Γρηγόριος ο Θεολόγος: "...αποστρεφώμεθα τούς ετέρως φρονούντας, μη της νόσου μεταλάβωμεν"!

Μητρόπολη Χίου:

Πουθένα ενότητα. Ούτε στην εκκλησία. Ακόμη και στην Εκκλησία της Ελλάδος έχουμε τους παλαιοημερολογίτες.

Πληθώρα μηνυμάτων περιλαμβάνει το σημερινό κυριακάτικο κήρυγμα της Μητρόπολης Χίου. Μιλάει για τον πόλεμο και την ειρήνη, αλλά και την απούσα ενότητα της Εκκλησίας...

Γράφει:

Δυ­στυ­χως, η ε­νο­τη­τα αυ­τη δεν κρα­τη­σε. Ε­να με­γα­λο με­ρος της χρι­στι­α­νο­συ­νης α­πο­μα­κρυν­θη­κε και α­πε­τε­λε­σε τον πα­πι­σμο. Κι ο πα­πι­σμος δι­α­σπα­σθη­κε και δη­μι­ουρ­γη­θη­κε ο προ­τε­σταν­τι­σμος, που ει­ναι χω­ρι­σμε­νος σε 2.000 ο­μο­λο­γι­ες και δογ­μα­τα.

Αλ­λα και στην Εκ­κλη­σι­α της Ελ­λα­δος δεν ε­χου­με ε­νο­τη­τα. Ε­να με­ρος των Χρι­στια­νων, με α­φορ­μη το η­με­ρο­λο­γιο, ε­φυ­γε και ε­κα­νε δι­κη του πα­ρα­τα­ξη, αυ­τη των πα­λαι­ο­η­με­ρο­λο­γι­των. Αλ­λα κι αυ­τοί δεν ε­μει­ναν ε­νω­με­νοι. Δι­α­σπα­σθη­καν σε δι­α­φο­ρα κομ­μα­τια.

Πηγή: agioritikovima

Σχόλιο «Π.Π.»:

Σεβασμιώτατε, ἀπὸ τὸ κήρυγμά σας ἀπουσιάζει τὸ κυριότερο· ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ διὰ ταῦτα. Ἀναφέρεσθε στὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου καὶ στὸ χωρίο «Πα­τε­ρα, δω­σε ο­λοι ο­σοι πι­στεύ­ουν σ’ ε­με­να να ει­ναι ε­νω­με­νοι», ἀλλὰ σᾶς διαφεύγει ὅτι τὸ «ἵνα πάντες ἓν ὦσι» προϋποθέτει καὶ στηρίζεται στὸ «ἐν ἀληθείᾳ»:

«ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι».

Δεῖτε πόσο ὡραῖα μᾶς τὸ διδάσκει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁμιλῶν κι αὐτὸς γιὰ τὴν Ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου:

                             (Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Εἰρηνικὸς Α΄, ἐπὶ τῇ ἑνώσει τῶν μοναζόντων, μετὰ σιωπήν, ἐπὶ παρουσίᾳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ», κεφ. κβ΄).

Ἡ ἑνότητα, Σεβασμιώτατε, ἐπιτυγχάνεται ὅταν ἀγωνιζόμαστε ὅλοι μὲ βάση στερεὰ τὴν Εὐαγγελικὴ πίστη, τὴν ἀλήθεια, στηριζόμενοι καὶ φυλάσσοντες τὴν Παράδοση ποὺ λάβαμε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καί, βέβαια, μὴ φοβούμενοι (ὅπως μᾶς θυμίζει ὁ Ἅγιος) ὅσους δύνανται νὰ μᾶς βλάψουν στὰ ὑλικὰ πράγματα, ἀφαιρώντας μας εἴτε τὴν περιουσία, εἴτε τοὺς δεσποτικοὺς θρόνους, εἴτε βλάπτοντας τὸ ἴδιο μας τὸ σῶμα. Καὶ ἐπὶ πλέον (γράφει ὁ Θεολόγος πατήρ), τότε παραμένουμε ἐν τῇ πίστει, καὶ τῇ ἀληθείᾳ, καὶ ἀσφαλῶς ἐν τῇ ἑνότητι, ὅταν ἀποστρεφόμαστε τοὺς «ἑτέρως φρονοῦντας ὡς λύμην τῆς ἀληθείας»!

