Πνευματική αποτίμηση ψευδεπισκόπων και Ποιμένων!

Μία πνευματικὴ ἀποτίμησις τῆς 25ετίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ ἄρθρο αὐτό μοῦ ἔδωσε ἡ θλίψη ποὺ αἰσθανόμουν ὅταν ἄκουγα νὰ μνημονεύουν, κατὰ τὴν ἱερότερη στιγμὴ τῆς Θείας Λειτουργίας, οἱ ἐπίσκοποι τῶν λεγομένων «Νέων Χωρῶν» τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖον, καὶ μάλιστα ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Σῆς Ἀληθείας», ἀποτεινόμενοι εἰς τὸν Θεόν, χωρὶς φόβον καὶ χωρὶς ντροπή! Μὰ ἔφυγε τελείως ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἐπισκόπων αὐτῶν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι λέγοντας αὐτὰ κοροϊδεύουν τὸ Θεὸ καὶ ὅτι «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος, ἐξ ὧν οὔκ ἐστιν ὁ ἐξελέσθαι δυνάμενος»; (Χρυσόστομος) Μνημονεύουν τὸν μεγαλύτερο βλάσφημο καὶ μεγαλύτερον αἱρεσιάρχην ὅλων τῶν αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς  «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας»! Αὐτὸν ποὺ δὲν ἄφησε τίποτα ὄρθιο μέσα στὴν Ὀρθοδοξία!

Ἀλλὰ ἂς ἔλθουμε εἰς ὁρισμένα ἐκ τῶν «ἀρρήτων ρημάτων» τοῦ «ὀρθοτομοῦντος τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας», γιὰ νὰ μὴν λέγουν ὅτι τὸν ἀδικοῦμε:  Εἰς τὸ μήνυμά του πρὸς μία Παγκόσμια Διάσκεψη πού ἔγινε τὸ 2001 στὸ Durban τῆς Νότιας Ἀφρικῆς, ἔγραφε τὰ ἑξῆς φρικτά:  «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἐπιδιώκει νά πείσῃ τούς ἄλλους περί συγκεκριμένης τινός ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἤ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νά τούς μεταστρέψῃ εἰς συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως»!  Δηλαδή, «Παναγιώτατε», ὁ Χριστὸς ὅταν διέταξε τοὺς μαθητᾶς Του, κατὰ τὴν ὥρα τῆς εἰς Οὐρανοὺς Ἀναλήψεώς Του, «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη… διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμίν», δὲν ἐπεδίωκε «νὰ τοὺς μεταστρέψη εἰς συγκεκριμένον τρόπον σκέψεως» ἀποκηρύσσοντας τὰς ψευδοθρησκείας των, δεχόμενοι τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων;    Πῶς, λοιπόν, ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» διδάσκει ἀντίθετα ἀπὸ τὸν Χριστόν;  Ἤ, μήπως, τὰ λόγια του Χριστοῦ «ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» δὲν εἶναι ἀληθινὰ καὶ εἶναι ἀληθῆ τὰ ψεύδη τοῦ κ. Βαρθολομαίου;  Μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ ἔχει δίκιο ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας», καθότι ἀποκαλεῖται
«Παναγιώτατος», ἐνῶ ὁ Χριστὸς καλεῖται, ἁπλῶς, «Ἅγιος», μολονότι εἶναι Θεός!   «Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης»(sic), βλέπετε, τὰ ἔχει ὅλα εἰς ὑπερθετικὸν βαθμόν! Τὸ μὲν «Παναγιώτατος» τὸ ἀπέκτησε χωρὶς κόπο, λόγῳ θέσεως (Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως) τὰ δὲ ἄλλα μετὰ κόπου καὶ μόχθου μεγάλου (βλάσφημος καὶ αἱρεσιάρχης) ταξιδεύοντας, μετὰ πάσης πολυτελείας, ἀνὰ τὴν ὑφήλιον!

