Ο μητροπ. Σύρου και οι Άγιοι Δέκα Μάρτυρες.

 

Στίς 9 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τῶν ἁγίων δέκα μαρτύρων τῶν διὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ἐν τῇ Χαλκῇ Πύλῃ, ἀθλησάντων. Αὐτοὶ οἱ ἅγιοι ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου τοῦ εἰκονομάχου. Ἦταν δὲ τόση ἡ μανία τοῦ αὐτοκράτορα κατὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων, ποὺ τὶς ἔκαιε.

Τὴν περίοδο ἐκείνη Πατριάρχης ἦταν ὁ ἅγιος Γερμανός, ὁ ὁποῖος δοκίμασε πολλὲς θλίψεις καὶ κακοπάθειες ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ αὐτοκράτορα, διότι τὸν ἤλεγχε ὡς ἀσεβῆ καὶ παράνομο. Ἐπειδὴ ἐπεχείρησαν ὁ Λέοντας μὲ τοὺς ἀκολούθους του νὰ κρημνίσουν τὴν σεβάσμια εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν προσκυνουμένη ἐπάνω στὴν Χαλκῆ Πύλη, οἱ γενναῖοι ἀθλητὲς τοῦ Κυρίου ὠθούμενοι ἀπὸ θεῖο ζῆλο κατεκρήμνισαν τὸν Σπαθάριο τοῦ αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕτοιμος νὰ κρημνίση τὴν σεβάσμια εἰκόνα καὶ τὸν θανάτωσαν.

Τὸν δὲ αὐτοκράτορα τὸν καταριόντουσαν καὶ τὸν ἀναθεμάτιζαν. Τότε ὁ αὐτοκράτορας πρόσταξε νὰ ἀποκεφαλίσουν ὅλο τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἦσαν παρόντες στὴν θανάτωση τοῦ Σπαθαρίου. Τούς δὲ ἐννέα αὐτοὺς μοναχοὺς διέταξε νὰ τοὺς δείρουν μὲ ραβδιὰ καὶ κατόπιν νὰ τοὺς βάλλουν φυλακή.

Καθημερινὰ ἐπὶ ὀκτὼ μῆνες τοὺς κτυποῦσαν μὲ πεντακόσιους ραβδισμούς. Ὅταν ἀπέκαμναν, ὁ δυσσεβὴς αὐτοκράτορας διέταξε νὰ κατακαύσουν τὰ πρόσωπά των μὲ πυρακτωμένες σοῦβλες καὶ στὸ τέλος νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν μαζὶ μὲ τὴν ἁγία Μαρία τὴν Πατρικία. Ἦταν δὲ τόση ἡ μανία τοῦ Λέοντα, ποὺ διέταξε τὰ ἱ. λείψανα τῶν μαρτύρων νὰ ριχτοῦν στὴν θάλασσα. Ἔτσι οἱ ἀοίδιμοι μάρτυρες τοῦ Κυρίου ἔλαβαν τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

(«Ὀρθόδοξος Τύπος», φύλ. 1987, 9/8/2013)

Τὸ παραπάνω περιστατικὸ ἔγινε κατὰ τὴν ἔναρξη τῆς Εἰκονομαχίας. Στὶς προθέσεις τῶν Εἰκονομάχων δὲν ἦταν ἡ προσβολὴ τοῦ χριστολογικοῦ δόγματος. Οἱ Πατέρες ὅμως συνειδητοποίησαν τὶς δογματικὲς παραμέτρους τῆς καταργήσεως τῶν εἰκόνων, γι’ αὐτὸ καὶ ἀντιτάχθηκαν σθεναρά.

Οἱ Ἅγιοι «Δέκα Μάρτυρες ἐν τῇ Χαλκῇ Πύλῃ», λοιπόν, λίγα χρόνια μετὰ τὶς Εἰκονομαχικὲς ἐνέργειες τοῦ Λέοντος Ἰσαύρου Γ΄, πρὶν ἀκόμα συγκροτηθεῖ σὲ «θεολογικὸ» σύστημα ἡ Εἰκονομαχία, πρὶν καταπολεμηθεῖ μὲ συστηματικὸ ἀντιαιρετικὸ λόγο καὶ πρὶν καταδικασθεῖ ἡ Εἰκονομαχία ἀπὸ τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπως εἴδαμε, ἀντέδρασαν δυναμικά. Ὅταν ὁ Σπαθάριος τοῦ αὐτοκράτορα ἦταν ἕτοιμος νὰ κρημνίσει τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τὸν κατακρήμνισαν μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνει. Δηλαδή, οἱ Ἅγιοι "Δέκα Μάρτυρες" ἁγιοποιήθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, παρόλο ποὺ συνήργησαν στὸν νὰ θανατωθεῖ ἕνας ἄνθρωπος!

