Αγαπητέ μου αδελφέ Χρήστο

Εδώ και αρκετό καιρό, πολλοί Αρχιερείς, ιερείς, Αρχιμανδρίτες, Θεολόγοι αλλά και άσχετοι τελείως, παρουσιάζονται ως ειδημονες, καθηγητές, υφηγητές και υπουργοί του Λόγου, παντογνώστες, παντεπόπτες, ερμηνευτές και Κανονολόγοι, στην ουσία όμως συκοφάντες, κατήγοροι και λασπολόγοι.

          Αγαπητέ μου αδελφέ Χρήστο,

          Παρ' όλο που πιστεύω πως έχεις πράγματι καλή διάθεση, μάλλον δεν εξήτασες αντικειμενικώς, και λεπτομερώς τις πηγές, μάλλον δεν ερεύνησες τους Πατέρες σχετικώς με την Αποτείχιση, και ενώ συνιστά παράλειψη και άγνοια, δεν είναι αυτό ντροπή.

          Ο ίδιος δεν γνώριζα τίποτε για αυτό το θέμα και αναλαμβάνω την ευθύνη που δεν ερεύνησα και δεν ρώτησα. Έχουν όμως πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης και οι πνευματικοί μου και οι καθηγητές μου οι οποίοι επί τούτου απέκρυψαν την Αποτείχιση από τα Συγγράμματα των Πατέρων, για λόγους δήθεν διακρίσεως, ενώ διατηρούσαν κοινωνία με Οικουμενιστές. Ίσως φοβούνταν την παρεξήγηση του Κανόνος, βλέποντας τα πολυκέφαλα σχίσματα των Παλαιοημερολογητών. Ίσως είμαστε και μεις άξιοι τοιούτων ηγετών...

          Και συμπορευόμουν κι' εγώ ασυνείδητα με τους Οικουμενιστές, ελέγχοντας ευκαίρως-ακαίρως, πολεμώντας δίχως φόβο και με αδάμαστο πάθος, την Παναίρεση του Οικουμενισμού.

          Πριν μας συκοφαντήσετε και μας βρίσετε ως αιρετικούς, και σχισματικούς, παρακαλώ όλους τους αγαπητούς αδελφούς, συνιστώ εντόνως να διαβάσετε ταπεινά, προσεκτικά και απολύτως  αμερόληπτα, ανεπηρέαστοι από κάθε προκατάληψη και προδιάθεση, τα βιβλία του π. Ευθυμίου, ιδίως το σχετικό, ενημερωτικό, πάνυ Πατερικό και άκρως Αποκαλυπτικό:

          "Η διαχρονική Συμφωνία των Πατέρων για το Υποχρεωτικό του 15ου Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου περί Διακοπής Μνημονεύσεως Επισκόπου Κηρύσσοντος επ’ εκκλησίαις αίρεσιν”.

            Υπάρχει και για δωρεάν κατέβασμα στο διαδίκτυο και για τα κινητά μας.

          Είναι αλήθεια πως πάρα πολλοί, δεν γνωρίζουν καν για την Αποτείχιση και μόλις ακούν για αυτήν, αμέσως προτρέχουν σε δικά τους αβίαστα και εμπαθή συμπεράσματα, να μας τσουβαλιάσουν με άδικες γενικεύσεις στα πυρά των Σχισματικών "Γνησίων" Παλαιοημερολογητών και στα ωκεάνια άπατα βάθη των "ΕξωΚιβωτιακών".

          Εφ' όσον όμως οι συκοφαντίες παρουσιάζονται δημοσίως, δημοσίως λοιπόν και εμείς, επί ίσοις όροις, απαντούμε. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αποφαίνεται πως διά του αυτού τρόπου που γίνονται οι κατηγορίες, διά του ιδίου πάλιν τρόπου πρέπει και να αναιρούνται.

          Ας μου το συγχωρέσει ο αδελφός Χρήστος, (εάν και κατά πόσον αυτό αποτελεί
αμάρτημα, αστόχημα Αγιογραφικό), που του απευθύνομαι στον Ενικό και μάλιστα χωρίς το "κ".

          Όχι πως αρνούμαι να του δείξω σεβασμό, κάθε άλλο, τον έχει και εκ των προτέρων, προκαθορισμένο, δεδομένο. Είναι απλά μια δική μου προσωπική επιλογή να μην πιστεύω στις διάφορες ευρωπαϊκούρες του Διαφωτισμού πως μόνο αυτές τάχα δύνανται να εμπεριέχουν και να περικλείουν τον σεβασμό και την ευγένεια προς αλλήλους.

          Η ομιλία του αδελφού Χρήστου παρουσιάζεται και διακυματίζεται από το Ιστολόγιο "Κατάνυξις":

http://katanixis.blogspot.com.au/2014/05/blog-post_8757.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/gssUJ+(%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%85%CE%BE%CE%B9%CF%82)

          Διακυματίζεται ως θούρειος τρόπαιοφόρος και δη ως "ντοκουμέντο", μάλλον δε καρακάξειο κρεσέντο, υπό μορφήν ύπουλης και βαθμιαίας συλλογικής αυξήσεως της εντάσεως των κατηγοριών αυτών, υπό πάντων των αντικειμένων και εχθρών των Αποτειχισθέντων αδελφών.

           Αδέλφια μου, γιατί μας πολεμείτε άδικα;

        Και ξεκινά ο αδελφός μας Χρήστος:

          -Υπάρχουν ορισμένοι αδελφοί οι οποίοι ακολουθούν λάθος γραμμή, κατά την γνώμη μας, (ευτυχώς για σας) όσον αφορά την αντιμετώπιση της "παναίρεσης" του Οικουμενισμού. Πρέπει να αντιδρούμε και "ορθώς"... και προσθέτει παρακάτω "εμείς κάνουμε ορθές κρίσεις".

          Πρώτα πρώτα, το ξεκαθαρίζει ο ίδιος πάρα πολύ ορθώς, και για τον ίδιο ευτυχώς, τον τιμά αυτό, ομολογεί κάτι πάρα πολύ σημαντικό και άκρως αποκαλυπτικό για την ουσία και βαρύτητα των επιχειρημάτων του, κάνοντας μία ουσιαστικοτάτη δήλωση, η οποία όχι μόνο ελαφρύνει τη θέση του αλλά και ακυρώνει, ανισχυροποιεί και τελείως ανυπόστατες ποιεί τις άδικες και εμπαθείς του κρίσεις.

           Το λέγει καθαρά και το υπογραμμίζει: ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ!

          Ε λοιπόν, αδελφοί μου, από αυτό και μόνο, φαίνεται και διαφαίνεται σε όλες τις διάφορες θέσεις και επιθέσεις γενικά, το πόσο άδικο έχουν, το πόσο σφάλλουν, το πόσο εκπίπτουν και παραπαίουν, το πόσο αδικούν όχι εμάς τους τιποτένιους, αλλά τους ιδίους τους Μεγίστους, Θεοφόρους Αγίους Πατέρες, των οποίων τη θέση και γραμμή κατά τις πενιχρές μας δυνάμεις εφαρμόζουμε.

          Αυτοί, οι ταλαίπωροι αδελφοί, ακυρώνουν και υποβαθμίζουν τη Θεοφώτιστη Πατερική Γραμμή, την Αγιοπατερική "Διαγνώμη" λέγοντας τη δική τους γνώμη. Αν και αυτό, προς τιμήν τους είναι, δεν είναι το ζητούμενο, ούτε το απαιτούμενο, ούτε καν το χρειαζούμενο.

          Σε αυτό το μεγάλο θέμα της μεγάλης αιρέσεως και Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, όπως και ο ίδιος ο αδελφός Χρήστος προκαταρκτικώς την ονομάζει, δεν έχει καμία θέση, αξία και σημασία η δική μας γνώμη, αλλ' η Θεοφώτιστη γνώμη των Θεοπνεύστων Πατέρων.

          Σ' αυτή τη δεινή και φρικτή περίοδο του μεγάλου και συγχρόνου διωγμού που υφίσταται η Αλήθεια του Χριστού, δεν τοποθετούμε ως κέντρο της Αληθείας κάποιους τιτλούχους, θρονούχους και "ευνούχους" ιερωμένους οι οποίοι ακρωτηρίασαν τη συνείδησή τους και τον αντιαιρετικό ανδρισμό τους χάριν φιλικών και διαπροσωπικών, δουλοπρεπών σχέσεων με το ανθρωποκεντρικό, δεσποτοκρατικό αφεντικό τους, αλλά τοποθετούμε τον  Ίδιο το Χριστό και τη διδασκαλία Του, το Λόγο Του, τους Αποστόλους Του και τους Αγίους Πατέρες.

          Δεν εξυψώνουμε και δεν αποθεώνουμε Μεταπατερικούς, "μοντερνικούς" και κοσμικούς Ιεράρχες ως ηγέτες αληθινούς και δήθεν Ορθοδόξους.

          Αυτά τα λέγω, όχι για τον αδελφό Χρήστο, αυτός αδέσμευτος φαίνεται από τέτοιες αρρωστημένες αντιλήψεις και ψευτοευλάβειες, αλλ' εκ παραδρομής, για αυτούς που παραμονεύουν εις το δράξασθαι της ευκαιρίας να μας πολεμήσουν, να μας μουτζουρώσουν, να μας περιθωριοποιήσουν και να μας αχρηστεύσουν.

            Ο αδελφός Χρήστος, παρουσιάζει τρείς μόνο αιτίες της προωθήσεως και θραύσεως (χρησιμοποιεί μάλιστα τον όρο "θραύση") του Οικουμενισμού, λέγοντας:

           
Ο Οικουμενισμός δυστυχώς κάνει θραύση στην εποχή μας:

          1. διότι είμαστε χαλαροί

          2. διότι πολλοί φοβούνται να μιλήσουν

          3. διότι υπάρχουν προδότες της Πίστεως, Αρχιερείς, Ιερείς, Θεολόγοι και "Θολολόγοι"

          Τα αληθινά όμως αίτια δεν είν' αυτά, αλλά εκείνα που παρουσιάζουν, στηλιτεύουν και στιγματίζουν οι Θεοφόροι Άγιοι Πατέρες. Αυτά είναι:

          1. Η άρνηση ένεκα δειλίας και φοβίας της Διακοπής Μνημονεύσεως

          2. η απραξία της Αποτειχίσεως των Πιστών διά λόγους δήθεν διακρίσεως και φοβίας, λόγους εφησυχαστικούς, συμβιβαστικούς και συνοδοιπορειακούς.

          3. η εσκεμμένη, δόλια, πολυχρόνια, διπλωματική και συστηματική αποφυγή αμέσου και Επισήμου καταδίκης του Οικουμενισμού και των Οικουμενιστών Αρχιερέων.

         

          Ο Οικουμενισμός δυστυχώς κάνει θραύση στην εποχή μας διότι συμβαδίζουμε και υποστηρίζουμε τους Φορείς της Παναιρέσεως διά της Κοινωνίας μας και της συμπορεύσεώς μας. Διά της Συνευδοκίας μας και της αποστασίας μας.

          Ο Οικουμενισμός κάνει θραύση διότι επιχειρείται συλλογική θραύση και θλάση της Μόνης Ορθής Αγιοπατερικής Αντιδράσεως, της Θείας Αποτειχίσεως.

          Ο Οικουμενισμός κάνει θραύση διότι εσείς τιμάτε με την παρουσία σας στους Ναούς των Λατινοφρόνων, αυτούς τους οποίους ο αδελφός Χρήστος δικαίως αποκαλεί "Προδότες της Πίστεως, Αρχιερείς, Ιερείς, Θεολόγους και "Θολολόγους". Πάτε και κολυμπάτε σε θολωμένα νερά και δε βλέπετε τα σκυλόψαρα που καραδοκούν και σας ερμηνεύουν κατά το δοκούν.

          Ο Οικουμενισμός κάνει θραύση διότι εσείς στεκόσαστε άπρακτοι στο πλευρό τους και αντιστεκόσαστε στους απομακρυνομένους από την Παναίρεση. Σκορπάτε τη διαίρεση και επευλογείτε την επάρατη Παναίρεση διά της Αβραμιαίας Φιλοξενίας και "Μεσσιανικής" Αθωνικής υποδοχής για τον καταπράσινο, καστανοκόκκινο, κοκινοασπρόμαυρο Πολύχρωμο και Πολυπολιτισμικό Πατριάρχη.

          Ο Οικουμενισμός κάνει θραύση διότι εσείς τον περιθάλπετε, χαρτοπολεμείτε, κειμενολογείτε και βατολογείτε σε ατελέσφορες θεωρίες. Αντί να τους εκδιώκετε και να τους αποκόβετε από ανάμεσά σας, σα κακοήθη καρκινώματα, ως Ψευδοποιμένες και Λυκοποιμένες, όπως κυριολεκτικά κατά λέξη τους χαρακτηρίζουν δικαίως οι όντως Δίκαιοι (περί Πίστεως, ουχί ηθικής μόνον) εσείς διά της κοινωνίας, τους αναγνωρίζετε ως Κανονικούς Ηγέτες, Ορθοδόξους και Παναγιωτάτους, ορθοτομούντας και εγκυροτάτους με κανονικά, υποστατά μυστήρια, "ας λένε" οι Πατέρες "ότι μολυσμόν έχουσι τα μυστήρια των Λατινοφρόνων", ασ΄τους να λένε, δε ξέρουνε αυτοί τί λένε, ξέρετε εσείς, οι Μεταπατέρες, Γεροντοπατέρες, Αρχιμανδριτοπατέρες, οι κατά κόρον Σιγονταροοικουμενιστές!

         

          Ο αδελφός Χρήστος έρχεται να μας καθησυχάζει πως "δε τρέχει τίποτα" μη σκιάζεστε στα οικουμενιστικά τα σκότη, δεν είστε και υποχρεωμένοι να απομακρυνθείτε...

          Ερμηνεύει τον ΙΕ' Κανόνα της Αγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου ως "δυνητικό δικαίωμα", και το επαναλαμβάνει "όχι την υποχρέωση, τη δυνατότητα" (μπορείς αν θέλεις κι' αν θέλεις όπως νομίζεις) και προσθέτει μάλιστα πως "δεν είναι και κακό".  Σαν να μας λέει, "δικαίωμά σας, καλά να πάθετε, αφού θέλατε διωγμό..."

          Εάν δούμε τον Κανόνα όμως, όχι με αυτόφωρη νομικίστικη πλευρά, αλλά με πνευματική, εσωτερική σκοπιά, θα δούμε πως δεν είναι δικαίωμα επιλεκτικό, αλλά απευθύνεται στους πάντες. "Και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού, διωχθήσονται!" (Β' Τιμ. γ' 12).

