ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ: "Ποι­ά, λοι­πόν, εἶ­ναι «η κοι­νή βά­ση που ε­νώ­νει την ευ­ρω­πα­ϊ­κή οι­κο­γέ­νει­α», ἡ ὁ­ποί­α «εί­ναι στέ­ρε­η και δεν α­πο­σα­θρώ­νε­ται», ὅ­πως ἀ­νι­στό­ρη­τα καὶ ἐ­πι­βού­λως ὁ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος δι­α­τεί­νε­ται;" Λαυ­ρεν­τι­ος Ντετ­ζι­ορ­τζι­ο

Ἀπάντηση στὶς θεολογικὲς κακοδοξίες καὶ ἱστορικὲς ἀνακρίβειες τοῦ Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου

Ἡ Ἑλλάδα τῆς Ρωμηοσύνης

δὲν εἶναι ἡ Εὐρώπη τοῦ Καρλομάγνου

Γράφει ὁ Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Πρὶν λί­γες ἡ­μέ­ρες ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α, ποὺ λυ­μαί­νε­ται τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ στὴν Ἑλ­λά­δα ―δι­ὰ τοῦ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρω­νύ­μου (γραπτῶς καὶ προφορικῶς)[1] καὶ τοῦ Θεσ­σα­λο­νί­κης Ἀν­θί­μου (προφορικῶς) ― ἐ­ξέ­φρα­σε τὴν «πα­ρα­δο­σι­α­κή» ταύ­τι­ση τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ἐ­ξου­σι­ο­κρα­τί­ας μὲ τὴν πο­λι­τι­κὴ-οἰ­κο­νο­μι­κὴ-κοι­νω­νι­κὴ ἐγχώρια ἐ­ξου­σι­ο­κρα­τί­α καὶ τὴν ξε­νο­κρα­τί­α.

Ἐ­πι­βε­βαί­ω­σε τὴν ἀ­πο­στα­σι­ο­ποί­η­σή της τό­σο ἀ­πὸ τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη καὶ τὴν ὀρ­θό­δο­ξη συ­νεί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὅ­σο καὶ ἀ­πὸ τὴν ὀρ­θό­δο­ξη Πα­ρά­δο­ση, ποὺ ἱ­στο­ρι­κὰ θέ­λει τὴν Ἐκ­κλη­σί­α στὸ πλευ­ρὸ τοῦ Ὀρ­θο­δό­ξου Ἑλ­λη­νι­κοῦ Λα­οῦ σὲ κά­θε πε­ρι­πέ­τει­ά του καὶ συμ­μέ­το­χο ―ἂν ὄ­χι πρω­τα­γω­νί­στρι­α καὶ ἡ­γέ­τι­δα― τῶν ἐ­θνι­κῶν ἀ­γώ­νων του.

Ἀ­πέ­δει­ξε γι­ὰ μί­αν ἀ­κό­μη φο­ρὰ ὅ­τι συ­νε­χί­ζει τὴν πα­ρά­δο­ση τῶν γραι­κύ­λων*· τῶν φι­λε­νω­τι­κῶν*· τῶν δυ­τι­κό­πλη­κτων δι­α­νο­ου­μέ­νων καὶ τῶν πο­λι­τι­κῶν δω­σι­λό­γων, ποὺ ἀφ-ἑλ­λη­νί­ζουν καὶ ἀ­πὸ-ὀρ­θο­δο­ξο­ποι­οῦν τὸν Ἑλ­λη­νι­κὸ Λα­ό· τῶν ὀ­λι­γαρ­χῶν καὶ τῶν πά­σης φύ­σε­ως ἰ­δι­ο­τε­λῶν καὶ συμ­φε­ρον­το­λό­γων ―το­κι­στῶν καὶ σου­λατ­σα­δό­ρων― ποὺ ἀ­πο­μυ­ζοῦν τὸν ἱ­δρῶ­τα καὶ τὸ αἷ­μα τοῦ λα­οῦ· ὅ­λων αὐ­τῶν ποὺ δι­α­χρο­νι­κὰ ἀ­φα­νί­ζουν τὴν ἐλ­πί­δα καὶ κα­τα­στρέ­φουν τὸ μέλ­λον τῶν Ἑλ­λή­νων/Ρω­μη­ῶν.

