Μια άλλη άποψη για παρουσία Βαρθολομαίου στην ενθρόνιση Πάπα

Σανίδα σωτηρίας Βαρθολομαίου στον καταρρέοντα παπισμό!

Πως ερμηνεύεται η παρουσία του στη νέα φιέστα του Βατικανού...

  

Του Διονύση Μακρή

Πηγή: http://www.orthodoxia.gr   (26/03/2013 14:23)

 

Για την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην ενθρόνιση του επιμένοντος στην διαστρέβλωση του τριαδικού δόγματος μεγάλο-αιρεσιάρχη νεοκλεγέντος ψευδο- «επισκόπου» Ρώμης Φραγκίσκου Α’ έχουν γραφτεί ήδη πάρα πολλά σχόλια. Από τη μία πλευρά, αυτοί που υποστηρίζουν τον κοσμικού χαρακτήρα οικουμενισμό χαιρετίζουν και υπεραμύνονται της παρουσίας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην ενθρόνιση πιστεύοντας ότι η κίνηση αυτή συμβάλει θετικά στην προώθηση του ανούσιου και καταδικασμένου σε αποτυχία διαλόγου με τον Παπισμό! Μάλιστα επιστρατεύουν και μία πλειάδα δήθεν συμπεριφορών του νέου «Επισκόπου» της Ρώμης, για να δείξουν κατά τη γνωστή πλέον εδώ και δεκαετίες καραμέλα προπαγάνδας ότι κάτι αλλάζει στον Παπισμό...!!!

Από την άλλη πλευρά,
όσοι αντιτίθενται στα κοσμικά αυτά ανοίγματα του Φαναρίου επιστρατεύουν τους Αγίους Πατέρες, τις ευαγγελικές διδαχές και προπαντός την Ιερά Παράδοση προκειμένου να αποδείξουν το τραγικό λάθος του Πατριάρχη να παραστεί στην ενθρόνιση του αιρεσιάρχη, αναγνωρίζοντας έτσι εμμέσως την κακοδοξία και την εξουσία του!

Για να κατανοήσουμε ωστόσο τους λόγους που έκαναν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να παραστεί στην ενθρόνιση θα πρέπει να κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή στην πατριαρχική του πορεία! Εύκολα λοιπόν ένας ουδέτερος ερευνητής θα διαπιστώσει ότι η ποιμαντική διαδρομή του συγκεκριμένου Πατριάρχη είναι γεμάτη διενέξεις και συγκρούσεις, διαξιφισμοί και οξύνσεις κυρίως όμως με αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες! Σ’ αντίθεση με τις αιρετικές ή αλλόθρησκες δοξασίες θα διαπιστώσει ότι η συνεργασία του είναι άψογη.

Ο ιστορικός λοιπόν του μέλλοντος αναλύοντας την πορεία του μέσα από τα γεγονότα της ποιμαντορίας του είναι βέβαιο ότι στην προσωπογραφία του θα συμπεριέλαβε χαρακτηρισμούς όπως πείσμονας, καχύποπτος, φιλόδοξος, εγωκεντρικός, κακεντρεχής... προκειμένου να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του συγκεκριμένου ανδρός! Χαρακτηρισμοί τέτοιοι φυσικά δεν συνάδουν όχι απλά με κληρικό και Επίσκοπο της Εκκλησίας και μάλιστα Πατριάρχη αλλά ούτε με λαϊκό ορθόδοξο χριστιανό. Και δεν συνάδουν γιατί αντιτίθενται στον αγώνα της σωτηρίας και της αιωνιότητας!

Πέραν τούτων ο ιστορικός του μέλλοντος θα κατέγραφε τον συγκεκριμένο Πατριάρχη ως θρησκευτικό ηγέτη που χρησιμοποίησε κατά κόρον τον πατριαρχικό θεσμό προς ίδιον όφελος..! Ως θρησκευτικό ηγέτη που μόχθησε σ’ όλα τα χρόνια της ηγεσίας του να προσδώσει στον Αποστολικό θρόνο του Αγίου Ανδρέα μία κοσμική αμιγώς ισχύ! Θα τον παρουσίαζε ακόμη ως θρησκευτικό ηγέτη που κατάφερε πολλά στο οικοδομικό έργο και στις ανακαινίσεις ναών αλλά ταυτόχρονα με τις συνεχείς εκπτώσεις από την ορθόδοξη πίστη καταρράκωσε πνευματικά, υποβάθμισε και υποβίβασε τον πατριαρχικό θρόνο στα μάτια όλων ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Χριστιανών...

