Δεσποτοκρατικοι Επικοινωνιακοι Θεατρινισμοι

οι Δεσποτοκρατικοι Επικοινωνιακοι Θεατρινισμοι
δεν Μπορουν πλεον να μας Εξαπατησουν

Σεραφείμ, Σεραφείμ... ἐπὶ τέλους
μόνον «ἑνός ἐστιν χρεία»

  

γραφει ο Λαυρεντιος Ντετζιορτζιο, συγγραφεας-εκδοτης, προεδρος
της Φιλορθοδοξου Ενωσεως «Κοσμας Φλαμιατος»

Δύστηνο καὶ ἑωσφορικὸ τὸ ἄρτι ἐπιχειρούμενο στρατήγημα τοῦ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελοπούλου· στρατήγημα-βεγγαλικό, στρατήγημα-πομφόλυγα, στρατήγημα-θεατρικό, στρατήγημα-ἐπικοινωνιακό, στρατήγημα-ὕπουλο, ἐν τέλει στρατήγημα-ἀβανταδόρικο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!!!

Ζητᾶ ὁ Πειραιῶς Μεντζελόπουλος ἀπὸ τὸν Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο Λιάπη καὶ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ συγκληθεῖ Τοπικὴ Σύνοδος, προκειμένου αὐτὴ νὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό. Ἀλλὰ ποία Ἱεραρχία θὰ τὴν συγκαλέσει καὶ ποία Σύνοδος θὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό; Αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἴδιος, ποὺ αἰτεῖται τὴν σύγκλησή της καὶ τὸν σκοπό της, καταγγέλλει ὅτι:

«...ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει αἰχμαλωτίσει μέ ἁλυσίδες καί δεσμά ὅλες σχεδόν τίς τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί τίς Ἱεραρχίες τους, οἱ ὁποῖες λατινοφρονοῦν καί οἰκουμενίζουν μέ φωτεινές ἐξαιρέσεις τά Σεπτά Πατριαρχεῖα τῆς Γεωργίας καί τῆς Βουλγαρίας...»;

Κατὰ τὴν διατύπωση τῆς καταγγελίας του ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος καμμίαν ἀμφιβολία δὲν ἀφήνει ὅτι μεταξὺ τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ Ἱεραρχιῶν περιλαμβάνεται καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ―συμπεριλαμβανομένης βεβαίως καὶ τῆς κατὰ Πειραιὰν Ἐκκλησίας τῆς ὁποίας ὁ ἴδιος προΐσταται―, διότι ρητῶς καὶ περιωριστικῶς ἐκτὸς τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν Ἐκκλησιῶν θέτει ―σωστὰ― μόνον τὸ Πατριαρχεῖο Γεωργίας καὶ τὸ Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας. Καὶ μάλιστα προσθέτει:

«Ὁ Οἰκουμενισμός, δυστυχῶς, ἐπέτυχε ἐσχάτως τήν ἀθρόα μεταβολή τῆς μακραίωνης καί δισχιλιετοῦς ἁγιοπατερικῆς καί ἱεροκανονικῆς πορείας τόσο τῆς Μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας, τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς εὐσεβοῦς πηγῆς τοῦ Γένους, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου  (ἀπό τό 1964) ὅσων [sic] καί ἄλλων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν σέ οἰκουμενιστική στάση ζωῆς. Ἀλλά, καί ἡ Κιβωτός τῆς Ὀρθοδοξίας, τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, τό Ἅγιον Ὄρος δέν παρέμεινε ἀλώβητο καί ἀνεπηρέαστο.

»Ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει διαβρώσει καί τίς Θεολογικές Σχολές, στίς ὁποίες δέν διδάσκεται πλέον ἡ Ὀρθοδοξοπατερική Θεολογία, ἀλλά ἑδραιώνεται ἀνοικτά, πλέον, μέ τόν πιό πανηγυρικό καί ἐπίσημο τρόπο ἡ οἰκουμενιστική θεολογία».

