Αν δεν λανθάνω, στην 5η φωτογραφία, ο ρασοφόρος που κοιτάει το φακό περίεργα, είναι ο τιτλούχος και άνευ ποίμνης Επίσκοπος Αβύδου Κύριλλος Κατερέλος. Ένα ερώτημα για τον σεβαστό αδελφό του, π. Αρσένιο, (αλλά και για τον π. Θεόδωρο, τον π. Αναστάσιο, τον π. Λαυρέντιο, τον π. ......., όλους τους αντι-Οικουμενιστές Πατέρες). Τι λέει για όλα αυτά; Γιατί δεν μιλά; Καλά τα περί νοεράς προσευχής, αλλά εδώ η Πίστη καταποντίζεται. Γιατί σιωπά; Περιμένει να επέμβει και να θεραπεύσει ο Θεός την κατάσταση; Να μιλήσει ο Θεός; Τότε, γιατί δεν σταματά το κήρυγμα, γιατί δεν αφήνει το Θεό να μιλήσει στις καρδιές των πιστών δια του Ευαγγελίου Του; Γιατί μιλάει αυτός; Κι αν το κάνει γιατί ο Θεός εντέλλεται έτσι να κάνουν οι ποιμένες, γιατί ξεχνάει καὶ τὶς άλλες υποδείξεις του Θεού, ως προς τον αναθεματισμό των αιρετικών;την Διακοπή κοινωνίας με αυτούς; Βενιαμίν
Παρόμοιες συμπροσευχές γινόντουσαν και παλαιότερα, μα δεν τις μάθαινε ο κόσμος, οι μοναχοί, οι ιερείς. Ο Αθηναγόρας και όσοι σύμμαχοι στην εκθεμελίωση της Εκκλησίας τάκρυβαν. Γιατί ο λαός θα αντιδρούσε. Τώρα αυτά επιδιώκουν να γίνονται γνωστά, για να συνηθίζει ο κόσμος, μιας και έχουν καταφέρει να μη αντιδρά ο κόσμος κάνοντας υπακοή σε επίσκοπους-καθηγητές θεολογίας σαν τον είρωνα Κατερέλο. Και οι Οικουμενιστές προχωρούν. Καταλαβάνουν την μία πόλη ύστερα από την άλλη, το ένα κάστρο ύστερα από το άλλο, κι εμείς οπισθοχωρούμε συνεχώς. Παπαθόδωρε Ζήση και η παρέα σου, ξυπνήστε. Έχετε μεγάλη ευθύνη, γιατί προβάλλεστε και καταφέρατε να εμπεδώστε στον κόσμο τη φήμη των αρχηγών του αντι-Οικουμενιστικού αγώνα, και τον αφήσατε να ξεψυχά. Εχάτη ώρα εστί. Ι.
Με τον «αγαπισμό» ως όπλο του, ο Οικουμενισμός εξαλείφει ό,τι θεωρεί πρόσκομμα για την πραγμάτωση του ενωτικού οράματός» του, που είναι η εδραίωσίς του ως Πανθρησκείας δια της επικαλύψεως -ή και απορροφήσεως εντός των κόλπων του- της πανσπερμίας θρησκειών, φιλοσοφιών, ιδεολογιών και στάσεων ζωής του πλανήτη και δια της συνενώσεως των πάντων σε ένα «Όλον». Σημειωτέον ότι, καθαρά ολιστική, αυτή η επιδίωξη του Οικουμενισμού οικοδομείται επί της «διευρυμένης» επανερμηνείας του ευαγγελικού «Ινα πάντες εν ώσι»· οικοδομείται, δηλαδή, επί της στρεβλώς επαναπροσδιορισμένης εννοίας τής οικουμενικότητος, η οποία προτάσσει το «εν αγάπη», παραμερίζοντας το «εν αληθεία» Χριστού. Εστιασμένος αποκλειστικώς στον άνθρωπο -και όχι στον Θεάνθρωπο- ο «αγαπισμός» επιβάλλει ως μόνα κριτήρια χριστιανικής ή άλλης -θρησκευτικής, ιδεολογικής ή ηθικής- αυτοσυνειδησίας την «αγάπη χωρίς σύνορα, χωρίς όρια και χωρίς περιορισμούς προς τον άνθρωπο αλλά και την πλήρη ανοχή προς τα πάθη και προς τις παντοειδείς «ιδιαιτερότητες» », ο Οικουμενισμός προσεταιρίζεται τους πάντες. Προσεταιρίζεται τους μη συνειδητούς ορθοδόξους χριστιανούς -αλλά και τους πιστούς άλλων δογμάτων και ομολογιών- παρουσιαζόμενος ως ενωτικός και αγαπητικός. Προσεταιρίζεται τους αλλοθρήσκους ή και αθέους, παρουσιαζόμενος ως ανεξίθρησκος και ανεξίκακος. Τέλος, προσεταιρίζεται και τους έχοντες έντονα πάθη και «ιδιαιτερότητες», παρουσιαζόμενος ως «απελευθερωτικός» και ανεκτικός. Ο ιερός Χρυσόστομος :" Αγάπην δείκνυσι γνησίαν ου κοινωνία τραπέζης , ουδέ πρόσρησις ψιλή , ουδέ κολακεία ρημάτων , αλλά το διορθώσαι και σκοπήσαι το συμφέρον του πλησίον και τον πεπτωκότα διαναστήσαι " ( P.G. 54,623 ). “Οὐ γὰρ νικῆσαι ζητοῦμεν,ἀλλὰ προσλαβεῖν ἀδελφοὺς ὧν τῷ χωρισμῷ σπαρασσόμεθα” (ΓΡ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ)