Κι αυτό γιατί είναι εμφανές σ’ εχθρούς και φίλους ότι στην 22χρονη ποιμαντορία του ακολουθεί και τηρεί επακριβώς και κατά γράμμα φαρισαϊκά πρότυπα! Σιωπά λ. χ. επικαλούμενος τη φυσική έδρα του Φαναρίου και του ότι βρίσκεται σε μία ισλαμική χώρα σε θέματα που άπτονται της σωτηρίας του ανθρώπου, όπως αυτό του κιναιδισμού, της μοιχείας, της πορνείας, της διαφθοράς και των ηθικών σκανδάλων, του τεκτονισμού, της χειροτονίας των γυναικών, της αλλοίωσης του τριαδικού δόγματος (βλ. περίπτωση Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού)... Παρεμβαίνει αντιθέτως δυναμικά σε ζητήματα που άπτονται της λεγομένης κοσμικής δικαιοδοσίας του αντιλαμβανόμενος αυτά με οικονομικά αμιγώς κριτήρια! Συνεργάζεται με αλλόθρησκους στο όνομα της εξασφάλισης μίας δαιμονικής ειρήνης και σατανικής αγάπης ενώ δημοσίως έχει αποφύγει μέχρι τούτη την ώρα να καταδικάσει ανοικτά και απροκάλυπτα και όχι με μισόλογα, με λεκτικά παίγνια και αοριστίες έστω και μία αιρετική δοξασία...

Ως Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας μάλιστα για λόγους ενίσχυσης της ελληνοτουρκικής φιλίας αποδέχθηκε ανάδοχο μουσουλμάνο σε ορθόδοξη βάπτιση... γεγονός που φανερώνει το πόσο σέβεται την παρακαταθήκη της Ορθόδοξης Εκκλησίας που υποσχέθηκε ότι θα τηρεί μέχρι κεραίας.  

Κι όταν κάποιος, θα γράφει ο ιστορικός, επιχειρούσε να του ασκήσει ακόμη και καλοπροαίρετη κριτική τότε όχι μόνο τον αναγόρευε σε εχθρό καλυπτόμενος πίσω από τον Πατριαρχικό θεσμό αλλά τον τιμωρούσε παραδειγματικά, λειτουργώντας ως σουλτάνος και δικτάτορας και γράφοντας στα παλαιά των υποδημάτων του τα όσα προβλέπονται από τους ιερούς κανόνες και τις παραδόσεις. Το παράδειγμα του γνωστού θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου αλλά και οι τηλεγραφικές απαράδεκτες καθαιρέσεις και εκδιώξεις κληρικών από περιοχές της δικαιοδοσίας του, όπως το Άγιο Όρος, τα Δωδεκάνησα, τη Β. Ελλάδα (Νέες Χώρες), με τελευταία πράξη του την αποπομπή από την ηγουμενία της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο του πάλαι ποτέ εκλεκτού του αρχιμανδρίτη Αντίπα Νικηταρά φανερώνουν ακριβώς τον καθαρά κοσμικό χαρακτήρα του ανδρός, δικαιώνοντας εκείνους που εδώ και καιρό υποστηρίζουν πως ως ορθόδοξοι χριστιανοί «δεν έχουμε πλέον Πατριάρχη»!

Ως εκ τούτου ένας τέτοιος κοσμικού τύπου θρησκευτικός ηγέτης είναι απόλυτα φυσικό να μεταβαίνει στο Βατικανό και να αντιπαρέρχεται μίας παραδόσεως 1000 ετών που ήθελε τους Ορθοδόξους Προκαθημένους να μην παρίστανται σε φιέστες αιρετικών... ως βασική επιλογή τους της μη αναγνώρισης και καταδίκης της κακοδοξίας τους! Με την παρουσία του, όμως ο εκπεσών στις ορθόδοξες χριστιανικές συνειδήσεις Πατριάρχης Βαρθολομαίος εμπράκτως έδωσε χέρι βοηθείας στον βυθιζόμενο από τα πάσης μορφής σκάνδαλα παπισμό!

