Ο π. Ευθύμιος στη Σερβία συλλειτούργησε μὲ τὸν μητροπολίτη Ράσκας Αρτέμιο

Ἑνότητα Πίστεως ἀπαιτεῖται στὸν ἀγῶνα

ἐναντίον τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν

Στις 17, 18 καὶ 19 Αὐγούστου ἐπισκεφτήκαμε τὶς κατακόμβες τοῦ «ἐν ἐξορίᾳ» καὶ διωγμὸ εὑρισκομένου Ἐπισκόπου Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτεμίου καὶ τῆς συνοδείας αὐτοῦ, ὀλιγομελὴς ἀντιπροσωπεία  τῶν  ἐν  Ἑλλάδι  ἀποτειχισμένων,   ἀποτελουμένη

ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, τὸν πρόεδρο καὶ τὸν γραμματέα τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» Λαυρέντιο Ντετζιόρτζιο καὶ Παναγιώτη Σημάτη.

Ἡ ἐπίσκεψη ἔγινε γιὰ νὰ ἀνταποδώσουμε τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Σεβασμιώτατου Ἀρτέμιου, ὁ ὁποῖος τὸν παρελθόντα Ἀπρίλιο (Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν) μᾶς ἐπισκέφτηκε στὶς Σταγιᾶτες Βόλου, συνοδευόμενος ἀπὸ  ἱερωμένους τῆς ἐν ἐξορίᾳ εὑρισκομένης Ἱ. Μ. Ράσκας, οἱ ὁποῖοι καὶ συλλειτούργησαν μὲ τὸν π. Εὐθύμιο στὸ παλαιὸ μοναστηράκι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (φωτογρ.).

Ἐπίσης ἐπισκεφτήκαμε τὸν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο γιὰ νὰ συζητήσουμε μαζί του κοινὰ θέματα τοῦ συνεχιζομένου ἀγῶνα κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ ἁπλότητα, ἡ καταδεκτικότητα καὶ ἡ ἀγάπη  τοῦ Σεβασμιώτατου μᾶς ἐσκλάβωσαν, ἀλλὰ καὶ ἡ φιλοξενία ποὺ μᾶς ἐπεφύλαξαν οἱ ἐκεῖ ἀδελφοί, ἱερωμένοι, μονάζοντες καὶ λαϊκοί, ἦταν συγκινητική.

Παρακολουθήσαμε τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τοῦ τριημέρου, μαζί μὲ πλῆθος κόσμου ποὺ συνέρρεε ἀπὸ διάφορες περιοχὲς τῆς Σερβίας. Κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία τῆς Κυριακῆς 18 Αὐγούστου, ὁ π. Εὐθύμιος ποὺ συλλειτούργησε μὲ τὸν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο καὶ κατὰ παράκλησή του (καὶ ἀφοῦ ἔλαβε ἀπ’ αὐτὸν ἕνα Σταυρό -νὰ τὸν κρατᾶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁμιλίας, κατὰ τὴν ἐκεῖ συνήθεια) εἶπε λίγα λόγια πρὸς τοὺς πιστούς, τὰ ὁποῖα μετέφραζε ὁ Σεβασμιώτατος. Εἶπε:

 «Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ράσκας καὶ Πριζρένης καὶ Ἐπίσκοπε τῶν διωκομένων καὶ ἐν κατακόμβαις εὑρισκομένων πατέρων καὶ ἀδελφῶν, πιστεύω ὅτι αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἐκφράζω ὄχι μόνον τὴν δική μου γνώμη, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀδελφῶν ποὺ ἦλθαν μαζί μου· καὶ νὰ σᾶς πῶ ὅτι αἰσθάνομαι σήμερα τὴν «ἑνότητα τῆ πίστεως καὶ τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», τὴν ὁποία παρακαλοῦμε νὰ ὑπάρχει μεταξύ μας στὴ Θ. Λειτουργία.

»Ἡ ἑνότης τῆς Πίστεως, Σεβασμιώτατε, ὅπως γνωρίζετε, εἶναι προϋπόθεση γιὰ νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ἑνότης τῆς Πίστεως εἶναι καὶ διαχρονική, δηλαδὴ ἡ ἑνότης ποὺ ὑπάρχει στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, στοὺς Ἁγίους ποὺ φτάνει μέχρις ἐμᾶς, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἡ ἑνότης τῆς Πίστεως, ἡ ὁποία πρέπει νὰ ὑπάρχει καὶ μεταξύ μας, ἀκολουθώντας αὐτὴ τὴν διαχρονικὴ ἑνότητα. Παραδόξως, ὑπάρχει ἑνότης σήμερα μεταξὺ τῶν αἱρετικῶν, καὶ δὴ τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ πολεμήσουν τὴν ἀληθινὴ Ὀρθόδοξο Πίστι.