" Του εις αίρεσιν εμπεσείν το την Εκκλησίαν σχίσαι ουκ ελαττόν εστί κακόν. Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην την αμαρτίαν δύναται εξαλείφειν " ( P.G. 62,85-86 ). Αλλά και εκείνοι που ακολουθούν τους σχισματικούς ζημιώνονται , γιατί χάνουν μαζί με αυτούς τη Βασιλεία του Θεού και καταδικάζονται στην κόλαση. Σχετικά , ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος , λέγει : " Ει τις σχίζοντι από της αληθείας ακολουθεί , Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσει. Και εί τις ουκ αφίσταται του ψευδολόγου κήρυκος , ούτος εις γένναν κατακριθήσεται. Ει τις αλλοτρία γνώμη περιπατεί , ούτος ουκ εστί Χριστού " ( Φιλαδ. ΙΙΙ ).
..Ο Κύριος δεν ήταν καθόλου αισιόδοξος για την εξέλιξη των γεγονότων και μας είχε εξηγήσει, όπως εξ’ άλλου και όλοι οι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, ότι όσο περνάει ο καιρός και θα πλησιάζει η ένδοξη Δευτέρα Παρουσία και η ανάσταση και η ανακαίνιση των πάντων, θα πηγαίνουμε από το κακό στό χειρότερο, σε σημείο να κινδυνεύσουν στό τέλος να χαθούν και οι εκλεκτοί. “Πλήν ο υιός του ανθρώπου ελθών, άρα ευρήσει την πίστην επί της γής;” (Λουκ. ιη΄, 8 .). Στό τέλος, είπε ο Κύριος, η ανθρωπότητα θα είναι όπως ήταν στις μέρες του Νώε και στις μέρες του Λωτ, δηλαδή Σόδομα και Γόμορα (Λουκ. ιζ΄ 26, 28.). Η αποστασία των ποιμένων δεν θα αφήνει τους ποιμενόμενους να ανανήψουν, διότι θα τους ζητούν να κάνουν υπακοή σ’ αυτούς που οι ίδιοι δεν κάνουν υπακοή στό Χριστό τον οποίο οι περισσότεροι ούτε αγαπούν, ούτε κάν πιστεύουν σ’ Αυτόν....
Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί των τελευταίων καιρών “την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς^ και διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ’ ευδοκήσαντες εν τη αδικία” (Θεσσ. Β΄, β΄ 10-12).
Εκεί που φθάσαμε μόνο θαύμα μπορεί να μας σώσει, όσους βέβαια θέλουμε να σωθούμε.
Γιατί έχουμε μπροστά μας τη δαιμονική ειδωλολατρική πανθρησκεία με ορθοδοξοφανή πολλές φορές προσωπεία, και από πίσω μας δεν έχουμε την παράδοση και το παράδειγμα για να μας καθοδηγήσει και να μας στηρίξει . Εμείς, οι έσχατοι Χριστιανοί, δεν έχουμε δίπλα μας αγίους ανθρώπους για να μας δείξουν τον δρόμο, ζωντανοί πρός ζωντανούς, όπως γινόταν παλιά.
Έχουμε όμως σε αφθονία κάτι που δεν το είχαν οι παλιοί, έχουμε τα βιβλία των αγίων.
Ο Θεός οικονομεί για την κάθε γενεά με αγάπη και δικαιοσύνη. Άς επωφεληθούμε, λοιπόν, από το μερίδιο το δικό μας. Ο Θεός κάνει και σήμερα θαύματα, όπως παλιά, και θα μας σώσει αν δεν συμβιβασθούμε με κανένα ψέμα και αν αποφασίσουμε “πάντα παθείν διά την ευσέβειαν”. Αν θέλουμε να μείνουμε αληθινοί μαθητές του Χριστού στα χρόνια των μεγάλων θλίψεων που έρχονται, πρέπει να πάρουμε την απόφαση να είμαστε αληθινοί σε όλα, έστω και αν χρειαστεί να μείνουμε μόνον δύο ή τρείς συνηγμένοι στό Όνομά Του....
ο Καθολικισμός είναι χειρότερος από τον αθεϊσμό Σαφώς ο Άθεος απλά δεν έχει Θεό . Ο αιρετικός έχει σατανά .
Του σατανά ιερείς οι αιρετικοί ιερείς και όχι του Ιησού , η προσευχή τους βλασφημία , το βάπτισμα - κοινωνία - αγιασμός τους είναι μόλυσμα ... κατά απόφαση συνόδου της Καρχηδόνας του 251 μ.Χ. σύνοδο της Καρχηδόνας του 251 μ.Χ. Κείμενο βαρύ. Βαρύ κι ασήκωτο στα ώτα αυτών που έχουν συνηθίσει να ακούν μονο για αγάπες και λουλούδια. Και όμως τέτοιες αποφάσεις ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (ΑΓΙΩΝ ΣΤΟ ΒΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ) χλευάζονται απο επίσημα εκκλησιαστικά χείλη γιατί απλά στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά τους για το ξεπούλημα της Ορθοδοξίας δηλαδή του Χριστού , σε τιμή ευκαιρίας. Αφιερώστε λίγο χρόνο για την ανάγνωση του κειμένου. Δεν είναι εκτός εποχής , καμία επίσημη απόφαση της Εκκλησίας δεν πρέπει να αγνοείται και να μένουμε μονο στα απολύτως βασικά , ηθικολογικά στοιχεία της πίστης μας , που άλλωστε πολλά συναντώνται και σε άλλες θρησκείες. Ου πρόσφατον γνώμην, ουδέ νύν ηδρασμένην προσφέρομεν, αλλά τήν πάλαι υπό τών προγενεστέρων ημών μετά πάσης ακριβείας καί επιμελείας δεδοκιμασμένην !
Λέγοντες γάρ τώ εξεταζομένω: Πιστεύεις αιώνιον ζωήν καί άφεσιν αμαρτιών λαμβάνειν; ουκ άλλο τι λέγομεν, ει μή ό,τι εν τή καθολική Εκκλησία δοθήναι δύναται. Παρά δέ τοίς αιρετικοίς, όπου Εκκλησία ουκ έστιν, αδύνατον αμαρτημάτων άφεσιν λαβείν. Καί διά τούτο οι τών αιρετικών συνήγοροι ή τήν επερώτησιν εναλλάξαι οφείλουσιν ή τήν αλήθειαν εκδικήσαι, ειμή τι αυτοίς καί τήν Εκκλησίαν προσνέμουσιν, ούς βάπτισμα έχειν διαβεβαιούνται. Ανάγκη δέ εστι καί χρίεσθαι τόν βεβαπτισμένον, ίνα, λαβών χρίσμα, μέτοχος γένηται Χριστού. Αγιάσαι δέ έλαιον ου δύναται ο αιρετικός, ο μήτε θυσιαστήριον έχων, μήτε Εκκλησίαν. Όθεν ου δύναται χρίσμα τό παράπαν παρά τοίς αιρετικοίς είναι. Πρόδηλον γάρ εστιν ημίν, μηδαμώς δύνασθαί παρ' εκείνοις αγιάζεσθαι έλαιον εις ευχαριστίαν. Ειδέναι γάρ καί μή αγνοείν οφείλομεν, ότι γέγραπται: Έλαιον αμαρτωλού μή λιπανάτω τήν κεφαλήν μου, ό δή καί πάλαι εμήνυσε τό Πνεύμα τό άγιον εν Ψαλμοίς. Μήπως, εξιχνιασθείς τις καί από τής ευθείας οδού πλανηθείς, παρά τοίς αιρετικοίς, τοίς τού Χριστού αντιπάλοις, χρισθή. Πώς δέ εύξεται υπέρ τού βαπτισθέντος ουχί ιερεύς, αλλ' ιερόσυλος καί αμαρτωλός, λεγούσης τής Γραφής, ότι ο Θεός αμαρτωλών ουκ ακούει, αλλ' εάν τις θεοσεβής ή καί τό θέλημα αυτού ποιή, τούτου ακούει; Διά τής αγίας Εκκλησίας νοούμεν άφεσιν αμαρτιών: τίς δέ δύναται δούναι, όπερ αυτός ουκ έχει ή πώς δύναται πνευματικά εργάζεσθαι ο αποβαλών Πνεύμα άγιον; Διά τούτο καί ανανεούσθαι οφείλει ο πρός τήν Εκκλησίαν ερχόμενος, ίνα έσω διά τών αγίων αγιασθή, γέγραπται γάρ ότι: Άγιοι έσεσθε, καθώς εγώ άγιός ειμι, λέγει Κύριος, ίνα καί ο πλάνη βουκοληθείς εν τώ αληθεί καί εκκλησιαστικώ βαπτίσματι καί αυτός τούτο αποδύσηται, όστις πρός Θεόν ερχόμενος άνθρωπος καί ιερέα επιζητών εν πλάνη ευρεθείς, ιεροσύλω προσέπεσε. Δοκιμάζειν γάρ εστι τό τών αιρετικών καί σχισματικών βάπτισμα, τό συνευδοκείν τοίς υπ' εκείνων βεβαπτισμένοις. Ου γάρ δύναται εν μέρει υπερισχύειν: ει ηδυνήθη βαπτίσαι, ίσχυε καί άγιον Πνεύμα δούναι: ει ουκ ηδυνήθη, ότι έξω ών, Πνεύμα άγιον ουκ έχει, ου δύναται τόν ερχόμενον βαπτίσαι, ενός όντος τού βαπτίσματος, καί ενός όντος τού αγίου Πνεύματος, καί μιάς Εκκλησίας τού Χριστού τού Κυρίου ημών, επάνω Πέτρου τού αποστόλου, αρχήθεν λέγοντος, τής ενότητος τεθεμελιωμένης. Καί διά τούτο τά υπ' αυτών γινόμενα, ψευδή καί κενά υπάρχοντα, πάντα εστίν αδόκιμα. Ου γάρ δύναταί τι δεκτόν καί αιρετόν είναι παρά τώ Θεώ τών υπ' εκείνων γινομένων, ούς ο Κύριος πολεμίους καί αντιπάλους αυτού λέγει εν τοίς Ευαγγελίοις: Ο μή ών μετ' εμού κατ' εμού εστί, καί ο μή συνάγων μετ' εμού σκορπίζει. Καί ο μακάριος απόστολος Ιωάννης, εντολάς Κυρίου τηρών, εν τή επιστολή προέγραψεν: Ηκούσατε, ότι ο αντίχριστος έρχεται, καί νύν δέ αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν: όθεν γινώσκομεν, ότι εσχάτη ώρα, εστίν. Εξ ημών εξήλθον, αλλ' ουκ ήσαν εξ ημών. Όθεν καί ημείς συνιέναι οφείλομεν καί νοείν, ως οι εχθροί Κυρίου καί οι αντίχριστοι ωνομασμένοι, δυνατοί ουκ είεν χάριν δούναι τώ Κυρίω. Καί διά τούτο ημείς οι σύν Κυρίω όντες καί ενότητα Κυρίου κρατούντες καί κατά τήν αξίαν αυτού χορηγούμενοι, τήν ιερατείαν αυτού εν τή Εκκλησία λειτουργούντες, όσα οι αντικείμενοι αυτώ, τουτέστι πολέμιοι καί αντίχριστοι, ποιούσιν αποδοκιμάσαι καί αποποιήσαι καί απορρίψαι καί ως βέβηλα έχειν οφείλομεν. Καί τοίς από πλάνης καί στρεβλότητος ερχομένοις, επί γνώσει τής αληθινής καί εκκλησιαστικής πίστεως, δούναι καθόλου θείας δυνάμεως μυστήριον ενότητός τε καί πίστεως καί αληθείας. ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΝΟΝΩΝ: Αποστολικοί μς’, μζ’, ξη’- Β’ ζ’ – ΣΤ , κε’ - Λαοδικείας μη’"
Τώρα στην χειρότερη θέση δεν είναι ο άθεος η ο αιρετικός αλλά εκείνος ο Ορθοδοξος που ενώ είναι του Θεού αμαρτάνει , που ενώ είναι του Θεού Τον προδίδει Τον αρνείται που δίνει τα Άγια στα σκυλιά " Ματ. 7:6 Μη δώσητε το άγιον εις τους κύνας μηδέ ρίψητε τους μαργαρίτας σας έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς με τους πόδας αυτών και στραφέντες σας διασχίσωσιν."
Αν δεν λανθάνω, στην 5η φωτογραφία, ο ρασοφόρος που κοιτάει το φακό περίεργα, είναι ο τιτλούχος και άνευ ποίμνης Επίσκοπος Αβύδου Κύριλλος Κατερέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ερώτημα για τον σεβαστό αδελφό του, π. Αρσένιο, (αλλά και για τον π. Θεόδωρο, τον π. Αναστάσιο, τον π. Λαυρέντιο, τον π. ......., όλους τους αντι-Οικουμενιστές Πατέρες). Τι λέει για όλα αυτά; Γιατί δεν μιλά; Καλά τα περί νοεράς προσευχής, αλλά εδώ η Πίστη καταποντίζεται. Γιατί σιωπά; Περιμένει να επέμβει και να θεραπεύσει ο Θεός την κατάσταση; Να μιλήσει ο Θεός; Τότε, γιατί δεν σταματά το κήρυγμα, γιατί δεν αφήνει το Θεό να μιλήσει στις καρδιές των πιστών δια του Ευαγγελίου Του; Γιατί μιλάει αυτός; Κι αν το κάνει γιατί ο Θεός εντέλλεται έτσι να κάνουν οι ποιμένες, γιατί ξεχνάει καὶ τὶς άλλες υποδείξεις του Θεού, ως προς τον αναθεματισμό των αιρετικών;την Διακοπή κοινωνίας με αυτούς;
Βενιαμίν
Παρόμοιες συμπροσευχές γινόντουσαν και παλαιότερα, μα δεν τις μάθαινε ο κόσμος, οι μοναχοί, οι ιερείς. Ο Αθηναγόρας και όσοι σύμμαχοι στην εκθεμελίωση της Εκκλησίας τάκρυβαν. Γιατί ο λαός θα αντιδρούσε. Τώρα αυτά επιδιώκουν να γίνονται γνωστά, για να συνηθίζει ο κόσμος, μιας και έχουν καταφέρει να μη αντιδρά ο κόσμος κάνοντας υπακοή σε επίσκοπους-καθηγητές θεολογίας σαν τον είρωνα Κατερέλο. Και οι Οικουμενιστές προχωρούν. Καταλαβάνουν την μία πόλη ύστερα από την άλλη, το ένα κάστρο ύστερα από το άλλο, κι εμείς οπισθοχωρούμε συνεχώς. Παπαθόδωρε Ζήση και η παρέα σου, ξυπνήστε. Έχετε μεγάλη ευθύνη, γιατί προβάλλεστε και καταφέρατε να εμπεδώστε στον κόσμο τη φήμη των αρχηγών του αντι-Οικουμενιστικού αγώνα, και τον αφήσατε να ξεψυχά. Εχάτη ώρα εστί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ.
Με τον «αγαπισμό» ως όπλο του, ο Οικουμενισμός εξαλείφει ό,τι θεωρεί πρόσκομμα για την πραγμάτωση του ενωτικού οράματός» του, που είναι η εδραίωσίς του ως Πανθρησκείας δια της επικαλύψεως -ή και απορροφήσεως εντός των κόλπων του- της πανσπερμίας θρησκειών, φιλοσοφιών, ιδεολογιών και στάσεων ζωής του πλανήτη και δια της συνενώσεως των πάντων σε ένα «Όλον». Σημειωτέον ότι, καθαρά ολιστική, αυτή η επιδίωξη του Οικουμενισμού οικοδομείται επί της «διευρυμένης» επανερμηνείας του ευαγγελικού «Ινα πάντες εν ώσι»· οικοδομείται, δηλαδή, επί της στρεβλώς επαναπροσδιορισμένης εννοίας τής οικουμενικότητος, η οποία προτάσσει το «εν αγάπη», παραμερίζοντας το «εν αληθεία» Χριστού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕστιασμένος αποκλειστικώς στον άνθρωπο -και όχι στον Θεάνθρωπο- ο «αγαπισμός» επιβάλλει ως μόνα κριτήρια χριστιανικής ή άλλης -θρησκευτικής, ιδεολογικής ή ηθικής- αυτοσυνειδησίας την «αγάπη χωρίς σύνορα, χωρίς όρια και χωρίς περιορισμούς προς τον άνθρωπο αλλά και την πλήρη ανοχή προς τα πάθη και προς τις παντοειδείς «ιδιαιτερότητες» »,
ο Οικουμενισμός προσεταιρίζεται τους πάντες. Προσεταιρίζεται τους μη συνειδητούς ορθοδόξους χριστιανούς -αλλά και τους πιστούς άλλων δογμάτων και ομολογιών- παρουσιαζόμενος ως ενωτικός και αγαπητικός. Προσεταιρίζεται τους αλλοθρήσκους ή και αθέους, παρουσιαζόμενος ως ανεξίθρησκος και ανεξίκακος. Τέλος, προσεταιρίζεται και τους έχοντες έντονα πάθη και «ιδιαιτερότητες», παρουσιαζόμενος ως «απελευθερωτικός» και ανεκτικός.
Ο ιερός Χρυσόστομος :" Αγάπην δείκνυσι γνησίαν ου κοινωνία τραπέζης , ουδέ πρόσρησις ψιλή , ουδέ κολακεία ρημάτων , αλλά το διορθώσαι και σκοπήσαι το συμφέρον του πλησίον και τον πεπτωκότα διαναστήσαι " ( P.G. 54,623 ).
“Οὐ γὰρ νικῆσαι ζητοῦμεν,ἀλλὰ προσλαβεῖν ἀδελφοὺς ὧν τῷ χωρισμῷ σπαρασσόμεθα” (ΓΡ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ)
" Του εις αίρεσιν εμπεσείν το την Εκκλησίαν σχίσαι ουκ ελαττόν εστί κακόν. Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην την αμαρτίαν δύναται εξαλείφειν " ( P.G. 62,85-86 ). Αλλά και εκείνοι που ακολουθούν τους σχισματικούς ζημιώνονται , γιατί χάνουν μαζί με αυτούς τη Βασιλεία του Θεού και καταδικάζονται στην κόλαση.
Σχετικά , ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος , λέγει : " Ει τις σχίζοντι από της αληθείας ακολουθεί , Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσει.
Και εί τις ουκ αφίσταται του ψευδολόγου κήρυκος , ούτος εις γένναν κατακριθήσεται.
Ει τις αλλοτρία γνώμη περιπατεί , ούτος ουκ εστί Χριστού " ( Φιλαδ. ΙΙΙ ).
..Ο Κύριος δεν ήταν καθόλου αισιόδοξος για την εξέλιξη των γεγονότων και μας είχε εξηγήσει, όπως εξ’ άλλου και όλοι οι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, ότι όσο περνάει ο καιρός και θα πλησιάζει η ένδοξη Δευτέρα Παρουσία και η ανάσταση και η ανακαίνιση των πάντων, θα πηγαίνουμε από το κακό στό χειρότερο, σε σημείο να κινδυνεύσουν στό τέλος να χαθούν και οι εκλεκτοί. “Πλήν ο υιός του ανθρώπου ελθών, άρα ευρήσει την πίστην επί της γής;” (Λουκ. ιη΄, 8 .).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτό τέλος, είπε ο Κύριος, η ανθρωπότητα θα είναι όπως ήταν στις μέρες του Νώε και στις μέρες του Λωτ, δηλαδή Σόδομα και Γόμορα (Λουκ. ιζ΄ 26, 28.).
Η αποστασία των ποιμένων δεν θα αφήνει τους ποιμενόμενους να ανανήψουν, διότι θα τους ζητούν να κάνουν υπακοή σ’ αυτούς που οι ίδιοι δεν κάνουν υπακοή στό Χριστό τον οποίο οι περισσότεροι ούτε αγαπούν, ούτε κάν πιστεύουν σ’ Αυτόν....
Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί των τελευταίων καιρών “την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς^ και διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ’ ευδοκήσαντες εν τη αδικία” (Θεσσ. Β΄, β΄ 10-12).
Εκεί που φθάσαμε μόνο θαύμα μπορεί να μας σώσει, όσους βέβαια θέλουμε να σωθούμε.
Γιατί έχουμε μπροστά μας τη δαιμονική ειδωλολατρική πανθρησκεία με ορθοδοξοφανή πολλές φορές προσωπεία, και από πίσω μας δεν έχουμε την παράδοση και το παράδειγμα για να μας καθοδηγήσει και να μας στηρίξει
.
Εμείς, οι έσχατοι Χριστιανοί, δεν έχουμε δίπλα μας αγίους ανθρώπους για να μας δείξουν τον δρόμο, ζωντανοί πρός ζωντανούς, όπως γινόταν παλιά.
Έχουμε όμως σε αφθονία κάτι που δεν το είχαν οι παλιοί, έχουμε τα βιβλία των αγίων.
Ο Θεός οικονομεί για την κάθε γενεά με αγάπη και δικαιοσύνη. Άς επωφεληθούμε, λοιπόν, από το μερίδιο το δικό μας. Ο Θεός κάνει και σήμερα θαύματα, όπως παλιά, και θα μας σώσει αν δεν συμβιβασθούμε με κανένα ψέμα και αν αποφασίσουμε “πάντα παθείν διά την ευσέβειαν”.
Αν θέλουμε να μείνουμε αληθινοί μαθητές του Χριστού στα χρόνια των μεγάλων θλίψεων που έρχονται, πρέπει να πάρουμε την απόφαση να είμαστε αληθινοί σε όλα, έστω και αν χρειαστεί να μείνουμε μόνον δύο ή τρείς συνηγμένοι στό Όνομά Του....
ο Καθολικισμός είναι χειρότερος από τον αθεϊσμό
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφώς ο Άθεος απλά δεν έχει Θεό .
Ο αιρετικός έχει σατανά .
Του σατανά ιερείς οι αιρετικοί ιερείς και όχι του Ιησού , η προσευχή τους βλασφημία , το βάπτισμα - κοινωνία - αγιασμός τους είναι μόλυσμα ... κατά απόφαση συνόδου της Καρχηδόνας του 251 μ.Χ.
σύνοδο της Καρχηδόνας του 251 μ.Χ.
Κείμενο βαρύ.
Βαρύ κι ασήκωτο στα ώτα αυτών που έχουν συνηθίσει να ακούν μονο για αγάπες και λουλούδια.
Και όμως τέτοιες αποφάσεις ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (ΑΓΙΩΝ ΣΤΟ ΒΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ) χλευάζονται απο επίσημα εκκλησιαστικά χείλη γιατί απλά στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά τους για το ξεπούλημα της Ορθοδοξίας δηλαδή του Χριστού , σε τιμή ευκαιρίας.
Αφιερώστε λίγο χρόνο για την ανάγνωση του κειμένου.
Δεν είναι εκτός εποχής , καμία επίσημη απόφαση της Εκκλησίας δεν πρέπει να αγνοείται και να μένουμε μονο στα απολύτως βασικά , ηθικολογικά στοιχεία της πίστης μας , που άλλωστε πολλά συναντώνται και σε άλλες θρησκείες.
Ου πρόσφατον γνώμην, ουδέ νύν ηδρασμένην προσφέρομεν, αλλά τήν πάλαι υπό τών προγενεστέρων ημών μετά πάσης ακριβείας καί επιμελείας δεδοκιμασμένην !
