Φωνή εκ του τάφου προς διαστρεβλωτές της διδασκαλίας του!

 π. Ἐπιφάνιος:

«Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω

ἀκοινώνητος ἔστω»! 

   Βέβαια, οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ξεκάθαροι καὶ διὰ τῆς διδασκαλίας τους, διὰ τοῦ παραδείγματός τους καὶ διὰ τῶν Ἱ. Κανόνων ποὺ ἐθέσπισαν ἐντέλλονται τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀφοῦ ἡ αἵρεση ποὺ κηρύττουν τοὺς καθιστᾶ «ἀκοινώνητους». Καὶ εἶναι ἀκοινώνητοι οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ σχισματικοί, εἴτε αὐτοὶ  ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο, εἴτε ὄχι.

   Τοῦτο ὅμως δὲν θέλουν νὰ τὸ παραδεχθοῦν οἱ διάφοροι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἱερωμένοι καὶ θεολογοῦντες! Τὸ δὲ παράξενο καὶ παράδοξο εἶναι ὅτι ἀποφεύγουν νὰ ἀναφερθοῦν στὸν ἀείμνηστο π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, αὐτοὶ ποὺ τάχα τὸν σέβονται καὶ τὸν ἐπικαλοῦνται ὡς αὐθεντία, ἐπειδὴ διὰ τῆς διδασκαλίας του  ἀνατρέπει τὴ δική τους διαστροφικὴ τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως διδασκαλία!

   Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, λοιπόν, ναὶ μέν (στὴν προσπάθειά του νὰ ἀποτρέψει τὴν μετακίνηση πιστῶν πρὸς τὸ σχίσμα τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου) ἐφεῦρε τὴν μὴ μαρτυρούμενη ἀπὸ τὴν Πατερικὴ Παράδοση «ἄχρι καιροῦ» κοινωνία μὲ αἱρετικούς, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ «ἄχρι καιροῦ» τὸ δίδασκε πρὶν ἡ αἵρεση σχηματοποιηθεῖ καὶ καταστεῖ διάφανη διὰ πράξεων καὶ διακηρύξεων τῶν θαμώνων της, πρὶν ἀπὸ τὸν καταιγισμὸ τῶν ἀδιάλειπτων συμπροσευχῶν καί, ἀσφαλῶς, πρὶν τὸ Μπάλαμαντ, τὸ Σάμπεζυ, τὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, τὸ Πουσάν, καὶ τέλος πρὶν ἐπισημοποιηθεῖ διὰ τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου!

  Αὐτοί, ἀντιθέτως, δογματοποίησαν τὸ «ἄχρι καιροῦ» καὶ τὸ χρησιμοποιοῦν καὶ σήμερα, ποὺ συνέβησαν ὅλα τὰ παραπάνω, παραβλέποντας τὴν ἄλλη τοποθέτηση τοῦ π. Ἐπιφανίου, ποὺ ἀπαγορεύει τὴν κοινωνία μετὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν σχισματικῶν.

  Ὁ π. Ἐπιφάνιος, δηλαδή –καὶ ἀντίθετα ἀπ’ ὅσα διδάσκουν ἢ κάνουν οἱ σημερινοὶ «ἀντι-Οἰκουμενιστές» οἱ ὁποῖοι καπηλεύονται διαστροφικὰ τὶς θέσεις του– πίστευε καὶ δίδασκε ὅτι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔστω». Καὶ τὸ ἑρμήνευε διὰ παραδειγμάτων, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει ἀμφιβολία γιὰ τὸ τί ἐννοοῦσε.

   Στὸ βιβλίο του «Τὰ Δύο Ἄκρα» καὶ στὴ σελ. 54, ἐξηγεῖ ὅτι οἱ ἀνὰ τὸν κόσμο τοπικὲς Ἐκκλησίες, ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος –ποὺ οἱ Παλαιοημερολογίτες θεωροῦσαν κακόδοξη, ὄχι γιὰ κάποια αἵρεση, ἀλλ’ ἐξ αἰτίας τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου– κι ὄχι μὲ τοὺς σχισματικοὺς Παλαιοημερολογίτες, ἐφαρμόζοντες τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔστω». Ἐάν, μᾶς λέει ὁ π. Ἐπιφάνιος, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἦταν κακόδοξη, τότε οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ κοινωνοῦν μετὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ἀκόμα κι ἂν δὲν ὑπῆρχε Συνοδικὴ καταδίκη ἐναντίον της) θὰ ἦσαν κι αὐτὲς
κακόδοξες, ἐφ’ ὅσον στὴν Ἐκκλησία ἰσχύει τὸ δόγμα «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔστω». Διότι καὶ μόνο ἡ «κοινωνία» μετὰ τῶν ποιησάντων τὴν «μεταβολὴν τοῦ Ἡμερολογίου καὶ κοινωνούντων μετ’ αὐτῶν» (ἐὰν αὐτοὶ ἦσαν κακόδοξοι) ποιεῖ καὶ τοὺς κοινωνοῦντας ἀκοινώνητους!

   Εἶναι δὲ ἀξιοσημείωτο ὅτι, ὡς «κοινωνία» θεωρεῖ  ὁ π. Ἐπιφάνιος, ὄχι μόνο τὴν συλλειτουργία, ἀλλὰ καὶ ὅλες τὶς ἄλλες ἐκκλησιαστικές πράξεις, τὶς ὁποῖες καὶ καταγράφει, ὡς κοινωνία μετὰ τῶν ἀκοινωνήτων, ὅπως ὅταν αὐτὲς οἱ Ἐκκλησίες «συλλειτουργοῦσι μετὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀνταλλάσσουσι μετ’ αὐτῆς εἰρηνικὰ καὶ ἑόρτια Γράμματα, θεωροῦσι ἀπολύτως ἔγκυρα τὰ Μυστήρια αὐτῆς, μνημονεύουσι αὐτῆς ἐν τοῖς διπτύχοις»!

 Καὶ συμπεραίνει ὅτι δὲν «εὑρίσκονται» οἱ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες «ἐν σχίσματι καὶ κακοδοξίᾳ ἀναγνωρίζουσαι καὶ καινωνοῦσαι» μετὰ τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως θὰ συνέβαινε ἂν, οἱ τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας Ἐπίσκοποι, ἦσαν μὴ καταδικασμένοι, ἀλλὰ αἱρετικοὶ ἢ σχισματικοί, ὅπως οἱ τοῦ Παλαιοῦ.

  Καὶ τὸ ἐρώτημα εἶναι:

  Ποιά δικαιολογία ἔχουν οἱ σύγχρονοι"ἀντι-Οἰκουμενιστές" Ποιμένες νὰ κοινωνοῦν μετὰ τῶν ἀκοινωνήτων Οἰκουμενιστῶν σὲ ΟΛΑ, ἂν καὶ ἔχουν ἐπισημοποιήσει τὴν αἵρεση Συνοδικά;

    Τὸ κείμενο τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου ἀπὸ τὸ βιβλίου του «Τὰ Δύο Ἄκρα» (σελ. 54):