Τί ἀπ’ ὅλα αὐτὰ ὑπάρχουν στὴν Ἱεραρχία στὴν ὁποία ἀνήκετε καὶ στὸ Οἰκουμενικὸ πατριαρχεῖο τοῦ Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Ζηζιούλα; Πῶς "ἀποτελεῖτε ἕνα σῶμα"; Εἶστε σῶμα ἀληθευόντων ἢ συνονθύλευμα ἑτεροδιδασκαλούντων;

Λέτε: «Πουθένα ενότητα. Ούτε στην εκκλησία. Ακόμη και στην Εκκλησία της Ελλάδος έχουμε τους παλαιοημερολογίτες». Σᾶς βολεύει νὰ μιλᾶτε γιὰ τοὺς Παλαιοημερολογῖτες καὶ τὰ σχίσματά τους, ὑπονοώντας ἀσφαλῶς ὅτι ΜΟΝΟ στὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπάρχει ἡ ἑνότητα καὶ ἡ ἀλήθεια.

Καθρεπτίσατε, λοιπόν, τὸ κήρυγμά σας καὶ τὴν συμπεριφορά σας, καὶ τὴν «ἑνότητα» τῆς Συνόδου στὴν ὁποία ἀνήκετε, Σεβασμιώτατε, στὸν λόγο τοῦ Ἁγίου:

Γιὰ ποιά ἑνότητα Πίστεως μιλᾶτε, ὅταν ὑποδέχεσθε «ἀγαλλομένῳ ποδὶ» τὸν ἡγέτη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ. Βαρθολομαῖο, ποὺ ἀποδέχεται ὡς Ἐκκλησία τοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες, οἱ ὁποῖοι (ὅπως παραδέχεσθε) ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ δημιούργησαν αἱρέσεις καὶ 2000 ὁμολογίες;

Γιὰ ποιά ἑνότητα μιλᾶτε, ὅταν ἀποδέχεσθε ἀδιαμαρτύρητα καὶ κοινωνεῖτε, καὶ συλλειτουργεῖτε μὲ Ἐπισκόπους ποὺ τιμοῦν ὡς Ἐκκλησία τὸν Παπισμό, ὅπως ὁ Σύρου Δωρόθεος; Ποὺ ἀρνοῦνται ὅτι εἶναι αἱρετικοὶ οἱ Παπικοί, ὡς ὁ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος; Ποὺ κακοδοξοῦν καὶ διδάσκουν ἀμετανοήτως περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας» ὡς ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος;

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι, μᾶς δείχνουν τὸ δρόμο: 

Ὄχι ἐναγκαλισμὸ τῶν ἑτέρως φρονούντων καὶ διδασκόντων, ὄχι χειροφίλημα τοῦ ἐμμένοντος εἰς τὴν αἵρεση καὶ προωθοῦντος τὴν Πανθρησκεία Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἀλλὰ ἀποστροφὴ καὶ χωρισμός! Θὰ τοὺς ἀκολουθήσετε;

______________________________________________________________________

Μητρόπολη Χίου:

Πουθένα ενότητα. Ούτε στην εκκλησία. Ακόμη και στην Εκκλησία της Ελλάδος έχουμε τους παλαιοημερολογίτες.

agioritikovima (ἐδῶ) 

Πληθώρα μηνυμάτων περιλαμβάνει το σημερινό κυριακάτικο κήρυγμα της Μητρόπολης Χίου. Μιλάει για τον πόλεμο κα ιτην ειρήνη, αλλά και την απούσα ενότητα της Εκκλησίας...

Αναλυτικά αναφέρει:

Κυ­ρια­κη κε΄ Ε­πι­στο­λων

22 Νο­εμ­βρι­ου 2015

(Ε­φεσ. δ΄ 1-7)

«Σπου­δα­ζον­τες τη­ρεί­ν τη­ν ε­νο­τη­τα του πνεύ­μα­τος εν τω συν­δε­σμω της ει­ρη­νης».

Να ε­πι­με­λεί­σθε και να α­γω­νι­ζε­σθε να δι­α­τη­ρεί­τε την ε­νο­τη­τα, με την ο­ποί­α το Α­γιο Πνεύ­μα σας ε­χει συν­δε­σει, ε­χον­τας ως συν­δε­σμο την ει­ρη­νη, η ο­ποί­α θα βα­σι­λεύ­ει μα­τα­ξυ σας και θα σας ε­νω­νει σε ε­να πνευ­μα­τι­κο σω­μα. Να ε­χου­με ε­νο­τη­τα, α­δελ­φοί μου, μας συμ­βου­λεύ­ει ο Α­πο­στο­λος Παύ­λος, να ζού­με μο­νοι­α­σμε­νοι σαν μι­α οι­κο­γε­νεια που ε­χει ε­να Πα­τε­ρα, το Θε­ο.

