Η Ομιλία του π. Σάββα σε συγκέντρωση στην Πάτρα

   Τὸ Σάββατο 22/10/2016 πραγματοποιήθηκε στὴν Πάτρα ὁμιλία ἀπὸ τὸν π. Σάββα Λαυρεώτη στὴν αἴθουσα  τοῦ Ἐκπολιτιστικοῦ Συλλόγου «Παναγία Ἀλεξιώτισσα». Μὲ ἁπλό, ἄμεσο καὶ ἐκλαϊκευμένο λόγο ὁ π. Σάββας παρουσίασε στὴν γεμάτη αἴθουσα τοῦ Συλλόγου τὶς Ὀρθόδοξες θέσεις γιὰ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ ἀπάντησε σὲ ἐρωτήσεις.

   Ἀπὸ τὴν ὁμιλία (καὶ τὶς ἐρωταπαντήσεις) παρουσιάζουμε τὰ κυριότερα σημεῖα (σύμφωνα μὲ τὶς σημειώσεις ποὺ κρατήσαμε).

   Στὴν ἀρχὴ ὁ π. Σάββας εἶπε ὅτι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅταν συγκαλεῖται μία Σύνοδος, συγκαλεῖται γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει μιὰν αἵρεση. Παραδόξως στὴν Κρήτη ἔγινε ἡ Σύνοδος ὄχι γιὰ νὰ καταδικάσει τὴν αἵρεση τοῦ καιροῦ μας, τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὴν νομιμοποιήσει!

     Ἡ Σύνοδος, λοιπόν, αὐτὴ δὲν ἦταν Ὀρθόδοξη. Γιατί;

* Ἡ αἵρεση κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες εἶναι χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ αἱρετικὸς δὲν σώζεται. Οἱ Ἐπίσκοποι ἔχουν καθῆκον νὰ προστατεύσουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Ὅμως στὴν Κρήτη ἔγινε τὸ ἀπίστευτο. Ἐκεῖ οἱ αἱρέσεις ὀνομάστηκαν Ἐκκλησίες Χριστοῦ!

* Στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο οἱ ἀποφάσεις ἔχουν ἀνάμικτα τὰ ὀρθόδοξα στοιχεῖα μὲ τὰ αἱρετικά! Αὐτὴ τὴν ἀνάμειξη τῆς ἀλήθειας μὲ τὸ ψεῦδος χρησιμοποιοῦν οἱ Οἰκουμενιστές! Αὐτὴ εἶναι ἡ μέθοδος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Ἔτσι, ὅμως, γίνεται ἀκύρωση τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀφοῦ ἔχουμε πολλὲς Ἐκκλησίες καὶ πολλὰ βαπτίσματα. Αὐτὴ ἡ διδασκαλία δὲν μᾶς ξενίζει, γιατὶ τὴν χρησιμοποιοῦν οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐδῶ καὶ πολλὲς δεκαετίες.

* Θέλουμε κι ἐμεῖς τὴν «ἕνωση», ἀλλὰ μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν Μία Ἐκκλησία κι ὄχι νὰ ἑνωθοῦμε χωρὶς ὅρους μὲ
τὴν αἵρεση. Αὐτὸ εἶναι μιὰ καθαρὴ προδοσία τῆς Πίστεως, γιατὶ οὐσιαστικὰ ἑνωνόμαστε μὲ τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καὶ τὸ Π.Σ.Ε. Ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος μάλιστα, ὡς γνωστόν, κάλεσε τὸν Πάπα στὴν Κων/πολη καὶ ἐκεῖ τοῦ ἔψαλαν καὶ τὸ πολυχρόνιο. Μὲ τὴν Σύνοδο στὴν Κρήτη, ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπεκύρωσαν συνοδικά.

