Έκκληση πρός τήν γυναίκα νά ξαναβρεί τόν σωστό της δρόμο

  Πορφυρίτης

   Τό παρόν κείμενο, εἶναι ἐμπνευσμένο ἀπό τήν πρόσφατη ἐπικαιρότητα· ἀπό τή συγγνώμη πού ζήτησε ἱερέας ἀπό κατοίκους τῶν Ἀμισιανῶν τήν Μεγάλη Παρασκευή, ἐπειδή ἀρνήθηκε νά κοινωνήσει τίς γυναῖκες πού ἦταν στήν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ, λόγῳ τοῦ ὅτι φορούσαν παντελόνι (καί κατόπιν τούτου, κάλεσε ὅλους τούς πιστούς νά προσέρχονται κανονικά στήν ἐκκλησία χωρίς ὄρους καί προϋποθέσεις)^[1]· καί ἀπό τό ἄρθρο μέ τίτλο: «Κι ἐμεῖς ρωτᾶμε γιά τό παντελόνι στήν ἐκκλησία...» ^[2]. Βλέπετε, καί ἐδῶ τά πράγματα ἀντιστράφησαν· παλαιότερα, οἱ Χριστιανοί ἔπρεπε νά ἀπολογοῦνται στούς αἱρετικούς, ἐνῶ στήν σύγχρονη ἐποχή, ἔχουμε τό θλιβερό «προνόμιο», νά ἐκφράζουμε λόγο ἀντιρρητικό, σέ χριστιανούς.

     Ὡστόσο, τό κείμενο αὐτό, δέν ἀπευθύνεται στούς συντάκτες τέτοιων κειμένων. Αὐτοί διαβαίνουν, ἐνσυνείδητα τόν δικό τους δρόμο καί ὁ στόχος τους δέν εἶναι φυσικά νά ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησιές μας, ἀλλά νά γεμίζουν μέ κόσμο πού θά ἔχει ἀλλοιωμένο χριστιανικό φρόνημα^[3]. Ἀπευθυνόμαστε στούς καλοπροαίρετους πιστούς, πού δέν γνωρίζουν καί τό πλέον αὐτονόητο, ἐάν δηλαδή ἐπιτρέπεται νά φοροῦν οἱ γυναῖκες ἀνδρικά ροῦχα καί οἱ ἄνδρες γυναικεία(!) καί διαβάζοντας τέτοιες, συγγνώμη γιά τήν λέξη, δέν τό συνηθίζουμε, αὐθαίρετες κοτσανολογίες, εἴτε σκανδαλίζονται εἴτε τούς δημιουργοῦνται διλήμματα καί ἀπορίες.

     Ἐμεῖς θά συνεχίσουμε νά γράφουμε, ἀντιπαραθέτοντας λόγο, ὄχι δικό μας, ἀλλά ἁγιογραφικό καί ἁγιοπατερικό! Ἐπομένως, ἐάν ἔχουν νά ἀπαντήσουν κάτι, ὅλοι αὐτοί οἱ «ἐπώνυμοι» καί πολυτιτλούχοι ἀρθρογράφοι (καί φυσικά δέν ἔχουν), ἄς ἀπαντήσουν πρῶτα στόν Κύριό μας, τίς ἐντολές τοῦ ὁποίου καλούμαστε νά ἐκτελοῦμε καί ἔπειτα στούς ἁγίους, τῶν ὁποίων τά λόγια θά χρησιμοποιήσουμε. Ἐκτός καί έάν πιστεύουν ὅτι ἔφθασαν στά «θεολογικά ὕψη» τοῦ Πάπα, καί ἐπομένως μποροῦν νά διορθώσουν τόν ἰδιο τόν Θεό ἤ ἐάν δέν θεωροῦν ἁγίους, τούς ἁγίους καί Πατέρες πού θ’ἀναφέρουμε καί θεωροῦν ἁγιωτέρα τήν δική τους λογική ἤ τήν λογική αὐτῶν πού ἀκολουθοῦν γιά τούς δικούς τους λόγους, στόν δικό τους εὐρύχωρο δρόμο.

