Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται!

Πρόκειται γιὰ μιὰ ἰδιάζουσα περίπτωση ἀνθρώπου, ποὺ σχεδὸν "δαιμονίζεται" ὄχι μόνο, ἂν κάποιος γράψει ἢ μιλήσει περὶ ἀποτειχίσεως, ἀλλὰ καὶ μόνο στὴν ὑποψία ὅτι κάποιος ὑπονοεῖ τὴν Ἀποτείχιση! Καὶ δὲν κατανοεῖ ὅτι, μὲ ὅσα γράφει, ἀντιτίθεται στὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, γίνεται θεομάχος, ὅτι παίζει τὸ ρόλο «τοῦ ἐγκάθετου» τοῦ παναιρετικοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου, ὅτι «διαστρέφει τὰς ὁδοὺς Κυρίου τὰς εὐθείας»! (Πράξ. 13, 10).

Χρησιμοποιεῖ τὴν παραπληροφόρηση, τὴν διαστρέβλωση, τὸ ψέμα καὶ τὴν συκοφαντία γιὰ νὰ πλήξει, ὅσους τὸ ἀρρωστημένο μυαλό του ἐκλαμβάνει ὡς ἀντιπάλους του! Ἀνακάλυψε σήμερα ἄλλο θύμα, τὸ ὁποῖο εἰς τὸ ἑξῆς θὰ περιλούει μὲ τὶς ἀρρωστημένες καταναγκαστικὲς ἰδεοληψίες του, τὸν κ. Ν. Χειλαδάκη! (Τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Χειλαδάκη ἐδῶ, τὸ κατηγορητήριο τοῦ Τελεβάντου ἐδῶ).

Προηγήθηκαν πολλοὶ ἄλλοι (πρὶν τὸν κ. Χειλαδάκη) ποὺ δέχτηκαν τὰ πυρά του. Γιὰ τὴν ἱστορία ἀναφέρουμε τὰ ὀνόματα τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη, τοῦ π. Μελετίου Βαδραχάνη, τοῦ π. Δανιὴλ Ἀεράκη, τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, τοῦ κ. Ἀθανάσιου Σακαρέλλου, τοῦ «Ἀμέθυστου», τοῦ κ. Τσολογιάννη κ.λπ., τοὺς ὁποίους κατασυκοφάντησε(*).

Παραθέτουμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὰ ψεύδη του ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως μὲ τὰ ἐρωτήματα: Ποιά ἀξιοπιστία μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνας ἄνθρωπος, σὰν τὸν Τελεβάντο, ποὺ συστηματικὰ ψεύδεται ἰντερνετικῶς;
Ὁ ὁποῖος, ἐνῶ τοῦ ὑποδεικνύεται δημοσίως τὸ ψεῦδος του, ἀρνεῖται νὰ τὸ διορθώσει καὶ ἐπανέρχεται συνεχῶς ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα; Ποὺ κατατρύχεται ἀπὸ ἔμμονες ἰδέες; Ποὺ συκοφαντεῖ παρασυρόμενος ἀπὸ τὶς ἄρρωστες φαντασιώσεις του θεολόγους καὶ κληρικούς; Ἄραγε εἶναι τόσο ἀθῶες οἱ ἀναρτήσεις του; Ἔχουν ἄδικο ὅσοι λέγουν ὅτι παίζει ἄριστα τὸν ρόλο ἐγκάθετου τοῦ Φαναρίου;

Ἂς δοῦμε, ὅμως, τὸ θέμα ποὺ ἐμᾶς μᾶς ἀφορᾶ· τὰ ψεύδη τοῦ Τελεβάντου καὶ τί πραγματικὰ γράφει γιὰ τὴν Ἀποτείχιση ὁ π. Ἐπιφάνιος:

π. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου, «Τὰ Δύο Ἄκρα»:

«Αἱρετικοὶ (Ἐπίσκοποι) εἶναι ...καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες οὔτε καταδικάσθησαν ἀκόμη ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας οὔτε ἐξῆλθον αὐτοβούλως ἐξ αὐτῆς, ἀλλὰ διατελοῦσιν ἀκόμη ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Μία τοιαύτη εἶνε ἡ περίπτωσις τοῦ Πατριάρχου. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔχει κηρύξει αἱρετικὰ φρονήματα (σ.σ.: πόσο μᾶλλον ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος!)... Συνεπῶς εἶνε ἀκόμη ἀγωγὸς χάριτος. Τελεῖ μυστήρια. Ἡμεῖς τί δυνάμεθα νὰ πράξωμεν; α) Νὰ προσευχώμεθα ὑπὲρ ἀνανήψεως καὶ μετανοίας αὐτοῦ. β) Νὰ διαμαρτυρώμεθα κατ' αὐτοῦ καὶ νὰ ἀγωνιζόμεθα. Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (σελ. 89).

Ἡ ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Οἱ ἱεροὶ Κανόνες παρέχουσι δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου τοῦ αἱρετικὰς διδασκαλίας κηρύσσοντος Ἐπισκόπου ἢ Πατριάρχου... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ!» (ὅπ. παρ. σελ. 90).

Στὴ σελ. 75 τοῦ ἰδίου βιβλίου, βαπτίζει μὲν ὁ π. Ἐπιφάνιος τὸν ΙΕ΄ Κανόνα ὡς δυνητικόν (ἡ γνωστή του θέση ποὺ ἀμφισβητεῖται), ἀλλ’ ὅμως δέχεται, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν κ. Τελεβάντο ποὺ μᾶς συκοφαντεῖ ὡς σχισματικούς, ὅτι ὁ διακόπτων τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου «"πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως", οὐδαμῶς παρανομεῖ, διὸ καὶ δὲν ὑπόκειται εἰς ἐπιτίμησιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἄξιος ἐπαίνου εἶνε». Καὶ στὴν ἑπομένη σελίδα 76, γράφει: «Ὁ παύων τὸ μνημόσυνον τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου Κληρικός, ἀρκεῖται εἰς τοῦτο, ἀποφεύγει νὰ μνημονεύει ἑτέρου καὶ ἀναμένει ἐν ἠρεμίᾳ συνειδήσεως τὴν κρίσιν τῆς Συνόδου» (Ἡ ἀραίωση τῶν γραμμάτων τοῦ π. Ἐπιφανίου).

Ὁ κ. Τελεβάντος ὅμως συνεχίζει νὰ παραπληροφορεῖ, νὰ διαστρέφει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ κατηγορεῖ, ἐκτὸς ἀπὸ μᾶς καὶ ὅσους τολμήσουν νὰ ἀναφερθοῦν στὴν Ἀποτείχιση, ὅπως τὸ περιοδικὸ «Σταυρός», κατηγορώντας το ὅτι «ενθαρρύνει τη δημιουργία σχισμάτων που θα φέρουν τον ψευδεπίγραφο τίτλο αποτείχιση». Ταυτίζει, δηλαδή –ἐναντιούμενος στοὺς Ἁγίους Πατέρες– τὴν ἀποτείχιση μὲ τὸ σχίσμα! Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ «σημαία» του τὸν π. Ἐπιφάνιο!

Ὅμως, τοῦ ὑποδείξαμε πολλάκις ὅτι ἀκόμα καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος (τοῦ ὁποίου καπηλεύεται τὴν υἱότητα καὶ διατυμπανίζει ὅτι ἦταν πνευματικός του πατέρας), θὰ ντρέπεται γιὰ τὴν “πτώση” τοῦ ἀπὸ μακρόθεν “υἱοῦ” του! Γιατί ἡ θέση τοῦ π. Ἐπιφανίου, ὅπως εἴδαμε, ἦταν διατυπωμένη ξεκάθαρα (τὸ σχετικὸ ἄρθρο ἐδῶ).

______________________________

 (*) Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης ἀναγκάστηκε νὰ τοῦ ὑποβάλει μήνυση, ἀφοῦ τὸν προειδοποίησε νὰ σταματήσει νὰ τὸν συκοφαντεῖ καὶ νὰ ἀνακαλέσει ὅσα ἐναντίον του εἶχε πεῖ: «Παρακαλῶ κ. Τελεβάντο νὰ ἀνακαλέσετε πάραυτα τὴν ψευδῆ εἰδηση ὅτι ἐλέγχω τὴν ἔκδοση τοῦ «Ὀρθόδοξου Τύπου» καὶ ὄτι ἔχω ὁποιαδήποτε ἀνάμιξη στὴ σχέση τοῦ Ο.Τ. μὲ τὸν π. Μελέτιο Βαδραχάνη καὶ τὶς ὅποιες ἐπεμβάσεις του στην ἐφημερίδα» (ἐδῶ κι ἐδῶ).