Ἡ ἑνότητα στὴν Ἐκκλησία διασφαλίζεται μὲ τὴν ὀρθὴ πίστη. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἑνότητα πάντοτε καὶ ἡ ἕνωση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι σχίσμα. Δὲν σχίζεται ἡ Ἐκκλησία, ἁπλῶς ἀποσχίζονται οἱ αἱρετικοὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

* Εἶναι Παράδοση τῶν Ὀρθοδόξων οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, πρὶν ἀρχίσουν, νὰ ἐπικυρώνουν πρῶτα τὶς προηγούμενες Συνόδους καὶ μετὰ νὰ συζητοῦν. Στὴν Κρήτη, ὅμως, δὲν ἔχουμε ἐπικύρωση τῶν προηγουμένων Συνόδων, ἀλλὰ ἀκύρωση ἀποφάσεών τους, ὅπως γίνεται ὅταν δέχονται τοὺς μικτοὺς γάμους, ἀκυρώνοντας τὸν σχετικὸ κανόνα. Ἐξ αὐτοῦ προκύπτουν καὶ πρακτικὰ προβλήματα. Π.χ., μία Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ δέχεται τοὺς μικτοὺς γάμους, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης θὰ τοὺς δέχεται. Ἄν, τώρα, δεχτοῦμε τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου μεταξὺ ὀρθοδόξων καῖ αἱρετικῶν, γιατί νὰ μὴ δεχτοῦμε (κατ’ οἰκονομίαν θὰ μᾶς ποῦνε) τὴν τέλεση καὶ τῶν ἄλλων μυστηρίων, ὅπως τοῦ βαπτίσματος; Ἔπειτα, μὲ ποιά πίστη θὰ ἀνατραφοῦν τὰ παιδιά αὐτά; Μὲ τὴν αἱρετικὴ ἢ τὴν ὀρθόδοξη; Καὶ πῶς θὰ ἔχει κοινὴ πορεία πρὸς τὸν Χριστὸ τὸ ζευγάρι; Δὲν θὰ ὑπάρχει ἔτσι διχασμὸς στὸν πυρήνα τῆς ὀρθόδοξης οἰκογένειας;

* Τὸ ἴδιο παρατηρεῖται καὶ μὲ τὸ θέμα τῆς νηστείας. Στὴν ἀρχή (στὰ κείμενα τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης) ἐπαινεῖται ἡ νηστεία καὶ στὴν συνέχεια ἀποδομεῖται! Σκοπὸς κι ἐδῶ νὰ πλησιάσουμε τὶς αἱρέσεις (ποὺ ἔχουν ἀλλοιώσει τοὺς σχετικοὺς Κανόνες ἢ ἔχουν καταργήσει τὴν νηστεία). Γιὰ νὰ εἶναι περισσότερο εὔκολο νὰ πλησιάσουμε τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐκκοσμικευόμαστε καὶ χάνουμε τὸ ἀσκητικὸ φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι ἀποδομοῦμε ὅλη τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη!

* Στὴν Σύνοδο ἀκόμα, καταλύθηκε ὁ Συνοδικὸς θεσμός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ τρόπος ποὺ κινεῖται ἡ Ἐκκλησία. Ἐγκωμιάστηκε, βέβαια, καὶ ὁ συνοδικὸς θεσμὸς στὴ Σύνοδο, ἀλλὰ στὴν πράξη καταργήθηκε. Ἐνῶ σὲ κάθε Σύνοδο οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι ἰσότιμοι καὶ ψηφίζουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι, στὴν Κρήτη τοῦτο δὲν συνέβη, ἀφοῦ οὔτε ὅλες οἱ Ἐκκλησίες συμμετεῖχαν, οὔτε ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ συμμετεῖχαν ψήφισαν! Στὴν οὐσία ψήφισαν μόνο 10 Ἐπίσκοποι, ἕνας ἀπὸ κάθε Ἐκκλησία!