Ἡ «ἐκ­κλη­σί­α» τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας γρά­φει ἀ­κό­μη μί­α σε­λί­δα προ­δο­σί­ας τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ καὶ ἀ­προ­κα­λύ­πτως συ­νερ­γεῖ στὴν ἐκ­στρα­τεί­α πα­ρα­πλα­νή­σε­ως καὶ ἐ­κμαυ­λι­σμοῦ του, κα­τα­τρο­μο­κρα­τή­σε­ως καὶ ὑ­πο­τα­γῆς του στὶς ἀν­τί­χρι­στες καὶ ἑ­ω­σφο­ρι­κὲς δυ­νά­μεις τῆς Δύ­σε­ως· στὶς δυ­νά­μεις τοῦ Σι­ω­νι­σμοῦ καὶ τῆς Μα­σω­νί­ας, ποὺ σή­με­ρα ―δι­ὰ τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ― ἀ­περ­γά­ζον­ται (α) τὴ δι­α­στρο­φὴ τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας καὶ τῆς ἐν­σω­μα­τώ­σε­ως τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Χρι­στι­α­νῶν στὴν Παν­θρη­σκεί­α τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου, ἀλ­λὰ καὶ (β) ἐ­πι­χει­ροῦν τὴν κα­θυ­πό­τα­ξη τῶν Ἑλ­λή­νων στὴν νε­ο­ε­πο­χί­τι­κη Νέ­α Τά­ξη Πραγ­μά­των τῆς Παγ­κο­σμι­ο­ποι­ή­σε­ως/Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας· δη­λα­δὴ ἀ­περ­γά­ζον­ται τὴν ἐ­ξα­φά­νι­ση τῆς ἐ­θνι­κῆς καὶ πο­λι­τι­σμι­κῆς ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­ας τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Λα­οῦ μα­ζὶ μὲ τὴ βι­ο­λο­γι­κὴ ἐ­ξόν­τω­σή του.

Σὲ ἕ­να ἄ­θλι­ο κεί­με­νο μό­λις 793 λέ­ξε­ων ―πα­ρὰ τὴν «ποι­η­τι­κή» δι­ά­θε­ση μὲ τὴν ὁ­ποί­α ἀρ­χί­ζει, ποὺ ἐκ πρώ­της ἀ­να­γνώ­σε­ως μπο­ρεῖ νὰ θε­ω­ρη­θεῖ ὡς ἕ­να ἀ­κό­μη γλυ­κα­νά­λα­το καὶ ἀ­γα­πο­λο­γι­κὸ οἰ­κου­με­νι­στι­κὸ κεί­με­νο― ὁ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος συμ­πυ­κνώ­νει τό­σο τὴν προ­δο­σί­α τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας ὅ­σο καὶ τὴν προ­δο­σί­α τῆς Πα­τρί­δας!­!!

Ὁ Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Ἀ­θη­νῶν καὶ πά­σης Ἑλ­λά­δος, ποὺ ἐκ τοῦ ἀ­ξι­ώ­μα­τός του εἶ­ναι ἀ­πὸ τὸν Κύ­ρι­ο καὶ Θε­ό μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στὸ ταγ­μέ­νος

