Η "ανοχή" κοινή "αρετή" Οικουμενιστών και αντι-Οικουμενιστών!

Σὲ ὁμιλία του ὁ καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς στὴ Θεολογικὴ Θεσσαλονίκης κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, μὲ θέμα «Ὑπάρχει γνήσια ἀγάπη χωρὶς ὀρθὴ πίστη; Ἡ περίπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» τόνισε καὶ τὰ ἐξῆς:

«Στόν Οἰκουμενισμό ὅλοι χωροῦν, ὅλα τά θρησκεύματα. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη καί ἡ ἐπικινδυνότερη ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις, διότι προκαλεῖ σύγχυση γύρω ἀπό τήν σώζουσα πίστη. Εἶναι πολυαίρεση. Δυστυχῶς ἡ ὀρθή πίστη νοθεύεται ἔντεχνα καί καθένας πού ἀντιτίθεται κατηγορεῖται ὡς φανατικός κλπ. Ἡ οὐμανιστική ἀρχή τῆς ἀνοχῆς δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν ἄκτιστη ἀγάπη πού ἀναπτύσσεται μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία»!

Πολὺ ὀρθὰ εἶπε ὁ κ. Τσελεγγίδης: «ἡ οὐμανιστική ἀρχή τῆς ἀνοχῆς δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν ἄκτιστη ἀγάπη» τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπίσης ὀρθότατα εἶπε· «ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ μεγαλύτερη καί ἡ ἐπικινδυνότερη ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις, διότι προκαλεῖ σύγχυση γύρω ἀπό τήν σώζουσα πίστη. Εἶναι πολυαίρεση. Δυστυχῶς ἡ ὀρθή πίστη νοθεύεται ἔντεχνα»!

Κι ὅμως, ὁ κ. Τσελεγγίδης, οἱ πλεῖστοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ποιμένες καὶ πιστοί, ἀλλὰ καὶ οἱ Πατέρες τῆς «Συνάξεως Κληρικῶν» ἀρνοῦνται ἐγωϊστικὰ νὰ κατονομάσουν τοὺς αἱρετικούς, ὅπως ἔκαναν οἱ Ἅγιοι πατέρες! Γιατί, ἂν τοὺς κατονομάσουν α) θὰ διωχθοῦν καὶ β) θὰ εἶναι στὴ συνέχεια ὑποχρεωμένοι νὰ διακόψουν τὴ κοινωνία μαζί τους!

Ἔτσι βρῆκαν τὴν βολικὴ λύση: δὲν κατονομάζουν τοὺς αἱρετικούς, τοὺς ἀνέχονται καί, ἀφοῦ δὲν διευκρινίζουν ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοὶ Ἐπίσκοποι καὶ τί διδάσκουν οἱ Πατέρες γιὰ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, ἐπιτρέπουν στὸν ἑαυτό τους καὶ στὸ ποίμνιό τους (καὶ ἀμέσως ἢ ἐμμέσως τὸ ἐνθαρρύνουν) νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Ἐπισκόπους καὶ ποιμένες αὐτῆς τῆς σύγχρονης πολυαίρεσης.

Τί ἄλλο μαρτυρεῖ, λοιπόν, καὶ ἡ δική του στάση, ὅπως καὶ τῶν «ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, παρὰ ἐφαρμογὴ τῆς ἴδιας «οὐμανιστικῆς ἀρχῆς τῆς ἀνοχῆς» ποὺ καταγγέλλει; Καὶ πόσο μιὰ τέτοια στάση ἔχει σχέση μέ τήν «ἄκτιστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ»;

Δελτίο τύπου

Πραγματοποιήθηκε μέ ἐπιτυχία ἡ ἐκδήλωση πού συνδιοργανώθηκε ἀπό τό παράρτημα Λάρισας τῆς Πανελληνίου

Ἑνώσεως Θεολόγων μέ τήν Χριστιανική Ἑστία Λαρίσης τήν Β’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν 8 Μαρτίου 2015 στήν κατάμεστη αἴθουσα τῆς Χριστιανικῆς Ἑστίας «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος».

