Ἱκανὴ καὶ ἀναγκαία συνθήκη γιὰ νὰ σωθεῖ
ἕνας ἔθνος, εἶναι νὰ τὸ θέλει ὁ λαός του καὶ νὰ τὸ δείχνει ἐμπράκτως. Ὁ
δικός μας λαὸς δὲν ξέρω κατὰ πόσο τὸ θέλει.
Μὴν βιαστεῖτε νὰ
διαφωνήσετε.
Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, ὁ λαὸς μᾶς «ἐκπαιδεύτηκε» στὸν ἐφησυχασμὸ καὶ ἔμαθε ὅτι δὲν χρειάζεται ἰδιαίτερη προσπάθεια γιὰ νὰ ἀποκτήσει μία «καλὴ ζωή». Τὸ ζήτημα εἶναι ὅτι ἡ «καλὴ ζωὴ» στὴν ὁποία ἀναφέρομαι σημαίνει ὑπερκαταναλωτισμό, σπατάλη, στεῖρο μιμητισμὸ καὶ ξενομανία, ἀτομικότητα καὶ ὑλικὰ ἀγαθά. Σταδιακὰ χάθηκαν ἔννοιες ὅπως ἐγκράτεια, ἀλληλεγγύη, πατριωτισμός, πνευματικότητα, μόχθος. Παράλληλα ὁ ἐθνομηδενισμὸς τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ποὺ μπολιάστηκε στὴν κοινωνία, μαζὶ μὲ τὶς πολιτικὲς ποὺ ἀκολουθήθηκαν, ἀπομάκρυνε τὸν λαὸ ἀπὸ τοὺς δεσμοὺς ποὺ εἶχε μεταξύ του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν τόπο του. Τὰ κύτταρα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὅπως εἶναι ἡ οἰκογένεια, ἡ κοινότητα καὶ ἡ ὀρθόδοξη πίστη, χτυπήθηκαν καὶ χτυπιοῦνται ἀνελέητα. Τὴν πυρηνικὴ οἰκογένεια ἀντικατέστησαν ἄλλες μορφὲς συμβίωσης, πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς ἀφύσικες. Οἱ κοινότητες διαλύθηκαν καὶ.... ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ ἀπρόσωπες μορφὲς ὀργάνωσης. Ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία ἐπιλέγει ἐπικίνδυνα μονοπάτια, προϊδεάζοντάς μας γιὰ ἕνα δυσοίωνο μέλλον.
Ὅλα τὰ παραπάνω, συνέθεσαν ἕνα ἐκρηκτικὸ μεῖγμα, ποὺ μᾶς φέρνει ἕνα βῆμα πρὶν τὴν ἀπώλεια καὶ αὐτῆς τῆς ὕπαρξής μας ὡς ἔθνος. Μπορεῖ σὲ κάποια πράγματα νὰ φταῖνε οἱ ξένοι, μπορεῖ κάποιοι νὰ ἀπεργάζονται σχέδια ἐναντίον τῆς πατρίδας μας, ἀλλὰ ὁ κύριος ἐχθρὸς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἐαυτός μας. Δὲν ἀρκεῖ νὰ φωνάζουμε μόνο γιὰ τὴν πατρίδα, νὰ διαφημίζουμε τὴν ἑλληνολατρία μας καὶ νὰ ποστάρουμε ἑλκυστικὰ συνθήματα. Δὲν ἔχει οὐσία ἕνας στεῖρος καὶ ἐπιφανειακός, «κοινότυπος ἐθνικισμὸς» (Βanal Νationalism). Δὲν μποροῦμε νὰ περιμένουμε κάποιον νὰ μᾶς σώσει.
Γιὰ νὰ γυρίσει ὁ ἥλιος θέλει δουλειὰ πολλή. Θέλει νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν λήθαργο. Θέλει νὰ εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ προβοῦμε σὲ θυσίες. Θέλει ἐπιστροφὴ στὶς ἑλληνορθόδοξες ἀξίες καὶ σὲ μία ἐπικαιροποιημένη Παράδοση τοῦ ἑλληνισμοῦ. Θέλει πνευματικὴ ἀναγέννηση. Θέλει νὰ ἐπανεύρουμε τὴν χαμένη μᾶς ἀλληλεγγύη. Θέλει νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ἐνορίες καὶ νὰ ξανακερδίσουμε τὶς γειτονιές. Θέλει νὰ εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ ἀγωνιστοῦμε καὶ νὰ δώσουμε μάχες παντοῦ. Χαμένη μάχη εἶναι μόνο αὐτὴ ποὺ δὲν δόθηκε. Εἶναι τόσο βαθιὰ ἡ σήψη καὶ ἡ παρακμὴ ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ ἀφήνουμε τίποτα στὴν τύχη του.
«Θέλειν ἐστὶ δύνασθαι»!
Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, ὁ λαὸς μᾶς «ἐκπαιδεύτηκε» στὸν ἐφησυχασμὸ καὶ ἔμαθε ὅτι δὲν χρειάζεται ἰδιαίτερη προσπάθεια γιὰ νὰ ἀποκτήσει μία «καλὴ ζωή». Τὸ ζήτημα εἶναι ὅτι ἡ «καλὴ ζωὴ» στὴν ὁποία ἀναφέρομαι σημαίνει ὑπερκαταναλωτισμό, σπατάλη, στεῖρο μιμητισμὸ καὶ ξενομανία, ἀτομικότητα καὶ ὑλικὰ ἀγαθά. Σταδιακὰ χάθηκαν ἔννοιες ὅπως ἐγκράτεια, ἀλληλεγγύη, πατριωτισμός, πνευματικότητα, μόχθος. Παράλληλα ὁ ἐθνομηδενισμὸς τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ποὺ μπολιάστηκε στὴν κοινωνία, μαζὶ μὲ τὶς πολιτικὲς ποὺ ἀκολουθήθηκαν, ἀπομάκρυνε τὸν λαὸ ἀπὸ τοὺς δεσμοὺς ποὺ εἶχε μεταξύ του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν τόπο του. Τὰ κύτταρα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὅπως εἶναι ἡ οἰκογένεια, ἡ κοινότητα καὶ ἡ ὀρθόδοξη πίστη, χτυπήθηκαν καὶ χτυπιοῦνται ἀνελέητα. Τὴν πυρηνικὴ οἰκογένεια ἀντικατέστησαν ἄλλες μορφὲς συμβίωσης, πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς ἀφύσικες. Οἱ κοινότητες διαλύθηκαν καὶ.... ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ ἀπρόσωπες μορφὲς ὀργάνωσης. Ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία ἐπιλέγει ἐπικίνδυνα μονοπάτια, προϊδεάζοντάς μας γιὰ ἕνα δυσοίωνο μέλλον.
Ὅλα τὰ παραπάνω, συνέθεσαν ἕνα ἐκρηκτικὸ μεῖγμα, ποὺ μᾶς φέρνει ἕνα βῆμα πρὶν τὴν ἀπώλεια καὶ αὐτῆς τῆς ὕπαρξής μας ὡς ἔθνος. Μπορεῖ σὲ κάποια πράγματα νὰ φταῖνε οἱ ξένοι, μπορεῖ κάποιοι νὰ ἀπεργάζονται σχέδια ἐναντίον τῆς πατρίδας μας, ἀλλὰ ὁ κύριος ἐχθρὸς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἐαυτός μας. Δὲν ἀρκεῖ νὰ φωνάζουμε μόνο γιὰ τὴν πατρίδα, νὰ διαφημίζουμε τὴν ἑλληνολατρία μας καὶ νὰ ποστάρουμε ἑλκυστικὰ συνθήματα. Δὲν ἔχει οὐσία ἕνας στεῖρος καὶ ἐπιφανειακός, «κοινότυπος ἐθνικισμὸς» (Βanal Νationalism). Δὲν μποροῦμε νὰ περιμένουμε κάποιον νὰ μᾶς σώσει.
Γιὰ νὰ γυρίσει ὁ ἥλιος θέλει δουλειὰ πολλή. Θέλει νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν λήθαργο. Θέλει νὰ εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ προβοῦμε σὲ θυσίες. Θέλει ἐπιστροφὴ στὶς ἑλληνορθόδοξες ἀξίες καὶ σὲ μία ἐπικαιροποιημένη Παράδοση τοῦ ἑλληνισμοῦ. Θέλει πνευματικὴ ἀναγέννηση. Θέλει νὰ ἐπανεύρουμε τὴν χαμένη μᾶς ἀλληλεγγύη. Θέλει νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ἐνορίες καὶ νὰ ξανακερδίσουμε τὶς γειτονιές. Θέλει νὰ εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ ἀγωνιστοῦμε καὶ νὰ δώσουμε μάχες παντοῦ. Χαμένη μάχη εἶναι μόνο αὐτὴ ποὺ δὲν δόθηκε. Εἶναι τόσο βαθιὰ ἡ σήψη καὶ ἡ παρακμὴ ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ ἀφήνουμε τίποτα στὴν τύχη του.
«Θέλειν ἐστὶ δύνασθαι»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.