώρα, ὅμως, ἀντιπαράθεσί μας μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ., καὶ εἰδικὰ μὲ τὰ ἱστολόγια «Ἐν Τούτῳ Νίκᾳ» καὶ «Κρυφὸ Σχολειό», ἐσχηματίσαμε αὐτὴν τὴν ἀντίληψι, ἡ ὁποία συνοψίζεται εἰς τὸ ὅτι, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου μέχρι σήμερα, οἱ Γ.Ο.Χ. δι’ οὐδὲν ἄλλο ἐνδιαφέρονται, τίποτε ἄλλο δὲν θεωροῦν ἀδιαπραγμάτευτο εἰς βαθμὸν δογμάτων πίστεως καί, βέβαια, τίποτε ἄλλο δὲν θεωροῦν ὅτι ἀποτελεῖ τὸν μεταξύ τους ἀδιάσπαστο συνδετικὸ κρίκο, ὅσο τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο· αὐτὸ δηλαδή, γιὰ τὸ ὁποῖο οὔτε ἡ Ἁγία Γραφὴ, οὔτε οἱ ἱεροὶ Κανόνες, οὔτε οἱ Ἅγιοι ὡμίλησαν, ἢ ἔστω ἀκροθιγῶς ὑπενίχθησαν. Αὐτὸ βέβαια εἶναι πλάνη, διότι εἰσάγει ἄλλη Παράδοσι στὴν Ἐκκλησία καὶ ἄλλη ἐκκλησιολογία καὶ συμβαίνει κατὰ κόρον στὸν Παπισμό.

Ἐπειδὴ ὅμως κατὰ καιροὺς καὶ εἰδικὰ σήμερα μὲ τὴν ἐπικράτησι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι δυνατὸν πολλοὶ νὰ πλανηθοῦν ἀπὸ τὴν ἐπιχειρηματολογία τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ὁποία κατὰ κανόνα στηρίζεται σὲ ψεύδη, διγλωσσία, σὲ “ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων” κ.λπ., καὶ νὰ προσχωρήσουν στὸν λεγόμενο «Παραταξιακὸ Χριστιανισμὸ» καὶ στὶς λεγόμενες «ἐκκλησίες» τῶν Γ.Ο.Χ., ἐπανερχόμεθα εὐκαίρως ἀκαίρως εἰς τὸ θέμα αὐτό, πρὸς ἐνημέρωσι τῶν ἐχόντων ἀγαθὴ προαίρεσι καὶ ἐπιχειρούντων νὰ ἐξέλθουν ἀπὸ τὴν αἵρεσι, προσκομίζοντας πάντοτε ἀληθῆ ἱστορικὰ καὶ θεολογικὰ ἐπιχειρήματα ὡς στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα δύναται ὁ κάθε ἀδελφὸς νὰ μελετήσει καὶ νὰ ἀξιολογήσει.

Εἰς τὸ παρὸν ἄρθρο θὰ παρουσιάσωμε ἕνα κείμενο ἀπὸ τὴν δογματικὴ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καὶ θὰ θέσουμε κάποιες ἐρωτήσεις καὶ κάποιους
προβληματισμούς, εἰς τοὺς ὁποίους καλοῦνται οἱ Γ.Ο.Χ. νὰ ἀπαντήσουν, ὄχι βέβαια σὲ ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι εἴμεθα δι’ αὐτούς (ὅπως ἀναφέρουν στὰ κείμενά των) μιὰ Σέχτα, ἀλλὰ νὰ ἀπαντήσουν στὸν ἴδιο τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό, πῶς συμφωνεῖ δηλαδὴ ἡ διδασκαλία του μὲ τὴν περὶ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου διδασκαλία τῶν Γ.Ο.Χ.