Χθὲς μάθαμε τὴν διαμαρτυρία καὶ Ἀποτείχιση ἑνὸς Ἱερομονάχου ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του, ὄχι γιατὶ γκρέμισε κάποια εἰκόνα ὁ Επίσκοπος, ἀλλά γιατὶ ἐπὶ χρόνια ὁ Μητροπολίτης Δωρόθεος Πολυκανδριώτης (πάλαι ποτὲ πολυπράγμων Πρόεδρος φοιτητῶν στὴν θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν) γκρεμίζει, κατεδαφίζει, ὄχι κάποια εἰκόνα, ἀλλὰ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μὲ ὅλες τὶς Εἰκόνες της, μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους της.
Γκρεμίζει καὶ τὴν Κυρία Θεοτόκο, τῆς ὁποίας ἡ θαυματουργὸς Εἰκόνα φυλάσσεται στὸ νησὶ τῆς μητροπολιτικῆς του περιφέρειας καὶ τὴν ὁποία «τιμᾶ» φολκλορικά!
Γκρεμίζει καὶ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ Μία Ἐκκλησία καὶ ἕνα Βάπτισμα, ἀφοῦ ὁ κ. Δωρόθεος ἀποδέχεται ἐκκλησιαστικότητα καὶ μυστήρια στοὺς αἱρετικοὺς Παπικούς, πραγματοποιώντας ἀσεβεῖς συμπροσευχὲς μαζί τους.

Γκρεμίζει στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν τὴν τεράστια διαφορὰ ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὸ αἱρετικὸ Βατικανό, διὰ τῆς συμπορεύσεως σὲ ἐκκλησιαστικὲς καὶ κοσμικὲς δραστηριότητες μὲ τοὺς παπικοὺς ἐπισκόπους. Καὶ ἐὰν "ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται", πόσο μᾶλλον, ὅταν κανεὶς εἶναι ἀνεβασμένος στὴ πανύψηλη σκάλα τῆς ἐκκοσμικεύσεως καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Καὶ ὅ,τι κάνει, τὸ κάνει συνειδητά, ἀφοῦ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν εἶναι (ὅπως τότε ἡ Εἰκονομαχία) χθεσινή, ἀλλὰ αἵρεση δεκαετιῶν. Καὶ δὲν εἶναι μιὰ αἵρεση ἁπλῆ καὶ νεοφανής (ὅπως ἡ Εἰκονομαχία), ἀλλὰ πανάρχαια καὶ πολυκέφαλος, κυριολεκτικὰ Παναίρεση!

Αὐτός, λοιπόν, ὁ κατεδαφιστὴς Ἐπίσκοπος Δωρόθεος Πολυκανδριώτης, μάθαμε χθές, ὅτι  ἀπείλησε μὲ καθαίρεση τὸν Ἀρχιμανδρίτη π. Εὐθύμιο, ἐπειδὴ ἐφάρμοσε τὸν Ἱερὸ Κανόνα! Δὲν βγῆκε νὰ ἀναιρέσει τὶς κατηγορίες, πάνω στὶς ὁποῖες στηρίχτηκε ὁ π. Εὐθύμιος Χαραλαμπίδης, δὲν τὸν κάλεσε νὰ συζητήσουν καί, φυσικά, δὲν παραδέχτηκε τὶς ἐκκλησιαστικὲς παρανομίες του, δὲν δήλωσε ὅτι πιστεύει ὅ,τι καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία: Δηλ., ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση, οἱ Παπικοὶ δὲν ἔχουν μυστήρια. Ἀλλά, ὡς «μισθωτὸς ποιμήν» (ὅπως κάνει κάθε ψευδοποιμένας), ἄρχισε τὶς ἀπειλές, προσθέτοντας στὶς κακόδοξες θέσεις καὶ ἐνέργειές του καὶ τὴν ἀδικία.

Κουράγιο π. Εὐθύμιε. Στάσου ἀνδρεῖος. Ἐξάλλου γνωρίζεις τὸν ἁγιοπατερικὸ λόγο:

«ὅπου διωγμὸς καὶ θλίψις, ἐκεῖ παρευρίσκεται καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα».

Π.Σ.