νὰ δι­α­φυ­λάτ­τει αὐ­θεν­τι­κὴ καὶ ἀ­κε­ραί­α τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη, ἐ­πι­όρ­κως καὶ αὐ­το­μό­λως δι­α­κη­ρύτ­τει τὴ φαλ­κί­δευ­ση καὶ τὴ νό­θευ­ση καὶ τὴ δι­α­στρο­φὴ ἀ­κρι­βῶς αὐ­τῆς τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας· καὶ ἀν­τὶ νὰ φυ­λάτ­τει τὸ λο­γι­κὸ ποί­μνι­ο ποὺ τοῦ ἐμ­πι­στεύ­θη­κε ὁ Κύ­ρι­ος ἀ­πὸ τοὺς προ­βα­τό­σχη­μους λύ­κους ―ὅ­πως μὲ ὑ­πο­σχέ­σεις καὶ φο­βε­ροὺς ὅρ­κους ἐ­νώ­πι­ον τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τοῦ λα­οῦ Του ἀ­νέ­λα­βε νὰ πρά­ξει κα­τὰ τὴν εἰς ἐ­πί­σκο­πον χει­ρο­το­νί­α του― αὐ­τὸς πα­ρα­δί­δει αὔ­ταν­δρο τὸ πλή­ρω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας πρὸς κα­τα­κρε­ούρ­γη­ση στοὺς λύ­κους τοῦ Πα­πι­σμοῦ καὶ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ!­!!

Καὶ ὄ­χι μό­νον αὐ­τό· πα­ρα­δί­δει τὸν Ἑλ­λη­νι­κὸ Λα­ὸ πνευ­μα­τι­κὰ δέ­σμι­ο στοὺς ὀ­λε­τῆ­ρες τῶν παγ­κο­σμι­ο­κρα­τῶν τρα­πε­ζι­τῶν καὶ το­κο­γλύ­φων, στοὺς σι­ω­νι­στὲς παγ­κο­σμι­ο­κρά­τες καὶ στὰ ὄρ­γα­νά τους· τοὺς νε­ο­να­ζι­στὲς γερ­μα­νοὺς ἰμ­πε­ρι­α­λι­στές, ποὺ ἤ­δη ἐ­λέγ­χουν τὴν Εὐ­ρω­πα­ϊ­κὴ Ἕ­νω­ση καὶ κα­θο­δη­γοῦν τοὺς «θε­σμούς» της.­..