          Πάντες πρέπει, αλλά δεν θέλουν όλοι. 
             "Πάντες οι κλητοί, αλλ' ου πάντες οι θέλοντες παραστήναι εκλεκτοί!" 
Εδώ το "εκλεκτοί" δεν έχει την έννοια της αυτοδικαιώσεως αλλά της εκλογής με βάση τα κίνητρα και τις προθέσεις. Εκλέγουν την Αλήθεια, επιλέγουν την Αγιοπατερικη Οδό και έτσι τους εκλέγει, διαλέγει ο Θεός "διά το ανόθευτον την Πίστιν τηρήσαι".

          Ο κάθε Ιερέας έδωσε όρκο στη χειροτονία του να διατηρήσει την Πίστη ανόθευτη. ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να διακόψει τη Μνημόνευση, εάν έχει συνείδηση, εάν πιστεύει αληθινά στο Θεό και εάν αγαπά την Αλήθεια, εάν υπηρετεί την Ορθοδοξία και δεν υπηρετεί δουλικά τη Δεσποτοκρατία!

          Επιπλέον, ο αδεφλός Χρήστος, παραδέχεται κάποια νοθεία στη αλλαγή του Ημερολογίου. Ομολογεί ευθαρσώς και επιτυχώς, πως ο τρόπος της αλλαγής του Ημερολογίου "δεν ήταν ορθός, δεν ήταν κανονικός". Δόξα τω Θώ. Αλλά προχωρεί μετά σε μια ανεπίτρεπτη, παράλογη και λίαν εξοργιστική, (σχιζοφρενική θα έλεγα) διευκρίνηση, λέγοντας "αλλά δεν δημιουργήθηκε σχίμα, θα μπορούσε να δημιουργηθεί, όμως δεν έγινε..."

          Τί έκανε λέει; Δεν έγινε σχίσμα;;;

          Μα, αδελφέ μου, το Παλαιοημερολογιτικό Σχημα, τί είναι; Το Σχίσμα αυτό έγινε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ, επακριβώς και ΕΙΔΙΚΩΣ ΕΞ' ΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΗΣ της επάρατης, παπόφιλης, αντίθεης αλλαγής!

          Κύριο φταίξιμο και αυστηρότερη καταδίκη έχει αυτός που έγινε αιτία να γίνει το σχίσμα και όχι το οδυνηρό, τραγικό αποτέλεσμα και οι διασκορπισθέντες αδελφοί. Όχι πως αυτό καθ' εαυτό αμνηστεύεται, αλλά ο κύριος ένοχος και κατακριτέος είναι ο πρωταίτιος του σκανδάλου.

       Και η Σταύρωση του Χριστού αποτελεί σκάνδαλον. "Ημεις δε κηρύσσομεν Χριστόν Εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησιν δε μωρία" (Α' Κορ. Α' 23). Όμως, ενώ αποκλειστικός εντολοδόχος του σκανδάλου της Σταυρώσεως είναι ο δειλός, αυτοκατάκριτος και κολασμένος Πιλάτος, στην ουσία όμως περισσότερο κρίμα έχει ο Ιούδας:

          "Ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ' εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν, διά τούτο ο παραδιδούς με σοι, (Ιούδας) μείζονα αμαρτίαν έχει". Δεν ήταν τάχα "γραφτό" να προδώσει, ούτε ο Ιούδας, ούτε ο Βαρθολομαίος. Το ήθελε η κακή τους η διάθεση, ο κακός τους ο καιρός. Και πληρώνουν την τιμήν του τετιμημένου. "Απελθών απήγξατο" (Ματθ. 27, 5).

           Δεν του πρετείνουμε, ούτε τα πανύψηλα και κρημνιστικά τείχη της Πόλεως, ούτε καμιά ταράτσα του Χίλτον. Δεν επιθυμούμε να κρεμασθεί μύλος ονικός εις τον Πατριαρχικόν αυτού τράχηλον. Όχι. Αλλά προτείνουμε κλίνοντες καρδία και γόνυ να προστρέξει μετά δακρύων στους πόδες του π. Ευθυμίου να εξομολογηθεί. Ποιός τόπε πως δεν εξομολογούνται οι Πατριάρχες, εάν τελικώς εξομολογούνται...  "Μεγάλη η μετάνοια!" Ιδίως όταν βιώνεται από Μεγαλόσχημο Ιεράρχη, Οικουμενικής εμβέλειας...

           Ο Εντολοδόχος Πιλάτος-Πάπας έχει μεγάλη αμαρτία για τη Καισαρική διαταγή της αλλαγής του Ημερολογίου. Περισσότερο κρίμα όμως έχει ο Προδότης Ιούδας-Παριάρχης που υποτάσσεται, υποκύπτει και προδίδει την Αλήθεια χάριν της κοσμικής αγάπης και ψευδενώσεως. "Συνέφερε αυτώ ίνα μη γεννηθεί..."

          Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, προειδοποιεί: "Ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων, ανάγκη γαρ εστίν ελθείν τα σκάνδαλα, πλην, ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι' ου το σκάνδαλον έρχεται!' Ουκ είπεν μόνον ουαί τω ποιούντι, όλως δε το δι΄ου προσέθηκεν!" Περισσότερον κρίμα έχει αυτός, διά του οποίου, το σκάνδαλον προκύπτει, φανερώνεται, δημοσιεύεται, κοινοποιείται και εφαρμόζεται διά αδιστάκτου διαταγής διεφθαρμένων Αρχιερέων!

          "Βγάλτε όλοι το σκασμό, κι ακούστε δώ, εδώ και τώρα, 13 ημέρες μπρός! Είπαμε σκασμός! Έτσι το θέλουμε! Αποφασίζουμε και διατάζουμε, και τα στόματά σας φράζουμε. Δεν έχετε δικαιώματα, ανθρωπάκια εσείς, παράσιτα της εκκλησιαστικής ημών ελίτ, έχετε μόνο καθήκον ιερό να υπακούτε τυφλά τοις ηγουμένοις υμών και να υποτάσσεσθε δουλικά, ω άθλια υποκείμενα! Δούλοι, τσιράκια, άβουλα προβατάκια! Σας διαφεντεύει και κελεύει ο λύκος! Λύκε, λύκε Βαρθολομαίε, είσ' εδώ; Βάζω τη παπική τη τιάρα μου και σας κυνηγώ!

           Ο Χριστός επίσης είπε: "Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς". (Ματθ. ζ' 16).   Καρπός αυτής της όντως ΑΝΤΙΘΕΟΥ, αντιχρίστου και αντορθοδόξου αλλαγής, ήταν ακριβώς οι αναμενόμενες και αναπόφευκτες διαιρέσεις, τα Ημερολογιακά τα Σχίσματα! Κύριοι ένοχοι, οι Συνοδικοί "Άγιοι Πάντες" που δέχτηκαν ασυζητητί αυτή την αλλαγή, μη φειδόμενοι του σκανδαλισθέντος, τραυματισθέντος και αποσχισθέντος ποιμνίου.

          Και εάν τα 99 πρόβατα συμφωνούν με την "ημερολογιακή διόρθωση" (μου θυμίζει το διαβολικό, διπλωματικό Εκτρωματικό που λένε διαβολικά για τις εκτρώσεις "διακοπή κυήσεως αντί για ΦΟΝΟΣ!") "ημερολογιακή διόρθωση" ...  έστω και εάν ένα μόνο πρόβατο διαφωνεί κι' ανησυχεί, άσε τα 99, τρέξε για το ένα, πιάσε το από τους γκρεμούς, σώσε το, φορτώσου το στους ώμους και ανέβα σκληροτράχηλους Οδούς, γίνε εσύ θυσία για το ένα. Μη θυσιάζεις την Χριστοφόρο ενότητα του Οικουμενικού Ποιμνίου χάριν της Εωσφορικής ενότητος του Πάπα!

      Ακούστε το Άγιον Πνεύμα που ενέπνευσε τους εκατοντάδες Συνοδικούς Πατέρες της Αγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ακούστε αυτό το Ιστορικό, ανατρεπτικό και διαχρονικό το "ΟΧΙ". Σας απαντά ο Μέγας Πρόεδρος της Συνόδου, ο Άγιος Φώτιος ο Ιερός, Πατριάρχης και αυτός Κωνσταντινουπόλεως: Σας εξαπολύει ένα δριμύτατο κατηγορώ, ένα ηχηρό ράπισμα του ΟΧΙ, ακούστε το δικό του ΟΥ!

          "ΟΥ σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι".

           ΔΕΝ τελούμε σχίσμα!

          "Αδελφοί άγιοι, ουρανίου προσκλήσεως μέτοχοι, κατανοήσατε τον απόστολον και αρχιερέα της ομολογίας ημών" κατανοήσατε τους Πατέρες. Μη λέτε τη γνώμη σας, να λέτε αυτό που λένε οι Πατέρες. Να επιδιώκετε την των Πατέρων Συμφωνία και Ομοφωνία. Ακούστε το πάλι: ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ! Δεν κάνουν σχίσμα οι Αποτειχισθέντες. Προσέχετε. "Ου δύνασθε καταλύσαι αυτό, μή ποτε και Θεομάχοι ευρεθήτε!" (Πραξ. ε' 39).

          Εάν είναι όντως θέλημα Θεού, όπως φανερώνουν οι Πατέρες πως πράγματι είναι, τότε γιατί εξουθενώνετε τους αδελφούς σας που προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις και με όποιοδήποτε κόστος να εφαρμόσουν την παρεξηγημένη μα μόνη αποτελεσματική αντιμετώπιση και στάση που επιδεικνύουν οι Άγιοι Πατέρες;

          Γιατί βλασφημείτε το Πνεύμα το Άγιον και συκοφαντεἰτε τον Αγώνα; Γιατί ανασκευάζετε παλιές πληγές και σπιλώνετε με ρετσινιές, ασυμβίβαστες συνειδήσεις; Οι Αποτειχισμένοι δεν αγωνίζονται για τις προσωπικές τους περιουσίες και τα χωράφια τους. Δεν δειλιάζουν και δεν υπολογίζουν μισθούς και θρόνους, αξιώματα και θέσεις.

          Δεν είναι λοιπόν, υπαίτιοι σχισμάτων "αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι!" Τους Αποτειχισμένους τα Ημερολόγια δεν τους νοιάζουν. Σπουδάζουν, Αγία και Ανωτάτη Σπουδή, να περισώσουν τα διεστώτα, να επαναγάγουν τα διασκορπισμένα, να συμμαζέψουν τα σπασμένα του κάθε παπόφιλου και αιρεσιάρχου Πατριάρχου που προσκυνά τον Τρισκατάρατο Πάπα.

          Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τον οποίο επικαλείσαι, αδελφέ μου Χρήστο, διαβεβαιώνει πως υπάρχει και καλό σχίσμα, και μάλιστα ευλογεί το καλό το σχίσμα: "Έστιν ουν σχισθήναι καλώς, και έστιν ομονοήσαι κακώς. Διά τούτο φησίν∙ Εάν ο οφθαλμός σου σκανδαλίζη σε, έκκοψον αυτόν!" (P.G. 59, 314). 

          Αδίκως λοιπόν, αδέλφια μου, μας πετροβολείτε. Σας πετά ο διάολος-Πάπας πέτρες και σεις σα δεμένα και παραδομένα, άπρακτα και ανήμπορα λυκόσκυλα, αντί να "δαγκώσετε" αυτόν που σας πετροβολά, δαγκώνετε τις πετρίτσες. Δαγκώνετε εμάς που σας θυμίζουμε το ιερό σας καθήκον. Καθήκον, όχι με την έννοια την καθωσπρεπική, αλλά την εσώτερη και συνειδησιακή, την υποχρεωτική. Αυτό που οφείλετε να κάνετε.

          Και αντί να το κάνετε, επειδή σας κοστίζει πολύ να το κάνετε, σας είναι πιό εύκολο και βολικό να επικαλείσθε το "δυνητικό", να πετροβολάτε και να δαγκώνετε εμάς τα λιθαράκια, τα βοτσαλάκια, που συνεισφέρουμε τον μηδαμινό οβολό μας, εκ του υστερήματός μας στον Αγιοπατερικό Αγώνα.

          Ενώ εσείς, σας υπερπερισσεύει το περίσσευμα καρδίας και μακρυά την έχετε την ουρά σας. Κι' επειδή την έχετε σεις κομμένη και συμβιβασμένη, θέλετε να την κόψουμε και μεις, και να συμπορευτούμε μαζί σας με την παναίρεση για να σας απαλύνουμε την οδύνη και να ελαφρύνουμε τις ατέρμονες ενοχές σας.

          Στο 20ό λεπτό της ομιλίας του, ο αδελφός Χρήστος συνεχίζει στα ενδότερα καταπετάσματα και αναφαίρεται συγκεκριμένα πια σε εμάς του Αποτειχισθέντες. Τιμή μας. Υπομονή μας. Χαρά και Στέφανός μας. Ας τον ακούσουμε:

            "Μία άλλη ομάδα ανθρώπων, που...  στην ουσία, είναι κι' αυτοί κάτι σαν... τους Παλαιοημερολογίτες, θεώρησαν σωστό να Αποτειχιστούν, όπως λένε, από την Ορθόδοξη Εκκλησία."

           Πρώτον λάθος: Δεν είναι "όπως λέμε εμείς" αλλά όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες. Το είπαμε αυτό. Γνώμονας, Πυξίδα η ΑΛΗΘΕΙΑ, όχι η προσωπική μας γνώμη και τα δικά μας κίβδηλα "νομίσματα" κατά το δοκούν.

         Σε άλλο Σχόλιό του, ο αδελφός Χρήστος διαμαρτυρήθηκε και είπε "μα δεν αναφέρθηκα στον π. Ευθύμιο..." Μα, είναι ο Ποιμένας μας, ο κύριος εισηγητής και Θεόσταλτος Υφηγητής της Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως.  
"Πατάξω τον Ποιμένα" και διασκορπισθήσονται τα Αποτειχισθέντα πρόβατα. Όλοι όσοι μας επιτίθενται, είτε ονομαστικώς, είτε εμμέσως πλην σαφώς, τον Ποιμένα μας πολεμούν και για αυτό τον εδίωξαν με ψευτοκαθαίρεση για να αποδυναμώσουν τον Αγώνα.

          Δεύτερον, αποτειχισθήκαμε από την δήθεν ορθόδοξη, Κίβδηλη, Διοικητική, Περιφερειακή, Οικουμενιστική "εκκλησία" και όχι την Αληθινή Ορθοδοξία, την Διαχρονική Εκκλησία του Χριστού, η οποία ΔΕΝ αποδέχεται ΠΟΤΕ να είναι ισότιμο και ισόκυρο μα ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ενός βεβήλου συναθροίσματος και αισχρού συναπαντήματος, μίας Βουλής Ασεβών και οδού αμαρτωλών (=αιρετικών), του Παγκοσμίου Συμβουλίου Αιρέσεων και Βλασφημιών.

