Ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ κατὰ του αιρετικού ΕΥΝΟΜΙΟΥ

«(Εὐνόμιος). Σᾶς παρακαλῶ νὰ μὴ ἀφήσετε νὰ σκοτισθῇ ἡ διάνοιά σας μὲ τὸ νὰ δίδετε σημασίαν εἰς ἀξιώματα ἢ νὰ ἀναγνωρίζετε εἰς τὴν τάξιν τῶν προγενεστέρων “κάτι τὸ περισσότερον, καὶ νὰ βουλώνετε τὰ αὐτιά σας εἰς τοὺς μεταγενεστέρους σας”.

(Βασίλειος). Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέγεις; Νὰ μὴ ἀναγνωρίζουμε κάτι περισσότερον εἰς τοὺς προγενεστέρους μας; Νὰ μὴ σεβώμεθα τὸ πλῆθος ὅλων ἐκείνων ποὺ εἶναι σήμερα Χριστιανοί, καὶ ἔγιναν Χριστιανοί, ἀφ’ ὅτου ἄρχισε νὰ κηρύσσετε τὸ Εὐαγγέλιο; Νὰ μὴ ὑπολογίζωμεν τὸ μέγα ἀξίωμα ἐκείνων ποὺ διέλαμψαν μὲ τὰ ποικίλα πνευματικὰ χαρίσματά των; Ἐναντίον αὐτῶν ὅλων ὅμως ἔστρεψας ἐχθρικὴν καὶ πολεμίαν τὴν νεωτεριστικὴν αὐτὴν πονηρὰν ὁδὸν τῆς αἱρέσεώς σου! Τί θέλεις νὰ κάμωμεν; Νὰ κλείσωμεν “μιὰ γιὰ πάντα” τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας, καί, ἀφοῦ κατὰ τὴν διάνοιάν μας ἀπομακρύνωμεν τὴν μνήμην κάθε ἁγίου, νὰ φέρωμεν ὁ καθένας μας τὴν καρδίαν του καὶ νὰ τὴν ὑποτάξωμεν εἰς τὰ σοφιστικὰ συμπεράσματά σου;». (Μ. Βασιλείου, Ἀνατρεπτικὸς τοῦ ἀπολογητικοῦ τοῦ δυσσεβοῦς Εὐνομίου, Ἔκδ. «Ὠφελίμου Βιλίου», μτφρ. ἀρχιμ. Μελετίου Καλαμαρᾶ [μετέπειτα Μητροπ. Πρεβέζης], σελ. 21-22. Τὸ κείμενο τοῦ Μ. Βασιλείου παρατίθεται στὸ τέλος).

Ἐδῶ ὑποσημειώνει ὁ μεταφραστής:

Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ὁ Εὐνόμιος εἶναι τὸ τυπικὸν παράδειγμα τῆς μανίας τῶν αἱρετικῶν κατὰ τῆς παραδόσεως! Δὲν θέλει νὰ ἀναγνωρίζωμεν εἰς τοὺς προγενεστέρους “κάτι περισσότερον”! Ἐρωτῶμεν: Ἐκεῖνοι ποὺ παρέλαβον ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ παραδίδουν τὴν θείαν Του ἀποκάλυψιν εἰς ἡμᾶς δὲν ἔχουν “κάτι τὸ περισσότερον”; Τὸ ὀρθόδοξον φρόνημα εἶναι “ἀντικειμενικὴ κατανόησις” τῆς ἀλήθειας. Ὁ Εὐνόμιος εἶχεν ἐντελῶς ἀποστῆ τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος. Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ἦτο τέλειος προτεστάντης. Ἔτεινεν ὡς καὶ αὐτοὶ εἰς μίαν ἐντελῶς ὑποκειμενικὴν κατανόησιν τῆς θείας ἀληθείας. Ἐξετίμα τὴν “βίωσιν” καὶ τὴν “νέαν κατανόησιν”!...».

ΣΧΟΛΙΟ:

Ἡ μετα-πατερικὴ Ἀκαδημία Βόλου, κατηγορούμενη ἐπισήμως γιὰ τὶς αἱρετικὲς μεταπατερικὲς ἀποκλίσεις της (ἰδίως στὴν Ἡμερίδα τοῦ Πειραιῶς) ἀπὸ Ἐπισκόπους, Καθηγουμένους, καθηγητὲς Πανεπιστημίου καὶ τοὺς ὑπὲρ χίλιους θεολόγους, κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ κατέκλυσαν τὸ σταδιο Εἰρήνης καὶ Φιλίας, ἐπιχειρεῖ τελευταίως νὰ συσκοτίσει τὴν ἀλήθεια.