Είναι η δεύτερη φορά που η Ορθόδοξη Εκκλησία λειτουργεί μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι ως σανίδα σωτηρίας στον θεομίσητο Παπισμό. Η πρώτη ήταν το 1439 που η τότε ηγεσία του Πατριαρχείου παρασυρόμενη, πιθανόν και πιεζόμενη από την πολιτική ηγεσία αντί να προσελκύσει τους τότε διαφωνούντες και μετέπειτα διαμαρτυρόμενους χριστιανούς, δίδοντάς τους καταφύγιο από τον θεομίσητο παπισμό που τους καταδίωκε και τους πολεμούσε μετέβη στη Φεράρα, προκειμένου να εξασφαλίσει τη στρατιωτική βοήθεια μέσα από την ένωση με τον παπισμό! Οι διαμαρτυρόμενοι διωκόμενοι από το Βατικανό (τσεχικοί πόλεμοι 1436) και προκειμένου να καθορίσουν το πως θα πορευτούν και πιθανόν να αποφάσιζαν την πλήρη ένταξή τους στην Ορθοδοξία, αν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έστηνε γέφυρες επικοινωνίας. Ίσως αν τότε πληροφορούνταν για την αλήθεια της ορθόδοξης πίστεως να μην υπήρχε σήμερα ο προτεσταντισμός και η Ευρώπη να είχε διαφορετική πορεία. Αντί όμως της προσέγγισης των διωκομένων ο αυτοκράτορας και ο Πατριάρχης με ακολουθία 700 κληρικών προτίμησαν να μεταβούν στη Φεράρα προσφέροντας σανίδα σωτηρίας στον παπισμό και καταδικάζοντας τον ελληνισμό σε σκλαβιά τεσσάρων αιώνων. Μάλιστα η συμπεριφορά τότε των παπικών στην ορθόδοξη αντιπροσωπεία είχε πολλές ομοιότητες με τη συμπεριφορά του αμφισβητήσιμου νέου ψευτο-επισκόπου Ρώμης Φραγκίσκου του Α’ έναντι του νυν Πατριάρχη! Τότε οι Βυζαντινοί αποσκοπούσαν στην στρατιωτική βοήθεια σήμερα οι Ορθόδοξοι αποβλέπουν, όπως διαπιστώνεται στην οικονομική στήριξη από τα κονδύλια της τράπεζας του Βατικανού.

Κατόπιν αυτών εύλογο είναι να αναρωτιέται κανείς αν η αιτία της παρουσίας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου είχε να κάνει μόνο το φώτα της δημοσιότητας της μεγάλης στην κυριολεξία φιέστας του Βατικανού; Να αναρωτιέται ακόμη αν αιτία αποτελούσε μόνο η έμμονη εμφανής φιλοδοξία του νυν Πατριάρχη να πλασάρεται και να λειτουργεί αυτόκλητα ως πάπας της Ανατολής; Να αναρωτιέται αν η όλη παρουσία του αποσκοπούσε απλά και μόνο στη στήριξη του παπισμού και της κακοδοξίας του... σε μία χρονική συγκυρία παγκόσμιας κατάπτωσης και πτώχευσής του!

Επ’ ουδενί λοιπόν αποδεχόμαστε ότι αίτιο της «ιστορικής» (!!!) όπως παρουσιάστηκε παρουσίας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου αποτελούσαν η δήθεν ενδυνάμωση του ψευτο- διαλόγου που περιστρέφεται περί της αποδοχής η απόρριψης του παπικού πρωτείου και η ενίσχυση της πορείας προς την ένωση! Και δεν το αποδεχόμαστε γιατί ο παπισμός ως κρατική αμιγώς οντότητα και φασισαϊκή χριστιανική κοινότητα πορεύεται με αμιγώς κοσμικά κριτήρια εφαρμόζοντας στην πράξη τις κακοδοξίες που πρεσβεύει.

Άλλωστε τα κοσμικά αυτά κριτήρια διαπιστώθηκαν και από τη νέα φιέστα που είχε να κάνει με την εκλογή του νέου επικεφαλής της! Φιέστα που απέβλεπε μόνο και μόνο στην αποφυγή δημοσίευσης των οικονομικών (ξέπλυμα χρήματος) και ηθικών σκανδάλων που θα διαπόμπευαν και πάλι τον πτωχεύσαντα πνευματικά παπισμό. Η εσπευσμένη αλλαγή ηγεσίας στο Βατικανό ήταν αναγκαστική και απέβλεπε στο να εξευρεθεί νέος χρόνος διαπραγμάτευσης με τους λοιπούς εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας ώστε να αποφευχθεί όσον το δυνατόν περισσότερο η διαπόμπευσή του! Άλλωστε κάτι τέτοιο είχε επιδιώξει να πετύχει και ο παραιτηθείς Βενέδικτος Ιστ’ με το σοβαρό ατόπημά του να αναγνωρίσει επισήμως τον σατανισμό μέσω της αποκατάστασης του τάγματος των Ναϊτών Καμπαλιστών Ιπποτών, και τις πιθανές παρασκηνιακές οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες που είχε συνάψει μαζί τους... με στόχο τη διασφάλιση λειτουργίας της τράπεζας που διατηρεί για να βλασφημεί εμπράκτως το Άγιο Πνεύμα!