         

          * Το Σώμα Χριστού δεν γίνεται ΠΟΤΕ καρκινογόνο σώμα πνευματικού θανάτου.

          * Το Σώμα Χριστού δεν είναι "Σώμα Χριστού" απλά επειδή το λένε οι ίδιοι και αυτοαποκαλούνται έτσι.

          * Το Σώμα Χριστού δεν προσδιορίζεται με πληθυσμιακές ομάδες, συγκριτικές ποσότητες και υπερισχύοντες αριθμούς. "Ου γαρ εισίν δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το Εμόν όνομα, εκεί Ειμί εν μέσω αυτών!" (Ματθ. 18, 20). Ουκ είπεν "ου γαρ εισίν Πατριάρχης και Πάπας και Αρχιμανδρίτης" ούτε πάλι είπεν "ου γαρ εισί Πατριαρχική δικαιοδοσία"...

            * Το Σώμα Χριστού δεν μολύνεται και εάν μολύνθηκε, και ΟΝΤΩΣ μολύνθηκε από την Παναίρεση, τότε ακαριαίως έπαψε να είναι Σώμα Χριστού και έγινε Σώμα Οικουμενιστών και Βλασφήμων Αιρεσιαρχών που Μνημονεύουν Πάπα και Αναθεματίζουν εσένα και μένα, αδελφέ μου Χρήστο!

          Στον μολυσματικό αυτό κακοήθη καρκίνο, λύση ιαματική δεν είναι ο αφομοιωτικός συγχρωτισμός, αλλά ο άμεσος ακρωτηριασμός.

         Μην αχρηστεύεις αδελφέ μου, τον Αγώνα, τους Πατέρες και τις Άγιες Συνόδους και μην υποβιβάζεις την Αποτείχιση στα πενιχρά τα "λόγια". Λες κι' είμαστε εμείς "λαμόγια" της θεωρίας, Σπαθάριες σκιές και πιόνια της χαρτοπολεμικής. Και πάλι αντιλαλείς: "Τα λόγια εύκολα, οι πράξεις όμως..."

        Μα εγώ βλέπω πράξεις, διωγμούς, αφορισμούς, καθαιρέσεις και απλόχερα επιτιμια ακοινωνησίας. Εσύ που βλέπεις μόνο λόγια;

        Δεν θα γίνω άφρων να σου εξομολογηθώ τον πρωτοφανή διωγμό που δόξα τω Θεώ διαπερνώ, το όνειδος και τον διασυρμό, τον Ενοριακό αποκλεισμό και την αρχιεπισκοπική/κοινωνική απομόνωση, ένεκεν του ονόματος Αυτού. Ας είναι όμως η κρίσις Αυτού και η εξιχνίασις κριμάτων αβύσσους, δική Του. Ας είναι δική Του η βαθεια εξέτασις των έργων, των θυσιών και των διωγμών.

          Όμως, μη μας μιλάτε εσείς για "πράξεις" με άρθρα, σχόλια και βιντεάκια, με άχαρο χαρτοπόλεμο και αναποτελεσματικά "εμπάργκο".

          Όσο για το λογοπαίγνιο σειρά των ερωτημάτων σου "Που εκκλησιάζονται, που εξομολογούν, που νυμφεύονται, που βαφτίζουν τα παιδιά τους κλπ", μην στεναχωριέσαι, αδελφέ μου, δεν μας αφήνει ο Θεός. Εκτός από τη βίωση τη Μυστηριακή, αναπόσπαστο μέρος της Πνευματικής ζωής, είναι και η διατήρηση της Πίστεως και η ομολογία της Αληθείας. Η Αποφυγή Κοινωνίας με την αίρεση. Η άρνηση συμπορεύσεως με την πλάνη. Βίος και Δόγμα πάνε μαζί, ασυγχυτως, αχωρίστως και αδιαιρέτως.

          Σε τελική ανάλυση όμως, εσύ, σύμφωνα με τα δικά μας τα "πού" δεν θα κριθείς. Τί κρίνεις αλλότριον ικέτην και αποφαίνεσαι και δογματίζεις πως "δεν είμαστε Χριστιανοί;" Η Χριστιανοσύνη δεν έγκειται στην ένταξη με τους πολλούς, στη Κοινωνία με τους Αιρετικούς και τη διαφθείρουσα συνύπαρξη με την πλάνη. Η φράση "φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί" εφαρμόζεται και στη σύναξη του Λαού του Θεού. Η Ορθοδοξοσύνη δε μετριέται με προσκύνηση Δεσποτική και Αρχιερατική δουλοπρέπεια.

          Το Διάψαλμα "Τον Δεσπότην και Αρχιερέα ημών..." λίαν επιεικώς και πάνυ καταχραστικώς αποδίδεται σήμερα στους Δεσποτάδες. Αναφέρεται κυρίως και αποκλειστικώς στον Δεσπότη και Αρχιερέα Χριστό.

          Πόσο αποκρουστικό, πόσο άδειο, επιπόλαιο και εμετικό ακούγεται από παντού να λένε και να καμαρώνουν περίτρανα επιδεικνύοντες κενόδοξα την επηρμένην οφρύν οι καταφρονητές δεσποτάδες: "Εμείς είμαστε εις τόπον και εις τύπον Χριστού..."

          Όταν όμως ο επίγειος βυζαντινόπληκτος δεσπότης δεν στέκει δογματικώς "εις τόπον και τύπον Χριστού", δυσφημεί το Χριστό και τον ανασταυρώνει. Δεν στέκονται όλοι οι Δεσποτάδες "εις τόπον και τύπον Χριστού" απλά και μόνο επειδή επιδεικτικότατα και προκλητικότατα φορούν τα χρυσοκέντητα, διαμαντοστόλιστα αυτοκρατορικά "Μητρο-μπιχλιμπίδια!"

          Χριστιανός "ου πας ο λέγων Μοι Κύριε, Κύριε", ου πάντες οι πιπιλίζοντες και αναμασούντες το "ίνα πάντες εν ώσιν", ου πάντες οι τυπικώς και εκ συνηθείας εξομολογούμενοι και κοινωνούντες ασυνειδήτως μη διακρινόμενοι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.

          Εφ' όσον όμως είσαι συ πραγματικός Χριστιανός και πληρείς τις ως άνω προδιαγραφές για τα αλλεπάλληλα "πού" που απευθύνεις, πολέμα έξυπνα τον Οικουμενισμό όπως ο ίδιος γνωρίζεις, και άφησε κατά μέρος τα ρητορικά τα "Πού". 
Δεν είμαστε εμείς το μέτρο της αγάπης σας για το Χριστό, ούτε η μεζούρα της σχέσεώς σας με την Εκκλησία Του. Ο καθένας θα κριθεί ανεξάρτητα και θα απολογηθεί για τον εαυτό του και μόνο.

          Συνεχίστε λοιπόν. Το δρόμο σας και το δρόμο μας. Έτσι κι' αλλιώς, διατείνεσαι και διαφημίζεις: "Εμείς (σε αντίθεση με σας) κάνουμε ορθές κρίσεις".

          Ωραία. Να χαίρεστε την ορθότητά σας! Μόνο που οι "ορθές" σας κρίσεις, είναι αποκλειστικά ΔΙΚΕΣ σας και όχι του Θεού και των Αγίων Πατέρων. Πρίσμα "ορθότητος" η δική σας γνώμη. Οι "ορθές" σας κρίσεις είναι τρεπτές και υποκειμενικές. Βασίζονται στον ακαδημαϊσμό και στον ορθολογισμό σας, στη στείρα λογική σας. Δεν απηχούν τους Πατέρες. Δεν έχετε επιχειρήματα. Μόνο επιφωνήματα και προσωπικές δοξασίες. Μόνο γνώμες αυτοδικαιωτικές.

          "Η Μάχη, λες, κατά τη γνώμη σου, (χαίρομαι που το ξαναλές) ενάντια στον Οικουμενισμό, πρέπει να δοθεί μέσα στην Εκκλησία" Να, η δεινή κατηγορία. Εσείς είστε οι "εντός" και μεις "οι εκτός", εσείς πολεμάτε από μέσα και μεις είμαστε οι "απ' έξω", οι εκτοπισμένοι, οι λιντσαρισμένοι. 
Κρεμόμαστε από τα τείχη και κρέμεται η ζωή μας από μιά κλωστή που υφαίνει και πλέκει ο δολοπλόκος Πατριάρχης.

          Και οι "δόλιοι" Άγιοι Πατέρες της ΑΒ' Συνόδου; Γιατί, λέτε, από τη μιά να μας διατάζουν να απομακρυνόμαστε απο την αίρεση δι' αποκλειστικών και συγκεκριμένων μεθόδων και από την άλλη να μας παγιδεύουν και να μας ξαποστέλλουν "εκτός Εκκλησίας"

          Είναι λογικό και Θεόπνευστο αυτό;

          Λέτε να είναι τόσον αφελείς και να "παίζουν με την εν ου παικτοίς" σωτηρία μας;

          Αλοίμονο, γνωρίζουν καλά τι συστήνουν. Εμείς οι "διακριτικοί" δεν γνωρίζουμε να εμπιστευόμαστε στην αλάνθαστη κρίση τους και δεν ξέρουμε να ξεχωρίζουμε το αντίθεο σχίσμα από την ένθεη Αποτείχιση.

          Εσύ όμως διατείνεσαι, πως βρίσκεσαι και αγωνίζεσαι "μέσα στην Εκκλησία"...

          Σε ποιά "Εκκλησία" όμως; Την Εκκλησία πονηρευομένων και συμπορευομένων;

          Και πού είναι η Εκκλησία; "Εδώ παπάς, εκεί παπάς;" ή μάλλον ἑδώ Πάπας, εκεί Πάπας" και "όπου Πάπας και Διακονία στο Π.Σ."ε", εκεί ζερβά κι' ο Πατριάρχης;

          Ποιά Εκκλησία, αδελφέ μου Χρήστο;

          *  Αυτή που συμβιβάζεται, υποκλείνεται και υποτάσσεται στον όντως αποδεδειγμένο ΑΙΡΕΤΙΚΟ, όπως πολύ σωστά τον αποκαλείς;

          *  Αυτή που διοικείται κατά κόρον από Λατινόφρονες και Οικουμενιστές, οι οποίοι, τέσσερις φορές το επαναλαμβάνεις "θα κολαστούν, θα κολαστούν, θα κολαστούν, θα κολαστούν... Και έτσι όντως είναι!

          *  Αυτή που Μνημονεύει αυτούς που Μνημονεύουν Πάπα;

          *  Αυτή που εγκωμιάζει, λιβανίζει και δοξάζει αυτούς που η Αγία Εβδόμη Σύνοδος καταδικάζει λέγοντας "ανάθεμα τοις συνευδοκούσιν!"

          *  Αυτή που Συνοδικώς μιλιά δεν βγάζει και πολιτικάντηδες θηλάζει και με όλους γενικά, θέλει να τα' χει πάντοτε καλά;

          *  Αυτή που είναι ανύπαρκτη μαχητικά και ενδόμυχα μια λύση προσδοκά ενώ συμπορεύεται, συγχωνεύεται και ΚΟΙΝΩΝΕΙ αδίστακτα με την Παναίρεση;

          *   Αυτή που οραματίζεται Μελετωμένη Νέα Πανοικουμενική Σύνοδο, Υπερτελή και Υπέρθεο; Όνειρα γλυκά, όνειρα τρελλά, όνειρα απατηλά, που θα καθαιρέσουν οι ίδιοι τους εαυτούς των και θα Αναθεματίσουν τον Πρόεδρο και Δικέφαλο Αυτοκράτορα που Συγκαλεί τη Σύνοδο, τον Υπεράνθρωπο Βαρθολομαίο, και συνάμα από Δικαστή θα τον καταστήσουν κατηγορούμενο; Και θα καλέσουν και τον Πάπα, όχι για κατηγορούμενο αλλά Αυτοκράτορα τιμώμενο, να προεδρεύει της Συνόδου του 2025;

         

          Στα αμελέτητα το μελετώμενο και μελούμενο... Και δεν αισχρολογώ! Σημασία έχει πως το λέγω εγώ και όχι πως το εκλαμβάνουν οι άλλοι! Τα αμελέτητα είναι η Διδασκαλία των Πατέρων η οποία δεν μελετά τα οικουμενιστικά "πάλι με χρόνους και καιρούς" και δεν καταδέχεται να αλλοιώσει, το "ίνα πάντες εν ώσιν..."

          Βάση της Ενότητας ειν' η Ορθόδοξη Αλήθεια, και όχι ο Πατριάρχης. Θείον Καθίδρυμα η Διαχρονική, Χριστοκεντρική Εκκλησία, θεμελιωμένη επί τω θεμελίω των Αποστόλων και στερεωμένη επί τω νοητώ στερεώματι των Πατέρων.

          Δεν τους έμελε τους Πατέρες τι μέλλει σήμερα στον "τγουϊτερίτη" Πατριάρχη που μελετά τανάπαλι μελούμενες συναντήσεις και ανυπομονεί να ξαναβρεθεί στην αγκαλιά του Πάπα.

          Αμελέτητα και μη υπολογίσιμα στους Πατέρες, είναι τα δώρα τα ύποπτα, τα λόγια τα ύπουλα, τα παρδαλά πανηγύρια, οι αισχροί εορτασμοί, οι πεντηκονταετείς εναγκαλισμοί και τα σβουρηχτά Φιλήματα Ιούδα.

          "Και ο Παράνομος Ιούδας, ουκ ηβουλήθει συνιέναι..."

          Δεν μελετούσαν οι Πατέρες ψεύτικες συγγνώμες του κάθε υποκριτή και Θεομπαίκτη Πάπα που εύχεται να συγχωρεθούν οι υιοί και οι κόρες των προγενεστέρων του και όχι η αφεντιά του.

          Αμελέτητα κι' απελέκητα τελείως τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα "για διαλόγους της αγάπης και ευαγγελισμού του πλησίον"... Αχ, τί καλοί Σαμαρείτες που είναι οι Οικουμενιστές.

          "Ευαγγελιζόμεθα τον πλησίον..." Τί συγκινητικό, ας πάρω χαρτομάντηλα να σκουπίσω τα απατηλά της "Κατανύξεως" δάκρυα που μου σιγοντάρουν και σιγοψυθιρίζουν "εάν μαζί τους κοινωνείς και εν αυτοίς εκγκαταβιώνεις, όπου βρεθείς κι' όπου σταθείς, Οικουμενισμός, χθες, σήμερον, αυτός και εις τους αιώνας!"

