Έμπρακτη απάντηση από ένα σύγχρονο Άγιο:

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ Γ. ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗ

ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΛΠΙΔΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ

ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΥΨΕΙ

Πρὶν δημοσιεύσουμε μιὰ ὀφειλόμενη ἀπάντηση στὸν π. Παῦλο Δημητρακόπουλο, ποὺ συνεχίζει νὰ ἀσχημονεῖ εἰς βάρος προσώπων καὶ τῆς ἁγιοπατερικῆς ἀλήθειας, ἀπομαγνητοφωνήσαμε ἕνα τμῆμα τῆς συζητήσεως ποὺ ἔγινε στὸ τέλος τῆς Ἡμερίδος γιὰ τὴν Ἀποτείχιση (τὴν διοργάνωσε ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς πέρυσι τὸ Νοέμβριο), ὅπως καταγράφτηκε στὸ Βίντεο ποὺ μπορεῖτε νὰ τὸ βρεῖτε (ἐδῶ) στὸ σημεῖο 4:29:00 καὶ ἑξῆς.

Σ’ αὐτὴν παρουσιάστηκαν καὶ ἀποκαλύφτηκαν σημαντικὲς ἀλήθειες καὶ γεγονότα, ἀλλὰ καὶ τὸ ὕφος καὶ τὸ ἦθος τοῦ διοργανωτῆ καὶ συντονιστῆ τῆς Ἡμερίδος π. Παύλου Δημητρακόπουλου (στὸν ὁποῖον ὁ Μητροπ. Πειραιῶς ἔχει ἐμπιστευθεῖ τὴν Διεύθυνση τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Μητροπόλεως).

Ἐπειδὴ οἱ Εἰσηγητὲς τῆς Ἡμερίδας καὶ συγκεκριμένα ὁ π. Βασίλειος Παπαδάκης ἰσχυρίζονταν ὅτι ὅσοι δὲν μνημονεύουν Οἰκουμενιστὴ Ἐπίσκοπο εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, καὶ ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι μνημόνευαν τοὺς Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες, ἕνας ἀκροατὴς ἐρωτᾶ, τί γνώμη ἔχουν γιὰ τὸν ἅγιο Γέροντα Ἰωσὴφ τὸν Σπηλαιώτη. Ὁ π. Παῦλος ἀντιλαμβάνεται τὴν κρισιμότητα καὶ τὴν σκοπιμότητα τῆς ἐρωτήσεως καὶ

α) ἀποφεύγει νὰ ἀπαντήσει στὴν ἐρώτηση, ἂν ὁ Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Σπηλαιώτης, καὶ ὅσοι διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα, «εἶχαν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία» καὶ ἂν «τὰ μυστήριά τους ἦταν ἄκυρα» καὶ

β) προσπαθεῖ νὰ ἀποτρέψει-ἀρνηθεῖ τὴν γνωστοποίηση τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Σπηλαιώτης δὲν Μνημόνευε Ἐπίσκοπο, μὴ διστάζοντας ὁ π. Παῦλος (μὲ ἀπάδον γιὰ ἱερωμἐνο καὶ συντονιστὴ ὕφος “μάγκικο”) καὶ διαψεύδοντας τοὺς αὐτόπτες μάρτυρες, νὰ δώσει τὴν ἐντύπωση ὅτι ὁ γ. Ἰωσὴφ δὲν εἶχε παύσει νὰ μνημονεύει. Τὸ ὅτι τὸν  Μνημόνευε (μᾶς εἶπε) τὸ γνωρίζει ὁ ἴδιος ἀπὸ πρῶτο χέρι ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Γέροντα Ἰωσήφ! Ὥσπου ἡ καταλυτικὴ ἐρώτηση ποὺ τοῦ ἔγινε: Καὶ πόσο χρονῶν εἶστε π. Παῦλε, τὸν παρουσίασε καὶ ὡς ψευδόμενο, ἀφοῦ ὁ π. Παῦλος  δήλωσε ὅτι εἶναι 59 ἐτῶν, ἐνῶ ὁ Γέρων Ἰωσὴφ εἶχε κοιμηθεῖ ἀπὸ τὸ 1959!