     Εἶπε λοιπόν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας, κ. Ἀναστάσιος: «Πήγα στην Αφρική, με ρώταγαν τι είναι τα υποστατικά ιδιώματα της Αγίας Τριάδας. Πήγα στην Ασία, με ρώταγαν αν μπορούμε όντως να μετέχουμε εμείς οι κοινοί θνητοί στις Άκτιστες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Επέστρεψα και στην Ελλάδα και με ρώταγαν αν η γυναίκα στην Εκκλησία κάνει να φορά παντελόνι…»^[4]. Ὄντως, αὐτή εἶναι ἡ τραγική πραγματικότητα, γιά τήν ὁποία ἔχουμε ὅλοι εὐθύνη καί κυρίως οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ Ἱερεῖς, οἱ Ποιμένες, οἱ ὁποίοι δέν φροντίζουν γιά τήν κατήχηση καί ἐνημέρωση τῶν λογικῶν τους προβάτων. Ἔτσι, ἴσως οἱ περισσότεροι πιστοί, μπορεῖ νά γνωρίζουν μέ λεπτομέρειες ὅλους τούς τύπους τῶν κινητῶν τηλεφώνων, ὀνόματα ἡθοποιῶν, τραγουδιστῶν καί ποδοσφαιριστῶν, καί νά ἀγνοοῦν ἀκόμη καί τίς πιό ἁπλές ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας, νά ἀγνοοῦν τό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας, δηλ. το «Πιστεύω» καθώς καί τίς παγίδες τῶν αἱρέσεων, φθάνοντας στό τραγικό σημεῖο, νά ἀκοῦν γιά Οἰκουμενισμό καί νά καταλαβαίνουν «Κομμουνισμό»!

     Ὁ μακαριστός Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ερμηνεύοντας τήν φράση τοῦ Κυρίου στόν Πέτρο, «Βόσκε τά πρόβατά μου» (Ἰω. 21, 17), γράφει μεταξύ ἄλλων: «Γιατί ὁ Κύριος στόν Πέτρο εἶπε μία φορά τό ‘‘Ποίμαινε’’ καί δύο φορές τό «Βόσκε»; Διότι θέλησε νά τονίσῃ, ὅτι τό πρῶτο καί κύριο ἔργο τοῦ ποιμένος εἶνε νά βόσκῃ, νά τρέφῃ τό ποίμνιο μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Νά κηρύττῃ δηλαδή τό Εὐαγγέλιο, νά διδάσκῃ καί νά κατηχῇ. Καί ὄχι μόνο δημοσίως σέ πολλούς μαζί, ἀλλά καί κατ’ ἰδίαν σέ ἕνα ἕκαστο. ... Μέ τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ τρέφονται ἐκλεκτοί ἄνθρωποι, πού πεινοῦν τό Θεό, ἀναπτύσσονται πνευματικῶς, καί γίνονται ρωμαλέοι χριστιανοί καί ἀληθινοί λάτρες τοῦ Κυρίου. ...

     Σήμερα, ὑπάρχουν ποιμένες ἄξιοι τῆς ἀποστολῆς τους; ... Προσφέρεται στά λογικά πρόβατα ἐπαρκής τροφή; Βεβαίως καί σήμερα ὑπάρχουν ἄξιοι ποιμένες καί κήρυκες. ... Ἀλλ’ οἱ περισσότεροι ποιμένες δέν εἶναι κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου. ...

      Ἐπειδή οἱ περισσότεροι ποιμένες δέν κηρύττουν, καί πολλοί ἀπ’ αὐτούς δέν ἐπιτρέπουν τό κήρυγμα, ἀλλά καί πολλοί κηρύττουν χωρίς ζῆλο καί προετοιμασία, γι’ αὐτό τό ποίμνιο δέν τρέφεται ἐπαρκῶς, καί ἔτσι οἱ χριστιανοί στό μεγαλύτερο ποσοστό εἶνε ἀτροφικοί, καχεκτικοί, χωρίς τήν ἀπαραίτητη δύναμι ἀντιστάσεως στό πολύμορφο κακό τῆς ἐποχῆς μας. Γι’αὐτό καί μέσα στούς φοβερούς τόπους τῆς λατρείας, τούς ναούς καί τά προσκυνήματα, εἰσέβαλε τό κοσμικό πνεῦμα καί ἡ κοσμική καί σκανδαλώδης μόδα, πρός ἀγανάκτησι καί ἀπαραμύθητη θλῖψι τῶν ὀλίγων συνειδητῶν χριστιανῶν»^[5].

