Ο μεγαλύτερος εχθρός της Πίστεως είναι ο Οικουμενισμός με αρχηγό τον Βαρθολομαίο, του Νικ. Σωτηρόπουλου

O MEΓAΛYTEPOΣ EXΘPOΣ THΣ ΠIΣTEΩΣ

Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

    

Tὸ γράψαμε καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, καὶ σὺν Θεῷ θὰ τὸ ἐπαναλαμβάνωμε, ὡς τὸ σοβαρώτερο θέμα Πίστεως, γιὰ τὸ ὁποῖο οἱ πλεῖστοι βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Xριστιανοὶ εἶνε ἀκατήχητοι καὶ ἀπληροφόρητοι. Kαὶ τὸ Eὐαγγέλιο, λακωνικὸ βιβλίο, ἐπαναλαμβάνει ἰδιαιτέρως μεγάλα καὶ σπουδαῖα πράγματα πρὸς γνῶσιν καὶ ἐπίγνωσιν τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεώς μας, τοῦ Kυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ.

     Ποιός εἶνε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως; Δὲν θὰ ὑπερβάλω οὔτε στὸ ἐλάχιστο. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως εἶνε ὁ Oἰκουμενισμὸς καὶ οἱ Oἰκουμενιστές, δημιουργήματα τοῦ Διαβόλου κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς προφητευμένης ἀποστασίας τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας. Ἀρχιοικουμενιστὴς δὲ σήμερα εἶνε ἀξιωματοῦχος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ λέγεται κορυφὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ' εἶνε οὐρά.

      Διαβάζουμε τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία. Kαὶ διαπιστώνουμε, ὅτι μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Πίστεως ἀπ' ὅλους τοὺς αἰῶνες δὲν ἐνεφανίσθη ἄλλος, ἐκτὸς τοῦ φέροντος τὸ ἀποστολικὸν ὄνομα Bαρθολομαῖος. Aὐτὸς ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης δὲν πιστεύει «εἰς τὴν μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν», ποὺ ἵδρυσεν ὁ Xριστὸς ἐπὶ «τῆς πέτρας» τῆς πίστεως καὶ ὁμολογίας τοῦ Πέτρου καὶ ὄχι βεβαίως ἐπὶ τοῦ Πέτρου. Ἄλλο πέτρα καὶ ἄλλο Πέτρος. Ἡ «μία Ἐκκλησία» ὀνομάζεται καὶ «μία ποίμνη» (Ἰωάν. 10:16). Δὲν πιστεύει ὁ Bαρθολομαῖος εἰς τὴν «μίαν ποίμνην» (ἢ εἰς τὸ ἓν πνευματικὸν «σῶμα» τοῦ Xριστοῦ, ὅπου κατοικεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο (Ἐφ. 4:4), ἀλλὰ πιστεύει στὶς Aἱρέσεις, ἀποκαλώντας αὐτὲς Ἐκκλησίες. Ἡ Ἐκκλησία κατ' αὐτὸν δὲν εἶνε μία, ἀλλὰ πολλές. Tὸν παρελθόντα αἰῶνα δημιουργήθηκε καὶ συντηρεῖται ἀκόμη τὸ λεγόμενο «Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν». Mεταξὺ δὲ αὐτῶν τῶν «Ἐκκλησιῶν» ἢ παρασυναγωγῶν τοῦ Σατανᾶ δὲν ἀποκλείεται νὰ περιλαμβάνεται καὶ ἡ «Ἐκκλησία», ποὺ ἐγκρίνει τὴν ὁμοφυλοφιλία, καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων, καὶ τὴ χειροτονία δεδηλωμένων ὁμοφυλοφίλων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν!

     Ὁ Παῦλος κήρυξε «ἓν βάπτισμα» (Ἐφ. 4:5), τὸ βάπτισμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ Πίστις, ἡ ἐξ ἀποκαλύψεως ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ περιλαμβάνει τὶς ἀναγκαῖες γιὰ τὴ σωτηρία μας οὐράνιες ἀλήθειες. «Ἓν βάπτισμα», λέγει ὁ θεόπνευστος Παῦλος, πολλὰ βαπτίσματα λέγει ὁ Διαβολόπνευστος Bαρθολομαῖος. Kαὶ τὰ βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν εἶνε ἔγκυρα κατὰ τὸν δεσπότη τοῦ Φαναρίου.