Ἀπὸ τὰ λεγόμενά του πάντως κρατοῦμε τὴ σημαντικὴ δήλωση-μαρτυρία του πὼς ἀποδέχεται ὅτι ὁ γ. Ἰωσὴφ εἶναι «μέγας Ἅγιος», πὼς ὅ,τι ἔκανε ὁ γ. Ἰωσήφ, τὸ ἔκανε κατόπιν προσευχῆς καὶ πληροφορίας ἀπὸ τὸ Θεό καὶ ἀκόμη πὼς τὸ λείψανό του σήμερα εὐωδιάζει…!

Η  ΣΥΖΗΤΗΣΗ

https://www.youtube.com/watch?v=qhAc54jMyQ0 (4:29:00 καὶ ἑξῆς).

Παρέμβαση στὴ συζήτηση τῆς Ἡμερίδος τοῦ μουσικοῦ καὶ

ἁγιογράφου Νικόλαου Χονδρογιάννη (Ν.Χ.): Ἤθελα κάνω μιὰ παρατήρηση στὸν π. Βασίλειο (Παπαδάκη) ποὺ ἀναφέρθηκε σὲ πολλοὺς συγχρόνους Ἁγίους τὸν π. Πορφύριο, τὸν π. Παΐσιο…, ἀλλὰ μοῦ φαίνεται ὅτι ξέχασε (ἂν καὶ ἁγιορείτης, κι αὐτὸ μοῦ κάνει ἐντύπωση): τὶ ἔχετε νὰ πεῖτε γιὰ τὸν Γέροντα Ἰωσὴφ τὸν Σπηλαιώτη, τὸν ἀναγνωρίζετε σὰν  Ἅγιο;

(Ἂν καὶ ἡ ἐρώτηση ἀπευθύνεται σὲ ἄλλον, παρεμβαίνει ὁ π. Παῦλος).

π. Παῦλος Δημητρακόπουλος: Νὰ πῶ ἐγώ. Ναί, εἶναι Ἅγιος.

(Ν.Χ.): Μνημόνευσε ποτέ του; (Ὄχι). Πέθανε χωρὶς νὰ μνημονεύσει. Ποτέ του δὲν μνημόνευσε Δεσπότη.

π. Παῦλος Δημητρακόπουλος: Νὰ σᾶς πῶ ἐγώ, γιατὶ τον…

(Ν.Χ.): Μισὸ λεπτὸ νὰ τελειώσω. Γύρω στὸ 1970 περίπου (στὸ Ἅγιον Ὄρος) ἑπτὰ Μοναστήρια καὶ πολλὲς Σκῆτες εἶχαν κόψει τὸ μνημόσυνο. Αὐτοὶ εἶχαν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία; Δηλαδή, τὰ μυστήριά τους ἦταν ἄκυρα;

π. Παῦλος: Πότε ἐννοεῖτε; Ἐπὶ Ἀθηναγόρα;

(Ν.Χ.): Ἐπὶ Ἀθηναγόρα καὶ ἐπὶ Δημητρίου.

π. Παῦλος: Μετὰ τὴν ἄρση τῶν Ἀναθεμάτων· αὐτὸ ἐννοεῖς;

(Ν.Χ.): Ναί. Εἶχαν διακόψει τὴν Μνημόνευση…

π. Παῦλος: Ὀκτὼ Μοναστήρια ἦταν καὶ κάποιες Σκῆτες...

(Ν.Χ.): …καὶ πολλὰ κελιά. Αὐτοὶ ἀποκοπήκανε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τότε; Ἦταν ἄκυρα τὰ μυστήριά τους;

π. Παῦλος: Λοιπόν, στὸ πρῶτο ἐρώτημα νὰ σοῦ ἀπαντήσω, γιατὶ σ’ αὐτὸ ἔχω μιὰ γνώση, ἀφοῦ κι ἐγὼ πνευματικὰ κατάγομαι ἀπὸ τὸν π. Ἰωσὴφ τὸν Σπηλαιώτη, τὸν ἡσυχαστή…

(Ν.Χ.): Τὸν μεγαλύτερο Ἅγιο τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἀπὸ αὐτὸν ἀναγεννήθηκε ὅλο τὸ  Ἅγιον Ὄρος.