Ἔγραψε γιὰ τὸν π. Δανιήλ Ἀεράκη: «Ο Πανασιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Αεράκη είναι κληρικός μικροπρεπής. Αδίστακτος στο ψέμμα. “Αλεπουδιάρης”. Απίστευτα αλαζονικός, δεν ξέρει πού του πηγαίνουν τα τέσσερα. Εχει φτερά σπουργίτη. Θεολογική φωνή καρακάξας. Ηθος γυμνοσάλιαγκα. Προτεσταντόπληκτος. Νεοβαρλααμίτης. Μακρακιστικών καταβολών...» (ἐδῶ).

Ἔγραψε γιὰ τὸν π. Μελέτιο: «Ο ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ. Ορισμένοι ίσως διερωτούνται ή και σκανδαλίζονται επειδή κάνω συχνά αναφορά στον σοβαρά παρανοϊκό και σατανικό Αρχιμανδρίτη Μελέτιο Βαδραχάνη... Ως εκ τούτου συνιστώ υικώς στον π. Βαδραχάνη να επισκεφθεί επειγόντως ψυχίατρο για να του παράσχει την κατάλληλη υποστήριξη» (ἐδῶ). 

Μαζί μὲ τὸν π. Μελέτιο τὰ σκάγια ἔπιασαν καὶ π. Θεόδωρο Ζήση: «Τὴν ἴδια καὶ ἴσως μεγαλύτερη εὐθύνη ἀπὸ τὸν π. Βασίλειο Βολουδάκη ἔχει καὶ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ὁ ὁποῖος ἐγκατέστησε τὸν πρόστυχο ἀρχιμανδρίτη Μελέτιο Βαδραχάνη καὶ τὸν σχισματικὸ χριστέμπορα Ἀθανάσιο Σακαρέλλο σὲ ἐπιτελικὲς θέσεις πνευματικοῦ ἀγώνα...» (ἐδῶ).

Δυστυχῶς, ὅταν τοῦ «μπεῖ μιὰ ἰδέα στὸ μυαλὸ» δύσκολα τὴν ἀποβάλλει, ὅπως διαπιστώνω ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια, ὅσον χρόνο ἐπικοινωνούσαμε μὲ e-mail, τὰ ὁποῖα διατηρῶ. Τοῦ ἔγραψα, τότε, ὅτι εἶναι λάθος (ἀποτελοῦσε φαντασίωσή του) νὰ ταυτίζει τὸν κ. Ἀθανάσιο Σακαρέλλο μὲ 3-4 ἄλλα ὑπαρκτὰ πρόσωπα (ὅπως τοῦ «Ἀμέθυστου», τοῦ π. Μελέτιου Βαδραχάνη, τοῦ κ. Τσολογιάννη)! Αὐτὸς ἐπὶ μῆνες ἀκόμα ἐπέμενε περιπαίζοντας καὶ εἰρωνευόμενος τὸν κ. Σακαρέλλο κακοηθέστατα, γιὰ κείμενα ποὺ δὲν εἶχε γράψει καὶ ἀναρτήσεις ποὺ δὲν εἶχε κάνει καί, ἀσφαλῶς, οὔτε κἂν τὶς εἶχε διαβάσει!!! Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ μὲ τὸν π. Μελέτιο, γιὰ τὸν ὁποῖο ἔβγαλε τὸ παρατσούκλι «Βατραχάκης», ἔβαζε ἕνα βατραχάκι ὅταν μιλοῦσε γι' αὐτον, καὶ ἐπὶ πλέον ὁ ...σοβαρὸς Τελεβάντος ἔμπαινε στὰ διάφορα ἱστολόγια, ὥστε πέρα ἀπὸ τὶς ὑβρεις νὰ κοροϊδέψει τὸν ἱερέα τοῦ Θεοῦ ὡς ἑξῆς: