Απροκάλυπτη προπαγάνδα υπέρ οικουμενιστικών θέσεων από τον Γόρτυνος Ιερεμία πρωτοχρονιάτικα!

Ὁ μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, δυστυχῶς, ἐπέλεξε τὸν δρόμο τῆς κακοδοξίας! Συνεχῶς ἐκτίθεται καὶ ἐν βρασμῷ ψυχῆς καὶ ἐν θυμῷ διαγράφει καὶ καταλύει τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ ἀπομακρύνσεως τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς (καταδικασμένους καὶ μὴ καταδικασμένους).

   Δυστυχῶς δὲν πείθεται ἀπὸ τὰ ἑκατοντάδες χωρία τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ ἔχουν δημοσιευθεῖ καὶ πείθουν καὶ ἕνα πρωτοετὴ φοιτητὴ θεολογίας γιὰ τὴν Ἁγιογραφικὴ Ἐντολὴ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Δυστυχῶς καὶ πάλι, ποὺ ἕνας θεωρούμενος ἀντι-Οἰκουμενιστὴς Ἐπίσκοπος διαστρέφει οἰκτρά (καὶ κουτοπόνηρα) συγκεκριμένους Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, παραπλανῶν τοὺς πιστοὺς καὶ διδάσκων ψευδῶς καὶ μὲ δόλο ὅτι ὅποιος πραγματοποιήσει Διακοπὴ Μνημοσύνου (ἀποτείχιση) βγαίνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία!!! Τοῦτο δὲν λένε κι οἱ Οἰκουμενιστές; Γι' αὐτό, ὅσοι πιστοὶ πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ νὰ διαμαρτυρηθοῦν ἔντονα γιὰ τὶς κακοδοξίες του.

  Νομίζουμε ὅτι αὐτὸ ἀποτελεῖ κατάντημα καὶ ξεκάθαρη προπαγάνδα ὑπὲρ τῶν παρομοίων θέσεων τῶν Οἰκουμενιστῶν καί, ἂν τὰ ἔλεγε αὐτὰ πρὶν ἀπὸ λίγες δεκαετίες, θὰ τοῦ ἐγίνετο καταγγελία ἀπὸ πιστοὺς καὶ θὰ λογοδοτοῦσε στὴν Ἱ. Σύνοδο! Βέβαια σήμερα τοῦτο θὰ ἦταν μάταιο, ἀφοῦ οἱ Οἰκουμενιστὲς συνάδελφοί του κατέχουν τὶς ἡγετικὲς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας.

  Παρουσιάζουμε τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Ἱερεμία καὶ μιὰ παλαιότερη ἀνάρτησή μας γιὰ τὶς θέσεις του. Σύντομα θὰ σχολιάσουμε τόσο τὴν στάση του στὴν Κόρινθο ὅσο καὶ ἄλλες κακόδοξες τοποθετήσεις του.

 Επιστολή Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία περί Αποτειχίσεως

 

          

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

    

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 1η Ἰανουαρίου 2017

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 4η

ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

(Μέ ἀφορμή τό κατ᾽ ἐμοῦ κείμενο

τοῦ Πρωτ. Νικολάου Μανώλη)

Ἀγαπητοί μου συλλειτουργοί Ἀδελφοί

καί εὐσεβεῖς χριστιανοί

τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως.

Σᾶς εὔχομαι εὐλογημένο ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό τό νέο ἔτος 2017.

Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, νά διαβάσετε τήν παροῦσα μου ἐπιστολή, τήν ὁποία ἔγραψα μέ πόνο καί ἀγάπη πρός Σᾶς. Καί παρακαλῶ νά τήν διαβάσετε, γιατί πρόκειται γιά τήν σωστή πνευματική μας πορεία, τήν ἐκκλησιολογική μας πορεία, δηλαδή, πρόκειται γιά τήν σωτηρία μας.

1. Μέ ἀφορμή τά φιλοπαπικά καί φιλοοικουμενιστικά κινήματα πού παρατηροῦνται στίς ἡμέρες μας, ὅπως συνέβαιναν καί παλαιότερα καί τά ὁποῖα ἀσφαλῶς καταδικάζουμε, γιατί ὁ παπισμός εἶναι αἵρεση, ὁ δέ οἰκουμενισμός παναίρεση, μερικοί, κληρικοί καί λαϊκοί, δείχνουν ἕναν ὑπέρμετρο ἄκριτο καί ἄτακτο ζῆλο καί ἐπιτίθενται
ἐναντίον τῶν Ἀρχιερέων κυρίως, τούς ὁποίους ἀποκαλοῦν μέ προσβλητικές ἐκφράσεις καί τούς παρουσιάζουν ὡς προδότες τῆς πίστης μας καί ἀνάξιους, λοιπόν, γιά τήν διαποίμανση τῆς ποίμνης τους. Μία φράση ἄν πεῖ κάποιος Ἀρχιερεύς στήν ροή τοῦ λόγου του, θά ἁρπαχθοῦν αὐτοί ἀπ᾽ αὐτήν καί θά παρουσιάσουν στά διαδίκτυά τους τόν Ἀρχιερέα αὐτόν καί ὡς αἱρετικό ἀκόμη.