Εἰς τὸ ἔργο του λοιπόν, τὸ ὁποῖο ἐπιγράφει «Περὶ Αἱρέσεων», ὁ Ὅσιος ἀπαριθμεῖ ὅλες τὶς μέχρι τὴν ἐποχή του ὑπάρχουσες αἱρέσεις, ἀρχόμενος ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία καὶ καταλήγοντας στὸν Μωαμεθανισμὸ καὶ τὴν Εἰκονομαχία. Ἀναφέρει δὲ γιὰ τὴν κάθε αἵρεσι ἢ τὸ κάθε σχῖσμα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τὰ χαρακτηριστικὰ αὐτῶν, τὴν διδασκαλία των ἐν συντομίᾳ, τοὺς ἀρχηγούς τους κ.λπ. Γιὰ τοὺς Αὐδιανοὺς λοιπὸν ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«Αὐδιανοί· σχίσμα καὶ ἀφηνιασμός, οὐ μέντοι αἵρεσις. Οὗτοι διαγωγὴν μὲν καὶ βίον εὐτεταγμένον κέκτηνται, ἴσην δὲ κατὰ πάντα πίστιν ἔχοντες ὡς ἡ καθολικὴ ἐκκλησία, ἐν μοναστηρίοις οἱ πλείους οἰκοῦντες καὶ οὐ πᾶσι συνευχόμενοι. Καὶ μάλιστα τοῖς ἀποκρύφοις κέχρηνται, κατακόρως ψέγοντες τοὺς παρ' ἡμῖν ἐπισκόπους πλουσίους καὶ ἄλλους εἰς ἄλλα. Τὸ Πάσχα δὲ ποιοῦσιν ἰδιαζόντως μετὰ Ἰουδαίων. Ἔχουσι δὲ καὶ ἰδιωτικόν τι καὶ φιλόνεικον τὸ “κατ' εἰκόνα” ξηρότατα ἑρμηνεύοντες» (Ε.Π.Ε. 260).

Εἰς τὸ σημεῖο αὐτὸ τῆς ἀναφορᾶς τοῦ ὁσίου Ἰωάννου παρατηροῦμε τὰ ἑξῆς: Τοὺς Αὐδιανοὺς τοὺς θεωρεῖ σχισματικούς, διότι ἀποσχίστηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία προφανῶς ὄχι γιὰ θέματα πίστεως. Αὐτὸ τὸ τονίζει ἰδιαιτέρως καὶ θὰ λέγαμε κατ’ ἐπανάληψι μὲ τὶς ἀναφορὲς του δι’ αὐτούς: «σχίσμα καὶ ἀφηνιασμός, οὐ μέντοι αἵρεσις». Ἐπίσης: «ἴσην δὲ κατὰ πάντα πίστιν ἔχοντες, ὡς ἡ καθολικὴ ἐκκλησία». Κατωτέρω ὅμως ἀναφέρει δι’ αὐτοὺς ὁ Ὅσιος τὰ ἑξῆς: «Τὸ Πάσχα δὲ ποιοῦσιν ἰδιαζόντως μετὰ Ἰουδαίων».

Δημιουργεῖται ὡς ἐκ τούτου τὸ ἑξῆς πρόβλημα. Πῶς γίνεται νὰ εἶναι κατὰ πάντα Ὀρθόδοξοι οἱ Αὐδιανοί, τὴν στιγμὴ ποὺ ἀθετοῦσαν τὸν ὅρο καὶ τὴν ἀπόφασι τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἰς τὸ θέμα τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα; Ἐδῶ μάλιστα ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι ἱεροὶ Κανόνες, Ἀποστολικοὶ καὶ Συνοδικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν αὐστηρότατα τὸν συνεορτασμὸ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν Ἑβραίων.