* Οἱ ἀποφάσεις τῶν Συνόδων εἶναι ὑποχρεωτικὲς γιὰ ὅλους τοὺς πιστούς. Ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ ἐπικυρωθοῦν πρῶτα ἀπὸ τοὺς ἀπόντες Ἐπισκόπους καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Π.χ., ὅταν ἔγινε ἡ Σύνοδος τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, μόνο ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς δὲν ὑπεγραψε καὶ ὑπερασπίστηκε τὴν Ὀρθοδοξη Πίστη. Ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι, ποὺ συμμετεῖχαν στὴν Σύνοδο ἐκείνη, γύρισαν πίσω στὴν Κων/πολη, τοὺς ὑποδέχτηκε ὁ λαὸς μὲ ἄγριες διαθέσεις καὶ δὲν δέχτηκε τὶς ἀποφάσεις της. Ἐδῶ τώρα, στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, αὐτὴ ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας διαγράφεται! Ὑπάρχει ἄρθρο τῆς Συνόδου ποὺ λέει (σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ὀρθόδοξη Παράδοση) ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου εἶναι ὑποχρεωτικὲς καὶ μάλιστα γι’ αὐτοὺς ποὺ διαφωνοῦν μὲ αὐτὲς ὑπερασπιζόμενοι τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.

  Ἄρα ἡ Σύνοδος αὐτὴ μᾶς εἰσάγει στὸν Οἰκουμενισμό! Ἄλλα ἔπρεπε νὰ κάνει κι ἄλλα ἔκανε.

 α) Κανονικά (ὅπως εἴπαμε) ἔπρεπε νὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς Παναίρεση. Ὅμως ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης κάνει τὸ ἀντίθετο,  ἐπικυρώνει τὸν Οἰκουμενισμό!

   β) Στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης ἔπρεπε νὰ καταδικαστεῖ τὸ Π.Σ.Ε. Τοῦτο δὲν ἔγινε.

  γ) Ἔπρεπε  στὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου, ὥστε νὰ γυρίσουμε πίσω στὸ καθεστὼς πρὶν τὸ 1924.

  δ) Ἀλλὰ καὶ τὸ ζήτημα μὲ τὴν Κάρτα τοῦ Πολίτη καὶ τὸ 666 ἔπρεπε νὰ συζητηθεῖ, ὥστε νὰ ἀποφασισθεῖ μιὰ κοινὴ γραμμὴ γιὰ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

  ε) Ἔπρεπε νὰ καταδικαστοῦν ἡ Μασωνία, ἡ Σαϊεντολογία, ὁ παγανισμὸς κ.λπ.

   Τελικά, ἔγιναν ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετά.

Ἐμεῖς, ὅμως, δὲν μποροῦμε νὰ μὴν ἀκολουθήσουμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες στὰ θέματα τῆς Πίστεως, ὅπως τοῦτο περιγράφεται στὴν ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τοῦ 1948 πρὸς τὸν Πάπα Πίο Ζ΄ ποὺ σᾶς διαβάζω:

  Γιατί η πίστη μας, αδελφοί, δεν προέρχεται από ανθρώπους ούτε διαμέσου ανθρώπου, αλλά διά της αποκαλύψεως του Ιησού Χριστού, την οποία κήρυξαν οι θείοι Απόστολοι, κραταίωσαν οι ιερές οικουμενικές Σύνοδοι, παρέδωσαν ο ένας μετά τον άλλο οι μέγιστοι σοφοί Διδάσκαλοι της οικουμένης και επικύρωσαν τα χυμένα αίματα των αγίων Μαρτύρων. «Διατηρούμε την ομολογία», την οποία παραλάβαμε ανόθευτη από τέτοιους άνδρες, αποστρεφόμενοι κάθε καινοτομία ως υπαγόρευση του διαβόλου· αυτός που δέχεται νεωτερισμό, κατακρίνει ως ανεπαρκή την κηρυγμένη ορθόδοξη πίστη. Όμως αυτή έχει ήδη σφραγισθεί πλήρης, χωρίς να επιδέχεται ούτε μείωση ούτε αύξηση ούτε οποιαδήποτε αλλοίωση, και αυτός που τολμά ή να πράξει ή να συμβουλεύσει ή να σκεφτεί αυτό, έχει ήδη αρνηθεί την πίστη του Χριστού, έχει ήδη με την θέλησή του υποβληθεί στο αιώνιο ανάθεμα για την βλασφημία προς το άγιο Πνεύμα, ότι δήθεν δεν έχει εκφραστεί πλήρως στις Γραφές και μέσω των οικουμενικών Συνόδων.