Ἔτσι καί ἐγώ σέ μία πρόσφατη ὁμιλία μου στήν πόλη τῆς Κορίνθου, καλεσμένος σ᾽ αὐτήν ἀπό τόν καλό της Ποιμένα, τόν ἀγαπητό συλλειτουργό ἀδελφό κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟ, εἶπα κάπου στήν πρόχειρή μου ἐκείνη ὁμιλία: «Ἄντε στό καλό του ἀπ᾽ ἐκεῖ μ᾽ αὐτόν τόν Πάπα καί τούς δογματισμούς. Ὅλο μ᾽ αὐτά θά ἀσχολούμαστε; Ἄς κοιτάξουμε καί λίγο τήν ψυχή μας». Αὐτήν τήν φράση μου, λοιπόν, τήν πῆρε ἕνας ἱερεύς τῆς Ἱ. Μ. Θεσσαλονίκης, ὁ πρωτοπρ. π. Νικόλαος Μανώλης, τήν ἀνέβασε στήν ἱστοσελίδα Κατάνυξη καί τήν ἔκριναν καί τήν κατέκριναν αὐτός καί οἱ ἀναγνῶστες μέ σκληρά σχόλια, δυσφημίζοντάς με βέβαια στόν λαό τοῦ Θεοῦ καί σέ σᾶς τό ποίμνιό μου ἰδιαίτερα.

2. Τήν φράση πού εἶπα, ἀγαπητοί μου, δέν τήν ἀνακαλῶ, ἀλλά τήν ἐπαναλαμβάνω καί τώρα. Ναί! Δέν θά ἀσχολούμαστε μονομερῶς μέ τήν αἵρεση, ἀλλά θά φροντίζουμε γιά τόν καθαρμό τῆς ψυχῆς μας πρῶτα, γιά νά ἔχουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά εἶναι εὐλογημένοι οἱ λόγοι μας καί οἱ ἀγῶνες μας γιά τήν πίστη.

Τήν φράση μου αὐτή, γιά τήν ὁποία ὁ π. Νικόλαος Μανώλης «αἰσθάνεται πίκρα καί ἀγανάκτηση», τήν ἐμπνεύστηκα ἀπό ἕνα σύντομο λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού μοῦ ἔκανε φοβερή ἐντύπωση. Τόν παραθέτω: «Ποθήσωμεν τήν εἰρήνην... Τό ζυγοστατεῖν καί σταθμίζειν τάς λέξεις τοῦ δόγματος καταλείπωμεν. Παυσώμεθα τοῦ θέλειν εἶναι διδασκάλων διδάσκαλοι. Μισήσωμεν τό λογομαχεῖν ἐπί καταστροφήν τῶν ἀκουόντων. Οὐκ ἐσμέν τῶν ποιμένων ποιμένες, ἀλλά πρόβατα» (MPG 64,38). Στόν λόγο του αὐτόν ὁ ἱερός πατήρ, πού πρέπει νά τόν ἐξεφώνησε ὅταν ἦταν ἀκόμη πρεσβύτερος, μᾶς λέγει αὐτό πού εἶπα καί ἐγώ κατ᾽ ἔμπνευσή του: Νά μήν ἀσχολούμαστε μέ λογομαχίες μέ τά δογματικά θέματα, ἀλλά νά ἐπιδιώκουμε τήν μεταξύ μας εἰρήνη καί ἀγάπη. Ἀλλά καί ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες δέν ἔνοιωθαν εὐχάριστα ὅταν ἦταν ἀναγκασμένοι ἀπό τά πράγματα νά ἀσχοληθοῦν ἐξονυχιστικά μέ δογματισμούς. Ὁ Μ. Βασίλειος, γιά παράδειγμα, λέγει ὅτι ἀρκεῖ ἡ παράδοση τῶν Ἀποστόλων καί ἡ ἁπλότητα τῆς πίστης, ἀλλά ἐπειδή ὁ Εὐνόμιος ἀσχολήθηκε μέ ὑψηλά θέματα, σπέρνοντας ζιζάνια, θά ἀσχοληθεῖ ἀναγκαστικά καί ὁ ἴδιος μέ αὐτόν (βλ. MPG 29,500ΑΒ. 32,949ΒC). Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος πάλι μᾶς λέγει νά ἀποφεύγουμε τόν δογματισμό σάν νά εἶναι ἕνα ἐξαγριωμένο λιοντάρι. Μακρυά – λέγει – ἀπό τέτοιες συζητήσεις εἴτε μέ μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἴτε καί μέ ἀνθρώπους ἔξω ἀπ᾽ αὐτήν. Λέγει ἐπί λέξει ὁ ἅγιος πατέρας: «Φεῦγε τοῦ δογματῖσαι, ὡς ἀπό λέοντος ἀτάκτου· μήτε μήν μετά τῶν τροφίμων τῆς Ἐκκλησίας εἰς τοῦτο συνεισέλθῃς, μήτε μετά τῶν ἀλλοτρίων» (Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Τά εὑρεθέντα ἀσκητικά, ἐν Ἀθήναις 1895, σ. 35).

Μέ τόν λόγο μου, λοιπόν, «ἄντε στό καλό του μέ τόν Πάπα καί τούς δογματισμούς, ἄς κοιτάξουμε τήν ψυχή μας», ἐξέφρασα, νομίζω, τό πατερικό πνεῦμα, ὅπως ἀποδείχθηκε ἀπό τούς παραπάνω λόγους.

3. Ἀγαπητοί μου, ἡ ἀγωνιστικότητα εἶναι ἕνα χάρισμα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά δέν δίνεται σέ ὅλους τό χάρισμα αὐτό. Τά χαρίσματα τά λαμβάνουν οἱ καθαροί στήν ψυχή. Ντροπή μας, νά θέλουμε νά κάνουμε τόν ἀγωνιστή, ἐνῶ βαρυνόμαστε μέ ποικίλλα πάθη. Ἰδιαίτερα οἱ ἀγῶνες γιά τήν πίστη πρέπει νά γίνονται μέ ταπείνωση, μέ ἀγάπη καί μέ πλουτισμό θεολογίας. Ἀφοῦ, ἐσύ πάτερ καί ἐσύ λαϊκέ ἀδελφέ, πού θέλετε νά κάνετε τόν ἀγωνιστή, ἀφοῦ, ὅπως σᾶς γνωρίζουμε, εἶστε θυμώδεις καί ὀργίλοι στήν ψυχή καί ἀφοῦ δέν γνωρίζετε τήν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς οὔτε ἔχετε μελετήσει τήν πατερική θεολογία, ποῦ πᾶτε χωρίς ἅρματα γιά ἀντιαιρετικό ἀγώνα; Μπορεῖ δηλαδή ὁ καθένας νά κάνει τόν χειροῦργο ἰατρό;

Τά λέγω αὐτά, ἀδελφοί μου, πατέρες καί χριστιανοί μου, γιά νά μήν ἐμπιστεύεστε σ᾽ ὅλες τίς ἀκουόμενες φωνές καί νά μήν ἀκολουθεῖτε τό κάθε κίνημα τοῦ κάθε τάχα ἀγωνιστοῦ. Νά εἶστε σεσοφισμένοι καί νά ἔχετε φωτισμένο νοῦ, γιά νά δοκιμάζετε τά πνεύματα, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ποιά εἶναι τοῦ Θεοῦ καί ποιά τοῦ πονηροῦ (Α´ Ἰωάν. 4,1 ἑξ.). Προσέχετε τούς «σοῦπερ ὀρθοδόξους», τούς «λίαν φιλοθέους καί φιλοχρίστους», ὅπως τούς λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος (Α´ Εἰρηνικός, ΣΤ´ 3), οἱ ὁποῖοι τοῦ ἦταν τό μεγαλύτερο ἐμπόδιο στόν ἀγώνα του ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν. Γιατί αὐτός σάν ἅγιος ἔκανε τόν ἀγώνα αὐτόν μέ προσευχή, μέ ἀγάπη καί μέ τούς θεολογικούς του λόγους, ἀντίθετα ἀπό ὅ,τι ἤθελαν καί ἔλεγαν οἱ «σοῦπερ ὀρθόδοξοι».

Ἴσως, πατέρες μου καί ἀδελφοί μου χριστιανοί, νά σᾶς ἔκανα καί ἐγώ ζημιά στό θέμα πού σᾶς μιλῶ, ἐκφράζοντας θέσεις, οἱ ὁποῖες θεωροῦνταν ἀκραῖες καί λέγοντας μάλιστα ἐνίοτε μέ ἔνταση τίς θέσεις αὐτές. Σᾶς ζητῶ συγγνώμη, ἄν σᾶς ἔκανα ζημιά. Σᾶς δηλῶ ὅμως ὅτι ἡ προσευχή μου καί ἡ ἐπιθυμία μου εἶναι νά εἶμαι ὁμολογητής τῆς Ὀρθόδοξης πίστης, ἀλλά μέ ταπείνωση καί μέ εὐγένεια καί στούς λόγους μου νά φαίνεται ἡ ἀγάπη πρός τούς αἱρετικούς καί ὄχι μῖσος καί ἐχθρότητα πρός αὐτούς· καί κυρίως ὁ ἀγώνας μου αὐτός ὑπέρ τῆς πίστεως νά γίνεται μέ θεολογία, τήν ὁποία ὁμολογῶ ὅτι δέν γνωρίζω. Γιατί θέλει εἰδική θεολογική γνώση ὁ ἀντιαιρετικός ἀγώνας. Ἔχω περιπλακεῖ, πατέρες, μέ τήν ἑρμηνεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, εἶναι καί τά ποιμαντικά τῆς Μητροπόλεως καί δέν ἀπομένει χρόνος γιά τήν μελέτη τῆς ἀντιαιρετικῆς θεολογίας. Ἀλλά προσπαθῶ νά τόν ἐξευρίσκω. Ἐκεῖνο ὅμως πού σᾶς παρακαλῶ, πατέρες καί ἀδελφοί, εἶναι νά μοῦ δίνετε ἐμπιστοσύνη. Ὅσο καί ἄν εἶμαι ἁμαρτωλός καί ἀδύναμος στήν θεολογία, ὅμως προσεύχομαι στήν Παναγία καί τό πιστεύω ὅτι δέν θά μέ ἀφήσει ἡ Κυρία Θεοτόκος νά πλανηθῶ καί νά ὁδηγήσω καί ἐσᾶς, τό ποίμνιο, σέ λάθος δρόμο. Καί δέν θά πλανηθῶ γιατί ὡς βάση μου ἔχω τό, «ὅ,τι λέγει ἡ Ἐκκλησία»!

Προσέχετε τούς ἄλλους, τούς «σοῦπερ Ὀρθοδόξους», ὅπως τούς εἶπα. Μήν τούς ἀκοῦτε, γιατί θά σᾶς κάνουν τήν μεγάλη ζημιά, τό νά σᾶς βγάλουν ἀπό τά τείχη τῆς Ἐκκλησίας. Ναί! Τό πᾶνε γιά τήν «ἀποτείχιση». Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη ζημιά καί μεγαλύτερο κακό ἀπ᾽ αὐτό. Ἐμεῖς εἴμαστε σφόδρα ἐναντίον τῆς Ἀποτειχίσεως. Θά παραμείνουμε ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί ὅταν βλέπουμε λάθη τῶν Ἀνωτέρων μας, θά διαμαρτυρόμαστε πονετικά, θά κλαῖμε, ἀλλά μέσα στήν Ἐκκλησία.

4. Αὐτοί πού λέγουν καί γράφουν καί κινοῦν τά πράγματα πρός τήν Ἀποτείχιση, τό κάνουν αὐτό, γιατί, ὅπως τά κρίνουν, βλέπουν παραπλάνηση καί αἵρεση σέ ᾽μᾶς, πού εἴμαστε ἐντός τῶν τειχῶν. Ἀλλά, τούς λέγουμε: Ἐξετᾶστε, κύριοι, καλύτερα τά πράγματα. Ἀφῆστε τά ὅπλα καί τίς ἀπειλές καί δέστε μας μέ θεολογικό καί εὔσπλαγχνο μάτι καί θά δεῖτε ὅτι εἴμαστε ἀδελφοί καί ὄχι ἐχθροί. Θά τελειώσω, πατέρες καί χριστιανοί μου, μέ μία σχετική περικοπή ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, πού παρακαλῶ νά τήν προσέξετε:

Οἱ φυλές τοῦ Ἰσραήλ Ρουβήμ, Γάδ καί ἡ μισή φυλή τοῦ Μανασσῆ, πού κατοικοῦσαν ἀνατολικά τοῦ Ἰορδάνου, χωρισμένοι, δηλαδή, ἀπό τίς ὑπόλοιπες φυλές τοῦ Ἰσραήλ, πού κατοικοῦσαν στήν δυτική πλευρά τοῦ ποταμοῦ, αὐτοί, λοιπόν, γιά νά μή φαίνονται κομμένες ἀπό τίς ἄλλες, τίς πολλές φυλές, καί τά παιδιά τους λησμονήσουν ὅτι ἔχουν τόν ἴδιο Θεό μέ αὐτές, ἔκτισαν ἕνα πελώριο βωμό, γιά νά τούς θυμίζει ἁπλᾶ τόν Θεό τους. Ὄχι βωμό γιά νά προσφέρουν θυσία, γιατί ὅλος ὁ Ἰσραήλ ἕνα βωμό καί ἕνα ναό ἔπρεπε νά ἔχει, τήν Σκηνή τοῦ Μαρυτίου. Ἀλλά ἔκτισαν βωμό ὡς ἀναμνηστικό μόνο  τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ τους. Εἶδαν ὅμως οἱ δυτικά τοῦ Ἰορδάνου Ἰσραηλῖτες αὐτόν τόν νέο βωμό τῶν Ἰσραηλιτῶν τῆς ἄλλης πλευρᾶς τοῦ Ἰορδάνου καί, μή γνωρίζοντες τόν εὐσεβῆ σκοπό τους, τούς θεώρησαν προδότες, ὅτι δηλαδή ἀνακηρύττουν ἄλλο θεό, καί πῆραν τά ὅπλα γιά πόλεμο ἐναντίον τους. Ἔμαθαν ὅμως ἀπό τούς ἰδίους τά κίνητρά τους γιά τήν ἀνέγερση τοῦ βωμοῦ καί χαιρετήθηκαν ἔπειτα ὡς ἀδελφοί. Παρ᾽ ὀλίγον, δηλαδή, ἐμφύλιος πόλεμος μεταξύ ἀδελφῶν (βλ. Ἰησ. Ν. 22,1-34).

Τό περιστατικό αὐτό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί, εἶναι ἕνα ὡραῖο δίδαγμα γιά τούς ἀγωνιστές τῶν πατρώων παραδόσεων. Πολλές φορές συμβαίνει νά λέγουμε, νά γράφουμε καί νά ἐνεργοῦμε ἐναντίον ἄλλων, γιατί τούς νομίζουμε γιά προδότες καί ἀρνητές τῶν ἱερῶν παραδόσεων. Ἀλλά ἡ παραπάνω ἁγιογραφική περικοπή μᾶς λέει νά ἐξετάζουμε καλά τά κίνητρα τῶν ἄλλων. Μήπως οἱ ἄλλοι δέν εἶναι προδότες; Μήπως τούς παρεξηγήσαμε; Μήπως εἶναι ἀδελφοί μας καί ὄχι ἐχθροί μας;