Ἡ μεταξύ μας, ὅμως, ἑνότης τῆς Πίστεως, πολεμεῖται, Σεβασμιώτατε, ὅπως γνωρίζετε, καὶ ἔξωθεν καὶ ἔσωθεν. Καὶ ὁ διάβολος προσπαθεῖ νὰ ἐνσπείρει μεταξύ μας ζιζάνια στὸ θέμα τῆς ἑνότητος τῆς Πίστεως, ὥστε νὰ μὴ συμφωνοῦμε στὸ πῶς θὰ ἀντιμετωπίσουμε σήμερα τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές.

Εὐχηθεῖτε, Σεβασμιώτατε, νὰ διατηρηθεῖ αὐτὴ ἡ μεταξύ μας ἑνότητα τῆς Πίστεως, καὶ νὰ αὐξηθεῖ μὲ τὶς εὐχές σας, ὥστε νὰ φθάσουμε κατὰ τὸ δυνατὸν μὲ τὴν προαίρεσή μας νὰ μιμηθοῦμε τοὺς Ἁγίους μας.

Σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολὺ ποὺ μοῦ δώσατε γιὰ δεύτερη φορὰ τὴ χαρὰ νὰ βρίσκομαι μαζί σας καὶ νὰ νιώσω αὐτὴν τὴν εὐλογία «τῆς ἑνότητος  τῆς Πίστεως καὶ τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
Σᾶς παρακαλῶ νὰ εὐχηθεῖτε θερμὰ καὶ γιὰ μένα, νὰ σταθῶ ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ σωστὰ στὶς δύσκολες αὐτὲς ἡμέρες ποὺ εὑρισκόμεθα, καὶ γιὰ τοὺς πνευματικούς μου ἀδελφούς, ποὺ ζητοῦν αὐτὴ τὴν στιγμὴ διὰ μέσου ἐμοῦ τὴν δική σας εὐλογία, νὰ φτάσει στὸ Βόλο, στὴ Λάρισα καὶ σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη ποὺ ὑπάρχουν οἱ πνευματικοὶ ἀδελφοὶ καὶ δικά σας παιδιά, ὥστε νὰ νιώσουν κι αὐτοὶ τὴ δική σας εὐλογία καὶ τὴν κοινωνία αὐτὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ὑπάρχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ καὶ τὴν νιώθουμε μεταξύ μας. Σᾶς εὐχαριστοῦμε καὶ σᾶς παρακαλοῦμε νὰ ἔλθετε νὰ μᾶς εὐλογήσετε καὶ ἀπὸ κοντὰ στὰ μέρη κάτω τὰ δικά μας, τῆς ἀγαπητῆς σὲ σᾶς Ἑλλάδος καὶ δικής μας πατρίδος».

Τὸ ἀπόγευμα, στὸν Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως, μέσα σὲ μιὰ ἄκρως κατανυκτικὴ καὶ συγκινητικὴ ἀτμόσφαιρα, εἴχαμε τὴν εὐκαιρία νὰ παρακολουθήσουμε τὴν κουρὰ μοναχῆς, ποὺ ὀνομάστηκε Εὐγενία καὶ προσῆλθε στὴν Ἐκκλησία-κατακόμβη ἐνδεδυμένη λευκὸ χιτῶνα, συνοδευόμενη ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς καὶ τὴν Ἡγουμένη, ἐνῶ οἱ πιστοὶ κρατοῦσαν ἀναμένα κεριά

Μία ἰδιαιτερότητα ποὺ ἔχουν οἱ Ὀρθόδοξοι Σέρβοι ἀδελφοί μας κατὰ τὴν ἀκολουθία τῆς κουρᾶς (ὅπως φαίνεται στὴ φωτογραφία) εἶναι ἡ ὕπτια θέση ποὺ λαμβάνει γιὰ κάποια λεπτά ὁ κειρόμενος (σχῆμα σταυροῦ), σὲ ἔνδειξη ταπεινώσεως καὶ ἀποδοχῆς τοῦ σταυρικοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ μοναχοῦ, ὅπως μᾶς ἐξήγησαν.

Μετὰ τὴν ἀκολουθία τῆς κουρᾶς, ἡ νέα μοναχὴ Εὐγενία –σύμφωνα μὲ τὰ καθιερωμένα–  ἀποσύρθηκε  στὸ κελί της  γιὰ νὰ διαβάσει τὴν βιογραφία τοῦ Ἁγίου Εὐγενίου.

