Απαράδεκτα! Επιστρέφονται:

 Ἡ ἀπάντηση τῶν γονέων πρὸς τὸν Ὑπουργὸ γιὰ τὰ νέα Βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν

Γράφει ὁ Ἡρακλῆς Ρεράκης, Καθηγητὴς Παιδαγωγικῆς -

 Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ

   Οἱ γονεῖς τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀρνοῦνται νὰ διδάσκονται τὰ παιδιά τους, μὲ βάση τὰ πολυθρησκειακὰ Προγράμματα καὶ Βιβλία ποὺ καθιέρωσε τὸ Ὑπουργεῖο, τὰ ἐπιστρέφουν στὸν Ὑπουργό, ὡς «ἐπικίνδυνα καὶ ἀκατάλληλα», ὅπως τὰ χαρακτήρισε, ἤδη ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2016, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος καὶ ἀπαιτοῦν νὰ διδάσκονται, σύμφωνα μὲ ἄλλα Προγράμματα καὶ Βιβλία, ποὺ νὰ περιέχουν, καθαρὴ μὴ ἀναμεμειγμένη μὲ θρησκεῖες, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη ποὺ ἐκεῖνοι τοὺς ἔδωσαν μὲ τὸ Μυστήριο τοῦ
Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος.

Ἡ ἀπόφαση τῶν γονέων νὰ μὴν ἐπιτρέψουν τὴν προσηλυτιστικὴ διδασκαλία, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀλλαγὴ πίστης τῶν τέκνων τους, βασίζεται στὸν Ἀστικὸ Κώδικα, (ἄρθρο 1510 καὶ 1512, παρ. 1),  ὅπου ἀναφέρεται ὅτι: «Ἡ μέριμνα γιὰ τὸ ἀνήλικο τέκνο εἶναι καθῆκον καὶ δικαίωμα τῶν γονέων» καὶ στὸ ὁποῖο δικαίωμα περικλείεται καὶ ἡ παροχὴ θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης. Παράλληλα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ δίκαιο, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση τῶν Δικαιωμάτων τοῦ...

Ἀνθρώπου (ἄρθρο 2, Α΄ Πρόσθ. Πρωτ. ΕΣΔΑ) ὁρίζει ὅτι τὸ κράτος ὀφείλει νὰ «σέβεται τὸ δικαίωμα τῶν γονέων νὰ ἐξασφαλίζουν τὴ μόρφωση καὶ ἐκπαίδευση τῶν τέκνων τους σύμφωνα μὲ τὶς δικές τους θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικὲς πεποιθήσεις».

Παρομοίως καὶ τὸ διεθνὲς σύμφωνο, γιὰ τὰ ἀτομικὰ καὶ πολιτικὰ δικαιώματα (ΟΗΕ), τὸ ὁποῖο, μάλιστα, ἐπικυρώθηκε μὲ τὸν Νόμο 2462/1997 (ΦΕΚ Α' 25/26.2.97, ἄρθρο 18), ὁρίζει ὅτι: «Τὰ συμβαλλόμενα κράτη στὸ παρὸν σύμφωνο ἀναλαμβάνουν τὴν ὑποχρέωση νὰ σέβονται τὴν ἐλευθερία τῶν γονέων ἢ τῶν νόμιμων κηδεμόνων, νὰ φροντίζουν γιὰ τὴ θρησκευτικὴ καὶ ἠθικὴ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν τους σύμφωνα μὲ τὶς πεποιθήσεις τους».

Δυστυχῶς, αὐτὸ τὸ ἀπαράβατο δικαίωμα τὸ ἀπολαμβάνουν ΜΟΝΟΝ οἱ Ἕλληνες Ἑβραῖοι, Μουσουλμάνοι καὶ Ρωμαιοκαθολικοὶ μαθητές, ἐνῶ ἡ μεγάλη πλειονότητα τοῦ μαθητικοῦ πληθυσμοῦ, τὴν ὁποία ἀποτελοῦν οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές, ὑποχρεώνεται νὰ διδάσκεται ἕνα ἀκατάλληλο πολυθρησκειακὸ μάθημα. Τὸ Ὑπουργεῖο, στὴν περίπτωση αὐτή, ἐν γνώσει του παρανομεῖ καὶ παραβιάζει:

α) Τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας, ποὺ στὸ ἄρθρ. 16 ὁρίζει τὴν «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων».

β) Τὸν ἰσχύοντα ἐκπαιδευτικὸ Νόμο, ποὺ στὸ ἄρθρ. 1 ἀναφέρει ὅτι οἱ μαθητὲς τῆς Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης «ὑποβοηθοῦνται νὰ ἔχουν πίστη στὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Παράδοσης».