5. Καί συγκεκριμένα: Πολύς λόγος ἔγινε γιά τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης ὅτι ὀνόμασε «Ἐκκλησίες» τίς αἱρέσεις. Καί ἐγώ γραπτῶς ἐξεδήλωσα τήν διαφωνία μου γι᾽ αὐτό καί ἐμμένω στήν ἀντίθεσή μου αὐτή, γιατί, ὁμοῦ μέ πολλούς ἄλλους, δέν θά ἤθελα σέ ἐπίσημο κείμενο Συνόδου νά ὑπάρχει ἡ ἔκφραση αὐτή. Ἀλλά δέν μπορῶ ἀπό τήν ἔκφραση αὐτή νά πῶ, οὔτε καί συμφέρει γιά τήν λατρευτή Ἑλλαδική Ἐκκλησία τήν Ὁποία διακονῶ νά πῶ αὐτά τά ἀποτροπιαστικά πού λέγονται ἀπό φανατικούς, ὅτι ὅλοι οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο μαζί πρόδωσαν τήν πίστη καί φράγκεψαν καί ἀναγνώρισαν τίς αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες, μέ τήν ἔννοια τῆς Μιᾶς, τῆς σώζουσας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως πολλοί Ἀρχιερεῖς στήν Ἱεραρχία τοῦ παρελθόντος Νοεμβρίου μᾶς ἐξήγησαν καί διαβεβαίωσαν, ἡ ἔκφραση «Ἐκκλησίες» γιά τά ξένα δόγματα στήν Σύνοδο τῆς Κρήτης ἐλέχθη καταχρηστικῶς μέ τήν ἔννοια τῶν συγκεντρώσεων καί δέν εἶχε καθόλου τήν ἔννοια τοῦ σώζοντος καθιδρύματος πού ἵδρυσε ὁ σαρκωθείς Υἱός τοῦ Θεοῦ, τό Ὁποῖο εἶναι ἡ ΜΙΑ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Αὐτό μᾶς τό εἶπαν καθαρά ὅλοι οἱ Ἱεράρχες. 

Δέν ἐπιτρέπεται, λοιπόν, γράφω τώρα ὅτι ἀπό τήν ὀνομασία τῶν ξένων δογμάτων ὡς «Ἐκκλησίες», μέ αὐτή τήν παραπάνω ἑρμηνεία καί ἐξήγηση τῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν, νά τούς χαρακτηρίσουμε «προδότες», ὅπως ἔχει γραφεῖ. Ἐπαναλαμβάνω ὅμως ὅτι καί ἐγώ θά ἤθελα νά ἀπεφεύγετο ἡ ἔκφραση αὐτή, γιατί διευκολύνει τόν Οἰκουμενισμό.

Μέ τήν εὐκαιρία τοῦ λόγου ἄς ἐρωτήσω: Ἐπανειλημμένως ὁ μακαριστός Γέροντας Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος καί σέ κηρύγματά του καί σέ γραπτά του ἔλεγε τήν ἔκφραση «Ρωμαϊκή Ἐκκλησία». Τό ἴδιο καί ὁ πολύς Τρεμπέλας. Τό ἴδιο καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος. Θά τολμήσουμε, λοιπόν, νά χαρακτηρίσουμε ὡς ἀθεολογήτους (!....) καί, τό χειρότερο, ὡς προδότες (!.....), τούς ἁγίους αὐτούς πατέρες καί διδασκάλους, γιατί ὀνομάζουν τούς Παπικούς «Ἐκκλησία»;

6. Σᾶς ἐκούρασα, ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί χριστιανοί. Σᾶς ζητῶ συγγνώμην. Καί ἐγώ κουράστηκα. Τά ἔγραψα αὐτά ἐξ αἰτίας τῆς ἀποτόμου καί ἀσπλάγχνου κατ᾽ ἐμοῦ ἐπιθέσεως τοῦ πρωτ. π. Νικολάου Μανώλη. Μαζί μέ ἐμέ ὁ εἰρημένος αὐτός κληρικός ἐπιτίθεται καί κατά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορίνθου κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ. Μέ τά ὅσα εἶπε ὁ λόγιος καί δραστήριος Ἱεράρχης κ. ΔΙΟΝΣΙΟΣ στό περιεκτικό του λογίδιο, ἀνέπτυξε τό ἄλλο δεύτερο ἥμισυ τοῦ χρυσοστομικοῦ χωρίου, πού ἀνέφερα, τό «παυσώμεθα τοῦ θέλειν εἶναι τῶν διδασκάλων διδάσκαλοι... Οὐκ ἐσμέν τῶν ποιμένων ποιμένες, ἀλλά πρόβατα».

Γιά τήν συμβουλή ὅμως αὐτή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου θά σᾶς μιλήσω στήν ἑπόμενή μου ἐπιστολή.

– Σᾶς ἀνακοινώνω ὅτι τό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς στό ἑξῆς θά εἶναι ἁπλούστερο καί πνευματικώτερο καί θά κυκλοφορεῖ σέ ἰδιαίτερο φυλλάδιο μέ τόν τίτλο ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΚΗΡΥΓΜΑ. Παρακαλῶ τούς ἁγίους ἱερεῖς νά φροντίζουν νά τό παίρνουν οἱ Χριστιανοί μας. Νά τό διανέμετε μαζί μέ τό Ἀντίδωρο.

Καλή χρονιά καί εὐλογημένη,

Μέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Πηγή

________________________________________________________________________

ΑΝ ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ;

Ἡ σύγχυση καὶ ἡ ὑποκρισία εἶναι ἀφάνταστη!

Καὶ ἡ διαστροφὴ τῆς ἀλήθειας συνειδητή!

 

«Όσοι κληρικοί και λαϊκοί συμμετέχουν στις συμπροσευχές με τους ακοινωνήτους Παπικούς ή άλλους αιρετικούς, πρέπει νά αφορίζονται κατά τόν δέκατο Αποστολικό Κανόνα».

(Γόρτυνος Ἱερεμίας)

Νά, γιατὶ ὁ Γόρτυνος καὶ οἱ ἄλλοι ἀντι-Οἰκουμενιστές ἀρνοῦνται νὰ κατονομάσουν ποιοί Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι εἶναι αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές! Διότι πρέπει ἀμέσως νὰ ἐφαρμόσουν τοὺς Ἱ. Κανόνες περὶ «ἀκοινωνησίας» καὶ νὰ μὴν κοινωνοῦν μαζί τους!

Κι αὐτὸ ἀπὸ φόβο καὶ δειλία δὲν τὸ ἀντέχουν!

Καὶ σύ, Σεβασμιώτατε, ἀπὸ τὴ μιὰ ὀνομάζεις τὸν Οἰκουμενισμὸ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη κοινωνεῖς μὲ ὅσους κοινωνοῦν μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Βαρθολομαῖο! Καὶ δὲν κοινωνεῖς ἁπλῶς μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἐθιμικὰ καὶ ἔστω ἀπὸ κάποια ἀνάγκη, ἀλλὰ παρακαλοῦσες νὰ ἔρθει νὰ εὐλογήσει τὸ Ποίμνιό σου ὁ αἱρεσιάρχης κ. Βαρθολομαῖος (ἀλλὰ αὐτός, ἐπειδὴ εἶχες ὑπογράψει τὴν «Ὁμολογία Πίστεως» ἀρνήθηκε νὰ ἔρθει!).

Ἐσὺ λοιπόν, δὲν εἶσαι ἀκοινώνητος, κατὰ τὰ λεγόμενά σου;

Γράφεις σὲ ἄλλο σημεῖο: «Εάν η Εκκλησία διακόπτει την κοινωνία της με κάποιον, πρέπει και ο πιστός χριστιανός να διακόπτει την κοινωνία του μ' αυτόν, γιατί έτσι έπραξε η Μητέρα του Εκκλησία».

Ἡ Μητέρα Ἐκκλησία ἔχει διακόψει τὴν κοινωνία της μὲ ὅσους δὲν πιστεύουν «εἰς Μίαν» Ἐκκλησίαν ἐδῶ καὶ αἰῶνες, καὶ ἔχει δώσει Ἐντολὴ τὸ ἴδιο νὰ κάνουν καὶ οἱ πιστοὶ κάθε ἐποχῆς.

Ἐσύ, γιατί δὲν ἀκολουθεῖς, ὅσα ἔχει διδάξει ἡ «Μητέρα Ἐκκλησία», ἀλλὰ ἀκολουθεῖς σύγχρονους πατέρες;

Καιρός να ορθώσουμε ανάστημα

και να διαμαρτυρηθούμε.

Φωνή λαού, οργή Θεού!

Πηγή: «Κατάνυξις»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Αριθμ.Πρωτ.1107

Ο δέκατος και ενδέκατος αποστολικός κανόνας

1. Στό σημερινό μου κήρυγμα, αδελφοί χριστιανοί, θα σας ερμηνεύσω δύο ιερούς Κανόνες. Τον δέκατο και τον ενδέκατο Αποστολικό Κανόνα. Ο δέκατος Κανών λέει ότι αν ένας χριστιανός προσευχηθεί, έστω και σε ένα σπίτι, με κά­ποιον «άκοινώνητο», αυτός να αφορίζεται.

«Ακοινώνητο» λέγουμε εκείνον που η Εκκλησία, γιά παιδαγωγικό λόγο, άπέκοψε από τήν σύναξη των πιστών γιά την Θεία Κοινωνία. Είναι «άκοινώνητος» αυτός, γιατί δεν μπορεί να λάβει την Θεία Κοινωνία. Ο «ακοινώνητος» λέγεται και «αφορισμένος», χωρισμένος δηλαδή από το σώμα των πιστών, που μετέχουν στην Αγία Τράπεζα του Θεού για την Θεία Κοινωνία. Με αυτόν τον «ακοινώνητο» δεν επιτρέπεται κανείς χριστιανός να προσευχηθεί μαζί του. "Αν το κάνει αυτό, όχι μόνο σε Ιερό Ναό, άλλα και σε ένα ιδιωτικό σπίτι, αυτός πρέπει να αφοριστεί, λέγει ο Κανόνας μας εδώ.

2. Ας προσέχουμε, αδελφοί μου χριστιανοί, μήπως από καλή διάθεση γί­νουμε παραβάτες του εδώ Κανόνα μας. Γιατί μπορεί κάποιος να πει:

Η προ­σευχή είναι καλό πράγμα. Ας κάνω λοιπόν μιά προσευχή με αυτόν τον αφορισμένο, που βρέθηκε στο σπίτι μου. Μπορεί έτσι να τον προσελκύσω και να μετανοήσει. Όποιος το κάνει αυτό είναι παραβάτης του Κανόνα μας εδώ και πρέπει να αφοριστεί και αυτός, γιατί, όποιος προσευχηθεί με αφορισμένο -γνωρίζοντας ότι είναι αφορισμένος- καταφρονεί την Εκκλησία που τον αφό­ρισε, ότι δήθεν άδικα έπραξε (η Εκκλησία).

Το νόημα του Κανόνας μας, αδελ­φοί μου χριστιανοί, είναι ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην Εκκλησία και κοινωνία με αυτήν. Εάν η Εκκλησία διακόπτει την κοινωνία της με κάποιον, πρέπει και ο πιστός χριστιανός να διακόπτει την κοινωνία του μ' αυτόν, γιατί έτσι έπραξε η Μητέρα του Εκκλησία. Όταν όμως λέμε να διακόπτουμε την κοινωνία με έναν «άκοινώτητο», με έναν δηλαδή αφορισμένο, εννοούμε να διακόπτουμε την κοινωνία προσευχής μόνο μαζί του και δεν εννοούμε ότι απα­γορεύεται να συνομιλούμε ή να επικοινωνούμε επαγγελματικά μαζί του.

Κατά τον Κανόνα μας εδώ καταδικάζεται και η συμπροσευχή με τους αιρε­τικούς, γιατί οι αιρετικοί, αφού προσεχώρησαν σε αίρεση, έπαυσαν να έχουν κοινωνία με την πραγματική Εκκλησία, δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι αιρετικοί είναι «ακοινώνητοι», γιατί δεν μπορεί να λάβουν την Θεία Κοινωνία. Και ο δέκατος λοιπόν Αποστολικός Κανόνας που μελετάμε μας απαγορεύει να συμπροσευχόμαστε με ακοινώνητους, έστω και σε ιδιωτικό σπίτι ακόμη, πολύ περισσότερο μας το απαγορεύει αυτό σε Ιερό Ναό.

Πονούμε πραγματικά όταν ακούμε, όχι μόνο, αλλά και βλέπουμε, συμπροσευχές μεγαλόσχημων ρασοφόρων με τους αιρετικούς Παπικούς, ακόμη και με αυτόν τον ίδιο αιρετικό Πάπα. Ο αγιασμένος Γέροντας Πατήρ Παΐσιος μας λέγει ότι γιά να προσευχηθούμε με κάποιον πρέπει να έχουμε την ίδια πίστη με αυτόν. Αλλά ο Πάπας και οι Παπικοί, όπως μας το λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και τόσοι άλλοι άγιοι Πατέρες και Οικουμενικές Σύνοδοι, είναι αιρετικοί. Όσοι κληρικοί και λαϊκοί συμμετέχουν στις συμπροσευχές με τους ακοινωνήτους Παπικούς ή άλλους αιρετικούς, πρέπει νά αφορίζονται κατά τόν δέκατο Αποστολικό Κανόνα.

-Πώς εγίναμε έτσι, αδελφοί χριστιανοί; Ας μας ελεήσει

ο Θεός γι’ αυτές τις ωμές παραβάσεις των Ιερών Κανόνων, που βλέπουμε να γίνονται στις μέρες μας.

4. Στο ίδιο πνεύμα του δεκάτου Αποστολικού Κανόνος είναι και ο επόμενος ενδέκατος Αποστολικός Κανόνας, ο όποιος λέει ότι όποιος κληρικός, ένας ιερέας, «συνεύξηται», προσευχηθεί δηλαδή με έναν άλλο καθηρημένο ιερέα, να καθαιρεθεί και αυτός. Αλλά γεννάται το ερώτημα: Γιατί είναι αμαρτία να συμπροσευχηθεί ένας κληρικός με ένα άλλο καθηρημένο κληρικό; Ο καθηρημένος κληρικός ανήκει πλέον στην τάξη των λαϊκών και σαν λαϊκός - βιώνοντας την μετάνοια βέβαια για την αμαρτία που διέπραξε και καθαιρέθηκε- μπορεί, σαν λαϊκός, λέγω, να συμμετέχει και στην θεία Λειτουργία και στην Θεία Κοι­νωνία. Επιτρέπεται λοιπόν ένας Ιερεύς να συμπροσευχηθεί με έναν καθηρη­μένο κληρικό στην τάξη των λαϊκών ευρισκόμενο. Γι' αυτό, εκείνο το «συνεύξηται» που λέγει ο Κανόνας, δεν πρέπει να το ερμηνεύσουμε ως να «συμπροσεύχεται», αλλά ως να «συλλειτουργήσει». Ένας λοιπόν κληρικός απαγορεύεται όχι να προσευχηθεί με έναν καθηρημένο κληρικό, αλλά να συλ­λειτουργήσει μαζί του.

Αν όμως επιμένουμε και θέλουμε να ερμηνεύσουμε τον Κανόνα μας ότι απαγορεύει στο κληρικό να συμπροσευχηθεί με ένα καθη­ρημένο κληρικό, τότε πρέπει να υποθέσουμε ότι ο κληρικός αυτός είναι όχι μόνο καθηρημένος αλλά και αφορισμένος από την Εκκλησία. Ετσι ερχόμαστε στην περίπτωση του προηγουμένου δεκάτου Κανόνα. Εάν λοιπόν κατά τον προ­ηγούμενο δέκατο Αποστολικό Κανόνα ο λαϊκός αφορίζεται, αν συμπροσευχη­θεί με αφορισμένο, τότε ο κληρικός όχι μόνο αφορίζεται, άλλα και καθαιρείται, αν συμπροσευχηθεί με έναν καθηρημένο και συνάμα αφορισμένο κληρικό. Οι παπικοί και οι άλλοι αιρετικοί είναι, ξαναλέγουμε, «ακοινώνητοι», αφού δεν μπορούμε να τελέσουμε μαζί τους την Θεία Λειτουργία και να κοινωνήσουμε μαζί τους από το Άγιο Ποτήριο. Γι' αυτό λέγονται «άκοινώνητοι»· επειδή δεν μπορούν να μετέχουν στην Τράπεζα του Θεού και να κοινωνήσουν μαζί μας. Πώς λοιπόν συμπροσεύχονται με τους ακοινώνητους παπικούς δικοί μας μεγαλοσχήμονες κληρικοί; Είναι δυνατόν να ακουστεί από τον Θεό μας αυτή τους η προσευχή; Συγχωρήσατε μας Άγιοι Πατέρες, γιατί είμαστε αδιάφοροι σε τέ­τοιες ωμές παραβάσεις των Ιερών σας Κανόνων και ικετεύσατε τον Κύριο να μην μας τιμωρήσει και μας πάρει την Χάρη Του για την αδιαφορία μας αυτή. Σεις όμως, αδελφοί χριστιανοί, μη βλέπετε το δικό μας κακό παράδειγμα, αλλά να είστε αγωνιστές και θερμοί υπερασπιστές των ιερών Κανόνων των Αγίων Πατέρων της Ορθόδοξης Πίστης μας. Βλέποντας εμείς οι κληρικοί σας τον δικό σας θερμό ζήλο για την πίστη και την διαμαρτυρία σας και τον αγώνα σας για τις συμπροσευχές δικών μας μεγαλόσχημων κληρικών με τους ακοινωνήτους Παπικούς και άλλους αιρετικούς, ξυπνάμε από την αδιαφορία μας και ξε­χυνόμαστε και εμείς μαζί σας σε ιερό αγώνα για τις παρατηρούμενες καταπατήσεις των ιερών Κανόνων.

Κάτω ό Παπισμός και ο Οικουμενισμός και ψηλά τα λάβαρα, της άμωμήτου πίστης μας τα λάβαρα!

Μέ πολλές ευχές,

+ Ό Μητροπολίτης Γόρτυνος

 καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

Σοφά και φρόνιμα ενεργώντας ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας επέλεξε να κηρύξει- διδάξει στο ποίμνιο του απλά και κατανοητά το δέκατο και ενδέκατο Αποστολικό Κανόνα. Είναι ένας ποιμενάρχης και διδάσκαλος που νοιάζεται για το ποίμνιο του και θέλει υπεύθυνα να επισκοπεί και να το διαφωτίζει. Είναι επιβεβλημένο να γνωρίσουμε το περιεχόμενο των δύο αυτών Αποστολικών Κανόνων μήπως ξυπνήσουμε από το λήθαργο μας, λαός και κλήρος και αποτινάξουμε από πάνω μας την ανοχή της αμαρτίας των συμπροσευχών με "ακοινώνητους". Σύμφωνα με τον δέκατο Κανόνα με τον "ακοινώνητο" δεν επιτρέπεται κανείς χριστιανός να προσευχηθεί. Αν το κάνει αυτό όχι μόνο σε Ιερό Ναό, αλλά και σε ένα ιδιωτικό σπίτι, αυτός πρέπει να αφοριστεί. "Ακοινώνητο" λέμε εκείνον που η Εκκλησία, για παιδαγωγικό λόγο, απέκοψε από τη Θεία Κοινωνία. Ο "ακοινώνητος" λέγεται και "αφορισμένος". Επομένως απλά και ξεκάθαρα όποιος δεν τηρεί τον Κανόνα είναι παραβάτης και πρέπει να αφορίζεται . Πώς γίνεται να περιφρονούμε τις αποφάσεις της Μητέρας Εκκλησίας και να "κάνουμε του κεφαλιού μας"; Μήπως γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως; Οι αιρετικοί είναι και αυτοί "ακοινώνητοι" αφού προσχώρησαν σε αίρεση και αποκόπηκαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εμείς καταντήσαμε, στους πονηρούς καιρούς που ζούμε να είμαστε καθημερινοί θεατές των παραβάσεων της Ιεραρχίας. Αρμένιοι, παπικοί, ουνίτες όλοι μαζί πάμε να γίνουμε ένα. Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη έκπτωση στα θέματα της Πίστης και της διδασκαλίας των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Στο ίδιο πνεύμα είναι και ο ενδέκατος Κανόνας που αναφέρεται στις συμπροσευχές και στα συλλείτουργα των κληρικών με καθηρημένους κληρικούς . Τότε ο κληρικός αυτός όχι μόνο αφορίζεται αλλά και καθαιρείται. Το πράγμα είναι ηλίου φαεινότερο. Μεγαλοσχήμονες κληρικοί συμπροσεύχονται και συλλειτουργούν με "ακοινώνητους" παπικούς και είναι παραβάτες των Ιερών Κανόνων. Ας το προσέξουν γιατί σκανδαλίζουν τον πιστό λαό του Θεού που θλίβεται και αγωνιά. Ο Σεβασμιότατος Ιερεμίας από τη θέση που βρίσκεται ομολογεί ταπεινά και με πόνο ψυχής την πικρή αλήθεια της "αποστασίας". Προσεύχεται και ζητάει συγχώρεση για όλους. Ζητά από τον πιστό λαό του Θεού να βρίσκεται σε εγρήγορση και να ορθώσει ανάστημα μήπως συμπαρασύρει και τους αδιάφορους κληρικούς. Μήπως εδώ ταιριάζει το δόγμα, φωνή λαού, οργή Θεού....!!!
 ΟΧΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ «ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΥΣ»

Πηγή: https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/11/blog-post_70.html