Εν όψει της Ημερίδος περί Αποτειχίσεως στον Πειραιά και της ανόσιας συνάντησης" Πάπα-Πατριάρχη στο Φανάρι.

Ἄρθρο ποὺ ἐπεμελήθη ὁ π. Διονύσιος Ταμπάκης μὲ τίτλο

Παπικά συνοικέσια:

        Όταν οργίζεται ο Θεός!

MAZI ME ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ του χρόνου εξελίχθηκε και η νοημοσύνη μας και έτσι μπορούμε πιο αποδοτικά κι’ αποτελεσματικά να ελισσόμαστε  σε θέματα πίστεως και όχι να φερόμεθα «ανοήτως» όπως τόσα εκατομμύρια Μαρτύρων, Ομολογητών, Νεομαρτύρων και Ηρώων που έχυσαν χιλιάδες βυτιοφόρα αίματος ενόσω  θα μπορούσαν να φερθούν με «διπλωματία» και «οικονομία» ούτως ώστε και την ζωούλα τους να περισώσουν αλλά και με τον Θεό καλά να τα έχουν.

Εμείς λοιπόν  μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, όμως ο Θεός δεν περιπαίζεται και μάλιστα πολλές φορές έχει φανερώσει την οργή και αγανάκτησή του όταν με τόση ευκολία και επιπολαιότητα κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια και στην ακριβοπληρωμένη πίστη μας.

Και επειδή το θέμα είναι πλέον επίκαιρο, θα αναφέρουμε λίγα παραδείγματα πνευματικών γραμματείων που ξεπλήρωσαν όσοι φέρθηκαν με πνευματικό ενδοτισμό προδίδοντας την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση εμπρός  στον αλεπουδο-Παπισμό και τις αιρετικές εμμονές και απόψεις του:

Όπως γράφει ο Ιστορικός Συρόπουλος:

Η αναχώρηση της Ορθοδόξου αντιπροσωπίας προς την Δύση για την ψευτοσύνοδο της Φερράρας έγινε ύστερα από πλήθος εμποδίων: «Πολλά κωλύματα επήγαγεν ο Θεός προς το μη γενέσθαι την Σύνοδον» και ενώ βρίσκονταν στο λιμάνι και  ήταν έτοιμοι προς αποβίβασιν   «ευθύς σεισμός εγένετο μέγας».

Οι συνετώτεροι εθεώρησαν τον σεισμόν ως «θεομηνίαν» και ένα «εκ των απαισίων οιωνών» (S. SYROPOULOS, εκδ. V. Laurent. Τμ. ΙΙΙ, κεφ. 12, σελ. 172).

Ήρθε όμως και «δεύτερον σύμβολον Θεομηνίας» στις 27 Νοεμβρίου 1437, την ώρα ακριβώς που  ο αυτοκράτορας επιβιβάζονταν στην Βασιλική  τριήρη «ευθύς πάλιν σεισμός μέγας εγένετο» (S. SYROPOULOS, εκδ. V. Laurent. Τμ. ΙV, κεφ. 1, σελ. 196).

Σημειώθηκε όμως και Τρίτη «θεομηνία»:

 Μεγάλος σεισμός έγινε πάλι την ώρα κατά την οποία το βασιλικό πλοίο σταματούσε  στην Μάδυτο. Ο σεισμός ήταν τόσο έντονος που τον αισθάνθηκαν και όσοι βρίσκονταν μέσα στα πλοία.

Επίσης συνέβη στην Φερράρα, όπως αναφέρει ο Ρώσος Ιερεύς Συμεών του Σουζντάλ, και το ακόλουθο γεγονός:

«Ένας Παπικός θεολόγος, ονόματι Ιωάννης άρχισε να συκοφαντεί με σφοδρότητα τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό κατά τις εργασίες της συνόδου και να του αντιλέγει με θραύτητα.

Αλλά ο Άγιος Μάρκος δεν  του απάντησε τίποτα, περιορίσθηκε μόνο, όταν βγήκε από το παλάτι του Πάπα να του πεί:

“πήγαινε ετοιμάσου και από τούδε και εις το εξής μην κακολογήσεις πλέον τας αγίας επτά Οικουμενικας Συνόδους των Αγίων Πατέρων”.

Κατόπιν επέστρεψε ο παπικός θεολόγος  στο ξενοδοχείο όπου διέμενε όπου και πέθανε αμέσως» (les Russes au Concile de Ferrare-Florence, εις Περιοδ. «IRENIKON” 1974/2 σελ. 201).

Ακόμη γίνεται αναφορά και για ένα φρικτό γεγονός την ώρα που μιλούσε στην ψευτοσύνοδο της Φλωρεντίας ο ενωτικός και Λατινόφρονας Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ ο Παλαιολόγος.

Μόλις άρχισε να δημηγορεί  υπέρ της ενώσεως, ο μεγάλος και αγαπητός του κυνηγετικός σκύλος του, που κοιμόταν εκείνη την στιγμή δίπλα από τα πόδια του, ξύπνησε ξαφνικά και άρχιζε να ουρλιάζει δυνατά και τρομερά. Οι υπηρέτες προσπάθησαν να τον φιμώσουν αλλά το ά-λογο ζώο συνέχιζε να γαυγίζει  και να κλαυθμυρίζει  αδιάκοπα. Σιώπησε μόνο  όταν τελείωσε τον λόγο του  ο βασιλιάς» (S. SYROPOULOS, σελ. 458).