Το φρικτό αυτό ανάθεμα, αδελφοί και αγαπητά παιδιά εν Χριστώ, δεν το εκφωνούμε εμείς σήμερα, αλλά το εκφώνησε πρώτος ο Σωτήρας μας· «όποιος μιλήσει εναντίον του Αγίου Πνεύματος, δεν θα συγχωρεθεί ούτε σε αυτόν τον αιώνα, ούτε στον μελλοντικό»· ο άγιος Παύλος εκφώνησε· «απορώ που μετακινείστε τόσο γρήγορα από αυτόν που σας κάλεσε με την χάρη του Χριστού σε άλλο ευαγγέλιο, το οποίο δεν είναι άλλο, παρά μόνον κάποιοι που σας ταράσσουν και θέλουν να διαστρεβλώσουν το ευαγγέλιο του Χριστού· αλλά κι αν εμείς ή άγγελος από τον ουρανό σας κηρύσσει άλλο ευαγγέλιο από αυτό που σας κηρύξαμε, ας είναι ανάθεμά»· αυτό εκφώνησαν οι επτά οικουμενικές Σύνοδοι και όλη η χορωδία των θεοφόρων Πατέρων. Όλοι λοιπόν οι καινοτόμοι, είτε με αίρεση είτε με σχίσμα, ενδύθηκαν με τη θέλησή τους, σύμφωνα με τον ψαλμωδό, «κατάρα ως ρούχο», είτε έτυχε να είναι Πάπες είτε Πατριάρχες είτε Κληρικοί είτε Λαϊκοί· «κι αν κάποιος, ακόμα και άγγελος από τον ουρανό, σας κηρύσσει άλλο ευαγγέλιο από αυτό που έχετε παραλάβει, ας είναι ανάθεμα». Έτσι σκεπτόμενοι οι Πατέρες μας και υπακούοντας στους ψυχοσωτήριους λόγους του Παύλου, στάθηκαν σταθεροί και στέρεοι στην πίστη που τους παραδόθηκε από γενιά σε γενιά και την διέσωσαν αμετάβλητη και αμόλυντη στο μέσο τόσων αιρέσεων, και την παρέδωσαν σε μας αληθινή και ανόθευτη, όπως βγήκε αγνή από το στόμα των πρώτων υπηρετών του Λόγου· έτσι σκεπτόμενοι και εμείς, ανόθευτη όπως την παραλάβαμε θα την μεταδώσουμε στις επερχόμενες γενιές, χωρίς να μεταβάλλουμε τίποτα, για να είναι κι εκείνοι, όπως κι εμείς, ευπρεπείς και να μην ντρέπονται όταν μιλούν για την πίστη των προγόνων τους.