         

          Δέστε όμως ένα οξύ-μωρο, εξωεκκλησιαστικό σχήμα:

           Αγιάζει ο Πατριάρχης τον Πάπα,

                              ↓

          αγιάζει και τον Ιερώνυμο,

                              ↓

          ο οποίος με τη σειρά του αγιάζει

                              ↓

          και τον Θεσσαλονίκης,

                              ↓

          ο οποίος αγιάζει την Ενορία του Προφήτη Ηλία,

                              ↓

          ο οποίος Προφήτης Ηλίας κατέσφαξε

          τους ιερείς της αισχύνης,

                              ↓

          και κάθεται τώρα και καταδέχεται

          "αγιασμόν, ευλογία και θεία Κοινωνία"

                              ↓

          από Ιεράρχες της Αισχύνης που μνημονεύουν Πάπα!

          Και για σας, τα λοιπά όλα καλά, δεν τρέχει τίποτα, αλλ' έχετε αποκλειστικό "πρόβλημα" με τους Αποτειχισμένους. Τί Αποτυχία θεολογική, Θεέ μου!

          Πες μου, αδελφέ μου, ποιοί Άγιοι Πατέρες σας τα δίδαξαν αυτά;

          Μπορείτε σας παρακαλώ, να μας δώσετε παραπομπές να δούμε το λάθος μας, να φωτισθώμεν και εμείς και να συμπορευθώμεν μετ' αυτών των Οικουμενιστών, "των μεγαλυτέρων αιρετικών και χειροτέρων αντιχρίστων όλων των αιώνων", κατά έκφραση του αγαπητού μου κατά τα άλλα διδασκάλου, κ. Νικολάου Σωτηροπούλου;

          Και ενώ από τη μιά αποφαίνεται, από την άλλη συμπορέυεται και δυστυχώς, θλιβερώς, αντιφατικώς, ανεπιτρέπτως  και απελπιστικώς τους αναγνωρίζει ως Κανονικούς Ορθοδόξους Ηγέτες, υποστατούς Ηγουμένους με κανονική χάρι, (η οποία όμως χάρις διά της συνειδητής αποδοχής της αιρέσεως αποσύρεται οριστικώς και χάνεται, αφαιρείται και καταργείται, κατά τους Πατέρες) τους οποίους Αντιχρίστους τα νυν παρατίθεται και παρακαλεί να άρουν τον άδικο ψευδο-κουρελο-αφορισμό, και με αυτόν τον τρόπο όμως δίνει εξουσία σε αυτούς επάνω του, και δίνει έμεσα υπόσταση και εγκυρότητα στο υποτιθέμενο αφορισμό του; 

          Φαντάζεσθε τον ομόνυμο του, Άγιο Νικόλαο, να παρακαλεί τον Άρειο να άρει τη ποινή της φυλακίσεώς του; Και εφ' όσον είναι τούτοι χειρότεροι και από τον Άρειο (που όντως είναι!) τότε γιατί δεν τους απαρνείται κι' αυτούς και τους θρόνους τους, και τα μυστήριά τους, και τα αντίδωρά τους και λειτουργείται σε Ναούς όπου μνημονεύεται το αισχρόν όνομά τους και κατ' επέκτασιν του όνομα του Πάπα;

          Δηλαδή, ο Άγιος Νικόλαος, θα συλλειτουργούσε με τον Άρειο, θα παρίστατο σε Ναούς όπου Μνημονεύεται το όνομα του Αρείου και των Αρειανών Πατριαρχών και θα προέτρεπε τους πιστούς να κοινωνούν ελεύθερα από τα χέρια τους;

          Κι' είναι τόσο "φαντασμένοι" και καταθλιπτικά "πλανεμένοι" οι Άγιοι Πατέρες που αυστηρώς εντέλλονται "ούτε αντίδωρο μη παίρνετε από τα χέρια τους και στους Ναούς τους μη πάτε και καλύτερα στα σπίτια σας να προσευχηθείτε, ειδ' άλλως την ίδια κόλαση μ' αυτούς να υποστείτε!" Αγιος Γερμανός Β΄ Κωνσταντινουπόλεως και αναρίθμητοι άλλοι Πατέρες...

          Τόσο "λαθέψαν και τόσο σκαρτέψαν", οι Άγιοι Πατέρες και μεις γνωρίζουμε καλύτερα απ' αυτούς πως να διακελεύεται η διαμυστηριακή κοινωνία ενώ διακυβεύεται η Ορθοδοξία;

          Είναι τόσο λάθος οι Θεοφρούρητοι και Θεοδίδακτοι Πατέρες, οι Μεγάλοι, που με μεγάλα λόγια και μεγάλες πράξεις, με μεγάλους διωγμούς, μεγάλα βασανιστήρια και ΜεγαλοΜαρτύρια, δογμάτισαν και είπαν: "ΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΠΕΣΤΡΑΦΗΜΕΝ ΑΥΤΟΥΣ" και εμείς οι μικροί και μηδαμινοί να θέτουμε τη πεπτωκυϊα γνώμη μας υπεράνω των Οικουμενικών μας Διδασκάλων και να λέμε: "Έλα, μωρέ, ας είναι αιρετικοί, είναι πάντως "εντός" Εκκλησίας οπότε "κοινωνάτε ελεύθερα" και "συνυπάρχετε άνετα" κάτω από την γιδίσια αιγίδα των ΑρχιΟικουμενιστών απάντων;

          Κι' ενώ οι Πατέρες τους αποκαλούν ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, εσείς τους Αποκαλείτε "Παναγιωτάτους" και τους μπάζετε στους Πατριαρχικούς σας Ναούς, τους αγκαλιάζετε και τους φιλάτε σταυροειδώς τα χέρια και τα πόδια, "αγιογραφείτε τους αιρετικούς τους ως δήθεν πραγματικούς με Ορθόδοξη Αγιοκατάταξη "αγίους" και τους προσφέρετε ως δώρο στην ονομαστική τους εορτή για τους Αιρεσιάρχες Πάπες, τους οποίους οι Άγιοι μας προτρέπουν επί τούτου να καταριώμαστε ενώ σεις τους προσκυνάτε "όπως εκ του πληρώματος του Πάπα και του Βαρθολομαίου ημείς πάντες ελάβομεν και χάριν αντί χάριτος;;;;;"

          Είμαστε στα σύγκαλά μας ή συγκαιόμαστε στα σωθικά μας και απορία ψάλτου βιξ-κιξ, κλαξ και παπικό τεριρέμ το εναλλάξ;

            Κοντός ψαλμός, Αλληλούϊα. Πείτε μου!

          *  "Ευλογημένος ο ερχόμενος" η καταραμένος ο Μνημονευόμενος;

          *   Αμαρτωλή και Μοιχή ανάθεση Πολυχρονισμού του Πάπα ή Ανάθεμα κατηργημένο από Αθηναγόριες αναθυμιάσεις;

          Και σύ, αδελφέ μου Χρήστο, μη χάσεις, προστίθεσαι στων Αγίων Μεταπατέρων το Χορό, συνδραμών στη συστηματική κατασυκοφάντισή μας να μας πεις "σχισματικούς", "εκτός της Κιβωτού", "διπλωμάτες" και ότι "δεν υπάρχουν περιθώρια διπλωματιών, διπλωματικών κινήσεων, πρέπει να υπάρχει αυστηρότητα, κριτική και έλεγχος και δυναμικές κινήσεις ενάντια του Οικουμενισμού!"

          Και ενώ αυτά όλα που αναφέρεις τα κάνουν ζωή και πράξη, ο π. Ευθύμιος και οι Αποτειχισθέντες αδελφοί, ο οποίος μάλιστα π. Ευθύμιος τα στίγματα του Χριστού, της αδίκου καθαιρέσεως φέρει, ένεκα του σφοδρού του αγώνος εναντίον του Οικουμενισμού, ("εσείς ΤΙ παθατε;" κατά τον Αείμνηστο Κορναράκη)

          Και ενώ όλα αυτά, με όλη τους τη ψυχή, με όλη τους την καρδιά, εξ' όλης της ισχύος και δυνάμεώς τους, τα πραγματώνουν οι Αποτειχισθέντες αδελφοί, εσύ και οι ομόφρονές σου, μας αποκαλείτε "διπλωμάτες και σχισματικούς". Αυτή είναι ισχύς εν τη ενώσει ή απώλεια εν τη διαιρέσει;

          Και αντί να προτάσσετε την Θεοφρούρητη Γνώμη των Πατέρων, κάθεστε και αποκρούετε ευπερίστατες απειλές για να ξεκαθαρίσετε την ουδέτερη θέση σας πως "τα περί θανασίμου λάθους" δεν τα λέγει ο κ. Σωτηρόπουλος για μας τους Ελλαδικούς αλλά για Αποτειχισμένους εκτός Ελλάδος...

           Έτσι λοιπόν; Έχει και η Αποτείχιση περιθώρια και υπερωκεάνια παραμεθώρια;

          "Δεν τα λέγει για μας, σε άλλους αναφαίρεται.." Και συ πάλι, με σχόλιο προσθέτεις:

          "Η αναφορά μου σε αποτειχισμένους αφορούσε αυτούς για τους οποίους έκανε λόγο και ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος." Χμμμ, για ποιόν χτυπά η καμπάνα; Γερμανία, Καναδά, Αμερική ή Αυστραλία και ακόμη παραπέρα και... "στου διαόλου την μάνα;"

          Μίλησε για "θανάσιμο λάθος και θα κολαστούν!" Εάν πρόκειται να συν-καταταγώ, να συν-κολαστώ διότι αρνούμαι να κοινωνήσω από τα χέρια του Μεγάλου Βλασφήμου Στυλιανού, (τον οποίο δικαίως κολάζει ο κ. Σωτηρόπουλος) διότι με αποτρέπει η συνείδησή μου και με προτρέπουν οι Συνοδικοί Πατέρες της ΑΒ' Συνόδου, τότε ας κάμει ο Θεός όπως προστάζει η αγάπη σας. Γενηθήτω το θέλημά σας. "Ηυχόμην γαρ ανάθεμα είναι αυτός εγώ από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου" κατ' ομολογίαν. (Ρωμ. 9, 3).

          Ας όψεται ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος που έστησε ΠΑΓΙΔΑ στο διδάσκαλο και εκμεταλλεύτηκε τα λόγια της στημμένης συνεντεύξεως ως εκδίκηση και αντίποινα στους Αποτειχισμένους. Ήξερε καλά τί ρωτούσε, γιατί τα ρωτούσε και ποιούς να επιτεθεί επιθυμούσε...

          Ας όψεται που συμμάχησε με τον είρωνα Γιαναρικό και πλανεμένο Κώστα Νούση για να πολεμήσει αδελφούς του εν Χριστώ και μαθητές του κ. Σωτηροπούλου.

          Και κρίμα και ντροπή τότε, διότι ούτε στη Δευτερολογία ο δάσκαλος ανεκάλεσε, ούτε ανέφερε συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις. Δεν μας χωρίζουν αποστάσεις. Θα έπρεπε να είμαστε ένα, και όταν πονάτε και ματώνετε εσείς, να πονάω και να ματώνω εγώ, στην άλλη άκρη της γης. Να αφουγκραζόμαστε τον πόνο μας και να οικειοποιούμαστε την οδύνη.

          Όχι να καθόμαστε να αλληλοδαγκωνόμαστε, "δεν τα λέει για μας, για αυτούς τους αλλοδαπούς Αυστραλούς τα λέει..." και να τα βλέπουν οι αιρετικοί και να λένε ενωθείτε πρώτα εσείς κι' ελάτε μετά να μας μιλήσετε για Μία Ενιαία Ορθοδοξία.

          Αντιδιαστέλλουμε και ξεχωρίζουμε, ξεκαθαρίζουμε οριστικά τη θέση μας. Ακούστε το για τα καλά! Όχι δεν έχουμε Ημερολογιακές Αναζητήσεις, όπως λές. Δεν αναζητούμε τη Μυστηριακή Ζωή της Εκκλησίας στον Σχισματικό Παλαιοημερολογητισμό.

          Εμείς οι Αποτειχισθέντες, ΟΠΟΥ ΓΗΣ,

          η ΜΙΑ Οικογένεια και μέλη εκ μέλους Χριστού,

          δεν είμαστε σχισματικοί παλαιοημερολογήτες διότι

          δεν προσχωρήσαμε σε καμία παράταξη,

          δεν δημιουργήσαμε καμία δική μας νέα Ιεραρχία και Σύνοδο,

          δεν διαπράττουμε τη σωρεία αμφιβόλλων χειροτονιών,

          δεν έχουμε βάση μας το Ημερολόγιο αλλά την Αλήθεια

          και την διαχρονική, Αγιο-Πατερική γραμμή!

           Μη μας μπερδεύετε λοιπόν και μπερδεύεστε και συγχέετε τα ασύγχητα.

          Μη συγχέετε την Αλήθεια με την πλάνη, την απομάκρυνση με το σχίσμα,

          την Απόσχιση με την Αποτείχιση.

          Και μη δικαιολογείτε τα αδικαιολόγητα.

          Και προ πάντων, μη παίζετε με τα άγια διδάγματα των Αγίων Πατέρων

          και μη διαφθείρετε τη ανωτέρα Θεϊκή γραμμή τους

          προκειμένου να καλύψετε και κουκουλώσετε

          την δική σας κατωτέρα, προσωπική, ένοχη, αντορθόδοξη

          και ΑντιΠατερική γραμμή διά της κοινωνίας σας,

          της εμμέσου προωθήσεως

          διά της συμπλεύσεως, της συμπορεύσεως

          μετά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

          Κι' έχετε το θράσος να μας λέτε σχισματικούς. Ποιοί;

         Εσείς οι σχισματοποιημένοι και συμβιβασμένοι, που θέλετε να τα έχετε καλά με τον Δεσποτικό σας πρόεδρο και δεσπόζοντα επί πάσι, ψευτοηγούμενό σας, ο οποίος φοβάται με τη σειρά του να γαυγίσει στο Οικουμενικό Πασά και Γενικό Δερβέναγα, ενώ παράλληλα απαιτεί από σας, να φιμώσετε εμάς με φίμωτρο σα "ντόμπερμαν".

          Τζἐντελμαν, κύριοι, με ποιό δικαίωμα, μας αποκαλείτε "Ψευτο-αντι-οικουμενιστές;;;"

          Ωραία! Τώρα τον δέσατε το γαϊδαρό σας, μας κοπανήσατε και το σαμάρι στη πλάτη, μας κλωτσήσατε τα οπίσθια και μας σφυρίζετε σαν αιμοχαρείς τσοπάνηδες το συνχορδιακό "αι σιχτίρ" της καταδίκης των σχισματικών αποτειχισμένων.

            Ενώ εσεις, απ' την αναπαυτική σας τη γωνιά, το ρετιρέ της ξάπλας, φυλάτε τσίλιες, μην σας πάρει χαμπάρι ο "Κυριλέ Μπίγκ Μπόσις" και σας ξυρίσει τα γαλονια.

          Και τα αληθινά της τιμιότητος γαλονια που μας φορεί η ΑΒ' Σύνοδος η Αποστολική, εσείς που δεν τα φτάνετε, τα κάνετε κρεμαστάρια... Και μας κρεμάτε επί σταυρού διά τρόπου δυτικού, σα κουκουλοφόροι σταυροφόροι.

          Ναι, στην πυρά οι Αποτειχισθέντες, και μεις οι συμβιβασθέντες θα κοιμώμαστε πια ήσυχοι στο θερμαινόμενο υδρόστρωμα που μας καλοστρώνει υπερπεριβαλλοντολογικά, ο Πράσινος Πατριάρχης σας, ντυμένος με τα χρώματα της Κοκακόλας, να μοιράζει άγια και ιερά, Κοράνια της αρπακόλας.

          Αρπάχτε λοιπόν και σεις, για όλους έχει το πανέρι, απλώνεις χέρι και βαράς. "Μπισκότα ειν' αυτά που βγάζει ο Αποτειχισμένος Παπαδόπουλος;" Παιδιά βαράτε γιατί χανόμαστε και κει που θα χαθούμε μόνοι μας, δε παίρνουμε μαζί μας και τους Αποτειχισμένους να συναπωλεσθούν κι' αυτοί; Υπομονή τέκνον μου, κι' υπακοή...

           Αδελφέ μου Χρήστο, δεν θέλω να σε αδικήσω.

          Ανδρες, αδελφοί, κατά πάντας υμάς, αντι-οικουμενιστέρους θεωρώ! Και σε συγχαίρω μάλιστα που επί τέλους προτρέπεις τους Αρχιερείς μας να προχωρήσουν όπως επιτάσσουν οι Κανόνες, στη Διακοπή Μνημοσύνου, όπως λες, των αιρετικά φρονούντων και γυμνή τη κεφαλή διδασκόντων.

          Αλλά πάλι, απότομα, μας τα χαλάς, και λέγεις:

          "Θα πρέπει να πούμε ορισμένα πράγματα, γιατί μερικοί αδερφοί, βρίσκονται σε σύγχυση, ζούμε εξ' άλλου σε εποχή σύχγυσης. Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα τα οποία πρέπει να βάλουμε πολύ καλά στο μυαλό μας. Αυτα τα δεδομένα είναι:

            Πρώτον, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι συν αυτώ Οικουμενιστές, είναι α ι ρ ε τ ι κ ο ί, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό!

          Το δεύτερο στοιχείο δεν είναι το ότι είναι αιρετικοί, αλλά κηρύττουν δημοσία, γυμνή τη κεφαλή την αίρεση...

        Το τρίτο δεδομένο είναι ότι παραβιάζουν τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό να το πούμε... Οι Οικουμενιστές Αρχιερείς έχουν κανονικότατη ιερωσύνη και κανονικότατα Μυστήρια." Και προσθέτεις το απατηλό παράδειγμα της προφητείας του Καϊάφα...

          Τα κείμενα όμως του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου τα οποία παραθέτεις, (Ομιλία 65 και 86) δεν συνηγορούν υπέρ της κοινωνίας μας με αιρετικούς. Δεν πρέπει να συγχέουμε το χάρισμα της Προφητείας και της γλωσσολαλίας, το οποίο μάλιστα σήμερα εξαλείφθηκε, με το ανεξάληπτον της Ιερωσύνης.

          Ο Μέγας Πατήρ το τονίζει: "Είχεν αξιωθεί της αρχιεροσύνης εν γένει"

          Άλλο πράγμα η γενική αρχιεροσύνη στην Παλαιά Διαθήκη (ο Καϊάφας ανήκει στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, να το ξέρετε αυτό) και άλλο η ειδική Αρχιερωσύνη η συμπληρωμένη και τελειοποιημένη στην Πεντηκοστή με την θαυματουργική χορηγεία των χαρισμάτων του Παναγίου Πνεύματος.

          Άλλο πράγμα η αναξιότητα της προφητείας, και άλλο η Θεία Μυσταγωγία επί του Φρικτού Βήματος της Αγίας Τραπέζης. Μη τα συγχέουμε αυτά. Άλλο η επαλήθευση μιάς προφητειας και άλλο η εγκυρότητα της Θείας Κοινωνίας. Προφητεία έκανε και ο αρχέκακος όφις, περί του ξύλου της ζωής. ΠΟΥ ήξερε "τί ότι είπεν ο Θεός;" Μήπως ήτανε παρών, αφού είναι ασώματος; Και επειδή απεκάλυψε τας βουλάς και συμφωνίας του Θεού με τους Πρωτοπλάστους, σημαίνει πως μπορώ να έχω κοινωνία με το διάβολο;

          Η προφητεία στη Αγία Γραφή δεν συνίσταται μόνο στο να προλέγει κανείς τα μέλλοντα. Προφήτης στην Αγία Γραφή αποκαλείται και αυτός που αποκαλύπτει το παρόν. Και ο Μέγας Ανήρ πάντων των Προφητών, ο Τίμιος Πρόδρομος, δεν προεφήτευσε κάτι μελλοντικό, αλλ' έδειξε το παρόν, απεκάλυψε τον Ενεστώτα Χρόνο, υπέδειξεν ημίν τον Αμνό! Μόνο από αυτό, ονομάστηκε Προφήτης.

          Αλλά και ο Διάβολος είναι προφήτης διότι υπέδειξε το παρόν, απεκάλυψε τον Υιόν στους Δαιμονισμένους των Γαδαρηνών, "τι εμοί και Σοι, Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου;" (Λουκ. Η' 28). Αλλά δεν θα πάω να χειροτονηθώ από το Σατανά ούτε και θα κοινωνήσω από τα χέρια του!

          Και ο δαιμονισμένος της Καπερναούμ το ίδιο, υπέδειξε και απεκάλυψε την Θεότητα του Χριστού: "Τί ημίν και σοι, Ιησού Ναζαρηνέ, (Μεσσία) ήλθες απολέσαι ημάς (πού το ΄ξεραν τα δαιμόνια ότι θα τους απωλέσει;) οίδα σε (Σε γνωρίζω πάρα πολύ καλά...) τις Ει, ο Άγιος του Θεού, (ο Θεός ο Αληθινός)... και (εδώ το "και" σημαίνει "αλλά") επετίμησεν αυτώ, ο Ιησούς λέγων φιμώθητι!" Που σημαίνει ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ!

          Και ο ίδιος ο Χρυσόστομος που εσύ επικαλείσαι αντιδιαστέλλει: "Τί ότι επετίμησεν τω δαιμονίω, ότι απεκάλυψεν μία των μεγίστων αληθειών του Ευαγγελίου; ΙΝΑ ΜΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΞ' ΑΚΑΘΑΡΤΩΝ ΧΕΙΛΕΩΝ ΡΕΙ!" Για να μην βγαίνει η αλήθεια από μιαρά, ακάθαρτα χείλη!

         Στον Καϊάφα, "η χάρις εχρησιμοποίησεν μόνο το στόμα, χωρίς να εγγίσει την μιαράν καρδίαν". Εδώ όμως έχουμε όχι μόνο το στόμα, αλλά και συμπροσευχή, και συλλείτουργο και διαμυστηριακή Κοινωνία! Έχουμε μιαρό νου, μιαρά καρδία και μιαρή ψυχή.

          Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας ομολόγησε γραπτώς την ήδη υπάρχουσα πραγμάτωση και τέλεση ΚΟΙΝΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ και το διέταξε την Αλληλο-παράδοση της Θείας Ευχαριστίας σε όλη την Οικουμένη αλλά μόνο λίγες, λέει, Αρχιεπισκοπές το  εφαρμόζουνε ως τώρα...

          Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εισήγαγε τον Πάπα στον Κεντρικό Ναό της Οικουμένης και έκανε Ομολογιακή, Δογματική Επίσημη Μνημόνευση εν πλήρη μάλιστα Καταστολή, αποκαλώντας τον "ΑΓΙΩΤΑΤΟ", γυμνή τη κεφαλή!

          Το δεύτερο Κείμενο πάλι, άσχετο, με συγχωρείς. Κοίταξε καλά τί λεγει: "Δεν λέγω όμως ότι είναι δίκαιον δι’ αυτό να κρίνωνται από τους αρχομένους και μάλιστα από τους πάρα πολύ αφελείς, διότι και αν ακόμη ο βίος αυτών είναι πάρα πολύ διεφθαρμένος..."

          Μιλά για διεφθαρμένο βίο. Και αλλού πάλι το εξηγεί: «Τό, Μή κρίνετε ίνα μη κριθήτε, περί βίου εστίν, ού περί πίστεως»

          Εδώ όμως μιλούμε για διεφθαρμένη Πίστη. Ίσα-ίσα, ως επιχείρημα δεν ευσταθεί διότι εκεί αναφέρεται ρητώς στα περί βίου! Το παράδειγμα του Καϊάφα θα ίσχυε εάν κάναμε αντορθόδοξη αποτείχιση και αποδίδαμε μυστηρίων μολυσμό ένεκα διεφθαρμένου βίου, περί ηθικής. "Καθόσον δεν θα ήτο δίκαιον εξ' αιτίας της κακίας (αμαρτίας) του άλλου να παραβλάπτωνται εκείνοι που προσέρχονται με πίστιν εις τα σύμβολα της σωτηρίας μας».

          Το εξηγεί ολοφάνερα, τα μυστήρια και οι προσερχόμενοι πιστοί δεν παραβλάπτονται από τις προσωπικές, ηθικές αμαρτίες των ιερέων. Για αυτό και το πρώτο μέρος του ΙΕ' Κανόνα αλλά και πολλοί άλλοι Κανόνες λοιπών Συνόδων καταδικάζουν την Αποτείχιση πιστών εξ' αιτίας προσωπικών, ηθικών αμαρτιών, όπως άριστα ερμηνεύει και ο Άγιος Νικόδημος.

          Από τις δογματικές όμως αμαρτίες και παραβάσεις, παραβλάπτονται, πανουκλιάζονται, ΜΟΛΥΝΟΝΤΑΙ!

            Μυστηρίων Μολυσμό αναφέρουν και οι Άγιοι Απόστολοι στις Αποστολικές Διαταγές:  

          "Ως γαρ Είς Θεός και Είς ο Χριστός και Είς ο Παράκλητος, είς δε και ο του Κυρίου εν σώματι θάνατος, ούτος Έν έστω και το εις αυτόν διδόμενον Βάπτισμα. Οι δε παρά ασεβών (αιρετικών) δεχόμενοι μόλυσμα ΚΟΙΝΩΝΟΙ της γνώμης (της αιρέσεως) αυτών γενήσονται!" (Αποστολικοί Πατέρες ΕΠΕ 1, 298, 28).

          Παρίστασαι στη Μνημόνευση; Κοινωνός της αιρέσεως παραγίνεσαι. Μολύνεσαι.

          Επίσης ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος: "Μη συμφιλιάζης αιρετικοίς, ίνα μη συγκοινωνήσης τη κοινωνία αυτών!" Η συγκοινωνία με ακοινώνητους μολύνει την ψυχή μας.

          Ο Παναγιώτατος όντως Πατριάρχης Αθανάσιος ο Β΄παραινεί και παροτρύνει:  "Επισκήπτομαι πάσι τοις εν τη Κύπρω λαϊκοίς. όσοι της Καθολικής Εκκλησίας εστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν όλω ποδί από των υποπεσόντων ιερέων τη λατινική υποταγή, και μήδε εις εκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδέ ευλογίαν εκ των χειρών αυτών λαμβάνειν την τυχούσαν!"  (Ιωσήφ Βρυεννίου, Τα Ευρεθέντα Τομ. Β σελ. 26). 
Να ΜΗΝ πάτε, μας λέει στις εκκλησίες όπου μνημονεύονται αιρετικοί, ούτε την ευχή τους να παίρνετε. Εσύ ομως, αδελφέ μου, μας λές να πηγαίνουμε και να παίρνουμε όχι μόνο την ευχή τους αλλά και Θεία Κοινωνία!

          Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, απειλεί και προειδοποιεί προ της εκδημίας του να μην παραστεί κανένας από τους λατινόφρονες αρχιερείς και θεολόγους στην κηδεία του "και εν τω καιρώ της Εξόδου μου και έτι και μετά την εμήν αποβίωσιν, αποστρέφομαι την αυτών κοινωνίαν και ένωσιν (ακόμη και σε Κηδεία!) και εξορκών εντέλλομαι ίνα μηδείς εξ' αυτών προσεγγίση εν τη εμή κηδεία ή τοις μνημοσύνοις μου (ούτε σε απλό Τρισάγιο)... ώστε συμφορένειν (μολύνειν) επιχειρήσαι και συλλειτουργείν τοις ημετέροις, τούτο γαρ εστί το τα άμικτα μίγνυσθαι!"  
Αυτό κι' είνα μολυσμός! Εσύ όμως λες, μπορούμε να αναμιγνυόμεθα άνετα, δεν μολυνόμαστε.

          Αλλά τί λέγει πάλι ο Άγιος Επίσκοπος Εφέσου; «Δεν το λέγω μόνον εγώ, (ο Εφέσου Μάρκος) αλλ' άπαντες οι της Εκκλησίας Διδάσκαλοι, πάσαι αι Σύνοδοι, πάσαι αι θείαι Γραφαί, φεύγειν τους ετερόφρονας παραινούσι και της αυτών κοινωνίας διίστασθαι» (PG 160. 105 C).

          «Το γαρ κοινωνείν παρά αιρετικού ή προφανούς διαβεβλημένου κατά τον βίον, αλλοτριοί Θεού, και προσοικειοί τω διαβόλω» (Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης). Η κοινωνία και το Μνημόσυνο των αιρετικών μας ΑΠΟΞΕΝΩΝΕΙ από το Θεό! Αλλότριοι και εχθροί του γινόμαστε! Συγκάτοικοι και συγγενείς του διαβόλου!

           "Πλην ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του αναφέρειν, καν ορθόδοξος είη ο αναφέρων» (P.G. 99, 1668 C, Φατ. 553, 847, 31).

         

          Για παράδειγμα, ομολογώ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ο αναφέρων, ο λίαν αγαπητός μου, π. Νικόλαος Μανώλης! Όμως, μολυσμόν έχει επειδή κατέχει και δεν απέχει, αλλ' επέχει και ενέχει κοινωνίαν παραέχει.

          Ο Μέγας Βασίλειος στην "προς Μονάζοντας επιστολή" του, χαρακτηριστικά αναφέρει: "Με όσους προσποιούνται ότι ομολογούν την υγιή πίστιν, «κοινωνούσι» δε με τους αλλοδόξους, εάν κατόπιν συμβουλής δεν διακόψουν την επικοινωνίαν των αυτήν με αυτούς, όχι μόνον να μη έχεις σχέσεις, «αλλά μηδέ αδελφούς ονομάζειν».

          Εμείς εδώ, κάνουμε "ανυπακοή" στους Πατέρες και παρ' όλα αυτά συνεχίζουμε να σας ονομάζουμε αδελφούς και να σας αγαπούμε, να σας συγχωρούμε που μας βρίζετε ως σχισματικούς και να ευχόμαστε μετά δακρύων το συντομώτερον να συν-ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΕΙΤΕ.
          Ακροαστείτε:

          Οι Άγιοι Αγιορείτες Πατέρες, οι επί Βέκκου Μαρτυρήσαντες, διαμαρτύρονται προβάλλοντες ΔΥΟ Διαχρονικά ΠΩΣ:

          α) "ΠΩΣ εν καιρώ Φρικτών Μυστηρίων, σκηνικώς παίξομεν;" Το θεωρούσαν Θεομπαιξία να κοινωνούν σε Ναούς όπου Μνημονευόταν ο Λατινόφρων Πατιάρχης Βέκκος. Και,

          β) "ΠΩΣ ταύτα ανέξεται ορθοδόξου ψυχή, και ουκ αποστήσεται της κοινωνίας των μνημονευσάντων αυτίκα, και ως καπηλεύοντας (νοθεύοντας, μολύνοντας) τα θεία (Μυστήρια), τούτοις ηγήσεται;». Η Ορθόδοξη ψυχή, ψυχή μου, ΔΕΝ ανέχεται να μολύνεται όχι μόνο το Μέγα και Φρικτόν Μυστήριον αλλά και ο αέρας ακόμη, και τα κεριά και οι Εικόνες!

    Και μια πολύ απλή και περιεκτική επεξήγηση του π. Ευθυμίου.

    "Ο Χριστός βεβαίως είναι απαθής και δεν μολύνεται, ούτε όταν τον βλασφημούμε, ούτε όταν τον κοινωνούμε αναξίως, ούτε όταν μνημονεύομε στη Θ. Λειτουργία αιρετικό Επίσκοπο.

    Η μόλυνσις λοιπόν αυτή έχει δύο έννοιες. Πρώτον ὀτι διά της μνημονεύσεως του αιρετικού Επισκόπου ασεβούμε εις το μυστήριο διότι, όπως αναφέραμε βάζομε μέσα στο Άγ. Δισκοπότηρο μία ακαθαρσία ως προς την Πίστι, και δεύτερον μολυνόμεθα εμείς που μετέχουμε (εν γνώσει μας) διότι ταυτιζόμεθα με την πίστι της ορατής κεφαλής, δηλαδή του (αιρετικού) Επισκόπου!... Εμείς πάλι μολυνόμεθα κατά δύο τρόπους, αφ’ ενός μεν διότι ομολογούμε στην ιερώτερη στιγμή των φρικτών μυστηρίων, ότι έχομε ενσωματωθή σαν οργανικό μέλος μιάς αιρετικής κεφαλής και αφ’ ετέρου, κοινωνώντας από το μυστήριο, το οποίο το εβεβηλώσαμε εν γνώσει και το κατεβάσαμε στον Άδη".  

          Αντί λοιπόν, αδελφέ μου, να κατεβώ στον Άδη, ΦΕΥΓΩ τους ευκτηρίους οίκους του Αυστραλίας Στυλιανού. "Φεύγουσι τους ευκτηρίους οίκους οι υγιαίνοντες των λαών ως ασεβείας διδασκαλεία (ίδε διδασκαλία περί "αναμαρτησίας του Χριστού" και φρίξον!) κατά δε τας (εν Αυστραλία) ερημίας προς τον εν ουρανοίς Δεσπότην μετα στεναγμών και δακρύων τας χείρας αίρουσιν... Λαοί συν γυναιξί και παισί και αυτοίς τοις πρεσβύταις προ των τειχών εκχυθέντες (ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΕΣ) εν τω υπαίθρω τελούσι τας προσευχάς (και εν τη κατ' Οίκον αυτών Εκκλησία), φέροντες πάσας τας εκ του αέρος κακοπαθείας συν πολλή τη μακροθυμία, την παρά του Κυρίου αντίληψιν αναμένοντες..." (Μεγ. Βασιλείου Επιστολ. 92, ΕΠΕ 3, 86 -ΒΕΠΕΣ 55, 122).
         

          Συ όμως συνεχίζεις:

          "Η εγκυρότητα των Μυστηρίων, των χαριτόβρυτων Μυστηρίων, δεν εξαρτάται από το ηθικό ποιόν ή το Ορθόδοξο φρόνημα των εκτελούντων αυτά ιερέων. Θεός φυλάξοι, αυτό έλειπε... Όχι δεν εξαρτάται! Αυτός που είναι Ορθόδοξος και παραμένει αντι-οικουμενιστής, ακόμα και εάν κοινωνήσει από τα χέρια οικουμενιστή, αιρετικού αρχιερέως, που δεν έχει βεβαίως ακόμη καταδικασθεί από Σύνοδο, θα σωθεί αυτός που θα κοινωνήσει από τα χέρια αυτουνού του οικουμενιστή αρχιερέα, ο οικουμενιστής όμως αρχιερέας εάν δε μετανοήσει, θα κολαστεί, θα κολαστεί, αγαπητοί αδελφοί, θα κολαστεί, θα κολαστεί. Και 'μεις γι' αυτό κάνουμε αυτές τις ομιλίες διότι δεν θέλουμε να κολασθεί κανείς μας..."

          Μόνο που η σύγχυση, αδελφέ μου Χρήστο, κυριαρχεί και ηγεμονεύει ανεπανόρθωτα εντός σου και εντός των ακροατών που σε ακούνε σε ολόκληρο τον πλανήτη. ΤΟΣΗ μεγάλη ευθύνη φέρεις για τα λεγόμενά σου!  Με αγάπη σου το λέγω, πρόσεχε και επανεξέτασε καλύτερα και αμερόληπτα.

          Δες, αδελφέ μου το αντιφατικόν, το σχιζοφρενικόν και υποκριτικόν της όλης υποθέσεως.           Στα 30 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα της ομιλίας σου, πηγαινο-έρχεσαι σε αντιφατικές ήξεις-αφήξεις και αναιρείς τον εαυτό σου και τα προηγούμενα λεγόμενά σου, λέγοντας:

          "Πρέπει να πούμε το εξής: Οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν στους Ορθοδόξους Χριστιανούς να έχουν οποιαδήποτε κοινωνία με Αιρετικούς" Μέχρις εδώ, ΤΕΛΕΙΟ, παναληθές και Ορθοδοξότατο! ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιαδήποτε κοινωνία με αιρετικούς. Τελέια και παύλα.

          Στη συνέχεια όμως, η διευκρίνησή σου, αποτελεί πλάνη, μάλλον ακούσια και εν αγνεία!

          "Οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν στους Ορθοδόξους Χριστιανούς να έχουν οποιαδήποτε κοινωνία με Αιρετικούς εκτός Εκκλησίας (δηλαδή με αιρετικούς "εντός" Εκκλησίας επιτρέπεται...) Τί γίνεται όμως όταν οι Αιρετικοί είναι μέλη της Εκκλησίας και μάλιστα κληρικοί, ιερείς, Αρχιερείς και δεν έχουν καθαιρεθεί, τί γίνεται μ' αυτούς και διδάσκουν γυμνή τη κεφαλή αιρέσεις. Πρέπει να έχουμε κοινωνία μαζί τους; Οι Ιεροί Κανόνες, όπως είπα, (κατά τη γνώμη σου πάντα) να διακόψουμε, άν θέλουμε, δεν μας υποχρεώνουν, να διακόψουμε αν θέλουμε (το λες και τρίτη και τέταρτη φορά, μπας και μας ξεφύγει) την πνευματική κοινωνία μαζί τους. Όπως διαλέγουμε τον καλύτερο γιατρό για την σωματική μας υγεία, (όπως πήγε και ο Χριστόδουλος στον καλύτερο γιατρό στην άλλη άκρη της γης αλλά εις μάτην!) έτσι μπορούμε και να διαλέξουμε τον, κατά τη γνώμη μας (πάλι το ιδιωτικό και προσωπικό στοιχείο) καλύτερο ιερέα για την πνευματική μας υγεία. Μπορούμε να πάμε, ας πούμε, και να εκκλησιαζώμεθα σ' ένα Ναό όπου λειτουργεί ιερέας που δεν μνημονεύει οικουμενιστές επισκόπους. Αλλά κι' αν τους μνημονεύει, δεν σημαίνει ότι εμείς κοινωνούμε με την αίρεση, εφ' όσν έχουμε διαχωρήσει τη θέση μας και δε συμφωνούμε μαζί του, έτσι; (αφού το λες εσύ, έτσι θα'ναι... μα όχι δεν είναι έτσι, την κολοκυθιά θα παίζουμε;) Αυτό 'ναι ένα λεπτό σημείο, το οποίο ήθελα να το διευκρινήσω, διότι πολλές πλανεμένες απόψεις και σύγχυση κυριαρχεί στους Ορθοδόξους για τέτοιου είδους θέματα... Αδελφοί, εάν κοινωνήσουμε με έναν αιρετικό, εκτός Εκκλησίας, εάν έχουμε κοινωνία πνευματική, θα μολυνθούμε. (από την Μνημόνευση και από την αίρεση) Όμως, εάν κοινωνήσουμε πνευματικά με έναν αιρετικό εντός εκκλησίας, πριν αυτός με σύνοδο καταδικαστεί και εκβληθεί από την εκκλησία εκτός εκκλησίας, δεν μολυνόμεθα, δεν μολυνόμεθα (ΛΑΘΟΣ! ΜΟΛΥΝΟΜΕΘΑ, από την Μνημόνευση και από την αίρεση) Θα μολυνθούμε μόνο εφ' όσον αποδεχτούμε τα αιρετικά του φρονήματα, έτσι; (πάλι αυτό το "έτσι;" αποτελεί ενδόμυχη ανάγκη διαβεβαίωσης του ακροατηρίου για τους ισχυρισμούς του τους οποίους η συνείδηση απορρίπτει και ταλαντεύεται εντός του, διό και διττώς επερωτά "΄ετσι;") Εάν αποδεχτούμε τα αιρετικά του φρονήματα, θα μολυνθούμε, εάν δεν τα αποδεχτούμε, δεν μολυνόμαστε εμείς!"

          Μα αδελφοί μου, είτε έτσι, είτε αλλιώς, ΤΑ ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ, μόνο που ΠΑΡΑΣΤΕΚΕΣΤΕ και ακούτε σιωπηλώς την Μνημόνευση! 
Η Μνημόνευση, κατά τους αγίους Πατέρες είναι και σημαίνει  άμεση, αυτόματη ΑΠΟΔΟΧΗ της αιρετικής πίτεως του Μνημονευθέντος!

          Οι Άγιοι Πατέρες, οι επί Βέκκου μαρτυρήσαντες ομολογούν: "Εί γαρ το απλώς χαίρειν ειπείν, κοινωνίαν δίδωσι τοις έργοις τοις πονηροίς, πόσον η διάτορος αυτού μνημοσύνη και ταύτα αυτών των Θείων Μυστηρίων φρικτώς προκειμένων!"

          Η Θεία Λειτουργία, ως ἐργον του Λαού, είναι έργον ενότητος του Πιστού Λαού με τον Χριστό. Η Θεία Κοινωνία είναι Μυστήριον ενότητος με τον Χριστό διά της ορατής κεφαλής του Μνημονευθέντος Επισκόπου.

          Όταν ο Επίσκοπος είναι αιρετικός, έστω και εάν δεν έχει ακόμη συνοδικώς καταδικασθεί, διοχετεύει την αίρεσή του στο ποίμνιο διά της κοινωνίας τους μαζί του. Εάν λοιπόν λέγοντας ένα απλό "χαίρε" κοινωνούμε με πονηρά, αιρετικά έργα, με την Μνημόνευση περισσότερο κοινωνούμε και αποδεχόμαστε άμεσα την αίρεσή του ενοποιού αυτού στοιχείου, του Επισκόπου.

          Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: "Εί μνημονεύεται ο Πάπας, διά του Μνημοσύνου υπάρχωμεν ηνωμένοι...οι δε ακοινώνητοι ουδέ μνημονεύονται ουδέ έχει άδειάν τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ' εκκλησίαις υπέρ ακοινωνήτου!" (Απομνημονεύματα Συρόπουλου ΧΙΙ Σελ. 562).

          ΔΕΝ έχει ΚΑΝΕΝΑΣ ιερέας, ΚΑΜΙΑ άδεια από ΚΑΜΙΑ Σύνοδο, να μνημονεύει Πάπα διά της μνημονεύσεως των επισκόπων που μνημονεύουν Πατριάρχη, που μνημονεύει και παναγιάζει Πάπα! Και εαν ειστε σίγουροι, εάν οι Άγιοι Πατέρες δεν διέβλεπαν κανένα κίνδυνο και κανένα Μολυσμό, δεν θα ετίθετο κανένας λόγος διακοπής Μνημονεύσεως, διότι προς τι η διακοπή εφ' όσον δεν μολύνωμαι όταν διαχωρίζω τη θέση μου και διαφωνώ;

          ΜΟΛΥΝΟΜΑΙ είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ, αρκεί που μνημονεύω, τότε ΣΥΝΕΥΔΟΚΩ!

           Κάθεσε και λες, ξανά και ξανά, "αν θέλουμε..."

          Αδελφέ μου. Δεν είναι το θέμα αν θέλω κι' αν δε θέλεις και γιατί να μην το θέλεις αφού το θέλει ο Θεός; Από Αγιοπατερικό φιλότιμο και μόνο, από ευσυνειδησία και υγιαίνουσα Ορθοδοξία, είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ εσωτερικώς και ΠΡΕΠΕΙ να θέλουμε να το κόψουμε.

          ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:

          Η Εκκλησία είναι ΟΙΚΟΣ Θεού. Αλλά και το σπίτι σου, αδελφέ μου, είναι Κατ' Οίκον Εκκλησία, πάλι Οίκος του Θεού. Έρχεται τώρα κάποιος πολύ κοντινός συγγενείς σου, ή πολύ φιλικά προσκείμενός σου, εργοδότης σου, ευργέτης σου και "σώστης" σου κατά κάποιο τρόπο.    Αντιλαμβάνεσαι ξαφνικά πως επιχειρεί να διαφθείρει τη Σύζυγό σου και τις κόρες σου, ή να ασχημονήσει ως παιδεραστής στα τέκνα σου! ΑΝ θέλεις, κόβεις τη σχέση σου με αυτόν τον άνθρωπο. Δεν είσαι όμως υποχρεωμένος, "άν θέλεις..."