Πρέπει στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ κάνουμε κάποιες διευκρινήσεις γιὰ νὰ κατανοηθεῖ ὁ προβληματισμός μας καὶ ὁ συσχετισμὸς του μὲ τὴν σημερινὴ διδασκαλία περὶ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου τῶν Γ.Ο.Χ. Ὁ συνεορτασμὸς τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν Ἑβραίων, ἀπαγορεύεται ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ μάλιστα τὴν μεγαλύτερη ὅλων καὶ τὴν βᾶσι ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἀπὸ ἄλλους ἱεροὺς Κανόνες. Ἡ δὲ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου, ἢ ἀκριβέστερα ἡ διόρθωσίς του, δὲν ἀπαγορεύεται οὔτε ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, οὔτε ἀπὸ Συνόδους, οὔτε ἀπὸ Κανόνες, οὔτε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους. Πῶς λοιπὸν συμβαίνει ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς νὰ θεωρῆ κατὰ πάντα Ὀρθόδοξους αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἀθέτησαν ἀποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ἱερῶν Κανόνων, ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἑορτασμὸ τῆς μεγίστης τῶν ἑορτῶν, καὶ οἱ Γ.Ο.Χ. νὰ θεωροῦν ἀπὸ τὸ 1924 μέχρι σήμερα αἱρετικοὺς αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἄλλαξαν ἢ καλίτερα διώρθωσαν τὸ Ἡμερολόγιο καί, μάλιστα, χωρὶς νὰ ἀθετήσουν διὰ τῆς ἀλλαγῆς αὐτῆς τὸν ὅρο καὶ τοὺς Κανόνας τῶν Συνόδων περὶ τοῦ Πάσχα; Πῶς ὁ Ὅσιος Ἰωάννης δὲν ἐπικαλέστηκε τὸ «δόγμα περὶ ἑορτολογικῆς ἑνότητος» τῶν Γ.Ο.Χ.; Διότι εἰς  αὐτὴν τὴν περίπτωσι, δὲν ἔπρεπε νὰ τοὺς χαρακτηρίση ὡς ἔχοντας ἴσην πίστι μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ μάλιστα «κατὰ πάντα», ἀλλὰ αἱρετικούς. Εἶναι φανερὸ ὅτι δὲν ὑπάρχει τέτοιο δόγμα γιὰ τοὺς Ἁγίους, ἀλλὰ ἐφευρέθηκε ἀπὸ τοὺς “ἁγίους” τῶν Γ.Ο.Χ.

Καὶ τὸ τραγικώτερο διὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. εἶναι ὅτι, στὴν ἴδια κατηγορία τῶν αἱρετικῶν, κατατάσσουν καὶ τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες οἱ ὁποῖες δὲν ἄλλαξαν τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο, ἐξ αἰτίας καὶ μόνο τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας των μὲ αὐτοὺς ποὺ τὸ ἄλλαξαν! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν τὸ θεωροῦν ἁπλῶς θέμα πίστεως, ἀλλὰ μεγίστης σωτηριολογικῆς σημασίας, δηλαδὴ κάτι παρόμοιο μὲ τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας τριάδος.

Ἂν λοιπὸν οἱ Γ.Ο.Χ. σήμερα ἀκολουθοῦν καὶ ἀποδέχονται τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, πρέπει νὰ μᾶς ἀποδείξουν ὅτι ἐν προκειμένῳ συμφωνοῦν μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ὁ ὁποῖος μάλιστα θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς δογματικοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν πάλι θεωρήσουν αὐτό, ὅτι εἶναι περιττὸ νὰ τὸ κάνουν, διότι προέρχεται ἀπὸ κάποια σέκτα, ἢ ἂν ἀρχίσουν τὰ «ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων» καὶ τὰ «ἥξεις ἀφίξεις», τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀναγάγει σὲ ἐπιστήμη, ἐμεῖς θὰ καταθέσωμε δευτερολογοῦντες, ἀφοῦ σχολιάσωμε τοὺς ἰσχυρισμούς των, τὴν ἄποψί μας καὶ πῶς αὐτά, τὰ ὁποῖα ἰσχυριζόμεθα ἐναρμονίζονται πλήρως μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Ἂν τέλος δὲν θέλουν καθόλου νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ ἐμᾶς γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο, ἂς ἀπαντήσουν κατ’ εὐθείαν εἰς τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό, ὁ ὁποῖος φαίνεται, κατὰ τὴν ἄποψί μας, ὅτι διαφωνεῖ ριζικὰ μαζί των.

Στὴν δεύτερη παρέμβασί μας θὰ θέσουμε καὶ κάποιους προβληματισμούς, ὅσον ἀφορᾶ τοὺς ἁγίους τῶν Γ.Ο.Χ., ὅπως εἶναι ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, ὁ Ματθαῖος Καρπαθάκης κ.λπ.

Ἱερομόμαχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς