ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»
ΕΔΡΑ: ΒΑΣ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 30, 546 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΗΛ. 697-2176314
E-MAIL: KFLAMIATOS@YAHOO.GR ― ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΑΠΡ 2012
_______________________________________________
Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπειλητικὴ κατὰ πιστῶν
Ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη
Ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη
ΟΙ ΑΡΧΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΓΑΒΡΙΟΥΝ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΓΑΒΡΙΟΥΝ
Η ΑΙΡΕΤΙΖΟΥΣΑ ΟΜΑΔΑ ΟΛΙΓΙΣΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,
ΑΦΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Δυστυχῶς ἢ εὐτυχῶς οἱ ἐλάχιστοι συνειδητοὶ οἰκουμενιστὲς (ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι) δὲν κρύβονται πιά. Συγκροτοῦν εὐδιάκριτο κακόδοξο μέτωπο, ἐπαναλαμβάνουν ἐν χορῷ τὶς ἐναντιούμενες στὴν ὀρθόδοξη Πίστη διδασκαλίες καὶ πρακτικές, προσπαθοῦν νὰ τὶς ἐπιβάλλουν ἐτσιθελικά, ἀλληλοϋποστηρίζονται, δραστηριοποιοῦνται ὡς ἀπὸ σχεδίου, λειτουργοῦν ὡς αἱρετίζον σῶμα μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς ἐκ τούτου, δὲν εἶναι πιὰ ἀόρατη, ἀλλ’ ὁρατὴ καὶ γιὰ τὸν πλέον δύσπιστο, μὲ συγκεκριμένους ἡγέτες· ἡγέτες, ποὺ ἀσφαλῶς ὑπεραμύνονται τῆς κακοδοξίας τους, βαπτίζοντας τὶς ποικίλες «μετα-πατερικὲς» κακοφωνίες –ὅπως συνέβη σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας– ὡς αὐθεντικὴ ὀρθοδοξία· ἡγέτες, ποὺ δὲν ἀνέχονται τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν κριτική, καὶ ἐκφράζουν ὠμὰ τὴν ἐπιθυμία καὶ θέλησή τους, νὰ τιμωρήσουν ἀπο-φασιστικὰ τοὺς πιστοὺς ποὺ ἐμμένουν στὴν Εὐαγγελικὴ διδασκαλία· ἡγέτες ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ χρησιμοποιήσουν μονομερῶς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, γιὰ νὰ ἐξοντώσουν καὶ νὰ συντρίψουν ὅσα μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀντιστέκονται στὰ προδοτικὰ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία σχέδιά τους· ἡγέτες –πρόσωπα ἐπικίνδυνα, ποὺ ἀντιμάχονται τὸν Θεὸν μὲ τὶς διδασκαλίες τους καὶ τὶς ἀντι-Εὐαγγελικές, ἀντι-Κανονικὲς πρακτικές τους· ἡγέτες ποὺ ἀπειλοῦν μὲ καθαιρέσεις καὶ ἀφορισμοὺς τοὺς ὑπερασπιζόμενους καὶ μὴ ἐγκαταλείποντας στὰ ἀνάξια χέρια τους τὸν θησαυρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, κραδαίνοντας πρὸς τοῦτο τὴν σπάθην τῆς ἐξουσίας πού, ἡ Νεοταξικὴ ἀθεϊστικὴ Κοσμοκρατορία, ἐνθαρρυντικὰ τοὺς παρέχει· «ὀρθόδοξοι» ἡγέτες ποὺ ἐκτιμοῦν πὼς τώρα εἶναι κατάλληλες οἱ κοινωνικο—οἰκονομικὲς συγκυρίες γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἑνωτικῶν σχεδίων τους ὑπὸ τὸν Πάπα, τώρα ποὺ οἱ ἀντιδράσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος προβλέπονται χλιαρὲς ἕως ἀνύπαρκτες καὶ εὔκολα θὰ παταχθεῖ κάθε ἀντίδραση, ἔστω κι ἂν προκληθεῖ ἕνα ἀκόμα νέο σχίσμα στὴν Ἐκκλησία.
Ὡς τώρα, προσπαθοῦσαν νὰ περιθωριοποιήσουν ἢ παρασκηνιακῶς νὰ ἐκφοβίσουν, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ ἀποκάμουν οἱ πιστοὶ ποὺ ἐμμένουν στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Ὅμως, βλέποντας ἡ οἰκουμενιστικὴ ἡγεσία ὅτι εἶναι ἀνυποχώρητοι οἱ πιστοὶ καὶ συνειδητοποιώντας ὅτι τὰ σχέδιά τους γιὰ τὴν ἕνωση ὑπὸ τὸν Πάπα καθυστεροῦν, ἐθορυβήθηκαν πολύ, φοβούμενοι τὴν συσπείρωση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν. Μετὰ μάλιστα τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἡμερίδας κατὰ τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας πού διοργάνωσε ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς στὸν Πειραιᾶ (15/2/2012), κατὰ τὴν ὁποία κατονομάσθησαν –ἐνώπιον ἑκατοντάδων ἱερέων καὶ χιλιάδων πιστῶν– συγκεκριμένα πρόσωπα τῆς οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν βράβευση ἀντι-οικουμενιστῶν πιστῶν ἀπό τόν μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, θεώρησαν ὅτι εἶναι καιρὸς γιὰ μιὰ κατὰ μέτωπον ἐπίθεση. Καὶ σχεδίασαν προγραμματισμένα, μέσα σὲ ἕνα περίπου μῆνα, ὁμοβροντία Συνεδρίων, Ἡμερίδων καὶ δηλώσεων τῶν ἡγετικῶν τους κύκλων, ὑπερασπιζόμενοι τὴν συνέχιση τῶν ἀντιπατερικῶν οἰκουμενιστικῶν Διαλόγων, μὲ ἀποκορύφωμα τὶς κυρίαρχες ἀπειλὲς τοῦ Πατριάρχου γιὰ τὴν ἐξόντωση τῶν ἀντιδρώντων.
Καὶ αὐτοὶ –ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ὁμιλοῦν γιὰ Διαλόγους «ἀγάπης» μὲ τοὺς ἑτερόδοξους– δὲν ἀντέχουν οὔτε ἕναν Διάλογο μὲ τοὺς ὁμόδοξους –διάλογο ἔστω γιὰ τὰ μάτια. Καὶ εἴδαμε πώς, ἀντὶ γιὰ Διάλογο, ἐξαπέλυσαν ποικιλώνυμες ὕβρεις καὶ ἀπειλὲς κατὰ τῶν πιστῶν ποὺ προβληματίζονται, ἀγωνιοῦν, πονοῦν γιὰ τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τοὺς θεσμικοὺς ἡγέτες της· ἀπειλὲς ὅτι θὰ τοὺς ἐξουδετερώσουν καὶ ἐξοντώσουν.
Καὶ ἀρνοῦνται τὸν ἐνδο-ὀρθόξοξο Διάλογο ἀδιαφορώντας, ἂν αὐτὴ ἡ τακτικὴ ὁδηγήσει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ ἕνα ἀκόμα σχίσμα. Πιθανὸν μάλιστα, καὶ νὰ ἐπιδιώκουν τὴν λύση τοῦ σχίσματος, ἡ ὁποία –ἐπειδὴ θὰ ἀδυνατίσει ἀκόμα περισσότερο τὴν συνεκτικότητα καὶ τὴ δύναμη κρούσεως τῆς Ὀρθοδοξίας– θὰ κάνει δυνατὸ ἐπιτέλους τὸ ὅραμα τῶν οἰκουμενιστῶν γιὰ τὴν ”ἕνωση” τῶν “ἐκκλησιῶν” χωρὶς τὴν μετάνοια τῶν ἑτεροδόξων, τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τους καὶ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Μία, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο πλαίσιο δράσεως οἱ οἰκουμενιστές, πραγματοποίησαν πολυδάπανες οἰκουμενιστικὲς Ἡμερίδες τῶν 50-100 ἀτόμων, συνέχισαν τὶς θεομίσητες συμπροσευχὲς (σαφῶς ἀπαγορευμένες ἀπὸ Ἱ. Κανόνες μὲ τὴν ἀπειλή, μάλιστα, τῆς καθαιρέσεως!!!), ἀπέδωσαν τιμὲς ἁγίου –ἂν καὶ ὑποτίθεται πὼς εἶναι “ὀρθόδοξοι”– στὸν μόλις τεθνεῶτα αἱρετικό–Κόπτη Πατριάρχη Σενοῦντα, συνέχισαν στὴ Βοσνία τὴν ἐπίδοση Κορανίου σὲ μουσουλμάνους ἀξιωματούχους (κατὰ τὸ παράδειγμα τῶν Πατριαρχῶν Κων/πόλεως καὶ Ἀλεξανδρείας), συντελώντας –μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐνέργειες– στὴν περαιτέρω ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, τὴν ἰσοπέδωση ὅσων ἀντιστάσεων ἔχουν ἀπομείνει καὶ ἀντιστέκονται στὴν οἰκουμενιστικὴ ἐπέλαση.
Τὸ «κερασάκι στὴν τούρτα», ἀσφαλῶς, ἀποτέλεσε ἡ πρὸ ἡμερῶν δημοσιοποίηση ἐπιστολῆς τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, διὰ τῆς ὁποίας ζητεῖται ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡ καρατόμηση τῶν «ἀντι-οικουμενιστῶν»! Μάλιστα, αὐτὴ ἡ παραδειγματικὴ τιμωρία ἔχει σχεδιαστεῖ νὰ λάβει Πανορθόδοξη χροιὰ (καὶ προαναγγέλθηκε), ὥστε ὁ φόβος νὰ παραλύσει κάθε ἐλεύθερη ὀρθόδοξη φωνή, ὅπου γῆς. Κι αὐτὸ θὰ γίνει, ἂν τὰ μέλη τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑποκύψουν καὶ συμπορευτοῦν μὲ τὰ θελήματα τοῦ Φαναρίου.
Ἐλπίζουμε ὅτι αὐτὴ ἡ κατάπτυστη ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη, ποὺ δρομολογεῖ δυσάρεστα γεγονότα καὶ ἀναστατώσεις στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δὲν θὰ υἱοθετηθεῖ ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδο, ἀκόμα κι ἂν οἱ περισσότεροι Ἱεράρχες ἀποφεύγουν νὰ συγκρουσθοῦν μὲ τὶς «ὑπερέχουσες ἐξουσίες» τοῦ κόσμου τούτου, ὅπως κατήντησε ὁ ἄλλοτε φάρος τῆς Ὀρθοδοξίας –τὸ πολύπαθο Φανάρι– στὰ χέρια τῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγόρου, Δημητρίου καὶ τοῦ σκληρότερου πάντων, τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Καὶ ἐνῶ ὅλα αὐτὰ ἔχουν δρομολογηθεῖ, ὁ λαὸς εὑρίσκεται σὲ μεγάλη σύγχυση, ἀγνοῶν (τῇ εὐθύνῃ τῶν Ποιμένων του) ὅτι δὲν ὀφείλει καμιὰ ὑπακοὴ σὲ αἱρετίζοντες –φανερῶς καὶ ποικιλοτρόπως– Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους. Καὶ τὸ ἀκόμα χειρότερο· οἱ πιστοὶ ποὺ ἀντιστέκονται κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἔχουν καταφέρει νὰ ἐνεργοῦν ἀπὸ κοινοῦ, μὲ εὐθύνη ὅλων μας, ἀλλὰ καὶ ἐξ αἰτίας τῶν δεξιοτεχνικῶν χειρισμῶν τοῦ Φαναρίου (καὶ πίσω ἀπὸ αὐτὸ τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ ἔχει ἐμπειρία αἰώνων στὸ «διαίρει καὶ βασίλευε»). Καὶ ἂν καὶ τώρα δὲν συνεργασθοῦν ἐν ὁμονοίᾳ καὶ ταπεινώσει οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ –μὲ μοναδικὴ βάση τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων κι ὄχι τὶς προσωπικὲς ἑκάστου θέσεις– τὸ ἐπιπολάζον σχίσμα στὴν ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία θὰ γίνει πραγματικότης πρὸς χαρὰν τοῦ οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη καὶ τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ προετοιμάζει αἰῶνες τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἀκόμα πρὸς “δικαίωσιν” τῶν ἤδη ἐν σχίσματι εὑρισκομένων καί, ἀσφαλῶς, πρὸς μεγίστην χαρὰν τοῦ ἀρχεκάκου διαβόλου.
Τὸ μπαρὰζ ἐπιθέσεων τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων, κληρικῶν καὶ θεολόγων, σημειώθηκε κυρίως, ἐπειδὴ τοὺς τελευταίους μῆνες οἱ ἀκολουθοῦντες τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση πιστοί, προέβησαν σὲ συγκεκριμένες ἀντιδράσεις κατὰ τοῦ πρωταίτιου τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ. Βαρθολομαίου καὶ ὅσων φίλων τοῦ Φαναρίου· δηλαδὴ
α) κατὰ τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου,
β) τοῦ φρικτῶς ὑβρίζοντος τὴν Ἁγία Τριάδα καὶ διαστρεβλώνοντος τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα (ἡ κατοχυρωμένη καταγγελία περὶ τῶν αἱρετικῶν κακοδοξιῶν του κ. Ζηζιούλα πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο μπορεῖτε νὰ τὴν δεῖτε στὴν διεύθυνση http://aktines.blogspot.com/2011/12/blog-post_3058.html)
γ) τῶν Ἀρχιερέων: Ἀθηνῶν Ἱερώνυμου, Γαλλίας Ἐμμανουήλ, Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, Δημητριάδος Ἰγνατίου, Μύρων Χρυσοστόμου καὶ κάποιων οἰκουμενιστῶν θεολόγων.
Ἰδίως, λοιπόν, μετὰ τὴν Ἡμερίδα στὸν Πειραιᾶ, παρατηρήθηκαν συντονισμένες καὶ στοχευμένες ἀντιδράσεις καὶ ἐνέργειες τῶν οἰκουμενιστικῶν δυνάμεων –ὅλες μέσα σὲ ἕνα περίπου μῆνα– διὰ τῶν ὁποίων παραθεωροῦνται καὶ ἀνατρέπονται ἐκ θεμελίων βασικὰ σημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ποὺ ἀφοροῦν τὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς αἱρετικούς. Καὶ τὸ θλιβερὸ εἶναι, πὼς ὅλες αὐτὲς οἱ ἀντιδράσεις –ὑπὲρ τῆς νομιμότητας καὶ ἡ ἀναγκαιότητα τῶν θεολογικῶν Διαλόγων, ἀλλὰ καὶ οἱ λοιδωρίες– παρουσιάζονται χωρὶς θεολογικὰ ἐπιχειρήματα· ἐπιχειροῦν νὰ καταστείλουν τὴν ὀρθόδοξη φωνή, μὲ μόνο προσωπικὲς ἐκτιμήσεις καὶ ὅσο κῦρος τοὺς δίδει τὸ ἐπισκοπικὸ ἢ ἀκαδημαϊκὸ ἀξίωμά τους!
Ἀπὸ τὸ μπαρὰζ αὐτὸ τῶν ἐπιθέσεων, παρουσιάζουμε τὶς ἑξῆς:
* Πρῶτα-πρῶτα περὶ τοῦ ὑποστηρίζοντος τὴν κακοδοξία περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας» μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου (ἡ Μηνυτήρια Ἀναφορά μας πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο γι’ αὐτήν του τὴν κακοδοξία, οὐδέποτε ἐξετάστηκε· μπορεῖτε νὰ τὴν διαβάσετε στὴν διεύθυνση www.kosmasflamiatos.blogspot.com/2010/02/201004-3.html). Ὁ κ. Σαββᾶτος, μετὰ καὶ τὶς πρωτάκουστες κατηγορίες ποὺ ἐξαπέλυσε ἐναντίον συναδέλφων του ἐπισκόπων, ἐξαναγκάστηκε σὲ παραίτηση ἀπὸ τὴ θέση τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στοὺς Διαλόγους. Στὴ συνέχεια μετέβη στὸ Πατριαρχεῖο, γιὰ “νὰ κάνει τὰ παράπονά του” στὸν ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ τύχει τῆς προστασίας τοῦ ὁμοϊδεάτη του κ. Βαρθολομαίου. Κι ὁ κ. Βαρθολομαῖος τὸν ὑποδέχθηκε, ὡς στοργικὸς πατὴρ καὶ προστάτης κάθε οἰκουμενιστῆ καὶ κακόδοξου ἐπισκόπου, καὶ «ἀναφερόμενος στὴν συμμετοχὴ τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας στοὺς διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους», δήλωσε τὰ ἑξῆς ἐκπληκτικά: πὼς ὁ αἱρετίζων μητροπολίτης Μεσσηνίας ἀποτελεῖ «πολύτιμο στέλεχος ὄχι μόνο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας». Εἶναι, συνέχισε «τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Προέδρου τοῦ Διαλόγου μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου... Ἐκφράζει τὴν αὐθεντικὴ φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸν χρειαζόμαστε καὶ τὸν ἐκτιμοῦμε»!!! (3/3/2012).
amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=8601
* Σὲ Διεθνὲς Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκε στὸ Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Πεντέλη –πάλι μέσα στὸν Μάρτιο– (12-13/3/2012) μὲ θέμα "Θεολογικὲς Σπουδὲς καὶ Οἰκουμένη" ὁ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος, ὕβρισε τοὺς ἐμμένοντας στὴν πατροπαράδοτη πίστη, χαρακτηρίζοντάς τους «ὡς ζηλωτὲς ἐν ὀνόματι μιᾶς ἰδεολογικοποιημένης Ὀρθοδοξομανίας»! Ἐπίσης, τὴν ἐπιμονή τους νὰ ἐπικαλοῦνται καὶ ἐφαρμόζουν τὴν Πατερικὴ διδασκαλία, χαρακτηρίζει ὡς «ἀντιοικουμενικὴ προπαγάνδα»! Δηλώνει ἀκόμα, πὼς εἰς πεῖσμα τῶν ἀντιδράσεών τους αὐτῶν, ἐμεῖς «θὰ συνεχίσουμε νὰ προκαλοῦμε τὸ διάλογο (σ.σ. διάλογο, ὅμως, μόνο μὲ τοὺς αἱρετικούς, γιατὶ οἱ ὁμόδοξοι πιστοὶ τοῦ προκαλοῦν ἀλλεργία) γιατὶ πιστεύουμε ὅτι μόνο μέσα ἀπὸ τὸ διάλογο δικαιώνονται οἱ πατέρες». Δηλαδὴ διαστρέφει φρικτὰ τὴν θεολογία καὶ ποιμαντικὴ τῶν Πατέρων ὁ κ. Σαββᾶτος καὶ χρεώνοντας στοὺς Ἁγίους Πατέρες τὶς δικές του ἀθλιότητες (ὅπως καὶ τῶν συντρόφων του οἰκουμενιστῶν), διαγράφει τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐκφράστηκε ἀπὸ τὸν ἀπ. Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἐντέλλεται: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»[1].
Καταλήγοντας ὁ κ. Σαββᾶτος «σημείωσε, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι “ἡ πρόταση τοῦ Γεωργίου Φλωρόφσκυ γιὰ <ἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρες>, στὴν οἰκουμενική της προοπτική, καὶ ἡ κίνηση τῆς νεοπατερικῆς σκέψης σ’ αὐτὸ ἀποσκοποῦσε. Ἡ ἐπιστροφὴ δὲν σημαίνει ἀντιγραφὴ ἀλλὰ μία δημιουργικὴ ἐπιστροφή, ἡ ὁποία συνεπάγεται ὄχι ἁπλῶς μία ἑρμηνεία τοῦ παρελθόντος ἢ μία λεκτικὴ ἐπανάληψη καὶ μόνο ὅρων καὶ ἐκφράσεων, ἀλλὰ μία δημιουργικὴ προσφορὰ πρὸς τὸ μέλλον».
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=8702
* Στὴ συνέχεια, καὶ ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας ἑστίασε τὸ ἐνδιαφέρον του στοὺς Διαλόγους. Εἶπε ὁ κ. Ἐμμανουὴλ (15/3/2012) πὼς ὁ κ. «Βαρθολομαῖος ἔχει περιγράψει τὴ συμμετοχὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου στὸ διάλογο, σημειώνοντας πὼς προσεγγίζουμε τὸν διάλογο μέσα στὸ πνεῦμα τῆς ἀγάπης, εἰλικρίνειας καὶ τιμιότητας. Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια ὁ διάλογος προϋποθέτει ἰσότητα»!!!
* Καὶ ἕπεται συνέχεια. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, μετὰ τὴν ἐπιστροφή του ἀπὸ τὸ Φανάρι, ὅπου πληροφορήθηκε ἀπὸ τὸν κ. Βαρθολομαῖο τὴν πατριαρχικὴ ἀπόφαση γιὰ πανορθόδοξη τιμωρία τῶν Ὀρθοδόξων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀντιστέκονται στὴν λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δήλωσε, προκαταλαμβάνοντας καὶ ἀντικαθιστώντας τὴν Σύνοδο: «Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δὲν ἔχει παρατηρήσει σημεῖα μὲ βάση τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ποῦμε πὼς διακόπτουμε τὸν διάλογο» amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=8874. Καὶ σὲ Συνέντευξή του στὸ Mega (2/4/2012), δήλωσε μὲ τὴν «εὐαισθησία» διαχειριστῆ μιᾶς πολυεθνικῆς ἑταιρείας, ψυχρὰ καὶ τεχνοκρατικά, πὼς ὅποιος Ἐπίσκοπος διαφωνεῖ μὲ ἀποφάσεις οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων ὀφείλει νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία!!! (ἔστω κι ἂν συμφωνεῖ μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας)· κι αὐτὸ γιὰ νὰ εἶναι ἔντιμος παίκτης, ὡς μέλος τῆς σύγχρονης δεσποτοκρατίας, ἰδοὺ ἡ ἐξωφρενικὴ λογική του: «Τώρα, ἔρχεται ἕνας (ἐπίσκοπος), ὁ ὁποῖος ἔχει διαφορετικὴ ἄποψη... Δύο δρόμους ἔχει. Ἢ νὰ πεῖ ὅτι ἐγὼ δὲν συμφωνῶ καὶ νὰ προχωρήσει ἡ διαφοροποίησή του πρὸς τὸ κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας (σ.σ. γιὰ νὰ τὸν κατατομήσουν), ἢ νὰ πεῖ ὅτι, ἀφοῦ δὲν μὲ ἐκφράζει αὐτὸς ὁ χῶρος, ἀποχωρῶ. Δὲν εἶναι τίμιο νὰ εἶναι καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο»! Ἀληθινὰ ὀρθόδοξη Πίστη, λοιπόν, γιὰ τὸν κ. Ἱερώνυμο, δὲν εἶναι ἡ διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἡ κατευθυνόμενη ἀπὸ τὸ Φανάρι «ὀρθοδοξία»!
* Ἀλλὰ ἔχουμε στὸ ἴδιο χρονικὸ διάστημα κι ἄλλη συμπληρωματικὴ ἐπίθεση, ἀπὸ τὸν ἴδιο χῶρο τῶν φανατικῶν κι ἀδιόρθωτων οἰκουμενιστῶν· ἐκείνη τοῦ πολύξερου κ. Πανώτη, ὁ ὁποῖος γράφει καὶ τὰ ἑξῆς δύο ἐξωφρενικὰ καὶ ἀνιστόρητα (ἀφοῦ ἱστορία γι’ αὐτὸν εἶναι ἡ φωνὴ τῶν ἀφεντάδων τοῦ Φαναρίου): α) ὅτι ἡ «“Συνοδικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ 1920”, ποὺ στὰ χρόνια μας ἐμπαθεῖς καὶ φαιδροὶ τὴν κατασυκοφαντοῦν..., ἀποτελεῖ καθαρὴ ἔκθεση τῶν μέχρι τότε διαχρονικῶν θέσεων τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ δεν ἐμπνεόταν οὔτε ἀπὸ ἀλλότριες θεωρίες Ἐκκλησιῶν π.χ, “κλάδων” κ.τ.λ., οὔτε ἀπὸ τὸ φάντασμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»! β) «οἱ Πανορθόδοξες Διασκέψεις καὶ οἱ δύο ἐξ αὐτῶν, τοῦ 1963 καὶ τοῦ 1964, τροχοδρόμησαν ἐπίσημα τὸν Θεολογικὸ Διάλογο μὲ ὁμόφωνη ἀπόφαση»!!! Καὶ καταλήγει, προτείνων καθαιρέσεις ὀρθοδόξων πιστῶν (συγκεκριμένα τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς): «Οἱ Σέρβοι ἔδειξαν στὸν Ἀρτέμιο τὴν πόρτα, οἱ Ἕλληνες, τί; Εὔλογα ἀπορῶ» (Ἀρ. Πανώτη («”Τακτική” τῆς Ἐκκλησίας ὁ διάλογος»! 15/3/2012).
* Ἀλλὰ καὶ ὁ μητροπολίτης Μύρων Χρυσόστομος, ἐπιστρατεύθηκε κι αὐτὸς στὴν κοινὴ λυσσαλέα ἐπίθεση κατὰ τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν καί, τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ Φανάρι, ἀντὶ νὰ ἐξάρει τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπιτέθηκε κατὰ ἐπισκόπων, καθηγητῶν Πανεπιστημίου καὶ πιστῶν, ἐπειδὴ τὴν ὑπερασπίζονται ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τοῦ Φαναρίου καὶ καυτηριάζουν αἱρετικὲς διδασκαλίες τύπου Ζηζιούλα· δὲν δίστασε δὲ νὰ τοὺς ὀνομάσει «ἄρρωστα μυαλά»!
* Ὁ καθηγητὴς Πέτρος Βασιλειάδης, ἐξάλλου, ὀλίγιστος ἀλλὰ ἀπαραίτητος κρίκος στὸν ὀρμαθὸ τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πρόσφερε κι αὐτὸς στὸ μπαρὰζ τῆς συντονισμένης ἐπιθέσεως τοῦ Φαναρίου, τὶς πολύτιμες οἰκουμενιστικὲς ὑπηρεσίες του. Παρουσίασε ὡς ὀρθόδοξους τοὺς αἱρετικοὺς Ἀντιχαλκηδόνιους καὶ ἐκθείασε τὸν μόλις παραιτηθέντα Ἀγγλικανὸ Ἀρχιεπίσκοπο Rowan Williams (ἐπίσημο ὀπαδὸ τῆς παγανιστικῆς-εἰδωλολατρικῆς δοξασίας τοῦ Δρυϊδισμοῦ), ὁ ὁποῖος θεωρεῖ θεμιτὴ ἀπὸ θεολογικῆς σκοπιᾶς τὴν χειροτονία τῶν γυναικῶν»! (19/3/2012).
* Δὲν μποροῦσαν νὰ λείψουν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐνορχηστρωμένη ἐπίθεση οἱ καθηγητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μερικοὶ ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι ἐνεργὰ μέλη κατὰ τοὺς διεξαγόμενους Διαλόγους· ἀνέλαβαν πρωτοβουλία νὰ ἀποστείλουν Ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο (29/3/2012), διὰ τῆς ὁποίας καὶ αὐτοὶ ὑπεραμύνονται τοῦ «διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ διαλόγου», ὡσὰν νὰ ἀγνοοῦν ὅτι αὐτὸς διενεργεῖται κατὰ παράβασιν Εὐαγγελικῶν καὶ Πατερικῶν ἐπιταγῶν· ζητοῦν δέ, νὰ ληφθοῦν μέτρα κατ’ ἐκείνων ποὺ ἐναντιώνονται στοὺς Διαλόγους, ἀφοῦ θεωροῦν ὅτι οἱ Διάλογοι ἔχουν ἀποφασισθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, καὶ ἄρα οἱ ἀντιδρῶντες ἐναντιώνονται στὸ Συνοδικὸ πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ κ.κ. καθηγητές, ὅμως, ποὺ ἔλαμψαν διὰ τῆς ἀπουσίας τους, κατὰ τὴν συζήτηση σημαντικῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων (κυρίως θεμάτων Πίστεως), ἀποφάσισαν τώρα νὰ μιλήσουν, ἀποκρύπτοντες, ὅτι ἡ Συνοδικότητα τὴν ὁποία ἐπικαλοῦνται, ἀλλὰ καὶ οἱ Διάλογοι, ἔχουν πάρει διαζύγιο ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια! Ὅπως σωστὰ παρατηρήθηκε: ποῦ ἦσαν οἱ κ. καθηγητὲς, ὅταν π.χ. ταπεινώθηκε ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν Πάπα ὡς «ἐλλειματικὴ Ἐκκλησία», καὶ ὅταν στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε ὑποχρεώθηκε ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε. νὰ ἀρνηθεῖ μέρος τῆς Ἐκκλησιολογίας της;
Γιατί, ἐπίσης, παραπλανοῦν τοὺς πιστοὺς –χρησιμοποιώντας τὸ κῦρος τοῦ Πανεπιστημιακοῦ– ὡς πρὸς τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων τοῦ 1054, παρουσιάζοντάς τα ὡς ἔγκυρα; Δὲν γνωρίζουν πὼς τὰ ἀναθέματα, ἐνῶ ἐκυρώθησαν Πανορθοδόξως, κατηργήθηκαν μονομερῶς ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὁ δὲ Λαὸς τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχει ἀποδεχθεῖ αὐτὴν τὴν μονομερῆ ἄρση; Ποτέ, τέλος, δὲν ἀνέγνωσαν στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία –ποὺ ἐδιδάχτηκαν καὶ διδάσκουν– ὅτι ὑπῆρξαν ἑκατοντάδες Συνοδικὲς ἀποφάσεις, ποὺ ἡ Ἐκκλησία τελεσίδικα τὶς κατεδίκασε ὡς κακόδοξες καὶ ληστρικές; Ποιό εἶναι γι’ αὐτοὺς κριτήριο Ὀρθοδοξίας καὶ Ἀλήθειας; Τὸ ἐὰν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συμφωνεῖ μὲ τὸ Οἰκουμενιστικὸ Πατριαρχεῖο, ἢ τὸ ἐὰν συμφωνεῖ μὲ τὴν διαχρονικὴ ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων;
Ὁ πατριαρχικός, ὅμως, δημοσιογράφος τοῦ Amen, Ν. Παπαχρήστου, ἐπισημαίνει σὲ τρεῖς σειρές, μιὰ παράδοξη “σύμπτωση”: «Ἡ πρωτοβουλία –γράφει– τῆς Ἀκαδημαϊκῆς Κοινότητας συμπίπτει χρονικὰ μὲ τὴν ἐπιστολὴ-καταπέλτη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου πρὸς τὸν Προεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο». Ἂν λάβουμε ὑπ’ ὄψιν ὅτι τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Πατριάρχη εἶναι ὁ μητροπολίτης Προύσης Ἐλπιδοφόρος, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ καθηγητὴς –ἄρα συνάδελφος τῶν παραπάνω καθηγητῶν– στὸ Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ἀντιλαμβάνεται κανεὶς πὼς πίσω ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ αὐτὴ κρύβεται τὸ μακρὺ χέρι τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου.
* Ἀλλὰ καὶ ἕνας ἄλλος δημοσιογράφος, στηλοβάτης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ καταφύγιο κάθε οἰκουμενιστικῆς πιρουέτας τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν ὁμοίων του, διετύπωσε ὡς ἔπαινο καὶ κολακεία τοῦ κ. Βαρθολομαῖο μιὰ φράση, ἡ ὁποία οὐσιαστικὰ ἀποτελεῖ τὸ μελανότερο σημεῖο τῆς πατριαρχίας του: «Ἂν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος (ἔγραψε) μείνει στὴν ἱστορία, θὰ μείνει ὡς Διάλογος, δηλ. ὡς ὁ Πατριάρχης ποὺ προώθησε μὲ κάθε τίμημα τὸν διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ διάλογο. Πιστεύουμε πὼς ὁ Διάλογος μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν καὶ μεταξὺ τῶν θρησκειῶν –καὶ δὴ τῶν μονοθεϊστικῶν– εἶναι μονόδρομος» (panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2012/03/blog-post_15.html).
Ακόμα και τὶς πρῶτες μέρες τοῦ Ἀπριλίου (3/3/2012), συνεχίζονται, ἀπὸ τὰ συμμάχους τοῦ Πατριάρχη, οἱ ὕβρεις κατὰ τῶν πιστῶν, ποὺ τολμοῦν νὰ καταγγέλλουν τὶς αἱρετικὲς φαναριώτικες ἀσχήμιες. Μὲ τίτλο "EΓΕΙΡΕΣΘΕ! "Ὲὰν δὲν ἐπιθυμεῖτε ναοὺς ὡς μπάρ..." ὁ ἐπίσκοπος Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος γράφει:
«Ὡσὰν δὲ νὰ μὴν ἤρκουν αὐτά, καὶ εἰς τὴν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν, ἔχομεν καὶ τὰς "ἐξωτικὰς ὀπώρας" τοῦ νέο-γεροντισμοῦ, τοῦ παθολογικοῦ νέο-συντηρητισμοῦ καὶ τῆς "θεολογικῆς ἀλητείας", αἱ ὁποῖαι μόνον εἰς τὴν ἀποπλάνησιν τῶν ἀδαῶν καὶ συχνάκις "θεουσῶν" ἀποσκοποῦν, μὲ ἀπρόβλεπτους καὶ ὀλεθρίας συνεπείας... Εὐτυχῶς δὲν ἔχομεν μέχρι τοῦδε βρυχηθμοὺς καὶ συριγμούς, ἀλλὰ μόνον ἀποχωρήσεις καὶ ἀναθέματα!».
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2012/04/blog-post_03.html
Εἶναι φοβερό! Οἱ στοιχειοθετημένα κατηγορούμενοι γιὰ αἵρεση, καὶ πρὶν ἀπολογηθοῦν καὶ ἀποσείσουν τὶς κατηγορίες, ἑτοιμάζονται νὰ τιμωρήσουν τοὺς καταγγέλοντας, ὄχι ἐπειδὴ ἔχουν τὴν Ἀλήθεια, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔχουν τὴν ἐξουσία! Καὶ θέλουν νὰ τοὺς τιμωρήσουν ὄχι γιὰ κάποια αἵρεση, ἀλλὰ γιατὶ διαμαρτύρονται γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, καθὼς τοῦτο τοὺς ὑπαγορεύει ἡ συνείδησή τους!
Ἀλλὰ τὴν ἐξουσία εἶχαν στὰ χέρια τους, Παναγιώτατε, Σεβασμιώτατοι καὶ ἐλλογιμώτατοι, καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή, οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι!
* * *
Εἶναι ἀρκετὰ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα ποὺ προσκομίσαμε, γιὰ νὰ καταδείξουν τὴν μεγάλη ἐνόχληση τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν ὁμοϊδεατῶν του· ἐνόχληση ποὺ τοὺς ὁδήγησε σὲ μιὰ κλιμακούμενη ἀντεπίθεση, μὲ κορυφὴ τὴν ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη. Μιὰ ἐπιστολὴ ἀνούσια, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ ἐκφοβισμό, ἀπειλὲς καὶ ἐκδικητικὴ δίψα κατ’ ἐκείνων ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ὑποταχθοῦν στὰ κελεύσματά του (καὶ θυμίζουν τὸν ἀλήστου μνήμης Λατινόφρονα πατριάρχη Βέκκο), δὲν προσφέρει οὐδένα θετικὸ στοιχεῖο· ὁ Πατριάρχης, ὑπέρμαχος τῶν Διαλόγων μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀποκλείει τὸν Διάλογο μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους! Γιὰ τοὺς Ὀρθόδοξους, μόνο μιὰ γλῶσσα γνωρίζει: τὴν γλῶσσα τῆς περιφρόνησης, τῶν ἀπειλῶν καὶ τῶν τιμωριῶν. Καὶ ἡ μόνη ἐκδήλωση ποὺ τοὺς ἐπιτρέπει, εἶναι ἡ ὑποταγὴ καὶ ἡ ὑπακοὴ στὶς εἰλημμένες ἀποφάσεις τῆς ἄνευ ποιμνίου φαναριώτικης Συνόδου!
Ἡ ἐπιστολή του, λοιπόν, αὐτή, ἔχει μὲν ἐκκλησιαστικὴ ἐπιχειρηματολογία καὶ ἐπίχρισμα, κάτω ἀπ’ αὐτά, ὅμως, κρύβονται καὶ ἀποκαλύπτονται οἰκουμενιστικὲς καὶ παπικὲς ἐπιδιώξεις.
Κατ’ ἀρχάς, αὐτὴ ἡ ἐπιστολὴ τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἀποτελεῖ ὠμὴ παρέμβαση, μιὰ «πρωτοφανῆ ἐκκλησιαστικὴ εἰσπήδηση στὰ ἐσωτερικὰ μίας ἄλλης Ἐκκλησίας», ὅπως δήλωσαν ἐνοχλημένοι Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (δεῖτε ἱστολόγιο Romfea, 1/4/2012, «Ἐνοχλημένοι γιὰ τὶς "ὑποδείξεις"»). Μάλιστα, αὐτὴ ἡ «εἰσπήδηση» συμβαίνει γιὰ δεύτερη φορά. Ἡ πρώτη ἐπέμβαση στὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὸ ἴδιο θέμα ἔγινε, ὅταν κυκλοφόρησε ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», καὶ τότε, πάλι ζήτησε τὴν τιμωρία τῶν συνταξάντων τὴν «Ὁμολογία», ἀλλὰ ἡ Ἱ. Σύνοδος δὲν ἔκανε τὸ χατήρι τοῦ Παναγιωτάτου. «Τὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν, ὅμως, οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ»!
Ἀλλὰ μήπως, γιὰ νὰ τὸ ἐπιχειρεῖ δεύτερη φορὰ ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ἔχει πληροφορίες ὅτι τώρα ἐπηρεάζει περισσότερους Μητροπολίτες; Μήπως ἔχει διαβεβαιώσεις ἀπὸ Ἕλληνες Ἐπισκόπους ὅτι θὰ δείξουν ἀνάλογη συμπεριφορὰ ὑποτακτικοῦ, ὅπως ἐκείνη ποὺ ἔδειξε πρὶν λίγες ἑβδομάδες ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τσεχίας κ. Χριστοφόρος; ὁ ὁποῖος σὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν κ. Βαρθολομαῖο δηλώνει ὑποταγὴ καὶ μετάνοια, καὶ ἱκανοποιώντας τὴν φιλοδοξία του, τὸν ἀναγορεύει Πάπα τῆς Ἀνατολῆς, γράφων: «Παναγιώτατε, θὰ θέλαμε νὰ ἐκφράσουμε τὴ βαθιά μας μεταμέλεια» πρὸς «τὸ πολυσέβαστο πρόσωπό Σας», τὸ ὁποῖο «ἔχουμε λυπήσει... Σᾶς ἀναγνωρίζουμε ὡς πρῶτο μεταξὺ τῶν ἄλλων Πατριαρχῶν καὶ Ἀρχιεπισκόπων»! (δημοσίευση στὸ ἱστολόγιο «Amen» τὴν 1/4/2012). Θέλουμε νὰ πιστεύουμε, ὅτι ἂν ἔτσι σκέπτεται, θὰ διαψευσθεῖ.
* * *
Ἕνα ἄλλο σημεῖο ἄξιο παρατηρήσεως εἶναι, πὼς ὁ πατριάρχης καὶ οἱ ὀπαδοί του, εἶναι ἁρματωμένοι μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνες, τοὺς ὁποίους, ὅμως, χρησιμοποιοῦν ὡς «κανόνια» γιὰ νὰ πλήξουν τοὺς ἀνυπάκοους (ὅταν αὐτοὶ τυχαίνει ἢ νὰ εἶναι ἀνίσχυροι, ἢ νὰ μὴ ἔχουν ἰσχυρὰ χαρτιά ἢ...)· καὶ τοὺς πλήττουν, ὄχι κυρίως γιὰ θέματα Πίστεως, ἀλλὰ κυρίως γιὰ θέματα διοικητικὰ καὶ ἐξουσιῶν. Ἡ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως εἶναι τριτεῦον θέμα γιὰ τοὺς Φαναριῶτες! Γιὰ τὰ θέματα τῶν πολυπληθῶν παραβάσεων σὲ θέματα Πίστεως καὶ ἠθικῆς, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες μένουν ἀχρησιμοποίητοι, ἔχουν «μπεῖ στὸ θησαυροφυλάκιο» πρὸς φύλαξη, ὡς μουσειακὸ εἶδος (ρῆσις Ἀθηναγόρα).
Παραδείγματα: Χρησιμοποίησε ὁ κ. Βαρθολομαῖος τοὺς Ἱ. Κανόνες γιὰ νὰ τιμωρήσει τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο μὲ «ἀκοινωνησία», ἀλλὰ ἀνέχθηκε τὸν μητροπολίτη πρ. Ἀττικῆς Παντελεήμονα καὶ τὶς παραξενιὲς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας! Ἐπίσης καμιὰ ἀντίδραση δὲν προέβαλε τὸ Φανάρι γιὰ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ τὴν Φιλλανδικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Γρηγοριανοῦ Πασχαλίου! Ἐπίσης, οὐδόλως ἐνοχλήθηκε, ὅταν ὁ «Ὀρθόδοξος Ἀρχιεπίσκοπος Φιλλανδίας Λέων ἀναγνώρισε τοὺς πολιτικοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων!... Ἡ ἐγγραφὴ ἐνοριτῶν ὡς ζεύγους τοῦ ἰδίου φύλου δὲν ἀποτελεῖ πρόβλημα, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Λέοντα: "Ὅποιος εἶναι ἐγγεγραμένος ὡς ζευγάρι μὲ ἄτομο τοῦ ἰδίου φύλου, δὲν μπορεῖ νὰ ἐνταχθεῖ στὶς τάξεις τῆς ἱερωσύνης. Ἀλλὰ γιὰ τοὺς λαϊκοὺς συνεργᾶτες καὶ ἐργαζόμενους δὲν θέτουμε τὰ ἴδια κριτήρια"»!
Βλέπει, λοιπόν, κανείς, πὼς οἱ σοβαροφανεῖς αὐτοὶ Ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι, χάριν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀμνηστεύουν τὶς πολυπληθεῖς, μισητὲς ἀπὸ τὸν Θεὸ συμπροσευχές, τὰ αἴσχη τῶν αἱρετικῶν συμφωνιῶν, ἀλλὰ καὶ πολλὲς ἀντορθόδοξες ἀποφάσεις τῶν Διαλόγων, διὰ τῶν ὁποίων ταπεινώνεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἐξισοῦται μὲ τὶς αἱρετικὲς «ἐκκλησίες» τῆς Δύσεως. Τὰ τελευταῖα αὐτὰ οἰκουμενιστικὰ κατορθώματα εἶναι πασίγνωστα, ἀλλὰ θὰ τὰ ἀναφέρουμε ἐπιγραμματικά:
Ι) Ἡ συνοδικὴ ἄρση τὸ 1965, ἐπὶ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, τῶν ἀναθεμάτων κατὰ τῶν Παπικῶν. Αὐτὴ ἡ ἄρση ἀντίκειται στὴν ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ δὴ στὸ Συνοδικὸ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐφ’ ὅσον δὲν ἤρθησαν οἱ αἰτίες ποὺ προκάλεσαν τὰ ἀναθέματα.
ΙΙ) Οἱ Συμφωνίες τοῦ Σαμπεζὺ (1991) καὶ τοῦ Μπάλαμαντ (1993), διὰ τῶν ὁποίων οἱ ἐκπρόσωποί μας ἀναγνώρισαν τὰ μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ τῶν Παπικῶν ἀντίστοιχα. Ἀποδέχτηκαν τὸ «κοινὸ βάπτισμα» μὲ τοὺς Παπικούς, ὡσὰν νὰ ἔχουν καὶ οἱ αἱρέσεις ἔγκυρο Βάπτισμα καὶ σωτηρία.
«Στὴ συμφωνία τοῦ Μπαλαμὰντ ἀσκήθηκε ἐντονωτάτη κριτικὴ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ... θεωρεῖ “τὸ περὶ Οὐνίας κείμενο τοῦ Μπαλαμὰντ ὡς ἀπαράδεκτον ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου”» (Ἐφημ. “Ἐκκλησιαστικὴ Ἀλήθεια”, ἀρ. 393/16.1.1995, σελ. 1, 7). [Ἄραγε, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρνηθοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ νὰ συμφωνήσουν μὲ τὰ λεγόμενα τοῦ Πατριάρχη, ὅτι τάχα μένει πιστὸς στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ Πίστη; Εἶναι δυνατὸν νὰ διαφεύγει τῆς προσοχῆς των ὅτι οἱ κοινότητες τῶν αἱρετικῶν θεωροῦνται πιὰ «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες»; ὅτι ἔγιναν ἀποδεκτὲς οἱ «θεωρίες τῶν κλάδων», τῶν «δύο πνευμόνων» καὶ τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας»;].
ΙΙΙ) Ἡ Βαπτισματική θεολογία: Δὲν παρεκλίνει ἀπὸ τὴν Πίστη ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὅταν συμβουλεύει τοὺς πιστοὺς νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν αἵρεση, δηλώνοντας (ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὸν Πάπα στὶς 29/6/1995): «Παρακινοῦμε τοὺς πιστούς μας, Καθολικοὺς καὶ Ὀρθοδόξους, νὰ ἐνισχύσουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότητας, τὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βάπτισμα»; Καὶ πὼς «ἡ Μικτὴ Ἐπιτροπὴ ἠδυνήθη νὰ διακηρύξη ὅτι αἱ Ἐκκλησίαι μας ἀναγνωρίζονται ἀμοιβαίως ὡς ἀδελφαὶ Ἐκκλησίαι, ὑπεύθυνοι ἀπὸ κοινοῦ διὰ τὴν διατήρησιν τῆς μοναδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ...»; (Περιοδ. «Ἐπίσκεψις», 520/31.7.95, σ. 19-20). Ἂν δὲν ἀποδεχόταν καὶ δὲν δίδασκε αὐτὲς τὶς κακοδοξίες, ποιός θὰ ἀρνιόταν νὰ τὸν τιμήσει ὡς ὀρθόδοξο;
Ὁ κύριος εἰσηγητής, αὐτῆς τῆς παναιρετικῆς οἰκουμενιστικῆς διδασκαλίας, ὁ Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας, ἀπὸ χρόνια ἔχει ὑποστηρίξει ὅτι «ἐντὸς τοῦ βαπτίσματος, ἀκόμη καὶ ἂν ὑπάρχει μία διάσπαση, μία διαίρεση, ἕνα σχίσμα, ἀκόμη μπορεῖς νὰ μιλᾶς γιὰ Ἐκκλησία»!
ΙV) Ἡ ἰσότιμη ἔνταξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ Π.Σ.Ε., πράξη ἡ ὁποία ἀκυρώνει πλῆθος εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καὶ Ἱερῶν Κανόνων, ἀποτελεῖ τὴν «μεγαλύτερη ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας»! Αὐτὴ ἡ προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτυπώνεται στὴν ἀπόφαση τῆς 9ης Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. (Porto Alegre, ΦΕΒ 2006) ὅπου οἱ ἐκπρόσωποί μας δέχθηκαν ὁτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν ποὺ διδάσκουν οἱ “ἐκκλησίες” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι «διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης καὶ ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνευματος»!
Γιὰ νὰ καταλάβει κανεὶς τὸ μέγεθος τῆς ἐξαπάτησης τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἀπὸ τοὺς πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους, σημειώνουμε ὅτι, συμμετέχουν στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους οἱ «ὀρθόδοξοι» ἐκπρόσωποί μας μαζὶ μὲ Οὐνίτες, παρόλο ποὺ ἡ ἀπόφαση τῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως τῆς Ρόδου (1963), ἦταν ρητή: προϋπόθεση ἐνάρξεως τοῦ Διαλόγου ἦταν ἡ κατάργηση τῆς Οὐνίας. Ἡ Οὐνία, λοιπόν, ὄχι μόνο δὲν καταργήθηκε, ἀλλὰ ἀναβαθμίστηκε καὶ συμμετέχει μὲ ἰσότιμο(!) ἐκπρόσωπό της στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους!
Ὁ πατριάρχης, λοιπόν, κ. Βαρθολομαῖος, διδάσκει ἢ ἀνέχεται τὶς παραπάνω αἱρετικὲς διδασκαλίες, ἀλλὰ καὶ τὴν καινοφανῆ θεωρία περὶ ὑπάρξεως ἑνὸς Πρώτου στὴν Ἐκκλησία.
Ἡ τελευταία αὐτὴ καινοφανὴς θέση περὶ Πρώτου, δὲν ἔχει προσεχθεῖ ἰδιαιτέρως· ἀποτελεῖ παραλλαγὴ τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα καὶ προετοιμασία γιὰ ἕνα παγκόσμιο Πρῶτο, ὅπως τὰ ἔχουν παρουσιάσει ὁ κ. Ζηζιούλας καὶ ὁ Ἀρχιδιάκονός του, νῦν ἐπίσκοπος Προύσης Ἐλπιδοφόρος, οἱ ὁποῖοι μάλιστα, στὴν προσπάθειά τους νὰ τὰ κατοχυρώσουν “θεολογικά”, τόλμησαν (ἀσφαλῶς ἐν θεολογικῇ παρακρούσει), ὁ μὲν πρῶτος νὰ τολμήσει νὰ εἰσάγει τὴν ἀπαράδεκτη καὶ καταδικασμένη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μ. Βασιλείου ἀρίθμηση στὴν Ἁγία Τριάδα (Πρῶτος ὁ Πατήρ, δεύτερος ὁ Υἱός, τρίτο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα!!!), ὁ δὲ δεύτερος νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι «ἡ ἄρνηση ἀναγνωρίσεως πρωτείου... συνιστᾷ αἵρεση»! Εἶπε: «Ἡ ἄρνηση ἀναγνωρίσεως πρωτείου τινός στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἑνός πρωτείου τὸ ὁποῖο δὲν μπορεῖ νὰ ἐνσαρκώσει παρά κάποιος Πρῶτος –τοὐτέστι κάποιος Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἔχει τὸ προνόμιο νὰ εἶναι ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν του Ἐπισκόπων –συνιστᾷ αἵρεση»!!! http://www.theodromia.gr/92BD47EB.el.aspx
* * *
Ἔχομεν, λοιπόν, Πατριάρχη καὶ ἐπισκόπους, ποὺ διαφυλλάττουν τὴν «ἅπαξ παραδοθεῖσαν πίστιν», ἢ ψευδεπισκόπους ποὺ λυμαίνονται τὴν ποίμνην τοῦ Χριστοῦ; Καὶ ὅταν ὅλες οἱ παραπάνω αἱρετικὲς θεωρίες κυκλοφοροῦν ὑπὸ τὴν «ἐπίβλεψη» τοῦ κ. Βαρθολομαίου, εἶναι δυνατὸν οἱ πιστοὶ νὰ μὴν ἀντιδροῦν; Καὶ ἀντὶ νὰ κατέβει ὁ Πατριάρχης ἀπὸ τὴν Ὀλύμπια κορυφὴ καὶ νὰ συζητήσει μὲ τοὺς ἀγωνιοῦντας πιστούς, ἀντὶ νὰ ἀπολογηθεῖ ἢ νὰ δικαιολογήσει μὲ θεολογικὸ λόγο τὶς αἱρετίζουσες αὐτὲς διδασκαλίες, ἀπειλεῖ μὲ καθαιρέσεις καὶ ἀφορισμοὺς τοὺς ἀνησυχοῦντας πιστούς;
Θεσσαλονίκη, 5 Ἀπριλίου 2012
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραμματέας Παναγιώτης Σημάτης
[1] Δὲς τὸ βιβλίο «Ἡ Πατερικὴ Στάση στοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους» (“Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις”), στὸ ὁποῖο μὲ ἑκατοντάδες κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων καταδεικνύεται ὅτι ἡ παραπάνω Ἐντολὴ τοῦ ἀπ. Παύλου, ἦταν καὶ εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ποὺ σταθερῶς ἐφαρμόστηκε μέχρι τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὰ πλαίσια τοῦ ὁποίου τὴν ἀλλοίωσαν ὁ Ἀθηναγόρας, καὶ οἱ ἐπίγονοί του, με τελευταῖο τὸν κ. Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς συνοδοιπόρους του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.