Καὶ ἐπανερχόμεθα εἰς τὰ «ἄρρητα ρήματα» τοῦ «ὀρθοτομοῦντος τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας». Εἰς τὸ μήνυμά του πρὸς τοὺς Μουσουλμάνους  ὄλου τοῦ κόσμου ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς θρησκευτικῆς ἑορτῆς τοῦ Ραμαζανίου, το 2001, ἔγραφε: «Ὁ Θεός εὐαρεστεῖται εἰς τήν εἰρηνικήν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καί, μάλιστα, αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τόν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τήν πίστιν μεταξύ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν»!  Ποιός, λοιπὸν λέει, τώρα, τὴν ἀλήθεια; Ὁ Χριστὸς ποὺ λέγει ὅτι «οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ δὶ' ἐμοῦ» ἢ ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» ποὺ λέει ὅτι ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται εἰς τὰς προσευχᾶς τῶν Μουσουλμάνων (καὶ τῶν Ἑβραίων);  Ἀπορῶ, πῶς ὁ Θεὸς ἀνέχεται νὰ ἀποκαλεῖται, ὁ μέγιστος αὐτὸς βλάσφημος καὶ αἱρεσιάρχης, ὡς «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» καὶ δὲν ρίχνει φωτιὰ νὰ μᾶς κάψη· καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸν μνημονεύουν καὶ ἐμᾶς  ποὺ τοὺς ἀκοῦμε καὶ δὲν διαμαρτυρόμεθα!

Καὶ τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴν ἐπίσκεψή του εἰς τὴν Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων τῆς Νέας Ὑόρκης, τὸ 2009, καὶ τὰ ἄρρητα ρήματα ποὺ εἶπε καὶ ὅσα ἔπραξε ἐκεῖ, μολονότι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπαγορεύουν, μὲ βαριὰ ἐπιτίμια, καὶ τὴν ἁπλὴν εἴσοδον τῶν Χριστιανῶν εἰς Ἐβραϊκᾶς Συναγωγᾶς!  Καὶ ἐνῶ μιλοῦσε ἀρκετὴν ὥρα, οὐδεμία φορᾶ ἀνέφερε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἔπρεπε νὰ τοὺς πῆ, στεντορείᾳ τῇ φωνῇ:  «Εἰπάτωσαν Ἰουδαῖοι, Πῶς οἱ στρατιῶται ἀπώλεσαν τηροῦντες τὸν βασιλέα; διὰ τὶ γὰρ ὁ λίθος οὐκ ἐφύλαξε τὴν πέτραν τῆς ζωῆς; Ἡ τὸν ταφέντα δότωσαν, ἢ ἀναστάντα προσκυνείτωσαν, λέγοντες σὺν ἡμῖν, Δόξα τῶ πλήθει τῶν οἰκτιρμῶν σου, Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοί» (Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων).

Ἐπίσης, θὰ ἀναφερθῶ εἰς τὴν βλάσφημη προσφώνηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κατὰ τὴν θρονικὴ ἑορτὴ τοῦ Πατριαρχείου, στὶς 30/11/1998, πρὸς τὴν Παπικὴ ἀντιπροσωπεία: «Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε William Keeler καὶ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ, οἱ ἀποτελοῦντες τὴν Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης,… Δὲν πρέπει νὰ σπαταλήσωμεν τὸν χρόνον εἰς ἀναζητήσεις εὐθυνῶν. Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»!   Ὥστε, «Παναγιώτατε», οἱ Ἅγιοι πού μᾶς προστάτευσαν ἀπὸ τὸ «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως», τὸν Πάπα ―στὸ ἀντίχριστο ἅρμα τοῦ ὁποίου ἀγωνίζεστε νὰ μᾶς δέσετε― ἤσαν ὄργανα τοῦ Διαβόλου;  Ὢ τῆς ὑποκρισίας, τοῦ «ὀρθοτομοῦντος τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας»! Κι ἐνῶ τοὺς Ἁγίους αὐτούς, τοὺς ἀποκαλεῖ «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ὅταν ἔλθη ἡ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς των, τοὺς ἑορτάζει μεγαλοπρεπῶς!  Ἄλλωστε, ἐθεμελίωσε στὴν περιοχὴν μας μοναστήρι στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, τὸν πιὸ αὐστηρὸ ἀντιπαπικὸ Ἅγιο πού ἀποκάλεσε τὸν Πάπα «ἀντίχριστο»!  Εἶναι, ὅμως, τόσο «καλὸς» ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας», ὥστε νὰ παρακαλῆ τὸν Θεὸ νὰ … ἐλεήση τοὺς ἀντιπαπικοὺς Ἁγίους! Καὶ μὴ χειρότερα!

Τέλος, θὰ ἀναφέρω καὶ τὰ περὶ τοῦ «ἁγίου Κορανίου», τὸ ὁποῖον ἐδώρισε εἰς τὸν πρόεδρον τῆς Coca Cola, Μουχτὰρ Κέντ, στὴν Ἀτλάντα τῆς Ἀμερικῆς, τὸ 2009.  Φαίνεται ὅτι ὁ «Παναγιώτατος» συγχέει τὶς λέξεις «ἅγιον» καὶ «βέβηλον», γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκαλεῖ τὸ ἀνίερο Κοράνιο «ἅγιον», χωρὶς φόβον Θεοῦ καὶ χωρὶς ἐντροπή!

