Ἀντίδραση τοῦ π. Ματθαίου Βουλκανέσκου στὴν αἱρετικὴ γραμμὴ Φαναρίου-Βουκουρεστίου!

ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ Η ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΙΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΥΣ

Τὸν τελευταῖον καιρὸν καταβάλλεται προσπάθεια ὑπὸ ὡρισμένων κύκλων τῆς Ἱεραρχίας (Ἀρχιερέων) νὰ μᾶς πείσουν ὅτι οἱ Μονοφυσῖται δὲν εἶναι αἱρετικοί, ἀλλὰ Ὀρθόδοξοι. Τὴν «γραμμὴν» αὐτὴν καὶ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος δίδει τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Πρὸς τὴν «γραμμὴν» αὐτὴν ἔχουν συμμορφωθῆ πολλαὶ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ἔχει οἰκουμενιστικὰς τάσεις.

Πρὸς τὸν τελευταῖον εἶχεν ἀποστείλει ἐπιστολήν, ὁ πρεσβύτερος π. Ματθαῖος Βουλκανέσκου, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Βεροίας, μὲ τὴν ὁποίαν ἐκάλει τὸν Πατριάρχην νά ἀναθεωρήση ἡ Ρουμανικὴ Ἐκκλησία τὴν ἀπόφασίν της διὰ τοὺς «ἀντιχαλκηδονίους».

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Ρουμάνου κληρικοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀντιοικουμενιστικὸν φρόνημα καὶ εἶναι

ὑπὲρ τῆς αὐστηρᾶς τηρήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν διατάξεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν τριμηνιαίαν ἔκδοσιν «Θεοδρομία» (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2014).

Ἐπειδὴ ἡ ἐπιστολὴ εἶναι πολὺ σημαντικὴ ἐξ ἐπόψεως ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος, ὁ «Ο.Τ.» τὴν ἀναδημοσιεύει. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μακαριώτατον Πατριάρχην Ρουμανίας κ. Δανιὴλ, Βουκουρέστιον

Μακαριώτατε,

Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἡ ἐλαχιστότης μας ἀπέστειλε ἐπιστολή, ἡ ὁποία ἀναφερόταν στὸ πρόβλημα τῆς ἐπίσημης ἀποδοχῆς τὸ 1994 ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας τῶν δύο κειμένων τοῦ Chambesy τῆς δεύτερης ἐπίσημης συνεδρίασης τοῦ 1990 καὶ τῆς τρίτης ἐπίσημης συνεδρίασης τοῦ 1993 στὸ πλαίσιο τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς Ἀντιχαλκηδονίους. Ἀποστείλαμε αὐτὴ τὴν ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας καὶ πρὸς τὴν Μακαριότητά Σας, ἐφιστώντας τὴν προσοχὴ σὲ αὐτὸ τὸ ἀκανθῶδες ζήτημα, διότι ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον καὶ ἀφορᾶ καίρια τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας. Ἡ ἐπιστολὴ βασίζεται στὶς δηλώσεις ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας :

http://www.patriarhia.ro/ro/relatii_externe/dia-log_intercrestin_1.html

Θὰ θέλαμε, ἐν πρώτοις, νὰ Σᾶς συγχαροῦμε, Μακαριότατε, γιὰ τὴν ἔκδοση στὰ ρουμανικά τοῦ ἐξαιρετικοῦ βιβλίου τοῦ κ. Jean-Claude Larchet «Πρόσωπο καὶ Φύση», τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸν Ἐκδοτικὸ Οἶκο Basilica τοῦ Πατριαρχείου, καὶ τὸ ὁποῖο εἴχαμε διαβάσει προηγουμένως στὰ γαλλικὰ καὶ τὸ συστήσαμε ἀνεπιφύλακτα στὴν ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Μακαριότητά Σας καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας. Νιώσαμε εὐχάριστη ἔκπληξη, διότι ἡ Μακαριότητά Σας ἔφερε στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας αὐτὸ τὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο, λίγο μετὰ ἀπὸ τὴν ἀνοιχτὴ ἐπιστολή μας, γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἐπιβεβαίωσε τὸ ἐνδιαφέρον τῆς Μακαριότητάς Σας, γιὰ νὰ διευκρινιστεῖ τὸ δογματικὸ αὐτὸ ζήτημα, ἀκόμα πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπιστολή μας.

Σήμερα, 19 χρόνια μετὰ τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας τὸ 1994, μὲ δεδομένο τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Ὀρθόδοξο πλήρωμα δὲν ἀποδέχθηκε τὶς ἀποφάσεις τοῦ Chambesy σχετικὰ μὲ τοὺς μή-Χαλκηδονίους καὶ τὴν λεγομένη "ἄρση τῶν ἀναθεμάτων" (Ἡ Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὶς 14/27 Μαΐου 1995 διαμαρτυρήθηκε ἄμεσα κατὰ τῆς ἀπόφασης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, θεωρώντας την "ξένη πρὸς τὴν διδασκαλία τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας"¹. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Γεωργίας ἀπέρριψε κατηγορηματικὰ τὴν συμφωνία μὲ τοὺς Ἀντιχαλκηδονίους τῆς 8ης Ὀκτωβρίου 1998,² θεωρώντας την ἐντελῶς ἀπαράδεκτη. Οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ρωσίας μὲ τὴν σειρά τους τήρησαν ἐπιφυλακτικὴ θέση³), μὴ ὑπάρχοντας καθόλου μία θετικὴ συμφωνία τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησίων (consensus ecclesiae dispersae), εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας νὰ ἐπαναλάβει τὴν συζήτηση ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴν ὑγιῆ πατερικὴ διδασκαλία. Μὲ αὐτὸ θὰ μείνει στὴν ἱστορία ὡς ὑπερασπιστὴς καὶ κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Γνωρίζουμε ὅτι στὸν διάλογο μὲ τοὺς Μιαφυσίτες (Μονοφυσίτες) συμμετεῖχαν μεγάλες θεολογικὲς προσωπικότητες, ὅπως ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωάννης Ρωμανίδης⁴ καὶ ὁ π. Dumitru Staniloae, ὁ ὁποῖος παρακολούθησε τὸν ἀνεπίσημο διάλογο μὲ τοὺς Ἀντιχαλκηδονίους μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1971 καὶ 1979, ἀλλὰ ἐκοιμήθη τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1993, πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ἀποδοχὴ τῶν δύο κειμένων τοῦ Chambesy ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας. Ὁ διάλογος μὲ τοὺς ἑτεροδόξους σὲ γενικὲς γραμμὲς δὲν εἶναι κακό, ἀρκεῖ ὅμως αὐτὸς νὰ διεξάγεται ἐπὶ ὀρθοδόξων βάσεων.

Ἐπηρεασμένη ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ὀρθόδοξης Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν μὴ-δογματικὸ ἐνθουσιασμὸ μερικῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ("αἰσιόδοξη στάση.... συμφραζόμενη", ὅπως ἀναγράφεται στὸ σημείωμα τῆς Ἐκδόσεως Basilica τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Larchet σ. 84)⁵, δέχθηκε τότε (τὸ 1994) τὴν κοινὴ δήλωση τοῦ Chambesy, ἡ ὁποία τὴν φέρνει σὲ σφοδρὴ σύγκρουση μὲ τὶς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Δ ́ Συνόδου καὶ ἄλλων Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ἐπιτρέψτε μας, Μακαριώτατε, νὰ ἐκφράσουμε τὸν βαθὺ καρδιακό μας πόνο, διαπιστώνοντας τὸν κίνδυνο ποὺ ἐλλοχεύει νὰ ἐπισκιαστεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας, γιὰ τὴν ὁποία τόσοι πολλοὶ Ἅγιοι καὶ Μάρτυρες ἔδωσαν τὴ ζωή τους καὶ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους, ἀπὸ μὴ δογματικὲς ἀποφάσεις, οἱ ὁποῖες δημιουργοῦν ἕνα ἄσχημο προηγούμενο, ποὺ καταστρέφει τὴν εἰκόνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας στὸν ὑπόλοιπο Ὀρθόδοξο κόσμο.

Γράφουμε αὐτὲς τὶς γραμμὲς πρὸς τὴν Μακαριότητά Σας, χωρὶς βεβαίως νὰ θέλουμε νὰ κάνουμε τὸν δάσκαλο σὲ Σᾶς, ἀλλὰ ὡς μαθητὴς πρὸς τὸν δάσκαλο, ὡς υἱὸς πρὸς τὸν πατέρα, ὡς ἔσχατο μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μὲ καθαρὴ συνείδηση, ἀγάπη, ἀλήθεια καὶ κατ’ ἐπίγνωσιν ζῆλο, ὄντας πεπεισμένοι ὅτι ἡ Μακαριότητά Σας γνωρίζει εἰς βάθος τὸ θέμα.