Πο­σο μα­κριά ει­ναι δυ­στυ­χως ο κο­σμος α­π’ αυ­τη την ε­νο­τη­τα! Στον προ­η­γού­με­νο αι­ω­να ε­γι­ναν δυ­ο παγ­κο­σμιοι πο­λε­μοι. Τα ε­θνη δι­αι­ρε­θη­καν σε δυ­ο με­γα­λες πα­ρα­τα­ξεις. Ε­κα­τομ­μυ­ρια νε­κροί και τραυ­μα­τι­ες, ε­κα­τομ­μυ­ρια χη­ρες και ορ­φα­να, α­στε­γοι και πει­να­σμε­νοι. Πο­λεις κα­τα­στρα­φη­καν. Το­σο αι­μα και δα­κρυ­α, πο­νος και θλι­ψη! Ε­βα­λαν μυα­λο οι αν­θρω­ποι με­τα α­π’ ο­λη αυ­τη την κα­τα­στρο­φη; Ι­δρυ­θη­κε ε­νας παγ­κο­σμιος ορ­γα­νι­σμος, ο Ορ­γα­νι­σμος Η­νω­με­νων Ε­θνων, με σκο­πο τα ε­θνη να λυ­νουν τις δι­α­φο­ρες τους ει­ρη­νι­κα, με δι­α­λο­γο, με συ­ζη­τη­ση, με δι­και­η κρι­ση ο­λων των ε­θνων. Δυ­στυ­χως ο Ο.Η.Ε. δεν κα­τα­φε­ρε να στα­μα­τη­σει τους πο­λε­μους. Α­πο τις 26 Ι­ου­νι­ου 1945 που ι­δρυ­θη­κε στο Σαν Φραν­τζι­σκο της Α­με­ρι­κης και αρ­χι­σε να λει­τουρ­γεί α­πο τις 24 Ο­κτω­βρι­ου 1945, πο­σες φω­τι­ες πο­λε­μου α­να­ψαν σε ο­λο τον κο­σμο με κιν­δυ­νο, σε πολ­λες πε­ρι­πτω­σεις, ε­ναν τρι­το παγ­κο­σμιο πο­λε­μο! Στην πρω­τη πα­ρα­γρα­φο του προ­οι­μι­ου του Κα­τα­στα­τι­κού Χαρ­τη του Ορ­γα­νι­σμού α­να­φε­ρε­ται: «Να σω­σου­με τις ε­περ­χο­με­νες γε­νι­ες α­πο τη μα­στι­γα του πο­λε­μου, που στο δι­α­στη­μα μιάς γε­νιάς ε­πι­σω­ρευ­σε α­φα­τη θλι­ψη στην αν­θρω­πο­τη­τα».

Δυ­στυ­χως ο Ο.Η.Ε. που υ­πο­σχε­θη­κε να κα­ταρ­γη­σει τον πο­λε­μο και να φε­ρει ει­ρη­νη στον κο­σμο, δεν ε­χει στα­θε­ρα θε­με­λια. Καί ση­με­ρα υ­παρ­χουν κρα­τη που οι πο­λι­τες ε­χουν με­τα­ξυ τους μι­σος και παίρ­νουν τα ο­πλα, σκο­τω­νουν και σκο­τω­νον­ται και δη­μι­ουρ­γούν δυ­στυ­χι­α, πο­νο, προ­σφυ­για, δα­κρυ­α, πολ­λα δει­να. Ε­τσι η­ταν και η Κοι­νω­νι­α των Ε­θνων, που ι­δρυ­θη­κε με­τα τον Πρω­το Παγ­κο­σμιο Πο­λε­μο και δι­α­λυ­θη­κε τις πα­ρα­μο­νες του Δευ­τε­ρου Παγ­κο­σμι­ου Πο­λε­μου. Α­πε­τυ­χε το σκο­πο της. Ε­πε­κρα­τη­σε το δι­και­ο του ι­σχυ­ρο­τε­ρου. Το ι­διο συμ­βαί­νει και ση­με­ρα. Τα μι­κρα κρα­τη υ­πο­φε­ρουν και α­δι­κούν­ται, τα με­γα­λα και ι­σχυ­ρα κρα­τη κα­νουν ο,τι θε­λουν.

Αλ­λα ε­νο­τη­τα δεν υ­παρ­χει ου­τε και με­σα στο ι­διο κρα­τος. Οι αν­θρω­ποι που ζούν με­σα σ’ ε­να κρα­τος, μι­λούν την ι­δια γλωσ­σα, ε­χουν την ι­δια πι­στη, τα ι­δια ή­θη και ε­θι­μα, το ι­διο νο­μι­σμα, δυ­στυ­χως αλ­λη­λο­μι­σούν­ται. Το σα­ρα­κι της δι­χο­νοι­ας που το­ση θλι­ψη ε­χει φε­ρει και στην πα­τρι­δα μας με το­σους εμ­φυ­λι­ους πο­λε­μους, κα­τα­στρε­φει συ­νε­χως τις κοι­νω­νι­ες.