«Δεν εί­ναι δου­λει­ά ε­νός πα­πά να μπλέ­κει στα χω­ρά­φι­α των πο­λι­τι­κών», ση­μει­ώ­νει ὑ­πο­κρι­τι­κὰ ὁ ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας· ἀλ­λά.­.. μπλέ­κει! Συ­να­σπι­ζό­με­νος μά­λι­στα μὲ τοὺς δω­σι­λό­γους πο­λι­τι­κούς, δη­μο­σι­ο­γρά­φους, ὀ­λι­γάρ­χες, τοὺς σι­ω­νι­στὲς παγ­κο­σμι­ο­κρά­τες, τοὺς τρα­πε­ζί­τες καὶ το­κο­γλύ­φους!­.­.. Νά, πῶς ἀ­πο­δει­κνύ­ε­ται ἡ ἄ­με­ση σχέ­ση τῶν πο­λι­τι­κῶν καὶ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶν πραγ­μά­των: ἡ ἀ­πόρ­ρι­ψη τῆς αὐ­θεν­τι­κῆς καὶ ἀ­νό­θευ­της Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως ποὺ προσ­δι­ο­ρί­ζει τὴν ἐ­θνι­κὴ καὶ πο­λι­τι­σμι­κὴ ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­α μας, τὴ Ρω­μη­ο­σύ­νη μας, καὶ ἡ ἀ­πο­δο­χὴ τοῦ συγ­κρη­τι­στι­κοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ποὺ ἐκ­πο­ρεύ­ε­ται ἀ­πὸ τὴν Παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση/Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­α καὶ ὑ­πη­ρε­τεῖ τὴν ἐ­πι­βο­λὴ τῆς Νέ­ας Τά­ξε­ως Πραγ­μά­των στὸν κό­σμο, ὁ­δη­γεῖ μὲ μα­θη­μα­τι­κὴ ἀ­κρί­βει­α στὸν δω­σι­λο­γι­σμὸ καὶ στὴν ἐ­θε­λο­δου­λεί­α!­.­.. Ὄν­τας λοι­πὸν οἰ­κου­με­νι­στι­κὴ ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α δὲν «μπλέ­κει» στὸν ἀ­γῶ­να τοῦ Ὀρ­θο­δό­ξου Ἑλ­λη­νι­κοῦ Λα­οῦ γι­ὰ τὴν Ἐ­λευ­θε­ρί­α καὶ τὴν Δη­μο­κρα­τί­α, γι­ὰ τὴν Ἐ­θνι­κὴ Ἀ­νε­ξαρ­τη­σί­α, τὴν Αὐ­το­δι­ά­θε­ση καὶ τὴν Ἐ­δα­φι­κὴ ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς Ἑλ­λη­νί­δας Πα­τρί­δας μας, ἀλ­λὰ μπλέ­κει μὲ τοὺς ἐφ­χω­ρί­ους καὶ ξέ­νους ἐ­πι­βου­λεῖς καὶ ἐ­χθροὺς τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ καὶ τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας· στρέ­φε­ται ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Λα­οῦ, ἐν­δι­α­φε­ρο­μέ­νη ἀ­πο­κλει­στι­κὰ καὶ μό­νον γι­ὰ τὴν ἐ­ξου­σί­α της, τὴν πε­ρι­ου­σί­α της καὶ τὰ προ­νό­μι­ά της!­!! Ἡ «ἐκ­κλη­σί­α» τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας δὲν εἶ­ναι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ καὶ ὁ πι­στὸς λα­ός Του δὲν εἶ­ναι τὸ ποί­μνι­ό της!­.­.. Ἡ Δε­σπο­το­κρα­τί­α βρί­σκε­ται ἐ­κτὸς τῆς Πί­στε­ως, ὑ­πε­ρά­νω τοῦ Χρι­στοῦ καὶ ἐ­ναν­τί­ον τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Του!­!! Καί, βε­βαί­ως, ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Λα­οῦ, Ὀρ­θο­δό­ξων καὶ μή!­.­..

Δὲν εἶ­ναι κα­θό­λου τυ­χαῖ­ο ὅ­τι, ὁ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος (Ἀ.Ἱ.) ξε­κι­νά­ει τὸ κεί­με­νό του ἀ­να­φε­ρό­με­νος στὶς «πέ­τρες» καὶ στὴν ἐ­πε­ξερ­γα­σί­α τους. Θέ­λει νὰ στεί­λει συγ­κε­κρι­μέ­νο μή­νυ­μα· καὶ τὸ στέλ­νει κω­δι­κο­ποι­η­μέ­νο. Ἡ πέ­τρα/λί­θος εἶ­ναι τὸ βα­σι­κὸ μα­σω­νι­κὸ σύμ­βο­λο ποὺ εἰς τὶς μα­σω­νι­κὲς δο­ξα­σί­ες συμ­βο­λί­ζει τὸν ἄν­θρω­πο, ὁ ὁ­ποῖ­ος, ὅ­πως ὁ λί­θος στὰ χέ­ρι­α τοῦ τε­χνί­τη/τέ­κτο­να σμι­λεύ­ε­ται γι­ὰ νὰ λά­βει τὴν ἐ­πι­θυ­μη­τὴ μορ­φή, ἔτ­σι κι αὐ­τὸς μέ­σα στὰ «φι­λο­σο­φι­κά» μα­σω­νι­κὰ/τε­κτο­νι­κὰ ἐρ­γα­στή­ρι­α ―ὅ­που δι­δά­σκε­ται τὴν πί­στη καὶ ἀ­σκεῖ τὴ λα­τρεί­α πρὸς τὸν θε­ὸ τῶν μα­σώ­νων, πρὸς τὸν Μέ­γα Ἀρ­χι­τέ­κτο­να τοῦ Σύμ­παν­τος (Μ.Α.Τ.Σ. = ὁ Ἑ­ω­σφό­ρος)― τε­λει­ο­ποι­εῖ­ται ὡς ἄν­θρω­πος στὴ μα­σω­νι­κὴ κλί­μα­κα «ἀ­ξι­ῶν»­!­.­.. Καὶ εἶ­ναι «εὔ­λο­γο» νὰ στέλ­νει τὸ μα­σω­νι­κὸ μή­νυ­μά του ὁ Ἀ.Ἱ., ἐ­ὰν λά­βου­με ὑ­πό­ψιν τὸν ρό­λο τῆς μα­σω­νί­ας στὴν ἀ­νά­δει­ξη τῶν με­λῶν τῆς ἑρ­μα­φρό­δι­της «ἱ­ε­ραρ­χί­ας» στὴν «ἐκ­κλη­σί­α» τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας, ἀλ­λὰ καὶ τὸν πρω­τα­γω­νι­στι­κὸ ρό­λο της στὴν Παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση καὶ τὴ Νέ­α Τά­ξη Πραγ­μά­των.­..