Ἐξ ὅλων τούτων καὶ πολλῶν ἄλλων ρήσεων καὶ πράξεων τοῦ «Παναγιωτάτου», καταφαίνεται ὅτι ὁ «ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας» εἶναι ὁ μεγαλύτερος βλάσφημος καὶ ὁ μεγαλύτερος Αἱρεσιάρχης ὅλων τῶν αἰώνων!  Παρὰ ταῦτα, ἐγκαρδίως εὔχομαι εἰς τὸν φιλάνθρωπον Θεὸν νὰ χαρίσει εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς αὐτὸν μετάνοιαν καὶ ὁμολογίαν τοῦ Ὀνόματος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ―Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος― εἰς σωτηρίαν πάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀπόλαυσιν τῶν αἰωνίων Ἀγαθῶν. Ἀμήν.

Μηλοχώριον, 25/10/2016

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς

Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἐορδαίας.

Σχόλιο:

Μᾶς ἐστάλη καὶ δημοσιεύουμε μὲ μεγάλη θλίψη τὸ παραπάνω ἄρθρο τοῦ σεβαστοῦ π. Μαξίμου Καραβᾶ, Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. ἁγ. Παρασκευῆς.  Θλίψη, ὄχι γι’ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ π. Μάξιμος, ἀλλὰ γι’ αὐτὰ ποὺ δὲν κάνει, ἂν καὶ ἀπορρέουν ἐξ αὐτῶν ποὺ γράφει! Ἀποδεικνύει ἀναντίρρητα καὶ ἁγιοπατερικὰ ὁ Γέροντας Μάξιμος ὅτι ὁ Πατριάρχης εἶναι «ὁ μεγαλύτερος βλάσφημος καὶ ὁ μεγαλύτερος Αἱρεσιάρχης ὅλων τῶν αἰώνων»! Ἀρκεῖται ὅμως μόνο στὸ νὰ ἐπαναλάβει ὅ,τι μέχρι τώρα ὅλοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἔχουν γράψει! Τουτέστι ἐπαναλαμβάνει τὸν χαρτοπόλεμο τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, ἀντὶ νὰ ἀκολουθήσει τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία, ποὺ εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση κατὰ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές, σύμφωνα μὲ τὸ «ἐξέλθετε, ἐξέλθετε καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε»! Ἀρκεῖται στὸ ἔλεγχο καὶ τὶς συμβουλὲς ΜΟΝΟ πρὸς τὸν Πατριάρχη, ποὺ ἀποδεδειγμένα ἀδιαφορεῖ πλήρως γιὰ τὶς συμβουλές! Δέχτηκε ὄχι μόνο «μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν», ἀλλὰ πενῆντα, καὶ ἑκατό, καὶ πεντακόσιες καὶ χίλιες νουθεσίες, ἐπὶ δεκαετίες μάλιστα, ἀλλὰ παραμένει ἐπίμονα στὶς κακοδοξίες του, καὶ ἄρα ὁ Πατριάρχης «ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος»! Καὶ ὁ Γέροντας συνεχίζει νὰ τοῦ ἀπευθύνει λόγους νουθεσίας καὶ μετανοίας μαζὶ μὲ εὐχολόγια· «εὔχομαι -γράφει- εἰς τὸν φιλάνθρωπον Θεὸν νὰ χαρίσει εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς αὐτὸν μετάνοιαν καὶ ὁμολογίαν»! Κι αὐτὸ γιὰ νὰ μὴν κάνει τὸ καθῆκον του, ποὺ εἶναι νὰ διακόψει τὸ μνημόσυνό του, αὐτοῦ καὶ τοῦ Ἐπισκόπου του ποὺ τὸν μνημονεύει!

Βέβαια, ὁ Γέροντας καὶ κάθε πιστὸς εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἀκολουθεῖ ἢ ὄχι τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ κάθε πιστὸς ποὺ βλέπει νὰ διασαλεύεται καὶ νὰ νοθεύεται τὸ Εὐαγγέλιο ἀπὸ τοὺς Ποιμένες διὰ λόγων καὶ παραλείψεων ἔργων (ὅπως ἡ διακοπὴ μνημοσύνου), δὲν μπορεῖ νὰ κατηγορεῖται, ὅταν ὑπενθυμίζει τὶς θεῖες Ἐντολές. Εἶναι ὑποχρέωσή μας νὰ ὑπερασπιζόμαστε τὴν εὐαγγελικὴ διδασκαλία ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, ὅταν αὐτὴ διασαλεύεται. Ὅταν ἀλλοιώνεται τὸ σωτηριολογικῆς σημασίας παράδειγμα τῶν Ἁγίων στὸ θέμα αὐτό!

