Η "μνηστεία" και οι ..."γάμοι"! Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ!

Πηγή: "Τελεβάντος"

Γιὰ νὰ δοῦμε ποιά θὰ εἶναι ἡ στρατηγικὴ

τῶν ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ μετὰ τὸν

καταγγελλόμενο ἀπὸ τώρα ..."γάμο"!

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Του Πρωτοπρ. Πέτρου Χιρς

=====

Ένα σύντομο σχόλιο για το «κοινόν ποτήριον» και τα βήματα προς την ενότητα της Ορθοδοξίας με την ετεροδοξία.

Στην καλή ανησυχία, που καλλιεργείται από ορισμένους Ορθοδόξους, σχετικά με την «παναίρεση» του οικουμενισμού (την εκκλησιολογική-θεολογική άρνηση της υπάρξεως μίας Εκκλησίας, η οποία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία), ακούει κανείς συχνά μια κοφτή απάντηση: ότι «αυτό δεν θα συμβεί ποτέ», «δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να έλθουμε εμείς σε κοινωνία με τη Ρώμη», κ.ο.κ. Αυτός ο καθησυχαστικός τρόπος αποσκοπεί να μας βάλει σε εφησυχασμό και να επικεντρώσει τις αγωνίες μας μόνον στο ζήτημα του «κοινού ποτηρίου». (σ.σ.: Αὐτό, π. Πέτρο, δὲν κάνει τὸ πρωτοπαλίκαρό σας (τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν), ὁ μητροπ. Πειραιῶς Σεραφείμ; Ξεχνᾶτε τὶς πολλὲς  δηλώσεις του, ὅτι κόκκινο σημεῖο γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές -δηλ. διακοπὴ κοινωνίας- εἶναι τὸ «κοινὸ ποτήριο»;).

Μολαταύτα, ούτε τώρα ούτε κατά τα προηγούμενα, 30 και παραπάνω, χρόνια ήταν αυτό το διακύβευμα· στην πραγματικότητα άλλο είναι το τρέχον επίμαχο ζήτημα. Ακόμη κι αν δεν έλθουμε ποτέ σε κοινωνία με οποιονδήποτε ετερόδοξο, η πιθανότητα να υιοθετηθεί μια αιρετική εκκλησιολογία είναι υπαρκτή.

Ιδού, ένας τρόπος να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει και πώς ο εχθρός μας προετοιμάζει για να αποδεχθούμε μια αιρετική εκκλησιολογία και συνακόλουθα μια ψευδοένωση. Έτσι εξηγώ την κατάσταση σε ορισμένους από τους ενορίτες μου:

Αυτή τη στιγμή η οικουμενιστική νοοτροπία θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι είμαστε μνηστευμένοι με τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό. Έτσι, τους ακούτε συχνά να λένε ότι έχουμε την ίδια πίστη αλλά, δυστυχώς, δεν μπορούμε να μεταλαμβάνουμε μαζί.

Το επόμενο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε, εν συνόδω, ότι είμαστε «εκκλησία» αμφότεροι, παρότι η μία πλευρά είναι περισσότερο από την άλλη (εξαρτάται από την οπτική γωνία). Αυτό ισοδυναμεί με γάμο, δηλ. με αναγνώριση των μυστηρίων και του εκκλησιαστικού χαρακτήρα (ecclesiality). Αυτό λοιπόν επιτυγχάνει ουσιαστικά,  παρότι διστακτικά και με διγλωσσία, το κείμενο «σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον χριστιανικό κόσμο». Από τη στιγμή που τελεστεί ο γάμος, είναι ζήτημα χρόνου μέχρι το ζευγάρι των νεονύμφων να αποσυρθεί στα ενδότερα και να ολοκληρώσει τη σχέση του.

Αυτό είναι το κοινόν ποτήριον. Είτε αυτό έλθει λίγο αργότερα ή πιο σύντομα ή και καθόλου, δεν έχει μεγάλη σημασία, διότι ο γάμος είναι το κλειδί που δίνει τέλος στον χωρισμό. Μην προσηλώνεστε στο ζήτημα της ολοκλήρωσης….

Η αναγνώριση των μυστηρίων και του «εκκλησιαστικού χαρακτήρα» είναι το παν εδώ.

ΠΗΓΗ: Ακτίνες

Σχόλιο: Δηλαδή, τώρα δὲν ἔχουν ἀναγνωρίσει οἱ Οἰκουμενιστὲς τὰ μυστήρια τῶν Παπικῶν καὶ τῶν Προτεσταντῶν; Δὲν τοὺς ἀποκαλοῦν "ἐκκλησίες"; Δὲν δέχονται τὸ "βάπτισμά" τους; Καὶ μάλιστα Συνοδικὰ στὸ Μπάλαμαντ, στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε…! Μὲ ποιά Συνοδικὴ πράξη τὰ ἀναιρέσαμε αὐτὲς τὶς «Πράξεις»;

Οἱ ἅγιοι περίμεναν μιὰ αἵρεση νὰ ἐπισημοποιηθεῖ διὰ Συνόδου γιὰ νὰ διακόψουν τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν; Δὲν ἔφτανε ὅτι κηρυσσόταν δημόσια;

Στὴν περίπτωση τοῦ Νεστορίου, π.χ., περίμεναν οἱ πιστοί νὰ ἐπικυρώσει μὲ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ κακόδοξο "Χριστοτόκος" (ποὺ κήρυττε γιὰ τὴν Παναγία) καὶ μετὰ νὰ ἀποτειχιστοῦν;

Ἀλλὰ γιὰ νὰ δοῦμε τί θὰ “ξεφουρνήσει” γιὰ δικαιολογία τὸ Ναπολεόντιο στρατηγικὸ μυαλὸ τοῦ Τελεβάντου, μετὰ τὴν Πανορθόδοξο; Φαντάζομαι ὅτι σφόδρα θὰ ἐπιθυμοῦσε (αὐτὸς κι οἱ στρατηγοί του) νὰ ματαιωθεῖ ἡ Πανορθόδοξος γιὰ νὰ μὴν ἐκτεθοῦν μετά!

Σημάτης Π.,