Ἀ­να­φέ­ρει, λοι­πόν, ὁ Ἀ.Ἱ.:

«Σ​​τον πο­τα­μό της ι­στο­ρί­ας, σε μί­α γω­νι­ά α­κουμ­πι­σμέ­νες, βρί­σκον­ται δύ­ο με­γά­λες πέ­τρες. Ο­μορ­φα λα­ξε­μέ­νες α­πό το νε­ρό που κυ­λά α­νά τους αι­ώ­νες, σμι­λεύ­τη­καν τό­σο πο­λύ, που, μέ­χρι σή­με­ρα του­λά­χι­στον, θε­ω­ρή­σα­με πως έ­γι­ναν έ­να. Ευ­ρώ­πη και Ελ­λά­δα, δύ­ο α­να­πό­σπα­στες ό­ψεις της ί­δι­ας πέ­τρας, που μέ­χρι πρό­σφα­τα έ­μοι­α­ζε α­κα­τόρ­θω­το να σπά­σει στα δύ­ο».

Ἡ ἀ­στό­χα­στη σπου­δή του νὰ χρη­σι­μο­ποι­ή­σει αὐ­τὸν τὸν μα­σω­νι­κὸ συμ­βο­λι­σμό, τὸν ὁ­δή­γη­σε σὲ μί­αν ἀν­τί­φα­ση, ὅ­που αὐ­τα­ναι­ρεῖ­ται: οἱ πέ­τρες ὅ­σο κι ἂν σμι­λευ­θοῦν/πε­λε­κη­θοῦν οὐ­δέ­πο­τε ἑ­νώ­νον­ται ἀ­πὸ μό­νες τους σὲ ἕ­να σῶ­μα· χρει­ά­ζον­ται καὶ ἄλ­λα ὑ­λι­κὰ ποὺ θὰ τὶς συγ­κολ­λή­σουν: ἄμ­μο, φυ­τι­κοὺς καὶ ζω­ϊ­κοὺς ὀρ­γα­νι­σμοὺς κ.ἄ.· ὅ­μως πο­λὺ εὔ­κο­λα μπο­ροῦν νὰ ξε­κολ­λή­σουν σὲ μί­αν ἰ­σχυ­ρὴ πί­ε­ση, λ.χ. σει­σμό.­.. Καὶ αὐ­τὰ τὰ ὑ­λι­κὰ στὴν πε­ρί­πτω­ση τῆς ἐν λό­γῳ πα­ρο­μοι­ώ­σε­ως δὲν εἶ­ναι ἄλ­λα ἀ­πὸ τὴν εὐ­ρω­πα­ϊ­κὴ ἐ­πι­βου­λὴ καὶ ἐ­πι­βο­λὴ ἀ­πὸ τὴ μί­α με­ρι­ά, ἡ ὑ­πο­τα­γὴ καὶ ἡ ὑ­πο­τέ­λει­α τῶν Ἑλ­λή­νων ἀ­πὸ τὴν ἄλ­λη· ὅ­μως στὴν ἐ­θε­λό­δου­λη προ­σέγ­γι­ση τοῦ Ἀ.Ἱ. αὐ­τὴ ἡ σχέ­ση εἶ­ναι «δύ­ο α­να­πό­σπα­στες ό­ψεις της ί­δι­ας πέ­τρας», καὶ μὲ αὐ­τὴ τὴν ἔν­νοι­α ἔ­χει ἀ­πό­λυ­το δί­κι­ο!­.­..

Καὶ συ­νε­χί­ζει, ἀ­θε­ο­λο­γή­τως καὶ ἀ­νι­στο­ρι­κῶς, ὁ Ἀ.Ἱ.:

«Με πρω­το­γε­νή υ­λι­κά την ελ­λη­νι­κή παι­δεί­α, το ρω­μα­ϊ­κό δί­και­ο και τον χρι­στι­α­νι­σμό, η Ευ­ρώ­πη δι­α­μόρ­φω­σε την ταυ­τό­τη­τά της και α­πέ­κτη­σε τη ση­με­ρι­νή της δο­μι­κή υ­πό­στα­ση. Ε­χον­τας ως βα­σι­κή της μα­γι­ά τον χρι­στι­α­νι­σμό και προ­έ­λευ­ση τις ελ­λη­νι­κές ρί­ζες»­. 

Ὁ ἰ­σχυ­ρι­σμὸς τοῦ Ἀ.Ἱ. θὰ ἦ­ταν ἀ­λη­θι­νός, ἐ­ὰν ἀ­να­φε­ρό­ταν στὴν πρὸ-Καρ­λο­μά­γνει­α Εὐ­ρώ­πη, στὴν Εὐ­ρώ­πη τῶν Ρω­μαί­ων/Ἑλ­λή­νων καὶ τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης! Ἀλ­λὰ ἀ­να­φέ­ρε­ται στὴν με­τὰ-Καρ­λο­μά­γνει­α Εὐ­ρώ­πη τῶν Φράγ­κων καὶ τῶν ἄλ­λων γερ­μα­νι­κῶν φύ­λων, ποὺ εἰ­σέ­δυ­σαν καὶ ἐ­πι­βλή­θη­καν στὴ Δυ­τι­κὴ Ρω­μα­ϊ­κὴ Αὐ­το­κρα­το­ρί­α: ὑ­πο­δού­λω­σαν τοὺς Ρω­μαί­ους/Ἕλ­λη­νες· ἐ­πέ­βα­λαν τὴ στρα­τι­ω­τι­κὴ φε­ου­δαρ­χί­α καὶ τὸν ρατ­σι­σμὸ τῆς κα­τα­γω­γῆς/αἵ­μα­τος· ἅ­λω­σαν τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Δύ­σης ―ὅ­πως σή­με­ρα ὁ­λο­κλη­ρώ­νουν τὴν ἅ­λω­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἀ­να­το­λῆς― ἐκ­δι­ώ­κον­τας ἢ καὶ δο­λο­φο­νών­τας τὴν ὀρ­θό­δο­ξη ἱ­ε­ραρ­χί­α, ἀ­πο­κό­πτον­τας ἔτ­σι τὴν πα­πι­κὴ «ἐκ­κλη­σί­α» ἀ­πὸ τὴν ἀ­πο­στο­λι­κὴ δι­α­δο­χὴ καὶ ἐκ­πί­πτον­τας σὲ πλεῖ­στες ὅ­σες αἱ­ρέ­σεις καὶ κα­κο­δο­ξί­ες· ἀ­πέ­σπα­σαν τε­λι­κὰ καὶ πο­λι­τι­σμι­κῶς τὴν Εὐ­ρώ­πη ἀ­πὸ τὴ Ρω­μα­νί­α/Βυ­ζάν­τι­ο.