     Μετά τά ὀλίγα ἁπλά καί κατανοητά γιά τήν πνευματική πενία, πᾶμε καί στά ἁπλά καί λελυμένα θέματα, τά τόσο αὐτονόητα, τά ὁποῖα, ἔχουν βαλθεῖ κάποιοι μέ τό στανιό νά μᾶς τά ἀλλάξουν. Πλησιάζει ὁ καιρός, πού θά προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν, ὅτι ὁ ἤλιος ἀνατέλλει ἀπό τήν δύση! Ἑμεῖς ὅμως, ἔχουμε ὁδηγό τήν γλυκειά φωνή τοῦ Χριστοῦ: «βλέπετε μὴ πλανηθῆτε· πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ ὁ καιρὸς ἤγγικε. μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν.» (Λουκ. 21, 8).

     «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα.» (Δευτ. 22, 5), λέγει ὁ Κύριός μας. Ἄς ἀφήσουμε νά μᾶς τό ἐξηγήσει ἕνας σύγχρονος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ μακαριστός πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:

     «Σήμερα τό κίνημα περί ἰσότητας τῶν φύλων ἔχει πάρει εὐρύτατες διαστάσεις. Θέλησαν οἱ ἄνθρωποι νά τό ἐκφράσουν αὐτό μέ τήν ὁμοιομορφία τῆς στολῆς. Αὐτό τό «unisex», ξένη λέξη, σύνθετη ἀπό πρῶτο συνθετικό τό «uni» καί δεύτερο τό «sex». «Uni» θά πεῖ ὁμοιομορφία, τοῦ αὐτοῦ σχήματος, καί «sex» θά πεῖ φῦλο, ἄρα, ὁμοιότητα φύλων. Αὐτό εἶναι μία ἔκφραση, γιά νά δείξουν τήν ἰσότητα τῶν φύλων μέ τήν ὁμοιότητα τῶν φύλων. Ἐδῶ ὑπάρχει ἕνα λάθος. Δέν σημαίνει ὅτι κάτι πού ἰσοῦται πρέπει καί νά ὁμοιάζει. ... Ὅπως θά λέγαμε, σάν κοινωνικό φαινόμενο, τό θέμα πού κουβεντιάζομε, ὅλοι ὁμοιάζομε. Γίνεται μία παραχώρηση, ὁ ἄντρας νά βάλει λίγο γυναικεῖα ροῦχα, ἡ γυναῖκα νά βάλει λίγο ἀντρικά ροῦχα, καί ἔτσι νά ἐπιτύχομε τήν ὁμοιότητα, γιά νά ἐκφράσομε τήν ἰσότητα.

     Ἐδῶ ἔχομε ἕνα λάθος. Τήν ἰσότητα ἡ Ἁγία Γραφή τήν παρουσιάζει ἀπό τό πρῶτο βιβλίο τῆς «Γενέσεως», ὅπου ἡ γυναῖκα εἶναι οἰκοδομημένη ἀπό τήν πλευρά τοῦ Ἀδάμ, πού θά πεῖ: Οὔτε ὑποπόδιο εἶναι οὔτε κεφαλή. Εἶναι πλάι του, πού σημαίνει: Εἶναι ἴση. Ἡ δέ σωτηρία εἶναι ἴδια, ἕνα Εὐαγγέλιο, ἕνα Βάπτισμα, μία σωτηρία. Ἄλλο πρᾶγμα ἰσότητα καί ἄλλο ὁμοιότητα. Τό «unisex» εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἰσότητας τῶν φύλων, καί θά δείξουν αὐτή τήν ἰσότητα μέ τό νά βάλουν κοινά ροῦχα; Εἶναι λάθος!

Ἄν, τώρα, τό κορίτσι πρέπει νά βάλει ἀντρικά ροῦχα ἤ τό ἀγόρι νά βάλει γυναικεῖα ροῦχα κατά τό «unisex», δηλαδή ὁμοιομορφία τῶν φύλων, αὐτό τό λέει ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἀκοῦστε τί λέει ὁ Θεός στό «Δευτερονόμιο», 22, 5: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρός ἐπί γυναικί, οὐδέ μή ἐνδύσηται ἀνήρ στολήν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστί πᾶς ποιῶν ταῦτα». Κατ’ ἀρχάς, κάνει μία διάκριση: Ἐκεῖνα πού θά φορέσει ἡ γυναῖκα καί ἀνήκουν στόν ἄντρα, αὐτά τά λέει σκεύη. Ἐκεῖνα πού θά φορέσει ὁ ἄντρας καί ἀνήκουν στή γυναῖκα, τά λέει στολίδι. Ὑπάρχει διαφορά καί θά τό ἐξηγήσω παρακάτω.

     Πρίν ἐξηγήσω θά πεῖτε: «Μά, αὐτά ἀνήκουν στήν Παλαιά Διαθήκη. Στήν Παλαιά Διαθήκη ὑπάρχουν καί οἱ δέκα ἐντολές, ἀλλά ποιός σᾶς εἶπε ὅτι καταργήθηκαν; Μόνο ὁ τελετουργικός Νόμος καταργήθηκε, γιατί ἦρθε τό πρωτότυπο. Ὄχι. Ἐκεῖ εἴχαμε τά ἀντίτυπα τῶν θυσιῶν. Αὐτά δέν χρειάζονται πιά. Ὁ ἠθικός νόμος ὄχι μόνο ὑπάρχει, ἀλλά καί ἔχει βελτιωθεῖ καί ἔχει γίνει ἀνώτερος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Συνεπῶς, ἀκόμη περισσότερο πρέπει νά τονίσομε ἐκεῖνο πού λέει ὁ Θεός στό «Δευτερονόμιο». Τί λέει; «Δέν πρέπει νά ὑπάρχουν στή γυναῖκα σκεύη ἀνδρός οὔτε νά ντυθεῖ ἄντρας γυναικεία στολή, γιατί αὐτό εἶναι βδέλυγμα στό Θεό σου, ὅταν κάνεις τέτοια πράγματα». Γιατί εἶναι βδέλυγμα; Θά λέγαμε: Τό θέλει ὁ Θεός, τελείωσε, ἀλλά θά σᾶς ἐξηγήσω μερικά πράγματα.

     Ξέρετε, ὑπάρχει ἡ παροιμία ὅτι δέν κάνουν τά ράσα τόν παπᾶ. Ναί, ἀλλά μέχρι ἕνα βαθμό κάνουν τά ράσα τόν παπᾶ, ὅπως καί ἡ στολή κάνει τόν ἀξιωματικό καί τά στρατιωτικά ροῦχα κάνουν τόν στρατιώτη. Σήμερα οἱ στρατιῶτες βγάζοντας τή στολή τους, μή σᾶς φανεῖ ὑπερβολή ὁ χαρακτηρισμός, αὐτό εἶναι συμφορά, γιατί δέν ἔχει συνείδηση στρατιώτου ὁ στρατιώτης. Καί ἐγώ, ἅμα θά βγάλω τά ράσα μου, δέν θά ἔχω συνείδηση ἱερέως. Θά πηγαίνω στό παρτάκι μου, θά πηγαίνω στόν κινηματογράφο μου, θά ἔχω καί τή φιλενάδα μου, νά μέ συμπαθᾶτε πού τά λέω ἔτσι, τί θά μέ ἐμποδίσει; Ἔβγαλα τά ροῦχα μου, δέν μέ βλέπει κανείς. Τώρα κάτι μέ κρατάει, καί ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι δέν πιστεύω, κάτι ὅμως μέ κρατάει. Συνεπῶς, κάνουν καί τά ράσα τόν παπᾶ.