Γι' αυτό, αδελφοί και αγαπητά εν Κυρίω παιδιά μας, «έχοντας εξαγνίσει τις ψυχές μας με την υπακοή στην αλήθεια», κατά τον Απόστολο, «προσέχουμε αυτά που ακούσαμε, για να μην παρασυρθούμε». Η πίστη και η ομολογία την οποία κατέχουμε δεν είναι για να ντρεπόμαστε, διδάσκεται στο ευαγγέλιο από το στόμα του Κυρίου μας, έχει βεβαιωθεί από τους άγιους Αποστόλους, από τις επτά ιερές οικουμενικές Συνόδους, έχει κηρυχθεί σε όλη την υφήλιο, μαρτυρείται και από τους εχθρούς της, οι οποίοι πριν αποστατήσουν από την Ορθοδοξία στις αιρέσεις, αυτή την πίστη κατείχαν κι αυτοί ή έστω οι πατέρες τους ή οι προπάτορές τους· μαρτυρείται από την αδιάκοπη Ιστορία ως θριαμβεύουσα εναντίον όλων των αιρέσεων, οι οποίες την καταδίωξαν και την καταδιώκουν, όπως βλέπετε, μέχρι και σήμερα. Οι ιεροί άγιοι Πατέρες και προκάτοχοί μας, από γενιά σε γενιά, αρχίζοντας από τους Αποστόλους και αυτούς που οι Απόστολοι όρισαν διαδόχους τους μέχρι σήμερα, σχηματίζοντας μία αδιάσπαστη αλυσίδα και συνδέοντας χέρι με χέρι, οριοθετούν έναν ιερό περίβολο, του οποίου «πόρτα είναι ο Χριστός», στον οποίο όλο το ορθόδοξο ποίμνιο τρέφεται στα ζωηφόρα βοσκοτόπια της μυστικής Εδέμ, και όχι «σε αδιάβατους και τραχείς [τόπους]»!, όπως υποθέτει η Μακαριότητά του. Η Εκκλησία μας διαθέτει τα ίδια τα ανόθευτα κείμενα των αγίων Γραφών, που ποτέ δεν εκπίπτουν, της μεν Παλαιάς Διαθήκης την αληθινή και άρτια μετάφραση, της δε Νέας το ίδιο το θείο πρωτότυπο. Οι τελετές των ιερών μυστηρίων, κι ιδιαίτερα της θείας λειτουργίας, είναι οι ίδιες εκείνες οι λαμπρές και κατανυκτικές τελετές που παραδόθηκαν από τους Αποστόλους.

   Φτάσαμε, λοιπόν ἀδελφοί, σὲ καιροὺς ποὺ ἴσως χρειαστεῖ νὰ ὁμολογήσουμε. Θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοὶ καὶ νὰ μὴν δεχτοῦμε τίποτα τὸ αἱρετικό.

Δυστυχῶς, ἐμᾶς μὲν μᾶς ἀπαγορεύουν νὰ μιλήσουμε, ἐνῶ στοὺς αἱρετικούς, ὅπως ἔκανε ἕνας Μητροπολίτης, ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος, δίνουν νὰ μοιράσουν Εὐαγγέλια τῆς Βιβικῆς Ἑταιρείας στοὺς πιστοὺς τῆς Μητροπόλεώς του!

    Καὶ ἄλλοι ἁγιορεῖτες μιλᾶνε γιὰ πνευματικὰ θέματα στὸν κόσμο, ἀλλὰ γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως σιωποῦν, στρουθοκαμηλίζουν!

    Δὲν πρέπει ν’ ἀκοῦμε τὸν καθένα ποὺ μᾶς λέει «κάνετε ὑπακοὴ στοὺς Ἐπισκόπους». Ὑπακοή; Ναί. Ἀλλὰ ὑπακοὴ στὴν διαχρονικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ὄχι στοὺς Ἐπισκόπους ποὺ μᾶς λένε νὰ ἀποδεχτοῦμε τὶς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου.

Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Σάββα ὑποβλήθηκαν ἐρωτήσεις στὶς ὁποῖες ἀπάντησε αὐτὸς καὶ ὁ ἐπίσης Ἁγιορείτης π. Χαρίτων ποὺ ἦταν παρών. Μερικὲς ἀπὸ τὶς ἐρωτήσεις καὶ τὶς ἀπαντήσεις:

    Ἐρώτηση γιὰ τὴν Μονὴ Ἐσφιγμένου καὶ τοὺς ἀγῶνες της.