Ὁ Ἀ.Ἱ., ὡ­στό­σο, ἀ­να­φέ­ρε­ται στὴ ση­με­ρι­νὴ πο­λι­τι­σμι­κῶς ―καὶ ὄ­χι μό­νον― πα­ρα­παί­ου­σα καὶ ἀν­τι­φα­τι­κὴ Εὐ­ρώ­πη-Φραγ­κί­α, ποὺ βρί­σκε­ται πλέ­ον ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὰ στὰ χέ­ρι­α τῶν σι­ω­νι­στῶν τρα­πε­ζι­τῶν καὶ το­κο­γλύ­φων, καὶ ἡ ὁ­ποί­α οὐ­δε­μί­α σχέ­ση ἔ­χει μὲ τὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τα καὶ τὴν παγ­κο­σμι­ό­τη­τα τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ, μὲ τὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τα καὶ τὴν οἰ­κου­με­νι­κό­τη­τα τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, δη­λα­δὴ τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης. Ὄν­τας ἡ Εὐ­ρώ­πη-Φραγ­κί­α, κα­τα­βυ­θι­σμέ­νη στὶς αἱ­ρέ­σεις, στὶς ἰ­δε­ο­λο­γί­ες καὶ στὶς βι­ο­θε­ω­ρί­ες τοῦ και­σα­ρο­Πα­πι­σμοῦ (ἐ­ξου­σι­ο­λα­γνεί­α), τοῦ Προ­τε­σταν­τι­σμοῦ (ἠ­θι­κο­λα­γνεί­α), τοῦ Σα­τα­νι­σμοῦ (ἡ­δο­νο­λα­γνεί­α), τῆς Ἀ­θε­ΐ­ας (ὀρ­θο­λο­γι­κο­λα­γνεί­α), τοῦ Σι­ω­νι­σμοῦ (παγ­κο­σμι­ο­λα­γνεί­α) καὶ τῆς Μα­σω­νί­ας (κυ­βερ­νο­λα­γνεί­α), συ­νέ­θε­σε τὸν «εὐ­ρω­πα­ϊ­κὸ πο­λι­τι­σμό» τοῦ ἀ­το­μι­στῆ, τοῦ ἀ­λα­ζο­νι­κοῦ καὶ οἰ­η­μα­τι­κοῦ, τοῦ αὐ­το­θε­ο­ποι­η­μέ­νου ἀν­θρώ­που, ὁ ὁ­ποῖ­ος δη­μι­ουρ­γεῖ καὶ ἀ­πο­δέ­χε­ται καὶ ἀ­νέ­χε­ται ὁ­λο­κλη­ρω­τι­σμοὺς (φα­σι­σμό, να­ζι­σμό, κομ­μου­νι­σμό), ἀρ­μα­γε­δῶ­νες καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα. Αὐ­τὸ ἀ­κρι­βῶς ποὺ ἐ­πι­βάλ­λει σή­με­ρα ἡ φράγ­κι­κη, ἡ γερ­μα­νο­κρα­τού­με­νη Εὐ­ρώ­πη στὴν Ἑλ­λη­νί­δα καὶ Ὀρ­θό­δο­ξη Πα­τρί­δα μας, αὐ­τὸ ποὺ ―ἐ­ὰν ἐ­πι­τύ­χει τὸ «ἑλ­λη­νι­κὸ πεί­ρα­μά» της― θὰ ἐ­πι­βάλ­λει καὶ στὴν ὑ­πό­λοι­πη Εὐ­ρώ­πη, ἰ­δι­αι­τέ­ρως στὸν εὐ­ρω­πα­ϊ­κὸ Νό­το, ποὺ ὑ­πῆρ­ξε ὁ χῶ­ρος τῆς Ρω­μα­νί­ας καὶ τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης στὴ Δύ­ση!­.­..