Ἄρα γνωρίζει πολὺ καλὰ ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος ὅτι, οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, καμμία ἐκ τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν Ἐκκλησιῶν δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ συγκαλέσει Ὀρθόδοξη Τοπικὴ Σύνοδο, ποὺ θὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό, ἀλλὰ μόνον Ληστρικὴ Σύνοδο μπορεῖ νὰ συγκαλέσει, τοπικὴ ἢ «μεγίστη καὶ ὑπερτελῆ», ποὺ θὰ ἀναγνωρίσει τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ θὰ καταδικάσει τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας!!!

Ἄλλωστε ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, τὸν ὁποῖον ἐπικαλεῖται ὁ Πειραιῶς γιὰ νὰ βεβαιώσει ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση κατεγνωσμένη, ρητῶς καὶ κατηγορηματικῶς ἠρνεῖτο ―ἤδη ἀπὸ τοῦ 1971― τὴν σύγκληση Συνόδου. Διότι διαπίστωνε καὶ κατήγγειλλε ὁ ἅγιος Πατὴρ ὅτι μία Σύνοδος, ποὺ ὑπὸ τὶς τότε παροῦσες συνθῆκες ―δηλαδὴ τὶς συνθῆκες τοῦ μόλις διακρινόμενου, τότε, ἀπὸ τοὺς πολλοὺς Οἰκουμενισμοῦ― θὰ συγκαλοῦσαν οἱ οἰκουμενιστές, ἀκριβῶς θὰ υἱοθετοῦσε τὸν Οἰκουμενισμό!!! Τί θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ ἱερὸς Πατήρ, ποὺ τὰ πάντα εἶναι «γυμνὰ καὶ τραχηλισμένα» μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια μας, τὰ ὁποῖα βλέπουν τὴν μία πτώση τῶν «ἀστέρων» (=Ἐπισκόπων) νὰ διαδέχεται
τὴν ἄλλη;

Ἐὰν ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος ἦταν πράγματι εἰλικρινὴς θὰ πίστευε ὄντως αὐτὸ ποὺ γράφει:

«...Τοῦτο ἄλλωστε θά ἀποδείξει ὅτι παραμένωμε ἐπί τῶν ἐπάλξεων καί εἴμεθα συνεπεῖς στούς φρικτούς ὅρκους πού ἐδώσαμε κατά τήν χειροτονία μας...».

Ὡς ἐπίσκοπος εἰς τόπον καὶ εἰς τύπον Χριστοῦ εὑρισκόμενος θὰ ἔπρεπε νὰ πράξει προσωπικῶς ―ἄνευ ἐκκλήσεως καὶ παρακλήσεων― τὰ δέοντα κατὰ τὴν ἁγιοΠατερικὴ Διδασκαλία καὶ Πρακτική, ὅπως τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἱερὰ Παράδοση ἐπιβάλλουν!... Δηλαδή:

(1) Νὰ καταγγείλει ὄχι μόνον τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ―γιὰ τὸν ὁποῖον ἔχουν εἰπωθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες τὰ πάντα ἐξ ἐπόψεως δογματικῆς καὶ ἐκκλησιολογίας― ἀλλὰ μὲ τὸ ἐπισκοπικὸ κύρος του νὰ καταγγείλει ὀνομαστικῶς ἕναν-ἕναν καὶ τοὺς ἐντὸς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν συγχρόνους καὶ ἐν ζωῇ οἰκουμενιστές, ὅπως λ.χ.:

(α) Τοὺς πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο, Ἱεροσολύμων Θεόφιλο Γ΄, Ἀλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄, Ἀντιοχείας Ἰγνάτιο, Μόσχας Κύριλλο, Σερβίας Εἰρηναῖο, Ρουμανίας Δανιήλ.

(β) Τοὺς ἀρχιεπισκόπους τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν Ἀλβανίας Ἀναστάσιο, Αὐστραλίας Στυλιανό, Αὐστρίας Μιχαήλ, Βελγίου Παντελεήμονα, Γαλλίας Ἐμμανουήλ, Γερμανίας Αὐγουστῖνο, Ἑλβετίας Ἱερεμία, Ἑλλάδος Ἱερώνυμο, Θυατείρων Γρηγόριο, Ἱσπανίας Πολύκαρπο, Ἰταλίας Γεννάδιο, Κορέας Ἀμβρόσιο, Κύπρου Χρυσόστομο, Μεξικοῦ Ἀθηναγόρα, Μπουένος Ἄιρες Ταράσιο, Ν. Ζηλανδίας Ἀμφιλόχιο, Σιγκαπούρης Νεκτάριο, Σουηδίας Παῦλο, Τορόντο Σωτήριο, Χὸνγκ Κὸνγκ Νεκτάριο· τοὺς ἀρχιεπισκόπους τῶν αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν Πολωνίας Σάββα, Ταλλίνης Στέφανο, Τσεχίας Χριστοφόρο, Φιλλανδίας Λέοντα.