Οἱ ὑπόλοιποι παρακαθήσαμε στὸ νηστήσιμο δεῖπνο -«τραπέζι τῆς ἀγάπης»- τὸ ὁποῖο μὲ πολὺ φροντίδα εἶχε ἑτοιμάσει ἡ ἡγουμένη Βαρβάρα καὶ ἡ ἀδελφότητά της.

     Τὴν ἑπομένη παρακολουθήσαμε τὴν ὑπαίθρια Θ. Λειτουργία τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, σὲ μία «ἐπίγεια» κατακόμβη (ὡς γνωστόν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας –ὅπως καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος– ἀκολουθεῖ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο). Στὸ τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας εὐλόγησαν τοὺς πρώτους καρπούς, ὅπως συνηθίζουν νὰ κάνουν πρὶν τὸν τρύγο.

   Καὶ στὴν διάρκεια αὐτῆς τῆς Θ. Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος μᾶς καλωσώρισε καὶ ἐξήγησε ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους τῆς ἐπισκέψεώς μας, «ἦταν καὶ γιὰ νὰ δοῦνε ἀπὸ κοντὰ πῶς ζοῦμε ἐμεῖς ἐδῶ, πώς γιορτάζουμε καὶ λατρεύουμε τὸ Θεό».

   Καὶ πάλι παρακάλεσε τὸν π. Εὐθύμιο νὰ ἀπευθύνει δυὸ  λόγια στοὺς πιστούς, καὶ ὁ π. Εὐθύμιος ἀνταποκρίθηκε λέγοντας τὰ ἑξῆς:

  «Σεβασμιώτατε, εἶναι μεγάλη ἡ σημερινὴ ἡμέρα, ὅπως γνωρίζετε, καὶ μάλιστα τόσο μεγάλη γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανούς, ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι σηματοδοτεῖ τὴν ὅλη πορεία τῆς ἐδῶ ζωῆς μας. Δηλαδή, θὰ πρέπει νὰ φτάσουμε, ἐδῶ ζώντας, νὰ μεταμορφωθοῦμε, ἡ δὲ μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνας τύπος, στὸν ὁποῖον πρέπει κι ἐμεῖς νὰ συμμετέχουμε.
  »Γιὰ νὰ συμμετέχουμε σ’ αὐτὴ τὴν μεταμόρφωση, ἡ Ἐκκλησία μᾶς βοηθεῖ, κατ’ ἀρχὰς μὲ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, μὲ τὸ ὁποῖο μᾶς υἱοθετεῖ καὶ μᾶς δίνει τὴν Χάρι γιὰ νὰ ἀγωνιστοῦμε σ’ αὐτὴ τὴν μεταμόρφωση. Ἡ συνέχεια εἶναι ὅτι πρέπει κι ἐμεῖς νὰ δείξουμε μεγάλη προαίρεση, νὰ ἀξιοποιήσουμε καὶ νὰ αὐξήσουμε αὐτὴ τὴν Χάρι μέσα μας, ὥστε, ὅπως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐπάνω στὸ Θαβὼρ εἶδαν κάτι ἀπὸ τὴν δόξα τοῦ Κυρίου, νὰ φτάσουμε κι ἐμεῖς, καθαρίζοντες τὸ ὀπτικὸ μέρος τῆς ψυχῆς μας, νὰ δοῦμε κι ἐμεῖς κάτι ἀπὸ τὴ δόξα τοῦ Κυρίου.

 »Ἡ πραγματικὴ μεταμόρφωση, Σεβασμιώτατε,  ὅπως γνωρίζετε, γίνεται μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅλες οἱ ἄλλες οἱ μεταμορφώσεις εἶναι εἴτε φυσικές, εἴτε δαιμονικές. Καὶ ὁ διάβολος, ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι μας, προσπαθεῖ νὰ μᾶς μεταμορφώσει, ἀλλὰ πρὸς τὸ κακό, ἐκμεταλλευόμενος τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας, καὶ προσπαθώντας νὰ ἀκυρώσει αὐτὴν τὴν Χάρι ποὺ μᾶς ἔδωσε ἡ Ἐκκλησία, ὥστε νὰ μείνει ἀνενέργητη.
  »Οἱ Πατέρες εἶπαν, ὅτι ἂν ἐδῶ δὲν κατορθώσουμε νὰ μεταμορφωθοῦμε, δὲν θὰ δοῦμε καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ ἀναστημένο καὶ μεταμορφωμένο τὸν Κύριο. 
   »Εἶναι, λοιπόν, μεγάλη ἡ ἀνάγκη αὐτή, νὰ μοιάσουμε κι ἐμεῖς στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ἐπάνω στὸ Θαβώρ, καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε ἐναντίον τῶν παθῶν μας, τὰ ὁποῖα μᾶς ἐμποδίζουν σ’ αὐτὴ τὴν μεταμόρφωση. Ὁ κόσμος καὶ ὁ διάβολος σήμερα μᾶς ἐμποδίζουν, προβάλλοντας τὴν εὔκολη ζωή, ἡ ὁποία καλλιεργεῖ τὰ πάθη μας, ὥστε νὰ μᾶς ὁδηγήσουν νὰ ὁμοιάσουμε, νὰ μεταμορφωθοῦμε στὴν κοσμικὴ ζωή.
   »Κι ἐμεῖς  οἱ ποιμένες θὰ πρέπει νὰ εἴμεθα οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ μεταμορφωθοῦμε, ὥστε νὰ βοηθήσουμε καὶ στὴν μεταμόρφωση τῶν ὑπολοίπων ἀδελφῶν μας...

   »Ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς παρέχει καὶ τὰ μυστήρια καὶ εἰδικὰ τὴ Θ. Λειτουργία καὶ τὴ Θ. Κοινωνία, μὲ τὴν ὁποία κανονικά, ἐφ’ ὅσον συμμετέχουμε ἄξια, θὰ πρέπει νὰ εἴμεθα μεταμορφωμένοι μετέχοντας στὸ μυστήριο καί, μάλιστα, σ’ αὐτὸ τὸν βαθμό, ὥστε κοινωνώντας τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ χύσουμε καὶ τὸ αἷμα μας γι’ Αυτόν.

   »Εὐχηθεῖτε, Σεβασμιώτατε, νὰ ἀγωνισθοῦμε σ’ αὐτὸ τὸν δρόμο ποὺ μᾶς προβάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, τὴν ὁδὸ τῆς μεταμορφώσεως, ὥστε νὰ δοῦμε κι ἀπ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ κάτι ἀπὸ τὴ θεία δόξα Του καὶ νὰ συμμετέχουμε αἰωνίως στὴ  παντοτινὴ δόξα τοῦ Κυρίου, εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων».

Μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία καὶ τὴν διανομὴ τῶν σταφυλιῶν ποὺ εἶχαν εὐλογηθεῖ, καὶ πάλι δεχθήκαμε «ἀβραμιαία» φιλοξενία. Στὸ γεῦμα παρεκάθησαν 200 περίπου ἱερωμένοι, μοναχοὶ καὶ πιστοί, κάτω ἀπὸ ἕνα μεγάλο σκέπαστρο-τέντα ποὺ εἶχαν φροντίσει νὰ στήσουν οἱ μοναχοὶ γιὰ τὴν περίσταση.

Αὐτό πού ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση στόν π. Εὐθύμιο καί τό μετέφερε σέ μικρή ἀναφορά του γιά τό προσκύνημά του στή Σερβία (κατά τό πέρας τῆς Θ. Λειτουργίας στίς Σταγιάτες Πηλίου τήν Κυριακή 24.8.2013) ἦταν τό πλῆθος πού συρρέει στίς Θ. Λειτουργίες πού τελεῖ στίς κατακόμβες τῆς Σερβίας ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος. Πλῆθος  ἁπλῶν πιστῶν, συνειδητοποιημένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, δεδιωγμένων, πού ἀκολουθοῦν τόν Σεβασμιώτατο γιά τίς ὀρθόδοξες θέσεις του καί τήν ὀρθή πορεία του στά θέματα τῆς πίστεως.

Σπάνιο φαινόμενο ἀπεκάλεσε καὶ τήν καθαρότητα στά μάτια τῶν μικρῶν παιδιῶν τῶν Σέρβων ἀδελφῶν μας, κάτι πού λείπει στά δικά μας παιδιά πού τό μόνο πού γνωρίζουν εἶναι νά παίζουν μέ τά δαιμονικά ἠλεκτρονικά παιχνίδια καί νά ἀκολουθοῦν τυπικά μόνο καί εὐσεβιστικά τή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἐτόνισε εἶναι συνειδητοποιημένοι, ἴσως γιατί ἐβίωσαν τόν διωγμό καί διεπίστωσαν ποιός εἶναι ὁ σωστός ἐνδεδειγμένος δρόμος, ὁ δρόμος τῆς θυσίας καί τοῦ προσωπικοῦ ἀγῶνος.

  Σὲ ἑπόμενη ἀνάρτηση θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ κάποια περιστατικὰ καὶ δραστηριότητες τῆς ζωῆς τῶν Σέρβων ἀδελφῶν μας.