  Ἀπάντηση: Δὲν συμφωνοῦμε μὲ τὴν Ἐσφιγμένου, λόγῳ τῶν παρατάξεων… Πάντως εἶναι μιὰ εὐκαιρία τώρα νὰ ἑνωθοῦμε. Σεβόμαστε τοὺς ἀγῶνες ποὺ κάνουν, ἀλλὰ προσοχὴ νὰ μὴν κάνουμε Συνόδους.

   Ἐρώτηση για τὸ ἂν ἡ Ἐκκλησία μας ἐπεκύρωσε τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης.

   Ἀπάντηση: Ναί, γιατὶ δὲν ἀντέδρασε· οὐσιαστικὰ οἱ Ἐπίσκοποι τὴν ἀποδέχτηκαν. Ὅσο γιὰ τὴν Ἐκκλησία Ρωσίας δὲν συμμετεῖχε γιὰ διαφορετικοὺς λόγους. Ἡ Ρωσία εἶναι στὸν Οἰκουμενισμό. Ὡς γνωστὸν ὁ πατριάρχης Κύριλλος ἔκανε συμφωνία μὲ τὸν Πάπα στὴν Κούβα.

   Ἐρώτηση: Καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης ἐγίνοντο μικτοὶ γάμοι.

   Ἀπάντηση: Ναί, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ γινόταν ἦταν λάθος. Τώρα αὐτὸ ἐπικυρώνεται συνοδικά!

   …Οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου ἔχουν σωτηριολογικὲς ἐπιπτώσεις ἐπάνω μας. Οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ ἱερεῖς δὲν παίρνουν θέση ξεκάθαρη γιὰ τὴ Σύνοδο· αὐτὸ εἶναι στρουθοκαμηλισμός. Δὲν μποροῦν νὰ περιμένουν τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας. Ὁ κάθε Ἐπίσκοπος πρέπει νὰ πάρει θέση καὶ νὰ ἐνημερώσει τὸ ποίμνιό του. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει ὑπογράψει τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, ὁπότε τί περιμένουν;

   Ἐρώτηση: Οἱ ἱερεῖς ἀρκοῦνται ὅταν κηρύττουν νὰ ἐξηγοῦν μόνο τὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς. Δὲν μιλᾶνε, δὲν ἐνημερώνουν τοὺς πιστοὺς γιὰ τὰ θέματα Πίστεως καὶ αἱρέσεως. Πολλοὶ πιστοὶ λένε: ἐμεῖς κι οἱ παπικοί, δὲν ἔχουμε μεγάλες διαφορές. Τὰ ἴδια πιστεύουμε. Κι ὁ ἱερέας δὲν τοὺς ἐνημερώνει.

 Ἀπάντηση: …Στὴν Ρουμανία ποὺ πήγαμε γιὰ νὰ τοὺς ἐνημερώσουμε, ὁ κόσμος ἦταν ἀνάστατος. Σὲ μιὰ πόλη ἦρθε ὁ πρωτοσύγγελος μὲ ἱερεῖς καὶ ἀστυνομικούς. Ἐσύ, μὲ ἐρώτησε, ἀπὸ ποιόν πῆρες ἄδεια καὶ μιλᾶς ἐδῶ; Ἀπὸ τοὺς γεροντάδες μας, εἶπα, ἀπὸ τοὺς Ἁγίους μας. Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ ἅγιος Μάξιμος ἀπὸ ποιόν πῆραν ἄδεια; Ὁ ἅγιος Νικόδημος λέει ὅτι, ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι σιωποῦν, τότε πρέπει ὁ λαὸς νὰ μιλᾶ.  Νὰ σᾶς ρωτήσω κι ἐγώ (συνέχισα). Οἱ Πατριάρχες Βαρθολομαῖος καὶ Δανιήλ, ἀπὸ ποῦ πῆραν εὐλογίαν νὰ ψηφίσουν αὐτὰ στὴν Κρήτη; Ἀπὸ ποῦ πῆρε εὐλογία ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος νὰ ἀποκαλεῖ-θεωρεῖ τὸ ΚΟΡΑΝΙΟ ἅγιο; Ὁ Κύριος λέγει: ὅποιος μὲ ὁμολογήσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, θὰ τὸν ὁμολογήσω κι ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Πατρός μου. Πῶς, λοιπόν, νὰ κάνουμε ὑπακοὴ σὲ ψευδεπισκόπους;