Οτι οι παρά αιρετικοίς βεβαπτισμένοι , προσερχόμενοι τη Εκκλησία βαπτίζονται"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν κοινοβουλίω όντες, αγαπητοί αδελφοί, ανέγνωμεν γράμματα αφ’ υμών σταλέντα περί τών παρά τοίς αιρετικοίς, ή σχισματικοίς δοκούντων βεβαπτίσθαι, ερχομένων πρός τήν καθολικήν Εκκλησίαν, ήτις εστί μία, εν ή βαπτιζόμεθα καί αναγεννώμεθα. Περί ών καί πεποίθαμεν, καί υμάς αυτούς εκείνα πράττοντας, τήν στερρότητα τού τής καθολικής Εκκλησίας κανόνος κρατείν. Όμως επεί συγκοινωνοί ημών εστέ καί ζητήσαι περί τούτου διά τήν κοινήν αγάπην ηθελήσατε, ου πρόσφατον γνώμην, ουδέ νύν ηδρασμένην προσφέρομεν, αλλά τήν πάλαι υπό τών προγενεστέρων ημών μετά πάσης ακριβείας καί επιμελείας δεδοκιμασμένην, καί υφ’ ημών παρατηρηθείσαν, κοινούμεθα υμίν καί συζεύγνυμεν, τούτο καί νύν χειροτονούντες, όπερ διά παντός ισχυρώς καί ασφαλώς κρατούμεν, μηδένα βαπτίζεσθαι δύνασθαι έξω τής καθολικής Εκκλησίας, ενός όντος βαπτίσματος καί εν μόνη τή καθολική Εκκλησία υπάρχοντος. Γέγραπται γάρ: Εμέ εγκατέλιπον, πηγήν ύδατος ζώντος, καί ώρυξαν εαυτοίς λάκκους συντετριμμένους, τούς μή δυναμένους ύδωρ συσχείν. Καί πάλιν, η αγία Γραφή προμηνύουσα λέγει: Από ύδατος αλλοτρίου απέχεσθε καί από πηγής αλλοτρίας μή πίητε. Δεί δέ καθαρίζεσθαι καί αγιάζεσθαι τό ύδωρ πρώτον υπό τού ιερέως, ίνα δυνηθή τώ ιδίω βαπτίσματι τάς αμαρτίας τού βαπτιζομένου ανθρώπου αποσμήξαι. Διά τε Ιεζεκιήλ τού προφήτου λέγει Κύριος: Καί ραντίσω υμάς καθαρώ ύδατι καί καθαριώ υμάς, καί δώσω υμίν καρδίαν καινήν καί πνεύμα καινόν δώσω υμίν. Πώς δέ δύναται καθαρίσαι καί αγιάσαι ύδωρ ο ακάθαρτος ών αυτός καί παρ' ώ Πνεύμα άγιον ουκ έστι, λέγοντος τού Κυρίου εν τοίς Αριθμοίς: Καί πάντων ών άψεται ο ακάθαρτος, ακάθαρτα έσται; Πώς βαπτίζων δύναται άλλω δούναι άφεσιν αμαρτιών ο μή δυνηθείς τά ίδια αμαρτήματα έξω τής Εκκλησίας αποθέσθαι; Αλλά καί αυτή η ερώτησις, η εν τώ βαπτίσματι γενομένη, μάρτυς εστί τής αληθείας.
Λέγοντες γάρ τώ εξεταζομένω: Πιστεύεις αιώνιον ζωήν καί άφεσιν αμαρτιών λαμβάνειν; ουκ άλλο τι λέγομεν, ει μή ό,τι εν τή καθολική Εκκλησία δοθήναι δύναται. Παρά δέ τοίς αιρετικοίς, όπου Εκκλησία ουκ έστιν, αδύνατον αμαρτημάτων άφεσιν λαβείν. Καί διά τούτο οι τών αιρετικών συνήγοροι ή τήν επερώτησιν εναλλάξαι οφείλουσιν ή τήν αλήθειαν εκδικήσαι, ειμή τι αυτοίς καί τήν Εκκλησίαν προσνέμουσιν, ούς βάπτισμα έχειν διαβεβαιούνται. Ανάγκη δέ εστι καί χρίεσθαι τόν βεβαπτισμένον, ίνα, λαβών χρίσμα, μέτοχος γένηται Χριστού. Αγιάσαι δέ έλαιον ου δύναται ο αιρετικός, ο μήτε θυσιαστήριον έχων, μήτε Εκκλησίαν. Όθεν ου δύναται χρίσμα τό παράπαν παρά τοίς αιρετικοίς είναι. Πρόδηλον γάρ εστιν ημίν, μηδαμώς δύνασθαί παρ' εκείνοις αγιάζεσθαι έλαιον εις ευχαριστίαν. Ειδέναι γάρ καί μή αγνοείν οφείλομεν, ότι γέγραπται: Έλαιον αμαρτωλού μή λιπανάτω τήν κεφαλήν μου, ό δή καί πάλαι εμήνυσε τό Πνεύμα τό άγιον εν Ψαλμοίς. Μήπως, εξιχνιασθείς τις καί από τής ευθείας οδού πλανηθείς, παρά τοίς αιρετικοίς, τοίς τού Χριστού αντιπάλοις, χρισθή. Πώς δέ εύξεται υπέρ τού βαπτισθέντος ουχί ιερεύς, αλλ' ιερόσυλος καί αμαρτωλός, λεγούσης τής Γραφής, ότι ο Θεός αμαρτωλών ουκ ακούει, αλλ' εάν τις θεοσεβής ή καί τό θέλημα αυτού ποιή, τούτου ακούει; Διά τής αγίας Εκκλησίας νοούμεν άφεσιν αμαρτιών: τίς δέ δύναται δούναι, όπερ αυτός ουκ έχει ή πώς δύναται πνευματικά εργάζεσθαι ο αποβαλών Πνεύμα άγιον; Διά τούτο καί ανανεούσθαι οφείλει ο πρός τήν Εκκλησίαν ερχόμενος, ίνα έσω διά τών αγίων αγιασθή, γέγραπται γάρ ότι: Άγιοι έσεσθε, καθώς εγώ άγιός ειμι, λέγει Κύριος, ίνα καί ο πλάνη βουκοληθείς εν τώ αληθεί καί εκκλησιαστικώ βαπτίσματι καί αυτός τούτο αποδύσηται, όστις πρός Θεόν ερχόμενος άνθρωπος καί ιερέα επιζητών εν πλάνη ευρεθείς, ιεροσύλω προσέπεσε. Δοκιμάζειν γάρ εστι τό τών αιρετικών καί σχισματικών βάπτισμα, τό συνευδοκείν τοίς υπ' εκείνων βεβαπτισμένοις. Ου γάρ δύναται εν μέρει υπερισχύειν: ει ηδυνήθη βαπτίσαι, ίσχυε καί άγιον Πνεύμα δούναι: ει ουκ ηδυνήθη, ότι έξω ών, Πνεύμα άγιον ουκ έχει, ου δύναται τόν ερχόμενον βαπτίσαι, ενός όντος τού βαπτίσματος, καί ενός όντος τού αγίου Πνεύματος, καί μιάς Εκκλησίας τού Χριστού τού Κυρίου ημών, επάνω Πέτρου τού αποστόλου, αρχήθεν λέγοντος, τής ενότητος τεθεμελιωμένης. Καί διά τούτο τά υπ' αυτών γινόμενα, ψευδή καί κενά υπάρχοντα, πάντα εστίν αδόκιμα. Ου γάρ δύναταί τι δεκτόν καί αιρετόν είναι παρά τώ Θεώ τών υπ' εκείνων γινομένων, ούς ο Κύριος πολεμίους καί αντιπάλους αυτού λέγει εν τοίς Ευαγγελίοις: Ο μή ών μετ' εμού κατ' εμού εστί, καί ο μή συνάγων μετ' εμού σκορπίζει. Καί ο μακάριος απόστολος Ιωάννης, εντολάς Κυρίου τηρών, εν τή επιστολή προέγραψεν: Ηκούσατε, ότι ο αντίχριστος έρχεται, καί νύν δέ αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν: όθεν γινώσκομεν, ότι εσχάτη ώρα, εστίν. Εξ ημών εξήλθον, αλλ' ουκ ήσαν εξ ημών. Όθεν καί ημείς συνιέναι οφείλομεν καί νοείν, ως οι εχθροί Κυρίου καί οι αντίχριστοι ωνομασμένοι, δυνατοί ουκ είεν χάριν δούναι τώ Κυρίω. Καί διά τούτο ημείς οι σύν Κυρίω όντες καί ενότητα Κυρίου κρατούντες καί κατά τήν αξίαν αυτού χορηγούμενοι, τήν ιερατείαν αυτού εν τή Εκκλησία λειτουργούντες, όσα οι αντικείμενοι αυτώ, τουτέστι πολέμιοι καί αντίχριστοι, ποιούσιν αποδοκιμάσαι καί αποποιήσαι καί απορρίψαι καί ως βέβηλα έχειν οφείλομεν. Καί τοίς από πλάνης καί στρεβλότητος ερχομένοις, επί γνώσει τής αληθινής καί εκκλησιαστικής πίστεως, δούναι καθόλου θείας δυνάμεως μυστήριον ενότητός τε καί πίστεως καί αληθείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΝΟΝΩΝ: Αποστολικοί μς’, μζ’, ξη’- Β’ ζ’ – ΣΤ , κε’ - Λαοδικείας μη’"
Τώρα στην χειρότερη θέση δεν είναι ο άθεος η ο αιρετικός αλλά εκείνος ο Ορθοδοξος που ενώ είναι του Θεού αμαρτάνει , που ενώ είναι του Θεού Τον προδίδει Τον αρνείται που δίνει τα Άγια στα σκυλιά "
Ματ. 7:6 Μη δώσητε το άγιον εις τους κύνας μηδέ ρίψητε τους μαργαρίτας σας έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς με τους πόδας αυτών και στραφέντες σας διασχίσωσιν."