Όταν η σχολή Τελεβάντου-Νούνη εναντιώνεται στους Αγίους Πατέρες!

 Λοΐζος Λοΐζος:

Απάντηση στον «Θεολόγο-Φιλόσοφο»

Παναγιώτη Νούνη.

    Σε ένα άρθρο του κ. Π. Νούνη με τίτλο "Οι αποτειχίσεις είναι καρπός του Εκκλησιολογικού σχίσματος του Κολυμβαρίου"  (ἐδῶ) έκανα το λάθος να ρωτήσω σχολιάζοντας γιατί ο κ. Νούνης βρίζει τους Αγιορείτες Πατέρες σε άλλα άρθρα του ενώ στο παρελθόν τους εξυμνούσε (ἐδῶ).

  Ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μετά από πρόκληση των προαναφερθέντων κυρίων (Νούνη-Τελεβάντου) ακόμη και στον δημοσιογραφικό μου κώδικα δεοντολογίας κατά την οποία ο κ. Νούνης ξεδίπλωσε την αιρετική του εκκλησιολογική αντίληψη και κρίση περί "μη Ιερώς Αποτειχισθέντων" κατά την οποία οι αποτειχισθέντες οι οποίοι κόβουν την Εκκλησιαστική Κοινωνία με τους αιρετικούς και με όσους συμβιβάζονται και παραμένουν υπό τον ζυγό των αιρετικών μνημονεύοντας τους (αιρετικούς) αποκαλούνται σχισματικοί. 

   Δηλαδή με την παράλογη λογική του κυρίου Νούνη η αποτείχιση από την αίρεση έχει μόνο επικοινωνιακό χαρακτήρα και αποτελεί κάτι σαν σόου που γίνεται για να συγκινηθούν οι υπόλοιποι για τους οποίους κατά τα άλλα δεν υπάρχει πρόβλημα να κοινωνούν μέσα στην αίρεση. Μια άποψη την οποία εφαρμόζει πιστά ο κ. Νούνης ο οποίος "άφρισε" όταν του ανέφερα ότι ο κανόνας "Τοις κοινωνούσι εν γνώσι τοις αιρετικοίς ΑΝΑΘΕΜΑ" της Ζ΄  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ βρίσκει εφαρμογή πάνω του. Φτάνει μάλιστα στο σχολιασμό του να υποστηρίζει ότι η διακοπή της κοινωνίας με

τους αιρετικούς κατά τον Μέγα Φώτιο δεν σημαίνει διακοπή Εκκλησιαστικής Κοινωνίας, δηλαδή την μη συμμετοχή στα μυστήρια των αιρετικών, αλλά σημαίνει την αποφυγή των αιρετικών απλά από την καθημερινή ζωή του Ορθόδοξου Χριστιανού. Κάτι σαν την διακοπή της καλημέρας δηλαδή. 

   Το μόνο σοβαρό στοιχείο το οποίο ο κ. Νούνης παρέθεσε μέσα από τις πολυσέλιδες, εντυπωσιακές κατά τα άλλα κουραστικές συγγραφικές του απαντήσεις στα σχόλια μου ήταν ένα απόσπασμα επιστολής του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς κατά το οποίο προειδοποιούσε ότι μια Ψευδοσύνοδος θα επιφέρει σχίσματα, όμως αυτό εκ των πραγμάτων συνέβη δογματικά από την στιγμή που τα πατριαρχεία υιοθέτησαν αιρετικές σε σχέση με το Ορθό δόγμα της Εκκλησίας αποφάσεις και αποσχίσθηκαν μεταξύ τους δογματικά, αλλά τα αιρετικά και από την πίστη της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. 

   Το εκκλησιολογικό αυτό μπέρδεμα του κ. Νούνη ξεκαθαρίζει κάλλιστα ο πολυδιαβασμένος 15ος κανόνας της ΑΒ ΣΥΝΟΔΟΥ του Μ. Φωτίου στο τέλος του, όπου αναφέρεται στους αποτειχισμένους από την αίρεση χαρακτηρίζοντας του άξιους γιατί "όχι σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτόν, αλλά μάλλον ΗΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ την Εκκλησίαν από το ΣΧΙΣΜΑ και την ΑΙΡΕΣΙΝ των ψευδοεπισκόπων αυτών". Άρα η Εκκλησία κατά τους πατέρες και τις Συνόδους δεν είναι οι αιρετικοί οι οποίοι είναι προσκολλημένοι εις τους Ορθοδόξους (ακόμη και αν αυτοί είναι επίσκοποι, θεολόγοι ή απλοί λαϊκοί) αλλά μόνοι όσοι φρονούν πιστεύουν και ζουν εν τη πίστη στο Ορθό δόγμα των Αποστόλων του Ιησού Χριστού. 

   Στην θέση μου αυτή απάντηση από τον κ. Νούνη δεν πήρα αλλά από τότε το όνομα μου περιφέρεται στα μπλόγκ του καθώς και στου κ. Τελεβάντου με τίτλο ‘’Η Απάντηση μου στον δημοσιογράφον κ. ’Λοΐζο Λοΐζου’, δημοσιεύοντας μερικώς τις απαντήσεις τους και χωρίς να παραθέτουν τον σύνδεσμο όπου ο ενδιαφερόμενος θα μπορούσε να ανατρέξει για να διαβάσει και τις δικές μου απαντήσεις, προφανώς αποσκοπώντας στο να κερδίσουν εντυπώσεις. 

   Επειδή όμως οι εντυπώσεις είναι κούφιες, άνευ περιεχομένου και οδηγούν σε πλάνες και αιρέσεις όπως προείπα, αλλά και σε μίση καθώς ο κ. Νούνης συκοφαντεί για προσωπικούς λόγους ακόμη και σεβάσμιους Ιερείς όπως ο π. Βασίλειος Βολουδάκης και την οικογένεια του (ἐδῶ) ενώ ένα χρόνο πριν τον χαρακτήριζε, 

   "Φως στο εσκοτισμένο τούνελ της Εκκλησιαστικής φαναριώτικης πραγματικότητας",έκρινα ότι έπρεπε να ασχοληθώ προς όφελος της αληθείας για μια ίσως τελευταία φορά με το άτομο του παραθέτοντας παράλληλα και μερικά στοιχεία ώστε και οι αναγνώστες να καταλάβουν και να ωφεληθούν από τον πειρασμόν αυτόν που μου προέκυψε.

Παραθέτω ακόμη και ολόκληρο τον σχολιασμό ΕΔΩ:

http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2017/08/blog-post_833.html

Λοΐζος Λοΐζος

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Πηγή

Δεῖτε τὰ σχετικά παρακάτω ἄρθρα:

Είναι "κοινωνικοί" οι αποδεχόμενοι πολλές Εκκλησίες, εκτός από την ΜΙΑ Ορθόδοξο Εκκλησία;

Πηγή: https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_9771.html

Τὸ ἄρθρο αὐτὸ ἔχει δημοσιευθεῖ στὸ «apostoliki-diakonia.gr».

Ἐκτὸς τῶν ἄλλων σημαντικῶν στοιχείων ποὺ περιέχει, παρουσιάζει καὶ κάποιες ἀπὸ τὶς ἀποτειχίσεις τοῦ Μ. Βασιλείου, τὶς ὁποῖες, φυσικά, πραγματοποίησε πρὸ συνοδικῆς καταδίκης τῶν αἱρετικῶν –διαχρονικὴ πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία συνοψίζει καὶ ὁ ΙΕ΄ κανόνας.

Τὸ ὑπενθυμίζουμε σ’ αὐτοὺς ποὺ περιμένουν οἱ ἴδιοι οἱ.....