     Φορώντας ἐγώ τά ροῦχα τά ἱερατικά μου, αὐτή τή στιγμή δέχομαι τήν ἐπίδραση τῶν ράσων μου στήν ψυχή μου καί ἔτσι μοῦ δημιουργεῖ ἕνα αἴσθημα πού ἔχει ἤδη μπεῖ στό ὑποσυνείδητό μου, ὅτι εἶμαι ἱερέας. Ἐπιδρᾶ λοιπόν ἡ στολή στήν ψυχή. Καί ἀντίθετα, ἄν ἔχω μία ἔφεση, μία τάση μέσα στήν ψυχή μου, θά τήν ἐκφράσω μέ μία ἀνάλογη στολή. Εἶμαι σεμνός ἄνθρωπος, θά ἐκφράσω τή σεμνότητα τῆς ψυχῆς μέ μία στολή σεμνή. Ἄν εἶμαι ἄσεμνος ἄνθρωπος, θά ἐκφράσω αὐτή τήν ἀ-σεμνότητά μου μέ μία ἀνήθικη στολή. Ὥστε βλέπομε νά ὑπάρχει μία ἐπίδραση τῆς ψυχῆς πρός τήν στολή καί τῆς στολῆς πρός τήν ψυχή. Ἡ τάση πού ὑπάρχει σήμερα οἱ ἱερεῖς νά βγάλουν τά ράσα τους δέν εἶναι σωστή. Ἡ στολή εἶναι ἕνα προσωπεῖο, πού ἐκφράζει ταυτοχρόνως καί τήν προσωπικότητα. Ὁ Πώλ Τουνιέ, ὁ διάσημος Ἐλβετός ψυχίατρος, στό βιβλίο «Προσωπεῖο καί προσωπικότητα», λέει: Καί ἡ στολή κάνει τόν ἀξιωματικό καί τά ράσα κάνουν τόν παπᾶ καί ἡ στολή ἡ σεμνή καί ἡ ποδιά κάνουν τόν μαθητή καί ἡ γυνακεία στολή κάνει τή γυναῖκα καί ἡ ἀνδρική στολή τόν ἄνδρα. Διότι, ὅταν ὁ ἄνδρας βάλει γυναικεῖα ροῦχα, ἀρχίζει νά ἀποκτᾶ μία ψυχολογία γυναικεία, καί ὅταν ἡ γυναῖκα βάλει ἀντρικά ροῦχα, ἀρχίζει νά ἀποκτᾶ μία ψυχολογία ἀνδρική, καί αὐτό λέγεται στήν ψυχολογία «ψυχολογικός ἑρμαφροδιτισμός», νά τό πῶ ἔτσι, «ψυχολογικός ἀρσενικοθηλυκισμός», καί αὐτό τό πρᾶγμα εἶναι μεγάλη ζημιά. Γι’ αὐτό στήν ἐποχή μας ἔχομε πολλές διάστροφες ἁμαρτίες, ἐπειδή ἐξισώσαμε τά φῦλα, ἀπό πλευρᾶς πλέον στολῆς. Εἶναι ὑπέρβαση τοῦ φύλου.

     Ἄν ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, τότε μία γυναῖκα ὅταν ἔχει τήν ἐπιθυμία νά ντυθεῖ ἀντρικά ἤ ἕνας ἄντρας νά φορέσει γυναικεῖα ροῦχα, τότε ἀρχίζει νά ἐπιδρᾶ ἡ στολή ἐπί τῆς ψυχῆς καί δημιουργώντας αὐτές τίς ἐπιδράσεις ἡ στολή δημιουργεῖ «ψυχολογικό ἑρμαφροδιτισμό». Ἡ ψυχολογία παρατηρεῖ ὅτι δι’ αὐτῆς τῆς μεταμφίεσης οἱ ἄνθρωποι τελειοποιοῦνται, γίνεται πιό δυνατή ἡ γυναῖκα, ἔχει κανείς τό αἴσθημα βάζοντας αὐτά τά ροῦχα ὅτι εἶναι πιό τελειοποιημένος ἄνθρωπος.