Ὁμιλητής ἦταν ὁ διακεκριμένος καθηγητής τῆς Δογματικῆς στή Θεολογική Σχολῆς Θεσσαλονίκης κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα:

Ὑπάρχει γνήσια αγάπη χωρίς ορθή πίστη; Ἡ περίπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ ὁμιλητής μεταξύ ἄλλων τόνισε ὅτι θεμέλια γιά τή χριστιανική μας ζωή εἶναι ἡ ὀρθή πίστη καί ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη, ἡ ὁποία κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο εἶναι ὁ σύνδεσμος ὅλων τῶν ἀρετῶν.

Σήμερα βλέπουμε γύρω μας μιά διάχυτη ἀγαπολογία, ἕναν ἀπνευμάτιστο  χριστιανικό λόγο, ἀποκομμένο ἀπό τήν ὀρθή πίστη. Καί ὅ,τι εἶναι κομμένο ἀπό τήν  ὀρθή πίστη εἶναι ἁμαρτία. Χωρίς ὀρθή πίστη δέν μπορεῖ κανένας νά ἔχει ὀρθή γνώση τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη ἀποτελεῖ προϋπόθεση τῆς σωτηρίας μας, κατά τον ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Τό ὀρθοδόξως θεολογεῖν συνδέεται μέ τό ὀρθό δόγμα, την ορθή πίστη. Ἡ τέλεια ἀγάπη εἶναι καί θεωρεῖται ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ταυτίζει τήν ἀγάπη μέ τόν ἴδιο τόν Θεό.

Οἱ ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ δημιουργοῦν στόν ἄνθρωπο ἀπερίγραπτη χαρά, λυώνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν πνευματική γλυκύτητα, τήν ἐσωτερική θέρμη, τήν εἰρήνη, τό ταπεινό φρόνημα καί τή νοερά προσευχή (χωρίς νά τό καταλαβαίνει ὁ ἴδιος, χωρίς νά τό ἐπιδιώκει, διότι τοῦ δίδεται ὡς ἐπιβράβευση τοῦ προσωπικοῦ του ἀγώνα). Τέτοια  κατάσταση εἶχαν οἱ Ἅγιοί μας, καί ἔδωσε ὁ Θεός νά τό ζήσουμε καί στήν ἐποχή μας μέ τούς σύγχρονους Ἁγίους μας (ἅγιο Πορφύριο, ἅγιο Παϊσιο καί ὅλους τούς νέους Ἁγίους τῆς ἐποχῆς μας).

Ὁ ἄνθρωπος φθάνει στήν ἄκτιστη Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τηρώντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Καθαρίζεται ἀπό τά νοητά «μπάζα» τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. Ἔτσι γίνεσαι μέτοχος τῆς ἀκτίστου ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀγάπη εἶναι ἀνεξόφλητο χρέος καί ἀναιρεῖ τήν ἔπαρση (ὅ,τι δηλ. κάποιος εἶσαι), ὅπως ἔλεγε ὁ Γέρων Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης. Δηλαδή νά βοηθῶ τόν πλησίον μου ἀλλά νά θεωρῶ πάντοτε ὅτι χρωστῶ κι ἄλλα.

Ὅταν λείπει ἡ ὀρθή πίστη εἶναι ἀνώφελη ἡ ἀγάπη. Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι θρησκευτικό κίνημα πού ἐπιχειρεῖ νά ἑνώσει ὅλες τίς Θρησκεῖες, κάτι ἀντίστοιχο μέ τήν παγκοσμιοποίηση σέ πολιτικό ἐπίπεδο. Στόν Οἰκουμενισμό ὅλοι χωροῦν, ὅλα τά θρησκεύματα. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη καί ἡ ἐπικινδυνότερη ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις, διότι προκαλεῖ σύγχυση γύρω ἀπό τήν σώζουσα πίστη. Εἶναι πολυαίρεση. Δυστυχῶς ἡ ὀρθή πίστη νοθεύεται ἔντεχνα καί καθένας πού ἀντιτίθεται κατηγορεῖται ὡς φανατικός κλπ. Ἡ οὐμανιστική ἀρχή τῆς ἀνοχῆς δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν ἄκτιστη ἀγάπη πού ἀναπτύσσεται μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Τόν ὁμιλητή παρουσίασε ὁ πρόεδρος τοῦ τοπικοῦ παραρτήματος τῆς ΠΕΘ κ. Ἰωάννης Καραμῆτρος. Μετά τήν ὁμιλία ἀκολούθησε διάλογος μέ τό ἀκροατήριο.