Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ

ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, ΤΙ ΚΑΚΟ ΚΑΝΕΙ Η ΑΙΡΕΣΗ;

ΝΑ, ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ

ΟΙ  ΣΗΜΕΡΟΝ  ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟΙ  ΑΓΙΟΙ  ΠΑΤΕΡΕΣ

ΚΑΙ  ΤΙ  ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ

ΟΙ  ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΝΤΕΣ  ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

«Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν»

(Ἀπὸ τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα).

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΨΗΛΑΦΗΣΟΥΝ

ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ

Ἂς ἐξετάσουμε τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου μιᾶς μόνο ἡμέρας, τῆς σημερινῆς «Κυριακῆς Γ’ Ματθαίου, τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων 630 Πατέρων τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Δ’ Συνόδου, ἐν Χαλκηδόνι, ᾿Ακύλα, ᾿Ιούστου, ᾿Ιωσὴφ ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Νικοδήμου ὁσίου τοῦ ῾Αγιορείτου», γιὰ νὰ ἐξακριβώσουμε «σὲ ποιόν Θεὸ πιστεύουν» οἱ Οἰκουμενιστές Ἐπίσκοποι.

Στὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἡμέρας διαβάζουμε:

1. «Ὑπερδεδοξασμένος εἶ, Χριστέ... ὁ διὰ τῶν Πατέρων πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν, πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας».

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, λοιπόν, μᾶς ὁδηγοῦν στὴν ἀληθινὴ Πίστη.

Οἱ σύγχρονοι Οἰκουμενιστὲς ποιμένες, ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν; Εἶναι ἀληθινὴ ἡ πίστη–διδασκαλία στὴν ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ–διδάσκει ὁ Πατριάρχης καὶ ἡ φατρία του, ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν «Μία, Ἁγία... Ἐκκλησία καὶ τὸ ἓν βάπτισμα» ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἑκατοντάδες Ἐκκλησίες μὲ τὰ ἀντίστοιχα βαπτίσματά τους; Καὶ εἶναι ἀνάμεσα σ’ αὐτὲς καὶ ὁ Παπισμός, καὶ ὁ Ἀγγλικανισμός; Ἔχουν ὁ Πάπας καὶ ὁ Ἀγγλικανὸς Ἀρχιεπίσκοπος τὸ χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης;

2. Α΄ ᾠδὴ τοῦ Ὄρθρου. Καλούμεθα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ πιστέψουμε ὅτι:

«οἱ σοφοὶ Πατέρες, τοῦ Θεοῦ τὸ ἄγνωστον καὶ τὸ γνωστὸν σαφῶς ἡμᾶς ἐδίδαξαν,  τῆς πλάνης πάντας ῥυσάμενοι, ἑπόμενοι Λόγοις Προφητῶν τῶν Ἱερῶν, Εὐαγγελίων τε νόμοις».

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες διεσάφιζαν τὰ θέματα τῆς Πίστεως, ἑπόμενοι τοῖς «ἁγίοις πατράσι» καὶ ἀποσκοποῦντες νὰ διαφυλάξουν τὸ Ποίμνιο ἀπὸ τὶς αἱρέσεις. Οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστὲς καὶ φιλο-οἰκουμενιστὲς ποιμένες ἀσχολοῦνται μὲ τὸ παγκάρι,
τὰ πανηγύρια, τὰ συλλείτουργα, μὲ κάποιες μικρὲς ὁμάδες αἱρετικῶν, ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὁποίων δὲν τοὺς κοστίζει, ἀλλὰ ἀποφεύγουν μετὰ συνεπείας νὰ τὰ βάλλουν μὲ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενσιμοῦ, γιατὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ μεταφραστεῖ σὲ διώξεις καὶ ἀπώλεια τοῦ θρόνου τους, ἐκ μέρους τῆς Οἰκουμενιστικῆς φατρίας ποὺ κατατυρρανεῖ τὴν Ἐκκλησία!

3. Στὴν γ΄ ᾠδὴ διδασκόμεθα ὅτι οἱ τότε Ἐπίσκοποι («Πατέρες» πραγματικοί κι ὄχι πατριοί), διέλυσαν καὶ ἔλιωσαν «τὰς αἱρέσεις, τῶν δυσφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τὰς φλογώδεις, τῶν βλασφήμων συγχύσεις».