π. Παῦλος: Τώρα θὰ μιλήσω ἐγὼ ἢ ἐσεῖς;  Ἂν μοῦ δίνεις τὴν ἄδεια νὰ μιλήσω εγὼ τώρα. Λοιπόν… ποὺ πέθανε τὸ 1959, αὐτὸν δὲν ἐννοεῖς;

(Ν.Χ.): Μάλιστα.

π. Παῦλος: Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὄντως Ἅγιος ἄνθρωπος. Ὄντως Ἅγιος, μέγας Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας καί, μάλιστα, μ’ ἀξίωσε ὁ Θεὸς κάποτε νὰ πάω, ἐδῶ σ’ ἕνα μοναστήρι Παλαιοημερολογίτικο, ἔχουνε ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὸ λείψανό του τὸ ὁποῖον εὐωδιάζει… Μακάρι κάποτε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ τὸν ἀναγνωρίσει ὡς  Ἅγιο. Αὐτὸς ἕνα διάστημα ἦταν μὲ τοὺς Παλαιοημερολογῖτες… Στὴν συνέχεια, ὅμως…, προσέξτε…, ἔκανε προσευχὴ καὶ πῆρε πληροφορία ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀφήσει τοὺς ζηλωτές κι ἔτσι λοιπόν, ἄλλαξε καὶ πῆγε μὲ τοὺς ἄλλους…

(Ν.Χ.): Ἀλλὰ δὲν μνημόνευε.

π. Παῦλος: Τὸν Πατριάρχη τὸν ἐμνημόνευε..

(Ν.Χ.): Ποτέ. Ποτέ, πέθανε χωρὶς νὰ μνημονεύει.

π. Παῦλος: Ὄχι…

(Ν.Χ.): Ἔχουμε μαρτυρίες τῶν ὑποτακτικῶν του, τοῦ Γέροντα Χαράλαμπου, τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ καὶ τοῦ Γέροντα Νικόδημου Μπιλάλη…

π. Παῦλος: Μισό λεπτό. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἐὰν δὲν μνημόνευε αὐτὸς τὸν Πατριάρχη, τότε δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ μνημονεύουν οὔτε καὶ τὰ πνευματικοπαίδια του…

(Ν.Χ.): Ἀκριβῶς.

π. Παῦλος: Κύτταξε…

(Ν.Χ.): Τὰ πνευματικοπαίδια του ἀρχίσαν νὰ μνημονεύουν, ὅταν πῆγανε στὰ Μοναστήρια. Ὁ Γέροντας Χαράλαμπος στὸ Μπουραζέρι, ποὺ ἦταν πάνω ἀπὸ δέκα χρόνια, ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ στὸν ἅγιο Ἀρτέμιο πάνω ἀπὸ δέκα χρόνια, δὲν μνημονεύσανε. Τοὺς βάλανε ὅρο, ὅταν πᾶνε στὸ Μοναστῆρι καὶ τότε (μνημονεύσανε)…

π. Παῦλος: Ὄχι. Αὐτὰ εἶναι δικά σου. Φαντασίες δικές σου εἶναι.

(Ν.Χ.): Ἀλήθεια, δικές μου φαντασίες; Τι λές, πάτερ μου. Ἐμένα μοῦ λὲς ὅτι εἶναι φαντασίες; Ἐσὺ δὲν τὰ γνωρίζεις.

π. Παῦλος: Αὐτὰ εἶναι δικά σου. Ποῦ, ποῦ; Ποῦ τὸ διάβασες αὐτό;

(Ν.Χ.): Τὸν παπα-Χαράλαμπο τὸν εἶχα πνευματικό.

π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς: (Ἐπεμβαίνει στὴ συζήτηση καὶ ἐπιβεβαιώνει τὴν πληροφορία). Παρακολουθήσαμε Θ. Λειτουργίες στὸ Μπουραζέρι καὶ δὲν μνημόνευε ὁ παπα-Χαράλαμπος. Θὰ μᾶς τρελάνετε;

π. Παῦλος: Μπορεῖ ὁ πατὴρ Χαράλαμπος γιὰ ἕνα διάστημα νὰ τὸ ἔκανε αὐτό (δηλ. νὰ μὴ μνημόνευε). (Ἀλλὰ) ὁ π. Ἐφραίμ;

π. Εὐθύμιος: Δηλαδὴ ὁ παπα-Χαράλαμπος δὲν ἦταν πνευματικὸ παιδὶ τοῦ π. Ἰωσήφ;

π. Παῦλος: Αὐτὴν τὴν λεπτομέριεα, πάτερ, ἐγὼ αὐτὴν τὴν στιγμὴ…

π. Εὐθύμιος: Μᾶς τὸν ἀκούσαμε… Ψέματα λέμε;

π. Παῦλος: Ἀγαπητέ μου ἀδελφέ, ἐγώ, αὐτὴ τὴν λεπτομέρεια ποὺ μοῦ λὲς δὲν τὴν γνωρίζω.

(Ν.Χ.): Ἀκριβῶς, ἐμεῖς τὴν γνωρίζουμε…

π. Εὐθύμιος: Ἐμεῖς τὴν γνωρίζουμε.

π. Παῦλος: Ἐσὺ τὴν γνωρίζεις. Μπορεῖς ὅμως νὰ πεῖς ὅτι ὅλα του τὰ πνευματικοπαίδια κάναν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα; (δὲν ἐμνημόνευαν).

(Ν.Χ.): (δὲν ἐμνημόνευαν) μέχρι ποὺ πῆγαν στὰ Μοναστήρια. Τὸ βάλανε ὅρο. Δηλαδή μέχρι ποὺ πῆγαν στὰ Μοναστήρια δὲν ἦταν Ἅγιοι ὅλοι αὐτοί; Προσέχετε τι θὰ πεῖτε…

π. Παῦλος: Ἐγὼ σοῦ λέω ὅτι ὁ π. Ἰωσήφ, ἐφ’ ὅσον ἀποσχίστηκε ἀπὸ τοὺς Παλαιοημερολογῖτες…

(Ν.Χ.): Ἀποσχίστηκε, ἀλλὰ δὲν μνημόνευσε ποτέ…

π. Εὐθύμιος: Δὲν εἶχε κοινωνία μὲ τοὺς ἄλλους.

π. Παῦλος: Μὲ ποιόν κοινωνοῦσε, γιὰ πέστε μου; Ἀφοῦ καλοῦσε τὸν παπα-Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη, τὸν καλοῦσε γιὰ νὰ κάνει Θ. Λειτουργία στὸ κελί του, ἐκεῖ στὴν σπηλιά του.

(Ν.Χ.): Δεν μνημόνευε, πάτερ, εἶχα ζήσει μιὰ βδομάδα ἐκεῖ…

π. Παῦλος: Ποῦ, ποῦ τὸ διάβασες αὐτό; Ὁ π. Ἐφραὶμ ὁ Κατουνιακιώτης δὲν μνημόνευε;

π. Εὐθύμιος: Ἐγὼ ἔμεινα στὸ κελὶ τοῦ παπα-Ἐφραὶμ μιὰ βδομάδα ὁλόκληρη. Καὶ λειτουργήσαμε καὶ μαζί…

π. Παῦλος:  Κι εγώ τον ξέρω τον παπα-Εφραίμ. Τον ξέρω από μέσα. Πολὺ καλὰ τὸν ξέρω καὶ τὰ καλοκαίρια…

π. Εὐθύμιος: … Ὁ παπα-Ἐφραὶμ δὲν ἐμνημόνευε καὶ μᾶς ἔλεγε ὅτι εἶχε πάρει καὶ ἐντολή ἀπὸ τὸν π. Ἰωσήφ -ὁ παπα-Ἐφραὶμ ἦταν μᾶλλον τὸ γνήσιο πνευματικὸ παιδὶ τοῦ π. Ἰωσήφ…

π. Παῦλος:  Τί μνημόνευε; Οὔτε στὶς ἐπιστολές του, οὔτε στὸ βίο του, στὸ βίο του, ποὺ τὸν ἔγραψε ὁ πατήρ…

π. Εὐθύμιος: π. Παῦλε, ἀκοῦστε λιγάκι, σᾶς παρακαλῶ. Τὰ ζήσαμε αὐτά. Ἐσεῖς δὲν τὰ ζήσατε.

π. Παῦλος:  Πῶς δὲν τὰ… Μὰ δὲν τὰ ξέρω ἐγώ.

π. Εὐθύμιος: Μὰ ἔμεινα ἐγὼ ἐκεῖ μιὰ βδομάδα σᾶς λέω.