Ἡ με­τὰ-Καρ­λο­μά­γνει­α Εὐ­ρώ­πη μή­τε τὸν Ἑλ­λη­νι­σμὸ μη­δὲ τὸν Χρι­στι­α­νι­σμὸ προ­σέ­λα­βε στὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τά τους. Οἱ πο­λι­τι­σμι­κὲς προσ­λαμ­βά­νου­σές της δὲν ἦ­σαν ἱ­κα­νὲς νὰ ἀ­φο­μοι­ώ­σουν τὸ πο­λι­τι­σμι­κὸ εἰ­δι­κὸ βά­ρος τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ καὶ τοῦ Χρι­στι­α­νι­σμοῦ. Συ­νέ­βη πε­ρί­που αὐ­τὸ ποὺ πε­ρι­γρά­φουν οἱ ἐ­ξε­ρευ­νη­τὲς ἀ­πὸ τὴν ἐ­πα­φή τους μὲ τοὺς ἰ­θα­γε­νεῖς τῶν πε­ρι­ο­χῶν ποὺ ἀ­νε­κά­λυ­πταν: δὲν μπο­ροῦ­σαν οἱ ἰ­θα­γε­νεῖς νὰ κα­τα­λά­βουν τὴ ση­μα­σί­α καὶ νὰ ἀ­πο­δε­χθοῦν τὴ χρή­ση ἐ­πι­τευγ­μά­των ἑ­νὸς προ­ηγ­μέ­νου πο­λι­τι­σμοῦ, καὶ βε­βαί­ως αὐ­τὸ ἐ­κμε­ταλ­λεύ­θη­καν οἱ ἀ­ποι­κι­ο­κρά­τες μὲ τὴν συ­νε­πι­κου­ρί­α, βε­βαί­ως, τῶν πα­πι­κῶν ἱ­ε­ρα­πο­στό­λων καὶ τῶν προ­τε­σταν­τῶν μι­σι­ο­να­ρί­ων.­..

Οἱ Φράγ­κοι καὶ τὰ ἄλ­λα γερ­μα­νι­κὰ φύ­λα κα­τέ­στρε­ψαν ὅ­,τι δὲν μπο­ροῦ­σαν νὰ ἐν­σω­μα­τώ­σουν στὴν ἀν­τί­λη­ψή τους καὶ στὸ ἐ­πί­πε­δο τῆς πρω­τό­γο­νης κοι­νω­νι­κῆς τους ὀρ­γα­νώ­σε­ως ἀ­πὸ τὸν ἤ­δη τρι­σχι­λι­ό­χρο­νο προ­ηγ­μέ­νο πο­λι­τι­σμὸ τῆς Ρω­μα­νί­ας καὶ τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης· ἐ­νῶ ὅ­σα ἐν­σω­μά­τω­σαν τὰ προ­σάρ­μο­σαν/προ­σο­μοί­ω­σαν στὰ μέ­τρα τους, ἀλ­λοι­ώ­νον­τάς τα καὶ δι­α­στρέ­φον­τάς τα στὴν οὐ­σί­α τους.

Ποι­ά, λοι­πόν, εἶ­ναι «η κοι­νή βά­ση που ε­νώ­νει την ευ­ρω­πα­ϊ­κή οι­κο­γέ­νει­α», ἡ ὁ­ποί­α «εί­ναι στέ­ρε­η και δεν α­πο­σα­θρώ­νε­ται», ὅ­πως ἀ­νι­στό­ρη­τα καὶ ἐ­πι­βού­λως ὁ Ἀ­θη­νῶν Ἱ­ε­ρώ­νυ­μος δι­α­τεί­νε­ται;

Λαυ­ρεν­τι­ος Ντετ­ζι­ορ­τζι­ο

(Συνεχίζεται, ἐν καιρῷ...)

---

[1] Βλ. (α) Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου, “Έλληνες και Ευρωπαίοι να κάνουμε πράξη την ενότητα” (ἐφημ. «Καθημερινή», 21 Ίουνίου 2015)· καὶ (β) Ιερώνυμος, “Δεν πρέπει να επιτρέψουμε το δηλητήριο του διχασμού να στάξει στις ψυχές μας» (ἐφημ. «Τὰ Νέα», 1 Ἰουλίου 2015).