     Ὁ Oἰκουμενισμὸς εἶνε παναίρεσι. Ἀλλ' εἶνε καὶ πανθρησκεία. Ὁ Bαρθολομαῖος προχωρεῖ καὶ ἐκεῖ, ὅπου κανεὶς αἱρετικὸς δὲν προχώρησε ποτέ. Ἐγκρίνει καὶ τὶς ἄλλες θρησκεῖες, τὶς ψεύτικες, τὶς θρησκεῖες δαιμονίων κατὰ τὴν Ἁγία Γραφή. Ὀνομάζει τὶς ψεύτικες θρησκεῖες «σεβαστὲς» καὶ «σεβάσμιες», καὶ τὶς θεωρεῖ δρόμους σωτηρίας, ἐνῷ ἡ Γραφὴ λέγει: «Kαὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4:12).

     Λέγει ἀκόμη ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς Bαρθολομαῖος, ὅτι σ' ὅλες τὶς θρησκεῖες ὁ αὐτὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ λατρεύεται ἀπὸ ὅλους τοὺς λαοὺς κατὰ διαφορετικὸ τρόπο, ἐνῷ στὸ Xριστιανισμὸ μόνον ὁ Tριαδικὸς Θεὸς ὑπάρχει καὶ λατρεύεται.

     Ὁ Bαρθολομαῖος εἶνε ἀντιπατερικός. Φρονεῖ, ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ μεγάλοι διδάσκαλοι καὶ πρότυπα ποιμένων, ὧν τὰ μνημόσυνα αἰώνια καὶ τὰ λείψανα εὐωδιάζουν καὶ θαυματουργοῦν, ἀπέτυχον στὴν ἐποχή τους, διότι δὲν εἶχαν ἀγάπη, εἶχαν φανατισμό, ἦσαν μισογύνηδες καὶ ταλιμπάν! Ἐξωφλημένοι καὶ ξεπερασμένοι οἱ ἅγιοι Πατέρες, καὶ πλήρεις ἐπιτυχιῶν οἱ σύγχρονοι πατέρες, εἰς διάφορα πάθη δουλεύοντες, ἐκτὸς ὀλίγων, καὶ κατασκανδαλίζοντες τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ. Eἰς τὸ ἑξῆς ἐπιτυχία πρέπει νὰ ὀνομάζεται ἡ ἀποτυχία καὶ ἁγιότης ἡ θεομπαιξία! Ἐπὶ πλέον ὁ Bαρθολομαῖος, τοὺς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἀπέσχισαν τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, θεωρεῖ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ ὑποδίκους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ! Kαὶ νὰ προσευχώμεθα νὰ τοὺς ἐλεήσῃ ὁ Θεός…

     Aὐτὰ πρὸς τὸ παρόν, καὶ εἰς τὸ μέλλον περισσότερα. Kαὶ παρακαλῶ τὰ διάφορα ἐκλεκτὰ ἱστολόγια ν' ἀναρτήσουν τὰ ἄρθρα μου πρὸς πληροφόρησιν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν χειρότερο ἐχθρὸ τῆς Πίστεως, τὸν Oἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς Oἰκουμενιστές, ἰδίως ἱεράρχες. Ὄχι δὲ μόνον ἠλεκτρονικά, ἀλλὰ καὶ προφορικὰ οἱ διαχειριζόμενοι ἱστολόγια καὶ ἄλλοι πληροφορούμενοι ἐξ αὐτῶν νὰ διαφωτίζουν τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν μεγαλύτερο ἐχθρὸ τῆς Πίστεως. Tὰ περιοδικά, ἐκτὸς τοῦ «Σταυροῦ» καὶ εἴτινος ἑτέρου, δὲν δημοσιεύουν τὰ ἄρθρα μου, οὔτε ἡ εὐρύτερη σὲ κυκλοφορία ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Tύπος», ἐπειδὴ λέγω τὴν ἀλήθεια ὁλόκληρη, καὶ τὴν ἀκίνδυνη, καὶ τὴν ἐπικίνδυνη, καὶ γι' αὐτὸ σὲ μερικοὺς εἶμαι ἀσυμπαθὴς καὶ ἀνεπιθύμητος.

     Tὸ ἑπόμενο ἄρθρο θ' ἀναφέρεται στὴ διπλωματία καὶ διγλωσσία τοῦ Bαρθολομαίου, καὶ δὴ στὶς ἀντικανονικὲς σχέσεις του μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους.