Για εκείνους που συντάσσονται μ' αυτούς που "πέταξαν στα σκουπίδια όλη την αγιοπατερική διδασκαλία 2000 χρόνων"!

Απάντηση στον κ. Ηρακλή Φίλιο,

σχετικά με την

διακοπή της Εκκλησιαστικής κοινωνίας

του Ιερομονάχου π. Παϊσίου Παπαδόπουλου

έναντι του Μητρ.Φλωρίνης κ.Θεόκλητου.

Του Ιωάννου Ρίζου

kapsala@yahoo.com

Πτολεμαϊδα 16/9/2016

  
             Αγαπητέ κύριε Φίλιο
.

Από την αρχή  της επιστολής σας δηλώσατε ότι σκοπός της έκθεσης των σκέψεων σας δεν είναι να προβείτε σε θεολογική ανάλυση επί του θέματος. Όμως αφού εκφράσατε την αγάπη σας στον κ. Θεόκλητο θέσατε  θεολογικού περιεχομένου θέματα στα οποία επιβάλλεται να δοθούν κάποιες απαντήσεις.

Γράφετε: “Στο σημείο αυτό τίθενται όμως κάποια ερωτήματα. Ποιος είναι αιρετικός και ποιος δεν είναι; Ποιος αποφαίνεται για κάτι τέτοιο; Με βάση ποια κριτήρια χαρακτηρίζεται κάποιος ως αιρετικός; Και ποιος είναι υπεύθυνος για τον αφορισμό ή την καθαίρεση του; Προ ημερών επικοινώνησα με ένα πανεπιστημιακό καθηγητή για να του απευθύνω ένα ερώτημα. Τον ρώτησα λοιπόν «ποιος είναι υπεύθυνος να κρίνει κάποιον ως αιρετικό και να τον καθαιρέσει;» και η απάντηση του ήταν σαφής: «Η Σύνοδος».” Και αλλού λέτε : «Η Εκκλησία αποφασίζει εν συνόλω κι αυτό μεταφράζεται στην ιστορία της «συνοδικά».”

Συμφωνούμε απόλυτα κ.Φίλιο. Όμως ο κ. Θεόκλητος δημοσίως και στεντορία φωνή διαφωνεί μαζί σας και μαζί μας! Και να οι απόδειξεις:

Στην σύνοδο του Κολυμβαρίου αναγνωρίστηκαν οι μέχρι τώρα ονομαζόμενες αιρέσεις (Παπισμός, Προτεσταντισμός, Μονοφυσιτισμός κλπ) ως «εκκλησίες». Δηλαδή της αποδόθηκε αγιοπνευματικό περιεχόμενο, Διαδοχή, Χάρις, και έγκυρα Μυστήρια. Αυτό  που της είχε αποδοθεί  στις προηγούμενες δεκαετίες  μέσω θεολογικών αντιπροσωπειών -στα διάφορα fora (Porto Alegre, Balamand, Chambesy κλπ)- τώρα για πρώτη φορά της αποδόθηκε και συνοδικά.
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος λοιπόν με όλους τους υπογράψαντες (άλλα και μη υπογράψαντες άλλα συμπορευόμενους, συμφωνούντες και χειροκροτητές επισκόπους) αναίρεσαν, περιφρόνησαν και πέταξαν στα σκουπίδια όλη την Συνοδική και αγιοπατερική διδασκαλία 2000 χρόνων που καταδίκαζε τους αιρετικούς.

Η σύνοδος του Κολυμβαρίου αποφάσισε τα αντίθετα από τα αποφασισθέντα δεκάδων Αγίων Συνόδων:

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Ο Παπισμὸς καταδικάστηκε ως αίρεση στη Σύνοδο του 1009, του 1054, του 1089 στὴν Κωνσταντινούπολη, του 1170-1178, του 1273 στὴν Κωνσταντινουπόλη,  του 1324 στὸ Νυμφαίο, η Θ΄Οἰκουμενικὴ του 1341-1351 στὴν Κωνσταντινούπολη, του 1441 στὴ Ρωσία, του 1443, του 1672 στὰ Ιεροσόλυμα, του 1484, του 1642, του 1672, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895 στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τέλος του Πανορθόδοξου Συνέδριου στὴ Μόσχα τὸ 1948. Μετὰ ἀπὸ τόσες Συνοδικὲς  ἀποφάσεις οἱ Οἰκουμενιστὲς τολμάνε καὶ βαπτίζουν τὸν Παπισμὸ «ἀδελφὴ ἐκκλησία».

Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους;  Ο π. Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ. Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Παπικούς;

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ

Οι Προτεστάντες είναι διαστρεβλωτὲς της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, υβριστὲς της Θεοτόκου, περιφρονητὲς των Αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας καὶ ώς εικονομάχοι, βρίσκονται υπὸ τὸν αναθεματισμὸ  της 7^ης Οικουμενικής Συνόδου. Οι πρόγονοι των σημερινών Προτεσταντών είναι οι διώκτες του Αγίου Γερμανού Πατριάρχου ΚΠόλεως, οἱ φονευτὲς του Οσίου Ανδρέα του εν Κρίσει, της Αγίας Θεοδοσίας του Οσιομάρτυρα Στεφάνου του Νέου, του Οσίου Θεοστήρικτου, της Οσίας Ανθούσας καὶ αμέτρητων άλλων Ομολογητών. Οι πρόγονοι των σημερινών Προτεσταντών είναι αυτοὶ που έβγαζαν τα μάτια, έκοβαν τις μύτες, έσπαγαν τὰ κεφάλια με τε ξύλα των εικόνων, έβαζαν σὲ τσουβάλια μὲ πέτρες καὶ πετούσαν στὴ θάλασσα τοὺς Αγίους της Εκκλησίας μας. 

Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους;  Ο π. Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ. Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Προτεστάντες;

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ

Είναι αναθεματισμένοι από την Δ΄ και Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο και δολοφόνοι χιλιάδων αγίων τους οποίους εορτάζουν υποκριτικώς οι Οικουμενιστές, αφού από την μια μεριά εορτάζουν την μνήμη των Ομολογητών μαρτύρων και από την άλλη τιμούν και θεωρούν «εκκλησία» και τους δολοφόνους των Ομολογητών!  

Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους;  Ο π. Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ. Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Μονοφυσίτες;

Στην Ορθοδοξία, όταν μια Σύνοδος αποφασίσει αντίθετα από αυτά που αποφάσισαν οι προηγούμενες Σύνοδοι, ονομάζεται «ληστρική» και «ψευδοσύνοδος». Οι δε συμπορευόμενοι επίσκοποι με τις αποφάσεις μιάς τέτοιας συνόδου λέγονται κακόδοξοι και ψευδοποιμένες, όσο ωραία χαμόγελα κι αν έχουν (όπως γράφετε για τον Φλωρίνης). «Κάθε ένας ποὺ λέει πράγματα διαφορετικὰ απὸ τὰ διατεταγμένα ακόμα καὶ άν είναι αξιόπιστος ή νηστευτὴς ή καὶ κάνει θαύματα καὶ ἀσκητεύει καὶ προφητεύει, άς σου φαίνεται ὡς ένας λύκος, ο οποίος ενδεδυμένος με δέρμα προβάτου σκοτώνει καὶ αφανίζει τὰ πρόβατα» επισημαίνει ὁ Αγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.

Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν η διδασκαλία των αγίων μας είναι η διακοπή της Εκκλησιαστικής κοινωνίας (που την αποκρύβουν με κάθε τρόπο και μέσο).

Ο Άγιος Μάρκος, πιεζόμενος νὰ μνημονεύσει τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχη Κων/πόλεως Μητροφάνη, είπε: «Ἐκφεύγειν ἅπασι τρόποις [νὰ φεύγουμε μὲ κάθε τρόπο] τὴν κοινωνίαν αὐτοῦ [τοῦ Πατριάρχου] καὶ μήτε συλλειτουργεῖν αὐτῷ, μήτε μνημονεύειν ὅλως αὐτοῦ, μήτε ἀρχιερέα τοῦτον ἀλλὰ λύκον καὶ μισθωτὸν ἡγεῖσθαι [νὰ τὸν θεωροῦμε σὰν λύκο]». Καὶ προσθέτει: «Φεύγετε αὐτούς, ἀδελφοί, καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς κοινωνίαν. Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ. Καὶ οὐ θαυμαστόν. Αὐτὸς γὰρ ὁ σατανὰς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. Οὐ γὰρ οὖν, εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν… Στήκετε, κρατοῦντες τὰς παραδόσεις, ἃς παρελάβατε, τάς τε ἐγγράφους καὶ ἀγράφους, ἵνα μὴ τῷ τῶν ἀθέσμων πλάνη συναπεχθέντες ἐκπέσητε τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ».

Τέλος, πρέπει να πούμε ότι η απειλή καθαίρεσης που εκτόξευσε ο κ.Θεόκλητος είναι αβάσιμη και για έναν Κανονικό λόγο. Η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε αποφασίσει και διατάξει οι επίσκοποι που θα την αντιπροσώπευαν στο Κολυμβάρι να μην αποδεχθούν και υπογράψουν κείμενο που θα αναγνώριζε ως «εκκλησίες» τις διάφορες αιρέσεις. Οι αντιπρόσωποι όμως έπραξαν τα αντίθετα. Ο π. Παϊσιος παραμένει στην γραμμή της απόφασης της Ι. Συνόδου και συνεπώς είναι παραλογισμός η απειλή καθαίρεσης από τον κ. Θεόκλητο.