Ο Χριστός ήρθε για να "σώσει" τους οικουμενιστές;

                           

                     

Πηγή: Τρελογιάννης 

 Όποια   πέτρα    της    πνευματικής    ιντελιγκέντσιας    κι   αν    σηκώσει    κανείς,  θα   βρεί   και    έναν   οικουμενιστή.   Ας    μείνουμε    λοιπόν    ήσυχοι     ακόμα    ένας   πνευματικός    φορέας,   η   εθνική    βιβλιοθήκη,   βρίσκεται    σε    καλά   χέρια,    στα    χέρια     του    κ.   Ζουμπουλάκη,  ο    οποίος    διατελεί     πρόεδρός    της!   

Ο    κ.   Σταύρος    Ζουμπουλάκης    πιστεύει,  ότι    όλα    τα    κακά    μέσα    στην    εκκλησία    οφείλονται    στο    ότι    η    εκκλησία    μετά    την    απελευθέρωση    του    ’21   ανέλαβε    έναν   εθνικό    ρόλο    ως    θεματοφύλακας     του    Ελληνισμού     και    της    Ελληνικής    γλώσσας.   Στην     θεολογική     ακαδημία    του    Βόλου,      της    οποίας    μέλος    και     τακτικός    ομιλητής     είναι     ο    κ.   Ζουμπουλάκης,    η     λέξη    «εθνικός»    μαζί    με     όλα    τα    παράγωγά    της     είναι    αφορισμένη.    Οποιαδήποτε    αναφορά   σε    ελληνικό    έθνος,    ελληνική     ιστορία,   ελληνική    γλώσσα    προσκρούει    στην    δοκησίσοφη    τοποθέτηση    του    προέδρου    της     κ.   Καλαϊντζίδη,   ότι   ο   Χριστός    δεν    ήρθε    για    να    σώσει    τους    Ελληνες    αλλά    τον    άνθρωπο.   Και    τότε    γιατί   όλοι   μαζί   Ζουμπουλάκηδες,   Ρεπούσηδες,   Ιγνάτιοι κ.τ.λ.   δεν    πάνε     στην    Νιγηρία,    όπως    τους    υπέδειξε  και  ο    Μίκης    Θεοδωράκης,  όπου    και   εκεί    υπάρχουν    άνθρωποι,   τους    οποίους    ήρθε    για    να    σώσει     ο    Χριστός;   Από   την    Ελλάδα    τί    θέλουν;  
Δεν    θέλουν    την   ελληνική   ιστορία,   δεν    θέλουν    την   ελληνική    γλώσσα,   δεν   θέλουν    τον    ελληνορθόδοξο     πολιτισμό     και    τότε    τι     θέλουν;    Μόνο   προαγωγές    σε    επιφανείς    θέσεις,  λεφτά    και   πολυτελή    διαβίωση;  

Μας    λένε     ότι    από     την     πολλή     τους     ταπείνωση    ντρέπονται    ο    Ελληνισμός     να    απολαμβάνει    κάποια     προνόμια,   που    άλλοι    λαοί    δεν    έχουν.    Επειδή    π.χ.    οι    Άγγλοι     δεν    μπορούν   να    διαβάσουν    τα    εκκλησιαστικά    κείμενα    στην    πρωτογραφή    τους,   θα    πρέπει     να     αποποιηθούν    αυτό    το    προνόμιό    τους    και    οι    Έλληνες,  για   να    μην    τους     κάνουν    να    αισθάνονται    άσχημα!  

Ο    επίσκοπος   Ιγνάτιος    διαβιοί    μέσα    στη   πόλη   του   Βόλου   σαν    πρίγκιπας     και    δεν    ντρέπεται   γι’ αυτό    και    ντρέπεται    για    τα     προνόμια     του     Ελληνισμού;   Οι    Γεωργακοπουλέοι    (σ. ιστολ.: εννοεί άραγε, την οικογένεια του Δεσπότη του Βόλου;) έχουν     κάνει    την    ιερωσύνη    ένα    επικερδές    οικογενειακό    επάγγελμα    και    δεν     ντρέπονται   γι’ αυτό    και    ντρέπονται    για    τα     προνόμια    του    Ελληνισμού; 

Οι    οικουμενιστές   ευχαρίστως    και    χωρίς    καμμία     αναστολή    απλώνουν    το    χέρι   
σε    μίαν   αόρατη    αρχή,    για    να    τους    ανασύρει    στις     πλέον    επιφανείς    θέσεις,   αρκεί    να    πέσουν     να    προσκυνήσουν     τον    αντίχριστο     και    δεν    ντρέπονται    γι’ αυτό    και    ντρέπονται    για    τα     προνόμια     του    Ελληνισμού; 

Αν    θέλουν    να    θυσιάσουν    κάποια    προνόμια,   ας    θυσιάσουν    τα   δικά   τους    και    όχι    του    Ελληνισμού,   για    τα    οποία    δεν    κουράστηκαν,    άλλοι    έχυσαν    το    αίμα    τους    γι’ αυτά,  για     να    μπορούν  αυτοί   να    κατεβάζουν    από   το    μυαλό    τους    τέτοιου    είδους    αμπελοφιλοσοφίες,    ότι   ο   Χριστός   ήρθε    για   να    σώσει    τον    άνθρωπο    και    όχι    τους   Ελληνες   ή    ότι    ο    εμβληματικός    ύμνος    του   Ελληνισμού    και    της    ορθοδοξίας  «τη   υπερμάχω    στρατηγώ    τα     νικητήρια»   συνιστά      μιλιταρισμό!  

Ο  άνθρωπος,   τον    οποίο   ήρθε    για    να    σώσει    ο     Χριστός,    έχει    ιδιοπροσωπία    και   δεν    είναι    μάζα,   όπως    τον    θέλει    ο    αντίχριστος.   Εχει    εθνικά    και    πολιτιστικά    χαρακτηριστικά,   τα    οποία    ο    Χριστός    επιτείνει    και    γονιμοποιεί    και    δεν    εξαλείφει.   Ο  απ.   Παύλος    έστειλε    επιστολές    προς   Κορινθίους,  Ρωμαίους,  Γαλάτας  κ.τ.λ.  αναγνωρίζοντας   την   ιδιότητά   τους   να   είναι   τέτοιοι.    Οι   οικουμενιστές   και    ο   κ.  Ζουμπουλάκης   ως   πρόεδρος    μάλιστα   της    εθνικής    βιβλιοθήκης   θα    έπρεπε    να   ντρέπεται   για    το    ότι,   αν   ερχόταν    ένας    Άγγλος     ερευνητής    π.χ.   ο    Γίββων   ή    ο   Στήβεν    Ράνσιμαν   (αν   ήταν    εν   ζωή),     για    να   αγοράσουν     μία    ιστορία    του    Παπαρρηγόπουλου,    δεν    θα    την    εύρισκαν    σ’  ένα    καθώς    πρέπει   βιβλιοπωλείο  σε     χρυσόδετους     και    πολυτελείς    τόμους,   όπως    της   αξίζει,   αλλά    σε     κάποιο    παλαιοπωλείο    που    να    μυρίζει     μούχλα  και    θα    μας    οικτίριζαν    (και    σιχτίριζαν)   γι’ αυτό.  

Μ’ αυτά    και   μ’ αυτά   όμως   οι    μόνοι,   οι    οποίοι   σώζονται,   είναι    η    αφεντιά   τους   είτε    πιστεύουν    στο   Χριστό    είτε   δεν    πιστεύουν    και   απλώς    πάνω   στο   «παραμύθι»    του   Χριστού   χτίζουν     ωραίες   καριέρες! 

                                          Λωρίτου    Ελένη