γ) Τὶς σχετικὲς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας.

δ) Ὅλες τὶς σχετικὲς νομοθετικὲς πράξεις τοῦ ἑλληνικοῦ, τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ διεθνοῦς δικαίου, ὅπως ἀναφέρθηκε παραπάνω.

Μὲ τὰ νέα Προγράμματα καὶ Βιβλία, τὸ Ὑπουργεῖο πραγματοποιεῖ, ἐπισήμως πλέον ἐντός τοῦ σχολείου, μεθοδευμένη θρησκευτικὴ προπαγάνδα καὶ προσηλυτισμό, ὑποχρεώνοντας, ἀφενός, τοὺς ὀρθόδοξους δασκάλους καὶ Θεολόγους, ὡς δημοσίους ὑπαλλήλους, νὰ διδάσκουν κακόδοξες καὶ μὴ ὀρθόδοξες διδασκαλίες καί, ἀφετέρου, τοὺς ὀρθόδοξους μαθητὲς νὰ μαθαίνουν, ὄχι πλέον γιὰ πληροφόρηση, ὅπως συνέβαινε ἕως τώρα, ἀλλὰ μὲ βιωματικὴ μεθοδολογία, ποὺ σημαίνει μὲ ἐσωτερικὸ ἐμποτισμό, διδασκαλίες, ποὺ ἐναντιώνονται στὴν ὀρθόδοξη πίστη τους, παραβιάζουν τὴ θρησκευτική τους ἐλευθερία καὶ ἀλλοιώνουν τὴ θρησκευτική τους ταυτότητα καὶ διαφορά.

Ἀναφέρουμε, γιὰ παράδειγμα, ὁρισμένα ἐνδεικτικὰ κείμενα ἀπὸ τὰ νέα Βιβλία:

Στὸ Βιβλίο τῆς Α΄ Γυμνασίου (σελ. 70) μαθαίνουν οἱ μαθητὲς/τριες, ὅτι οἱ ἄνθρωποι «εἶναι Φτιαγμένοι κατ’ εἰκόνα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ», ἐνῶ, σὲ εὐχὴ ποὺ περιέχεται στὸ ἴδιο Βιβλίο (σελ. 85-86) μαθαίνουν γιὰ τὸν Χριστὸ ὅτι εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ Θεός μου, γεμάτος ἐλεημοσύνη καὶ Πανάγαθος, Ἐσὺ ποὺ μὲ σοφία δημιούργησες ὁλόκληρο τὸν κόσμο, Ἐσὺ ποὺ μὲ τὴν πανάγαθη Πρόνοιά Σου γιὰ ὅλα προνοεῖς καὶ γιὰ ὅλα σου τὰ κτίσματα, Δέσποτα Πανάγαθε καὶ Ποιητὴ τοῦ παντός…, ποὺ εἶσαι ὁ αἴτιος τῆς ζωῆς». Ὅμως, στὸ ἴδιο βιβλίο (σ. 125), μὲ τίτλο ὑποκεφαλαίου: «Ὁ ἕνας καὶ μοναδικὸς θεός: Ὁ Ἀλλάχ», μαθαίνουν παρομοίως γιὰ τὸν  Ἀλλὰχ ὅτι εἶναι: «ὁ παντοδύναμος καὶ παντοκράτορας Θεός, ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο, δημιούργησε τὸν κόσμο καὶ προνοεῖ συνεχῶς γιὰ τὸ σύμπαν».

Στὸ ἴδιο Βιβλίο καὶ στὸ ὑποκεφάλαιο: «Ὁ Κανόνας τῆς Ἁγίας Γραφῆς», οἱ μαθητὲς διδάσκονται ὅτι «τὰ βιβλία τοῦ Κανόνα περιέχουν τὸν θεῖο λόγο ποὺ ἀποκαλύφθηκε στοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀποτελοῦν τὸ μέτρο καὶ τὸν γνώμονα τῆς πίστης καὶ τῆς ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ» (σ. 40). Σὲ ἑπόμενο κεφάλαιο, ὅμως, τοῦ ἴδιου βιβλίου (σ. 125), χωρὶς νὰ σκεφτεῖ κανεὶς τὴ σύγχυση ποὺ δημιουργεῖται στὰ παιδιά, μὲ τίτλο ὑποκεφαλαίου: «Μωάμεθ, ἡ σφραγίδα τῶν προφητῶν», μαθαίνουν οἱ μαθητὲς/τριες ὅτι, ὑπάρχει ἕνα θεόπνευστο καὶ θεόσταλτο βιβλίο ποὺ παραδόθηκε στὸν Μωάμεθ ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ: «Τὸ Κοράνιο εἶναι ἡ ὀρθὴ ἀρχικὴ καὶ τελευταία Ἀποκάλυψη. Ὁ Μωάμεθ θεωρεῖται ἡ σφραγίδα τῶν Προφητῶν, ὁ ἔσχατος τῶν προφητῶν… Ὁ Μωάμεθ, ἐνῶ βρισκόταν σὲ περισυλλογὴ στὴ σπηλιὰ Χίρα κοντὰ στὴ Μέκκα, παρουσιάστηκε μπροστά του ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ καὶ τὸν διέταξε νὰ ἀπαγγείλει ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὸ οὐράνιο ἀρχέτυπο τοῦ Κορανίου. Λέγεται ὅτι κατὰ τὴ νύκτα αὐτὴ κατέβηκε ὁλόκληρο τὸ Κοράνιο ὡς τὸν χαμηλότερο οὐρανό, ἀλλὰ ἀποκαλύφθηκε ἀργότερα στὸν προφήτη, μέσω τοῦ ἀγγέλου Γαβριήλ, διαδοχικὰ καὶ κατὰ μικρὰ τμήματα».

Οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές, ἐπίσης, μαθαίνουν στὸ ἴδιο Βιβλίο τῆς Α΄ Γυμνασίου (σ. 128) τὴν προσευχὴ στὸν Ἀλλάχ, μὲ περιεχόμενο προφανῶς ἀντίθετο στὴ δική τους πίστη καὶ μὲ σαφῆ στόχο τὴ δημιουργία ἢ τὴν καλλιέργεια θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ σύγχυσης: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἀλλὰχ τοῦ Παντελεήμονα, τοῦ Πολυεύσπλαχνου. Ἡ Δόξα ἀνήκει στὸν Ἀλλάχ, τὸν Κύριο ὅλων τῶν κόσμων τὸν Παντελεήμονα, τὸν Πολυεύσπλαχνο, Τὸν Ἡγεμόνα τῆς Ἡμέρας τῆς Κρίσης. Ἐσένα (μόνο) λατρεύουμε καὶ Ἐσένα (μόνο) ἱκετεύουμε γιὰ νὰ μᾶς παρέχεις τὴ βοήθειά Σου Καθοδήγησέ μας στὸ ὀρθὸ μονοπάτι».

Στὸ ἴδιο Βιβλίο τῆς Α’ Γυμνασίου, γιὰ παράδειγμα, τὰ ὀρθόδοξα Παιδιά, στὸ πλαίσιο τοῦ ἐφαρμοζόμενου σχεδίου ἐμποτισμοῦ τους στὸ ἐκκοσμικευμένο διαθρησκειακὸ πνεῦμα, μαθαίνουν (σ. 134) ὅτι «ὁ Τζελαλεντὶν Ρουμί, ποιητής, νομικός, θεολόγος καὶ σούφι ἀπηύθυνε διδασκαλία πρὸς ὅλους τους ἀνθρώπους ἀπὸ ὁποιαδήποτε πίστη κι ἂν προέρχονταν, θεωρώντας ὅτι ὁ Θεὸς Μουσουλμάνων, Χριστιανῶν καὶ Ἑβραίων εἶναι ἕνας».

Στὴν ἴδια συνάφεια, προσφέρεται κείμενο πρὸς ἐκμάθηση ἀπὸ τὸ Κοράνιο στοὺς μαθητὲς/τριες στὸ Βιβλίο τῆς Γ΄ Γυμνασίου (σελ. 46): «Πιστεύουμε στὴν Ἀποκάλυψη ποὺ ἔχει σταλεῖ σ’ ἐμᾶς καὶ σ’ αὐτὴ ποὺ ἔχει σταλεῖ σ’ ἐσᾶς. Ὁ Θεός μας καὶ ὁ Θεὸς σας εἶναι Ἕνας. Κι ἐμεῖς σ’ Αὐτὸν ἔχουμε ὑποταχθεῖ (στὴ θέλησή του στὸ Ἰσλὰμ)» (Σούρα 29, 46).