Δὲν μπορεῖ νὰ θεωρεῖται καταπιεστικὴ ἡ ἀπαίτησή μας, εἰδικὰ ἀπὸ τοὺς Ποιμένες, νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἐκ τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ ὅσων Ἐπισκόπων ἀποδέχτηκαν ἐν σιωπῇ τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου. Ἡ αἵρεση, δυστυχῶς, μπῆκε συνοδικὰ στὴν Ἐκκλησία κι αὐτοὶ συνεχίζουν νὰ μνημονεύουν αὐτοὺς ποὺ πῆραν αὐτὲς τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις. Ἀπὸ ποῦ κι ὣς ποῦ λοιπόν, εἶναι καταδικαστέα ἡ διαμαρτυρία γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ τῆς αἱρέσεως καὶ γιὰ τὴν διαστροφὴ τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, καὶ δὲν εἶναι καταδικαστέα ἡ σιωπηλὴ ἀποδοχὴ τῆς αἱρέσεως στὴν Ἐκκλησία διὰ τῆς μνημονεύσεως καὶ κοινωνίας μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν;

Ἂν αὐτὴ ἡ ὑπενθύμιση δημιουργεῖ ἐνοχές, ἂς ἀναζητήσουν τὴν εὐθύνη στὸν ἑαυτό τους. Καὶ ἂς ἐφαρμόσουν πρῶτοι οἱ πρωτοπρεσβύτεροι καὶ οἱ Ἡγούμενοι τὴν μετάνοια ποὺ διδάσκουν στοὺς ἄλλους. Διότι, σύμφωνα μὲ τὴ λογική τους, ὅλα ὅσα αὐτοὶ διδάσκουν τοὺς πιστοὺς νὰ πράξουν, μέσα ἀπὸ ἔντυπα καὶ ἱστολόγια (καὶ τοῦτο κάνουν ἐπὶ δεκαετίες), θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρηθοῦν ὡς καταπιεστικά τῆς ἐλευθερίας τῶν πιστῶν! Ὅμως εἶναι πασιφανὲς ὅτι ἡ ὑπενθύμιση ἀπὸ ἀγάπη τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (καὶ μάλιστα ὑπενθύμιση ὡς ὁμολογία καὶ μὲ κόστος τὶς ὕβρεις, τὴν περιφρόνηση, τὴν ἀπομόνωση, τὴν συκοφαντία κ. ἄ.) εἶναι ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία, καὶ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἶναι δὲ φανερό, ὅτι ἀποφεύγουμε νὰ κάνουμε ὑποδείξεις γιὰ ἄλλα πνευματικὰ θέματα, μὲ τὰ ὁποῖα ὡς πνευματικὰ νήπιοι καὶ μαθητὲς τῶν παραπάνω Ποιμένων, δὲν ἀσχολούμαστε.

Ἐμεῖς περιμέναμε, ὅταν εἴδαμε τὸ ἄρθρο τοῦ Γέροντα, νὰ ἀνακοινώσει κάτι ἄλλο, πέρα ἀπὸ τὸν χαρτοπόλεμο. Περιμέναμε νὰ πεῖ ἕνα λόγο γιὰ τὸν διωκόμενο π. Παΐσιο Παπαδόπουλο, ὁ ὁποῖος διώκεται ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη τοῦ Γέροντα Μαξίμου. Τί νόημα ἔχει νὰ ἐλέγχει τὸν Πατριάρχη καὶ νὰ κοινωνεῖ μὲ τὸν κ. Θεόκλητο ποὺ δικαιολογεῖ σκανδαλωδῶς τὸν Πατριάρχη; Ποιόν δημόσιο ἔλεγχο ἐξήσκησε στὸν Μητροπολίτη του, ποὺ δέχτηκε τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν ἀριστερό του βραχίονα, τὸν Προύσσης Ἐλπιδοφόρο;

Ἄλλη μιὰ φορὰ ὁ π. Μάξιμος καὶ τὸ περιβάλλον του μᾶς ἀπογοήτευσαν.

Σημάτης Παναγιωτης