Γιατί οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι, ποὺ θεωροῦν ἑαυτοὺς ὀρθόδοξους, δὲν κάνουν ὅ,τι οἱ Πατέρες; Σὲ ποιοὺς συγχρόνους ποιμένες ἀναγνωρίζει ἕνας πιστὸς σήμερα, κάποιο γνώρισμα ἀπὸ αὐτὰ τῶν Πατέρων, ποὺ

«ὅλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικὴν ἐπιστήμην, καὶ θυμὸν κινήσαντες, νῦν τὸν δικαιότατον ἐνδικώτατα, τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος, πεσόντας ὡς πρὸς θάνατον, καὶ ὡς ἀνιάτως νοσήσαντας».

Γιατί ἀφήνουν τοὺς  Πατριαρχικοὺς λυμεῶνες τῆς Πίστεως νὰ ἀσχημονοῦν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας; Γαιτί, ὄχι μόνο δὲν διαλύουν «τοὺς πλοκάμους τῶν αἱρέσεων», ἀλλὰ συντρώγουν καὶ συμποσιάζονται, καὶ ἀλληλοεπαινοῦνται, καὶ ἀποκαλοῦν τὶς αἱρέσεις Ἐκκλησίες, ἐξισώνοντας ἔτσι τὸ ψεῦδος τῶν αἱρέσεων μὲ τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας;

4.  Ἕνα τροπάριο τῆς δ΄ ᾠδῆς λέγει γιὰ τοὺς Πατέρες, ὅτι, ἐπειδὴ ἦσαν μελετητὲς καὶ γνῶστες τῶν «Νόμων τοῦ Πνεύματος», καὶ μὲ τὸν θεῖο φωτισμό, «καλῶς ἐστήριξαν τὴν Ἐκκλησίαν» ἀνατρέποντας τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν.

Ἀλήθεια; Πόσο γνωρίζουν ἢ πόσο ἐφαρμόζουν τοὺς Νόμους τοῦ Πνεύματος οἱ σύγχρονοι ποιμένες (καὶ μαζί τους ἐμεῖς οἱ πιστοί); Γιατί, ἄραγε, μᾶς καλοῦν στὴν Ἐκκλησία οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι καὶ ποιμένες; Δὲν ἐντρέπονται σκεπτόμενοι, ὅτι ἀκούγοντας τὸ περιεχόμενο τῶν τροπαρίων, κάνουμε τὶς ἀνάλογες συγκρίσεις καὶ ἀγανακτοῦμε βλέποντάς τους νὰ κάνουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ οἱ Ἅγιοι τοὺς τοὺς διδάσκουν καὶ παραδειγματίζουν νὰ κάνουν;

5.  Στὴν δ΄ ᾠδὴ πάλι, ἐπαινοῦνται οἱ Ἅγιοι Πατέρες, διότι τὸν Ὀρθόδοξο τότε, Πάπα Ὀνώριο, ἐπειδὴ δίδαξε κακόδοξα πράγματα «καλῶς κατέστρεψαν», ἀπέρριψαν δηλ. ἀπέβαλαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀναθεμάτισαν, διὰ τὴν ἐπιμονὴ στὶς κακοδοξίες του.

«Μέγιστα φυσώμενον, Ὀνώριον πάνσοφοι, ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶ ἀρχή, Ῥώμης ποτὲ τῆς παλαιᾶς, καλῶς κατεστρέψατε, καὶ μετὰ τέλος τοῦτον ἀποκηρύξαντες, ὡς τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ θρόνου ἀνάξιον».