Πρὸς τοῦτο ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης ἔδωσε τὴν γνωστὴ ἀστήρικτη καὶ ἀθεολόγητη ἑρμηνεία στὸν ὅρο «μετα-πατερικὴ» θεολογία· εἶπε (θεωρώντας πὼς οἱ ἀκροατές του εἶναι νήπια): «Αὐτό, ποὺ καλοῦμε “μετα-πατερική”, δὲν εἶναι “ἀντιπατερικὴ” θεολογία, ἀλλὰ θεολογία “μετά”,  δηλαδή,  μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες»!!!

Καὶ γιὰ ν’ ἀποδείξει πόσο «μαζὶ» μὲ τοὺς Πατέρες εἶναι, ἄρχισε νὰ διοργανώνει Ἡμερίδες ἀφιερωμένες καὶ σὲ ἐκείνους τοὺς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ...ἀποκαλύπτουν τὴν αἵρεση τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας! Ξεκίνησε μὲ ἕνα ἀφιέρωμα στὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, στὴν ὁποία προλογικὰ ὁ Δημητριάδος εἶπε:

«πρέπει νὰ ἀναβαπτιζόμαστε διαρκῶς στὸ πνεῦμα τῶν Πατέρων, νὰ τοὺς γνωρίζουμε οὐσιαστικά, γιὰ νὰ γινόμαστε ἐκφραστές τους στὴν ἐποχή μας».

Ἀνακοινώθηκε δὲ καὶ ἄλλη παρόμοια Ἡμερίδα.

Δι’ αὐτῶν, εἶναι φανερό, ὅτι προσπαθεῖ ὁ κ. Ἰγνάτιος καὶ οἱ ὑπόλοιποι «μεταπατερικοὶ» νὰ διασκεδάσουν τὰ πράγματα καὶ νὰ παρουσιάσουν πρόσωπο θεολόγων ποὺ προωθοῦν μὲν τὴν μετα-πατερικὴ αἱρετικὴ θεολογία, ἀλλὰ σέβονται καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση!

Ὅμως δὲν καταφέρνουν νὰ κρύψουν κάτω ἀπὸ τὴν προβιὰ τῆς εὐσέβειας τὴν συνειδητὴ μανία διαστροφῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων. Μόνο ἀναβαπτισμὸς στοὺς Πατέρες δὲν ἀποτελοῦν οἱ Ἡμερίδες αὐτές, ἀντίθετα βάπτισμα στὶς ποικίλες Οἰκουμενιστικὲς αἱρέσεις. Ὁ ὁρισμὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι: ἀνοχή, σύγχυση, διαστροφή, ἀνάμειξη τῶν πάντων, «φωτὸς καὶ σκότους, Χριστοῦ καὶ Βελίαρ»!

Ἔτσι στὴν Ἡμερίδα γιὰ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, ὁ κ. Τσίγκος Βασίλειος ὑπὸ τὰ μειδιάματα τοῦ κ. Ἰγνάτιου Γεωργακόπουλου, ἐκφώνησε μιὰ ὁμιλία, ποὺ καὶ νὰ τὴν εἶχε «παραγγείλει» ὁ Δημητριάδος, δὲν θὰ γινόταν καλύτερη! Διότι ὁ κ. Τσίγκος –ἐπιστημονικῇ ἀδείᾳ!– διέστρεψε φρικτὰ τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Θεοδώρου, προσαρμόζοντάς την στὶς προδιαγραφὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ στὶς προδιαγραφὲς τοῦ Μασωνισμοῦ. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι αὐτὸ τὸ ἔκανε συνειδητά, ἀφοῦ εἶναι γνώστης καὶ ἐπὶ χρόνια μελετητὴς τοῦ ἔργου τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου.

Τὸ ἀκόμα χειρότερο εἶναι ὅτι δέχτηκε νὰ «χρησιμοποιηθεῖ» ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἰγνάτιο Γεωργακόπουλο, ἐναντίον τοῦ Συλλόγου μας καὶ ἐναντίον τῆς ἐπιλογῆς μας νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας περὶ ἀποτειχίσεως, τὸ νόημα καὶ τὶς προϋποθέσεις τῆς ὁποίας κατακρεούργησε ὁ κ. Τσίγκος!

Θὰ πάρει ὅμως σύντομα τὴν δέουσα ἀπάντηση, ὄχι ἀπὸ μᾶς. ἀλλὰ ἀπὸ τὰ κείμενα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου ποὺ διέστρεψε ἢ ...παρέλειψε νὰ παρουσιάσει!

Στὰ ἴδια πλαίσια κινοῦνται ὅλοι οἱ μετα-πατερικοὶ θεολόγοι, ὅπως ἀντιλαμβάνεται κανείς, διαβάζοντας τὴν παρακάτω ἀνάρτηση στὸν "Ἀμέθυστο" 

Αρχές της Ιεραποστολής των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και η πρόσληψή τους από τη σύγχρονη Οικουμενική Κίνηση

Στὸ τέλος τῆς ἀνάρτησης ὑπάρχει τὸ ἑξῆς ἐπιτυχημένο σχόλιο.

ΣΧΟΛΙΟ: Όπου αναφέρεται χριστιανισμός εννοείται η καθολική εκκλησία. Άς προσέξουμε πόσο πολύτιμο είναι αυτό τό κείμενο.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΛΗΦΘΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΙΔΙΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ.

Τό σύστημα αυτό αποδίδεται μέ μία μόνον έννοια : ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ.  Σημαίνει ότι αφαιρώ ένα τμήμα πού μέ ενδιαφέρει από ένα σύνολο στό οποίο υπηρετεί καί λόγω τού οποίου δημιουργήθηκε καί τό χρησιμοποιώ γιά νά δώσω ζωή στό δικό μου νεκρό σύστημα.

 Άς τό δούμε καλύτερα: αφαιρώ ένα ζωτικό όργανο από έναν ζωντανό οργανισμό γιά νά συνεχίσει νά ζεί ο δικός μου ετοιμοθάνατος.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΟΡΓΑΝΩΝ. Οταν ο δότης υφίσταται εγκεφαλικό θάνατο. όπως συμβαίνει σήμερα στήν ορθοδοξία.

Δέν θά τής κλέψουν τούς νεαρούς απογόνους, όπως κάνουν οι θεολογικές σχολές, μεταμορφώνοντάς τους σέ γεννίτσαρους κατά τής ορθοδοξίας πού τούς γέννησε, αλλά θά τής κλέψουν καί όλα τά ζωτικά όργανα, ελπίζοντας στήν νεκρανάσταση τού οικουμενισμού.

ΜΑΤΑΙΩΣ. ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ , ΚΑΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΕΤΑΙ .

ΦΕΛΛΟΙ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ.

Αμέθυστος 

Στὴ συνέχεια παραθέτουμε τὸ κείμενο τοῦ Μ. Βασιλείου, τοῦ ὁποίου τὴν μετάφραση δημοσιεύσαμε στὴν ἀρχή:

«ΕΥΝ. Αἰτοῦμαι δὲ πρὸ πάντων ὑμᾶς, ...μήτε μὴν ἀξιώμασι προσέχοντας ἀμαυροῦσθαι τὴν διάνοιαν, ἢ τῇ τάξει τῶν προλαβόντων τὸ πλέον νέμοντας, ἀποφράττειν τὰς ἀκοὰς τοῖς ὑστέροις.

ΒΑΣ. Τί λέγεις; Μὴ νείμωμεν τὸ πλέον τοῖς προλαβοῦσι; μὴ αἰδεσθῶμεν τὸ πλῆθος τῶν τε νῦν ὄντων Χριστιανῶν, καὶ τῶν ὅσοι γεγόνασιν ἀφ' οὗ

κατηγγέλη τὸ Εὐαγγέλιον; μὴ λογισώμεθα τὸ ἀξίωμα τῶν ἐν παντοίοις χαρίσμασι διαφανέντων πνευματικοῖς, οἷς ἅπασιν ἐχθρὰν καὶ πολεμίαν τὴν πονηρὰν ὁδὸν ταύτην τῆς ἀσεβείας ἐκαινοτόμησας; ἀλλὰ μύσαντες ἁπαξαπλῶς τοὺς τῆς ψυχῆς ὀφθαλμοὺς, καὶ παντὸς ἁγίου μνήμην τῆς διανοίας ὑπερορίσαντες, σχολάζουσαν καὶ σεσαρωμένην τὴν ἑαυτοῦ καρδίαν ἕκαστος ταῖς παραγωγαῖς σου καὶ τοῖς σοφίσμασι φέροντες ὑποθῶμεν;».

(Μ. Βασιλείου Ἅπαντα, τόμ. 9ος, Ἐκδ. «Ὠφελίμου Βιβλίου, Ἀθῆναι 1974, σελ. 160-161).