(Ἡ συνέχεια ἐδῶ)

 Ο μολυσμός, διά της κοινωνίας με αιρετικούς ή κακοδόξους επισκόπους

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

 «Εἰ δὲ φανείη τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, … τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι» 
                                                                            (Β΄ Κανὼν Συνόδου Ἀντιοχείας)

     Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακή ἡ  αὐστηρότητα πού ἐπιβάλλουν οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀπέναντι ὄχι μόνο στούς αἱρετικούς ἄλλα καί στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας πού ὑϊοθετοῦν κακοδοξίες, γιατὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν διασπᾶται μόνο ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν καὶ διαδίδουν τὰ παρόμοια: «Οὐχ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν διατέτμηται μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ αὐτὰ φρονεῖν ἀλλήλοις λεγόντων διασπᾶται».[1] Τὸ παραμικρὸ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι μικρό, κατά τον  Ἅγιο Γρηγόριο  Παλαμᾶ.[2]

Ὁ Χρυσορρήμων Ἰωάννης  μᾶς λέει: «Ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπαινοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντες ὑφίστανται τὴν ἴδια ἢ καὶ χειρότερη

                                                                                                                  (Ἡ συνέχεια ἐδῶ)

 "Αιρετικοί ήσαν (έκ των προτέρων και ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ), όσοι δεν συμφωνούσαν με την διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου και δεν είχαν κοινωνία μαζί του"!

 ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ- 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Ο άγιος Γρηγόριος, τον οποίο τιμά η Εκκλησία μας, ήταν πραγματικά ένα μεγάλο πνευματικό ανάστημα.

 Όταν διαβάζη κανείς τα έργα του, χαίρεται την ευρύτητα της σκέψεώς του, την γονιμότητα της διδασκαλίας του, αλλά, κυρίως και προ παντός, την μεγάλη του ευαισθησία. Ασχολείται με θέματα πολύ δύσκολα, και όμως δεν αφίσταται της Ορθοδόξου Παραδόσεως.
Στον άγιο Γρηγόριο Νύσσης συναντούμε την διδασκαλία ότι το βαθύτερο έργο της Εκκλησίας είναι η θεραπεία του ανθρώπου, που επιτυγχάνεται μέσα από την κάθαρση, και ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η θέωση. Βέβαια,
και άλλοι Πατέρες αναλύουν αυτήν την πραγματικότητα, αλλά ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης 

                                                                                                           (Ἡ συνέχεια ἐδῶ)

 Αναγκαίες διευκρινήσεις για θέματα εκκλησιαστικής κοινωνίας με αιρετικούς

Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

  Δημοσιεύουμε ἄρθρο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, ποὺ δίδει ἱκανοποιητικὲς ἀπαντήσεις σὲ ἀπορίες κληρικοῦ (μετὰ τοῦ ὁποίου εἴχαμε σχετικὴ συζήτηση πρόσφατα), ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν χθεσινὴ Ἡμερίδα στὸν Πειραιᾶ γιὰ τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο.

Μέσα στό κοσκίνισμα πού γίνεται ἀπό κάποιους ἀδελφούς καί σεβαστούς πατέρες (σύμφωνα μέ τήν λαϊκή ρῆσι, ὅποιος δέν θέλει νά ζυμώση δέκα μέρες κοσκινίζει), σχετικά μέ τήν κατοχύρωσι τῆς νεόκοπης θεωρίας τοῦ βολέματος (δυνητική ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος περί ἀποτειχίσεως ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους), ἀναφέρονται κάποιες θεωρίες γιά τίς ὁποῖες ἐθεώρησα ἀναγκαῖο νά καταθέσω αὐτές τίς σκέψεις προκειμένου νά διασφαλισθῆ ὁ κάθε καλοπροαίρετος ἀναγνώστης ὡς πρός τό δέον γενέσθαι εἰς τήν παροῦσα αἱρετική περίοδο τῆς Ἐκκλησίας. Διότι εἶναι διαφορετικό πρᾶγμα τό νά μήν γνωρίζη κάποιος καί νά πλανηθῆ ἀπό ἄγνοια καί τελείως διαφορετικό τό νά κατασκευάζωμε θεωρίες, προκειμένου νά καθησυχάσωμε τούς ἑαυτούς

                                                                                                             (Ἡ συνέχεια ἐδῶ)