     Ὁ Θεός ἐποίησε τά ζῶα κατά γένος, πού σημαίνει: Δέν μπορεῖς νά μπερδεύεις τά γένη μέσα στή φύση. Ἄν τά μπερδέψεις, θά προκαλέσεις ἐκφυλισμό. Δέν εἶναι ὅμως μόνο ὁ ἐκφυλισμός στή φύση, ἀλλά προχωροῦμε στούς ἀνθρώπους, ἔχομε ἐκφυλισμό κοινωνικό. Θυμηθεῖτε τά Σόδομα καί τά Γόμορρα. Ἦταν μία κοινωνία ἐκφυλισμένη. Ἔχουμε καί ψυχολογικό ἐκφυλισμό. Ὅταν ἕνας ἄνδρας ντύνεται γυναῖκα, τότε πῶς εἶναι δυνατόν ποτέ νά αἰσθάνεται ἀντρικά; Καί ὅταν μία γυναῖκα ντύνεται ἀντρικά, πῶς εἶναι δυνατόν νά αἰσθάνεται γυναικεῖα; Γι’ αὐτό ὑπάρχει καί ἡ ὁμοφυλοφιλία καί στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες.

     Καί κάτι ἀκόμα. Λέει: «Σκεύη ἀνδρός». «Σκεύη» δέν εἶναι ἡ στολή μόνο, εἶναι καί ὁ ὁπλισμός. Πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι αὐτή ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ ὑπαινίσσεται ὅτι ἡ γυναῖκα δέν πρέπει νά χρησιμοποιεῖ ἐπαγγέλματα πού ἔχει ὁ ἄντρας, ὅπως εἶναι τό στρατιωτικό ἐπάγγελμα ἤ νά ἔχει ὅπλα καί νά πηγαίνει στόν πόλεμο. Λέει ὁ Κανών 62 τῆς 6ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου γιά ἐκείνους πού λέγουν ὅτι αὐτά ἀνήκουν στήν Παλαιά Διαθήκη: «Μηδένα ἄνδρα γυναικείαν στολήν ἐνδιδύσκεσθαι ἤ γυναῖκα τήν ἀνδράσιν ἁρμόδιον». Δέν θά βάλει ὁ ἕνας τά ροῦχα τοῦ ἄλλου».»^[6].

     Ἐλπίζω νά εἶναι ὑπεραρκετά αὐτά τά ὀλίγα, γι’αὐτούς πού κόπτονται γιά τόν Χριστό, γιά τήν ἀγάπη χωρίς τήν ἀλήθεια καί τή δικαιοσύνη καί γιά τούς Ἱερούς Κανόνες. Θά συμπληρώσουμε μόνο λίγα περιστατικά, πού αφοροῦν στή διδασκαλία ενός μεγάλου ἁγίου τῆς ἐποχῆς μας, τοῦ ἁγίου Παΐσίου τοῦ Ἁγιορείτου, σχετικά μέ τό θέμα μας.

     «– Γέροντα, πῶς ν’ ἀντιμετωπίσουμε τίς γυναῖκες πού ἔρχονται στό Μοναστήρι μέ παντελόνι; Συχνά λένε ὅτι εἶναι πιό πρακτικό ἀλλά καί πιό σεμνό ἀπό τά κοντά.

– Σήμερα θά φοροῦν ἤ κοντά ἤ παντελόνια! Ἄντε τώρα! Ἀφοῦ ξεκάθαρα τό λέει στήν Παλαιά Διαθήκη, καί βλέπεις καί μέ τί λεπτομέρειες! «Δέν ἐπιτρέπεται ὁ ἄνδρας νά φοράη γυναικεία στολή καί ἡ γυναίκα ἀνδρική». Εἶναι νόμος καί εἶναι καί ἄπρεπο. Ἄνδρες πού φοροῦν φουστάνια εἶναι ἐλάχιστοι, πολύ ἐλάχιστοι.

– Αὐτές ὅμως πού δουλεύουν στά χωράφια, λένε ὅτι δέν μποροῦν νά κινηθοῦν ἄνετα στήν δουλειά, ἄν δέν φοροῦν παντελόνι.

– Αὐτά εἶναι δικαιολογίες.

– Γέροντα, καί γιά τά κοριτσάκια λένε οἱ μητέρες ὅτι τά φοροῦν παντελόνι, γιά νά μήν κρυώνουν.