Θεωροῦμε ὅτι εἶναι καθῆκον τοῦ κάθε Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ καὶ εἰδικά τοῦ κάθε Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ, ποὺ ἔχει γρηγοροῦσα τὴν δογματικὴ συνείδηση, νὰ μιλᾶ γιὰ θέματα δογματικῆς, μὲ δεδομένο τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ἕνα φαινόμενο, τὸ ὁποῖο τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἀποκτήσει μία ἰδιαίτερη δυναμική, δηλαδὴ τὴν ἔξοδο πιστῶν ἀπὸ τὴν Ρουμανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὴν εἰσχώρησή τους σὲ ὑπερορθόδοξες-ζηλωτικὲς ὁμάδες, ποὺ βρίσκονται σὲ σχίσμα μὲ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία, οἱ ὁποῖες γίνονται ὅλο καὶ ἰσχυρότερες στὴ Ρουμανία. Οἱ πιστοὶ σκανδαλίζονται ἀπὸ τὶς ἐν λόγῳ συμφωνίες, ποὺ βασίζονται στὸν δογματικὸ μινιμαλισμό, τὶς ὁποῖες οἱ Ἅγιοι Πατέρες κατεδίκασαν καὶ οἱ ὁποῖες, δυστυχῶς, ἐφαρμόζονται ἀπὸ ἐκπροσώπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας.

Μετὰ πολλοῦ σεβασμοῦ

Πρεσβύτερος Ματθαῖος Βουλκανέσκου

Κληρικὸς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας».

Σημειώσεις:

1. χ. βλ. τὸ ἄρθρο 10 τοῦ «Μνημονίου τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιὰ τὸ Διάλογο μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων» (14-27 Μάης 1995), ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ βιβλίο «Εἶναι οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι Ὀρθόδοξοι», ἔκδ. Εὐαγγελισμός, Βουκουρέστι 2007, σ. 42.

2. http:// www. angelfire.com/linux/viata-ortodoxa/sinod_gergia.html

3. Σχ. βλ. «Εἶναι οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι Ὀρθόδοξοι»; ἔκδ. Εὐαγγελισμός, Βουκουρέστι 2007, «Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία δὲν δέχθηκαν τὴν συμφωνία μὲ τοὺς Ἀντιχαλκηδονίους», σσ. 40-42, καὶ ὑποσημείωση 14, σ. 175, ἡ ὁποία ἀναφέρεται σὲ ἐπικρίσεις ἀπὸ ἀνωτέρους ἱεράρχες (συμπεριλαμβανομένου τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυροῦ Διοδώρου), μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἦταν μέλη τῆς μεικτῆς ἐπιτροπῆς.

4. Ἡ θέση τοῦ π. Ἰω. Ρωμανίδη ἀντικρούεται ὡς ἀνακριβὴς ἀπὸ τὸν μακαριστὸ ἅγιο Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, Ἀρχιμανδρίτη π. Γεώργιο Καψάνη, στὸ περιοδικὸ Κοινωνία ἀριθμ. 2-3, 1999.

5. Σχ. βλ. JEAN-CLAUDE LARCHET, Πρόσωπο καὶ Φύση, ἔκδ. Basilica Πατριαρχείου Ρουμανίας, Βουκουρέστι 2013, σημείωση 15, σ. 84: «Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου “Ἀποδεχόμαστε τὴν ἕνωση μὲ τοὺς Μονοφυσίτες; Ὀρθόδοξοι Ρουμάνοι μεταξὺ αἰσιοδοξίας, παραπλάνησης καὶ ἀποστασίας”, Λακκοσκήτη, Ἅγιον Ὄρος, 2008, ἐκφράζουν τὴν λύπη τους γιὰ τὴν πρόσφατη ἀλλαγὴ τῆς θέσης τῆς Ρουμανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ πλαίσιο τοῦ διαλόγου καὶ καταγγέλλουν τὶς σχετικιστικὲς θέσεις τοῦ πατρὸς N. D. Necula, μέλος τοῦ διαλόγου (γνωστοῦ ὡς λειτουργοῦ καὶ ὄχι ὡς εἰδικοῦ στὴ Χριστολογία), σὲ σύγκριση μὲ τὶς παραδοσιακὲς θέσεις, ποὺ ἐξέφρασαν προηγουμένως διαπρεπεῖς θεολόγοι, ὅπως οἱ D. Staniloae, T. M. Popescu καὶ Ν. Chitescu».

Πηγή: «Ὀρθόδοξος Τύπος, φ. 2043, 31/10/2014