Δεν ήταν διόλου τυχαίο ακόμη ότι τις ημέρες που συνεδρίαζαν οι καρδινάλιοι για να εκλέξουν νέο ηγήτορα ανακοινώθηκε στη Νέα Υόρκη ακόμη μία πτώχευση λόγω σκανδάλων παπικής αρχιεπισκοπής στις ΗΠΑ! Το γεγονός αυτό σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές συνέβαλε ούτως ώστε να αποκλειστούν τα φαβορί για τον παπικό θρόνο και να εκλεγεί ο καρδινάλιος της Αργεντινής, κάτι που για τους πιστούς και μόνο αποτέλεσε έκπληξη... Ευθύς με την εκλογή του ο μηχανισμός προπαγάνδας του Βατικανού εργάστηκε ώστε να τον εμφανίσει ως στήριγμα των φτωχών, ίσως λόγω της τεχνητής οικονομικής κρίσης που μαστίζει όλη σχεδόν την υφήλιο... Έτσι, θα αποσπάτο η προσοχή των πιστών από τα σκάνδαλα που τους έκαναν να αποστασιοποιούντο μαζικά και να εγκαταλείπουν το παπισμό. Εξέλεξαν λοιπόν τον αρχηγό του τάγματος των Ιησουϊτών μήπως και καταφέρουν να σταματήσουν -έστω και προσωρινά- το ποτάμι των απογοητευμένων χριστιανών από τον σατανόπληκτο παπισμό!

Το βιογραφικό του ψευτο-επισκόπου Ρώμης, τον οποίο ο Πατριάρχης μας εμμένει να αποκαλεί «αγιώτατε» φανερώνει τον μανδύα της υποκρισίας με τον οποίο τον τύλιξαν αμέσως μετά την εκλογή του επιλέγοντας και το όνομα Φραγκίσκος. Όνομα που η δυτική χριστιανική κοινότητα αγαπά και σέβεται αφού το συνδέει με τον υποστηρικτή των φτωχών και άγιο γι’ αυτούς Φραγκίσκο της Ασίζης! 

Ένα άλλο στοιχείο που φαίνεται να έπαιξε ρόλο στην επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου είναι η φιλία που διατηρεί με την οικογένεια Ροκφέλερ και τον επικεφαλής της πολιτικής ηγεσίας της λέσχης Μπίλντερμπεργκ Χέρνι Κίσσιγκερ από τα χρόνια που τα νήματα της Αργεντινής κινούσε εκλεκτός τους δικτάτορας. Η φιλία αυτή για τους εκλέκτορες καρδιναλίους φαίνεται να αποτέλεσε την εγγύηση που αναζητούσαν και το βασικό κριτήριο στην τελική επιλογή τους!

Γιατί ο νέος ηγέτης του Παπισμού φαίνεται να συγκεντρώνει όλα τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία που τον καθιστούν άριστο συνεργάτη και πειθήνιο όργανο του μυστηρίου της ανομίας! Έτσι, όπως και οι προκάτοχοί του αναμένεται να φροντίζει με τα έργα του και τις αποφάσεις του να αναδύεται από τις καμινάδες του Βατικανού συνεχώς, όπως αιώνες τώρα ο μαύρος καπνός προς τον ουρανό ώστε να καταστεί και αυτός πιστό όργανο του Αντιδίκου...

Μέσα στο πλαίσιο αυτό μόνο ως κοσμικός άρχων και όχι ως εκφραστής του γένους παραβρέθηκε στη φιέστα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος! Με την παρουσία του αυτή συναίνεσε στη λειτουργία της πλάνης και του ψεύδους, στη στήριξη και αναγνώριση της κακοδοξίας! Και το τίμημα για τον ίδιο και όχι μόνο αναμένεται να είναι βαρύ. Σοφοί γέροντες και σύγχρονοι ασκητές υποστηρίζουν ότι ήδη ο ουρανός τον έχει διαγράψει γεγονός που ερμηνεύεται ότι κατόπιν αυτών «πατριάρχη ουκ έχομεν»!

Πηγή www.orthodoxia.gr

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 2013