Ἐπίσης, στὸ ἴδιο μοτίβο, τῆς μεθοδευμένης δημιουργίας θρησκευτικῆς θολούρας στὶς ψυχὲς τῶν μαθητῶν/τριῶν, στὸ ἴδιο βιβλίο τῆς Γ΄ Γυμνασίου (σελ. 46) καὶ στὴν ἑνότητα: «Ὁ σεβασμὸς τοῦ ἄλλου στὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου» καὶ μάλιστα στὸ κεφάλαιο μὲ τὸν τίτλο: «Τὸ Κοράνιο προτρέπει σεβασμὸ πρὸς τοὺς λαοὺς τῆς Βίβλου καὶ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο», οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές, καλοῦνται νὰ μάθουν ἐπιλεγμένα κομμάτια ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τοῦ Κορανίου: «Ὤ! Λαὲ τῆς Βίβλου! Ἐλᾶτε μαζὶ νὰ συμφωνήσουμε γιὰ τὶς διαφορὲς ἀνάμεσά μας, ὥστε νὰ μὴ λατρεύουμε παρὰ μόνο τὸν ΑΛΛΑΧ. Καὶ νὰ μὴν ἐξομοιώνουμε τίποτε μ’ Ἐκεῖνον, κι ἂς μὴ στήσουμε ἀνάμεσά μας, κυρίους ἢ προστάτες, ἐκτὸς ἀπ’ τὸν ΑΛΛΑΧ. Ἂν ὅμως δὲν θελήσουν νὰ συμμορφωθοῦν, τότε νὰ πεῖτε: Νὰ εἶστε μάρτυρες, ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε Μουσουλμάνοι» (Σούρα 3, 64).

Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ἡ ἐπιλογὴ καὶ παράθεση τέτοιων ἀντιφατικῶν γνώσεων καὶ θέσεων στὰ σχολικὰ βιβλία, δὲν εἶναι τυχαῖα, ἀποτελεῖ καθαρὴ κατάργηση τῆς θρησκευτικῆς ταυτότητας καὶ διαφορᾶς τῶν μαθητῶν καὶ τῶν γονέων τους, παραβίαση τῶν μορφωτικῶν καὶ δημοκρατικῶν τους δικαιωμάτων καί, συνεπῶς, δημιουργεῖ τεράστια παιδαγωγικὰ καὶ θεολογικὰ προβλήματα στὴν πνευματικὴ συγκρότηση τῶν νέων μας καί, ταυτόχρονα, πολιτισμικὴ διάβρωση τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμικοῦ τοπίου.

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ σύγχυση ποὺ προκαλεῖ ὁ θρησκευτικὸς αὐτὸς συγκρητισμός, ἐρωτᾶται τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας: Ὑπάρχει ἄλλος ὑγιὴς καὶ μορφωτικὸς λόγος γιὰ νὰ μαθαίνουν τὰ παιδιὰ αὐτὲς τὶς ἀντίθετες μὲ τὴν πίστη τους γνώσεις; Ποιὰ παιδαγωγικὴ ἀρχὴ ὁρίζει ἢ ἐπιτρέπει νὰ προσφέρονται σὲ μαθητὲς/τριες (12-13 ἐτῶν) τέτοιας μορφῆς ἀντιφατικὲς γνώσεις πού, ἀντὶ νὰ ἀναπτύσσουν, παραβιάζουν καὶ ἀπειλοῦν νὰ νοθεύσουν καὶ νὰ συγχύσουν τὴ θρησκευτική τους συνείδηση; Ποιὰ λογικὴ καὶ νομικὴ βάση ἔχει αὐτὴ ἡ προσηλυτιστικὴ παρέμβαση τοῦ Ὑπουργείου στὴν ἤδη ὑπάρχουσα θρησκευτικὴ πίστη τῶν νέων μας μὲ στόχο τὴν μετάλλαξή της;

Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι τὸ ἐγχείρημα αὐτὸ εἶναι ἀντιδημοκρατικὸ καὶ παράνομο, καὶ ὅτι ἀποκαλύπτει τὴν ταυτότητα τῶν προθέσεων ἐκείνων ποὺ τὸ ἐπιχειροῦν καθὼς ἀκόμη, καὶ τὴ σχεδιασμένη σκοπιμότητα τῆς ὅλης μετάλλαξης τῶν Θρησκευτικῶν, ἀπὸ ὀρθόδοξη ἀγωγὴ ποὺ ἦταν σὲ διαθρησκειακὴ ἢ πολυθρησκειακὴ ἀγωγὴ ποὺ μεθοδευμένα κατέληξε. Αὐτὴν τὴν «ποιότητα» ἔχουν τὰ νέα ἀντιχριστιανικὰ Προγράμματα καὶ Βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, οἱ ὀρθόδοξοι γονεῖς, δικαιολογημένα, τὰ ἐπιστρέφουν στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὡς ἀπαράδεκτα.

Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια 06/12/17

Πηγή