(γ) Τοὺς μητροπολίτες ποὺ ἀκολουθοῦν τὸν οἰκεῖο του ἕκαστος οἰκουμενιστὴ πατριάρχη ἢ ἀρχιεπίσκοπο καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς Περγάμου Ἰωάννη (Ζηζιούλα), Βολοκολὰμσκ Ἰλλαρίωνα, Δημητριάδος Ἰγνάτιο, Μεσσηνίας Χρυσόστομο, Σύρου Δωρόθεο, Πάφου Γεώργιο, κ.π.ἄ. ἀκόμη...

(2) Νὰ παύσει ἀμέσως τὴν μνημόνευση ὅλων αὐτῶν τῶν αἱρετικῶν ποὺ κηρύττουν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ ἐκκλησίας τὴν αἵρεσιν» καὶ ἀκόμη νὰ παύσει τὴν μνημόνευση ὅσων αἱρετιζόντων τοὺς μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μαζί τους.

(3) Νὰ καλέσει Κλῆρο καὶ Λαὸ ν’ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμά του ―ἄλλωστε μεγάλο μέρος τοῦ λογικοῦ ποιμνίου τοῦ Θεοῦ ἤδη εὑρίσκεται εἰς ἀναβρασμὸ καὶ ἀδημόνως ἀναμένει τὸν ἀληθινὸ Ταγό, ποὺ θὰ τὸν ποιμάνει καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσει εἰς τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, ὡς ὁ Μωϋσῆς ὁδήγησε εἰς τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο― ὥστε οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ αἱρετίζοντες νὰ μείνουν χωρὶς ποίμνιο ἢ τὸ ποίμνιό τους νὰ μειωθεῖ δραματικά.

Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ οἰκονομήσει ―ὅπως πάντα― τὴν στρατευομένη Ἐκκλησία Του. Ἀπὸ ἐμᾶς ἐκεῖνο ποὺ χρειάζεται εἶναι νὰ ἐκδηλωθεῖ ἐμπράκτως ὁ ἔρως ποὺ τρέφουμε ―ἂν τρέφουμε― πρὸς τὸν Κύριο!!! Αὐτὸ μᾶς ζητᾶ καὶ αὐτὸ προσμένει ἀπὸ ἐμᾶς!...