π. Παῦλος:  Μα εγώ, πατερ μου, είμαι πνευματικό τέκνο του Ιωσήφ του Σπηλαιώτη, εἶμαι ἐγὼ πνευματικὸ τέκνο.

π. Εὐθύμιος: Καὶ λέτε ὅτι ἐμνημόνευε;

π. Παῦλος:  Ἐγὼ εἶμαι πνευματικὸ τέκνο αὐτουνοῦ, κι εσύ θα μου πείς τώρα…

π. Εὐθύμιος: Και λέτε ότι εμνημόνευε;

π. Παῦλος:  Ξέρω από μέσα..

π. Εὐθύμιος: Εμνημόνευε;

π. Παῦλος:  Πάτερ μου, εγώ τον έζησα τον π. Ιωσὴφ τὸν Σπηλαιώτη, τον ἐζησα 10 χρόνια. Τὸ πνευματικὸ τέκνο τοῦ παποῦ. Ὁ π. Ἰωσήφ εἶναι ὁ παπούς μου εἶναι δὲν τὸ ξέρω;

π. Εὐθύμιος: Πόσο χρονῶν εἶστε πάτερ μου;

π. Παῦλος:  Πόσο χρονών με βγάζεις εσύ;

(Το ακροατήριο γελᾶ!)

π. Παῦλος: Γιὰ πές μου ἐσύ. Εἶμαι 58, 59.

π. Εὐθύμιος: Τὸν γέροντα τὸν Ἰωσὴφ τὸν προλάβατε ἐσεῖς;

π. Παῦλος:  Ὄχι. Δὲν εἶπα τέτοιο ἐγώ. Μὴ μὲ παρεξηγεῖς.

Ἀκροατής: Αὐτὸ εἴπατε.

π. Παῦλος:  …ἀλλὰ τὰ ἀκούγαμε, ἀπὸ τὸ γέροντά μου ἀκούγαμε ποὺ ἦταν πνευματικό του τέκνο. Ἄρα, λοιπόν, ὁ Γέροντάς μούλεγε… Ἐγὼ τὸν ξέρω ἀπὸ μέσα… Εἶναι πνευματικός μου πατέρας ὁ π. Ἰωσὴφ ὁ Σπηλαιώτης εἶναι ὁ πνευματικός μου πατέρας, κι αὐτὸς λοιπόν, ὁ π. Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος ἦταν πνευματικὸ τέκνο τοῦ παποῦ μας, αὐτὸς οὐδέποτε μᾶς εἶπε αὐτὸ ποὺ μᾶς λέτε ἐσεῖς, καὶ στὸ βίο ποὺ ἔγραψε ὁ π. Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης οὐδέποτε λέει αὐτό. Αὐτὰ εἶναι δικά σας.

π. Εὐθύμιος: Ἐσεῖς σᾶς λέμε ὅτι εἴμαστε παρόντες στὶς Θ. Λειτουργίες…

π. Παῦλος:  Λοιπόν, ἀφῆστε τώρα αὐτά.

(Ν.Χ.):  Πηγαίνω 40 χρόνια στο Άγιον Όρος…

π. Παῦλος:  Ἐγὼ ἔζησα μέσα. 10 χρόνια ἔζησα μέσα στὸ Ἅγιο Ὄρος… ἔχω ζήσει ὡς ὑποτακτικός. Ἀκοῦς τί σοῦ λέω τώρα ἐγώ;

(Ν.Χ.):  Ἂν εἶχες ζήσει σὰν ὑποτακτικὸς δὲν θὰ μίλαγες τώρα ἔτσι.

π. Παῦλος: Βρέ, μ’ ακούς τώρα τί σοῦ λέω ἐγώ; Ἔρχεσαι ἐσὺ να μοῦ πεῖς σὺ τώρα… Ἄντε σὲ παρακαλῶ, ἄσε μας τώρα!

Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ: Λοιπὸν νὰ ὁλοκληρώσουμε…

π. Παῦλος:  Ἄσε μας τώρα, θὰ μοῦ πεῖς τώρα ἐσύ…

π. Μάξιμος: Σεβασμιώτατε (χειροκροτεῖ εἰρωνικά), θερμὰ συγχαρητήρια γιὰ τὸν συντονιστή σας (τὸν π. Παῦλο).