          Υπάρχουν δυστυχώς και διεφθαρμένα, πωρωμένα και σατανικά τέρατα που εκδίδουν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Το θέμα δεν είναι να το καταντήσουμε σα το λαϊκό άσμα "τί πρέπει, τί δε πρέπει..."

          ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ, αδελφέ μου, ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ να ΜΗ ΘΕΛΕΙΣ να το διακόψεις! Τίθεται δηλαδή σε αμφισβήτηση, όχι το δυνητικόν του Κανόνος αλλά η διάθεση και τα κριτήρια του απαρνούντος διακόψαι το μνημόσυνον. Μας βάζει δικαιωματικά σε υποψία ο επί τούτου αρνούμενος να διακόψει αυτή τη φθοροποιό σχέση με τον αιρετικό επίσκοπό του, ο οποίος ενώνει τον ιερέα και το ποίμνιο με το Χριστό και όταν είναι αιρετικός, με τον διάβολο!

          Και αναρωτιέται κανείς, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΕΙ;;;

          Και ΓΙΑΤΙ να μην το αισθάνεται ο ίδιος από μόνος πως ΠΡΕΠΕΙ...

          ΚΑΤΙ δεν πάει καλά, ΚΑΠΟΥ υπάρχει συμβιβασμός και πώρωση συνειδήσεως. Πιστεύω πως ο πραγματικός, συνειδητός και φιλότιμος ιερέας του Θεού, δεν έχει ανάγκη από Σύνοδο να του υπαγορεύσει τη διακοπή μνημοσύνου για αιρετικό επίσκοπο. Το κάνει "ενστικτωδώς". Το κόβει αυτεπάγγελτα, αυτόφωρα εκ του φυσικού!

          Και μιας και μιλούμε για εκκοπή, ο Κύριός μας, μας δίδει συγκεκριμένη εντολή, εσύ όμως αν θέλεις και εάν έτσι σε βολεύει, πέστο "δυνητική προτροπή". Εάν μας σκανδαλίζει ο οφθαλμός μας ή το δεξί μας χέρι (εννοείται ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ πάντα, μη τρελλαθούμε!) να τα κόψουμε! Εάν όμως δε θέλουμε, δεν είμαστε υποχρεωμένοι...

          Κατά βάθος όμως ΠΡΕΠΕΙ να μας υποχρεώνει η συνείδησή μας, η ΠΙΣΤΗ μας και η ΑΓΑΠΗ μας για το Χριστό μας. ΠΡΕΠΕΙ να θέλω από μόνος μου, μέσα μου, ο ίδιος να κόψω τη Μνημόνευση, η οποία είναι και αυτή μια σχέση μετά του της αληθείας οφθαλμού και δεξιού Λειτουργικού χειρός μας...

          Το υποχρεωτικόν του Κανόνος είναι παθητικόν και όχι ενεργητικόν. Είναι υποχρέωσις δογματικού βιασμού και βιαστές αρπάζουσι την Βασιλείαν του Θεού να μην μολυνθεί και μαγαριστεί η Αλήθεια και δοθούν τα άγια τοις κυσί.

          Αφού αναφερθήκαμε στην εκκοπή του οφθαλμού, ας αναφερθούμε και στον ΜΕΓΙΣΤΟ, ΜΕΓΑ Αθανάσιο ο οποίος ερμηνεύει την παραβολή και λέγει πως οφθαλμός είναι ο Επίσκοπος!

          "Βαδίζοντες την απλανή και ζωηφόρον Οδόν (την απλανή της Αποτειχίσεως Οδόν) οφθαλμόν μεν ΕΚΚΟΨΩΜΕΝ σκανδαλίζοντα, μη τον αισθητόν, αλλά τον νοητόν, οίον εάν ο Επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται (με τον Πάπα) και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι! (ακούστε τί λέει, "ΧΡΗ" = πρέπει, ουκ είπεν "δύνασθε", "εί βούλεσθε" αλλά ΧΡΗ και ΔΕΙ ημάς αποτειχίζεσθαι!) Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ' αυτούς εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέενναν του πυρός! (PG 35, 33 -ΒΕΠΕΣ 33, 199).

          Έχουμε μέγα συμφέρον ψυχικό, κατά τον Μέγα Αθανάσιο, να Αποτειχιζόμαστε και να συναθροιζόμαστε χωρίς αυτούς στα σπίτια μας, έστω και χωρίς Θεία Κοινωνία, προς καιρόν, διότι είμαστε υπό διωγμόν, και ΟΧΙ επειδή τάχα περιφρονούμε την κεφαλαιώδη, σωτηριώδη σημασία του Μυστηρίου!

          Επίσης αναφέρει και τον Καϊάφα που εσείς ανεπιτυχώς προβάλετε, ότι βρίσκεται στη γέεννα του πυρός, δεν λέει ότι εφ' όσον προεφήτευσε και ο Καϊάφα να έχετε και σεις κοινωνία με τον αιρετικό επίσκοπο! Αλοίμονο! Πού τα βρήκατε αυτά;

          Τέλος, ο αδελφέ μου Χρήστο, διαβάζεις ένα απόσπασμα από το βιβλίο του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου "ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ" ΄ένα αγαπητό μου βιβλίο.

          Δυστυχώς όμως, ο π. Επιφάνιος, αν και σοφός Γέροντας, όχι όμως και αλάθητος, πέφτει σε ένα πάρα πολύ μεγάλο ατόπημα και μια φοβερή πλάνη. Οι κατήγοροί μας θα σπεύσουν αμέσως να με αποκαλέσουν υπερήφανο και υβριστή του Γέροντα, αλλά απαντώ: ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΑΘΗΤΟΣ ιδιώτης, στην Ορθοδοξία!

          Εκεί λοιπόν, τολμά και αποκαλεί, τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων περί Μολυσμού των Μυστηρίων ως "ανόητοι ζηλωτισμοί!" Για σκεφθείτε, ο μικρός, πολύ μικρός αφανής π. Επιφάνιος, τολμά και αποκαλεί "ανόητο" τον Μέγα, Εμφανή και όντως Επιφανή Φώτιο Κωνσταντινουπόλεως, τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη και τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, οι οποίοι κήρυξαν για Μολυσμό Μυστηρίων, ως "ανοήτους ζηλωτάς!" Αναρωτιέμαι εάν τώρα που τους είδε κατά πρόσωπο, εάν τελικώς τους είδε..., τί θα είχε να τους πεί και όπου φύγει-φύγει...

          Είναι "ανόητοι ζηλωτισμοί", οι παρακάτω φοβεροί λόγοι του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά;;;

          "Λείπεται των αδυνάτων είναι τελείν εν τοις ευσεβέσι τον μη αφωρισμένον εκ τούτου, του καταλόγου δ' είναι χριστιανών αληθώς και τω Θεώ ηνωμένον κατ' ευσεβή πίστιν, όστις αν είη τούτων ένεκεν αφωρισμένος εκ τούτου!" (ΕΠΕ 3, 692). Δηλαδή, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, όχι μόνο διέκοψε τη μνημόνευση, όχι μόνο Αποτειχίστηκε από τον Πατριάρχη Καλέκα ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, αλλά τρανώς διεκήρυττε τοις πάσι ότι είναι αδύνατο να είναι Ορθόδοξοι όσοι κοινωνούν εκκλησιαστικώς με τον Πατριάρχη Καλέκα, ο οποίος δεν είχε καταδικασθεί από Σύνοδο και ήταν "εντός"...

          Είναι "ανόητοι ζηλωτισμοί", οι παρακάτω φοβεροί λόγοι του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη;;;

          «Οία η κεφαλή, τοιούτον και το όλον σώμα» (P.G. 99, 1556A) «Οίον τό άρχον, και το αρχόμενον πέφυκε γίνεσθαι» (P.G. 99, 1633D) Και συ συνεχίζεις να διατείνεσαι πως όταν πάμε σε Ναούς που μνημονεύουν οικουμενιστές επισκόπους, δεν κοινωνούμε με την αίρεση. Άα, μπα, καθόλου... Άλλο το άρχον, άλλο το αρχομενον. Αλλού η κεφαλή, αλλού το Σώμα.

          Τα δύο παραδείγματα τα οποία αναφέρει ο κατά τα άλλα σεβαστός, μα σε αυτή τη περίπτωση παραπλανητικός και τραγικότατα σφαλερός π. Επιφάνιος, είναι όχι μόνο ατυχέστατα, όχι μόνο αποτελούν πλάνη, αλλά και προωθούν την πλάνη και διαιωνίζουν την παναίρεση!

          Το ότι δύο Αρχιερείς, έλαβαν κατ' οικονομία χειροτονία από Αρειανούς Αρχιερείς, αυτό δεν συνιστά επιχείρημα ότι άρα μπορούμε να έχουμε κατ' ακρίβεια κοινωνία με "Αιρετικούς εντός εκκλησίας".

          Ακόμη και αυτός ο ίδιος ο όρος "Αιρετικοί εντός εκκλησίας" είναι αδόκιμος και εσφαλμένος διότι δεν γίνεται ποτέ να υπάρχουν, να συνυπάρχουν αιρετικοί εντός εκκλησίας. Να συνυπάρχει η Αλήθεια με το Ψέμμα, το Φως με το Σκότος, ο Χριστός "αγκαλιά" με τον Βελίαλ! Αυτό είναι αδιανόητο και πωρωμένη σκέψη.

          Ο αιρετικός, από τη στιγμή που κηρύττει γυμνή τη κεφαλή τις αιρέσεις του, προ Συνοδικής διαγνώμης, θέτει τον εαυτό του ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας!  Όχι μόνο αυτό, αλλά και όταν προκαταρκτικώς "συνευδοκεί" (σύμφωνα με το φοβερό διαχρονικό ΑΝΑΘΕΜΑ της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου), έστω συμφωνεί, παραδέχεται συζεί και κοινωνεί ελεύθερα με τους μη καταδικασμένους αιρετικούς, ΠΑΛΙ παραχρήμα, αυτομάτως θέτει τον εαυτό του ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας!

          Η οποιαδήποτε κατοπινή Σύνοδος απλώς επικυρώνει, επισημοποιεί την ήδη γενομένη αποβολή, την αυτο-έκτρωση και κοινωνίας διακοπή! Μη μπερδεύουμε τα πράγματα και μπερδεύουμε και τους πιστούς και πωρώνουμε και διαφθείρουμε την Ορθόδοξη Διδασκαλία!

          Και για να το καταλάβετε καλύτερα, για παράδειγμα, ο Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ήταν όντως Άγιος, προ συλληψεως ("ους προέγνω, και προώρισε!" Ρωμ. η' 9) εξ' άκρας συλλήψεως, κατά την γένναν αυτού, καθ' ολόκληρον τον Άγιον Βίον αυτού και κατά την Αγίαν Κοίμησιν αυτού. Δεν έγινε "άγιος" κατά την Αγιοκατάταξή του. ΗΤΑΝ από ΠΡΙΝ Άγιος. Η Σύνοδος απλώς επικυρώνει την πίστη και την συνείδηση του Πιστού ΛΑΟΥ. Προσέξτε εσείς, μερικοί υπεροψίες ιερείς, την πίστη ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

          Έτσι και ένας αιρετικός. Η έξωσή του, η δίωξή του, η αποπομπή και εκβολή του από την Εκκλησία, γίνεται εξ' άκρας συλλήψεως της αιρέσεως εντός του πεπτωκότως νοός αυτού, στιγμιαίως, ακαριαίως, πάραυτα και αυτόματα, και ΟΧΙ κατά την οποιαδήποτε μέλλουσα Σύνοδο, διότι υπάρχει περίπτωση οι Συνοδικοί να είναι και αυτοί αιρετικόφρονες, Λατινόφορνες, φίλοι και ομόφρονες με τον αιρετικό και να μην συνέλθουν ποτέ, διότι βεβαίως δεν τους συμφέρει...

          Ο όρος "Αιρετικοί εντός Εκκλησίας" είναι παραπλανητικός. Είναι επιχείρημα εξ' αντιθέτου και αποδεικνύει Μυστηρίων Μολυσμό. Είναι σα να λέμε Θανατηφόρο Δηλητήριο εντός καθαρού ποτηρίου νερού! Άντε πιέστο τότε αφού δεν έγινε ακόμη υγειονομικός φιλτραρισμός. Αυτά είναι σκέψη και την νοοτροπία της συγχρόνου οικουμενιστικής θεολογίας.

          Εάν δεχτούμε πως η Εκκλησία εμπεριέχει σπίλον, μώμον ή ρυτίδα και συνυπάρχει μετά αιρετικών και βλασφήμων, τότε χάνει η Εκκλησία όχι μόνο το κύρος της Αληθείας της αλλά και απεμπολεί την σωτηριολογική της διάσταση.

          Η Εκκλησία είναι ΣΩΜΑ Χριστού.

          Στο Αίμα και στις Φλέβες του Χριστού

          ΔΕΝ ρέει ανεμπόδιστα καρκίνος.

          Στα Οστά, στους Πνεύμονες

          και στη Σάρκα του Χριστού,

          δεν συνυπάρχει κακοήθης καρκίνος.

          Τη στιγμή που εμφανίζεται,

          αποβάλλεται χειρουργικώς, ΑΚΑΡΙΑΙΩΣ

          διά Μαχαίρας Διστόμου Πνεύματος Αγίου!

          Μη πιστέψουμε πως εξαρτάται η Ζωή του Χριστού και η Εγκυρότητα της Αληθείας από το εάν θα συνέλθουν ή όχι, κάποια ηγετικά, διοικητικά στελέχη αυτής. Και ΜΗ νομίζουμε ("τα νομίσματα στη Τράπεζα!") πως η μέλλουσα, μελετωμένη Σύνοδος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, στην οποία σίγουρα θα κληθεί ο φίλτατός του Πάπας, μη νομίζετε πως θα είναι "Ορθόδοξη" η Σύνοδος αυτή και "Οικουμενική", μάλλον δε Οικουμενιστική, Αντίχριστη και ΑΚΥΡΗ παραχρήμα!

          Η διδασκαλία περί ακινδύνου κοινωνίας και συνυπάρξεως "Αιρετικών εντός εκκλησίας" προωθείτα διά του Οικουμενισμού και όσοι την κηρυττουν καθίστανται ΦΟΡΕΙΣ του Οικουμενισμού. Εφ' όσον είναι ακόμη εν ζωή, ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ να ΑΝΑΙΡΕΣΟΥΝ, να ανακαλέσουν και να μετανοήσουν. Ακόμη και ο δεινότατος και Αντιαιρετικότατος Θεολόγος δύναται να σφάλλει και να πλανηθεί, εάν δεν προσέξει τον εαυτό του, εάν δεν φιλτράρει το συλλογισμό του και δεν ελέγξει τον ορθολογισμό του κατά πόσον βρίσκεται σε συμφωνία με την Διαχρονική Πατερική Παράδοση.