Ἔτσι ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος ―στὴν περίπτωση αὐτὴ καθιστάμενος πλέον αὐτοδικαίως θεοπρόβλητος καὶ λαοπρόβλητος Ταγὸς τῶν ὀρθοδοξούντων, ὅπως ἐπανειλημμένως ἀπὸ τοῦ 2010 τὸν καλοῦμε καὶ τὸν προτρέπουμε νὰ πράξει― ὄχι μόνον δὲν χρειάζεται νὰ παρακαλέσει τοὺς οἰκουμενιστὲς γιὰ τὴν σύγκληση Τοπικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία νὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμὸ ―πρᾶγμα ἄστοχο καὶ ἀνέφικτο―, ἀλλὰ ἐν μέσῳ δυναμικῆς καὶ μαζικῆς ἀντιστάσεως κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θὰ ἐπιβληθεῖ ἐκ τῶν πραγμάτων ἡ σύγκληση ὀρθοδόξου Τοπικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία πράγματι θὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ θὰ ἀποκαταστήσει αὐθεντικὴ καὶ ἀνόθευτη τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων μας καὶ θὰ διαφεντεύσει τὴν ἀκεραιότητα τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Διότι πάντοτε ἔτσι ἔγινε· ἔτσι διεξήχθη ὁ ἀγῶνας κατὰ τῶν αἱρέσεων καθ’ ὅλη τὴν δισχιλιετῆ ἱστορία τῆς ἐπὶ γῆς Ἐκκλησίας Του: καταγγέλλονταν καὶ ἀναιροῦνταν οἱ αἱρετικὲς δοξασίες, ἀπομακρύνονταν οἱ ὀρθόδοξοι ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὑφιστάμενοι βεβαίως πάσης φύσεως κακοπάθειες καὶ διώξεις καὶ μαρτύρια καὶ θάνατο· καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ―μὲ τὴν ἄμεση συμμετοχὴ καὶ τὴν πιεστικὴ ἀπαίτηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ― ἡ κατάσταση ὁδηγεῖτο ἀργὰ ἢ γρήγορα εἰς τὶς τοπικὲς ἢ οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὅπου καταδικαζόταν ὄχι μόνον ἡ αἵρεση ἀλλὰ καταδικάζονταν καὶ οἱ αἱρετικοί!!! Διότι δὲν ἀρκεῖ νὰ καταδικάζεται ἡ πράξη· πρέπει νὰ καταδικαστεῖ καὶ ὁ αὐτουργὸς γιὰ νὰ ἐξαλειφθεῖ ἡ πράξη! Καὶ ἂν ἡ Σύνοδος δὲν ὀρθοτομοῦσε, γιατὶ ὑπερίσχυαν οἱ αἱρετικοί, τότε αὐτὴ καταγγελλόταν ὡς «ληστρικὴ» καὶ ὁ ἀγῶνας συνεχιζόταν ἕως τὸν θρίαμβο τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας.

Κριτήριο δὲ γιὰ νὰ κριθεῖ μία Σύνοδος ὀρθόδοξη ἢ ληστρικὴ δὲν ἦταν ὁ ἀριθμητικὸς συσχετισμὸς τῶν συγκρουομένων δυνάμεων, ἀλλὰ ἡ ὀρθοτόμηση τῆς Ἀληθείας Του κατὰ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν ἱερὰ Παράδοση. Διότι ἐλάχιστοι ἐπίσκοποι ―ἀκόμη καὶ ἕνας― σὺν Χριστῷ ἀποτελοῦν τὴν θεία πλειοψηφία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔναντι εὐαρίθμων καὶ πολυαρίθμων ἐπισκόπων ἄνευ Χριστοῦ ἀποτελούντων τὴν μειοψηφία τῆς πλάνης!

Καὶ ὅταν κατ’ ἄνθρωπον τὸ πρᾶγμα ἔφθανε σὲ ἀδιέξοδο, τότε ἐκδηλωνόταν ἀνοιχτὰ ἡ χάρις καὶ τὸ ἔλεος καὶ ἡ οἰκονομία τοῦ Κυρίου διὰ τῆς ἁγιότητος καὶ τοῦ θαύματος!!! Προϋπόθεση ὅμως αὐτοῦ ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ πρὸς τὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστὸν ἔρως, ἐκδηλούμενος ἔστω κι ἀπὸ ἕνα μικρό, ἀκόμη κι ἐλάχιστο, λῆμμα τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ· διότι ἄνευ τούτου οὐδὲν ἐκ Θεοῦ γενέσθαι!... Ἐξ οὗ καὶ ἡ ἀνάγκη τῆς ὁμολογίας καὶ τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων γιὰ τὴν θεμελίωση καὶ ἑδραίωση καὶ κραταίωση τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!!!

Ἀλλὰ γιὰ νὰ συμβεῖ αὐτό, ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος ―ἢ ὅποιος ἄλλος ἐπίσκοπος― πρέπει νὰ ἀποστεῖ τῆς δεσποτοκρατικῆς ἀντιλήψεως καὶ νοοτροπίας καὶ πρακτικῆς. Πρέπει νὰ ἐπιστρέψει στὸν Σατανᾶ τοὺς πειρασμούς του: τὴν ἐξουσία, τὴν δόξα, τὸν πλοῦτο· πρέπει νὰ ἐπιθυμήσει τὸν νόστο εἰς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν· πρέπει νὰ μετανοήσει καὶ ν’ ἀκολουθήσει τὸν δρόμο τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Γολγοθᾶ· πρέπει νὰ ἐπιλέξει καὶ νὰ ὑποστεῖ τὸ πάθος του καὶ τὴν σταύρωσή του, γιὰ νὰ ἐπέλθει ἡ ἀνάσταση τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν αἵρεση!... Δηλαδὴ πρέπει νὰ ἀρνηθεῖ τὸ δεσποτοκρατικὸ καθεστώς, τὴν ἐξουσιολατρεία καὶ ἐξουσιοκρατία ποὺ αὐτὸ συνιστᾶ καὶ νὰ ζητήσει συγγνώμη ἀπὸ τὸν λαὸ τοῦ Θεού, γιὰ ὅλες τὶς δολιχοδρομίες του καὶ γιὰ ὅλους τοὺς ἐπαμφοτερισμούς του!...

Δυστυχῶς ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος δὲν μπορεῖ νὰ ἀποστεῖ τῆς δεσποτοκρατικῆς ὑποστάσεώς του, προσχωρώντας εἰς τὴν Ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες τῆς συντεχνίας του, διότι καμμίαν ἄλλην ὑπόσταση δὲν ἔχει ―καθὼς γαλουχήθηκε ἐντὸς αὐτοῦ καὶ ἐκπαιδεύθηκε διὰ νὰ ὑπηρετήσει αὐτὸ καὶ μετῆλθε μεθοδεῖες γιὰ νὰ εἰσέλθει στὶς τάξεις τοῦ δεσποτοκρατικοῦ καθεστῶτος, πραγματοποιῶν τὴν ὑπαρξιακὴ φαντασίωσή του― γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἴδιος ἀναφέρει ἀντιφάσκων εἰς ἑαυτόν:

«Ὅθεν, Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνεπίσκοποι, οὕτω ποιοῦντες μέγα καλό θά προξενήσωμε στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας, στό Ἔθνος μας, στόν περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ καί μεγάλη χαρά θά γίνη στόν Οὐρανό καί στήν γῆ. Τό δέ μνημόσυνο μας θέλει μείνει στόν αἰῶνα, τῶν ὀνομάτων μας γραφομένων ἐν Βίβλῳ Ζωῆς, συγχωρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἄς βαδίσουμε ἑνωμένοι στόν ἀγῶνα τῆς Ὁμολογίας τῆς Πίστεως καί εἴμεθα πεπεισμένοι ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός “οὐ” κατισχύσει τῆς Ἐκκλησίας, κατά την ἀψευδῆ ρῆσιν τοῦ Κυρίου μας, “πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς”. Ἄς τολμήσουμε, Μακαριώτατε Δέσποτα, Σεβασμιώτατοι καί περιπόθητοι ἅγιοι Ἀδελφοί, νά σπάσωμε τά οἰκουμενιστικά δεσμά, νά βγοῦμε ἀπό τήν οἰκουμενιστική φυλακή καί νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆ θεία δυνάμει καί Χάριτι τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ “ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι”».

Θαυμᾶστε! μεσσιανικὴ καθηκοντολογία, ἀλαζονικὴ ἰδιοτέλεια, συντεχνιακὴ νοοτροπία· ὅλη ἡ δεσποτοκρατικὴ-κληρικαλιστικὴ ἰδεολογία τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ σὲ μίαν παράγραφο. Πουθενὰ ὅμως ὁ προσωπικὸς θεῖος ἔρως καὶ ἡ προσωπικὴ θυσία καὶ ἡ προσωπικὴ προσφορὰ καὶ ἡ προσωπικὴ εὐγνωμοσύνη· εἰς Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἔπλασε καὶ μᾶς κατέστησε πρόσωπα ἀποτυπώνοντάς μας τὴν εἰκόνα Του καὶ παραχωρώντας μας τὸ καθ’ ὁμοίωσίν Του· εἰς Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος σαρκώθηκε καὶ ἔπαθε καὶ σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε ἐξαγοράζων μὲ τὸ αἷμα Του τὴν σωτηρία μας!...

Στὴν καλύτερη περίπτωση προβάλλεται τὸ ἀρχέτυπο τοῦ μισθωτοῦ· δεσποτοκρατία καὶ «μπαξίσι» ταυτίζονται, γι’ αὐτὸ ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὶς «καλύτερες» προθέσεις της ἀπουσιάζει ἡ Ἐκκλησία, δηλαδὴ ὁ Κλῆρος καὶ ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ!!!

Ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ καταγγέλλει τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὁ ἴδιος ἀσυστόλως αἱρετίζει:

(α) χαρακτηρίζοντας τὴν ἁγιοΠατερικῶς διδαχθεῖσα καὶ ὑποδειχθεῖσα ὑποχρεωτικὴ Ἀποτείχισή μας ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ὡς πλάνη καὶ σχίσμα,

(β) θέτοντας ὡς ὅριο μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως τὴν καινοδοξία τοῦ κοινοῦ ποτηρίου (διακοινωνίας-intercommunio), ἀλλὰ καὶ

(γ) ὀνοματοκρυπτίζων, ἐπιμένων δηλαδὴ θρασυδείλως νὰ μὴν κατονομάζει ἀκόμη καὶ τὴν «ὑστάτη στιγμὴ» ―πρὸ τῆς συγκλήσεως Τοπικῆς Συνόδου ποὺ αἰτεῖται― τοὺς παναιρετικοὺς οἰκουμενιστές!...

Δηλαδή, ἡ αἰτουμένη ὑπὸ τοῦ Πειραιῶς νὰ συγκληθεῖ Τοπικὴ Σύνοδος καλεῖται νὰ καταδικάσει γενικῶς τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὄχι τοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστές!!! Δηλαδὴ εὐελπιστεῖ νὰ κάνει μιὰ μεγαλοπρεπῆ τρύπα στὸ νερό!

Πῶς ἄλλωστε θὰ μποροῦσε ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος νὰ ζητήσει τὴν καταδίκη τῶν οἰκουμενιστῶν, ὅταν: τὸν μὲν ἀρχιαιρεσιάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη μνημονεύει καὶ τοῦ περιποιεῖ ἀμετροεπεῖς καὶ δουλοπρεπεῖς καὶ σαχλεπίσαχλες φιλοφρονήσεις· τοὺς δὲ «ξεσαλωμένους» οἰκουμενιστὲς Σύρου Δωρόθεο Πολυκανδριώτη, Μεσσηνίας Χρυσόστομο Σαββᾶτο καὶ Δημητριάδος Ἰγνάτιο Γεωργακόπουλο, ὄχι μόνον ἔχει παλαιόθεν ἐπιστηθίους φίλους ―ἄρα καθένας τους γνωρίζει πολὺ καλὰ τὸν ἄλλον―, ὄχι μόνον συμπροσεύχεται καὶ συλλειτουργεῖ μαζί τους, ἀλλὰ καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τοὺς δύο τελευταίους δίκην Πάπα χορηγεῖ «συγχωροχάρτια» καὶ «πιστοποιητικὰ ὀρθοδοξίας»!!!

Ἐξ ὅλων αὐτῶν προκύπτει τὸ καίριο ἐρώτημα: ποία ἡ σκοπιμότητα τοῦ στρατηγήματος ποὺ ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος ἄρτι καὶ ἀσμένως ἐπιχειρεῖ; Ἐκ τῶν πραγμάτων καὶ ἐξ ὅσων ὁ ἴδιος ἀναφέρει, μπορεῖ νὰ ἐξαχθεῖ τὸ συμπέρασμα ὅτι δι’ αὐτοῦ ἐπιχειρεῖται:

(α) Ἡ διαχείριση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐντὸς τῶν πλαισίων τοῦ δεσποτοκρατικοῦ καθεστῶτος, οἰκουμενιστικοῦ καὶ «ἀντὶ-οἰκουμενιστικοῦ».

(β) Ὁ περαιτέρω ἐγκλωβισμὸς καὶ ἡ διαιώνιση τῆς παγιδεύσεως τοῦ ἀντὶ-οἰκουμενιστικοῦ χώρου εἰς τὴν ἀτελέσφορη ἀδράνεια καὶ τὴν ἀλυσιτελῆ ἀναμονή, ἀπὸ ἡμερίδος εἰς συνέδριον «καταπονουμένου» καὶ ἐκστατικῶς παρακολουθοῦντος τὶς ἀντιφατικὲς καὶ ἐπαμφοτερίζουσες πιρουέτες τοῦ «ἡγέτου» του Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελοπούλου.

(γ) Ἡ ἐξουδετέρωση τῆς Ἀποτειχίσεως διὰ τῆς καταγγελίας της καὶ κατασυκοφαντήσεώς της ὡς «πλάνης» καὶ «σχίσματος».

(δ) Ἡ ὑπονόμευση τῶν συντελουμένων ἐξελίξεων εἰς τὸν χῶρο τῆς Ἀποτειχίσεως μετὰ τὴν εὐλογία τοῦ Μητροπολίτου Ράσκας καὶ Πριζρένης Σεβασμιωτάτου κ. Ἀρτεμίου πρὸς τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ.

(ε) Ἡ ἐμπέδωση καὶ ἡ ἐπαναβεβαίωση τοῦ ἡγετικοῦ ρόλου ἐπὶ τῶν «ἀντὶ-οἰκουμενιστῶν» καὶ τῆς δεσπόζουσας θέσεως εἰς τὸν ἀντὶ-οἰκουμενιστικὸ χῶρο τοῦ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελοπούλου, ὥστε νὰ ἐλέγχει καὶ νὰ ἀποδιοργανώνει ὁποιαδήποτε ἀντίσταση κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 

(στ) Νὰ ἑδραιωθεῖ στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἡ ἁγιοΠατερικῶς διδασκομένη καὶ ὑποδεικνυομένη Ἀποτείχισή μας ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους εἶναι «σχίσμα» καὶ «πλάνη», ὥστε νὰ ἀνακοπεῖ τὸ πρὸς τὴν Ἀποτείχιση παρατηρούμενο κύμα.

(ζ) Νὰ δωθεῖ πίστωση χρόνου στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς οἰκουμενιστὲς ―διὰ τῆς ἀνοχῆς τῶν «ἀντὶ-οἰκουμενιστῶν», δίκην προθύμων τσιλιαδόρων― νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν ἐπιβουλή τους κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καὶ τὴν ἐπιβολή τους ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Ὡστόσο, ἔστω καὶ ἂν προσκαίρως λειτουργήσει τὸ ἑωσφορικὸ στρατήγημα τοῦ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελοπούλου ―ὄχι ὡς πρὸς τὴν σύγκληση Τοπικῆς Συνόδου γιὰ τὴν καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πρᾶγμα ἄστοχο καὶ ἀνέφικτο, ἀλλὰ ὡς πρὸς τὴν ἐξαπάτηση τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι καὶ ὁ πραγματικὸς στόχος του― τελικῶς θὰ καταστεῖ ἀτελέσφορο καὶ ἀλυσιτελές. Διότι ὁ δρόμος πρὸς τὴν Ἀποτείχιση ἔχει ἤδη ἀνοίξει, οἱ ἐξελίξεις ἔχουν ἤδη δρομολογηθεῖ καὶ τὸν πρὸς τὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστὸν ἔρωτα οὐδεὶς μπορεῖ νὰ καταπνίξει ἢ νὰ ἐξουδετερώσει· ὅσο βάλλεται τόσο περισσότερο παράφορος καὶ δυνατὸς γίνεται!!!

Ἂς μὴν ξεχνᾶμε αὐτὸ ποῦ εἶπε ὁ Πάπας Εὐγένιος Δ΄ ἀμέσως μετὰ τὸν ἐν Φλωρεντίᾳ καὶ Φερράρᾳ θρίαμβό του, τὴν «ἕνωση» τῶν παπιστῶν μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Ἐφέσου Μᾶρκος δὲν ὑπέγραψε: «ἐποιήσαμεν οὐδέν»!!!

Διότι πάντοτε θὰ ὑπάρχει ἕνας Μᾶρκος Εὐγενικὸς ―εἴτε ἐπίσκοπος εἴτε ὄχι― ποὺ θὰ ὀρθοτομεῖ τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας Του καὶ μὲ παρρησία θὰ ἐκφράζει θυσιαστικὰ τὸ μικρὸ ἢ μεγάλο λῆμμα τοῦ λαοῦ Του!

Καὶ ὁ νοῶν νοείτω!!! Ἀμήν.

ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΝΤΕΤΖΙΟΡΤΖΙΟ