Αλ­λα μη­πως υ­παρ­χει αυ­τη η ε­νο­τη­τα με­σα στην οι­κο­γε­νεια; Τα γε­γο­νο­τα α­πο­δει­κνυ­ουν ο­τι οι­κο­γε­νει­ες που ζούν ει­ρη­νι­κα, αρ­μο­νι­κα, χω­ρις δι­αι­ρε­σεις, ει­ναι σπα­νι­ες. Ο,τι θε­λει κα­νει ο κα­θε­νας, ο πα­τε­ρας, η μη­τε­ρα, τα παι­διά, χω­ρις να συ­ζη­τούν πρω­τα το κα­θε­τι.

Στα ε­θνη, στα κρα­τη, στην οι­κο­γε­νεια δεν υ­παρ­χει ε­νο­τη­τα. Μη­πως υ­παρ­χει στην Εκ­κλη­σι­α; Θα ε­πρε­πε οι Χρι­στια­νοί, κλη­ρος και λα­ος που πι­στεύ­ουν στο Θε­αν­θρω­πο Λυ­τρω­τη μας να ει­μα­στε ε­νω­με­νοι και τι­πο­τα να μη μας δια­σπα. «Πα­τε­ρα, δω­σε ο­λοι ο­σοι πι­στεύ­ουν σ’ ε­με­να να ει­ναι ε­νω­με­νοι» ζη­τη­σε ο Χρι­στος μας α­πο το Θε­ο Πα­τε­ρα τη νυ­χτα του Μυ­στι­κού Δεί­πνου. Στα πρω­τα χρο­νια η Εκ­κλη­σι­α η­ταν ε­νω­με­νη. Οι χρι­στια­νοί λει­τουρ­γού­σαν σαν να ει­χαν μι­α καρ­διά κι ε­να σω­μα. Κι οι ει­δω­λο­λα­τρες βλε­πον­τας αυ­τη την α­γα­πη, την ε­νο­τη­τα, την ει­ρη­νη με­τα­ξυ των Χρι­στια­νων, πι­στευ­αν στο Χρι­στο.

Δυ­στυ­χως, η ε­νο­τη­τα αυ­τη δεν κρα­τη­σε. Ε­να με­γα­λο με­ρος της χρι­στι­α­νο­συ­νης α­πο­μα­κρυν­θη­κε και α­πε­τε­λε­σε τον πα­πι­σμο. Κι ο πα­πι­σμος δι­α­σπα­σθη­κε και δη­μι­ουρ­γη­θη­κε ο προ­τε­σταν­τι­σμος, που ει­ναι χω­ρι­σμε­νος σε 2.000 ο­μο­λο­γι­ες και δογ­μα­τα.

Αλ­λα και στην Εκ­κλη­σι­α της Ελ­λα­δος δεν ε­χου­με ε­νο­τη­τα. Ε­να με­ρος των Χρι­στια­νων, με α­φορ­μη το η­με­ρο­λο­γιο, ε­φυ­γε και ε­κα­νε δι­κη του πα­ρα­τα­ξη, αυ­τη των πα­λαι­ο­η­με­ρο­λο­γι­των. Αλ­λα κι αυ­τοί δεν ε­μει­ναν ε­νω­με­νοι. Δι­α­σπα­σθη­καν σε δι­α­φο­ρα κομ­μα­τια.

Βλε­πον­τας πο­σο δυ­σκο­λο πραγ­μα ει­ναι η ε­νο­τη­τα των αν­θρω­πων, ο Α­πο­στο­λος Παύ­λος συ­νι­στα στους Χρι­στια­νούς να μεί­νουν ε­νω­με­νοι. Να για­τι η Εκ­κλη­σι­α μας σε κα­θε Θεί­α Λει­τουρ­γι­α πα­ρα­κα­λεί το Θε­ο να δι­α­λυ­ει κα­θε φι­λο­νι­κι­α και δι­χο­νοι­α με­τα­ξυ των πι­στων και οι Χρι­στια­νοί να δι­νουν το πα­ρα­δειγ­μα της ε­νο­τη­τας.

Ο σα­τα­νας, α­δελ­φοί μου, δια­ιρεί τον κο­σμο, ο Χρι­στος τον ε­νω­νει. Ας πα­ρα­κα­λού­με τον Κυ­ριό μας να δι­νει ε­νο­τη­τα και ο­μο­νοι­α στα σπι­τια μας, στις πο­λεις και στην πα­τρι­δα μας, στα γει­το­νι­κα κρα­τη και σ’ ο­λο τον κο­σμο. Α­μην.