Οἱ σημερινοὶ ποιμένες, τώρα, τί κάνουν σήμερα; Ὁ  σημερινὸς Πάπας διδάσκει λιγότερες κακοδοξίες ἢ μήπως ἔχει ἀναπτύξει καὶ διδάσκει πολὺ περισσότερες ἀπὸ ἐκεῖνον; Ἀσφαλῶς σήμερα ὁ Παπισμὸς ἔχει ὄχι μία, ἀλλὰ ἔχει συγκεντρώσει δεκάδες αἱρέσεις. Κι ὁ μὲν Πάπας Ὀνώριο τὶς ὑπεστήριζε γιὰ λίγο καιρό. Ὁ σημερινὸς Πάπας (οἱ Πάπες μὲ τοὺς ὁποίους διαλέγονται οἱ «δικοί» μας ἐπὶ δεκαετίες) ἐπιβαρύνονται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐνῶ γνωρίζουν τὰ πάντα, ἐπὶ αἰῶνες τὰ ὑποστηρίζουν, τὰ αὐξάνουν καὶ δὲν μετανοοῦν.

Κι οἱ «δικοί» μας, ἐνῶ γνωρίζουν, τὸ βλέπουν καθημερινῶς, ὅτι ὁ Πάπας οὐδὲν σημεῖο μετανοίας ἐπιδεικνύει, ἀντίθετα ἁπλώνει συνεχῶς σὰν τὴν ἀράχνη τὰ δίχτυα του καὶ ἐγκλωβίζει σ’ αὐτὰ τὰ μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὰ αἰχμαλωτίζει καὶ αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν εὔκολη λεία του, ὑπνώτουν «τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου». Ἔτσι, μᾶς καλοῦν νὰ γιορτάσουμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες, μᾶς διδάσκουν ὅτι «τιμὴ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος», μᾶς «ψάλλουν» πρωΐ-πρωΐ στὸν Ὄρθρο τὸ ὀρθόδοξο ὁμολογιακὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ τρέμουν νὰ ἐλέγξουν τὸν Πατριάρχη γιὰ τὶς αἱρετικὲς θέσεις του.

Πόσοι ἀνακοίνωσαν ὅτι στηρίζουν τὴν κίνηση τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς, νὰ καταγγείλει τὶς κακοδοξίες τοῦ Πατριάρχη; Ἐπίσημα ΟΥΔΕΙΣ! (Πληροφορήθηκα ὅτι καὶ ἀνεπίσημα οὐδεὶς τὸν στήριξε). Ἂν τὸ ἔκαναν, θὰ ἐνίσχυαν τὸν Πειραιῶς καὶ θὰ τὸν «ἀνάγκαζαν», ὥστε νὰ μὴ ἐπαμφοτερίζει καὶ γίνεται ἀνακόλουθος, καὶ φυσικὰ θὰ ἔβαζαν φρένο στὴν ξέφρενη οἰκουμενιστικὴ πορεία τοῦ Φαναριώτικου Οἰκουμενισμοῦ καὶ στὴν ἀλλόφρονα μειοδοσία τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς συμμάχους του, ἀκαδημαϊκοὺς μεταπατερικοὺς θεολόγους.

Ἀλλά, περίσσεψε ἡ ὑποκρισία τῶν σύγχρόνων ποιμένων, ἀπὸ ἐκείνη τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων!

Ὑπάρχουν, ὅμως, καὶ κάποιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ μερικὰ χρόνια πρίν (τὸ 2006), ἔχουν ἐπισημάνει τὰ ἴδια πράγματα (ποὺ τότε ἐπαρατηροῦντο σὲ μικρότερη κλίμακα) καὶ προειδοποίησαν τοὺς Ἡγουμενους τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅτι, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐφαρμοσθεῖ ἡ πρακτικὴ τῶν Πατέρων, θὰ ἀποτειχισθοῦν. Δυστυχῶς, οἱ ἀπειλές, ὁ πνευματικὸς φόβος ποὺ κατάφερε νὰ ἐμπνεύσουν καὶ νὰ περιφέρουν ὡς Δαμόκλειο σπάθη οἱ Οἰκουμενιστές, ὅτι ἡ ἀνυπακοὴ στὸν αἱρετικὸ Ἡγούμενο ἢ Ἐπίσκοπο (ποὺ δὲν ἔχει καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο ) πρέπει νὰ εἶναι ἀπόλυτη καὶ σὲ θέματα Πίστεως, τοὺς ἀποσυντόνισε καὶ ἀρνοῦνται νὰ ἐφαρμόσουν ἐκείνη τὴν ὑπόσχεση. Ἂς θυμηθοῦμε τὶ εἶχαν τότε δηλώσει:

«Διερωτώμεθα ἂν ἔχει συνέλθει κάποια σύνοδος καὶ κατήργησε τοὺς κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν συμπροσευχὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς, πράγμα ποὺ οὔτε αὐτὴ μπορεῖ νὰ κάνει, ἢ ἂν ὁ πάπας μετανόησε καὶ ἀποκήρυξε τὶς αἱρέσεις τοῦ Filiόκβe, τοῦ πρωτείου, τοῦ ἀλάθητου... Ἀντὶ ὁ αἱρετικὸς πάπας νὰ κείτεται κάτω, ὅπως βλέπουμε νὰ παρίστανται οἱ αἱρετικοὶ στὶς εἰκόνες τῶν Ἁγίων Συνόδων, καὶ νὰ ἐκβάλλεται ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία, βάσει τοῦ λειτουργικοῦ προστάγματος «τὰς θύρας, τὰς θύρας, ἐν σοφίας πρόσχωμεν» τὸν ἀνεβάσαμε σὲ θρόνο ὑψηλό, ὅπου καθόταν συμφορώντας ὠμοφόριο, τὸν ἐθυμίασαν οἱ ὀρθόδοξοι διάκονοι, τὸν ἀσπάσθηκε ὁ πατριάρχης στὸ «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους», ἀπήγγειλε ὡς πρωεστῶς τὸ «Πάτερ ἡμῶν», τοῦ ἔψαλησαν «Πολυχρόνιον» ἀπὸ τὸν χορὸ τῶν ἱεροψαλτῶν καὶ εἰδικὰ συντεθειμένο τροπάριο ἀπὸ Ἁγιορείτη ὑμνογράφο... Ἐπιτρέψαμε νὰ διαιρεθεῖ ἡ ἐπὶ γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἐν οὐρανοὶς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ ἐκκλησίες καὶ συνάξεις πονηρευομένων αἱρετικῶν...

Γνωρίζετε, σεβαστοὶ Πατέρες, καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς τὶς ἀντορθόδοξες καὶ βλάσφημες ἐνέργειες, δηλώσεις καὶ ἀποφάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἄλλων προκαθημένων καὶ ἐπισκόπων, ποὺ συνιστοῦν κραυγαλέα καὶ ἐμφανῆ – γυμνή τη κεφαλή- ἀποδοχὴ καὶ διδαχὴ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ...

Πιστεύουμε ὅτι μετὰ τὶς τόσες ἔγγραφες καὶ προφορικὲς διαμαρτυρίες καὶ ἐνστάσεις, τὶς ὑπαναχωρήσεις, ὀπισθοχωρήσεις καὶ συμβιβασμούς, τὸ μόνο ποὺ θὰ εὐφράνει τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ θὰ καταισχύνει τοὺς κακόδοξους εἶναι ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ πατριάρχου καὶ ἁπανταχοῦ συμφωνούντων ἢ σιωπώντων ἐπισκόπων. Συγκεντρῶστε, Ἅγιοι Πατέρες, τοὺς μοναχοὺς τῶν κοινοβίων, τῶν σκητῶν καὶ τῶν κελλιῶν σὲ παμμοναστικὴ ἀγωνιστικὴ σύναξη, εἴτε ἐντὸς εἴτε ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ καθαιρέστε τοὺς πύργους τῶν αἱρέσεων καὶ τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀναλάβετε τὸν καλὸ ἀγώνα τῆς Πίστεως. Ἐμεῖς, ἂν ἐσεῖς ἀπρακτήσετε, θὰ προτιμήσουμε νὰ πράξουμε τὰ θεάρεστα καὶ ὄχι τὰ εὐάρεστα...».

Ἀκολουθοῦν δεκάδες ὑπογραφές. Ἐνδεικτικὰ οἱ πρῶτες ὑπογραφές:

«Προηγούμενος Ἐφραὶμ Ἱερομόναχος, Δικαῖος Σκήτεως Ἀποστόλου Ἀνδρέου καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἀδελφοί, Ι.Μ. Βατοπεδίου, Γέρων Εὐστράτιος, Ἱερομόναχος, Ι.Μ.Μ. Λαύρας...».