          Ο π. Επιφάνιος βγάζει δικό του συμπέρασμα λέγοντας: "Εάν λοιπόν δεν μολύνει ούτε αυτή η χειροτονία, από επισκόπους που κηρύσσουν μεν αιρετικά φρονήματα αλλά ακόμη δεν καταδικάστηκαν από σύνοδο, και παραμένουν εντός της εκκλησίας, πολύ περισσότερο δεν μολύνει το μνημόσυνό τους και ακόμη περισσότερο δεν μολύνει η κοινωνία με πρόσωπα που ανέχονται αυτούς και διατηρούν το μνημόσυνό τους."

          Ο π. Επιφάνιος στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν αντανακλεί τη Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων αλλά εκφράζει ΔΙΚΗ του γνώμη και γράφει ένα τόσο μεγάλο και ανεπίτρεπτο για τις γνώσεις του σφάλμα που δύναται να στείλει στην κόλαση μυριάδες ψυχές που θα την ασπαστούν.

          Η εγκυρότητα όμως αυτών των Αρειανικών χειροτονιών, δεν είναι αυτονόητη, αυθύπαρκτη, αυτοτελής και αυτόματη, με την απλή και πλάνα αιτιολογία ότι "δεν είχαν ακόμη καταδικαστεί οι Αρειανοί Αρχιερείς"

          Δεν είναι η μη συγκληθείσα ακόμη σύνοδος που κυρώνει τις χειροτονίες των αιρετικών. Είναι η Υψίστη Αυθεντία, η Ανωτάτη Δύναμη και Θεϊκή Εξουσία της ιδίας της Εκκλησίας η οποία έρχεται εκ των υστέρων και επικυρώνει αυτές τις Μολυσματικές και αρχικώς ανυπόστατες χειροτονίες. Είναι η Εκκλησία που τις αναγνωρίζει ως έγκυρες, όχι που οι αρετικοί μεταδίδουν εγκυρότητα, ορθότητα και αξιότητα.

          Υπάρχει μεγάλη διαφορά! Το ξαναλέγω.

          Δεν εγκρίνει τις αιρετικές τελετουργίες η μη σύγκληση κάποιας Συνόδου, αλλά η Διαχρονική Συνείδηση της Εκκλησίας εκφραζομένη δια κατοπινών Συνόδων (με ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΛΑΙΚΩΝ) η οποία έρχεται εκ των υστέρων και λέγει:

         "Η χειροτονία σου είναι έγκυρη, όχι διότι δεν καταδικάστηκε ακόμη ο καθ' όλα ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ που σε χειροτόνησε, αλλά διότι εγώ, ως Σώμα Χριστού, ως Κλήρος και Λαός, έχω Κύρος, ΚΑΤΕΧΩ την εξ' ύψους Δύναμη και Θεϊκή εξουσία να λύνω και να δένω, να επικυρώνω και να ακυρώνω, να αναγνωρίζω και να απορρίπτω!

          Όπως ακριβώς και με το βάπτισμα των αιρετικών! Οι Άγιοι Πατέρες υποδεικνύουν σαφέστατα ολόκληρον αναβαπτισμό, όχι μόνο ραντισμό. Κι' έρχεται μετά η Οικουμενιστική, "Παναμερικάνικη Σύνοδος", η Λυκοσύνοδος και Ψευτοσύνοδος να ανακαλέσει, να καταργήσει τους Πατέρες και να πει, "αφήστε τους Πατέρες, δε χρειάζεται πλέον ο αναβαπτισμός, είναι έγκυρο το βάπτισμα των αιρετικών διότι κατά την τέλεσή του, έγινε επίκληση της Αγίας Τριάδος! Άκουσον, άκουσον!

          Και δηλαδή, οι Μασώνοι, και οι Ψευδομάρτυρες Χιλιαστές, οι οποίοι κάποτε επικαλούντο την Αγία Τριάδα κατά το βάπτισμα της ξενοδοχειακής πισίνας και παράλληλα ορέγονταν πολυγαμία, έχουν έγκυρο βάπτισμα;;; ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ κύριοι;;;  Ο Θεός να το πει "βάπτισμα"!!! Και οι Λάτρες του Σατανά οι οποίοι επικαλούνται την Αγία Τριάδα από την ανάποδη κατά τις σκοτεινές, φρικιαστικές και ανθρωποθυσιαστικές τελετές τους; Μη τρελλαθούμε! Βλέπετε; Αυτός είναι ο Οικουμενιστικός ο Μολυσμός αδελφοί!

          ΔΕΝ επιτρέπεται να το συγχέουμε και να το παρομοιάζουμε με την κρισιμοτάτη και καθοριστική ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ η οποία είναι καθαρά ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ και όχι τιμητική, φιλοφρονησιακή και κολακευτική!

           Ακούστε τώρα το φρικτό, ουσιαστικό και αποδεικτικό της Λειτουργικής Αποτειχίσεως:

          Ο εντεταλμένος παρά των Λαϊκών Ιερέας που εκπροσωπεί το εκκλησίασμα, πρέπει να προσέχει πάρα πολύ καλά, να εξετάζει λεπτομερώς και αναλυτικά, εν επιγνώσει και με καθαρή καρδιά, με ακατηγόρητη συνείδηση, ΠΟΙΟΝ τολμά να Μνημονεύει διότι αναλαμβάνει μεγάλη ΕΥΘΥΝΗ και παίρνει στο λαιμό του το Εκκλησίασμα υπέρ ων εντυγχάνει.

          Το εκκλησίασμα με τη σειρά του, πρέπει εν σοφία να προσέχει πάρα πολύ καλά, όχι μόνο "τας θύρας, τα θύρας" της εισόδου του Ναού για έλεγχο και περιορισμό εισόδου αιρετικών, αλλά ιδίως τας τας θύρας της Ωραίας Πύλης και ΠΟΙΟΝ τολμά να ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ αυτός, που άμεσα και δογματικά τους εκπροσωπεί!

          Ό έχων ώτα ακούειν ακουέτω! Τεντώνει τα αυτιά του και ΑΚΟΥΕΙ το μνημονευόμενο όνομα. Εάν αυτό το όνομα που θα ακουσθεί, κηρύττει αίρεση ή ναί μεν Ορθοδοξεί αλλά Μνημονεύει Αιρετικό Αρχιερέα, τότε ο Πιστός Φρουρός Λαός του Θεού που αντικαθρεπτίζει κάποτε και την ΟΡΓΗ του Θεού, πρέπει να οργίζεται και να μην αμαρτάνει, διά της παρουσίας του αλλά να ΑΠΕΡΧΕΤΑΙ εκ του ΜΟΛΥΣΜΕΝΟΥ πια Ναού.

          Ο Ιερέας δεν μπορεί να κάνει τίποτε χωρίς τους Λαϊκούς και την Ομολογιακή έγκρισή τους. Για αυτό ακριβώς και απαγορεύεται αυστηρώς να γίνει Θεία Λειτουργία όταν απουσιάζει νεκρικώς εκκλησίασμα...

          Και ιδού η Αποκάλυψις!

          Εάν το κάθε εκκλησίασμα έκανε το Αγιοπατερικό, Αποτειχισιακό του καθήκον και αρνείτο να παραστεί σε οποιαδήποτε Λειτουργία των Οικουμενιστών Λατινοφρόνων, καταντώντας έτσι απελπιστικά και προσβλητικά ΑΔΕΙΟΥΣ τους Ναούς, τότε θα ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ να Λειτουργήσουν αυτοί και θα ψιθύριζαν κοροϊδίστικα, φακιρίστικα και θεατρινίστικα, Πολυχρονισμούς και Φήμες μεταξύ τους!!

          Όχι να κάθεται αναπαυτικά, βολικά και μακάριο το εκκλησίασμα, να περιεργάζεται αφηρημένα τις εικόνες, το τρούλλο, να χασμουριέται και να λέει, "ας πιστεύει ο Βαρθολομαίος ότι θέλει, εγώ δεν μολύνομαι αφού διαχωρίζω τη θέση μου!"

          Μακάριε και μακαριστέ! Μαγαρίζεσαι δεν το καταλαβαίνεις;

          Είναι σαν να έχει κανείς κακοήθη καρκίνο στον εγκέφαλο που σκορπά θανασίμως-κολασίμως, κι' η ευαίσθητη καρδούλα του και οι μαχόμενοι πνεύμονες να λένε, "ας πιστεύει ότι θέλει το μυαλό κι ας μεταφέρει ότι θέλει το αίμα, εγώ δεν μολύνομαι αφού δεν συμφωνώ..."

          Ο Ιερέας που Μνημονεύει αλλά και ο Λαϊκός που ακούει τη Μνημόνευση έχουν κάτι κοινό: Συνδέονται μυστηριακώς και ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΣ! Ενώνονται με το Χριστό!

          Με την παρουσία τους και τη στάση τους, οι Λαϊκοί κλίνουν κεφαλάς τω Μνημονευθέντι Αρχιερεί και αυτομάτως αποδέχονται, ασπάζονται το όποιο "πιστεύω" του Μνημονευθέντος. Δεν υπάρχει το διπλωματικό διαφωνών και διαχωρίζω τη θέση μου. Εάν διαφωνείς δείξε το εμπράκτως και αποχώρησε, Αποτειχίσου! Τι σοϊ διαχωρισμός είν' αυτός όταν δεν υφίσταται τοπικώς αλλά τροπικώς χωρισμός; Τί σοϊ διαχωρισμός είναι αυτός όταν δεν πραγματώνεται η ΕΝΤΟΛΗ, όχι η δυνητική θεληματική, θεωρητική προτροπή, "ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΘΗΤΕ ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ" και ουχί ο Πανταζής! Διαχωρισμός σημαίνει αυτο-αφορισμός, όχι συγχρωτισμός!

          Πάντες οι παρόντες στην Μνημόνευση λογίζονται συνοδοιπορούντες και αυτομάτως καθίστανται ΜΟΛΥΣΜΕΝΟΙ. Ο μολυσμός δεν σημαίνει αναγκαστικά κολασμός, αλλά χαλάρωσις πνευματικών ηθών, ακύρωσις Αγιοπατερικού φρονήματος και απόσυρση χάριτος σε όσους γνωρίζουν, όχι όμως σε αυτούς που δεν έχουν ιδέα..

          "Ο γνους το θέλημα του Κυρίου αυτού και μη ετοιμάσας η ποιήσας προς το θέλημα Αυτού, δαρήσεται πολλάς!" (Λουκ. ιβ' 47).

          Εσείς ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ καλά και δεν ετοιμάζετε, δεν ποιείτε ευθείας τας τρίβους αυτού αλλἀ μιλάτε εκ του πλαγίου, διά της διπλωματικής και συμβιβαστικής οδού. Το "πολύ δάρσημο" συνιστά μολυσμόν και απώλεια χάριτος. Το μαστίγωμα όμως είναι επειδή μας αγαπά και μας παραδέχεται. Αλλά μας ανέχεται.

          Άπαντες παρόντες οι πιστοί Λαϊκοί, ψυχοσωματικώς ΣΥΝΕΥΔΟΚΟΥΝ με την αίρεσή του. Με αυτόν τον τρόπο αυτομάτως καθαιρούνται και αναθεματίζονται από την Αγία Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο: "ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΙΣ ΣΥΝΕΥΔΟΚΟΥΣΙ!"  Όταν ο αναθεματισμός γίνεται εν ζωή, έχουμε περιθώρια να μετανοήσουμε. Όταν όμως γίνεται μετά θάνατον, εν τω Άδη ουκ έστιν μετάνοια...

         "Μα..., αγαπητοί Άγιοι Πατέρες της Αγίας Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου, εμείς.... ξέρετε... διαφωνούμε πάντως και διαχωρίζουμε τη θέση μας! Πως γίνεται να συνευδοκούμε;"

            Και οι Άγιοι Πατέρες απαντούν:

          "ΜΕ ΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑΣ! Με την στάση σας και την συμπόρευσή σας. ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΑΣ!" Ανάθεμα την κοινωνία σας!

          "Διάβασα αυτά, λέγει ο αδελφός Χρήστος, για να αρθούν ορισμένες παρεξηγήσεις." Αντι όμως να αίρονται, υπεραίρονται και διαιωνίζονται και οι πιστοί τραμπα-τραμπα-λίζονται στο κολάσιμο κυκεώνα της Μνηνομνεύσεως αιρετικών. Αυτά τα παιχνίδια περί αιρετικών, εντός-εκτός-και επί τα αυτά, αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις για να δικαιολογούμε την συνύπαρξή μας, την απραξία μας, την σιωπή μας και την αντιπατερική μας στάση έναντι των αιρέσεων, και δη της Παναιρέσεως της του Αντιχρίστου Εποχής μας, του Οικουμενισμού.

          Αδέλφια μου, βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας, εν καιρώ διωγμού!

          Στώμεν Καλώς. Στώμεν Αποτειχισιακώς και ουχί διπλωματικώς, διαιωνίζοντες την αίρεσιν διά της συμπορεύσεώς μας και θρέφοντες ψεύτικες ελπίδες περί μελλούσης Συνόδου.

          Ο Οικουμενισμός περιέχει αιρέσεις ΗΔΗ κατεγνωσμένες και κατεδικασμένες.  
Είτε παρουσιασθούν, η κάθε μια ξεχωριστά, είτε ομαδικά, συλλογικά, στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Αιρέσεων και Βλασφημιών, είναι προ καιρού καταδικασμένες και αυτοκατάκριτοι αιρετικοί και παραχρήμα μολυσμένοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό, είτε διά της μελότητας και προσωπικής παρουσίας, είτε διά της Μνημονεύσεως των Μνημονευομένων τον Αντίχριστο Πάπα.

Ουδεμία κοινωνία με αιρετικούς,

και τοις συνευδοκούσι.

Ομαδική, συλλογική,

πανελλαδική Διακοπή

της Μνημονεύσεως τώρα!

Παγκόσμια Αποτείχιση Πιστών,

εδώ και τώρα!

Ας τους χτυπήσουμε εκεί

που πονάει περισσότερο!

Ας ακολουθήσουμε την Θεαρχική

και Θεάρεστη στάση αντιμετωπίσεως

την οποία μας υποδεικνύουν

οι εορτάζοντες Άγιοι Πατέρες,

εάν θέλουμε να δούμε

και να εμπειρευτούμε

αναβίωση της Αγιοπατερικής Ορθοδοξίας

και ένδοξες Θριαμβικές Ημέρες

της πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας,

αμήν γένοιτο!