    Ἐρώτηση: Αὔριο Κυριακὴ οἱ πιστοὶ θὰ πᾶνε στὴν Ἐκκλησία. Πῶς θὰ πᾶνε; Πῶς θὰ μεταλάβουμε ἀπὸ Οἰκουμενιστὲς ἢ σιωπῶντες ἱερεῖς καὶ ἐπισκόπους; Τί θὰ γίνει μὲ τὴν Κάρτα τοῦ Πολίτη;

     Ἀπάντηση: Ὅλοι μας θέλουμε νὰ ἐκκλησιαζόμαστε, ἀλλὰ πρέπει νὰ διασφαλίσουμε τὴν πίστη μας. Νὰ ἐκκλησιαστοῦμε, ναί, ἀλλὰ ποιά πίστη θὰ ἀσπαστοῦμε; Ὁ Μ. Ἀθανάσιος λέει, εἶναι καλύτερο νὰ μένουμε στὰ σπίτια μας, παρὰ νὰ ἐκκλησιαζόμαστε ἐκεῖ ποὺ λειτουργεῖ αἱρετικός. («’Εάν ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή αὐτούς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ’ αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετά Ἄννα καί Καϊάφα, εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός»). Νὰ βρίσκουμε καλοὺς ἱερεῖς, τὰ πράγματα εἶναι σὲ σύγχυση. Θὰ ὑπάρξουν καλοὶ ἱερεῖς.

   Ἐρώτηση σχετικὰ μὲ τὰ Μυστήρια.

   Ἀπάντηση: Δὲν μπαίνουμε τώρα σ’ αὐτὸ τὸ μεγάλο θέμα. Λέμε, ὅμως, ὅτι γιὰ νὰ μὴν ἔχει κάποιος μυστήρια πρέπει νὰ ἔχει καθαιρεθεῖ.

   Ὁ ΙΕ΄ Κανόνας λέει γιὰ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» αἵρεση. Τότε πρέπει νὰ κάνουμε διακοπὴ μνημοσύνου. Δὲν μποροῦμε νὰ μνημονεύουμε κάποιον αἱρετικό, γιατὶ θὰ ἔχουμε μαζί του κοινωνία πίστεως. Ἡ αἵρεση ἔχει μολυσμὸ καὶ μεταδίδεται. Δὲν μιλᾶμε γιὰ μὴ ὕπαρξη Μυστηρίων, ἀλλὰ γιὰ μολυσμὸ ἐκ τῆς αἱρέσεως. Ἀκυρότητα Μυστηρίων μόνο Σύνοδο μπορεῖ νὰ κάνει.

Τὸ πρόβλημα, τελικά, δὲν εἶναι ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀλλὰ ἐμεῖς ποὺ δὲν ἔχουμε θυσιαστικὸ πνεῦμα, δὲν ἔχουμε ἀποφασίσει νὰ θυσιαστοῦμε. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι σταυρικό. Δὲν ἔχουμε σταυρικὴ ζωή.

   …Τότε ὁ Θεὸς θὰ ξεχύσει τὴ μαρτυρικὴ Του χάρη κι ὅποιος θέλει θὰ τὴν πάρει. Να κοιτάξουμε, λοιπόν, τὸν ἑαυτό μας.

Γιὰ τὴν ἀντιγραφή Π.Σ.