Κάτι παρόμοιο  έκανε και στη Παλαιά Διαθήκη  ο ά-λογος όνος του προφήτου Βαλαάμ, η οποία μίλησε με ανθρώπινη λαλιά  στον προφήτη για να τον εμποδίσει από την καταστροφή (Αριθμ. κβ΄ 23-30).

 Ας συνεχίζουμε τώρα  με τον ενδοτικό και προ-διεφθαρμένο (όπως τον αποκαλεί ο Άγιος Μάρκος) Πατριάρχη των Ορθόδοξων Ιωσήφ του β΄ και με τον τρόπο και χρόνο όπου ξεψύχησε:

Έλεγε ότι θα παραμείνει στην Φλωρεντία λίγες ακόμη ημέρες μέχρις ότου υπογράψει τον «Όρο» της  ενώσεως των Εκκλησιών, και μετά θα αποχωρήσει στην Κων/πολη.

Όμως δεν πρόλαβε. Πέθανε μετά από οκτώ ημερες αιφνιδίως την ώρα που δειπνούσε.

Ήτο  Τετάρτη 10 Ιουνίου του 1439, και όπως γράφουν τα πρακτικά της συνόδου, ο Ιωσήφ κατελείφθη από «φοβεράν τρεμούλα». «Μετά το δείπνον απεσύρθη στο δωματιό του  και ενώ έγραφε εξεψύχησε, τρόμου και κλόνου επιστάντος αυτώ» (ΠΡΑΚΤΙΚΑ vol. V, FascII, σελ. 444).

Αλλά ας πάμε και στην αλεπού τον Πάπα  Ευγένιο τον Δ΄ που έκανε ό,τι περνούσε από το δόλιο μυαλό του προκειμένου να υποτάξει και τορπιλίσει την Ορθοδοξη Πίστη και Εκκλησία μας και για το κύκνειο άσμα του λίγο πριν ξεψυχήσει αναθεωρόντας, κατόπιν εορτής, την ζωήν του και μοιρολογόντας:

  «Τι καλύτερον θα ήτο δια την σωτηρίαν της ψυχής μου να μην γινόμουνα ποτέ Πάπας, ούτε Καρδινάλιος, αλλά να είχα αποθάνει ως Χριστιανός!» (Περ. ΚΙΒΩΤΟΣ, αρ. φυλ. 17-18, Μάϊος –Ιούνιος 1953, σελ. 196).

 Κλείνοντας το άρθρο ας φιλοξενήσουμε και ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το θαυμάσιο Βιβλίο του Μακαριστού Γέρ. Μωϋσέως του Αγιορείτου: «Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος» για να δούμε τα αποτελέσματα των ανίερων συμπροσευχών:

«Δεν μπορῶ να φάγω τρεῖς ἡμέρας»…

Ἱερομόναχος Γαβριήλ Ἰβηρίτης (1871-1965)

Διακρίθηκε ὡς διακριτικός Πνευματικός. Ἐξομολογοῦσε μοναχούς πέντε ἀθωνικῶν μονῶν, καθώς καί σκητῶν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ αὐτόν ἐξομολογεῖτο καί ὁ καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του ἔγινε μοναχός…
Σέ ἐπιστολή του ὁ πάπα-Γαβριήλ ἀναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εἶδε σ' ἕνα σπήλαιο ἔξω τῆς Μ. Λαύρας τούς ἀφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τους παπικούς, και καταλήγει: 

«Τότε διόλου δέν ἐδειλίασα, τώρα ὅμως, ὅταν τούς ἐνθυμηθῶ, ταράττεται ἡ ψυχή μου καί δέν ἠμπορῶ οὔτε νά κοιμηθῶ ημερόνυκτα οὔτε νά φάγω δύο καί τρεῖς ἡμέρας, ἐνῶ τότε ὅπου τούς εἶδα οὔτε ἔβαλα τίποτε εἰς τόν νοῦν μου.
Γράφω Ιδία χειρί εἰς τάς 2 Μαρτίου 1964 ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ξενοφῶντος, Γαβριήλ Ἱερομόναχος Πνευματικός ἐκ τοῦ Ἰβηριτικοῦ Κελλίου Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἐπιλεγομένου Μαλακή».
Ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17-03-1965 

(Μέγα  Γεροντικό – Μον. Μωϋσέως Αγιορείτου-εκδ. Μυγδονία) 

*  *  *

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ας σκεπάζει την Ρωμιοσύνη μας και ας δέεται στον Κύριο Ιησούν Χριστό μας για όλους τους Ορθοδόξους διωκομένους Χριστιανούς, να μας χαρίζει  ψυχικό σθένος και πύρινη αγάπη για την Αγία αλήθεια Του.

ΠΗΓΗ: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ Νικ. Βασιλειάδη, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ιερεύς π. Διονύσιος Ταμπάκης