– Ἄλλη λύση δέν ὑπάρχει; Δέν ὑπάρχουν κάλτσες μέχρι πάνω; Ἔ, ἄς φορέσουν κάλτσες μέχρι πάνω, γιά νά μήν κρυώνουν. Ἅμα θέλη κανείς, γιά ὅλα βρίσκει λύσεις.

– Καί ὅταν, Γέροντα, ἔρχωνται ἐπίσημοι καί ἔχουν μαζί τους καί μιά πού φοράει παντελόνι;

– Νά τούς κάνετε μιά ἐξήγηση: «Θέλετε νά κάνουμε μιά οἰκονομία καί νά χαλάσουμε μιά τάξη καί νά γίνη μιά ἀταξία στό Μοναστήρι;».

– Μιά φορά, Γέροντα, ἦρθαν τριάντα καθηγήτριες μέ παντελόνι καί τίς ἀφήσαμε νά περάσουν.

– Κακῶς, δέν ταιριάζει! Νά τίς λέγατε: «Μᾶς συγχωρῆτε, εἶναι ἀρχή τοῦ Μοναστηριοῦ νά μήν ἐπιτρέπουμε νά μπαίνη γυναίκα πού φοράει παντελόνι». Αὐτές θά πᾶνε καί σέ ἄλλα Μοναστήρια καί θά ποῦν: «Στό τάδε Μοναστήρι μᾶς ἄφησαν νά περάσουμε μέ παντελόνι».

Τίς οἰκονομήσατε ἐσεῖς, γιά νά μήν τίς προσβάλετε, καί ἐκεῖνες θά προσβάλουν μετά ἐσὰς. Βάλτε στήν πύλη πινακίδα μέ τό σχετικό χωρίο ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη. Φτιάξτε καί πενῆντα φοῦστες καί νά τίς δίνετε μέ καλό τρόπο σ’ αὐτές πού ἔρχονται μέ παντελόνι πρώτη φορά καί δέν ξέρουν ἤ σ’ αὐτές πού φοροῦν κοντά.

– Γέροντα, ὅταν ἔρθη ἕνα Λύκειο καί ὅλα τά κορίτσια φοροῦν παντελόνια;

– Νά τούς κεράσετε ἔξω ἀπό τήν πύλη. Αὐτό τούς προβληματίζει. Ἤ, ἄν εἰδοποιήσουν ὅτι θά ἔρθουν γιά προσκύνημα, πέστε ἀπό τό τηλέφωνο: «Σᾶς παρακαλοῦμε νά μή φοροῦν οἱ καθηγήτριες καί οἱ μαθήτριες παντελόνι». Ἔτσι θά καταλάβουν ὅτι χρειάζεται νά σεβασθοῦν τόν χῶρο. Ἐδῶ δέν εἶναι ἐνορία. Στήν ἐνορία ὀφείλει ὁ ἱερέας νά διαφωτίση τίς γυναῖκες, γιά νά καταλάβουν γιατί δέν πρέπει νά φοροῦν παντελόνια, καί νά συμμορφωθοῦν. Ἄν καμμιά φορά πᾶνε στήν Ἐκκλησία του γυναῖκες ἀπό ἄλλη ενορία καί φοροῦν παντελόνι, νά φροντίση νά βολέψη τά πράγματα. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μητέρα· δέν εἶναι μητρυιά.

     – Πολλοί ὅμως, Γέροντα, λένε: «Ἔτσι πού κάνετε, διώχνετε τόν κόσμο ἀπό τήν Ἐκκλησία».

     – Μά ἀφοῦ στὴν Παλαιά Διαθήκη ὑπάρχει ἐντολή ἀπὸ τὸν Θεό ποὺ ἀπαγορεύει οἱ γυναῖκες νὰ φοροῦν ἀνδρικά ροῦχα κ.λπ., τί ἄλλο θέλουν; Ἀλλά σοῦ λένε: «Γιατί νὰ μήν φοροῦν καὶ οἱ γυναῖκες παντελόνια; Γιατί νὰ μήν μποῦν στὶς Ἐπιτροπές τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἄθεοι, ἀφοῦ Ἐκκλησία εἶναι ὁ λαός;». Ἔτσι ἡ τύχη τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἐξαρτηθῆ ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τῶν ἀθέων. Θὰ κάνουν τὶς Ἐκκλησίες βιβλιοθῆκες, ἀποθῆκες κ.λπ., ἀφοῦ ὅλα τὰ παίρνουν: «Γιατί ἐκεῖνο, γιατί τὸ ἄλλο;». Τί νὰ πῆς;

