«Ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον»,

ήτοι ουκ εά με καθεύδειν το της Κορίνθου κατακόμβης ομολογιακό τρόπαιον.

      «Στις μέρες μας το πρόσωπο του Επισκόπου καθίσταται τραγικό, όχι τόσο εκ της μη αναγνωρίσεως του έργου του, όσο εκ των σοβαρών εκκλησιολογικών εκτροπών, όπως από τους φερομένους και αλληλοσπαρασσομένους Παλαιοημερολογίτες ή και “ζηλωτές”, οι οποίοι με φανατισμό καταστρατηγούν, αποδομούν και παραπλανούν, την υπό τον κανονικό και νόμιμο Επίσκοπο, λογική ποίμνη του Χριστού».

Με αυτά τα λόγια προσπάθησε ο οικουμενιστής Ψευδοποιμένας Κορίνθου Διονύσιος να προστατεύσει την θέση του και να αποδείξει το κύρος του και την δυναμικότητα του.

Αντίθετα όμως από τους δημαγωγικούς επικοινωνιακούς σκοπούς του –και παρά την υποστήριξη του συναγωνιστή του στις επικοινωνιακού τύπου δηλώσεις Γόρτυνος– απέδειξε, ότι όχι μόνο σίγουρος δεν νιώθει αλλά δεν μπορεί ακόμα και να κοιμηθεί από την ανησυχία του, διότι εκεί στην Κόρινθο υπάρχει κάτι που τον ελέγχει διαρκώς:

Μία κατακόμβη αποτειχισμένων πιστών, που αψηφώντας τις κατηγορίες και την λάσπη που τους αποδίδουν από άμβωνος οι αυλικοί ιερείς της κορινθιακής επισκοπής, αγωνίζονται για την πίστη τους

τιμώντας και υπακούοντας στις εντολές του Χριστού και των Αγίων Πατέρων, αυτές δηλ. που καταπατά ο πράγματι τραγικός υποκριτής –κατά την ορολογία των ηθοποιών της αρχαίας τραγωδίας– Διονύσιος.

Οι ύβρεις που τους αποδίδουν οι την εύνοια του Διονυσίου ευσεβοφανείς ρασοφόροι της Κορίνθου είναι το ομολογιακό τρόπαιο αυτής της Κατακόμβης: Οι ύβρεις από τους ανθρώπους για θέματα ομολογίας και πίστεως, είναι τρόπαιο για τον Θεό διότι είναι σίγουρο, ότι «οι θέλοντες ευσεβώς ζην διωχθήσονται», είναι σίγουρος ο λόγος του Κυρίου μας «Μακάριοι έστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς καί διώξωσιν καί ειπωσιν πάν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε καί άγαλλιάσθε». Τρόπαιο λοιπόν μπροστά στον Θεό για την Κατακόμβη των αποτειχισμένων της Κορίνθου, όταν ο κ. Διονύσιος τους ονειδίζει και διώκει και λέει παν ρήμα πονηρόν ψευδόμενος και ωρυόμενος ένεκεν του Χριστού.

Και αν τον κ. Διονύσιο με τις γνωστές παρεκτροπές και εξάρσεις του τον ενοχλεί το κήρυγμα πίστεως κάποιων πιστών της Επισκοπής του φοβόμενος για το έργο του ας μας πει αν τον ενοχλεί, ως Επίσκοπο, και το κήρυγμα του Χριστού και των Αγίων.

Αν τον ενοχλεί ως Επίσκοπο και ο λόγος του Κυρίου «τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ·  ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν».

Αν τον ενοχλεί ως Επίσκοπο και ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγοντας «Κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενός ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι».

Αν τον ενοχλεί ως Επίσκοπο και ο 15^ος Κανόνας «Οἱ γὰρ δι᾿ αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι».

Αν τον ενοχλεί ως Επίσκοπο και ως οικουμενιστή, εκκοσμικευμένο ρασοφόρο και ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης. Αφιερώνουμε ως επίλογο στον κ. Διονύσιο το ακόλουθο απόσπασμα του Αγίου, αν και γνωρίζουμε ότι και με αυτό δεν θα μπορέσει να κοιμηθεί:

«Τὸ πάλαι ὑπὲρ τῶν προβάτων ἀπέθνησκον οἱ Ποιμένες, νῦν δὲ μᾶλλον ἀναιροῦσι αὐτοί τὰ πρόβατα· τότε νηστείαις τὸ σῶμα ἐσωφρόνιζον, νῦν δὲ τρυφαῖς παρασκευάζουσι σκιρτᾶν. Τότε τὰ ἑαυτῶν τοῖς δεομένοις διένειμον, νῦν δὲ τὰ τῶν πενήτων σφετερίζονται· τότε τὴν ἀρετῆν ἤσκουν, νῦν δὲ τοὺς τὴν ἀρετὴν ἀσκοῦντας ἐξοστρακίζουσι. Τότε οἱ φιλάρετοι πρὸς τὴν ἱερωσύνην ὑπήγοντο, νῦν δὲ οἱ φιλάργυροι· τότε οἱ τὸ πρᾶγμα φεύγοντες διὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀρχής, νῦν δὲ οἱ τὸ πρᾶγμα ἐπιτρέχοντες μεθ’ἡδονῆς. Τότε οἱ ἀκτημοσύνη ἐναβρυνόμενοι, νῦν δὲ οἱ πλεονεξίᾳ ἐκουσίως χρηματιζόμενοι. Τότε οἱ πρὸ ὀφθαλμοῦ ἔχοντες τὸ θεῖον δικαστήριον, νῦν δὲ οἱ μηδὲ εἰς ἔννοιαν τοῦτο λαμβάνοντες. Τότε οἱ τύπτεσθαι νῦν δὲ οἱ τύπτειν ἔτοιμοι. Καὶ τότε μὲν τὴν ἀγνείαν ἐξεθείαζον, νῦν δέ, ἀλλ’ οὐδέν βούλομαι δυσχερὲς εἰπεῖν...».

Χαιρετίζω την Κατακόμβη των αποτειχισμένων της Κορίνθου.

Ένας πιστός της Κορίνθου.