     Στὴν Μονή δὲν θὰ πρέπη νὰ ἀνέχεται κανεὶς οὔτε τούς γυμνούς τουρίστες, γιὰ νὰ μαζεύη χρήματα νὰ ντύση φτωχούς ἀνθρώπους, γιατί αὐτὸ εἶναι καὶ τέχνασμα τοῦ πονηροῦ, γιὰ νὰ ἀποξενώση τὸν μοναχό ἀπὸ τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸν κοσμικοποιήση, ἐνῶ ἡ πραγματική ξενιτειά τοῦ μοναχοῦ, γιὰ τὸν Χριστό, τὸν κάνει πλούσιο ἀπὸ ἀρετές.»^[7]

     Ἁπλά καί ξεκάθαρα, σταράτα λόγια! Μήπως καί ὁ Ἅγιος ἦταν τῶν τύπων; Γιά ὅσους τελικά, δέν κατάλαβαν ποιά εἶναι ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα μέ τό παντελόνι, τονίζουμε, ὅτι ὄχι μόνο στήν ἐκκλησία, ἀλλά πουθενά δέν ἐπιτρέπεται τό παντελόνι στήν γυναίκα, οὔτε ἡ φοῦστα στόν ἄνδρα. Τελειώνοντας, θά ἤθελα μόνο νά παρακαλέσω τούς καλούς μας πολυταλαντούχους θεολόγους, ἐάν ἀποφασίσουν νά ἀσχοληθοῦν μέ τό ταπεινό αὐτό κείμενο, νά ἐστιάσουν στήν οὐσία καί ὄχι στούς τύπους, δηλαδή στά σχετικά μέ τίς ἐπωνυμίες καί τά τοιαύτα, καί ἀποφύγουν γιά ἄλλη μιά φορά νά ἀπαντήσουν οὐσιαστικά!

     Πορφυρίτης

                        Υ.Γ.: Δέν εἴμαστε σέ θέση νά κρίνουμε κανέναν, σέ θέματα πού δέν ἄπτονται τῆς πίστεως. Ὁπότε ἡ ἀπάντηση γιά τά τατουάζ, νά ἀναζητηθεῖ στόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, Αὐτός ἔχει ἤδη ἀπαντήσει καί Αὐτός θά κρίνει ἐσᾶς καί ὅλους μας!

……………………………………………………………………….

[1] «Ζήτησε συγνώμη ο Ιερέας π. Κωνσταντίνος που αρνήθηκε να κοινωνήσει τις γυναίκες που φορούσαν παντελόνι», https://www.ekklisiaonline.gr/ellada/zitise-sygnomi-o-iereas-p-konstantinos-pou-arnithike-na-kinonisi-tis-gynekes-pou-forousan-panteloni/

[2] Ἠρακλῆ Ἀθ. Φίλιου, Βαλκανιολόγου, Θεολόγου: «ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΡΩΤΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…», https://amethystosbooks.blogspot.gr/2018/04/blog-post_247.html

[3] Μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, «Ἡ ἀλήθεια γιά τήν λεγόμενη "Νέα Ἐποχή"», https://www.impantokratoros.gr/nea_epoxh.el.aspx

[4] Ἠρακλῆ Ἀθ. Φίλιου, Βαλκανιολόγου, Θεολόγου: «ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΡΩΤΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…»...

[5] Νικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου, «Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου», Τόμος Γ΄, Ἀθήναι 2012, σελ. 365-367.

[6] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου: «Ἡ ἐνδυμασία ἀνδρῶν – γυναικῶν», Ὁμιλία στίς 26-1-1986, ἐπί ἀποριῶν νέων, Ἐπιμέλεια: Παντελῆς Γκίνης, http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr/2012/11/blog-post_28.html

 [7] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄, «Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο», Ἱ. Ἡ. «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 286-288.

Πηγή